[RPG] Lonely Souls - Forum spelletjes

Dawn.
'Dit is niemand zijn huis.' Ik rolde met mijn ogen. 'En ik wil hier zo snel mogelijk weg.' Ik liep verder te gang in, richting een raam. Opeens hield ik me eigen niet meer in de hand en ging er zo hard mogelijk op slaan als maar kon. Ik wilde hier weg.

"Ignite, my love. Ignite."

Lily was verdiept in de brief. probeer biet weg te komen, dat is onmogelijk. Verlies je hoofd niet en leef zoals je leven zou als je hier vrijwillig was. Meer informatie volgd. ze legde het briefje terug en draaide zich om. Ze zag een jongen staan die ze niet eerder had gezien. Ze keek naar hem. "ik ben Lily" zei ze kalm

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Dylan
Ik bekeek het meisje. Ze draaide zich om en ik voelde me betrapt.
'Ik ben Lily,' zei ze kalm.
'Dylan,' zei ik en ik lachte vriendelijk na haar.

"Ignite, my love. Ignite."

Catheryn

Verbaasd keek ik naar het andere meisje, die opeens als een gek tegen het raam begon te slaan. Geweldig, ik zat met een paar gekken in een 'huis'. "Als dit niemand zijn huis is dan ben ik weg", mijn blik gleed weer naar het meisje met het blonde haar "Doe rustig, op een raam slaan heeft dus echt geen zin" ik rende snel naar haar toe en legde een hand op haar schouder, zij straalde meer vriendelijkheid uit dan het andere meisje. "Kom je mee, een deur zoeken. dat lijkt me wat makkelijker" ik zette een nep glimlach op mijn gezicht in de hoop haar mee te laten komen.

Trust me. I'm the doctor

Xandra
Xandra voelde opeens een lachbui opkomen toen het blonde meisje zei dat dit huis van niemand was, iets dat ze om een of andere reden erg grappig vondt en waardoor het dus leek dat ze het andere meisje keihard uitlachte - wat niet de bedoeling was. 'Wie wij zijn? Dat is voor ons een weet en voor jou een vraag, echter wil ik mijn naam nu even niet vertellen. Daar zul je ooit zelf achter moeten komen.' Het roodharige meisje liep weg naar het meisje dat zo hard mogelijk op het raam ging slaan als ze maar kon. Met een zachte hand legde ze kalm haar hand op het meisje haar schouder. 'We kunnen beter iets zoeken waarmee we het in kunnen gooien, beschadig jezelf verder niet. Je zult je lichaamskracht nodig hebben om hier te overleven, aangezien ik denk dat dit opzettelijk is gedaan. Waarom zal hij/ zij het anders doen?' Ze haalde haar hand daarna van haar schouder af.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ik moet gaan, tot morgen - of misschien kom ik vanavond nog wel, maar ik weet het niet zeker.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Dawn
'Ik wil het raam kapot slaan,' zei ik. En toen keek ik naar het meisje dat mij wilde tegen houden. 'Ik geef je een kans. Maar ik weet dat je neplacht.' Ik glimlachte naar haar en keek nog een keer naar het raam. 'Dubbel glas. Kom we zoeken dan toch maar een deur.'

"Ignite, my love. Ignite."

Dylan glimlachtte naar haar en dat deed haar goed. Aangezien iedereen tot nu toe gestrest of onaardig deed. "jij weet zeker ook niet wat er aan de hand is?"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Catheryn

Toen het meisje zei dat ze wist dat ik een nep glimlach had opgezet voelde ik me betrapt, meteen verdween die glimlach dan ook weer. Mede, doordat ze me doorhad en door het andere meisje. Die ik opzettelijk negeerde. "Kom" momeplde ik snel en begon te lopen, terwijl ik dat deed gleden mijn ogen over de muren heen. Deze plek, het zag er zo dood uit. "Weet jij hoe we hier gekomen zijn? En weet je waarom we hier zijn?"

Trust me. I'm the doctor

Dawn
'Nee en nee,' zei ik toen ik met het meisje mee liep. 'Ik weet net zoveel als iedereen hier, niks.'

Dylan
'Ik weet niks,' gaf ik eerlijk toe. 'En jij zo te horen ook niet.' Ik knipoogde naar het meisje. 'Ook een slok?' Ik stak het pak naar haar toe.

"Ignite, my love. Ignite."

Lily knikte. "oké" zei ze glimlachend en ze nam het pak aan en ging zitten op een leuke stoel. "wil je wat over jezelf vertellen?"

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Catheryn

Geiriteerd zuchtte ik "Dit slaat nergens op, waarom zitten we hier in dit huis" mijn ogen gleden snel naar haar gezicht "Met totaal vreemden?". Zo snel als ik het gezegt had, voelde ik me slecht. Deze mensen konden alsnog vrienden van Kristen zijn, en hiervan een grote grap maken. Snel keek ik naar de grond, ik had haar veelste snel vertrouwd. Ik had alleen moeten gaan, ik had haar niet moeten meenemen. "Kom, we moeten snel zijn. Misschien zijn er nog anderen" ik begon wat sneller te lopen zonder op antwoord te wachtten.

Trust me. I'm the doctor

Dawn
'Wacht,' zei ik. Ik keek naar het meisje. 'Ik weet niet wat er aan de hand is. Maar vreemden of niet, we moeten elkaar helpen.'

Dylan
'Ik ben Dylan,' begon ik aarzelend. Maar toen ik Lily's vriendelijk glimlach zag begon ik door te vertellen. 'Ik ben 19 en ik studeer om kinder psycholoog te worden. Ik woon in Tilburg, daar woon ik op kamers. En jij?' Ik keek Lily vriendelijk aan.

"Ignite, my love. Ignite."

Lily streek met haar hand door haar rode haar. "Lily, ik ben ook 19." begon ze kalm. "Ik studeer Psychiatrie en woon in Nijmegen op kamers." vertelde ze hem en ze keek naar hem. "Onze vakken liggen niet ver uit elkaar."

"Writing is a socially acceptable form of schizphrenia." -E.L.Doctorow

Catheryn

Ik stopte met lopen en draaide me om, bedachtzaam keek ik het meisje aan. Waarna ik knikte "Je hebt gelijk, zolang we niet weten waarom we hier zijn moeten we.." Ik slikte "samenwerken" het woord kwam haast pijnlijk uit mijn mond. Samenwerken betekende dat je de anderen 100% moest vertrouwen, iets wat ik nooit zal gaan doen bij deze mensen. "Dus, wie ben jij?" Vroeg ik haar, toch wel nieuwschierig

Trust me. I'm the doctor