[RPG] Pirates - Exchange 4 - Speeltopics

je mag niet voor een ander spelen, je mag dus niet bepalen wat Oliver doet en we spelen niet met *-tjes maar in verhaalvorm.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Ik ben al een aardig eind doorgesprint en wacht ergens achter een muurtje tot Abby komt opdagen. Maar ze komt niet. Verdomme, ze is toch niet te schijterig om iemand z'n keel door te snijden? Hoe moeilijk kan het zijn? Ik haal niet-begrijpend de schouders op. Ineens hoor ik geschreeuw. Oh bij Neptunus, volgens mij zijn de rollen nu omgekeerd. Ik maakme weer uit de voeten en trek mijn mes. Net op het moment dat ik wil ingrijpen heeft Abby het voor elkaar gekregen de man een fatale wond te bezorgen. 'Mooi werk,' zeg ik, maar Abby heeft het niet eens gehoord en trekt me mee naar een veiliger oord.
'Abby..?' vraag ik haast fluisterend, maar ze lijkt compleet in haar eigen wereld te zijn. Ik zie hoe ze ineen zakt en haar hele lijf trilt, waarschijnlijk van de spanning. Wat is er met haar aan de hand? Ik slik net op tijd de vraag in. Dat is wel het laatste waar ze over wil praten. Verward en machteloos haal ik een hand door mijn haar. Niet te geloven dat ze zo'n moeite heeft gehad met een goede plunderpartij. De dingen waar ik in opleef vindt zij juist vreselijk. De gedachte schiet me te binnen dat die dekzwabbers nog gelijk hadden ook. Het piratenleven is niks voor vrouwen. Ik trek mezelf uit mijn gedachten, steek mijn mes terug en hurk tegenover Abby neer.
'Alles.. in orde?' Meteen kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan. Natuurlijk is alles niet in orde! Nog iets waar ik me totaal geen raad mee weet: huilende vrouwen. Ik voel me machteloos en dat maakt me op z'n zachtst gezegd enorm gefrustreerd. 'Ik ben misschien niet de ideale persoon om het aan te vertellen, maar ik ben nuchter en heb geen kwaad in de zin. Behalve dan dat ik dit schip wil beroven, maar da's een heel andere kwestie.' Oké Ace, dat ging soepel. Achterlijke idioot die je bent. Ik leg een arm om haar heen, heel voorzichtig, hopend dat ik geen vuist in mijn gezicht krijg. 'Maar als je wil vertellen wat je op het hart ligt..' Ik heb het sterke vermoeden dat dit vervloekte schip er wat mee te maken heeft. Of ging het puur om de moord? Hoe meer ik erover nadenk, hoe machtelozer en klunziger ik me ga voelen.

No growth of the heart is ever a waste

Haha, poor Ace :'D Heb te weinig tijd om wat te schrijven en wil je het ook niet aandoe om 3 regeltjes te droppen, eerst naar de fysio en dan schrijven [:

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Vinden jullie het goed als ik nog een personage maak, of wordt het dan te druk? Want ik vind dat er te weinig klootzakken zijn (:

Home is now behind you. The world is ahead!

Nope, ik ben het met je eens. ^^

everything, in time

Ik ben het echt met je eens, maak maar aan Is ook handig, als je met de één vast zit, kan je met de ander doorgaan :p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Abby (Abigail Rosaline Valence) ~ Pirate.
Ik herleefde de avond weer dat ze me ontvoerd hadden en hoe ze me martelden, hun lach weergalmde in mijn hoofd. Opnieuw leek ik de pijn te voelen en ik huiverde kort, plots werd ik me weer bewust van Ace zijn aanwezigheid. 'Alles.. in orde?' Voorzichtig liet ik mijn handen zakken en keek hem aan om te zien dat hij tegenover me zat. Zag ik eruit alsof het ging? “ Ik ben misschien niet de ideale persoon om het aan te vertellen, maar ik ben nuchter en heb geen kwaad in de zin. Behalve dan dat ik dit schip wil beroven, maar da's een heel andere kwestie,” zei hij plots en ik moest toegeven dat ik het niet van hém verwacht had, nog voordat ik kon antwoorden legde hij zijn arm om me heen, uiterst voorzichtig. Ace was wel de laatste persoon waar ik zoiets van verwacht had maar het voelde, tja, best goed. Daarom liet ik het toe en leunde zelfs zachtjes tegen hem aan, mijn tranen waren opgedroogd en er kwamen geen nieuwe meer. 'Maar als je wil vertellen wat je op het hart ligt..' vroeg hij me en ik twijfelde even, ik haalde even trillerig adem en zuchtte zachtjes. "Het is een lang verhaal en ik wil je er niet mee lastig vallen maar.. Naja, kort gezegd ik heb gewoon slechte herinneringen aan dit schip," fluisterde ik schor en stroopte voorzichtig de mouw van mijn verwonde arm een stukje omhoog. "Dit is maar een klein deel van mijn verwondingen," zei ik zachtjes, doelend op het kleine stukje, ontblote huid waarin diverse sneeën gekerfd waren. Ik liet mijn mouw weer zakken en wreef even in mijn ogen. "En het is gewoon.. Ik voel me gewoon nogal klote. Een maand geleden zat ik nog gewoon thuis, ik had alles wat ik wilde, maar was niet tevreden en vertrok en nu.. Nu ben ik een laffe moordenaar. Eerst vermoorde ik James, mijn fiancé en net die andere man, ze verdiende het, maar toch. Ik voel me er gewoon rot onder, wie dood nou haar eigen fiancé? Maar ik had echt geen keus," het laatste kwam er zachter uit dan de rest. Ik haalde een hand door mijn haren en sloeg mijn ogen neer. "Er is me vroeger altijd al verteld dat ik me sterk moet houden en niet moet laten zien of ik bang of verdrietig ben, nou, ik heb flink gefaald." Zwijgend keek ik naar mijn handen, ze trilden al bijna niet meer, ik was sneller gekalmeerd dan ik verwacht had. Zachtjes beet ik op mijn onderlip en dacht ineens aan de kapitein, hij mocht dit niet te weten komen. Straks ging hij zich weer zorgen maken en hij was de Kapitein, hij moest zijn hoofd bij andere zaken houden. Ik keek Ace opnieuw aan. "Vertel dit aan niemand, oké? Vooral de Kapitein niet. Ik wil niet dat mensen zich zorgen om me gaan maken en de Kapitein moet zich op andere dingen richten," Hopelijk zou hij zijn mond houden tegenover de rest, eigenlijk wilde ik ook niet dat ze wisten dat ik gehuild had. Om de een of andere reden schaamde ik me ervoor, ik voelde me net een klein en wanhopig meisje, terwijl ik verdomme 19 was. Een volwassen vrouw, ik hoorde voor mezelf te kunnen zorgen. Het was al erg genoeg dat Ace het gezien had. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door naderende stemmen, geschrokken keek ik Ace aan, nog niet in staat om zo snel te reageren en te vluchten voor de naderende mannen die waarschijnlijk hun dode maten hadden aangetroffen buiten en nu op zoek waren naar de daders.

Het is veel, maar het is niet geweldig. Jij schrijft echt 10 keer beter, holy

[ bericht aangepast op 1 juni 2011 - 17:46 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lol, ik met deze gast heb ik snode plannen

Naam: Natambu Mmba
Roepnaam: Nate of Mmba, Europeanen kunnen zijn naam dikwijls niet juist uitspreken en dan heeft hij liever dat ze hem zo noemen.
Leeftijd: 25
Geslacht: man
Uiterlijk: Natambu is een mulat. Hij heeft heel kort bruin haar, bijna zwarte ogen, een platte neus en vrij dikke lippen. Hij heeft een snor en een baardje. Natambu is niet bijzonder groot en verassend veel sterker dan je zou denken. Hij draagt doorgaans een zwarte broek en gilet, met of zonder hemd, stevige laarzen en is altijd (zichtbaar en onzichtbaar) gewapend, hoewel hij liefst met zijn blote vuisten (en een boksbeugel) vecht.
Karakter: Natambu is positief, trots, arrogant, gewelddadig, koppig en heel zelfverzekerd. Hij speelt het spel zoals de meesten niet eerlijk, maar hij is zo listig en beangstigend dat niemand daar iets op durft te zeggen. En anders pakt hij hen wel terug.
Natambu is een goede spreker en een geboren leider, maar hij gebruikt mensen uitsluitend voor zijn eigen profijt. Liefde is voor watjes en vrouwen, waar hij trouwens niet hoog van oploopt. Die zijn er om te neuken en te koken, verder moeten ze hun mond houden.
Hij is vriendelijk, tot mensen niet meer doen wat hij van ze verlangt, en een tikje te snel kwaad. Natambu schrikt niet terug voor sadistische praktijken en is een echte doorbijter, door zijn harde jeugd.
Likes: Vechten, winnen, drank, seks, macht, geld
Dislikes: Mensen met meer macht dan hij, mensen die niet luisteren, zwakkelingen, verliezen
Verleden; Natambu's moeder was een slavin (de keukenhulp), zijn vader een blanke koopman. Toen hij een jaar of 13 was, werd hij verkocht aan een oude Fransman als gezelschap voor diens kleinkinderen. Die oude Fransman stierf in zijn slaap toen Natambu 16 was en samen met de zwarte kokkin, de tuinman en een flink deel van geld van de Fransman (waar ze valse documenten van lieten maken om hun vrijheid te bewijzen), vluchtte Natambu terug naar Afrika, om zijn moeder te vinden. Helaas kwam hij te laat en was zijn moeder een jaar eerder gestorven. Woedend heeft hij toen het huis van zijn vader in brand gestoken en gezworen dat hij iets zou bereiken in zijn leven. Vervolgens begon hij te werken als opzichter op slavenschepen (eerst Franse, daarna een Engels), waar hij opvallend onverschillig en wreed was voor de slaven die werden vervoerd. Natuurlijk kreeg hij minder betaalt dan de blanken, maar hij was tenminste vrij. Zo voer hij een paar jaar de driehoek tussen Afrika, Amerika en Europa. Tijdens die reizen kwam hij ook in contact met piraten en hun levenswijze begon hem hoe langer hoe meer aan te trekken. Een paar weken geleden nam hij de beslissing om er ook een te worden en liefst dan kapitein. Dus nu zit hij in die Franse kolonie te wachten op een schip dat hem richting piraten kan brengen.
Extra: Natambu kan amper lezen en nog minder schrijven, maar genoeg om zich te redden. In kaarten interpreteren is hij wel een krak.

[ bericht aangepast op 1 juni 2011 - 22:35 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Yeah <3 Een geboren pervert, hahaha ;'D

[ bericht aangepast op 1 juni 2011 - 19:22 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Natambu
Terwijl ik de zilveren ring goed bekijk, laat ik hem ronddraaien tussen mijn vingers. Ik kijk even op naar de koopman en kan een grijns niet onderdrukken. De man weet al wat er gaat gebeuren en in zijn hoofd is hij het verlies al aan het berekenen. Hoeveel zou dit ding kosten? Genoeg, en in dit gat zeker drie keer de prijs die je er in Frankrijk voor zou betalen. Ik laat het ding nog wat ronddraaien, om de koopman te pesten. Wanneer ik opkijk, veegt de man het zweet van zijn voorhoofd, maar mijn oog valt op iets veel interessanter achter hem. Er staat een man te kijken naar een kraam waarvan ik had besloten ze te boycotten -om een essentieel meningsverschil met de eigenaar. Ik frons mijn wenkbrauwen en besluit me daar even te gaan moeien. Maar ik haast me niet: eerst schuif ik de ring nog aan mijn vinger, bewonder hem lichtjes theatraal en grijns dan naar de koopman. 'Je crois que je le garde avec moi.'
Vervolgens voeg ik me bij de onbekende man. Een zeeman, zie ik nu en er gaat een lichtje branden. Zeemannen hebben boten en boten passeren zoiezo langs piraten. Ik buig me naar hem toe en zeg met mijn vriendelijkste, meest betrouwbare gezicht: 'Geloof me, met hem wil je geen zaken doen, hij sjoemelt met de gewichten.' In het Engels, want zijn kleren lijken me Engels.
Voilà, oude zak, denk ik in richting van de koopman, da's weer een klant minder voor jou.

[ bericht aangepast op 1 juni 2011 - 22:37 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Foutje (:

[ bericht aangepast op 1 juni 2011 - 22:33 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

@GeerGeweer - Olivier was al in de stad! :x
Sorry knorry! Laat George anders nog even in een landhuis zitten ofzo, of met een koets door de stad rijden.. Dan is het wat makkelijker om hem te ontvoeren :p

Leuk dat er een nieuwe klootzak bij is trouwens ^^
Natambu is awesome

Josephine
Ik schud heftig mijn hoofd. "Nee Maxime, ik blijf bij jou. Bovendien durf ik toch niet alleen de straat op, zeker niet nu het donker is." En Ace is niet hier om mee te gaan, denk ik en ik denk weer aan Tortuga. Het was fijn om bij hem te zijn, en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Eigenlijk is Ace best wel mooi, nu ik er over na denk. Ik giechel om mijn eigen gedachten en kijk beschaamd op als ik me realiseer dat Maxime en Arthur me allebei verbaasd aankijken. "Ik kan hier blijven, dan kunnen jullie het land op, als jullie willen. Ik ben pas geleden nog aan wal geweest,ik hoef niet zo nodig." Ik glimlach, en schud mijn hoofd. "Dat is ontzettend aardig van u, maar we blijven echt liever hier. Voelt u zich niet bezwaard om te gaan."

Olivier
Ik slenter door de straten, waar hier en daar nog een marktkraam staat. Waar zou Abby zijn? Geërgerd sla ik mezelf tegen mijn voorhoofd. Stop daar nou eens mee. Ik stop even bij een marktkraam met groente en fruit en pak een tros bananen op om te kijken of er geen schimmel op zit. Ineens hoor ik een stem. Ik draai me om en glimlach naar de man achter me. "Bedankt voor de tip." Ik leg de bananen die ik wilde kopen terug en knik naar de man. "Fijne avond." Misschien kan ik ook maar beter naar een café gaan nu, en de boodschappen tot morgen laten wachten. Ik steek mijn handen in mijn zakken en begin richting de haven te lopen, omdat ik daar wat pubs had zien zitten.

- Hij is een beetje kort, maar ik wou Natambu de mogelijkheid geven achter Olivier aan te komen want dat gaat lastig als hij al in een pub zit :p

Natambu
'Fijne avond,' knikt de zeeman me nog toe. Ja, mooi niet dat ik jou laat gaan, hoor, mannetje.
'Heb je proviand nodig voor een schip?' vraag ik terwijl ik naast hem ga lopen, 'Want dan ken ik wel een beter adresje: kan veel leveren en aan een eerlijke prijs.' Terwijl ik zijn antwoord afwacht, schraap ik mijn keel even. Het is een droge, hete dag geweest en ik snak naar een kroes koud bier. 'Maar misschien eerst iets gaan drinken? Ik stik van de dorst in deze hitte.'
Ik moét en ik zal op zijn schip raken: nog een dag langer in dit armzalig gat en ik zwém naar een piratenschip.

[ bericht aangepast op 3 juni 2011 - 11:47 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Kjell
ik loop door een straat waneer ik twee mannen hoor praten over iets met proviant en een schip. dat klink aantrekkelijk. ik volg de mannen een stukje en kuch dan zacht in de hoop opgemenrkt te worden.

Arthur-Pirate

ik glimlach.
"ik hoef echt niet te gaan,ik zou niet weten wat ik aan wal kan doen,ik maak me liever hier nuttig,als er iets is wat ik kan doen..."

why is always london so far away when you need it?

Josephine
"Ik zou niet weten wat u nog meer voor ons kunt doen, maar bedankt voor he aanbod." Ik glimlach naar Arthur en ga naast Maxime zitten. "Gaat het weer een beetje, Max?" Ik weet dat ze het niet leuk vindt als ik haar zo noem, maar ik ben het gewend. Zo lang als ik haar ken noem ik haar al Max, en ze heeft het nooit leuk gevonden.

Olivier
Verbaasd merk ik dat de man naast me komt lopen. Achja, hij is beleefd en is niet dronken, ik had het slechter kunnen treffen. "Ja, door een storm zijn we veel goederen kwijt geraakt. Het lijkt me inderdaad heerlijk om wat te drinken, mijn keel is ontzettend droog." Ik glimlach naar de man en samen stappen we een pub binnen. Dan hoor ik een kuchje achter ons en ik draai me om. Nog een man. Ik glimlach vluchtig naar hem en loop naar de bar. "Jij ook een kroes bier?" vraag ik aan de eerste man, van wie ik nog steeds de naam niet weet. "Hoe heet je trouwens?"