[RPG] Pirates - Exchange 4 - Speeltopics

In het begin bond ik hem nogal soft < Foei TInne.
Aaaah, wanna write. Maar ik moet in elke RPG wachten op mensen x'D
Op Sam&Els Ö

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

De Captain is gewoon soft :'D
Het is een feit -.-

Ace - Piraat.

'Zonder kapitein? En hoezo ben je dood als ze je zien? Die lui zien eruit als kakkerlakken die wegrennen zodra je een keer met je zwaard zwaait,' grinnik ik. Ja, daar heb ik wel zin in. Maar zoals ik al zei: daarvoor hebben we versterking nodig. Abby lijkt er minder pret in te hebben. 'Rustig maar. Je bent veilig hier.' Ineens zie ik een van de mannen met een houten kist alcohol sjouwen. Dit ga je niet menen!
'Moet je dat zien!' Abby kijkt me wantrouwend aan en ik weet het ogenblikkelijk weer. Oh, dat was waar ook. De deal. Vijf goudstukken. 'Ik bedoel.. die flessen zagen er behoorlijk indrukwekkend uit. Prachtige vorm, slanke hals enzo..' Ik haal luchtig de schouders op. Ik neem plaats op de grond. Jammer dat de weddenschap al staat want ik sterf van de dorst. Er moet hier vast wel ergens water te vinden zijn.
'Trouwens, leg me nog eens uit waarom we ons verstoppen voor die mannen,' zeg ik dan en zoek naar een sigaar. Ik mag dan wel niet drinken, over roken werd niks gezegd.

---

No growth of the heart is ever a waste

Pst, binding. Je weet zeker niet wat te schrijven? xd

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
' Die lui zien eruit als kakkerlakken die wegrennen zodra je een keer met je zwaard zwaait,' zei hij en ik zuchtte. "Ik in mijn eentje tegen hun allemaal? Dat wordt mijn dood ja." Ik ging op de grond zitten en keek naar Ace die ineens nogal enthousiast deed over iets wat hij zag, toen ik zijn blik volgde zag ik een man sjouwen met een kist vol alcohol. Wantrouwend keek ik Ace aan, ik kon hem nooit dag en nacht in de gaten houden, ach, het waren maar vijf (ik schreef 2x fijv xd) goudstukken. VOor hem was het veel, voor mij was het vrij normaal. 'Trouwens, leg me nog eens uit waarom we ons verstoppen voor die mannen,' zei hij vervolgens nadat hij ook plaats had genomen op de grond. "Niks bijzonders," zei ik zachtjes, wauw, dat kwam er weer eens geweldig overtuigend uit. Ik leunde naar achteren tegen de muur aan, het deed pijn aan mijn rug, maar dat moest dan maar even. "En trouwens, het zijn jouw zaken niet," voegde ik er nog aan toe. Oké, natuurlijk was hij ineuwsgierig, dat zou ik ook geweest zijn. Ik was gewoon chagerijnig omdat ik steeds weer in de problemen zat.

[echt gebrek aan inspiratie als ik ziek ben (geweest) :l]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Waarom doet deze dude me aan Ace denken? & Piratescones, wanneer komt Kjell?

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lang haar en ontbloot bovenlijf: Dat moet Ace wel zijn ^^
Grapje :x

Endure schreef:
Waarom doet deze dude me aan Ace denken? & Piratescones, wanneer komt Kjell?

zodra ik tijd heb iets te bedenken!

---

why is always london so far away when you need it?

Kjell-No Pirate yet

ik houd het onbekende schip vanuit mijn ooghoeken in de gaten. dit word mijn kans,maar ze mogen het niet merken. waarom eigenlijk niet? nou,dat zou me mijn naam kosten,en als het niet doorgaat,moet ik toch nog wat naam hebben. 2 mensen,daar. ze plannen duidelijk iets,maar wat? laat zitten Kjell. houd ik mezelf voor,maar dat valt niet mee. steeds weer trekt dat schip mijn aandacht. en die mensen,wat zouden ze willen?
mijn tijdelijke privéleerling kijkt me raar aan.
"meester Matthieuson? gaat het wel?" vraagt het licht gekleurde jongetje met een bezorgde blik in zijn ogen.
ik kijk op uit mijn gedachten en kijk hem recht in zijn bruine ogen,het is dat zijn ouders er goed voor betalen,anders zou ik hem dus ECHT geen les geven.
"het gaat prima jongen,wees niet bezorgd. maar zie je dat schip daar?" ik wijs op het schip waarop ik ooit mijn toekomst hoop te gaan vinden. hij knikt
"dat schip blijft drijven,en daarom kan hij van land naar land. de mensen op dat schip kunnen overal naartoe en zijn zo vrij als een vogel. wie weet waar ze vandaan komen,engeland,wellicht. of Nederland,Frankrijk of Spanje"
ik pak een kleine kaart uit mijn binnenzak en kniel neer om het hem te laten zien.

---

why is always london so far away when you need it?

Tristan - Piraat.
Uiteindelijk kost het me niet zoveel moeite om de plaatselijke kroeg te vinden. Ik trakteer mezelf op een goedkope fles rum aan de bar en zoek me een plaats, bij voorkeur een in de donkerste hoek. Terwijl ik me tussen de tafels door laveer, passeer ik een man die argeloos een houten doosje terug in zijn jaszak steekt. In het voorbijgaan vis ik het er onopgemerkt weer uit. Sommige dingen verleer je nooit.
Ik zet me op een houten bank in de verste hoek van de ruimte, niemand die daar naar me omkijkt. Het doosje is gevuld met wat ik al dacht: tabak en vloeipapiertjes. Traag rol ik er eentje en steek het vervolgens op. Het is betere kwaliteit dan wat ik hier verwachtte tegen te komen.
Ik blaas de rook uit en denk na over Abby, over de kapitein en over ik niet beter hier zou blijven. Dat laatste verwerp ik meteen. Zo'n kleinburgerlijk kolonietje is niets voor mij, veel te saai. En daarbij leven de mensen hier alleen van slavenhandel en ik gruwel van die praktijken. Dat brengt me bij Abby. Er hangt nog steeds een kerel rond aan boord die dringend eens moet worden ingeperkt. Ik heb de neiging een beetje op haar te gaan passen, wat eigenlijk niet zou hoeven. Maar als ik haar nu eens zou redden van die schurk, zou ze wel wat anders over me denken dan een loser. Maar er is dat jaloers geval ook nog. Wanneer ik me de ziedende kapitein van daarnet herinner, ontkurk ik mijn fles rum en neem 2 flinke slokken. Het spul brandt in mijn keel en verwarmt mijn maag, zoals het hoort. Vanaf dan rook ik het ene shagje na het andere en raak ik stillaan aan de bodem van mijn fles. Mijn doodsangst verdwijnt steeds meer en meer, en vanaf halverwege mijn tweede fles ben ik al zo ver weg dat een rechte lijn lopen al een even grote uitdaging is als niet nat worden in een storm.

[ bericht aangepast op 24 mei 2011 - 21:42 ]

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Is het nou eigenlijk een Franse of een Engelse kolonie waar ze zitten?

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dunno, ik dacht Engels, dat kwam als eerste aan bod geloof ik.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

I'm pretty bored, dus Sam, ik plak er nog wat achteraan.

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
' Die lui zien eruit als kakkerlakken die wegrennen zodra je een keer met je zwaard zwaait,' zei hij en ik zuchtte. "Ik in mijn eentje tegen hun allemaal? Dat wordt mijn dood ja." Ik ging op de grond zitten en keek naar Ace die ineens nogal enthousiast deed over iets wat hij zag, toen ik zijn blik volgde zag ik een man sjouwen met een kist vol alcohol. Wantrouwend keek ik Ace aan, ik kon hem nooit dag en nacht in de gaten houden, ach, het waren maar vijf (ik schreef 2x fijv xd) goudstukken. VOor hem was het veel, voor mij was het vrij normaal. 'Trouwens, leg me nog eens uit waarom we ons verstoppen voor die mannen,' zei hij vervolgens nadat hij ook plaats had genomen op de grond. "Niks bijzonders," zei ik zachtjes, wauw, dat kwam er weer eens geweldig overtuigend uit. Ik leunde naar achteren tegen de muur aan, het deed pijn aan mijn rug, maar dat moest dan maar even. "En trouwens, het zijn jouw zaken niet," voegde ik er nog aan toe. Oké, natuurlijk was hij ineuwsgierig, dat zou ik ook geweest zijn. Ik was gewoon chagerijnig omdat ik steeds weer in de problemen zat.

---

> Uiteindelijk stond ik weer op en keek Ace aan. "We kunnen ons moeilijk blijven verstoppen, nietwaar?" Ik gluurde even om de hoek en zag de mannen de andere kant op lopen. "Ze vertrekken," zei ik en zuchtte opgelucht en draaide me terug naar Ace. "Ik denk dat ik nu wel de straat op kan zonder dat het mijn kop kost, hoop ik." Want veel zin om nu al terug naar het schip te gaan had ik niet, ik wilde meer zien van het land.. Zodra ik ze zag zou ik het wel op een rennen zetten. Ik voelde me weer wat gekalmeerd, de angst was alweer aardig verdwenen toen ik was gaan zitten. "Laten we verder gaan, hmm, misschien dat ik wat rum ga halen," plaagde ik hem, afleiding hielp me altijd met het verdrijven van zenuwen of angst. Ik was bang dat ik anders de hele tijd als een of andere geestelijk gestoorde om me heen zou gaan kijken of ze me niet achtervolgde.

[ bericht aangepast op 24 mei 2011 - 21:03 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Frans, zei Vluuv (:

---

Home is now behind you. The world is ahead!

Ohja! Laten we dan gewoon voor Frans gaan :'D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maar, wat doen die Engelse mariniers daar dan? Franse en Britten waren toen niet al te dikke vrienden, lijkt me. Of wissel ik twee tijdsperioden om?

---

Frankly my dear, I don't give a damn.