[RPG] The habit. [2] - Speeltopics

[Meedoen kan altijd! Rollentopic.]
Jongere (12):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers (5):
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan

Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heather Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

Regels:
- Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
- Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
- Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
- Je moet lol hebben!

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 2 nov 2011 - 16:50 ]

---

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

'U heeft gelijk,' knikte ik toen Valerie opmerkte dat ik nog steeds niets te eten had. 'Excuseert u mij even,' Soepel stond ik op, knikte nog eens en begaf me naar het uitgebreidde buffet. Ik had niet enorm veel honger, en bovendien zou ik straks mijn arm- en buikspieren moeten onderhouden, dus het was beter dat ik pas daarna mijn lichaam opnieuw aansterkte met voedsel. Volgens mij had ik nog wel ergens tubevoedsel liggen. Niet geweldig lekker, naar het bevatte de nodige voedingsstoffen, dus mij hoorde je niet klagen. Het was nooit mijn aard om te zeuren over banale dingen als de smaak van eten of iets dergelijks. Die dingen waren te onbelangrijk om mijn tijd aan te verspillen. Toch aarzelde ik niet om me te goed te doen aan een stukje kip, een trosje druiven en een bruin broodje. Wanneer ik terug aan tafel zat, at ik zwijgend mijn bord leeg terwijl ik naar het het gesprek luisterde. 'Wat houdt het zijn van een trainer eigenlijk in, als ik zo vrij mag zijn?' vraag ik aan de twee vrouwen die aan mijn weerszijden zitten. De vraag speelde al een tijdje in mijn brein, aangezien ik nog nooit een training had gezien. Niet erg verwonderlijk als je bedenkt dat ik nog maar twee dagen in het gebouw verbleef en de eerste dag volledig had verspild aan het ontdekken van het gebouw en de tweede aan mijn lessen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Toen ik terugkwam met meer eten, zag ik Gawain nog net de eetzaal uit rennen, vliegen bijna. Hij leek het benauwd te hebben. Ik haalde mijn schouders op, vast iets teveel gegeten. Ik ging weer zitten, en keek tevreden naar het eten dat op mijn bord lag. Vis. O, wat hield ik van vis. Ik likte mijn lippen af, en begon te eten. Even vergat ik de wereld om me heen, was ik opgeslokt in de mijne. Nadenkend over dingen die ik graag wilde doen. Momenteel was dat alleen maar slapen. Ik leek wel zo'n dikke oranje Garfield kat, die alleen maar kon eten en slapen, leek het wel.
Ik opende mijn ogen, en keek om me heen, op zoek naar iemand om mee te praten. Toen ik niemand zag, pakte ik het geweer vast, en begon er naar te kijken. Ik bekeek verschillende onderdelen, en probeerde ze te benoemen. Misschien dat ik zo in gunst kon komen bij de Kapitein.
Laat maar, dacht ik, dit lukt me nooit. Ik liet me achterover in mijn stoel vallen, en slaakte een theatrale zucht. Ik zou hier nooit van mijn leven echte vrienden maken, dit zou een hel worden.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Valerie Savarin

Ik eet mijn mond leeg en keek Sasha aan. 'Wij leiden de jongeren op, ze krijgen krachttraining, vechttraining, sociale training en ga zo maar door. Ieder einde van de week is er een battle tussen de verschillende groepen. Geen idee hoe Lily traint maar ik hou meer van de harde aanpak. Anders komt er nooit iets van die jongeren.' Ik schoof mijn bord opzij zodat ik straks weg zou kunnen zetten en dronk het laatste restje fruitsap op uit mijn glas.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ik knikte, schoof mijn bord vooruit en nam een slok water. 'Ik ben zelf ook meer van die kant. Als je ze teveel bemoedert, verlies je respect. Dat is naar mijn mening geen goeie leeromgeving. Natuurlijk moet men dan wel in het oog houden dat ze psychologisch in orde blijven. Niets zo gevaarlijk als iemand die een onstabiele geest heeft,' reageerde ik, terugdenkend aan mijn opleiding bij het leger. Net als het TAP-project, was de militaire groepering waar ik bij aangesloten was geen nationale aangelegenheid. We waren op basis van DNA gescand en bij elkaar gebracht. Toen ik een jong kind was, werden mijn ouders benaderd door de organisatie omdat ze via mijn DNA berekend hadden dat ik een aanleg had voor het hanteren van wapens. Hun verzoek werd op mijn aandringen ingewilligd en sindsdien werd ik opgeleid tot eerste klas soldaat. Ik had verschillende teamleden, elk met een eigen karakter. Later zou blijken dat sommigen psychologisch sterker waren dan anderen. Dat was de enige fout die onze commander had gemaakt. Hij had geen rekening gehouden met de menselijke natuur. Toen één van mijn teammates totaal flipte, nam ze drie van mijn mede-soldaten mee de dood in. Ik had haar noodgedwongen gedood, maar het was alles behalve plezant om iemand die je hoort te vertrouwen met één ijzige kogel om te brengen. Still, it had to be done, zodat haar gekte zich niet onder ons verspreidde. Ik persoonlijk hield niet van de persoonlijke aanpak, maar ik was dan ook geen teamleader. Mijn job was puur en alleen onderwijzen, terwijl Valerie, Lily en Prixor als job hadden om hun leerlingen klaar te stomen, zowel fysiek als psychologisch. 'Wat houdt zo'n battle in? Ik neem aan dat u uw pupils ook op verstandelijk niveau test?'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin.

'Een battle? Oh hierbij vechten de jongere tegen elkaar, Maar niet recht tegen over elkaar, ze gaan op een ronde plaat staan en dan komt er een soort van hologram in de andere ruimte die de jongere kunnen zien doordat de muur van glas is. En dan maken ze dus de bewegingen naar elkaar maar raken elkaar niet. De verstandelijke test zal pas voor later zijn, we moeten eerst weten tot wat ze in staat zijn. Misschien dat Prixor de groepen dan nog anders indeelt, meer naar karakter en psychologisch vermogen toe.' Eigenlijk wou ik weg, niet dat het geen interessant gesprek was. Integendeel maar toch, ik zou nu aan het trainen moeten zijn. Ondanks mijn eigen protesten bleef ik gewoon zitten. 'En U trainingen, hoe verlopen die?' Zelf was ik niet zo een expert in wapens. Ik kon iemand neerschieten met een redelijk grote precisie maar echt iets weten van wapens? Nee. Ik hield het er maar bij dat ik mezelf kon beschermen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Ik moet toegeven dat ik nog geen volleerd leerkracht ben. Ik heb namelijk met soldaten gewerkt en niet met kinderen die geen greintje discipline gewend zijn,' begon ik op een toon waar een heel subtiel amusement in te herkennen was. 'Ze waren weinig geïnteresseerd in mijn theorie. Dus heb ik ze conditietraining gegeven om te tonen wat men kan verwachten wanneer men mijn lessen als oninteressant afdoet. Dan heb ik ze praktijk gegeven en nog wat fysieke training om mee af te sluiten. U weet wat ze zeggen: een gezonde geest in een gezond lichaam,' Ik haalde mijn schouders op en richtte me dan tot Heather. 'En u, dokter Knochenmus, hoe bent u van plan om het aan te pakken?'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Geïnteresseerd luister ik naar de uitleg van Valerie, terwijl ik mijn broodje eet. Ze lijkt hier het langst te zijn van allemaal, dus ik zal haar straks naar die kapitein vragen. Waarschijnlijk is ze het wel met me eens dat wat die man doet niet kan. Als Sasha vraagt naar de battles waarin de studenten moeten vechten richt ik oplettend mijn aandacht weer op Valerie. Ik hoop dat het niet échte battles zijn, waarbij ze elkaar moeten verwonden of iets dergelijks. Gelukkig blijkt het geheel ongevaarlijk te zijn en met een glimlach neem ik een slokje druivensap. "En Uw trainingen, hoe verlopen die?" hoor ik haar dan aan Sasha vragen. Benieuwd naar zijn antwoord zet ik mijn drinken neer. Als hij het over soldaten en conditietraining heeft vernauw ik mijn ogen. Soldaten? Snel flits mijn blik naar een van de meisjes die met haar geweer op schoot aan tafel zit. Het zal toch niet dat Sasha.. "En u, dokter Knochenmus, hoe bent u van plan om het aan te pakken?" Verschrikt knipper ik met mijn ogen en kijk hem aan. "Oh, eh.. Ik wil ze vooral veel van de planten laten zien, ze leren wat voor medische dingen je er mee kunt, hoe je ze kweekt en verzorgt.." Ik ben even stil als ik zie dat de drie leerkrachten me nog steeds afwachtend aankijken. Mijn plan klinkt een stuk minder indrukwekkend naast het strakke schema van Valerie en Sasha. "Ach ja. Dat soort dingen." Ik haal schuchter mijn schouders op en bijt op mijn lip. "Ik moet het nog even uitvogelen."

Gawain
Ik lig nog steeds te hyperventileren op mijn bed. het lijkt me toch verstandiger om naar een dokter te gaan, omdat dit niet meer normaal is. Anders was het al over geweest. Ik probeer op te staan, maar bij elke beweging val ik weer op bed neer. Nog steeds kan mijn lichaam geen rust vinden. Mijn ogen worden een beetje wazig. Snel kijk ik om me heen. Boven mijn bed zie ik een knop, volgens mij voor noodgevallen. Met het laatste beetje energie druk ik snel de knop in. Hopelijk gaat er een signaal naar de arts hier. Mijn hand valt weer naast me op bed. Mijn ogen worden nog waziger. Waarom gebeurt dit en wat is dit. De frisse lucht waait door het raam naar binnen. Zelfs dat kan me niet tot rust brengen. Hopelijk komt er snel iemand want dit gaat niet lang meer goed.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Het begon me op te vallen dat Gawain verdacht lang wegbleef, terwijl hij hier zou moeten zijn. Stilletjes pakte ik mijn geweer op, en liep ik ermee de eetzaal uit, op zoek naar Gawain. Ik spitste mijn oren, en hoorde iemand rare geluiden maken. Zachtjes sluip ik dichterbij, en ik klop op de deur waar het vandaan komt. Meer rare geluiden. Ik besloot niet te wachten, en de deur gewoon open te gooien.
Daar zag ik Gawain, zwaar ademend op zijn bed. Ik sprintte naar hem toe. 'Gaat het?' vroeg ik, compleet in paniek.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Valerie Savarin

Ik snap die Sasha wel, hij is duidelijk een man naar mijn hart. na zijn uitleg volgt er een kleine stilte die hij al snel opvult met een vraag voor Heather. Beleefd verschuif ik mijn aandacht naar de roodharige vrouw. Haar helderblauwe ogen staan redelijk onzeker en bemoedigend glimlach ik haar toe. Als ze haar uitleg doet probeer ik zo aandachtig mogelijk te luisteren. Ze stopt nogal aarzelend en afwachtend kijk ik haar aan. Pas als ik doorheb dat ze niets meer gaat zeggen geef ik haar lachend een klopje tegen de zijkant van haar rechterarm. 'Nog een beetje zenuwachtig?'

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Gawain
Ik zie wazig Cherie binnen komen. 'Gaat het?' vraagt ze, compleet in paniek. Ik raap mijn laatste beetje energie en antwoord: 'W-wat den-k je z-zelf?' in welke situatie dan ook, ik blijf sarcastisch. 'I-is he-t missc-hien mogenlijk o-om een a-arts te h-halen?' vraag ik. Doordat ik te weinig energie heb ga ik stotteren. Ik merk dat mijn lichaam niet meer wil meewerken. Mijn ogen gaan langzaam dicht en weer open. Langzaam begin ik te trillen 'SHIT!' dat iemand me zo moet zien is nog het ergste. Mijn teken van zwakte.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat
Plotseling begon hij helemaal te trillen. 'O, shit, ik ga een dokter ofzo halen!' piepte ik.
Ik rende de gang door, terug naar de eetzaal. Eenmaal daar stormde ik op de tafel van de trainers af. 'Iemand, help, heel snel. Gawain, er is iets mis met hem. Dokter. Snel,' stamelde ik, onsamenhangend. De trainers keken me allemaal aan alsof ze water zagen branden.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik knik met een nerveuze glimlach. "Ja, dat kun je wel zeggen ja." Voordat ik verder kan praten rent er ineens een meisje op ons af, die helemaal in paniek lijkt te zijn. Ze heeft Aziatische gelaatstrekken en is klein van stuk. "Iemand, help, heel snel. Gawain, er is iets mis met hem. Dokter. Snel." Mijn ogen worden groot, en snel sta ik op van tafel. Ik stoot bijna mijn drinken om maar zet het net op tijd weer overeind, en kijk dan even naar de trainers die nog aan tafel zitten. "Ik kan maar beter even gaan kijken." zeg ik voorzichtig. Ik loop naar het meisje toe, dat er bang en geschrokken uit ziet en daardoor nog kleiner lijkt dan ze is, en leg een hand op haar trillende schouder. "Rustig maar. Breng me naar hem toe, dan zal ik kijken wat ik voor hem kan doen." Ik probeer zelfverzekerd en kalmerend te klinken, en terwijl ik de eetzaal uitloop, achter het meisje aan, hoop ik vurig dat mijn collega's niet slecht over me zullen spreken. Dan merk ik geschrokken op dat ook zij, klein en kwetsbaar als ze er uit ziet, een geweer bij zich draagt. Ik slik en neem mezelf voor haar er later naar te vragen. Eerst de jongen helpen.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Wanneer ik merkte dat er iemand achter me aankwam, liep ik op hoog tempo naar Gawains kamer. Hij lag daar, nog steeds te trillen en te hyperventileren. 'Gawain, ik heb een dokter bij, denk ik,' zei ik tegen hem, waarnaar ik de nog onbekende vrouw erbij liet om haar haar werk te laten doen.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Ik hoorde mijn deur weer open gaan en 2 paar voetstappen binnen komen. 'Gawain, ik heb een dokter bij, denk ik,' zei een stem die ik herkende het was Cherie. 'D-dankje,' zeg ik langzaam. Ergens in mijn ooghoek begint een traan te prikken. Ik haat het als iemand me zo zwak ziet. Mijn ogen zijn nog steeds gesloten en als ik ze open dan is het beeld wazig.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Do it scared, but do it anyway.