[RPG] The habit. [2] - Speeltopics

[Meedoen kan altijd! Rollentopic.]
Jongere (12):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers (5):
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan

Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heather Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 16:50 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Mijn blik gleed onderzoekend over de meisjes voor me, en ik kon nog net voorkomen dat ik met mijn ogen zou rollen. 'Ik schijn u niet te kunnen boeien met mijn les,' kap ik mijn uitleg dan scherp af. 'En aangezien het echt noodzakelijk is dat u dit leert, zullen we maar overstappen naar de meer praktische kant.' Ik grijnsde inwendig. Als ik ze door de bossen liet crossen met een wapen van vijf kilo in hun handen, zouden ze wensen dat ze weer gewoon naar me konden zitten luisteren. 'Maak gewoon dat uw vinger nooit op de trekker liggen als u niet gaat schieten,' sloot ik mijn verhaal af. 'Neemt u uw uitrusting en volgt u mij,' Zonder te kijken of ik daadwerkelijk gevolgd werd, baande ik me opnieuw een weg naar het wapendepot, waar ik doelgericht naar de tweede rij wapens stapte. Dit waren geen pistolen. Dit waren rifles. Met mijn persoonlijke sleutel opende ik de zijkanten van de kast, die ik openschoof om vier exemplaren van de SIG SG 550 uit te pakken, een aanvalsgeweer dat ongeladen een kilo of vier woog. 'Dit wordt uw wapen voor vandaag. U zal hiermee conditietraining doen. Om te voelen hoe het is om met een wapen als dit een heuvel op te rennen,' begon ik te vertellen terwijl ik de eerste controleerde of hij ongeladen was. Toen dat niet het geval bleek te zijn, duwde ik het wapen in juffrouw Jones' hand. 'U beschermt dit wapen met uw leven, het is uw beste vriend. Zorg dat het niet vuil wordt en laat het zeker niet over de grond slepen. U houdt het als volgt vast,' Nadat ik het tweede wapen had gecontroleerd, hield ik het in mijn twee handen vast zoals ze mij dat altijd hebben bijgebracht: één hand rond het voorstuk en het andere om het ahcterstuk te ondersteunen. Dan gaf ik de SIG door aan juffrouw Shaw, controleerde de laatste twee wapens en gaf ze aan de andere twee meisjes. 'Later vandaag hebben we targetpractice. U zal voelen dat uw wapen dan nog zwaarder aanvoelt, aangezien het dan geladen is. Nu zitten er geen kogels in. Ik hoef dus ook niet bang te zijn dat u elkaars hoofd er af schiet wanneer u aan het rennen bent. Gaat u maar vast naar buiten,' beval ik met een vaag gebaartje naar de schuifdeuren. Snel viste ik nog twee dozen met de correcte kogels mee, waarna ik de meisjes volgde naar het buiten terrein.

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 16:56 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Mike
Mike was blij toen ze eindelijk konden stoppen met op drukken. Al zag hjij al snel dat het nog lang niet over was. Hij moest zijn best doen om niet te gaan lachen toen ze zij dat ze niet adem moesten halen zonder haar toestemming. Dat was misschien wel de makkelijkste opgave voor hem tot nu toe. Aandachtig luisterde hij naar haar en zag haar verdwijnen. Hij keek naar de andere drie mensen van hun groep. Geweldig samenwerken daar was hij zo goed in. ´Ik denk dat we het beste eerlijk kunnen verdelen´ zei hij eerlijk. Hij verwachte niet dat hij zelf goed was in dit spel. Daarom wou hij het liefst dat het eerlijk gebeurde.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Caitlinn Morgana Camelot
Ik pakte het ding aan en bereide me goed voor op een heel swaar ding. Maar hij was veel lichter als ik ingeschat had, maar alsnog zwaar. Het leek alsof de man een of andere kinderbeul was die kinderen liet rondlopen met wapens om elkaar af te laten schieten. Gelukkig waren de wapens niet geladen want anders wist ik ook wel zeker dat het zou gebeuren.

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Dana
Ik ademde diep in door mijn neus en door mijn mond uit. Dit deed ik tien seconden en werd toen rustig. Ik hield niet van opdrukken en al helemaal niet van hardlopen.
'Ik denk dat we het beste eerlijk kunnen verdelen.'
'Wat versta jij onder eerlijk?' vroeg ik.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Mike
Mike keek naar Dana en moest maar kort na denken over die vraag. ´Als we eerlijk moeten zijn waar we goed in zijn en dan verdelen. Want zoals jullie konden zien ben ik niet al te snel met rennen. Daarom lijkt me slim dat ik met iemand sneller ga. Zo iets en dan elkaar zwaktes op vullen´ probeerde hij uit te leggen.

---

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Silver
Ik kreeg een Pistool in mijn handen gedrukt waarvan ik de naam al vegeten was. Ik liep ahter de anderen aan naar buiten. Ik richtte mijn ongeladen pistool op een boom en deed alsof ik schoot. Ik voelde me net James Bond.
"Poef," riep ik terwijl ik mijn pistool weer op iets richtte.
De anderen keken me aan alsof ik een debiel was.

---

Me so good.

Dana
'Hmm.' Ik dacht diep na. 'Dan kunnen we beter nu vertellen waar we goed in zijn.' Ik zweeg terwijl ik na dacht. Waar was ik goed in? Zwemmen. Maar daar was ik mee gestopt. Ik dacht nog eens na en ik kreeg een grijns op mijn gezicht, misschien was dit het moment om er weer mee te beginnen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Eleanor Anthea Everdeen ~ Zwaan.
"Ik schijn u niet te kunnen boeien met mijn les," onderbrak hij plotseling zijn uitleg. Verbaasd keek ze hem aan, ze was juist aan het luisteren en stiekem had ze het interessanter gevonden dan ze had gedacht. Misschien omdat ze wist dat ze straks toch met zo'n ding om moest kunnen gaan. Net zoals de andere meiden volgden ze de kapitein naar een of andere kast waar ze vervolgens een wapen in haar handen geduwd kreeg. Ze had het zwaarder verwacht, maar het was alsnog zwaar genoeg als je het haar vroeg.
"Dit wordt uw wapen voor vandaag. U zal hiermee conditietraining doen. Om te voelen hoe het is om met een wapen als dit een heuvel op te rennen," werd hun uitgelegd en Eleanor wist direct dat ze dan liever de uitleg had, maar klaagde niet. Eleanor hield het wapen vast zoals de kapitein het gedaan had en liep vervolgens naar buiten, ze was niet vreselijk snel en haar conditie was ook niet je van het, het enige waar ze goed in was, was dingen ontwijken. Tussen de bomen door, over stenen en riviertjes, alles wist ze te ontwijken. Even wierp ze een blik op een meisje dat haar wapen op een boom richtte en iets zei wat op poef leek. Ze wendde haar hoofd weer af en rolde kort met haar goen, was ze soms de enige die van plan was serieus mee te doen? Ze baalde ervan, het was hun schuld geweest dat ze nu conditietraining kregen in plaats van binnen uitleg te krijgen, zo zag zij het althans, want aan haar had het zeker niet gelegen. Ze had enkel haar best gedaan op te letten, al waren haar gedachten wel een paar keer afgedwaald, maar voor de rest was ze niet tot last geweest. Of was ze wel ongeïnteresseerd overgekomen op de kapitein? Ze werd uit haar gedachten gehaald door een vogeltje dat ineens geschrokken opvloog en vervolgens tussen de bomen verdween. Kort keek ze het na, ze dacht er nog over een gesprek te beginnen met de andere meiden, maar ze was daar nooit zo goed in. Vaak was ze te verlegen en wist ze niet waar ze over moest beginnen, dus wachtte ze maar tot anderen wat aan haar vroegen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Probeert u mij serieus aan het huilen te krijgen, juffrouw Shaw? Want met uw idiote gedrag, bent u goed op weg,' vroeg ik bars aan het meisje dat naar een boom had staan 'schieten'. Zonder pardon griste ik het geweer terug uit haar handen, zwaaide de band om mijn schouder en gaf haar een houten balkje, ter vervanging van het wapen. 'U zal hiermee rondlopen, tot u heeft ingezien dat men wapens niet aan apen geeft,' Ik snoof kort en richtte me opnieuw tot de gehele groep. 'Idioten zoals juffrouw Shaw zijn de reden waarom er beveiligingen op dit soort wapens staan. Wat moet er gebeuren vooraleer u inziet dat dit geen speelgoed is?' Even bleef ik staan en sloeg mijn ogen gefrustreerd ten hemel. En deze mensen moesten de wereld redden? God sta ons bij... 'Zoals ik al zei hebben we dus conditietraining. We gaan naar het bos, waar u doorheen plassen en over boomstammen zal klauteren. Ondertussen laat u dat wapen geen seconde los, goed begrepen? Ik heb trouwens verstaan dat uw collega's onder leiding van professor Savarin zich daar ook bevinden, dus doet u alstublieft uw best om hen in in leven te houden?' gromde ik sarcastisch, mijn positie als leerkracht nu al in twijfel trekken. Ondertussen leidde ik hen naar het eerdergenoemde bos. ' De hindernissenbaan ligt op een pad, u wijkt daar niet van af. Als ik merk dat u een luie zak bent en langs het pad heen loopt, krijgt u daar zeker een passende sanctie voor. Uw spieren zullen die niet op prijs stellen...' Dreigend staarde ik de groep in, hopend dat de boodschap was doorgedrongen bij dit zooitje ongeregeld. 'Maar goed, laten we hopen dat ik aan het eind van de dag toch nog leerlingen heb... U heeft vijftien minuten de tijd om deze drie kilometer af te leggen. Ik stel voor dat u niet treuzelt. En probeert u uw groep niet ten schande te stellen, alstublieft...' mompelde ik er nog gepijnigd achteraan, terwijl ik mijn machientje tevoorschijn haalde en de timer op een kwartier zette. 'Let's go,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Oowh,e ven kijken wat de rest in het bos doet voordat ik reageer :p

Vrij weinig zo te zien, mijn post komt later (:

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 17:14 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Silver
Mijn pistool werd ingewisseld voor een houten blok die even zwaar was. We hadden 15 minuten om 3 kilometer af te leggen. Een makkie voor mij aangezien ik heel snel was.
"Lets go."
Meteen rende ik het bos in. Ik was sneller dan de rest. Meteen werd ik vrolijk, ik was nooit ergebs goed in. Mijn enige pluspunt was mijn snelheid. Toen er een boomstam in zicht kwam, sprong ik daar behendig overheen. Wat ik echter niet zag was dat er een kiezelsteen op het pad lag. Ik struikelde over mijn eigen voeten en viel met mijn hele lichaam in de modder. Bijna huilend wreef ik de modder uit mijn gezicht en keek ik triest naar mijn eerst nog witte voetbalbroekje. Ik besloot om door te zetten en ik keek extra goed uit voor boomstammen, modder en stenen.

---

Me so good.

Caitlinn Morgana Camelot
Ik zag Silver voor me uit rennen. Ze gleed uit over iets en ik liep haar voorbij terwijl ik probeerde niet te lachen. Mijn conditie was niet al te goed en echt super zou hij ook nooit worden want ik ben altijd al veel te lui geweest. Een Silver met inmiddels half bruin broekje kwam me weer voorbij gerend.
'Niet eerlijk ik ben niet zo snel.' Hijgend probeerde ik te blijven rennen. Op ongeveer de helft zag ik vier mensen in het bos zitten met een trainer, volgens mij was de trainer Lily en de anderen waren Maud Noah en Mireille, de andere kende ik niet.
Geruisloos liep ik ze voorbij.

Lily's team is ook in het bos...

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

3 km in een fucking kwartier.
Met de coopertest (12 min. rennen) haalde ik 1900 m ofzo en daar was ik al ziek trots op. (Lees: Ik jogde wel als een opoe) ;p

Eleanor Anthea Everdeen ~ Zwaan.
Het enige wat ze opgevangen had was dat ze een kwartiertje de tijd had de 3 kilometer te rennen en toen ze 'let's go' hoorde begon ze automatisch te rennen. Het viel haar tegen, ze was niet vreselijk snel en het geweer zat haar drastisch in de weg, toch wist ze zichzelf door het bos te mouvreren. Ze klom sprong over hindernissen, ontweek laaghangende takken, sprong over riviertjes en gleed niet uit in de modder. Haar lenigheid kwam haar van pas, ze kon zich in gekke bochten wringen om makkelijker over dingen heen te klimmen bij gebrek aan kracht en het was makkelijker om dingen te ontwijken. Toch werd ze smerig, de modder spatte steeds tegen haar benen op en er sloeg een tak in haar gezicht die een snee veroorzaakte. Tot haar grote ergenis begon het ook nog te regenen en er onstonden van die vreselijke modderplassen. Ze haatte het om smerig te worden en verlange naar een warme douche of een heerlijk bad. Ze kwam als laatste aan, haar snelheid en conditie hadden haar in de weg gestaan en ze besloot voortaan aan haar conditie te werken. Licht hijgend keek ze naar de rest en streek een lok, nat haar uit haar gezicht. "Ben ik nog op tijd?" vroeg zw hoopvol aan de kapitein. De andere meiden had ze geen eens gezien en ze vermoedde dat die vreselijk snel konden rennen. Wel, Eleanor was enkel snel in het water, dat vond ze trouwens ook prettiger. Zwemmen had ze altijd fijn gevonden, maar rennen? Nee, geen zak aan, dat was overigens meteen de reden voor haar slechte conditie. Misschien kon ze aan het eind van de les vragen of hij misschien tips had om haar conditie op te bouwen, ze kon in ieder geval de atributen in de sportzaal ervoor gebruiken. De loopband en dergelijke. Een zucht verliet haar mond, ze zat er nu al tegen op, maar ze mocht niet opgeven, ze was hier met een doel en ze kon de rest en zichzelf niet teleurstellen.

Om de een of andere reden heb ik steeds erg weinig inspiratie voor deze RPG Ö Wel jammer, want vind 'm wel nice (:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Silver
Ik was er bijna. Erg moe was ik niet, ik rende dagelijks. Ik keek even achterom, maar de anderen waren nog nergens te bekennen.Ik hijgde even na toen ik de finish had bereikt. Ik was in een opperbest humeur aangezien ik het snelste was.

---

Me so good.

Op tien minuten in kwam Silver Shaw al terug uit de bossen gerent, en ik moest toegeven dat ik onder de indruk was. Een kwartier voor een hindernissenbaan van drie kilometer was snel, zeker als je rekende dat het nog was beginnen regenen en alles dus veel glibberiger was geworden. Ik knikte goedkeurend. 'Goed gedaan, juffrouw Shaw. Schijnbaar schuilt er meer in u dan u laat uitschijnen. Begint u maar vast met honderd sit-ups en laat uw wapen- excuseer- uw balk, niet los,' beval ik haar terwijl ik mijn ogen strak op de bossen gericht hield. Ze was fysiek vergevorderd, dit meisje - al was dit met een zwarte panter als zieledier ook niet erg verrassend - nu restte het ons alleen nog om haar intelligentie er ook uit te krijgen. Niet lang daarna verschenen ook juffrouw Camelot en Jones vantussen de bomen, net binnen het tijdslimiet. 'Niet slecht, dames, u kan zoals juffrouw Shaw beginnen aan honderd sit-ups, zonder uw wapen los te laten, alstublieft.' Mijn blik was nog steeds niet afgewend van het hout. Ik verwachtte nog één meisje, juffrouw Everdeen. Ik vond het jammer dat ze niet binnen het tijdslimiet was binnengeraakt, aangezien ik haar wel mocht. Het kind had hersenen en gedroeg zich niet als een losgeslagen debiel. Ze hield haar mond en deed gewoon wat er van haar gevraagd werd. 'Aha, juffrouw Everdeen. U bent twee minuten te laat,' begroette ik haar even kalm en nors als altijd. 'Ik stel voor dat u daar aan werkt. 100 sit-ups, u laat uw wapen niet los,'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.