[RPG] Vampier Rollenspel #2 - Speeltopics

Naam:
Leeftijd:
Familie: (zeer rijk, rijk, gewoon, beetje arm, arm, heel arm)
Uiterlijk:
Hobby's:
Geboortedatum:
Karakter:

(Er is nog geen leider dus je kunt je aanmelden voor leider, ik wil zelf namelijk geen leider zijn...)

The story:

Jaren lang geleden vestigde een groep vampiers zich in een oud en afgelegen stadje in Zuid-Amerika. De vampiers leefden in stilte en plantte zichzelf voort door mensen te transformeren. Onderling ontstonder er half-vampiers en sommige werden verbannen. Tot de leider (Loronto Miran) zelf een half-vampier kreeg. Hij verzweeg het voor z'n stam en het kind groeide in stilte op. Na jaren lang bracht de leider het nieuws naar buiten. Iederen was eerst erg boos op de leider en ze brachten het meisje naar een roedel wolven. Daar groeide het meisje verder op en een nieuwe groep werd geschapen...

Na jaren lang da de man het verdriet om z'n dochter heb moeten verwerken, ontdekte hij de andere groep. Hij noemde ze: 'De kinderen van de maan' omdat ze eruit zagen als wolven. Alleen hun gedaante leek erop, want het echte gedaante was beeldschoon. Er brak oorlog uit tussen de kinderen van de maan en tussen de groep van Loronto. Niet wetende dat dit de groep van z'n dochter was. Zonder maar dan ook er naar te hebben gekeken vermoordde hij z'n eigen dochter en verjoeg hij de kinderen uit het bos. Nu leven ze apart in verschillende gebieden..

Rollen:
-Leiders:
+Tapo (weerwolven) [jongen, 25]
+Loronto (vampiers) [jongen, 28 in mensenjaren]
-Mensen:
+Leah [meisje, 19 jaar]
-Vampiers:
+Jura (beschermer) [meisje, 16 in mensenjaren]
+Éloise [meisje, 14 in mensenjaren]
+Julia [meisje, 19 in mensenjaren]
+Mary-Jane [meisje, 14 in mensenjaren]
+Athan [jongen, 20 in mensenjaren]
-Weerwolven:
+Duco (beschermer) [jongen, 17 jaar]
+Roland (zoeker) [jongen, 18 jaar]
+Madolise [meisje, 15 jaar]
+Ethan [jongen, 17 jaar]
+Lys [meisje, 16 jaar]
-Stadsbewoners:
+Colin [jongen, 20 jaar] ~DOOD~
+Dan [jongen, 18 jaar]


http://www.quizlet.nl/stories/64985/het-ontstaan-van-rodinie-vampier-rollenspel/

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 okt 2011 - 16:41 ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Ow oke;)

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

EThan
Hij deed het heel voorzichtig maar eloise deed haar haar speels naar achteren. Ethan keek haar raar aan maar oppeens beet ze in de nek van ethan. Na 10 seconden rukte Ethan haar gezicht van zn nek.
'oke dit wil ik nooit meer!' zei hij een beetje boos , maar hij knuffelde eloise.
Maar jij stond op en keek haar aan alsof hij haar niet kende.
*ik ken haar zo niet waarom kijkt ze met haar bloedrode ogen mij zo nep blij aan?*
en hij deed een stap achteruit.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-Éloise-
'Wacht heel even Ethan,' zeg ik, en ik probeer hem blij aan te kijken. 'Ik... ik zal je geen pijn doen... je moet je eraan durven overgeven. Niet bang zijn, ik zal je echt geen pijn doen.' zeg ik en ik loop naar hem toe. Alsof ik in een soort roes verkeer verander ik in een roofdier, en Ethan is mijn prooi. Maar ik hou van hem, hoor ik zijn bloed dan wel te drinken?
Ik scheur met mijn inmiddels weer scherpe tanden zijn t-shirt weg, dan zit dat stomme ding tenminste niet meer in de weg. Ik lach hem toe en streel met mijn handen over zijn borstkas. 'Het is best fijn, als je je eraan overgeeft...' zeg ik. Nog geen twee seconden later duw ik Ethan op de grond, klem mijn benen aan zijn weerszijden en duw met mijn handen die van hem op de grond. Ik hoor hoe zijn hart als een razende tekeer gaat en ik geef hem zachte kusjes in zijn hals, ik merk dat hij heel iets rustiger wordt maar het maakt geen verschil. 'Je weet toch dat je niet bang voor me hoeft te zijn? Ik vermoord je heus niet, laat staan dat ik je leegdrink...' zeg ik met mijn zachte, jonge vrouwenstem. Na ongeveer twee minuten zet ik mijn tanden weer in zijn hals en drink ik kleine beetjes bloed.

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Uiteindelijk had ze besloten toch nog niet te vertrekken, misschien kon ze ergens anders tekenen.. Gauw begon ze door te stappen, op zoek naar een mooi plekje, toen ze plots een soort vervallen gebouwtje zag staan. Een krot, met een klein tuintje en mooie, grote poort. Leah keek er nieuwsgierig naar en stapte dichterbij. Dit kon een mooie tekening worden.. Ze nam plaats op de grond en begon de poort te schetsen, het mooie tuintje, elk bloemetje en blaadje.. En het krot, elk scheurtje en kiertje tekende ze. Ze ging op in haar tekening, schetse eerst, maakte de lijner wat dikker, vulde ze in met details, maakte schaduw, nog wat details..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-Athan-
Na een grote slok van mijn thee te hebben gedronken hoor ik wat gerommel buiten. 'Ik ben zo terug' zeg ik tegen Jura. ik loop naar buiten en zie een meisje van een jaar op 19/20 voor mijn huis op de grond zitten, helemaal verdiept in iets wat op haar schoot ligt. Aan de potloden in haar hand te zien is ze aan het tekenen. Charmant hang ik tegen de deurpost aan. 'Lukt het?' vraag ik op een relaxte toon. Ze schrikt op van haar tekening en kijkt mij recht in mijn blauwe ogen.

Do it scared, but do it anyway.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Lukt het?" Een vreemde stem deed haar opschrikken, ze was zo verdiept geweest in haar tekening dat ze niemand aan had horen komen, maar gauw herstelde ze zich. "Wel, het gaat prima, aardig dat je het vraagt," antwoordde ze arrogant en bekeek hem kort. Hij zag er oké uit, maar het was niet haar smaak. Blijkbaar woonde de jongen in het krot, terwijl ze had vermoed dat het onbewoond was, of hij was er gewoon zomaar. "Verder nog iets?" vroeg ze nogal bijdehand en keek hem met een uitdagende blik aan.

short one.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-Athan-
'Wil je wat te drinken? ik heb nog thee staan,' vraag ik aardig, niet afgeschrikt door haar blikken. 'Ben je eigenlijk nieuw hier? ik heb je hier nog niet vaak gezien.' haar blikken boeien me niet zoveel, ik probeer alleen aardig te zijn.

Do it scared, but do it anyway.

Ethan
'sorry maar ik vind het niet kunnen dat je bloed moet drinken!' zei hij boos en hij ging zitten.
'je doet anders Eloise anders dan normaal' en hij keek diep in haar ogen en stond op.
Hij voelde zich raar heel raar.
Ethan keek raar toen ze opstond en naar hem toe rende.
Maar toen voelde hij licht in zn hoofd en verandetde in een wolf en viel op de grond en deed zn ogen dich met zn poten op zn hoofd.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-Éloise-

'Ethan...' zeg ik. Ik weet niet wat ik heb gedaan en kijk naar de zwarte wolf die voor me op de grond ligt, als een klein puppytje opgekruld met zijn poten over zijn ogen. 'Nee... zeg me alsjeblieft dat ik het niet gedaan heb...' zeg ik en ik sla mijn armen om de nog steeds bange wolf heen. Ze zijn iets te kort om hem volledig te omhelzen maar dat maakt niet uit. 'Het... het spijt me...' zeg ik. 'Soms heb ik zo'n vreselijke dorst... het brandt in je keel, echt, alsof ze zoutzuur in je gieten maar dan erger...'
Ethan jankt zachtjes en hij rilt.
'Ik... Je moet me terugveranderen.' zeg ik en hij tilt verbaasd zijn hoofd op. Ik draai me om, trek mijn kleren uit en wenk hem.
'Goed,' zeg ik tegen hem. 'Het... zou handig zijn als je terugveranderde.' zeg ik en hij verandert terug naar mens.
'Alles wat je hoeft te doen is me in mijn nek bijten,' zeg ik en wijs op een litteken. 'En beloof me dat je me niet meer loslaat als je dat hebt gedaan... Ik zal namelijk heel erg gaan trillen...'

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Ethan
Hij keek haar aan met zn blauwe ogen en keek tereurgesteld. Hij liep achter een boom en veranderde zich en kleedde zich om. En liep weer naar haar toe. Pakte haar bij de heupen en draaide haar rond.
'maar waarom? Wat doet het met je?' zei hij twijfelend. Eloise zei wat maar hij kon het niet verstaan.
Ze pakte ethan stevig vast en zei:'doe het!' ze ze wreed. Ethan pakte der paren snel vast en beet in der nek.
* wat doe ik wat doe ik!? Ik bijt haar. Ik heb niet eens scherpe tanden nu!*
hij zoog hard en dacht dat hij klaar was spuugte hij al het bloed uit zn mond.
'BLEEEH, waarom toch eloise?!' en hij ging zitten op een steen met zn jandrn onbegrijpelijk op zn voorhoofd.
Hij zag iemand uit de verte. 'nee daar heb ik geen zin in , Duco!' zei hij en keek verdrietig naar Eloise maar ging zich daarna vermannen.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

-Duco-
Ik loop doelloos door het bos, misschien in de hoop Ethan te vinden. Misschien in de hop om mezelf beter te begrijpen. De precieze reden weet ik niet. Op een afstandje zie ik Ethan op een steen zitten. Éloise zit naast hem. Als hij allen was had ik er bij komen zitten, maar nu Éloise er ook al is heeft hij me niet meer nodig. Laat dan ook maar zitten Ik zie dat hij me heeft opgemerkt en draai me abrupt om. Nu loop ik midden door het bos. Als mens is het bijna niet begaanbaar. Ik verander en ren nog een heel stuk. Niks kan me nu van mijn concentratie afhalen. Alle emoties tollen door mijn hooft, verdriet om wat ik Ethan heb aangedaan, blijdschap omdat Éloise eindelijk van me heeft mogen drinken wat ze al zo lang wil, Verwarring van wat ik nu moet doen, boosheid omdat ik zo'n eikel ben door dat voor de ogen van Ethan te doen, bang wat er nu gaat gebeuren en of de vriendschap met Ethan nog goed komt. Ik merk niet dat er iemand in mijn gedachten meekijkt, eigenlijk kan het me allemaal even geen zak schelen ze zien toch een grote wazige brij. Ik zie een grote boom. Ik verander weer terug en klim tot in de hoge top. De takken zijn stevig om op te gaan zitten. Eindelijk rust tot dat...... (reageer maar als je wil)

[ bericht aangepast op 23 okt 2011 - 10:47 ]

Do it scared, but do it anyway.

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Tot haar grote verbazing vroeg hij of ze thee wou, Leah trok achterdochtig een wenkbrauw op. "Mijn ouders hebben me geleerd niet zomaar bij vreemden naar binnen te gaan," antwoordde ze met scheef grijnsje. "En nee, ik ben niet nieuw en ik ben sowieso vaak in het bos te vinden." Ze zweeg weer en tuurde even naar haar tekening, toen weer naar de jongen. "Hoe heet je?" vroeg ze uiteindelijk toch maar.

Als jij kort post kan ik ook niet lang xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

ik ben niet goed in lange posts dus sorry

-Athan-
'Hoe heet je?' vroeg ze. 'Je hebt nu het genoegen met Athan, Athan Vasilios Zederhoors.' zeg ik nonchalant. 'Zo nu ken je me, kom je wel gezellig wat drinken, Jura is er ook. Of ben je bang dat mijn mooie huisje inkrakt?' vraag ik plagerig en ik draai me uitnodigend een beetje om. 'En jij? hoe heet jij?'vraag ik zeer lieflijk. Ik weet ook wel dat het er hier allemaal niet zo geweldig uit ziet. Eigenlijk kan het me weinig schelen waar ik woon of hoe ik er voor andere uitzie. Het enigste wat ik nu probeer is wat mensen leren kennen. Ik hoop dat Jura het niet te veel aantrekt dat ik ook met andere ga praten, ze bloosde nogal een beetje toen ik haar aansprak. De zon schijnt helder tussen de bomen. Mijn -al zo- witte haar lijkt nu nog witter. De wind speelt gezellig met mijn staartje. Alles bij elkaar kan ik er voor sommige een beetje raar uitzien, maar daar moeten ze dan maar mee leven of me niet lastig gaan vallen met de woorden dat ik eng ben.

ik krijg hem niet langer, ik ben leeg.....

[ bericht aangepast op 23 okt 2011 - 15:12 ]

Do it scared, but do it anyway.

~Jura Sandriné Romensa~

Jura staart naar de open haard. Ze hoort Athan praten met iemand. Hmmm Zo aardig praat hij nooit tegen mij. In het begin ook niet ,denk ze en zucht diep. Jura zet haar lege beker op de aanrecht van de keuken en daarna gaat ze weer zitten voor de open haard. Ze slaat haar armen om haar opgetrokken benen heen en ze legt haar hoofd op haar knieën. Zwijgend kijkt ze naar de open haard.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

-Mary-Jane-

Ik was inmiddels alweer in bed gaan liggen. Ik kon niet meer slapen en voelde het heerlijke bloed nog in mijn keel branden. Uiteindelijk word ik gek van het te lange stil liggen en besluit maar wat in mijn tas te gaan rommelen. Ik pak mijn tas van de grond. Wat heb ik ook alweer allemaal meegenomen...?
Het eerste wat ik uit mijn tas haalde was 1 paar handschoentjes die ik voor mijn 12e verjaardag van mijn moeder had gekregen. Er volgden een wit kasjmir vestje, een plastic tas met 1 paar zwarte lakschoentjes, mijn favoriete jurkje, 3 muziekplaten, een doosje met mijn sieraden erin... ik keek in de tas om te zien of er nog iets in zat. ik zag alleen een paar pakken geld en een boekje. een boekje? nieuwsgierig pakte ik het boekje uit de tas en bladerde erdoor. niks... er stond geen enkele letter ingeschreven. ik keek nog eens voorin in het boekje en zag daar in sierlijke letters

Voor mijn allerliefste kleine zusje Mary-Jane Pamela Johnson, die vandaag, 13 juli 1945, haar 13e verjaardag viert.
Veel liefs, je grote broer Benjamin Elliot Johnson

Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het lezen van deze woorden. Nu herinnerde ik het me weer; mijn broer maakte me helemaal opgewonden wakker om als eerste te zijn met mijn cadeau. Hij zei dat het een dagboek was, zodat ik alle gebeurtenissen in mijn leven hierin kon schrijven. helaas was ik daar nooit aan toe gekomen. maar nu werd het eens tijd! ik griste een pen van het nachtkastje en begon alles tot in elk klein detail te schrijven. niet alleen wat vandaag gebeurd was, maar alles wat ik me kon herinneren uit mijn hele leven.