[RPG] Lonely Souls - Forum spelletjes

Lily draaide zich naar het meisje wat de vraag had gesteld. Voor ze iets had gezegd had het blonde meisje al geantwoord. "Rustig" zei ze kalm. "Niemand weet wat er gebeurt is, laten we vriendelijk blijven en proberen te ontdekken wat we hier doen en hoe we hier weg komen. Ik heet Lily"

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 20:12 ]

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dawn
Ik draaide me om naar het meisje met de naam Lily.
'Dawn,' stelde ik me vriendelijk voor. Daarna keek ik weer naar het roodharige meisje. Haar houding mocht ik nu al niet.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Xandra
'Dat gaat nogal moeilijk, want ik weet namelijk niet wáarom we hier zijn. En aangezien ik denk dat we hier voor een reden zijn, wil ik het uitzoeken.' Het blonde meisje had een attitude van hier tot Timboektoe, vond ze, hoe ze reageerde op haar vraag mocht ze nu al niet, maar niet dat het haar veel scheelde. Ze was hier klaarblijkelijk niet om vrienden te maken, alleen om uit te zoeken waarom ze hier zaten, waarom zij hier zat. Even gromde ze en rolde het roodharige meisje met haar ogen. 'Zijn wij de enigste hier, denken jullie?' Ditmaal op een neutrale toon.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Lily haalde haar schouders op. "Ik weet het niet.." zei ze en ze keek om zich heen. "Daar is een gang waar we in kunnen. Misschien moeten we kijken wat daar is." ze moesten gewoon rustig aan doen, waarschijnlijk zouden ze er pas achter komen wat de bedoeling van dit hele gedoe was als de persoon die ze hier gebracht zou willen dat ze het wisten. Misschien was er ergens een aanwijzing.

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Naam: Dylan Robin Poppels.
Leeftijd [17+]: 19.
Innerlijk: Dylan is een jongen die niemand vertrouwt. Hij word meestal bestempeld als player. Dylan is redelijk populair en heeft meestal een grote groep "vrienden" om hem heen. Iedereen denkt dat hij/zij Dylan kent maar Dylan gebruikt wie hij kan gebruiken. Zijn vader sloeg hem altijd toen hij klein was en zijn moeder heeft zichzelf opgehangen waar hij zelf bij was, hij was toen 10. Dylan is levend getraumatiseerd en heeft zelf vanaf zijn 13e tot zijn 17e aan de drugs gezeten. Daar is hij helemaal mee gekapt en wilt graag zijn leven beteren. Maar hij is bang dat het al te laat is. Hij loopt nu al 7 jaar bij een psycholoog.
Uiterlijk:

Dylan heeft bruin haar en bruine ogen. Dylan is groot voor zijn leeftijd en heeft een sixpack waar meisjes meestal voor vallen. Dylan is sterk, hij heeft lange benen daardoor kan hij heel hard rennen.
Verhaal: Dylan's moeder heeft zichzelf opgehangen waar hij zelf bij was en zijn vader sloeg hem dagelijks. Hij heeft vanaf zijn 13e tot 17e aan de drugs gezeten.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dawn
'Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?' vroeg ik aan de roodharige meid. 'Ik weet niet eens hoe je heet.' In mijn hoofd besloot ik dat ik Lily aardig vond maar die vuurtoren niet.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik heb Catheryn, bij mijn oude post gezet.
Die dubbelpost .

---

Trust me. I'm the doctor

Xandra
'Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?' vroeg de blonde meid aan de roodharige. 'Ik weet niet eens hoe je heet.' Xandra had in de tussentijd al heel goed haar balans gehouden en hervonden, waarna ze haar armen over elkaar deed en goed recht ging staan. Ze sprak met kalme, maar een dodelijke stem, waarbij ze de blonde kil in haar ogen keek. 'Als je beter weet, weet je dat je mij niet kan vertrouwen, niemand hier trouwens. Anders waren we hier nu niet, dus waarom zou je überhaupt nog iemand vertrouwen? Je bent op jezelf, net zoals ik.' Sprak ze steeds duidelijker uit en op haar gezicht was geen enkele emotie meer te zien. 'Maar als je mijn naam zo dodelijk graag wil weten, ik heet Xandra.'

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dawn
Ik keek haar aan. De kalmte was van onze gezichten af te lezen en besloot stilletjes haar een kans te geven. Deze meid had pit.
'Beter iemand, dan niemand,' zei ik. 'En ik ben het met je eens, we moeten kijken wat of wie er nog meer is.'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Oke

Lily rolde met haar ogen. Hier had ze dus echt geen zin in. Ze liep weg op zoek naar iets anders. Erg moeilijk om dat te vinden vond ze niet. Aangezien het eind van de gang haar bracht in een grote ruimte. Het deed haar een beetje denken aan ruimte in een woongroep. Er was een keuken, tafels en stoelen. Daarachter bevond zich een zithoek een aantal kasten. Erg simpel maar duidelijk een leefruimte. Ze glimlachte toen ze een witte envelop op de tafel zag liggen en ze pakte deze en opende hem. Daarin zat een klein briefje.

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Catheryn.

Moeizaam opende ik mijn ogen en knipperde een paar keer, meteen gleed mijn blik over het plafon. ''Raar'' mompelde ik zachtjes en gooide mijn benen over de rand van het bed. Deze hele kamer, had ik nog nooit gezien. ''Kristen? Dit is niet leuk'' de woede nam het over terwijl ik mijn stiefzus riep, hoe durfde ze me op te sluiten in de kelder. Dit moest wel de kelder zijn, de enige ruimte in huis waar ik niet mocht komen omdat ze iets 'speciaals' aan het maken waren. Een kleine kamer dus, om mij op te sluiten als een rat. Snel sprong ik op en maakte me klaar om de deur open te breken, ik zuchtte en keek nog snel even rond de kamer. Vreselijk. Woedend liep ik naar de deur toe en pakte de deur klink vast, en duwde hem naar beneden. En wonder boven wonder gaf hij mee ''Wat, is dit?'' mompelde ik en liep naar buiten. Het eerste wat me opviel was dat dit niet de kelder was, dit was een totaal andere ruimte. Ik keek naar rechts en zag een drietal mensen staan, vastberaden liep ik ernatoe. ''Zit kristen hierachter?'' vroeg ik ze, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg.

---

Trust me. I'm the doctor

Xandra
Xandra keek het blonde meisje aan, ze 'bekeek' haar van boven naar benee. Ze moest haar tegenstanders, of wat het ook waren, wel goed inschatten en hoe ze dit blonde meisje inschatte was dat ze wist wat ze deed en vooral wat ze zei. Maar ook wist Xandra maar al te goed dat iedereen een masker had, wat zijzelf ook dus had, maar dit blonde meisje ook - dat wist ze zeker, iedereen heeft een masker. 'Hm, als ik weet wie te vertrouwen is, vertrouw ik diegene. Dan merk je het wel, en anders niet.' Ze likte even over haar droge lippen en keek naar de jongen en het andere meisje die blijkelijk al is weggelopen. 'Waar is die andere meid gebleven?' Vroeg ze op een nogal droge en nuchtere toon. 'Zit kristen hierachter?' klonk er opeens en weer rolde Xandra met haar ogen. 'Great, we hebben er nog een bij.' Hierna keek ze naar het meisje. 'Wie the fuck is Kristen?'

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 20:40 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dylan.
Ik knipperde met mijn ogen. Waar was ik? Mijn hoofd bonkte. Was het gisteren avond zo laat geworden? Ik voelde of er iemand naast me lag en tot mijn grote verbazing lag ik niet in mijn gewoonlijke twee persoons bed. Verward ging ik zitten. Was ik gisteren dan met die chick me gegaan in plaats van anders om. Ik keek rond maar het leek me geen meiden kamer en nergens lagen kleren. Ik rekte me uit en stond op. Wat is dit voor ziek gedoe? Heeft dat kutwijf me gisteren bedrogen? Ik voelde woeden in me borrelden. Als ik haar tegen kom is ze nog niet jarig. Ik liep de deur uit en kwam in een lange gang. Ik zag in de verte een groepje mensen staan maar besloot er niet heen te gaan. Ik pakte de deur tegen over mij en deed die open. Ik kwam in een keuken en besefte dat ik dorst had. Ik pakte eerste te beste pak drinken dat ik kon vinden en nam er een slok uit. Daarna liep ik met het pak naar de woonkamer. Tot mijn grote verbazing stond daar een meisje.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Catheryn

"We hebben er nog een bij?" herhaalde ik, ietswat verontwaardigd "het spijt me dat ik jullie onderbroken heb" antwoorde ik sarcastisch. Waarna mijn ogen snel over het meisje gleden. "Als dit niks met Kristen te maken heeft, gaat het je ook niks aan wie Kristen is", haar karakter was me nu al duidelijk. "Wie zijn jullie?, en waar ben ik dit is overduidelijk niet mijn huis". Wat bedachtzaam keek ik het meisje aan, ze voelde slecht aan.

---

Trust me. I'm the doctor

Dawn
'Kristen?' vroeg ik verbaasd. 'Wie de fuck is Kristen?' Ik sloeg mijn armen over elkaar.

---

"Ignite, my love. Ignite."