[RPG] Pirates - Exchange 4 - Speeltopics

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
'Kijk eens wat ik heb,' hoorde ik plots en toen ik opkeek zag ik dat Ace bij me liep. 'Vocht voor de mens. Je ziet er uitgedroogd uit en dat nu al. Neem een slok,' voegde hij er nog aan toe maar nam eerst zelf een slok. "Ik dacht dat jij gestopt was met drinken," merkte ik droogjes op, "jij geeft ook snel op zeg en nee bedankt, ik hoef niet," sloeg ik zijn aanbod af. Ik had het niet zo met drank, eerlijk gezegd had ik het nog bijna nooit op. Ik liep verder met Ace, het was in ieder geval prettig dat er nu iemand bij me was. Als ik, of eigenlijk we, verdwaalde, was ik niet alleen. We liepen verder en kwamen op een open plek aan, nieuwsgierig keek ik rond. Mijn blik viel op een blanke man met een zwarte vrouw, alleen mijn aandacht werd gauw afgeleid door een stomp die Ace me gaf. "Hé," zei ik verbaasd, waarom moesten mannen nou altijd stompen? Ik luisterde naar Ace's gelul, ze verkochten mensen? Was dat uberhaupt mogelijk? Verbaasd keek ik weer naar de blanke man en donkere vrouw. Waar sloeg dat op? Ik moest er niet aan denken dat ik verkocht werd, vooral niet aan een persoon als James. Ik huiverde kort en keek weer naar Ace die een verhaal begon over dat hij een slaaf ging kopen, deze keer was ik diegene die hém een stomp gaf tegen zijn bovenarm. "Een vrouw zeker en haar dan elke nacht verkrachten," ik haalde minachtend mijn neus op, "Ace, je bent gek. Ik dacht dat je verandert was, niet dus. Die kleine rotklusjes kun je zelf ook wel, of ben je daar te dom voor?" Het irriteerde me dat hij een slaaf wilde kopen, wat mankeerde die gozer zeg?

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

'Au!' Die stomp deed zeer. 'Goh, daar heb ik nog niet eens aan gedacht,' zeg ik met oprechte verbazing. 'Jij trapt ook in werkelijk in alles wat ik zeg, vervolg ik dan lachend. 'Ook al zou ik een slaaf willen kopen, dan nog heb ik er geen geld voor. Bovendien zullen ze wel jatten als de neten. En - daar komt bij - een slaaf hebben gaat helemaal tegen onze idealen in. We zitten op een schip omdat we vrij willen zijn. Iemand anders van z'n vrijheid beroven is wreed, zelfs voor mijn doen.' Ik kijk met een onheilspellende grijns en valse ogen naar Abby. 'Alhoewel, als ik jou op de markt zet zal ik daar een aardige duit aan over houden.' Ik zie haar met ogen zo groot als schoteltjes naar me kijken. 'Goh, moet je eens indenken wat dat wel niet op zal leveren. Daar zou ik wel vijftig flessen rum van kunnen halen.' Ik begin opnieuw te grinniken bij haar walgende gezicht. Ik geef haar een goedbedoelde klap op haar rug, die kennelijk te hard aankomt aangezien haar gezicht betrekt.
'Oh eh.. ook sorry daarvoor. Ik heb nog steeds in gedachten dat je Jack bent,' zeg ik grijnzend. Ik werp een blik op de fles rum. 'Nou, als jij hem niet hoeft, dan is hij voor mij. Een alcoholloos leven gaat me te moeilijk af.' En ik giet nog een slok naar binnen.

No growth of the heart is ever a waste

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
'Jij trapt ook in werkelijk in alles wat ik zeg.' Ik keek hem aan en trok een wenkbrauw op. "Zegt de gozer die geloofde dat ik een man was, en trouwens, ik zag jou er wel voor aan om dat te doen," kaatste ik met een triomfantelijke grijns terug. Opeens begon hij over hoeveel hij wel niet kon verdienen als ie mij op de markt zou verkopen, mijn ogen werden groot. Ik zag hem er nog wel voor aan, hij zou alles toen voor rum. Ik huiverde kort bij het idee, slaaf zijn.. Niet echt iets waar ik naar verlangde. Opeens gaf hij me een klap op mijn rug, waarschijnlijk goed bedoelt, maar dat had ik liever niet gehad. Mijn gezicht betrok kort van de pijn. Damnit, waarom had ik Tristan niet gewoon gevraagd of hij er nieuwe zalf op wou doen en nieuw verband? Als het maar gauw geneesde, het irriteerde me nu al mateloos. 'Oh eh.. ook sorry daarvoor. Ik heb nog steeds in gedachten dat je Jack bent,' verontschuldigde hij zich gauw en ik schudde lichtjes mijn hoofd. "Zal ik dan maar een jurk aantrekken, misschien dat je me dan niet weer zo ahrd mept." Ik stak mijn handen in mijn zakken. Overal waar ik keek leek ik wel slaven te zien, gelukkig onderging ik niet hetzelfde lot. 'Nou, als jij hem niet hoeft, dan is hij voor mij. Een alcoholloos leven gaat me te moeilijk af.' Hoorde ik Ace zeggen, vanuit mijn ooghoeken keek ik naar hem. "Ik durf te wedden dat je nog geen week zonder kan."

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Ik trek een grijns.
'Ja, doe een jurk aan, dan heb ik weer wat om naar te kijken. Puik plan, had van mij kunnen zijn.' We lopen verder het dorp in. Valt hier nog iets te beleven behalve een slavenmarkt? Ik kruis het pad van een paar piraten die aangeven dat we in een kolonie van Frankrijk zijn beland. Frankrijk? Ik heb het totaal niet op Fransen. Mijn enige aanvaring daarmee is dat ze me achterna rennen met pistolen en messen. Hetzelfde gaat op voor de Engelsen. Hoe graag ze elkaar ook willen afmaken, een ding hebben ze met elkaar gemeen: piraten aan de strop.
Ik neem nog een slok van de rum. "Ik durf te wedden dat je nog geen week zonder kan," hoor ik Abby zeggen. 'Een week? Makkelijk!' Het is eruit voor ik er erg in heb. Wacht. Wat heb ik zojuist gezegd? Abby kijkt me triomfantelijk aan. Ik trek een wenkbrauw op. Voor Ace is geen uitdaging te min.
'Ik kan het wel, let maar op. Waar wedden we om? Oh ik heb een goeie. Vijf goudstukken. Akkoord?' Ik grijns. 'Er is nog een tweede optie, maar ik denk dat je daar een stuk minder blij mee gaat zijn.' Ik kijk haar met mijn typische onheilspellende grijns aan.

No growth of the heart is ever a waste

Wow, jullie hadden gelijk, er klopt geen reet van dat stukje :'D
Let's pretend it never happened
Njah, ik ga maar gewoon verder X]

Josephine
Opgelucht hoor ik een zwak geluidje uit Felix' mond komen. Wie weet is hij weer bijna bij bewustzijn. Het is vertederend om te zien dat Maxime zo bezorgd is, al heb ik haar wel vaker zo gezien. Ze maakt zich nu eenmaal snel zorgen om mensen. De deur gaat weer open en even hoop ik dat Ace er weer is, maar het is de andere piraat. Arthur, als ik me niet vergis. Ik knik en glimlach vriendelijk als ik zie dat hij verband bij zich heeft. Hij mompelt nog iets wat ik niet versta, dus ik doe maar net of ik het niet hoor. Maxime kijkt op, maar blijft Felix' handen vasthouden. "Weet jij hoe je een hoofdwond moet verbinden?" Ik knik. "Ik denk dat het me wel lukt." Thuis heb ik wel eens geholpen toen mijn broer een schaafwond had, dus waarom zou ik dit dan niet kunnen. Ik pak het verband van Arthur aan en kniel naast Maxime neer. "Eens kijken..." Zo voorzichtig als ik kan begin ik het verband om zijn hoofd heen te wikkelen. Het kleurt meteen rood, maar als er een paar lagen over de wond heen zitten zie je het al niet meer. Vrij tevreden kijk ik naar het resultaat. Het uiteinde schuif ik tussen de wikkels verband, zodat het goed blijft zitten. "Misschien kunnen we heb op je bed leggen, dat ligt vast fijner." zeg ik zacht tegen Maxime. Ik zie hoe Arthur ongemakkelijk bij de deur blijft staan en glimlach weer naar hem. "Bedankt voor het verband."

Olivier
Mijn mond is een strakke streep geworden, en mijn wenkbrauwen zijn gefronsd. De woede borrelt steeds weer op in mijn maag en ik wil niet nog meer tijd verdoen aan praten. Het liefst gooi ik Tristan meteen over boord, maar dat gaat me toch wat te ver. "U gelooft me niet. En met reden. Maar, kapitein, U hebt een 50-koppige bemanning - minstens. Waarom zou ík het gedaan hebben?" Gewoon! Omdat je een rotzak bent, omdat je Abby met rust moet laten, omdat het gewoon zo is! Ik slik en bedenk me hoe kinderachtig ik bezig ben. Ik weet wel dat Tristan gelijk heeft, ik heb geen enkel bewijs tegen hem. Ik trek even een mondhoek omlaag en steek mijn arm uit zodat Torrap er weer op kan zitten. Ik kriebel hem over zijn kop en laat Tristan nog even wachten op een antwoord. Dan haal ik diep adem en begin te praten. "Oke, laten we er even vanuit gaan dat jij het níet was. Wie is het volgens jou dan?" Mijn stem klinkt weer wat kalmer, en vanbinnen begint een schuldig gevoel te komen. Wat als Tristan het écht niet was? Nee. Dat kan niet, hij was het gewoon. Ik zie Abby's mooie gezicht met de kras er in voor me en meteen verstrakt mijn gezicht weer. Ik ga hem hier voor straffen.

Ahahaha, wtf, poor Tristan.

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
"Helaas Ace, als je vrouwen in jurken wilt bekijken moet je naar Maxime en Josephine gaan. Ik stik in die dingen." Dat korset, vreselijk, je zat ook helemaal ingesnoerd in die dingen. Zeer ongemakkelijk. Tot mijn verbazing zei Ace dat hij gemakkelijk een week zonder drank kon, ik kreeg een triomfantelijke grijns op mijn gezicht. "Ohja? Dat wil ik wel eens zien." Vijf goudstukken klonk prima, maar ik was nieuwsgierig wat ie nog meer in gedachten had. "Vijf goudstukken of wat?" vroeg ik, ik was altijd al nieuwsgierig geweest, niks aan te doen. Plots zag ik voor me in de verte een aantal bekende mannen lopen, bemanning van Confidentia, James' schip! Shit, die mannen haatten me met hart en ziel na wat ik ze geflikt had. Als ze me zagen ging me dat mijn kop kosten! Waarom waren ze hier verdomme? Zochten ze mij? Nee, ze waren hier vast niet om mij te zoeken, zij waren hier gewoon om goederen in te slaan of iets dergelijks. "Kom," ik pakte Ace's hand en trok hem een rustiger steegje in, toen liet ik zijn hand weer los. Voorzichtig gluurde ik even om de hoek en zag de bemanning nog steeds, gauw ging ik weer recht staan en zuchtte zachtjes. "Verdomme.." vloekte ik zachtjes.

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 18:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Spannend, spannend, spannend!

Home is now behind you. The world is ahead!

Tinneeeeee

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

"Oh ja? Dat wil ik nog wel eens zien," hoor ik haar zeggen. 'En geloof me, dat zul je zien,' zeg ik vol overtuiging. Dear lord, waar heb ik mezelf ingepraat.
"Vijf goudstukken of wat?" hoor ik haar vragen. De vuile grijns komt weer opspelen. 'Die gedachte hou ik voor mezelf,' zeg ik met nog steeds dezelfde grimas op mijn gezicht. Ineens word ik het steegje in getrokken door Abby. Wat is hier aan de hand? Ze steekt haar hoofd om het hoekje en ik hoor een gesmoorde vloek.
'Oke.. tenzij je van plan bent het wel heel gezellig met me te gaan maken, zou ik wel willen weten waarom je me een steegje in trok. Het is toch niet die verdomde marine he? Die maken me af.' Nu ben ik degene die het hoofd om het hoekje steekt. Nee. Nergens marine te bekennen. Wel een groep blanke mannen die spullen aan het inkopen zijn. Ik wijs naar de mannen en vervolgens op Abby en leg de link.
'Jij.. bent geniaal,' zeg ik. 'Ik snap het. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar er is nog hoop voor je. Je hebt goed oog voor mensen om te plunderen. En laten die mannen nu perfect plunderwaar bij zich hebben. Briljant! Goed. Wanneer grijpen we ze? Vanavond?' Ik kan haast niet wachten. Veel moeite zal het niet gaan kosten om een groep mannen op te trommelen. Ik heb al veel te lang geen goede plunderpartij meegemaakt.

No growth of the heart is ever a waste

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
"Dan gaan we voor de 5 goudstukken, is nogal lastig wedden om iets wat je niet weet. En jouw kennende is het in mijn nadeel." Ik streek wat haren voor mijn ogen weg en keek Ace aan die begon over hoe geniaal ik ben, ik zuchtte en schudde mijn hoofd. "Ace, ik ga ze niet plunderen. Als ze me zien ben ik dood, verdomme." Ik beet peinzend op mijn onderlip, misschien gingen ze zo weer weg, voeren ze zometeen weg.. Of als ik pech had bleven ze nog wel een tijdje omdat ze ook schade aan hun schip hadden. Terwijl ik ndacht begon ik heen en weer te lopen en bleef toen staan, een diepe zucht verliet mijn mond. Ik kon ook nooit ergens heen gaan zonder dat ze me achterna zaten. Mijn blik gleed weer naar Ace. "Van mij mag je ze plunderen, ze zitten toch zonder Kapitein dus erg moeilijk zal het niet gaan." Het was eruit voordat ik er erg in had. "Ik bedoel.. Naja, ah.. Als je gaat, ik ga niet mee." Ik wendde mijn blik af, flapuit dat ik was, alles zat me vandaag weer tegen.



(Zooooo, deze reactie is stukken korter dan ik dacht o-o)

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 19:14 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan - Piraat.
Hij moet me niet en hij is jaloers: 2 zaken die me zeer waarschijnlijk mijn kop gaan kosten. Typisch een situatie voor mij. Waarom moest hij nu precies Abby nemen? Had die Maxime van Felix genomen, of dat ergerlijk grietje, May ofzo.
'Ik ben pas op dit schip: ik heb geen idee wie wie is. Maar u zal ongetwijfeld toch ook verschillende mannen hebben horen klagen over vrouwen aan boord. Volgens mij hebben zij meer reden om Abby iets aan te doen dan ik.'
Mijn mond is onaangenaam droog. Dit was een gewaagde uitspraak, maar wel waar. En als het niet werkt heb ik nog steeds mijn ultieme reddingsboei, al werp ik die liever niet uit.

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 20:36 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Maxime - Dame.

Ongeduldig kijk ik toe, terwijl Josephine zijn hoofd verbindt. 'Hij knijpt niet in mijn hand, hij doet niets!' roep ik angstig uit. Als Josephine dan voorstelt hem op het bed te leggen, knik ik en voorzichtig tillen we bijna op. Jezus, waarom zijn mannen toch altijd zo zwaar?
Met een lichte plof valt zijn lichaam op het bed en het blijft precies liggen zoals het neerkwam, geen goed teken. 'Wat moeten we nu doen? Straks is hij voor altijd zo.' Dit is niet goed, helemaal niet goed. Snel loop ik naar het andere kant van de bed en kruip weer op mijn knieën naast Felix, waar ik wederom zijn hand pak. Ik laat hem niet alleen, ik wil precies weten wat er gebeurt en wanneer hij bijkomt, als hij eindelijk bijkomt.

everything, in time

Josephine
"Rustig Maxime, je hoorde toch wat Ace zei? Het komt goed." Maxime lijkt me echter niet te horen en gaat met tranen in haar ogen bij Felix zitten. Ik pak zijn pols en zoek even naar zijn slagader. Een paar tellen lang voel ik het regelmatige kloppen van zijn hart en ik glimlach naar Maxime. "Zijn hartslag is normaal. Echt Maxime, je hoeft niet bang te zijn." Ik aai over haar hoofd en ga naast Felix op het bed zitten. Ook al klinkt het alsof ik zeker ben van mijn zaak twijfel ik ook. Wat als Felix straks echt niet meer wakker wordt? Nee, dat mag niet gebeuren. Hij overleeft het wel.

Olivier
Ik luister fronsend naar wat hij zegt terwijl ik Torrap over zijn kop aai. "Hm, je hebt een punt, ook al heb je me nog niet overtuigd van je onschuld." Misschien kan ik beter eerst Abby vragen wie het heeft gedaan, en daarna mijn conclusies trekken. In gedachten verzonken kijk ik even naar Torrap, als ik me besef dat Tristan er nog steeds zit. Moet ik nu.. mijn excuses aanbieden? Nee, zover ga ik nu nog niet. Voor hetzelfde geld heeft hij het gewoon wél gedaan. Maar het is wel eerlijker, en hij heeft er recht op. "Oke, ik weet nu wel genoeg. Als je wilt kun je nog wel even rondkijken in de haven." En hopelijk verdwaal je en kan ik mooi zonder je wegvaren. Ik loop met Tristan mee naar de deur en kijk hem nog een laatste keer aan. "Het spijt me dat ik voorbarige conclusies heb getrokken. Als kapitein moet ik iedereen een eerlijke kans geven zichzelf te verdedigen, en dat ben ik in mijn woede even vergeten." Al neemt dat niet weg dat ik die rotkop van je het liefst een flinke klap zou willen geven. Ik trek een mondhoek omhoog bij wijze van glimlach en knik als afscheid, waarna ik de deur sluit en terug loop naar mijn bureau. Waarom heb ik toch zo'n probleem met Tristan? Toen hij net aankwam leek het een prima kerel, maar nu vertrouw ik hem gewoon niet meer.. Heeft het met Abby te maken? Ja, natuurlijk, stomme idioot. Abby is het enige waar je de laatste tijd aan denkt, dus natuurlijk heeft het met haar te maken. Ik zucht en verberg mijn gezicht in mijn handen. Stomme emoties, ze zitten alleen maar in de weg.

Geweldig Tristan & de Captain. -wrijft in handjes-

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Tristan - Piraat
Wanneer de kapitein zich verontschuldigt, knik ik met een neutraal gezicht. Hij heeft me enorm doen schrikken en ik besef dat ik de komende tijd maar beter onzichtbaar voor hem kan worden. En hoewel ik voel dat hij nog niet klaar met me is - met andere woorden, dat hij nog steeds graag een mes in mijn rug wil planten wanneer hij de kans ertoe ziet-, glijdt er toch al een reusachtig deel last van mijn schouders. De deur van zijn kajuit klapt onvriendelijk dicht achter mijn rug. Ik heb het weer gered. Nipt, maar toch weer zoals altijd. Ik vraag me zelfs al niet meer af waarom ik het altijd ben die zo'n dingen overkomt. Naamloze, bedankt. U krijgt uw offer zodra de zon onder is, het uur van dieven en oplichters, beloof ik.
Ik weet zelf niet goed wat ik van de kapitein moet denken. In het begin bond ik hem nogal soft, maar nu weet ik dat hij meer is.
Eerst sta ik gewoon wat vanaf het dek naar het stadje te kijken -een briesje zorgt ervoor dat ik me al snel weer beter voel- maar wanneer ik een Franse vlag zie wapperen, besluit ik van boord te gaan. Waar ben ik veiliger van Engelsen en jaloerse piratenkapiteins dan in een keurige Franse kolonie?
Ik haal snel wat munten uit mijn kist en loop dat het stadje in. Ik kan wel wat drank gebruiken.
Zorgvuldig plassen ontwijkend - mijn kleren zijn net droog en ik heb al meer dan genoeg water gezien -, loop ik door de straten. Waar zou er hier ergens een leuke kroeg zijn?

[ bericht aangepast op 23 mei 2011 - 21:53 ]

Home is now behind you. The world is ahead!