[RPG] Vampier Rollenspel #2 - Speeltopics

Naam:
Leeftijd:
Familie: (zeer rijk, rijk, gewoon, beetje arm, arm, heel arm)
Uiterlijk:
Hobby's:
Geboortedatum:
Karakter:

(Er is nog geen leider dus je kunt je aanmelden voor leider, ik wil zelf namelijk geen leider zijn...)

The story:

Jaren lang geleden vestigde een groep vampiers zich in een oud en afgelegen stadje in Zuid-Amerika. De vampiers leefden in stilte en plantte zichzelf voort door mensen te transformeren. Onderling ontstonder er half-vampiers en sommige werden verbannen. Tot de leider (Loronto Miran) zelf een half-vampier kreeg. Hij verzweeg het voor z'n stam en het kind groeide in stilte op. Na jaren lang bracht de leider het nieuws naar buiten. Iederen was eerst erg boos op de leider en ze brachten het meisje naar een roedel wolven. Daar groeide het meisje verder op en een nieuwe groep werd geschapen...

Na jaren lang da de man het verdriet om z'n dochter heb moeten verwerken, ontdekte hij de andere groep. Hij noemde ze: 'De kinderen van de maan' omdat ze eruit zagen als wolven. Alleen hun gedaante leek erop, want het echte gedaante was beeldschoon. Er brak oorlog uit tussen de kinderen van de maan en tussen de groep van Loronto. Niet wetende dat dit de groep van z'n dochter was. Zonder maar dan ook er naar te hebben gekeken vermoordde hij z'n eigen dochter en verjoeg hij de kinderen uit het bos. Nu leven ze apart in verschillende gebieden..

Rollen:
-Leiders:
+Tapo (weerwolven) [jongen, 25]
+Loronto (vampiers) [jongen, 28 in mensenjaren]
-Mensen:
+Leah [meisje, 19 jaar]
-Vampiers:
+Jura (beschermer) [meisje, 16 in mensenjaren]
+Éloise [meisje, 14 in mensenjaren]
+Julia [meisje, 19 in mensenjaren]
+Mary-Jane [meisje, 14 in mensenjaren]
+Athan [jongen, 20 in mensenjaren]
-Weerwolven:
+Duco (beschermer) [jongen, 17 jaar]
+Roland (zoeker) [jongen, 18 jaar]
+Madolise [meisje, 15 jaar]
+Ethan [jongen, 17 jaar]
+Lys [meisje, 16 jaar]
-Stadsbewoners:
+Colin [jongen, 20 jaar] ~DOOD~
+Dan [jongen, 18 jaar]


http://www.quizlet.nl/stories/64985/het-ontstaan-van-rodinie-vampier-rollenspel/

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 25 okt 2011 - 16:41 ]

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Basecca schreef:
(...)

Zeg, dit is de RPG, geen reclametopic :x

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Basecca schreef:
(...)

Zeg, dit is de RPG, geen reclametopic :x

Ja, maar daar hebben we uiteindelijk niks aan. Ik vind het gewoon niet zo heel handig om hier reclame te maken :x

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Daar hebben ze wel een punt. Het is wel handig hoor, maar ut is geen reclametopic. Stel het gewoon aan hem voor. Je hoeft het nie te vragen. Doe ut gewoon

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Basecca schreef:
(...)

Zeg, dit is de RPG, geen reclametopic :x

No growth of the heart is ever a waste

Zeg, ik moest wel goede argumenten hebben en het moest niet overkomen alsof ik de enige was die voor het idee was, daarom vroeg ik wie er nog meer voor was -facepalm-
Maar ik zit te wachten op een zet van Loronto of de wolvenleider ofzo..

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Komt d'r later op de avond aan :] ben nu op bezoek.

No growth of the heart is ever a waste

Oh lol, kennelijk zit Loronto in een zaal :'D
Gelukkig dat ik dat maar effe had overgelezen.

Loronto - Vampierleider.

Jura is één van de laatsten die de zaal binnen komt. Fintar geeft kort een knikje naar me en neemt naast me plaats. Ik zie hoe de vampiers afwachtend mijn richting op kijken. Een paar laatkomers wurmen zich door de menigte. Vroeger had ik de grootste moeite met toespraken, vooral in de eerste maanden als clanleider. Gelukkig groeide mijn geestelijke vaardigheid en verdween de onzekerheid langzamerhand.
'Dames en heren, ik dank u voor uw komst,' begin ik. 'Ik zal niet om de feiten heen draaien, we zitten in diepe problemen. De vloer waar u op staat, het fundament van deze familie, gaat een onzekere toekomst tegemoet, net als wij allen. Eeuwenlang hebben wij vreedzaam kunnen leven en genoten de soberheid van ons bestaan, niet beseffende dat wij ook wezens zijn in een natuurlijke keten. We worden bedreigd door een macht die even sterk en sluw is als wijzelf. Maar op één vlak verschillen zij van ons: ze zijn genadeloos. Kennen geen mededogen voor iedereen die op hun pad komt. Ik heb het over de kinderen van de nacht. De wolvenclan, het nageslacht van dezelfde groep die een paar eeuwen terug vrijwel de hele vampierclan wegvaagde. Onze voorouders. Kijk goed naar degene naast u. Kijk naar in de ogen van uw dierbaren. Als deze clan ons territorium verovert, zullen deze gezichten niet meer dan een herinnering blijven. Zout in een zere wond die je voor de rest van je leven mee zult dragen.' De woorden worden harder en kouder naarmate ik verder praat. Ik zag hoe ze in vuur en vlam gestoken werden. Ik zag het allemaal! En ik kon ze niet helpen. Ik was hulpeloos.
'Om jullie te beschermen zullen er een aantal regels komen. Waar vroeger de dreiging van buitenaf kwam, komt deze nu ook van binnen de kasteelmuren. Ik heb vernomen dat een aantal van jullie contact hebben gelegd met de wolven, misschien zelfs vriendschappen hebben gesloten. Om jullie tegen jezelf te beschermen verbied ik vanaf vandaag deze contacten. Een loyale vriend zul je niet vinden in de wolvenclan. Het zijn meedogenloze, sluwe monsters. Ik heb ze zien sterven, vampiers die deel uitmaakten van onze familie. De oudste clanleden zullen vannacht ons territorium afbakenen. Er zullen per direct klassen worden opgericht die de nieuwe vampiers met wapens leren omgaan en hoe je een wolf het beste kan doden.'
Er ontstaat lichtelijk geroezemoes en her en der zie ik afkeurende blikken in de zaal.
'Het spijt me voor deze harde aanpak, maar we kunnen ons niet laten vernietigen door een vijand die we zelf naar binnen hebben gehaald. Besef dat goed, broeders en zusters. Onderschat hen niet. Dank u voor uw tijd.' Ik geef een kort knikje en loop dan de zaal uit. Eenmaal in de gangen slaak ik een korte zucht. Natuurlijk weet ik dat lang niet iedereen het eens is met de beslissing. Velen zullen me nu zien als een harteloze tiran. Maar wat moet ik dan? De geschiedenis laten herhalen? Ze zullen het begrijpen, ooit, op een dag. Ik loop verder en steek een sigaar aan.

[ bericht aangepast op 30 okt 2011 - 21:28 ]

No growth of the heart is ever a waste

~Jura~

De woorden van Loronto scheerden door mijn lichaam heen. Geen contact meer met m'n vrienden? Waat slaat dat op!
Verbijsterd stond ik alleen in de Troonzaal. Woest liep ik door de gangen en er kwam bewaken binnengelopen. Zo snel als ik kon vloog ik naar het plafond en wachtte af. Ik trok snel mijn mes uit z'n houder. Langzaam liep de bewaker rond. Na een tijdje stond hij vlak onder me. Ik glimlachte stug en belandde geluidloos achter de bewaker. Behendig hield ik het mes voor z'n keel. 'Als je wilt blijven leven, moet je me brengen naar de geheime bibliotheek van Loronto', zei ik kil en drukte het mes dichter tegen z'n hals aan. Opeens volgen de deuren open. 'Wat mag dit dan wel niet betekenen?', denderde de stem Loronto. Gehaast haalde ik het mes van de keel van de bewaker en liet hem gaan. Ik gooide behendig over met mijn mes en stak hem toen terug in de houder. 'Niks, meneer', zei ik stug en hij wist dat ik loog. Zware voetstappen weerklonken door de gang. Hij stond achter me. Snel draaide ik me om en keek Loronto kil aan. Z'n ogen gleden over me heen. Daarna vlogen ze terug naar m'n gezicht, maar bleven haken bij de hanger om mijn nek. 'Wat is dit?', flusiterde hij kil en liet zijn vinger over de hanger glijden. 'Het is van mijn moeder geweest', siste ik en deed een stap naar achter. 'Dat kan niet', zei hij en hij trok een gezocht alsof hij nadacht. Nou dat is dus mooi wel zo, dus heb je pech gehad, zei ik in m'n hoofd en maakte aangestalte om weg te gaan via het raam.

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Loronto - Vampierleider.

Veel kans om me te kunnen terugtrekken met een goed boek heb ik niet. De deuren worden opengesmeten en een jonge vampier komt binnen, met als gijzelaar één van de bewakers. De volgende feiten volgen elkaar erg snel op en voor ik wel en wee besef wat er gaande is, valt mijn blik op de hanger die het meisje om haar nek heeft. Mijn blik verstijft en er vliegt een rilling langs een ruggengraat. 'Wat is dit?' 'Het is van mijn moeder geweest.' Ze zet een stap naar achteren en het hangertje glijdt uit mijn handen. Even volg ik haar gezichtsuitdrukking, probeer met man en macht de mijne te verbergen. Haar moeder? Maar dat betekent dat.. nee. 'Dat kan niet,' fluister ik. Pas nadat ik de woorden heb uitgesproken besef ik hoe zwak ze eigenlijk klonken. Had ze een kind? Had mijn lieve Lucia een dochter? Het kan een valstrik zijn, bedacht door die smerige wolven om mij een psychische klap te verkopen. Ja, dat zou typisch wat voor hen zijn. Tapo mag dan wel zo'n primitief wezen zijn, geleid door instincten, hij is niet achterlijk. Hoe anders kan ze aan die ketting zijn gekomen?
Ik heb kennelijk te lang niks gezegd, want ze maakt alweer aanstalten richting het raam.
'Wat is de reden van je komst? Ik neem aan dat je niet voor niks één van de bewakers hebt gegijzeld.' Ik kijk vernietigend tegen de man. 'Dat was een fout die je je niet meer laat gebeuren, begrepen?' Deze knikt dan haastig en verdwijnt dan de kamer uit. Mijn kaarsen verlichten zacht de kamer. Ik ben blij dat we dit kasteel hebben gevonden waar we ons in konden huisvesten. Het ligt verborgen in de bossen en is een ideale verbergplaats. Maar hoelang nog?

No growth of the heart is ever a waste

Iemand enig idee wat ik hier met de nieuwsgierige Leah kan doen?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

-Mary-Jane-

Ik kom een overvolle zaal binnen. Een man die op een troon zit, begint met een duidelijke, nogal kille stem te praten. Uiteindelijk kwam hij met de conclusie, dat het niet meer toegestaan was om met de wolven om te gaan. Wat?! dat kon hij toch niet maken?! Ik ben hier net 1 dag, heb al te veel meegemaakt als het aan mij ligt en dan nu dit? Ik geef om mijn volk, maar dit... dit gaat me gewoon te ver! Uiteindelijk is hij klaar en loopt de zaal uit. Zo snel als ik kan ren ik de zaal uit, op weg naar Ethan, Madelise en Éloise, dit moest ik hun vertellen. Ik zwaai de deur van het huisje open en begin ze te zoeken. Niemand in de woonkamer, niemand in de keuken... Het was al middernacht, ze lagen waarschijnlijk al te slapen. ik ren de trappen op en ga als eerst naar de kamer van Madelise.'Madelise?' Ik klop op de deur en duw die vervolgens open. Haar bed is leeg... vervolgens ga ik naar de kamer van Éloise en Ethan. Ik heb geen geduld meer dus duw ik de deur met een zwaai open. 'Ethan, Élo-' Niemand...Waar zijn ze toch?! Ik ren vervolgens naar buiten in de hoop ze ergens te vinden. De avondwind suist lang mijn haren en hulpeloos kijk ik om me heen.

Madelise
Ze lag te slapen maar op eens werd ze wakker geschud door Ethan. 'wordt wakker, sussie! We moeten weg.'
'waar gaan we dan heen? En trouwens waar is mj?' vroeg madelise en keek om zich heen en keek weer naar haar broer.
'dat is het probleem, ze is weg enwe moeten haar zoeken. Kom en kleed je aan!' zei ethan en lirp de kamer uit.
Madelise stond op en dacht aan waar mj kan zijn. Ze deed haar korte spijkerbroekje en een blousje en haar schoenen aan. Terwijl ze naar beneden liep kwam ze Eloise tegen.
'madelise, weet jij echt niet waar MJ is?' vroeg ze achterdochig. 'nee, Eloise, dat weet ik echt niet.' en ze liepen de trap af.
'we kunnen naar Duco gaan, misschien weet hijwaar ze is.' en hij pakte eloises hand en madelise liep achter hun aan, naar het bos.
Toen ze bijna bij het hutje waren zag madelise wat bewgen en zedraaide zich Om. 'hallo, isdaar irmand?!' zei ze bang.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Endure of ladysparrow, jullie kunnen die persoon zijn ???

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

~Jura~

'Ik kwam hier met als reden om meer informatie over mijn moeder te vinden. En aangezien u de meest boekrijke bibliotheek in uw bezit heeft zag ik mijn kans. Ik gijzelde de bewaker om de bibliotheek te vinden', zei ik en ik draaide me om. Mijn helder blauwe ogen en mijn gitzwarte haren leken nog killer in het licht van de kaarsen. Mijn perfect gevormde lippen waren in een rechte emotieloze lijn gevormd. De ogen van Loronto gleden weer over m'n hanger. Kil draaide ik me om en keek naar de kamer waar ik in stond. Het was aan de kleine kant en er stond een grote bank tegenover een open haard. Een lange pijnlijke stilte ontstond er tussen ons.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †