[RPG] Pirates - Exchange 6 - Speeltopics

Josephine
Ik neem een klein hapje van iets dat vast kip moet voorstellen en kauw erop zonder het echt te proeven. "Weet je, ik weet eigenlijk nog niet waar je vandaan komt.. Dus, waar kom je eigenlijk vandaan?" Blij dat het onderwerp eindelijk is veranderd kijk ik op. "Ik kom uit Engeland, uit een dorp dicht bij Londen. En jij? Jij woonde eerst toch ook in een welvarende gemeenschap?" Ik ben best nieuwsgierig naar Abby, vooral omdat het meeste dat ik over haar weet slechts gebaseerd is op geruchten. Weer neem ik een hap van het eten, dat in ieder geval niet walgelijk smaakt, maar wel weg te krijgen is.

Olivier
Nog snel poets ik wat wapens op en steek ze bij me. Dan kijk ik op, en ik merk dat het begint te schemeren. Tijd om aan te leggen. Ik loop naar buiten en stap naar het roer. "Alle hens aan dek! We gaan aan land!" Meteen breekt er beneden me een heibel uit van piraten die hun laatste spullen bij elkaar zoeken en dan het schip klaar maken. Ik knik naar de stuurman dat ik het over zal nemen en draai het roer om. in de verte gaan de lichten van een klein havenstadje al aan, het havenstadje dat ik in gedachten had. Met een gemene grijns verheug ik me op het moment dat we binnen zullen vallen. Dan laat ik mijn ogen vluchtig over het dek dwalen. De meeste piraten zijn er, maar een bekend gezicht mis ik. Abby. Ik vernauw mijn ogen en vraag me af waar ze is, maar besluit dat ik me daar nu niet druk om moet maken. Eerst plunderen. Weer werp ik een blik op de krioelende mensen beneden en terwijl ik een wenkbrauw optrek zie ik dat Tristan er wel is. Ze zijn dus blijkbaar niet een kamer in gedoken om de verloren tijd in te halen. Veel tijd om mijn hoofd te breken over waar ze uit zou kunnen hangen krijg ik niet, want niet veel later varen we de kleine haven al binnen. De piraten vlag is gehesen, en aan wal is paniek ontstaan. Met een voldane glimlach geef ik bevel de loop plank neer te laten en met de crew op mijn hielen storm ik aan land. Hier zal ik van genieten, denk ik terwijl ik mijn zwaard trek.

Zou ik kunnen Joinen?
Of lukt dat niet omdat er te veel gebeurt is?

Let it come and let it be

Jawul, ze gaan toevallig net een stad plunderen, dus je kunt makkelijk in springen :]

Ah oké
Is er nog een bepaalde rol die nodig is?

Let it come and let it be

Not as far as I know.. So let your creativity flow 8]

(Wow, een gedicht)

Ace - Piraat.

'Prima,' zeg ik op zijn voorstel en verdwijn gauw even onderdeks. Als ik bovenkom verdwijn, pak ik voor Tristan een rapier en voor mezelf - hoe kan het ook anders - een zwaard. Als ik bovenkom en hem het wapen in handen geef merk ik dat we aan wal gaan. De welbekende grijns komt weer naar boven drijven. De loopplank wordt uitgedaan en de eerste piraten stormen de kustplaats op. Wat nieuwsgierig neem ik de omgeving in me op, trek een dekzwabber aan de kraag.
'Luister, daarboven, op die heuvel. Daar moeten we heen. De rijke idioot denkt vast dat hij veilig is. We hebben meer nodig dan twee man. Een groep van vijf of zes man, dat zal voldoende zijn.' 'Laat dat maar aan mij over,' zegt de dekzwabber en trommelt binnen een mum van tijd drie man op. Zo snel mogelijk vliegen we de havenstad in en hollen de heuvel op.
'Kom op, lapzwansen, we hebben niet de hele dag de tijd,' schreeuw ik als ik de deur in trap.

Crappy post, but better than nothing..

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 20:29 ]

No growth of the heart is ever a waste

Tristan - Piraat.
Samen met Nate en nog een paar anderen ren ik de heuvel op. Slimme zet van Ace, in dat stadje is er toch neits te rapen.
'Is Abby niet mee?' vraagt Nate me. 'Nee,' zeg ik kort. Ik vraag me af waarom hij naar haar vraagt, volgens Abby moest hij haar toch niet echt? Ik weet wel dat ik geen goed gevoel heb bij die kerel en ik hem liefst niet in mijn buurt heb. Ace trapt de deur in en ik maak van de gelegenheid gebruik om van Nate af te raken, door achter Ace naar binnen te spurten. Ik denk aan niets wanneer ik de lakeien uitschakel. Het rapier dat Ace voor me heeft gefikst is niet slecht, maar het ligt niet zo goed in de hand als Jane. Ik grijns tegen een knecht die komt aangerend met iets dat voor een wapen moet doorgaan. Het volgende moment heb ik hem tegen de wand geduwt, zijn 'wapen' valt kletterend op de grond. 'Je meester,' grom ik, 'waar zit hij?'
'D-de st-studeerk-kamer,' brengt hij uit, en ik mep hem bewusteloos. Ik ren de een gang in - de studeerkamer ligt altijd ergens op de begane grond, maar draai me halverwege om. 'Ace! Iemand verwacht ons in de studeerkamer!' roep ik.

Natambu/Nate - Piraat.
Ik wil net de straten instormen, wanneer er achter me piraten beslissen om het huis van een of andere hoge piet op de heuvel aan te vallen. Ik grijns, prachtig plan. Al komt het blijkbaar van die mankepoot Ace. Elke keer wanneer ik hem zie, ziet hij er al beter uit, en dat kan ik niet hebben. Dat doet me aan iets denken. 'Is Abby niet mee?' vraag ik Tristan.
Zou ze hem iets verteld hebben over onze wederzijdse liefde? 'Nee,' antwoord hij kortaf en ik trek mijn wenkbrauwen op. Maar dan stormen we allemaal het huis binnen, ik direct de trap op. Met een snelle zwaai flikker ik een knecht van de ballustrade op de overloop naar beneden. Ik duw een deur open en begin direct te grabbelen. Een meisjeskamer, en op het kaptafeltje liggen verschillende dure juwelen uitgestald. Ik rijg zoveel mogelijk armbanden en kettingen aan mijn armen, tot ik een gesmoord kreetje hoor. Achter het gordijn staat iets, of aan de voeten die er vanonderuit piepen, iemand. Grijnzend trek ik het gordijn opzij. 'Boe,' zeg ik zacht tegen het bange meisje. Ze staat op het punt om te gaan gillen en huilen, maar ik druk mijn hand tegen haar mond. 'Da's geen goed idee.'
Eventjes neem ik haar zover ik kan in me op, ze is blond - heerlijk-, met blauwe ogen, die door haar tranen nog feller lijken en beter nog, véél beter, ze staat al in haar nachtjapon. Ik duw mijn neus in haar hals en adem diep in. Ze ruikt verukkelijk. Bruut en ongeduldig sleur ik haar het bed op en begin ik met één hand haar japon en mijn broek los te maken. Ze verzet zich, maar dat maakt het alleem maar leuker. 'Kom op schatje, we weten allebei dat je het wilt,' grijns ik. Ik laat haar mond los en pak in de plaats daarvan haar beide handen in één hand vast en druk ze hard tegen het bed. Ze blijft maar trappen, maar het heeft maar weinig effect en op den duur geeft ze zich gewonnen. 'Probeer er maar even veel van te genieten als ik,' fluister ik in haar oor.

Om nog maar even te benadrukken wat voor een zak Natambu is.

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 22:01 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

niiiice, ik ga lezen -kwijl- natambu is grappig man xd

Hahahaha x] Ik zie elke keer die enge neger vcoor me en dan zo'n zielig meisje en toen kreeg ik medelijden ;p

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 22:02 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Verdomd, waar komt al dat volk ineens vandaan? Tot mijn grote ellende komt die neger ook mee. Dat kan niks goeds betekenen. Ik verwacht zo een steek in mijn rug van hem. Ik had gehoopt dat we de buit met vijf man konden optrommelen, maar helaas. Meerdere piraten zijn op het briljante plan gekomen om dit huis te gaan plunderen. Nou, in dat geval kan ik maar beter snel zijn, bedenk ik me grommend als ik een lakei tegen de muur gooi die me in de rug aanviel.
'Heb dan verdomme het lef om me in het gezicht aan te vallen! Hier, ik geef je nog een mes, dat maakt het een eerlijk gevecht.' Maar tot mijn verbazing ben ik tegen een bewusteloze man aan het schreeuwen. Ik krab even achter mijn oor, haal dan de schouders op en zet het weer op een stormloop.
'Ace! iemand verwacht ons in de studeerkamer!' hoor ik Tristan roepen. 'Oh, werkelijk? Ik voel wel wat voor een theekransje,' zeg ik vrolijk en ga op zoek naar de studeerkamer. 'Thee? Waar?' roept een piraat. 'Idioot, ga uit mijn zicht.' Mijn ogen glijden de kamer door.
'Verdomd, die zwarte zal wel al het dure spul gejat hebben. Waar is die aap eigenlijk? Nu maar hopen dat die studeerkamer wat waardevols bevat, anders kom ik hier nog voor niks ook.' Ik gooi een deur open en vind dan de studeerkamer. Daar staat een man met een dolk in zijn handen, letterlijk trillend op zijn benen. 'Ga weg, schavuit!' 'Ah, dit is tenminste een man naar mijn hart,' zeg ik onder de indruk. 'We komen hier alleen om je huis leeg te roven, meer niet. Zie je. Geen geweld,' zeg ik droogjes en zwaai met het zwaard. Gauw glijdt mijn blik de kamer door, rust op een enorme kandelaar. Is dat nu het enige wat hier te jatten is? Oh verdomd. 'Dus, vertel me dan maar meteen wat het meest waardevolle in je bezit is. Dan blijft iedereen ongedeerd. Op je lakei dan, die zal een paar dagen last van zijn hoofd hebben, excuses daarvoor.' 'Eh..' 'Doe het! Ik heb niet de hele dag de tijd.' Hij legt de dolk neer en loopt dan naar achteren. Hij brengt een klein doosje onze kant op.
'Puur Indiaas goud. Gekregen van een Sultan door een uitwisseling van kennis.' Mijn mondhoeken krullen om. Dit is de hoofdprijs.

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 22:17 ]

No growth of the heart is ever a waste

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
"Engeland? Wauw, en ja dat klopt, maar ik ben.. naja, weggelopen dus, maar dat had je wel al door. Het beviel me daar niet, het was niks voor mij," legde ik haar uit en glimlachte flauwtjes, de rest van het verhaal achterwegen latend. Daar wilde ik haar niet mee lastig vallen. "Mis je je thuis trouwens niet..?" vroeg ik toen voorzichtig. Plots hoorde ik boven allemaal voetstappen en allerlei herrie. "Ze vertrekken, het schip is voor ons alleen," mompelde ik en stopte nog een stukje kip in mijn mond. Hopelijk zou Tristan veilig terugkomen, ik maakte me toch wel zorgen, al kon hij prima voor zichzelf zorgen. Ik had liever dat hij veilig terugkeerde zonder buit dan met een hoop poen en zwaargewond. Ik zuchtte zachtjes en keek Josephine aan. "Zullen we Maxime dadelijk zoeken? Het zit me niet lekker als ze alleen ronddwaalt," vertelde ik haar gewoon eerlijk. Ja, ze zou zelf ook wel weten dat het best ozu kunnen gebeuren dat ze het schip opkwamen om het te kapen.

Wtf is deze korter dan ik dacht Ö

[ bericht aangepast op 4 sep 2011 - 22:20 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Volledige Naam Drew Morris Drawn
Bijnaam Drew
Leeftijd 17
Karakter Drew heeft nooit de kans gehad om zijn hart te volgen, waardoor hij nu in een gesloten bloem leeft, die maar niet op lijkt te bloeien. Hij weet niet wat hij met zijn leven wil, door de voorsprong op zijn leeftijd is hij vrij snel in de war. Hij verlangt naar het vrije leven buiten het schip en benijd daarom de Dames met heel zijn hart, hoewel hij enkel de roddels over hen heeft kunnen opvangen. In eerste instantie lijkt Drew héel onderdanig, maar eigenlijk is hij zeer dominant zodra hij de smaak tepakken heeft. Hoe meer hij van het goede leven proeft, hoe egoïstischer hij word, Drew is zeer beïnvloedbaar.
Uiterlijk

History Drew heeft altijd al op een schip gewoont, zijn ouders zijn gestorven aan land en Drew heeft op het schip zijn eigen plek gevonden achter de schermen, later is hij overgelopen naar dit schip, waar hij nu al 3 jaar zit. Hij heeft nooit de kans gehad om van het echte leven te proeven en heeft geen idee wie of wat hij is. Na 17 ellendige jaren op de achtergrond van een schip, heeft hij het zover gekregen om 'onder de aandacht' te kunnen komen. Hierdoor groeit hij binnen no-time in zijn ego.
Rol Piraat

Dat is mijn Drew
Zou iemand mij een beetje kunnen uitleggen waar jullie zo'n beetje nu zijn?

Let it come and let it be

Welkom! We zijn een kuststadje in Afrika aan het plunderen

Home is now behind you. The world is ahead!

Je kan doen dat hij stiekem op het schip probeerd te komen om mee te varen.. Daar zijn Abby, maxime en Josephine nu. Abby waakt beetje over hun tegen indringers :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drew Morris Drawn

'Drew, we zenden je naar boven, je hebt hier genoeg gedaan. Je mag je voortaan meng4en onder de piraten.' Trots knikte ik en volgde de trap naarboven, daar kwam ik normaal enkel als alle andere weg waren, ik was minderwaardig en mocht niemand tegen het lijf lopen. Eenmaal boven kwam ik een jonge vrouw tegen. Waarschijnlijk een van de dames waar ik over had gehoord. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat ze een piraat was. Ze had prachtig zwart haar en een sterke blik. 'Pardon,' mompelde ik.

[ bericht aangepast op 5 sep 2011 - 19:32 ]

Let it come and let it be

Endure schreef:
Je kan doen dat hij stiekem op het schip probeerd te komen om mee te varen.. Daar zijn Abby, maxime en Josephine nu. Abby waakt beetje over hun tegen indringers :'D

Let it come and let it be