[RPG] Lonely Souls - Forum spelletjes

Naam: Dwayne Richard Hayes.
Leeftijd: 22. Hij is geboren op 31 oktober.
Innerlijk: wayne, -eigenlijk wordt hij liever 'Hayes' genoemd-, is rustig. Hij heeft een paar eigenaardige karaktertrekjes die mensen pas opvallen na een tijdje dat ze hem kennen. Zoals dat hij ineens extreem sarcastisch/sadistisch/hyper/of kwaad is. Dat zal wel aan zijn geestelijke gezondheid liggen, zo zeggen ze. Het ligt anders. Dwayne is gevoelig, kan niet tegen veranderen, en hij past zich ook aan aan de gevoelens voor anderen. Dwayne is ook zo gevoelig dat hij verliefd wordt op elk persoon dat hem lief behandelt, maar over het algemeen is Dwayne best wel lief, zullen we het zo zeggen. Maar als hij kwaad wordt, is het oppassen geblazen! Maar Dwayne is bang voor intieme dingen, aangezien hij nooit echte liefde heeft gevoeld.
Uiterlijk: In zijn hoofd leeft Dwayne eigenlijk nog in het verleden. Hij is lang, heeft een knap gezicht wat niet ouder lijkt te worden, wat ook zo is. Hij kleedt zich vaak elegant, maar het maakt hem niet uit hoe hij eruit ziet, zolang hij maar toonbaar is

Verhaal: 'Dwayne, blijf in je kamer zitten totdat het eten klaar is.', achtervolgt de stem van zijn moeder hem dagelijks nog. Op een dag kwam hij dan ook van school, maar werd niet naar boven gestuurd. Hij mocht thee drinken met zijn moeder. (een vader had hij niet meer, die heeft de moeder neergestoken, en wou Dwayne ook neersteken, maar de vader beschermde Dwayne met zijn leven, de moeder had intense spijt, ze zat aan de drank en medicijnen) Dwayne werd slaperig, en viel tijdens het drinken in slaap. Gedrogeerd was hij. Hij werd wakker in een bijna lege kamer, weet niks van wat er gebeurd was, maar gefrustreerd was hij zeker.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Naam: Lily Morgans
Leeftijd [17+]: 19
Innerlijk: Lily is altijd anders geweest dan de mensen om haar heen. Toen ze jong was had ze daar moeite mee. Toen ze door de moeilijke fase heen was, was ze blij met hoe ze was. Ze was een sterke jonge vrouw. Ze doet waar ze zin in heeft en maakt zich geen zorgen om wat andere denken. Ze kan heel vrolijk zijn. Vaak is ze rustig en in gedachten verzonken. Ze is een echte dromer.
Uiterlijk: Lily heeft lang stijl rood haar. Haar ogen zijn lichtbruin en ze heeft een lichte huidskleur. Ze heeft de lengte van 1.70 en is slank gebouwd. Ze houd van afwisseling en is qua kledingstijl niet in een hokje te plaatsen.
Verhaal:Lily heeft nooit zoveel met haar medemens gehad. Maar ondanks dat wil ze ook liefde en warmte. Helaas is ze in de liefde vaak teleurgesteld. Ze viel op de jongens die uiteindelijk niet zo goed met haar samen gingen. Uiteindelijk eindigde het altijd in tranen. Na een lange tijd besefte ze dat ze niet op zoek moest gaan. Ze moest wachten tot ze de ware ontmoette. Dan zou ze het weten.

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 1:12 ]

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Zullen we gewoon beginnen? Dat er steeds mensen bijkomen? Ik heb echt lang geen Rpg gedaan en ik heb er echt zin in om weer ermee te beginnen:)

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Sure sure, begin jij maar. ^^ -slecht in beginnen-

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Prima:)

Lily werdt zoals altijd vrij vroeg wakker. Ze voelde hoe haar hoofd dreunde. Wat vreemd, ze kon zich niet herinneren dat ze gisteravond was wezen stappen. Ze had alleen wat gedronken op het terras. Ze opende haar ogen en kwam rustig overeind. Het duurde even voor ze besefte dat ze in een kale kamer was die ze niet herkende. Moeizaam pijnigde ze haar hersens maar er kwam niks binnen over hoe ze op deze plek gekomen was. Ze schoof haar bed uit en ging de slaapkamer uit. Ze kwam in een hal terecht waar verschillende gesloten deuren te zien waren. Verward ging ze met haar hand door haar haar. Waar was ze?

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dwayne.

'Waar ben ik?', fluisterde ik, nadat ik al een tijdje ontwaakt was van mijn bijna eindeloze slaap, voor zover ik wist hoelang ik had geslapen. Geen antwoord, alleen van mezelf; een medogenloos echo dat het witte kamertje nog leger maakte. Ik kroop op van de grond, met angstogen, en liep naar de deur die tot mijn verbazing open stond. Mijn knieeen waren kapot, voelde ik. Waarschijnlijk had mijn moeder iets gedaan met ze. Ik strompelde letterlijk, alsof ik niet wist hoe ik moest lopen. Ineens overspoelde een golf van woede mij, en liet ik mezelf op de grond vallen. 'Hoer!', schreeuwde ik luid, terwijl ik haren uit mijn hoofd probeerde te trekken.

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Ik wil er wel een invullen, maar ik doe het wel op een beter tijdstip.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

"Hoer!" schalde het door de gang. Lily schrok en draaide zich om. Ze zag hoe een jongen zich op de grond liet vallen. Wat was er aan de hand hier? Wat deed deze jongen hier? Had hij het tegen haar? Aarzelend liep ze naar hem toe en bleef op een meter afstand staan. Langzaam hurkte ze bij hem neer en ze keek naar de radeloze verschijning van de jongen. "Gaat het een beetje met je?" vroeg ze voorzichtig.

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Naam: Dawn Gabriella Grace
Leeftijd [17+]: 18
Innerlijk: Dawn komt meestal over als een vrolijk meisje terwijl ze van binnen kapot gaat. Soms huilt zichzelf in slaap en is heel erg gesloten over haar verleden. Iedereen denkt dat ze Dawn kennen terwijl niemand weet wie ze echt is. Dawn is meestal druk en best sociaal hoewel ze moeite heeft met echte vrienden te maken die ze iets toe vertrouwt. Diep van binnen is ze heel onzeker over zichzelf en twijfelt over van alles. Ze kan zich helemaal suf piekeren en stelt graag alles uit tot het laatste moment. Dawn is meer van het sportieve. Ze houd er van om in beweging te zijn zodat ze alles kan vergeten.
Uiterlijk:

Dawn heeft meestal haar haar stijl (ja i know niet op het plaatje.) Ze heeft mooie groene ogen en is klein voor haar leeftijd. Ze heeft meestal mascara en oogpotlood op. Als ze je niet kent neemt ze een arrogante houding aan om je af te schrikken. Alleen de gene die haar beter leren kennen weet dat ze stiekem heel erg aardig is. Dawn heeft een groot litteken op haar arm. Dat komt omdat ze daar een keer gesneden is toen ze aan het vechten was.
Verhaal: Dawn heeft een hekel aan haar familie en wilt geen contact meer met ze. Vroeger was ze nooit thuis en zwierf ze altijd over straat. Ze heeft vaak gevochten en is daarom best vaak opgepakt. Ze moest alles in haar eentje doen aangezien ze haar vader nooit gekend heeft en haar moeder zwaar aan de drugs zat. Toen Dawn 12 was overleed haar moeder en werd zij bij haar oom en tante neer gedumpt. Maar haar oom maakte misbruik van haar.

---

"Ignite, my love. Ignite."

You're in;)

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Yeah.


Dawn
Mijn hoofd bonkte als een gek.
'Godver, Theo wat heb je nu weer gedaan?' riep ik boos. Toen ik overeind ging zitten viel het me op dat ik niet in mijn studentenhuis lag. Langzaam stond ik op terwijl mijn hoofd door bleef bonken. 'Theo?' riep ik angstig. 'Monica?' Geen antwoord. Angstig keek ik om me heen. Met knikkende knieën liep ik naar de deur links in de hoek. Ik haalde diep adem. 'Je bent niet bang Dawn. Je bent niet bang.' Ik deed de deur open en zag twee personen staan. Een jongen en een meisje zo te zien. De jongen lag hysterisch op de grond terwijl het meisje er maar een beetje verward bij stond. Ik haalde diep adem en liep stilletje naar hun toe.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dwayne.

Ik keek op naar het meisje dat bij me neer hurkte. 'Nee.', siste ik, terwijl ik probeerde mezelf bijeen te rapen. 'Nee!', herhaalde ik, deze keer schreeuwend. Langzaam rolde ik om, en voelde dat er tranen achter mijn grijze ogen begonnen te branden. Snel schraapte ik mijn keel, en probeerde een ontzettend neppe glimlach op te zetten. 'Ah, mijn knieeen zijn gewoon een beetje kapot. Ik scheld veel.'

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Lily keek naar hem. Al kende ze deze jongen niet, ze maakte zich zorgen. Hij zag er niet al te best uit. "Rustig maar." zei ze sussend. Door zijn aanval ging ze ervan uit dat hij ook niet wist waar ze waren, dus ze bespaarde zichzelf de moeite dat te vragen. "Als je wil kan ik wel even naar je knieën kijken. Dan zoeken we daarna wel uit waar we zijn en hoe we zo snel mogelijk hier weg komen." zei ze met haar zachte stem.

---

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Sorry. Ik ga mijn pilletjes innemen en pitten. Heh, welterusten, en hopelijk kunnen we verder. ^^

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Dawn
'Ehm hallo?' vroeg ik voorzichtig. 'Weten jullie waar we zijn?'

---

"Ignite, my love. Ignite."