Sky Leah Morgan.
"Oh, maak je maar geen zorgen om mij, ik vermaak me wel hoor," antwoordde ze bijdehand en streek met een zelfvoldaan glimlachje een lok haar achter haar oor. Als ze maar niet dacht dat ze haar bloed kreeg, dan kon ze mooi een pak slaag verwachten. Ze verwachtte trouwens toch niet dat ze lang in de slaapzaal zou blijven, mocht ze weer een 'mist aanval', zoals zij dat noemde, krijgen, dan zouden ze haar vast overplaatsen omdat ze een 'gevaar' was. Ha, het zou niet de eerste keer zijn en het maakte haar ook niks uit. Zwijgend liep ze verder, vreemde blikken, zacht gemompel en wijzende vingers negerend. Kijk maar uit hoor, dacht ze spottend, straks val ik je aan.
Pixie Yarina.
Ze keek haar vreemd aan en lachtte zachtjes. "'t Is oké, ik ga trouwens kijken wie hier nog meer op school zijn, ga je mee?" vroeg ze, ze had geen zin om alleen te gaan. Erg goed in anderen aanspreken was ze nou niet, nooit geweest ook. Ze was simpelweg verlegen en ook preuts. Plots kwam er iemand binnen vallen, geschrokken keek ze naar de deur, maar toen ze zag dat het gewoon een jongen was kalmeerde ze weer. "Is niet erg," mompelde ze verlegen, in de buurt van jongens was het altijd nog erger, een ramp!
[ bericht aangepast op 8 nov 2011 - 18:52 ]
In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.