[RPG] The habit. [2] - Speeltopics

[Meedoen kan altijd! Rollentopic.]
Jongere (12):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers (5):
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan

Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heather Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 16:50 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

kut, dubbelpost :x

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 18:19 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ze kan niet én hersenen én snel zijn ;p
Lol, ik had laatst heel vaak dubbelposts doordat Q zo draag was en ik nogal ongeduldig ben. En holy shit, het is moeilijk om wat boeiends te schrijven als iemand bezig is met sit-ups.

Eleanor Anthea Everdeen ~ Zwaan.
Twee minuten te laat? "Sorry," verontschuldigde ze zichzelf en beet gefrustreerd aan de binnekant van haar wang. Ze hield niet van falen, dat deed ze vroeger al niet. Altijd als ze een onvoldoende halen durfde ze het niet te vertellen aan haar ouders, maar die waren daar ook vaak erg streng in geweest. Vaak kreeg ze een flinke straf als ze een slecht cijfer had gehaald en gingen haar ouders weer een poos controleren of ze haar huiswerk wel maakte. De kapitein haalde haar uit haar gedachten toen hij haar zei dat ze aan haar conditie moest gaan werken en ze knikte als antwoord. "Was ik al van plan ja," antwoordde ze en wist er zelfs een klein glimlachje uit te persen voordat ze op de grond ging zitten en aan haar 100 sit-ups begon, iets wat onbegonnen werk leek. De grond was vreselijk koud en nat en haar broek die al flink nat was, werd alleen maar natter. 8..9.. Terwijl ze de sit-ups uitvoerde voelde ze hoe de regen de modder van haar afspoelde. 20.. 21.. Maar dat nam niet het feit weg dat ze zich nog vies voelde. 30.. 31.. Ze was vastbesloten deze keer niet te falen, al begon ze al aardig uitgeput te raken. 45.. 46.. Haar hele lichaam leek wel tegen te gaan werken, ze had vanmorgen ook meer moeten eten, maar van de spanning had ze amper een boterham weg kunenn werken. 63.. 64.. Plots moest ze denken aan gym, daar moest ze ook altijd van die vreselijke sit-ups doen en kreeg ze ook conditie training. 69.. De coopertest vond ze altijd het ergst, domweg rondjes rennen en wachten tot de tijd voorbij was, vreselijk saai had ze het gevonden, al leek dit momenteel 100 keer erger. 75.. 76.. Met veel moeite kwam ze overeind voor de 77e keer. Ze beet hard op haar lip en baalde van het feit dat ze geen ander dier vertegenwoordigde. Een jaguar of leeuw of iets dergelijks, dat had ze wel gewild. 85.. Maar nee hoor, zei had dat flutbeest, al moest ze toegeven dat ze het elegante wezens vond, zwanen. Het enige handige ervan was dat ze redelijk snel kon zwemmen, zoals velen anderen hier, en onmenselijk sterke tanden had. Eleanor bleef even op haar rug liggen om weer op krachten te komen en keek omhoog naar de bewolkte lucht, de wolken waren erg donker en ze vermoedde dat het nog harder zou gaan stormen. Ze puute nieuwe kracht uit het idee dat ze bvijna klaar was en kwam omhoog voor de 89e keer, al had ze wel haar tempo iets verlaagd in de veronderstelling dat ze het zo beter vol zou houden. 90.. Ze mocht de kapitein wel, hij was redelijk, maar hij mocht wel iets milder zijn als het aan haar lag. Ze was namelijk ook maar een mens, geen machine. Waar was ze nou? 93? Neenee, wacht, 99.. "100," fluisterde ze uitgeput terwijl ze op haar rug bleef liggen terwijl haar borstkas wild heen en weer ging en haar longen zich volzogen met zuurstof, ze had geen eens de kracht meer om overeind te komen uit de vieze modder. Het liefst was ze hier en nu meteen in slaap gevallen. Ze hoopte dat dit het was voor vandaag, haar maag schreeuwde om voedsel en alle spieren in haar lichaam protesteerden tegen enige verdere beweging. Heel even vergat ze zelfs waar ze was en was het enige wat ze voelde de regen op haar gezicht, tot een kille bries over haar huid streek en haar weer bij zinnen bracht. Langzaam ging ze rechtop zitten en vervolgens staan, ze hield zelfs dat vervloekte wapen nog vast, het geval dat haar al de hele tijd in de weg zat. Haar blik gleed naar de kapitein en hoopte nu uit zijn mond te horen dat het erop zat, dat ze terug mochten om zich op te frissen en wat te eten.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Silver
Trots hief ik mijn balk op in de lucht als een troffee en deed wat Filischkin me opdroeg, 100 sit-ups. Dit was ook niet al te moeilijk voor me, want ik oefende vaak met sit-ups.
"34,35."
Ik zag dat ook Caitlin en Cherie aan waren gekomen en ik wilde enthousiast naar ze zwaaien, maar de blok hout viel bijna uit mijn handen.
"88, 89."
Ik begon het nu langzamerhand zwaarder te krijgen en begon mijn buikspieren erg te voelen. Toen ik er 100 had, bleef ik op de grond zitten en staarde naar de rest, die ook moe waren.

---

Me so good.

Ik moet echt is proberen langere stukjes te gaan schrijven

Caitlinn Morgana Camelot
Ik keek geschrokken naar de man.
'Dat meent u toch niet? We hebben net heel ver gerend?'
'Als jij hier wilt blijven kan je maar beter nu beginnen.'
'Maar niemand heeft me ooit gevraagd of ik hierheen wou, dus waarom zou ik dan wel willen blijven?'
'Dat boeit mij helemaal niks, nu beginnen of je mag er honderd extra doen.' Ik keek de man verschrikt in zijn ogen en zag dat hij het meende.
Zo snel mogelijk deed ik de eerste paar sit ups maar al snel ging ik door mijn knieën en bleef vermoeid even op de grond liggen.
'Heb je er nu al honderd gedaan?' Ik schudde mijn hoofd, ik was pas bij drieëndertig. 'Wat bezielt het je dan om te stoppen snel verder.' Moeizaam ging ik weer verder.
Als ik nou gewoon atletisch was of als we iets konden doen in de lucht was ik er veel beter in geweest. Maar jammer genoeg was geen van deze het geval.
Vijfenzestig zesenzestig. Het ging steeds moeilijker en ik had het gevoel dat ik vannacht niet meer op zou kunnen staan. Of überhaupt lopen.
Ik probeerde nergens meer aan te denken en gewoon door te gaan. Toen ik de honderd eindelijk bereikt had zakte ik alweer door mijn knieën maar dit keer bleef ik hijgend in de modder liggen.
Hij zal me moeten dragen als we nog ergens anders heen gingen.

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Cherie Beth Jones ~ Kat

Ik slikte toen het wapen in mijn handen werd geduwd. Met moeite stribbelde ik niet tegen. Mijn conditie was niet slecht, maar ik had een hekel aan rennen vanwege mijn kleine benen. Uiteindelijk viel het allemaal heel erg mee; ik was er in ieder geval binnen de tijdslimiet. Toen we moesten beginnen aan sit-ups, werd ik wat vrolijker. Dit was mijn ding.
Ik was vlak achter Silver klaar, die al even bezig was, en ik ging naast haar zitten toen ik klaar was.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ooc; @LostPromises; ik heb liever niet dat je uit Sasha's naam spreekt, zonder mijn toestemming ^^ Niet dat dit zo erg is, maar ik heb het liever niet c; Afijn, kleine dingen mogen wel, maar liefst niet al te lange zinnen c:

'Blij dat u eindelijk klaar bent, dames. We hebben onze been-en buikspieren gehad. Volgens mij is het tijd voor de armspieren. Wat u gaat doen is uw wapen schuin boven uw lichaam houden. Uw armen blijven gestrekt en u houdt het wapen op dezelfde hoogte.' Mijn blik dwaalde kort naar juffrouw Camelot, die niet van plan leek te zijn om op te staan. 'Juffrouw Camelot, als u voor vanavond klaar wilt zijn, denk ik dat uzelf beter bij een raapt en de oefening uitvoert.' De training was niet onmenselijk naar mijn mening. Als ze wilden overleven zou hun lichaam in de opperste staat moeten zijn. Zeker als ze met succes een wapen wilden bedienen. In tegenstelling tot popular opinion, was een goeie conditie wél noodzakelijk wanneer men met wapens omging. De meeste geweren - maar ook zwaarden en bogen- wogen erg zwaar. Zonder armspieren zou het niet lukken. 'Even pauze,' brulde ik dan, door de regen -die ondertussen erg zwaar uit de lucht raasde- heen en gaf ze enkele minuten rust. 'En terug omhoog. Hierna, gaan we even naar binnen waar u even kan pauzeren en een snack nemen. Daarna hebben we target practice op de schietbaan.'

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 19:38 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Het voelde alsof mijn armen er ter plekke af zouden vallen als ik ze nog langer omhoog zou houden. Opgelucht blies ik mijn adum dus uit toen we een paar minuten pauze kregen. Naast me zag ik iedereen hetzelfde doen, en de Kapitein keek afkeurend rond, alsof hij het normaal vond wat we nu deden.
Met nieuwe moed gooide ik mijn armen omhoog, na de aankondiging van pauze. Ik haalde kort en luid adem, en toen ik dit doorkreeg probeerde ik het tempo van mijn ademhaling te veranderen. Lang en rustig. Relaxed, op mijn gemak. Onbewust zakten mijn armen een stukje krom, maar na één blik in mijn richting, stonden ze alweer helemaal recht.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Caitlinn Morgana Camelot
Nog steeds moe stond ik na de veel te korte pauze op. Mijn benen leken tegen te werken en wouden weer onder me vandaan klappen maar ik vocht ertegen en bleef staan. Langzaam tilde ik het wapen tot de hoogte van mijn schouders en bleef zo lang mogelijk zo staan. Na een paar minuten begonnen mijn schouders zeikerig te branden maar ik negeerde het weer, als ik een beetje in een goed blaadje wou blijven bij mister temoeilijkenaamomuittespreken dan kon ik maar beter zo lang mogelijk blijven staan. De pijn in mijn schouders leek met de minuut te verdubbelen en ik voelde mijn benen al niet meer. De rest stond nog steeds naast me en allemaal probeerden we zo goed mogelijk onze armen gestrekt te houden.
Het leek wel alsof hij dacht dat wij robots waren die alles konden doen wat hij wou, zowiezo was een kwartier al veel te weinig om drie kilometer te rennen. Met daarna er honderd sit-ups en na een korte pauze zoiets waas gewoon babarisch.

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Lol, lang leve ervaring met buiten adem zijn en écht, écht niet meer kunnen :'D
Trouwens, ik meld het maar alvast, ik heb ook niet graag dat mijn personage wordt bestuurd door anderen.

Eleanor Anthea Everdeen ~ Zwaan.
Deze keer was zij niet diegene die het niet volhield en ze was zelfs een klein beetje trots op zichzelf, al zakte de moed haar in de schoenen toen bleek dat het nog niet over was. Voilhouden Eleanor, sprak zichzelf streng toe in gedachten. Ze deed wat haar opgedragen werd, ze wou wel, maar haar armen begonnen te trillen van de inspanning en het gewicht dat ze moesten dragen. Meer eten. Vanaf morgen zou ze flink ontbijten, tot ze niet meer zou kunnen. Haar ademhaling was nog altijd ognecontroleerd van alle inspanningen en ze probeerde weer wat rustiger te worden, dwong zichzelf langzaam te ademen, ookal leek haar lichaam te snakken naar meer zuurstof.
"Even pauze," de kapitein zijn brul deed haar kort opschrikken, ze had al haar aandacht bij het ophouden van het geweer gehouden om hem op te kunnen houden. Opgelucht liet ze het wapen even zakken, haar armen tintelende en het leek net alsof er geen kracht meer in zat. De pauze had maar een paar seconden geduurd naar haar gevoel, maar blijkbaar was het alweer tijd om door te gaan en opnieuw tilde ze, deze keer met nog meer moeite dan ervoor, haar armen op. Alweer trilden ze lichtjes, maar ze vertikte het op ze neer te laten. Nog even en dan hadden ze een pauze, dan kon ze wat te eten en drinken pakken. Oh, wat verlangde ze daar naar. Plots voelde ze de snee in haar wang gemeen prikken en werd er direct weer aan herinnerd hoe vreselijk ze er wel niet uit moest zien. Doorweekt, onder de modder, snee in haar wang, warrige haren.. Voor het eerst in haar leven was ze vreselijk dankbaar dat ze haar spiegelbeeld niet hoefde aan te zien, ze zou vast een hartverzakking krijgen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Silver
Toen ik hoorde dat we onze armen in de lucht moesten blijven houden, kon ik wel gana janken. Mijn trotsheid verdween meteen en ik keek mopperig naar hoe de anderen hun geweer met gestrekte armen boven zich hielden. Ik was ontzettend snel en had ook veel beenspieren. Mijn armen daarintegen waren niks. Ik hield het een minuut vol toen mijn armen begonnen te trillen. Gelukkig had ik veel doorzettingsvermogen en hield ik vol. Intussen probeerde ik aan leuke dingen te denken.

Ik heb ook liever niet dat mijn personage bestuurd wordt door anderen. Als je dan over d'r schrijft, moet ze ook zo overkomen zoals ik haar beschrijf ^^

[ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 20:00 ]

---

Me so good.

Volgens mij heeft bijna niemand graag dat er over zijn personage geschreven wordt maar heel veel zijn er wel aan het zeggen dat de posts langer moeten. Ja sorry haar maar als ze echt langer moeten moet je personage ook even bestuurd worden door de ander want je kan geen 200 woorden wachter terwijl je aan het wachten bent voor antwoord...

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

LostPromises schreef:
Volgens mij heeft bijna niemand graag dat er over zijn personage geschreven wordt maar heel veel zijn er wel aan het zeggen dat de posts langer moeten. Ja sorry haar maar als ze echt langer moeten moet je personage ook even bestuurd worden door de ander want je kan geen 200 woorden wachter terwijl je aan het wachten bent voor antwoord...

Kan makkelijk, heb posts van 800 woorden geschreven terwijl ik er niemand in bestuur, terwijl mijn personage zich wel bij een ander bevind.
Dan heb je enkelw at oefening nodig, lees anders 'geen weg meer terug' en dan C18's & Cumbercath's hun posts, die zijn geweldig en nog lang ook (:

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Het maakt mij geen ene fuck uit hoe lang de stukjes zijn. Je kunt als personage op een moment een gesprek aan het voeren zijn, en aangezien mensen niet willen dat hun personage bestuurd wordt door een ander, moeten ze maar een paar regels zijn. Ook is het niet zo overzichtelijk meer als je 500 woorden gaat posten.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Endure schreef:
(...)

Kan makkelijk, heb posts van 800 woorden geschreven terwijl ik er niemand in bestuur, terwijl mijn personage zich wel bij een ander bevind.
Dan heb je enkelw at oefening nodig, lees anders 'geen weg meer terug' en dan C18's & Cumbercath's hun posts, die zijn geweldig en nog lang ook (:

Ja maar kijk dat kan ik dus niet, het is simpel genoeg om uit te leggen dat als je een gesprek met iemand voert dat er dan of korte stukje moeten komen of de ene moet de ander besturen.
ZO zie ik het tenminste...

---

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

@Endure, dan hangt het er ook vanaf in wat voor situatie je persoon zit.
Eigenlijk vind ik gewoon dat je zelf moet kunnen kiezen hoelang je je stukjes wilt hebben, het is en blijft tenslotte jouw personage. :W

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.