[RPG] Pirates - Exchange 4 - Speeltopics

Arthur-Pirate

ik wil geergerd grommen,maar ik houd me in en loop weg. in mijn zak voel ik het gewicht van een rol schoon verband en besluit deze naar de piraat die gewond naar binnen werd gesleept te brengen. ik weet niet wat me in mijn gentlemanrol houd,maar waneer ik de ruimte binnestap,begroet ik de dames vriendelijk. "wat bezield je,Arthur?" mompel ik er achteraan hopend dat ik niet gehoord word

why is always london so far away when you need it?

Sid schreef:
Mensen, stormlampen zijn gewoon een stevige soort lantaarns (met een kaarsje dus ;P)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Haha, ik was gisteren naar Pirates of the Caribean 4, en voor me zat een Ace look-a-like :'D
Hij was alleen wel wat dikker, maar hij had hetzelfde haar en zelfs z'n gezicht leek er wel wat op X]

Josephine
Opgelucht hoor ik een zwak geluidje uit Felix' mond komen. Wie weet is hij weer bijna bij bewustzijn. Het is vertederend om te zien dat Maxime zo bezorgd is, al heb ik haar wel vaker zo gezien. Ze maakt zich nu eenmaal snel zorgen om mensen. De deur gaat weer open en even hoop ik dat Ace er weer is, maar het is de andere piraat. Arthur, als ik me niet vergis. Ik knik en glimlach vriendelijk als ik zie dat hij verband bij zich heeft. Hij mompelt nog iets wat ik niet versta, dus ik doe maar net of ik het niet hoor. Maxime kijkt op, maar blijft Felix' handen vasthouden. "Weet jij hoe je een hoofdwond moet verbinden?" Ik knik. "Ik denk dat het me wel lukt." Thuis heb ik wel eens geholpen toen mijn broer een schaafwond had, dus waarom zou ik dit dan niet kunnen. Ik pak het verband van Arthur aan en kniel naast Maxime neer. "Eens kijken..." Zo voorzichtig als ik kan begin ik het verband om zijn hoofd heen te wikkelen. Het kleurt meteen rood, maar als er een paar lagen over de wond heen zitten zie je het al niet meer. Vrij tevreden kijk ik naar het resultaat. Het uiteinde schuif ik tussen de wikkels verband, zodat het goed blijft zitten. "Misschien kunnen we heb op je bed leggen, dat ligt vast fijner." zeg ik zacht tegen Maxime.

Olivier
Eindelijk varen we de haven binnen, en zo snel als het anker is neergelaten gaat ook de loopplank naar beneden. Er staat al een havenmeester op ons te wachten en glimlachend loop ik naar hem toe. "Hallo, beste man. Wij zijn hier slechts kort, om spullen in te slaan en ons schip te herstellen." Hij kijkt me vreemd aan en begint te praten in het Frans. Hier en daar versta ik een woord, maar zijn accent is vreemd en mijn Frans is niet goed genoeg om hem te verstaan. Gelukkig schiet de stuurman me te hulp en ongemakkelijk kijk ik toe hoe ze verder praten. "Hij zegt dat het vijf goudstukken per dag is om hier in de haven te liggen, Kapitein." Geschokt kijk ik hem aan. "Vijf? Zoveel? Dan kunnen we maar beter snel beginnen met spullen in slaan en het schip repareren." De stuurman knikt en ik vis vijf goudstukken uit de geldbuidel aan mijn riem. Met een zuur glimlachje draai ik me om en kijk naar de stuurman. "Heeft hij toevallig nog gezegd waar we precies zijn?" De stuurman haalt zijn schouders op. "Het is een kolonie van de Fransen, ergens in Afrika volgens mij, want ik zag ik de verte wat zwarten lopen." Ik draai me om en zie inderdaad wat donker gekleurde mensen. "De naam kon ik niet verstaan, maar die kan ik later nog wel voor u vragen, meneer Kap'tein." Ik knik en bedank hem voor zijn hulp. Hm, als we nu bij Afrika zitten gaan we dus de goede kant uit.

[ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 15:05 ]

reclame van POTC 4 op de tv, ik wil hem zoooo graag zien TT^TT En haha, ace look a like, awesome ^^ He captain, mogen ze aan land? ='D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zal het even aanpassen

Arthur-Pirate

ik kijk toe hoe Josephine de wond verbind,wat ik nu precies moet doen is me niet geheel duidelijk en daardoor blijf ik lichtelijk ongemakkelijk staan.

(KOOORT,srry,alweer)

why is always london so far away when you need it?

Tristan
Eenmaal op de boeg komt er onmiddelijk iemand aangesnelt om me te helpen bij het ophangen van de lampen. Nijdig sjor ik aan de touwen. Ik weet dat ik onhandig ben, maar da's geen reden om te denken dat ik nog geen lamp kan aansteken. Wel Abby, als je me dan toch zo'n loser vind, dan zal ik dat beeld eens bijstellen. Ik ga zo op in mijn eigen gedachten dat ik niet doorheb dat het stukje katoen waar ik de kaars mee heb aangestoken, nog steeds brandt, zodat het vuur uiteindelijk mijn vingers bereikt. Geschrokken sissend laat ik het katoen vallen en trap het vervolgens uit. Ik steeks de verwonde vingers even in mijn mond om ze nat te maken. Fijn, ook dat nog. Nat, koud, gekwetst, vernederd én verbrand. Dan moet ik grinniken: hoor mij, net een oud wijf. Ik kijk naar mijn vingertoppen en zie dat de schade gelukkig beperkt is gebleven.

[ bericht aangepast op 22 mei 2011 - 15:25 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Endure schreef:
(...)

Ooowh x'D Ja wist ik veel, het klonk nogal ingewikkeld en technisch

Home is now behind you. The world is ahead!

Abby (Abigal Rosaline Valence) ~ Pirate.
Ik had al mijn verband eraf gehaald en mijn huid dat vochtig was geworden door het natte verband laten drogen. Vervoglens had ik een luchtig shirt aan gedaan in de hoop dat het niet te veel zou gaan irriteren. Het liefst had ik weer wat van die zalf opgedaan, het had goed geholpen, en het opnieuw verbonden. Maar dat ging niet alleen, zelfs mijn arm ging niet. Ik had het geprobeerd, maar met één hand was het een onbegonnen klus. Toen ik klaar was liep ik het dek maar weer op en zag dat we aangemeerd waren, ik keek naar het stadje en zag mensen lopen, maar ze waren anders.. Ik had er wel eens wat over gehoord, maar ik had nog nooit in het echt bruine mensen gezien. (kort, weinig inspi n_n)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

---we zijn aangemeerd!?
dan ga ik Kjell introduceren^^

why is always london so far away when you need it?

ahaha, awesome Ja we zijn aangemeerd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

plaatje:http://gentlepiratelove.deviantart.com/favourites/?offset=24#/d3c9c70
kjell.
is eigenlijk een westerse hoogopgelijde jongen. hij heeft Geografie en Sterrekunde gestudeerd,maar zoekt avontuur. momenteel verblijft hij in Africa,omdat hij hoopte het daar te vinden. niet naar zijn zin,nu gaat hij het op zee proberen.

why is always london so far away when you need it?

Josephine
Opgelucht hoor ik een zwak geluidje uit Felix' mond komen. Wie weet is hij weer bijna bij bewustzijn. Het is vertederend om te zien dat Maxime zo bezorgd is, al heb ik haar wel vaker zo gezien. Ze maakt zich nu eenmaal snel zorgen om mensen. De deur gaat weer open en even hoop ik dat Ace er weer is, maar het is de andere piraat. Arthur, als ik me niet vergis. Ik knik en glimlach vriendelijk als ik zie dat hij verband bij zich heeft. Hij mompelt nog iets wat ik niet versta, dus ik doe maar net of ik het niet hoor. Maxime kijkt op, maar blijft Felix' handen vasthouden. "Weet jij hoe je een hoofdwond moet verbinden?" Ik knik. "Ik denk dat het me wel lukt." Thuis heb ik wel eens geholpen toen mijn broer een schaafwond had, dus waarom zou ik dit dan niet kunnen. Ik pak het verband van Arthur aan en kniel naast Maxime neer. "Eens kijken..." Zo voorzichtig als ik kan begin ik het verband om zijn hoofd heen te wikkelen. Het kleurt meteen rood, maar als er een paar lagen over de wond heen zitten zie je het al niet meer. Vrij tevreden kijk ik naar het resultaat. Het uiteinde schuif ik tussen de wikkels verband, zodat het goed blijft zitten. "Misschien kunnen we heb op je bed leggen, dat ligt vast fijner." zeg ik zacht tegen Maxime. Ik zie hoe Arthur ongemakkelijk bij de deur blijft staan en glimlach weer naar hem. "Bedankt voor het verband."

Olivier
Ik zeg gedag tegen de stuurman en loop het dek weer op. Als ik even snel controleer wat we nodig hebben kunnen we snel spullen kopen en hier morgen weer weg. In gedachten verzonken botst ik bijna tegen Abby op. Verrast kijk ik op, recht in haar prachtige donkere ogen. "Abby.." breng ik verbaasd uit. Dan zie ik de schram op haar wang en mijn ogen vernauwen zich. Die zat er nog niet, toch? "Hoe ben je aan die snee gekomen?" vraag ik zo nonchalant mogelijk als ik kan.

Abby (Abigal Rosaline Valence) ~ Pirate.
Ik was nog maar net buiten of de Kapitein botste bijna tegen me op. "Abby.." bracht hij verbaasd uit, vervolgens vroeg hij naar de snee in mijn wang. "Oh.." mompelde ik en gleed er met mijn vingers overheen. "Ach, een bemanningslid is niet zo blij met mijn komst op het schip geloof ik." Ik glimlachte flauwtjes en liet mijn hand weer zakken. "Maar 't is niks, geloof me, ik ben erger gewend." Dat was waar, de wonden op mijn rug en arm hadden zeker meer pijn gedaan. Ik keek langs de kapitein naar het stadje, wat zou ik er graag heen gaan, het liefst nu nog. Maar het was niet zo slim om als vrouw alleen te gaan, ik had geen zin in hetzelfde probleem als de vorige keer, toen de kapitein me moest redden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Josephine
Opgelucht hoor ik een zwak geluidje uit Felix' mond komen. Wie weet is hij weer bijna bij bewustzijn. Het is vertederend om te zien dat Maxime zo bezorgd is, al heb ik haar wel vaker zo gezien. Ze maakt zich nu eenmaal snel zorgen om mensen. De deur gaat weer open en even hoop ik dat Ace er weer is, maar het is de andere piraat. Arthur, als ik me niet vergis. Ik knik en glimlach vriendelijk als ik zie dat hij verband bij zich heeft. Hij mompelt nog iets wat ik niet versta, dus ik doe maar net of ik het niet hoor. Maxime kijkt op, maar blijft Felix' handen vasthouden. "Weet jij hoe je een hoofdwond moet verbinden?" Ik knik. "Ik denk dat het me wel lukt." Thuis heb ik wel eens geholpen toen mijn broer een schaafwond had, dus waarom zou ik dit dan niet kunnen. Ik pak het verband van Arthur aan en kniel naast Maxime neer. "Eens kijken..." Zo voorzichtig als ik kan begin ik het verband om zijn hoofd heen te wikkelen. Het kleurt meteen rood, maar als er een paar lagen over de wond heen zitten zie je het al niet meer. Vrij tevreden kijk ik naar het resultaat. Het uiteinde schuif ik tussen de wikkels verband, zodat het goed blijft zitten. "Misschien kunnen we heb op je bed leggen, dat ligt vast fijner." zeg ik zacht tegen Maxime. Ik zie hoe Arthur ongemakkelijk bij de deur blijft staan en glimlach weer naar hem. "Bedankt voor het verband."

Olivier
Abby glimlacht flauwtjes, maar nog steeds is haar glimlach prachtig. "Ach, een bemanningslid is niet zo blij met mijn komst op het schip geloof ik." Mijn ogen vernauwen zich weer en in mijn gedachten flitsen alle mogelijke daders voorbij. Ace? Nee, die was de hele tijd op het dek. Felix? Nee, volgens mij ging die net ko. De stuurman? Arthur? Ik bijt op mijn lip en kijk het dek rond, maar geen van de piraten die ik zie komt in aanmerking. Dan zie ik Tristan lopen en het voelt als of ik word getroffen door een bliksemschicht. Zou hij..? Maar waarom? Ze leken het juist zo leuk te hebben.. Maar nu ik er over na denk.. Ze waren wel de hele tijd alleen, en hij pakte haar bij haar arm. Misschien wilde ze wegvluchten, maar hield hij haar tegen. Maar waarom riep ze dan niet om mijn hulp? Nee, zo is Abby niet. Die lost liever haar eigen problemen op. Ineens besef ik me dat ze nog steeds voor me staat, en me een beetje vreemd aankijkt. "Eh, sorry. Ik was even in gedachten verzonken. Als je wilt kun je de haven wel even bekijken, maar doe voorzichtig, oke?" Ik glimlach vluchtig naar haar en loop naar Tristan toe. "Tristan, kan ik je even spreken?" zeg ik zo kalm mogelijk en ik probeer de haat op mijn gezicht te verbergen.