• Het is slechts een experiment. Een bruut experiment bedacht door een zieke geest. 6 jonge mensen worden opgesloten en gedwongen om met elkaar te leven. Al deze mensen zijn eenzaam en willen niks te maken hebben met al de mensen die maar meelopen in wat ze wordt opgedragen. Ze zijn allemaal onafhankelijk. Sommige hebben veel pijn gehad, andere zijn blij met hoe hun leven is. Maar wat gebeurd er als je deze mensen dwingt om samen te leven. Kunnen ze wel met elkaar samen? Of zijn ze echt individuen die het liefst alleen zijn?

    RPG dus je schrijft in verhaalvorm
    Ik wil snel beginnen, dus;)

    Naam:
    Leeftijd [17+]:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Verhaal:

    Rollen:
    Lily Morgans by Elements
    Dwayne Richard Hayes by BEARD
    Dawn Gabriella Grace by HeyApple
    Xandra Mai Willow by KEJAM
    Dylan Robin Poppels by HeyApple
    Catheryn Lowery by Bear

    [ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 20:25 ]


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    @xJennii

    Ik bedoelde Lily en Dylan (;


    Catheryn
    Ik keek van de Dawn, naar het meisje dat blijkbaar Lily heette en daarna naar Dylan. Ik krabde even achter mijn hoofd en liep toen naar binnen toe "Uhm, hoi" mompelde ik snel terwijl ik op een van de stoelen ging zitten. Met mijn ogen bekeek ik het meisje en de jongen, ze zagen er wel veilig uit. Maar bijna iedereen ziet er op het eerste moment veilig uit, "Ik ben Catheryn"


    Trust me. I'm the doctor

    Lily knikte naar Catheryn. "Wil je ook een tosti, Cath?" vroeg ze terwijl ze nog wat brood pakte.


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Dylan
    'Hier,' zei ik en ik sneed de twee tosti's door midden. 'Dan hebben we allemaal tenminste een stuk. Iemand curry?' Ik pakte de curry uit de kast en kwakte een beetje op mijn bord.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Catheryn

    Ik knikte, ietswat verbaasd. Bijna niemand, had ooit gevraagd of ik ook wat te eten wou hebben. Meestal werd er geschreeuwd om eten, er werd niet gevraagd of iemand anderse ook wat te eten wilde hebben. "Jullie lijken op je gemak.." ik slikte even "Weten jullie waarom we hier zitten, of zitten jullie hier vrijwillig?" deze mensen leken zo op hun gemak. Ze zouden hier vrijwillig kunnen zitten, of er gewoon het beste uithalen. Wat inderdaad geen slecht idee was.


    Trust me. I'm the doctor

    Dylan
    'Ik ben hier niet vrijwillig, in tegen deel zelfs, ik haat het hier,' zei ik. 'Maar ik maak liever gewoon het beste er van.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Lily knikte. Ze pakte het briefje van de tafel. "Als we doen alsof we hier willen zijn krijgen we een nieuwe aanwijzing. Misschien kunnen we dan eerder weg. De lol is er namelijk heel snel vanaf op deze manier"


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Erica Jones/Amy Morris

    Ik pakte mijn mobiel en belde Sky op. Hij nam direct op. ' Sky, probeer Lily te ontvoeren in de nacht. Ik wil haar ondervragen. ' zei ik streng, en wachtte af op zijn antwoord. ' Goed mevrouw, naar welke kamer zal ik haar dan brengen? ' vroeg hij aan mij. ' Kamer R31952, ' zei ik tegen hem, en hing op. Dit ging leuk worden. Even 'mijn' mensen één voor één leren kennen... En als Lily nou naar de kamer waar 'uitgang' op stond heenging, had ik haar in één keer te pakken...

    [ bericht aangepast op 6 sep 2011 - 19:00 ]

    Catheryn

    "een nieuwe aanwijzing? Wat is dit, een televisie show?!" geïriteerd keek ik voor me uit, en zuchtte diep. "Maar jullie hebben inderdaad gelijk, we kunnen beter het beste ervan maken" ik stond op van de stoel en liep naar de keuken toe. Snel liet ik mijn blik langs alle kastjes glijden "weten jullie waar er hier glazen staan?" nieuwschierig opende ik het eerste kastje, waar alleen bakjes instonden.


    Trust me. I'm the doctor

    Dawn
    'Oké.' Ik keek de groep rond. 'Dit is wel allemaal heel gezellig maar we zitten hier nog steeds allemaal tegen ons zin. Ik wil hier weg.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Lily keek naar de rest. "Ik ben zo terug oke? Even een WC zoeken." ze liep de kamer uit en keek rond. Ze slenterde door de lange gang op zoek naar een deur met een toiletslot. Tot haar verbazing zag ze een uitgang. Ze besloot eerst te verkennen en daarna de rest te waarschuwen en ze ging de deur in.


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Catheryn

    "succes, met het vinden van een uitgang. Die is er niet" antwoorde ik bot tegen Dawn, ik begreep haar. Ik wilde hier ook weg, maar face it er is geen uitgang, we zitten vast. "We moeten, daalijk gewoon iedereen verzamelen. En ik denk een soort, plan maken. Dat roodharige meisje moet nog ergens rondlopen. Lily komt zo terug, dus als we daalijk met zn alle dat meisje zoeken. kunnen we daarna met zn alle op pad" ik keek naar Dawn "Dat is beter, toch?"


    Trust me. I'm the doctor

    Erica Jones/Amy Morris

    ' Goh, ik krijg ook altijd wat ik wil, ' grijnsde ik vals. Ik drukte vlug op een knop, en zag dat Lily in paniek raakte toen de deur achter haar slot. Ik zocht een bivakmuts, en een lang zwart pak. ' Tijd voor ondervraging, ' mompelde ik, waarbij ik een trap af ging, en door twee gangen heen liep. Ik stapte de ruimte in waar Lily in stond. Ze keek geschrokken achterom, en keek recht in mijn gezicht. ' Zo, dame. ' zei ik met een valse ondertoon in mijn stem, en ging voor haar staan. ' Loop maar achter mij aan, meid. ' zei ik tegen haar. Ik had een programma op mijn stem aangesloten, en die vervormde het zodat ik niet herkend zou woorden. Ongeduldig wachtte ik tot ze een stap zette.

    Erica Jones/Amy Morris

    ' Goh, ik krijg ook altijd wat ik wil, ' grijnsde ik vals. Ik drukte vlug op een knop, en zag dat Lily in paniek raakte toen de deur achter haar in het slot viel. Ik zocht een bivakmuts, en een lang zwart pak. ' Tijd voor ondervraging, ' mompelde ik, waarbij ik een trap af ging, en door twee gangen heen liep. Ik stapte de ruimte in waar Lily in stond. Ze keek geschrokken achterom, en keek recht in mijn gezicht. ' Zo, dame. ' zei ik met een valse ondertoon in mijn stem, en ging voor haar staan. ' Loop maar achter mij aan, meid. ' zei ik tegen haar. Ik had een programma op mijn stem aangesloten, en die vervormde het zodat ik niet herkend zou woorden. Ongeduldig wachtte ik tot ze een stap zette.

    [ bericht aangepast op 6 sep 2011 - 19:14 ]

    Lily keek geschrokken naar de gedaante met de bivakmuts. Zijn stem was helemaal vervormd en klonk als een soort robot. Het beviel haar niet, wat was er aan de hand? Maar misschien zou ze meer ontdekken op deze manier dus ze ging zwijgend achter de man aan.


    "Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

    Erica Jones/Amy Morris

    Eindelijk volgde ze mij naar de andere ruimte. Daar greep ik haar vast. Ik mocht wel een dame zijn, maar sterk was ik wel. Onderschat me niet. Ik duwde haar op een stoel, en bond haar vast. Zelf ging ik tegenover haar zitten. Ze wist natuurlijk niet dat er een verborgen camera geactiveerd was. ' Goed, ik ga jou een paar vragen stellen, Lily. ' Ze leek verbaasd dat ik haar naam wist. Even moest ik lachen. ' Oké, laten we maar beginnen met de vraag.. Weet je waarom jij hier zit, en niet iemand anders die bijvoorbeeld bij jou om de hoek woont? '