[RPG] Pirates - Exchange 6 - Speeltopics

Haha, ik vind het echt super droog, het is nu echt ineens zo poef een clubje ofzo :'D Ik zie het al helemaal voor me :']

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Ik glimlach even.
'Niets bijzonders eigenlijk, maar voldoende om gewaardeerd te worden door een man in nood. Ik heb hem een maaltijd gegeven. Volgens mij krijgen de gevangen daar namelijk geen hotelvoedsel.' Ik ga weer op het bed zitten en staar even bedenkelijk voor me uit. 'Ik weet alleen niet of die bewaker erachter zal komen. Als Olivier weet dat hij wordt geholpen, hangen we. Of in elk geval ik,' zeg ik met een flauw grijnsje. Niet dat ik dat sowieso al niet deed.
Maxime meldt dat ze wil helpen. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Oh ik eh..' Heel kort werp ik een blik op Felix, waarna ik weer voor me uit staar. Ik vertrouw hem niet en ik zie hem ervoor aan dat hij me vroeg of laat gaat verlinken.
'Wat ik deed stelde niks voor. Je moet alleen zorgen dat je de bewaker weet af te leiden, tenzij je voldoende geld hebt om hem keer op keer om te kopen.'

No growth of the heart is ever a waste

Felix - Piraat

What the hell is going on here? Een Romeo en Julia-drama en ik heb het niet eens in de mot...'Ik snap anders wel waarom hij jaloers is. Of kwaad. Hij heeft je immers geholpen toen je hier pas was, meisje. Ik begrijp dat je -als de gevoelens niet wederzijds zijn- niet bij hem wil blijven, maar onder zijn neus nu te gaan flikflooien met een jongen die niet eens in zijn buurt komt qua waardigheid of eer, is om eerlijk te zijn niet erg slim geweest. Dat is zoiets als de koning afwijzen voor een lakei en daar kom je niet mee weg, hoe oneerlijk het ook mag zijn,' zeg ik kalm terwijl ik me afvraag wat die rat van een Ace weer aan het uitvreten is. Dan vraagt Abby me plots wat ik hier kom doen. 'Gewoon even checken of alles in orde is met Maxime en haar vriendin,' antwoord ik -vreemd genoeg- naar eerlijkheid. Op dat moment schiet Ace weer binnen. Hij heeft blijkbaar een plan om die Tristan, die ik nu eindelijk herken als de havenmeester, het wat draaglijker te maken in de gevangenis. Abby en Maxime lijken meteen enthousiast. Ik zelf ben dat wat minder. Niet dat ik het niet leuk vind om mijn leven te wagen voor één of andere flirt van Abby, maar toch. Ik merk dat Ace wantrouwig naar me zit te gluren. 'Geen zorgen. Ik hou mijn mond wel dicht. En ik zal ook helpen. Ik ben die vent bovendien nog wat verschuldigd,' zweer ik terugdenkend aan de nacht waar de havenmeester ons geholpen heeft. Bovendien zou ik ze toch niet verklikken, aangezien Maxime in het complot verwikkeld is. Die mag niet van dit schip voor ik haar geld heb.

[ bericht aangepast op 24 juli 2011 - 9:28 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Abby (Rosaline Abigail Valence)
Plots mengde Felix zich ook in het gesprek, hij sprak alsof hij er jaren lang ervaring mee had. Wacht, meisje? Hoeveel ouder dacht hij wel niet dat hij was, 10? 20? "De kapitein is echt niet zo geweldig als je denkt." ik deed mijn armen over elkaar en ik keek Felix aan. "Als je als kapitein een bemanningslid van het schip gooit enkel uit jaloezie, dan ben je geen goede kapitein. Hij hoort zich niet te laten leiden door zijn emoties, maar hij moet zijn verstand blijven gebruiken. En natuurlijk ben ik hem wel dankbaar dat hij me niet van 't schip heeft gegooid en ook heeft gered, verschillende keren zelf, maar hij moet zich eens gaan gedragen als een man.. Niet als een verwende kleuter, je kan niet alles krijgen wat je wil en je moet je ook niet zo laten gaan," zei ik kalm. Hij antwoordde toen dat hij hier kwam om te checken of alles goed ging met Maxime en 'haar vriendin', blijkbaar had hij meer aandacht voor Maxime. Toen keek ik Ace aan, hij legde uit dat hij een maaltijd gebracht had en ik glimlachte. "Dat is.. onverwacht van jou Ace, maar wel erg lief. Bedankt Ace," zei ik. Ik had het eerlijk gezged nooit van hem verwacht, hij was in zo'n korte tijd écht heel erg verandert. Ik zag hem wantrouwig naar Felix kijken, iets wat ik hem niet kwalijk nam, ik vertrouwde Felix nog altijd niet. 'Geen zorgen. Ik hou mijn mond wel dicht. En ik zal ook helpen. Ik ben die vent bovendien nog wat verschuldigd,' antwoordde die. Dat was hem geraden ook, maar hoezo was hij hem nog wat verschuldigd? Ik besloot er maar niet naar te vragen en wierp even een blik op de deur, ergens was ik bang dat als ik naar buiten ging ik de kapitein weer tegenkwam, wel het laatste waar ik zin in had. Of misschien kwam iemand me halen, waren ze erachter dat ik Tristan aka Thomas had bezocht en dergelijke. Ik zuchtte zachtjes, al die problemen, ik verlangde naar de tijd dat al die problemen als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen, maar de zon leek nog ver weg.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.
Hij kwam voor mij. Dat is het enige wat een paar keer door mijn hoofd gaat, tot ik mezelf weer op aarde breng. 'Ehm, iets meer uitleg zou fijn zijn. Wat en hoe gaan we het nu precies doen dan?' Ik voel me best.. tja, speciaal, dat ik nu ook eindelijk eens iets kan terug doen, voor de avond dat ze ons uit het water hadden gered.

everything, in time

Abby (Rosaline Abigail Valence)
Ik keek maxime aan die vroeg wta en hoe we het precies gingen doen. "Ik weet het niet.. Iets eetbaars brengen, want dat zal hij wel niet krijgen en ik vrees dat we niet veel meer voor hem kunnen doen." Deze keer stak ik mijn handen in mijn zakken en beet op mijn onderlip. "God, ik wou dat we hem er gewoon uit konden krijgen," fluisterde ik, meer tegen mezelf dan tegen iemand anders. Alleen het leek me onmogelijk, hij zat daar vast, voor in ieder geval een lange periode.. Ik denk niet dat de kapitein hem er gauw uit zal laten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oew, dit is leuk geworden

Tristan - Piraat.
Ik ben eerst te verbaasd over Ace's actie om vragen te stellen. Met beide handen neem ik de biefstuk aan, het ruikt net zoals het eruitziet: overheerlijk. Na al die tijd op water en oud brood, loopt het water me in de mond. Net wanneer ik wil vragen waarom hij dit doet en vooral: hoe het met Abby is, klinkt er een onheilspellende stem aan het begin van de gang.
'Ik moet weg, voor hij me levend vilt.' 'Bedankt,' zeg ik nog, maar ik betwijfel of hij het nog gehoord heeft, zo snel is hij al verdwenen. Ik zet mezelf in een hoek, zodat het vlees verborgen zit in het donker achter mijn rug. Ik hoor de voetstappen van mijn bewaker dichterbij dreunen en niet veel later houdt de hij halt voor mijn cel. Hij torent boven me uit, zijn ogen gefrustreerd tot spleetjes geknepen. Uit gewoonte gaat mijn hand naar mijn zij, zoekend naar de steun van Jane's gevest, maar dat vind ik niet, ze hebben al mijn wapens afgenomen voordat ze me in deze vochtige, schimmelige cel gooiden.
'Volgende keer krijg ik ze wel, daar moet je niet aan twijfelen.' En dan grinnikt hij alsof er iets vreselijk grappig is aan deze hele situatie.
'Alsof dat met jouw hersencapaciteit zou lukken,' mompel ik.
Ineens lacht de piraat niet meer. ‘Wat zei je daar?’
Ik voel het bord met de biefstuk op in mijn rug duwen en klem mijn tanden op elkaar. Als hij besluit me te gaan slaan of erger, ben ik mijn eten kwijt. Dus hoe graag ik die lomperik ook verder wil beledigen, ik houd me in. ‘Niets.’
‘Zo mag ik het horen.’ Hij kijkt me door de roestige tralies nog eens vuil aan en loopt dan weer weg. Pas wanneer ik de deur hoor dichtslaan, haal Ace’s verrassing tevoorschijn. Het smaakt nog beter dan ik dacht, en hoewel het een serieuze portie was, heb ik het snel op. Hij heeft zijn best wel gedaan, die Ace, maar ik snap niet waarom. Nadenkend spring ik recht en begin ik te ijsberen, terwijl ik het lege bord opgooi tussen mijn handen.
Het kan niet anders of Abby zit hierachter. Waarom zou ze zelf niet gekomen zijn? Zou de kapitein haar ook hebben opgesloten? Hoe langer ik daar over nadenk, hoe waarschijnlijker het klinkt. Ze is me hier immers komen opzoeken en volgens mij was dat niet met zijn goedkeuring, laat staan zijn medeweten. De klootzak. Ik gooi het bord al lang niet meer op, maar knijp er met beide handen in alsof het zijn keel is. Ik vraag me af wanneer de smeerlap zelf een kijkje bij mij komt nemen. Hopelijk duurt het niet te lang, want na amper 2 dagen in deze cel ben ik al gek aan het worden.
Er zijn in elk geval twee lichtpuntjes: één: hij noemde me ‘Wright’, wat wil zeggen dat Abby niemand mijn naam heeft verteld, en twee: hij gaat me persoonlijk willen afmaken, wat wil zeggen dat hij me niet aan Haugh gaat doorspelen.

Home is now behind you. The world is ahead!

Aangezien er 2 dagen voorbij zijn

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Er waren alweer twee dagen sinds Tristan aka Thomas in de cel werd gegooid. Het was midden op de dag, het drukste moment, dus niemand zou me missen. Gauw glipte ik de keuken binnen, ik wilde toch niet met lege handen aankomen. Zoals gewoonlijk jatte ik een appel en ging toen gauw de keuken weer uit voor de kok terugkwam. Rustig begon ik richting de cellen te lopen, ik had een aantal goudstukken op zak, ik wilde even met hem praten en dat ging niet als ik de bewaker even weg was en dan terug kwam om te ontdekken dat ik daar zat en me vervolgens wegsleepte. Dus eenmaal aangekomen vroeg de bewaker opnieuw wat ik kwam doen. "Hetzelfde als de vorige keer," antwoordde ik kalm. "Hmm, 7 goudstukken," zei hij nors. Ik overhandigde hem die en liep daarna gauw door, geen zin meer om met dat stuk chagerijn te praten. Toen ik weer bij Tristans zelf was hurkte ik voor de tralies neer. "Hé," zei ik zachtjes en keek hem aan. Hij zag er niet gehavend uit voor zover ik kon zien, dus volgens mij hadden ze hem heel gelaten en niet gemarteld, gelukkig. "Ik heb wat voor je," zei ik vervolgens en haalde de appel tevoorschijn. "Sorry, meer kon ik niet meekrijgen," voegde ik eraan toe met verontschuldigend glimlachje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan
Ik kijk op wanneer ik Abby zie. Is ze dan niet opgesloten? Heel mijn idee van wat er aan boord gebeurt, valt uiteen, maar dat kan me niet schelen. Ik schiet naar de tralies en steek mijn handen naar haar uit. Dankbaar neem ik de appel uit handen. 'Geen probleem. Straks brengen ze mijn feestmaal ook nog.' Eventjes is het stil en ik streel zachtjes over haar wang. 'Ik wil me excuseren voor die ochtend. Nu gezien had ik ons die miserie kunnen besparen.' Ik kijk haar in haar ogen, dat ze me vergeeft is het enige wat me nu interesseert. 'Abby, het spijt me.'

Home is now behind you. The world is ahead!

We moeten even bedenken hoe we T uit die cel halen ;p Haha, anders zit je nog een maand.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik legde mijn hand op de hand waarmee hij mijn wang streelde."Het is oké.." fluisterde ik en streelde met mijn vingers zijn hand. "Maar waarom ging je weg?" voegde ik eraan toe, het was eruit voordat ik er erg in had, ik móést het weten. "Je hebt me verdomme in zoveel verwarring achter gelaten. Ik wist niet of ik boos moest zijn, omdat je me achter liet. Of juist blij, omdat je het deed voor mij, ik wist enkel dat ik je verdomd miste.." Ik sprak zachtjes, de bewaker stond dan ver weg, maar hij hoefde niet te weten waar het over ging. "Ik wou dat ik je hieruit kon halen, maar het enige wat ik momenteel voor je kan doen is het je nog een beetje aangenaam proberen te maken daar. De rest helpt ook," zei ik met glimlachje. "Ace was al langs geweest hè? Ik had het niet van hem verwacht, maar hij lijkt te willen helpen. Net zoals de rest trouwens." Ik zweeg even en liet zijn hand los. "De kapitein is nogsteeds chagerijnig, maar ik zal hem proberen om te praten. Of iemand anders het laten doen, als er een aantal bemanningsleden zich komen beklagen bij hem kan hij je toch niet hier laten zitten? Een ontevreden bemanning is wel het laatste wat een kapitein wil.. Toch? Ik haal je hier uit, echt," beloofde ik hem. Ik zuchtte zachtjes, ik wou dat ik me in zijn armen kon sluiten, weer samen met hem het bed kon delen, maar we werden gescheiden door die stomme tralies. "Als er trouwens iets is wat ik voor je kan doen, zeg het me dan, ik zal er alles aan doen om het dan voor elkaar te krijgen, oké?"

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ah, hij zit daar best goed vind ik (:
Laten we wachten tot Els er weer is? Dan is het nog spannender ook (;

Tristan - Piraat.
'Bedankt voor alle moeite, dat apprecieer ik echt. Maar zorg alsjeblieft dat jullie uit de problemen blijven.' Met andere woorden, dat ze geen domme dingen doen. Zoals bij de kapitein gaan zeuren, dan gaat hij me nog meer haten. Ik pak haar hand terug vast, nu ze eindelijk weer bereikbaar is, wil ik haar zo dicht mogelijk bij mij. Ik haal even diep adem, hoe moet ik dit gaan vertellen? Er zit een gestoorde luitenant achter me aan, die mij en iedereen die me lief is op een zo pijnlijk mogelijke manier uit de weg wil ruimen?
'Ik ging weg omdat ik jou wil beschermen. Ik heb... problemen, waarvan ik niet wil dat je erin verzeilt geraakt.' Ik geef een zacht kneepje in haar hand. Als deze tralies niet in de weg zaten... Ach, dan heb ik dit deel van de Medusa ook eens gezien, hé. Ik kijk Abby aan, benieuwd naar haar reactie. Hopelijk vraagt ze niet verder door.

Home is now behind you. The world is ahead!

Haha, is prima. Ik ga toch in die periode ook weg, dus dan konden we toch al niks.

Abby (Abigail Rosaline Valence)
Ik zuchtte zachtjes. "Wat moet ik dan? je hier zo laten zitten? Dat wil ik je niet aandoen, er moet een manier zijn om je hieruit te krijgen. Maar ik zal mijn best doen uit de problemen te blijven." Hij pakte mijn hand en ik kneep er zachtjes in. Hij legde uit waarom hij vertrokken was ik en glimlachte. "Tristan.." zei ik zachtjes. "Al die problemen en gevaren zijn het waard, als ik maar bij jou kan zijn." Ik zweeg even en grinnikte zachtjes. "Klinkt cliché hè? Maar waarom denk je dat ik van huis ben weggelopen? Het was er saai, ik wilde avontuur en neem alle gevaren die daarbij komen van lief en tenslotte heb ik al vele problemen en gevaren doorstaan. Dus je hoeft je echt geen zorgen om me te maken, écht niet." Ik streelde met mijn duim over de bovenkant van zijn hand. "Ben je trouwens wel gewapend? Of hebben ze alles afgepakt?" vroeg ik plots op fluistertoon, mochten ze hem willen martelen moest hij zichzelf wel kunnen beschermen. "Wacht, ik heb nog wel iets." Ik keek even of de bewaker oplette of deze kant opkeek, maar iets anders leek zijn aandacht getrokken te hebben. "Hier," fluisterde ik en stopte hem een klein mes toe, door de grootte viel het gemakkelijk te verstoppen. Dat was ook de reden dat ik hem bijna altijd bij me droeg, hij viel gemakkelijk op te bergen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Even ter informatie; Er zijn dus twee dagen verstreken :'D Je kan dus je personage zetten waar je wilt ^^

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan - Piraat.
‘Hoe sneller ik uit deze godverdomse cel ben, hoe liever,’ zeg ik. Ik meen het, ik word gek hier. Ik zit de hele tijd maar, zonder iets te doen, ’s nachts is het hier koud en alles is full-time vochtig. Hij heeft echt de beste plek van zijn schip uitgezocht om een kerker van te maken... Mocht Abby en de rest van de bemanning er niet zijn, was ik hier zeker wanhopig geworden. ‘Maar niet ten kosten van jou. Wees alsjeblieft voorzichtig.’ Ik weet dat ik in herhaling val, maar da’s alles wat ik kan doen van hieruit.
Het idee dat ze me de gevaren waard vind, geeft me nieuwe kracht. Wanneer ze zegt dat ze avontuur wilde, lach ik even. Als ze in mijn buurt blijft, krijgt ze nog een overdosis.
'Ben je trouwens wel gewapend? Of hebben ze alles afgepakt?'
Ik schudt mijn hoofd, ik ben zo gevaarlijk als een pasgeboren kind: ze hebben zelfs het stiletto in mijn laars gevonden. Ze reikt me een mesje aan, wat ik dankbaar aanneem. Zonder wapens voelde ik me een beetje naakt. Ik bekijk het even - het is net iets groter dan een keukenmesje en goed onderhouden -, maar steek het vervolgens snel weg, opnieuw in mijn laars. ‘Bedankt,’ zeg ik. Even zitten we elk in onze eigen gedachten verzonken. Terwijl ik haar lieve gezicht bestudeer, bedenk ik dat het eigenlijk niet eerlijk is om haar niet te vertellen wat er op haar wacht. Ze moet het weten, en dan kan ze zelf beslissen wat ze wil. Al denk ik niet dat ze lang gaat nadenken over haar keuze. Net wanneer ik haar dat wil zeggen, komt de bewaker weer aangelopen. Hij trekt Abby hardhandig recht waardoor onze handen elkaar loslaten, met als uitleg ‘dat het nu wel welletjes is geweest.’ Ik veer kwaad recht, maar ik kan niets anders doen dan machteloos toezien hoe hij haar mijn gezichtsveld uitduwt. Plots voel ik me weer zo vreselijk alleen.

Natambu - Piraat.
Er is iets verandert aan boord, ik voel het. Een klein groepje piraten, waaronder die sletterige Abby, lijkt met iets bezig te zijn. Ze zitten constant in de kajuiten en op het dek te smoezen en kijken uit hun ogen alsof ze bang zijn om opgemerkt te worden. Ik buk me en voel het WANTED-papier van die Peter knisperen in mijn binnenzak. Nadenkend strijk ik over die plaats van mijn jas. Misschien moet ik hem eens gaan vragen wat er aan de hand is, hij hoort immers ook bij de samenzweerders. De eerstvolgende keer dat ik hem zie, neem ik mezelf voor.

Home is now behind you. The world is ahead!

Jo :'D Wat is het stil hier zeg, lol. Ik dacht, jullie gaan wel eevn door als ik weg ben '] Want het is toch snertweer in Nederland? Haha ;p Anyway, we hebben hier gratis internet, maar het was altijd ebzet en via mijn DS deed hij het niet --' Achja, ik ga zwemen. Au revoir

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.