[RPG] Geen weg meer terug [10] - Forum spelletjes

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 16:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Aw, wat was Odile lief voor Yue en Dewi :'D
Ik zit hier nu echt met een big smile op m'n gezicht ^^

Yue
Amper in staat te reageren loop ik met Odile en Damiën mee naar buiten. O nee, hij heet Ash. Het is allemaal zo raar, het voelt zo onwerkelijk. Maar wat als het hem echt lukt om Dewi uit de poort te krijgen? Dat zou geweldig zijn! Er zijn in dit huis al veel te veel mensen gestorven. Terwijl ik nog steeds stevig Odiles hand vasthoud kijk ik naar Dewi. Het zou echt super zijn als ze eindelijk weg zou kunnen uit deze nachtmerrie, maar ik zou haar zo missen. Stilletjes luister ik naar het gesprek van de rest, en ik vraag me af waarom Chase is meegekomen. Vast niet omdat hij wil helpen. Toch kan ik niet geloven dat hij echt door en door slecht is. In elk mens zit toch wel iets goeds? Odile is het levende bewijs dat mensen kunnen veranderen. Als Dewi verward vraagt hoe het zit met Damiën en Ash glimlach ik naar haar door mijn tranen heen. "Ze heten Ash en Chase. Niet Damiën en James."

Savoy
Als Odile en Dewi uit het zicht zijn verdwenen sta ik op en loop naar de openhaard toe. Ik gooi nog wat brandhout op het vuur en kijk naar de vlammen. Langzaam laat ik me op de bank zakken, en onderuit gezakt blijf ik zitten. Het wordt weer eens tijd om wat te drinken. En dan heb ik het niet over water.

Savoy moet maar ander persoon om te pesten zoeken ghaha

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Helaas ja :[
Faith misschien?

Die heeft Jenn nu ;p Ik deed er nooit wat mee, ik wil mezelf niet aanvallen, dat is.. apart x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet ik, daarom >
Nu komt er eindelijk weer leven in Faith ^^
Nouja, voor zover dat kan bij een vampier -.-

Haha x]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ash - Vampierjager

Flauwtjes glimlach ik ''Dat denk ik niet, ik zou het moeten kunnen opheffen voor een aantal minuten, misschien zelf uren. Maar ik denk niet dat hij geopend kan blijven'' als Dewi daarna opmerkt dat ik Damiën ben kijk ik schuldig naar haar "Ze heten Ash en Chase. Niet Damiën en James." hoor ik naast me en even kijk ik opzij, maar al snel glijd mijn blik weer naar Dewi. ''Het spijt me, maar ik had geen andere keuze dan te liegen'' en opeens herriner ik me iets. ''ODILE'' schreeuw ik vol van opwinding ''De vampier, die dit heeft gedaan. of mens of wat dan ook leeft die nog? Hij of zij zou de spreuk volledig moeten kunnen oplossen''

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Ik draai me om naar Dewi om de vraag te beantwoorden, maar Yue is me voor. Ik voel er weinig voor om het hele verhaal aan Dewi te vertellen, al helemaal niet omdat ik weet dat ik weer de zielige huilebalk ga zijn. Ik vond het al beschamend genoeg om zo vaak mijn tranen te moeten laten zien. Ik zie haar hoofd haast letterlijk branden van de vragen en ik loop naar haar toe.
'Vertrouw Chase niet,' zeg ik tegen Dewi, buiten zijn bereik. 'Hou hem in de gaten, ik denk dat hij wat van plan is.' Geschokt kijkt ze me aan.
'Hij staat niet achter jouw vertrek en ik weet niet waarom hij hier is, maar ik weet haast wel zeker om de boel te dwarsbomen. Kijk voor hem uit. Heb je je mes nog? Je moet niet aarzelen om het te gebruiken als hij het in z'n kop haalt je aan te vallen. Niet bang zijn. Waar ga je overigens heen? Misschien kan ik je met de motor brengen,' zeg ik vervolgens met een glimlach.
"Odile!" hoor ik ineens. Geschokt draai ik me om. Ik hoor Ash' vraag en ik knik. 'Ja. Ik denk het wel. Ik heb zelfs een tekening van hem. Kun je die gebruiken?'

[ bericht aangepast op 6 juni 2011 - 20:23 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik vraag me af wat we gaan doen als Ash Dewi hier uit heeft gekregen. Veel zin om dan nog in dit huis te blijven heb ik niet, omdat er te veel nare dingen zijn gebeurd. Maar waar zouden we anders heen moeten gaan? Blijf ik dan bij Odile? Ach, dat is een zorg voor later. Ik draai me naar Dewi en pak haar hand. "Dewi.. Ik ga je missen. Beloof je dat je ons niet zult vergeten?"

Savoy
Een tijdje lig ik loom op de bank voor het vuur, als er ineens bekende stemmen en geuren binnenkomen. Ik volg met een half oor het gesprek en verbaasd ga ik overeind zitten. Gaan ze Dewi hier uit krijgen? Dat is.. fijn voor haar. Ik sta op en loop naar de gang, waar Dewi met een aantal anderen staat. "Zo." zeg ik. "Hebben ze eindelijk een manier gevonden om je hier uit te krijgen?"

Dewi
Ik trok een wenkbrauw op, waarom had ie gelogen? Odile kwam naar me toe en waarschuwde me voor hem, ik knikte als teken dat ik het begreep. "Mijn mes is.. Ik weet niet, dat heb ik ergens laten liggen," zei ik, haar vraag over waar ik van plan heen te gaan was ontwijkend. Ik richtte me weer op Ash en Odile, maar keek toen naar Yue omdat ze mijn hand pakte. "Ik zal niemand vergeten," zei ik en knuffelde haar kort. Ik zou ze vreselijk missen, elke dag, elke seconde.. En later, als ik oud was, áls. Dan zou ik vast denken dat het een droom was en niemand zou me kunnen bevestigen dat het wel waar was, want ik zou het niemand kunnen vertellen. Ze zullen denken dat ik gestoord ben en me plaatsen in een psychiatrische inrichting waar ik zou wegrotten achter de geraniums. Plots hoorde ik een andere bekende stem. "Zo." Gauw draaide ik me om en zag Savoy staan. "Hebben ze eindelijk een manier gevonden om je hier uit te krijgen?" vroeg hij en ik haalde mijn schouders op. "Waarschijnlijk wel." Ik deed een poging tot glimlachen, die drastisch mislukte. Ik wist niet goed hoe ik me moest voelen, blij? Iedereen zou blij zijn, maar ik was anders, apart. Ik wist het niet.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Faith

Langzaam opende ik mijn ogen weer, het duizelige gevoel bleef echter wel. Hoelang had ik hier in de gang gelegen? Savoy ging boeten, dat was één ding dat zeker was. Rustig kwam ik overeind, checkte of er niemand in de gang stond, en besloot om terug te gaan naar mijn kamer. ' Ik haat je, Savoy ,' mompelde ik zachtjes.

Doordat ik bewusteloos was geraakt, herinnerde ik me niet meer zo goed wie hier allemaal woonden. Shit, dat ging nog leuk worden. Ik zuchtte terwijl ik me omdraaide in bed. Was er maar iemand waar ik tegen aan kon zeuren. Zou ik iemand oproepen? Nee, dat kon niet. Ik was vergeten hoe ze allemaal heetten. Heel leuk hoor, dit.

Yue
Ik vraag me af wat we gaan doen als Ash Dewi hier uit heeft gekregen. Veel zin om dan nog in dit huis te blijven heb ik niet, omdat er te veel nare dingen zijn gebeurd. Maar waar zouden we anders heen moeten gaan? Blijf ik dan bij Odile? Ach, dat is een zorg voor later. Ik draai me naar Dewi en pak haar hand. "Dewi.. Ik ga je missen. Beloof je dat je ons niet zult vergeten?"

Savoy
Ik glimlach terug als een boer met kiespijn. Het wordt nog verdomd saai in dit huis als ik Dewi niet meer heb om te pesten. "Weet je al wat je gaat doen? Heb je überhaupt een plek om heen te gaan?" Ik zie dat haar gezicht meteen betrekt, en ik hoop dat ik geen domme dingen heb gezegd. Ik weet niet, het lijkt me gewoon sneu als ik haar nu weer depressief maak terwijl ze vrolijk zou moeten zijn. Maar wat kan mij dat eigenlijk schelen? Het zou me niets moeten kunnen schelen, maar toch.. Ik zou toch vervelend vinden.

[ bericht aangepast op 7 juni 2011 - 20:01 ]

Ash

Iedereen verder om me heen negeer ik volledig "ja" antwoord ik op de vraag van Odile "Ik wil alles weten wat jullie van hem weten, als ik weet hoe sterk hij was. En kan uitvogelen welke spreuk hij gebruikt heeft zou..." dramatisch zucht ik even "zouden ik en een andere ... Laat ik maar even zeggen tovenaar, de spreuk kunnen opheffen" nadat ik die woorden heb uitgesproken vliegt mijn blik automatisch baar Chase, hij is hier de enige die hier ervaring mee heeft. "of..." bedenk ik me "jullie helpen alle, maar dat is gevaarlijk. Een iemand hoeft maar de verkeerde energie af te geven en ik val z'n beetje dood neer omdat ik dan de energie samen bundel" na die woorden krab ik op mijn achter hoofd, waardoor een aantal kaarsen vallen. "ghehe" mompel ik terwijl ik buk en de kaarsen in een kleine cirkel zet, aanvankelijk van wat ee daalijk gaan doen kan ik ze altijd nog verplaatsen. "maar, ik zie het niet echt zitten om dood neer te vallen weten jullie wel?"

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Zwijgend hoor ik zijn woorden aan en knik zo nu en dan. Ik kijk toe hoe Ash een paar kaarsen laat vallen en ze vervolgens in een haast perfecte cirkel zet en aansteekt.
'Wacht, ik haal de tekening.' Ik loop naar de zetel waar ik en Lew nog zaten. De tekening ligt nog steeds ongeroerd op het tafeltje. Ik pak hem en loop weer terug. 'Dit is hem. Henry Crow. Ik heb de achternaam niet verzonnen.' En ineens denk ik terug aan het gevecht in het zwembad, dat ik het voor elkaar heb weten te krijgen het krachtveld te vormen en tegen Faith's martelgave gebruikte. Ik zou niet weten of ik het nog eens zou kunnen en of dat uberhaupt de vorm van energie is waar hij naar zoekt. Maar het is de sterkste vorm van energie die ik kan genereren.
'Wat voor energie zoek je overigens?' vraag ik dan. 'Misschien kan ik namelijk helpen.' Het voelt op z'n zachtst gezegd enorm vreemd om de jongen te helpen die medeplichtig was aan het in de val lokken van Lew en mij en het wegstoppen van die gevoelens van pure haat kost me enorm veel moeite. De kwade emoties willen uit de duistere krocht van mijn geest. Als ik die pure agressieve vorm van haat in een krachtveld kan genereren, zou het misschien de oplossing kunnen zijn.

[ bericht aangepast op 6 juni 2011 - 22:42 ]

No growth of the heart is ever a waste

Vluuiv, je had Savoy's stukje bij vluuv gedropt xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.