[RPG] Magical High - Speeltopics

Dit topic is vol. Het nieuwe topic is deze.

Daar staat ook alles weer uitgelegd.

[ bericht aangepast op 13 nov 2011 - 11:00 ]

Being happy is a choice ~

Cameron -> JASON DE RULOOOO Jason Blake en Owen.
Ik gooi mijn koffer onder mijn bed en draai me om naar Owen, die schijnbaar tegen een of andere onzichtbare geest staat te praten - hoewel, als ik beter kijk, zie ik iemand weggezonken in een bed liggen. Hij was me niet eens opgevallen, lag hij daar al de hele tijd?
"Oh, hey," ik schuif naar Owen toe en ga naast hem staan terwijl ik de jongen eens goed bekijk.

Meli (-> Pixie)
Loom draai ik me op, ik was wakker geworden van krakende geluiden, en eenmaal ik mijn ogen open, zie ik dat het bed van Pixie leeg is. Zorgzaam knipperde ik nogmaals met mijn ogen, maar zie enkel een hoopje dekens dat slordig op het voeteneinde ligt.
Ik zet me recht en kijk de kamer rond. "Pixie?" Fluister ik zacht, hopend dat ze zou antwoorden, maar ik hoor geen antwoord. Ik glip mijn bed uit, de gang op, op zoek naar Pixie. Als ik door het raam kijk, zie ik een witte stralen door het glas heenkomen, waardoor ik al gauw concludeer dat ze buiten moet zijn. Ik beweeg me voort naar de tuin, wil haar roepen, maar als ik haar zie dansen, verschuil ik me achter een boom en kijk afwachtend toe. Het zou onbeleefd zijn als ik haar nu van haar stuk breng.

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Heuj, jullei zien Leah voer het hoofd 8D Naja, niet dat ze echt wat direcht tegen de jongens van slaapzaal 2 zei, maar ze zei wel wat

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

ik wist ook niet echt wat ik tegen haar moest zeggen, of zo :'D

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Laat Ivy maar even nog spulletjes uitpakken of zo. >3

Jason Blake
Ik had de hele tijd met mijn handen onder mijn hoofd op het bed gelegen. Blij dat ze me niet gestoord hadden of zelfs met rust hadden gelaten, maar toen ze naar mij toe kwamen gingen mijn ogen langzaam maar zeker naar hun toe. Toen mijn blik emotieloos op hun gericht was, iets waar ik trouwens niets aan kon doen, dat heb je met zonen van de Dood, niet allemaal even springlevend laat ik het zo maar zeggen. ‘Owen, hé?’ Glimlachtte ik, wat meer op een rare grijns leek, waarna hij even naar Owen keek en toen naar de andere jongen. ‘Hoi,’ Meer woorden verspilde hij hier niet aan en hij sloot zijn ogen weer.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cameron -> Jason Blake
Hoi? Is dat alles? Nieuwsgierig blijf ik hem aankijken. "Wie en wat ben je, als ik vragen mag?"

[ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 17:08 ]

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Sky Leah Morgan. > Dudes in/bij slaapzaal 2 :'D
Ze zwierf door de gangen, ze had geen zin gehad bij die tuthola's op de kamer te blijven, dus was ze maar vertrokken. Ze droeg een rokje, ze zag er immers graga goed uit en ze wist dat haar lange benen hierdoor beter uitkwamen, en een topje met een lage rug, zodat ze haar vleugels tevoorschijn kon halen en spreiden wanneer ze wou. Het was niet erg handig als je kleding van je lijf scheurde als je besloot weg te vliegen, al waren de twee lijnen op haar rug, waar haar vleugels hoorde te zitten, nu wel zichtbaar. Maar ach, de meesten wisten wie en wat ze was. Plots hoorde ze stemmen, ze fronste kort en liep op het geluid af waar ze een stel jongens aantrof. Althans, er liep er net één naar buiten die meteen omver gelopen werd door een ander en ze kon zien -door de openstaande deur- dat er binnen ook nog jongens waren. "Ah, hier hebben ze d ejongens id tjaar dus geplaatst," merkte ze op en probeerde ongeïnteresseerd over te komen, al vond ze het stiekem toch wel interessant. Jongens waren het leukst om te plagen, al meed ze het grootste gedeelte andere wezens, ze kon het niet laten anderen te pesten. Jongens hadden vaak tenminste een weerwoord, de meeste meiden barsten in tranen uit of gingen al hun vriendinnen erbij halen. Ze streek een lok haar voor haar ogen weg en bekeek de jognens ongeneerd, maar helaas kon ze niet zo 1 2 3 inschatten wie of wat ze waren. Brutaal als ze was ging ze in de deuropening van de deur staan, hij stond toch open, en tuurde naar binnen naar de jongens. Blijkbaar werd ze niet opgemerkt en ze vond het niet erg, een gesprek aflusiteren was best interessant, bedacht ze zicht terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en tegen de deurpost leunde.

Pixie komt zo, even bedenken wat ik haar ga laten doenm.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

dubbel --''

[ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 17:10 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Cameron
De jongen was niet zo geïnteresseerd om daarop te antwoorden dus draaide ik me om, om een meisje in onze deurpost aan te treffen.
"Aan wat hebben we jouw bezoekje te danken?" Vraag ik grijnzend aan de schone deerne die zo plots was verschenen.

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Crystal
Ik liep door de gangen heen. Het was moeilijk om niemand raar aan te kijken.Ik was gewend aan mensen, "normale" mensen en niet vreemde mensen - of zoals ze het hier noemen wezens.Zonder dat ik het wist liep ik tegen iemand aan.'Sorry'zei ik.

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Sky Leah Morgan. > Dudes in/bij slaapzaal 2 :'D
Te danken nog wel, dacht ze spottend, als ze wisten wie en wat ze was zou hij vast anders deken. Ze liet haar armen weer los hangen en frunnikte aan het groen-blauwe topje dat ze droeg. "Wel, ik verveelde me en zocht wat interessante wezens," zei ze nonchalant en keek 'm aan. Ze liet haar topje weer met rust en liet keek ongenegeerd de slaapzaal rond. "Waarom is jullie slaapzaal groter dan die van ons?" vroeg ze terwijl ze een wenkbrauw optrok, er stonden wel meer bedden, vreemd. Ze had altijd gedacht dat er evenveel wezens sliepen in de slaapzalen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Cameron -> Leah
"Interessante wezens?" Ik keek haar even grijnzend aan, maar liet het voor het was toen ze onze kamer eens goed bekeek en ik dat automatisch ook deed.
"Waarom is jullie slaapzaal groter dan die van ons?" vroeg ze terwijl ze een wenkbrauw optrok.
"Geen idee, is hij zoveel groter dan jullie kamer?" Vroeg ik haar, mezelf bedenkend dat de kamer niet overdreven groot was voor zes personen (of wezens).

----
Tegen wie heeft Crystal het?

[ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 17:30 ]

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Leah stata oppagina 5 bovenaan in dit topic, mocht je nieuwsgierig zijn 8D

Sky Leah Morgan. > Dudes in/bij slaapzaal 2 :'D
"Interessante wezens ja, wezens die eens niet zo standaard zijn als de rest." Ze zocht al lang naar een bijzonder iemand, iemand die er voor kon zorgen dat zíj eens met een mond vol tanden stond en haar eens met de grond gelijk maakte, dat had ze nodig. Iemand met een sterke persoonlijkheid, niet dat ze dat aan iemands neus ging hangen. Trouwens niet enkel een sterke persoonlijkheid, ook fysiek moest hij of zij sterk zijn, mocht ze weer last krijgen van de mist in haar hoofd.
"Geen idee, is hij zoveel groter dan jullie kamer?" vroeg de jongen waarvan ze de naam nog niet wist aan haar en ze haalde haar schouders op. "Mwah, hij is wel groter, maar wij slapen dan ook met zijn 4en op de kamer," gaf ze toe. Even keek ze naar de andere jongens die nogal stil bleven, maar ze besloot het te laten voor wat het was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Cameron -> Leah
"En tot welk klassement wezens hoor jij?" Vroeg ik haar. "Wij slapen met z'n zessen, dus dan is het wel handiger om een grotere kamer te hebben. Hoewel hij niet overbodig groot is."

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.

Sky Leah Morgan. > Dudes in/bij slaapzaal 2 :'D/Cameron.
"Ik kan best tellen hoor," antwoorde ze ietwat bijdehand, maar met een knipoog toen hij zei dat ze met zijn zessen sliepen. "En doe eens een gok," voegde ze eraan toe, om zijn eerste vraag nog te beantwoorden. Ze had gedacht dat hij het wel wist, hoe dan ook, ze was benieuwd of hij het zou raden en wat zijn reactie dan zou zijn. De meeste deinsden meteen achteruit, ze was het gewend en had het allang geaccepteerd. Geen vrienden worden was makkelijker voor haar en voor anderen, zo hoefde ze niet bang te zijn dat ze haar vrienden zou aanvallen en daarmee hun en zichzelf te kwetsen. Ze had haar handen al vol aan zichzelf.


Eten ^^ + douchen. Halfuurtje/3 kwartier terug. Kan de jongens laten raden samen ofzo, lol :'D

[ bericht aangepast op 9 nov 2011 - 17:52 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Cameron
"Eens kijken," ongegeneerd liep ik een rondje rond haar heen. De laag uitgesneden rug van haar topje liet twee zwarte lijnen zien. Bij de meeste wezens die ik kende waarvan ze hun vleugels konden weghalen, waren de littekentjes vuurrood, donkerrood of spierwit. Zwart had ik nog nooit gezien. Keurend bleef ik ernaar kijken waarna ik het opgaf.
"Ik heb geen idee, ik gokte op een engel of nimf, maar ik zou het echt niet weten."

Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.