[RPG] Pirates - Exchange 6 - Speeltopics

Ik ga binnenkort reageren hoor (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Is goed hoor

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
Ik trok een wenkbrauw op en bekeek hem kort. "Inwerken..?" mompelde ik, lekkere timing had die gozer zeg. Ik zuchtte zachtjes en keek even naar het dorp en vervolgens weer naar hem. "Iedereen is aan het plunderen, je zult moeten wachten tot ze terug zijn," zei ik hem klam en haalde even bedenkelijk een hand door mijn haren. "Tot die tijd kan je mij wel helpen, kan je omgaan met wapens? Als er namelijk een paar gekken van plan zijn om het schip te beroven moet je jezelf wel kunnen verdedigen, want ik heb mijn handen al vol aan het beschermen van Josephine en maxime." Ik had hem graag geholpen, maar dat ging nou eenmaal niet. Goh, hij was volgens mij wel jong zeg. Niet dat ik zo oud was, maar hij was zeker jonger dan de rest van de bemanning. Plots zag ik vanuit mijn ooghoeken iemand aankomen, hij leek te strompelen. Ik fronste en keek nog eens beter, het leek wel.. De kapitein. En zo te zien was hij gewond. Ha, zijn verdiende loon! Al had hij wel flink buit gemaakt, in zijn eentje? Dat verbaasde me toch wel.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drew Morris Drawn
'Kun je omgaan met wapens?' Ik knikte trots, dat had ik in de verloop der jaren geleerd en kon mezelf met trots 'beheerser' noemen op het gebied van wapens. Mijn voorkeur ging uit naar een vrij groot, ouderwets pistool, maar zwaarden konden er ook mee door. Mess waren helaas ietwat onwennig. Toen ze haar blik op mij verloor en naar een strompelende man staarde, haalde ik snel mijn zwaard tevoorschijn. 'Wie is de man, hoort hij bij ons?' Mijn stem klonk hees, maar niet angstig. Ik was klaar voor de strijd, ik was op zoek naar het échte avontuur.

Let it come and let it be

-kucht-
Gasten, ik ga Feel uit dit RPG gooien. Jullie mogen hem overnemen/doden/van het schip schoppen, whatever you like.

Het is gewoon dat ik dit niet zo'n leuk RPG vind en me niet zo goed in Felix kan inleven c:

I'm very sorry.

Frankly my dear, I don't give a damn.

That's fine ^^ We verplichten je nergens toe, we laten hem wel omkomen in de strijd en dan mag eenv an de mannen de grote eer om met het lijk te slepen op zich nemen :'D Of niet natuurlijk.

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
Ik lachtte zachtjes toen hij niet wist wie het was. "Dat mijn vriend, is nou de kapitein. Een zelfzuchtige, moordlustige eikel. Vroeger was hij heel anders, waarschijnlijk ook meer geliefd.." Ik richtte me op de jongen en keek hem aan. "Beloof me dat je hem niet nog chagerijniger maakt dan dat hij waarschijnlijk al is, ik heb hem vandaag al genoeg mannen zien doden. Oké?" Hij leek me een aardige knul en was het niet waard om vermoord te worden door die klootzak. Ik had ook geen flauw idee hoe zijn humeur op het moment was, hij had een goede buit gemaakt, maar was wel gewond en kond aardoor waarschijnlijk niet verder plunderen. Hmm, het viel lastig te schatten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oh, dat vind ik echt jammer, hij was een fantastisch personage... Maar ja, wel leuk dat je het even meld (:
Mag Nate hem vermoorden? *puppyeyes*

Home is now behind you. The world is ahead!

Sure c: Go ahead c:

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yes (: (ah, ik kan het eigenlijk bijna niet over mijn hart krijgen, hij was echt cool.. )

Tristan - Piraat.
Ik kijk naar wat Ace in zijn handen houdt en maak in mijn hoofd een rekensommetje, waarvan de uitkomst uiterst bevredigend is.
'En geld? Zeg me nu niet dat je dat niet in huis hebt,' zeg ik ongeduldig. 'Is dit nu nog niet genoeg, schoft?' 'Néé, dit is niet genoeg.’
Met een blik die schommelt tussen angst en woede, haalt hij op dezelfde plek als waar het goud zat, nog een paar goedgevulde zakjes uit. ‘Bedankt. En sorry, maar dit is absoluut noodzakelijk.’ Zonder er nog meer woorden aan vuil te maken, sla ik hem buiten westen. ‘Ace man, we zijn rijk,’ grijns ik. Leg dat terug of anders…,’ zegt een stem onzeker achter me. Ik draai me om en knijp mijn ogen samen. De zoon des huizes is blijkbaar al even vervelend als zijn vader. ‘Of wat?’
Hij springt op me af, en voor de eerste keer sinds ik heb leren vechten, twijfel ik wat ik moet doen. Ik kan hem zo neerhalen, zijn verdediging is gewoon onbestaande, maar iets in me blokkeert, waardoor hij mijn arm kan raken. Niet mijn zwaardarm, maar toch. Pas wanneer er een vlammende pijn door mijn arm schiet, kan ik me terug bewegen. Een grote, rode vlek begint zich op mijn witte hemd te verspreiden. Verdomme. Dan zie ik de jongen zijn zwaard terug opheffen en ik schiet in actie. Een trap, gevolgd door een harde klap van het gevest van mijn zwaard en meneer ligt er, mooi naast zijn vader. Ik steek mijn rapier weg en raap de zakjes weer op. Mijn andere arm druk ik tegen mijn arm, gelukkig is het maar een vleeswonde. Niets ernstig. ‘Komop, voor ze bijkomen.’ Als we de kamer uitgaan, barricadeer ik deur met een bank zodat die 2 helden op sokken niet achter ons kunnen aankomen.


Natambu/Nate – Piraat.
Flauwgevallen, typisch. Ik snuif wanneer ik eraan terugdenk. Toen ik klaar was, heb ik haar maar laten liggen, waar ik nu toch een klein beetje spijt van heb. Stel je voor: mijn eigen blondje op het schip. Mmmmh. Mja, te laat om terug te gaan nu, ik ga echt die heuvel geen tweede keer opcrossen. Ik ram mijn zwaard in het lichaam van een man die zijn bezittingen probeert te verdedigen en trek hem het kistje nog voor hij de grond bereikt uit handen. Herverdeling van de rijkdom, ben ik gek op. Dan valt mijn oog op kapitein Olivier, die door de stad hinkt, op weg naar de Medusa. Dit is mijn kans om in 1 keer van hem af te komen. Ik laat het kistje vallen en begin te lopen. Het kruid van mijn pistool is op, dus moet het met de hand. Ik versnel mijn pas nog een beetje, ik moét hem bereiken voor hij bij de Medusa is. Verdomme, waarom heb ik hem pas zo laat gezien?

Home is now behind you. The world is ahead!

lol, yeah, maar ik wist nooit wat te doen met hem en hij is zo evil dat ik er soms moeilijkheden mee had om hem te schrijven ;x

Frankly my dear, I don't give a damn.

Jammer dat je Felix dropt, ik vond hem echt geniaal :]
Maar gelukkig is Lew er nog ^^
En ik laat Josephine even op avontuur gaan, anders zit ze steeds maar in dat muffe schip

Josephine
Ongeduldig zit ik al een tijdje in mijn hut, als ik het wachten beu word. Ik pak een dunne omslagdoek die Maxime ergens vandaan getoverd had, en sla hem om tegen de kou. Zachtjes loop ik de kamer uit, naar boven. Ik staar naar het dorp en leg mijn handen op de reling. Voor een plundering ziet het er verdacht rustig uit. In de verte klinkt een enkele gil, en hier en daar klinkt gelach en geschreeuw van piraten, maar ze houden het nog redelijk keurig. Van mijn vader en broer heb ik verhalen gehoord over piraten die hele dorpen hebben platgebrand.. Ik ril en sla mijn armen om mezelf heen. Het schip en zijn bemanning geven me gemengde gevoelens - Tot nu toe is iedereen vrij aardig geweest, uitzonderingen daargelaten, maar het blijven piraten. Ik draai me om en zie Abby nog steeds met de jongen van net praten. Dan kijk ik weer naar het dorp, en besluit dat het geen kwaad kan om een korte avondwandeling te maken. Zolang ik dicht bij het schip blijf ben ik veilig. Ik loop voorzichtig de loopplank af en zie dan de Kapitein staan, met een flinke wond in zijn been, en de donkere man, die volgens mij Nate heet. Even maak ik me zorgen om het been van de kapitein, maar dan bedenk ik me dat hij het waarschijnlijk heeft verdiend. Hij is een piraat en heeft nu eenmaal onschuldige mensen berooft. "Eh.. Hallo." Ik voel me enigzins betrapt, alsof ik hier niet zou mogen zijn, en voel dat ik een kleur krijg - gelukkig is het donker. "Ik zie jullie zo wel weer op het schip." Ik glimlach nog naar Nate als ik hem voorbij loop, en voel onwillekeurig een rilling over mijn rug gaan als ik hem in de ogen kijk. Hij heeft zich nooit vervelend tegen me gedragen, maar zijn ogen lijken nu het donker is nog donkerder en dieper dan normaal, en het voelt alsof hij zo mijn gedachten kan lezen door alleen maar naar me te kijken. Ik zet het gauw van me af, en geniet van de vaste grond onder mijn voeten en de koele, verfrissende buitenlucht. De maan is bijna vol en verlicht het dorpje met een heldere witte gloed.

Olivier
Ik loop de haven in, en zie de Medusa al liggen. Met een grijns verheug ik me op het tellen van de buit, als ik ineens haastige voetstappen achter me hoor. Ik besteed er niet veel aandacht aan, er zullen wel veel mensen rondrennen. Dan bedenk ik me dat twee keer aangevallen worden in de rug op één avond wat teveel van het goede is, en ik kijk achterom. Natambu komt op me afgesneld en terwijl ik mijn ogen vernauw en hem in me opneem krijg ik het vreemde gevoel dat er iets niet klopt. "Nate.. help me even met tillen, wil je?" Terwijl ik wacht op zijn antwoord en hulp, word ik me ineens weer bewust van de wond in mijn been. Die zal ik zometeen snel moeten ontsmetten en hechten, anders zijn mijn dagen geteld.

Natambu/Nate - Piraat.
Net wanneer ik bij de kapitein ben en mijn mes in zijn rug wil planten, komt dat blondje van Ace aangelopen. Even twijfel ik. Wat kan zij me nu maken? Ik besluit dat getuigen toch niet zo handig zijn. Die moet je weer zien te lozen en het zou echt zonde zijn van zo'n snoetje. Snel laat ik mijn wapen weer verdwijnen. Ze mompelt wat en ondertussen heeft de kapitein zich ook omgedraaid. 'Nate.. Help-' Ik luister al niet meer. Blondie wandelt me voorbij alsof ze in een park zit in plaats van midden in een plundering en glimlacht nog even. Ik lach niet terug naar haar, ze heeft mijn plan verpest. En nu kan ik zelfs niet meer gaan plunderen, met die gewonde zeurpiet. Met een geërgerd gezicht help ik de kapitein met whatever hij aan het dragen is, terwijl ik tersluiks een blik werp op zijn wonde. Hoe is die kerel kapitein kunnen worden van een schip als hij elke keer wanneer we aan wal gaan gewond raakt? Er is nog hoop, bedenk ik grimmig. Het kan altijd beginnen ontsteken.

Home is now behind you. The world is ahead!

Drew Morris Drawn
'Dat mijn vriend, is nou de kapitein. Een zelfzuchtige, moordlustige eikel. Vroeger was hij heel anders, waarschijnlijk ook meer geliefd. Beloof me dat je hem niet nog chagerijniger maakt dan dat hij waarschijnlijk al is, ik heb hem vandaag al genoeg mannen zien doden. Oké?' Ik knikte voorzichtig en stopte snel mijn zwaard terug op zijn plek. 'Euh...? Wat is jou naam precies?' Ik frunnikte ongemakkelijk aan mijn lippiercing, niet wetend wat te zeggen, terwijl ik wachtte op haar antwoord.

Let it come and let it be

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
Hij vroeg mijn naam en ik keek 'm aan. "Ohja, sorry. Abigail Rosaline Valence," stelde ik mezelf voor, "maar zeg maar gewoon Abby." Plots zag ik een bekend figuur bij de kapitein, Nate. Nee hè. Had je hem weer, hopelijk kwam hij niet al terug, ik was niet graag met hem op het schip als het zo verdomd rustig was. Josephine kwam naar buiten en liep de loopplank af. "Josephine!" riep ik, wat was ze van plan?! Maar ze hoorde me niet en ik vloekte zachtjes. "Wil ze soms haar hoofd kwijt?" vroeg ik geërgerd, maar toch bezorgd. God, wat moest ik nou?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

'Tristan, kijk uit,' zeg ik, waarschuwend voor de aanvaller. Toch ontvangt hij de slag van zijn aanvaller, die hij makkelijk had kunnen ontwijken. Hoe heeft hij dat niet zien aankomen? 'Alles in orde?' Hij reageert met het voorstel om te gaan en we voegen daad bij het woord.
Buiten is de schemering inmiddels ingetrokken en we lopen met onze buit over de kade. Nu is het oppassen dat het ons niet weg wordt gestolen door gierige piraten. Onze zuurverdiende plunderwaar afstaan aan een paar dronkenlappen met grootspraak was niet iets dat ik in gedachten had. Over dronken gesproken.. alles in mijn lijf verlangt naar een druppeltje rum, maar ik besef me meer dan wel dat het de laatste dag van de weddenschap. Maar anderzijds.. wat zijn vijf goudstukken vergeleken met deze plunderwaar? Ik neem een paar zakken geld over van Tristan en neem mezelf voor dit te vieren met een prachtige grote fles rum.
'Ik ga naar waar de rum is. Oh, voor ik het vergeet: laten we dat goud verdelen.' Ik open de doos en tel precies acht staven. Opnieuw glimlach ik. 'Vier voor jou, vier voor mij,' en ik pak er vier staafjes uit. Geweldig, dit spul is een fortuin waard. 'Veel plezier nog vanavond.' En op loop op mijn gemak de kade af. Mijn oog valt op de kapitein die de hulp van die zwarte vraagt. En een mooie jonge vrouw. Mooie jonge vrouw? Maar dat is Josephine! Wat doet die daar op de kade?!
Ik sprint haar kant op. 'Josephine, wat doe je hier? Het is hier veel te gevaarlijk, hier nu rondlopen is de reinste zelfmoord. Ik eh.. we kunnen wel ergens heenlopen waar het niet wemelt van de piraten, als je graag even aan wal wil.' Het is eruit voor ik er erg in heb en ik doe alles om mijn blos te verbergen.

No growth of the heart is ever a waste

Josephine
Terwijl ik over de steigers en een deel van het vaste land kuier zie ik ineens Ace op me afrennen. Blij glimlach ik naar hem als ik me mijn gesprek met Abby weer herinner. Meteen voel ik een kleur naar mijn wangen stijgen, en ik ben blij met het donker. Ik schrik even omdat ik denk dat hij boos is, maar besef me dan dat het puur en alleen bezorgdheid is en terwijl ik diep adem haal knik ik. "Sorry, ik kreeg het benauwd op dat schip, ik wou even mijn benen strekken.. Misschien kunnen we even naar het strand, mijn schoenen zijn toch al niet heel nieuw meer nu." Ik wacht even, sla de omslagdoek opnieuw om me heen en kijk hem kort aan. "Ehm.. Bedankt dat je naar me toe bent gekomen." zeg ik zacht. Hij heeft gelijk dat het hier nu gevaarlijk is, en ik ben blij dat hij er is.

Olivier
"Bedankt." Zeg ik als Nate een van de zakken overneemt. Nog even kijk ik met opgetrokken wenkbrauw Josephine na, die het blijkbaar een goed idee vindt om midden in de nacht tijdens een plundertocht een wandelingetje te gaan maken. Dan loop ik met een vertrokken gezicht het schip op. Als hij nu maar niet een deel van mijn buit gaat eisen, dat kan ik er niet bij hebben. Ach, als hij moeilijk doet jaag ik gewoon een kogel door zijn kop. Ik zet de spullen neer in mijn hut en knik naar Nate. "Je kunt weer gaan." Dan begin ik te zoeken naar naald, draad en iets van alcohol om de wond te ontsmetten.