• Plot:


    Dit is het jaar van de 49e Hongerspelen. 12 meisjes en 12 jongens uit alle districten worden in een arena gegooid. Ze moeten vechten tot de dood. Verliezen betekent de dood, winnen is eeuwige roem en rijkdom. En er is maar 1 winnaar...

    Het verhaal begint bij iedereen 1 dag voor de boete. Alle deelnemers worden gevolgd tot hun eind.

    Arena:
    Het arena heeft een krachtveld om zich heen. Niemand kan eruit.
    Het is een bos dat rijk is aan dieren en planten, ook giftige planten.
    Aan het bos ligt een kiezelstrand. Als je daarop loopt kan iedereen je horen in de nacht. Het water is koud en niet helder. Je kunt het ook niet drinken. Het water is vaak rustig, maar als het hard waait kan het veranderen in een moordenaar.Het weer is vaak bewolkt met een niet al te warme maar vochtige dag. 's Nachts kan het vriezen.



    RPG informatie:
    [*tekst hier*] betekent dat je niet in je rol zit.
    Als je in je rol zit gebruik je de naam wie je speelt en doe hem dan[b.][/b .]

    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Topic 1
    - Topic 2

    Rollen:
    Tributen: (Slachtoffers waar geen naam van een speler achter staat, mogen door iedereen gespeeld worden)
    1: Aithne (LWTomlinson) & James (LWTomlinson)
    2: Jack (TheLibrary) & Jill (TheLibrary)
    3: Percy (Maeleena) & Elaine (Leave)
    4: Meisje, naam onbekend (Witwicky)
    5: Cathal (Maeleena) & Alyda (Parsel)
    6: Aria (kiara2)
    7: Ardina (Karli)
    8: Shenley (Parsel)
    9: Cassie (Fae)
    10: Nicole (suchikouchia)
    11: Tariq (Parsel) & Raechell (Aguamenti)
    12: Felan (Fauvism) & Primrose (CrispsPink)

    Mentoren:
    2: Pascal (Aguamenti)
    3: Kayleigh (Leave)
    8: Saph (Maeleena)
    11: Amycus (Parsel)
    12: Seamus (CrispsPink)

    Stylisten:
    Fayan (Fayan): district 3 & 12
    Maeleena (Maeleena): district 5 & 7
    Aralys (Fauvism): district 1 & 11
    Evan (TheLibrary): district 2
    Saffier (Fae): district 9


    Voor de mensen die er een tijdje niet geweest zijn: op dit moment zijn we bij het moment dat ons epic stylistengroepje bezig is de tributen te mishandelen aan te kleden.

    And... last but not least:
    Ondanks dat dit al ons derde topic is, kun je altijd nog inspringen (: We don't bite, we just playfully nibble. :3
    Maeleena schreef:
    [Oops :'D *in love with this whole RPG and ALL the people in it* Niet mijn fout (joehoe)(wbw)]


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 21 okt 2011 - 12:46 ]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Parsel: oh sheeeeez, ik besef net dat Aralissyne de styliste is van Tariq. Sorry, sorry dat ik niet sneller heb gereageerd!]

    Aralys
    Ik stond hier nu al eeuwen en nog steeds was er geen tribuut op komen dagen. Het gevoel van onzekerheid werd steeds groter; zouden ze weten wat voor jong, onervaren persoon hen in de kleren moest hijsen? Waarschijnlijk hadden ze me gezien en waren toen stiekem weggeslopen, omdat ze niet wilden worden gekapt en gekleed door zo'n minderwaardige stylist als ik. Ze waren vást al op zoek gegaan naar een vervanger.
    Nerveus passeerde ik een groepje andere stylisten; probeerde hun keurende blikken op mijn kleding aan me voorbij te laten gaan, tot mijn oog plotseling op een jongen viel die nogal verloren leek te zijn in het gebouw. Hij zag er niet uit als een stylist, dus ik nam aan dat het een tribuut was. Moest ik de stap wagen? Of zou dat vreemd zijn, zomaar opeens op iemand afstappen?


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Felan
    Het scherpe tegenantwoord was al bijna van mijn tong gerold toen ik pas hoorde wat de stylist zojuist tegen me had gezegd. Hij betwijfelde of ik ook een hart had... Voor mijn ogen speelde de scène in de trein zich weer af... Primrose die bekende dat ze van me hield...
    Verslagen plofte ik neer op een bankje en verborg mijn hoofd in mijn handen. Het kon me niet meer schelen dat de roze-harige kledingfreak me hier zo zag zitten, ik voelde me gewoon zó schuldig tegenover Primrose... Ik greep de stof van de bank tussen mijn vingers en voelde hem scheuren door de kracht waarmee ik het vasthield. Snippers stof lagen in mijn handen.
    Felroze, natuurlijk.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    [Ik was 1 uur weg 4 nieuwe pagina's D:]


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Elaine
    Ik fronste, en streelde over zijn gezicht. ''Heel goed luisteren nu, Percy Maslin. Ik, Elaine Thrown, je toekomstige vrouw, dus eigenlijk Elaine Maslin, beloof mijn leven met je door te brengen, of tesamen met jou te sterven waar dan ook, wanneer dan ook.'' Met die woorden was de hele act weg.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Alyda Alma
    Haar huid leek te branden van de behandelingen, haar haren lagen zacht golvend langs haar gezicht en vielen zo als een waterval over haar blootgelaten schouders. De jurk benadrukte haar vrouwelijke vormen, haar taille, heupen, borsten. De stof schijnde subtiel door op sommige punten, maar op zo'n manier dat het niet ordinair was. Het was een bloedmooie jurk.
    'Ach,' mompelde ze, en streek de stof ongemakkelijk glad. Wat zou haar insteek moeten zijn volgens de mentor? Toen ze thuis waren, had haar vader meteen lachend geroepen dat dat wel "sexy" of "geheimzinnig" móest worden. Op dat moment had ze zijn nek om willen draaien.


    -

    [Oops :'D *in love with this whole RPG and ALL the people in it* Niet mijn fout (joehoe)(wbw)]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Fayan - Stylist
    "Ach, kijk nou, het jochie is helemaal ingestort. Ik heb dus gelijk? Je bent harteloos? Arme jij," Het sarcasme kon hem niet ontgaan zijn, maar ik had geen zin meer in hem en nog meer beledigingen die we naar elkaar gooiden.
    Ik liep de verdieping af en ging maar terug naar District 3, waar ik hopelijk wel geaccepteerd werd. De tributen liepen net ook al weg, was dat vanwege mij?
    Ik kende Felan nog maar net, maar hij wist nu al mijn enige zwakke plek, waar ik echt geraakt kon worden en die mijn stuiterballen niveau tot terugdringen tot nul. Het was hard om te denken, maar ik hoopte niet dat ik hem terug zou zien komen want dan zag ik hem elk jaar, als hij mentor was en ik stylist.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    [Haha, iedereen wordt verliefd op elkaar =3]

    Tariq Timaeus
    Hij voelde hoe iemand bedachtzaam naar hem keek, zijn ogen vonden die van een blauwharig meisje. Verbaasd trok hij zijn wenkbrauwen op. Hoe oud was ze? Hooguit zeventien, maar het kon onmogelijk een tribuut zijn. Haar blauwe haren schreeuweden 'Capitool'. Maar hoe kon dat, ze was jonger dan Tariq zelf.
    Met een zucht schraapte hij zijn keel, en liep langzaam naar haar toe.


    -

    Percy
    Ik sloeg mijn armen om elaine heen. Het was dus toch geen act geweest voor haar. Blijdschap barstte los in mijn borstkas, en er was maar één ding dat ik nu kon doen. Ik boog me voorover en kuste Elaine.

    [ja, Fayan mag binnenvallen (wbw)]

    Maeleena
    Ik bekeek haar nogmaals kritisch. Dit was duidelijk een van mijn betere werken, ik mocht het nu niet verputsen. ik duwde haar neer op een stoel en begon jaar haar nogmaals te kammer en te stylen. Het zou wel los blijven, besloot ik. Het stond perfect.
    'Wat is je naam?' vroeg ik. Ik was zo bezig geweest met mijn werk, ik had geen tijd gehad om het te vragen.

    [ bericht aangepast op 20 okt 2011 - 21:32 ]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Aralys
    Hij liep naar me toe? Ik kon een hardop uitgesproken vloek van schrik nog maar amper vermijden, en voelde de welbekende blos alweer door mijn zorgvuldig aangebrachte make-uplagen dringen. Tot overmaat van ramp zag deze jongen er ook nog eens niet verkeerd uit, wat de zaak er alleen nog maar moeilijker op maakte.
    "H... Hoi", wist ik uit te brengen. Verdomme, nu begon ik ook nog weer eens met dat vervloekte stotteren. "Ben jij tribuut van- ik bedoel, van district 1? Of 11? Want eh, die moet ik stylen." Het beeld dat hij van mij had was nu al naar de haaien, ik wist het zeker.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Alyda Alma
    In gedachten verzonken had ze naar het spiegelbeeld van haar voeten - gestoken in zeven centimeter hoge, grijze hakken waar ze godzijdank op kon lopen - gekeken, toen de stem haar opeens wakker schudde.
    Een paar tellen keek ze bedachtzaam naar de styliste. 'Alyda.'


    -

    Elaine
    De vlinders fladderden ongecontroleert rond in mijn buik. Schreeuwden om Percy. ''Ik hou van je Percy Maslin.'' Nooit eerder had ik die woorden uitgesproken, en letter bij letter waren ze waar. Ik wilde niets liever dan voor altijd met Percy doorbrengen. We zouden dit overleven, ik kon het voelen. Liefde is sterker dan de dood.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Tariq Timaeus
    Onwillekeurig verscheen er een grijns op zijn gezicht, nadat zijn blik even over haar gezicht was gegaan. Ze was zeker weten jong, en ondanks het Capitoollaagje van make-up niet verkeerd. 'Ja, ik kom uit District 11. Ik ben Tariq.'
    Eigenlijk had hij zich voorgenomen om niet meer dan bot te zijn tegenover iedereen die uit het Capitool was aan komen zetten, maar hoe kon hij zo'n meisje - nota bene jonger dan hijzelf - uit gaan staan kafferen?


    -

    Maeleena
    ik knikte, en zitte een stoel recht voor haar neer. ik ging zitten.
    'Zit stil,' waarschuwde ik haar. Ik begon make-up aan te brengen, lichte, onopvallende kleuren. Schreeuwerige make-up kon mooi zijn, wist ik. Maar ik weigerde deze creatie te verpesten. Ik sprak pas weer toen ik klaar was.
    'Okay, geefje mening.' zei ik. Ik wees naar de spiegel, en wachtte geduldig af.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Fayan - Stylist
    Ik was geheel in gedachten verzonken toen ik de deur van verdieping 3 opendeed en was dus vergeten te kloppen.
    Ik zag meteen de twee tributen staan en aan hun gezichten te zien, had ik net een héél romantische moment verstoord. Het waren twee geliefden, zo vlak voor de arena. En zij waren wel normaal, natuurlijk, dacht ik er bitter achteraan.
    "Sorry, sorry, het spijt me, ik kom wel later terug," ik draaide me weer om en liep weer richting de gang.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen