[RPG] Geen weg meer terug. [2] - Speeltopics

Het oude topic.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Candy
Ze keek met glimoogjes naar de kat. "Poesjeeeeee. Eliiif, mag ik hem beethouden?" Ze was haar tasje alweer vergeten en strekte haar armen uit naar de poes en glimlachte breed.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Elif - Goede Vampier.
,,Sure.'' zei ze, ze widle net de peos overgeven ana Candy toen ze geschreeuw hoorde. Lew.. Elif zette gauw de poes neer en keek naar Candy. ,,Shit, hij zit in de problemen.'' Elif dacht peinzend na. Candy meenemen? Dat was wel gevaarlijk voor haar.. Maar toch, Lew zat in de rpoblemen en ze konden haar samen vast wel verdedigen. ,,Kom mee.'' ze pakte haar hand en trok haar mee. ,,Blijf hier.'' zei ze toen ze bovenaan de trap stonden, Elif liep naar beneden waar ze Lew aantrof, Faith en Odile die op de grond lag.. Ze rook een mens, waar was ie? Haar oog viel op de kast.

Dewi - MensenGeval.
Dewi kreeg 't voor elkaar weg te glippen, ze moest Gawyn zien te vinden. Of in ieder geval in veiligheid zien te komen. Ze liep snel door de gangen, waar moest ze heen? Uit paniek ging ze maar naar de keuken waar ze wat laden open trok, op zoek naar een mens. in zo'n situatie moest ze het maar even riskeren, ze widle zichzelf kunnen verdedigen, hoe dan ook.

Faith - Slechte Vampier.
Faith zag hoe de jongen de kast inkroop en liep erheen, ze trok de kastdeuren open en keek naar de jongen die met zijn mobieltje zat. Waarschijnlijk gebruikte hij 't ding als zaklamp of iets dergelijks. Okay, ze moest nu snel handelen. Ze boog zich voorover naar de jongen. ,,Kom met mij mee, ik zal je niet vermoorden, in tegenstelling tot de rest. Ze zijn niet te vertrouwen.'' fluisterde ze in zijn oor en keek 'm toen aan, hopelijk vertrouwde hij haar.. Ze wist van zichzelf wel dat ze er betrouwbaar uitzag als ze wilde. Faith stak haar hand naar 'm uit. ,,Kom.'' zei ze. Ze had niet gelogen tegen hem, okay, half dan. Maar ze zou hem niet vermoorden, nee. Ze zou een beetje van hem drinken, dan zou ze lichaam zelf weer opnieuw 'bijvullen' en kon ze weer drinken, op die manier had ze een eigen voedselbron om het zo maar te noemen. En ik zou emt 'm kunnen praten zodat ik niet zo lonely was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Candy
Ze pakte het poesje op en ging bovenaan de trap zitten terwijl ze het beestje aaide. "Rustig maar lief katje.. Maak je maar geen zorgen.. Wie is je baasje?" Ze staarde voor zich uit terwijl ze zachtjes begon te neuriën.

I sit here and smile, dear // I smile because I think of you and blush <'3

Blub. Ik ga toch posten, ha!

Odile - Slechte vampier.

Met een nog tollende kop word ik wakker en hijs mezelf overeind. Mijn lijf voelt aan alsof het een zware elektrische schok heeft gehad. Ik hoef niet lang na te denken en de realiteit dringt weer tot me door. Ik ben verraden door iemand die aan mijn kant zou horen te staan. Heb ik nou niks geleerd door alle klappen die ik in mijn leven te pakken heb gekregen? Je kan niemand vertrouwen, leer het dan verdomme! En dit is het ultieme bewijs. Ik ben nooit een teampersoon geweest. Ik zou niet weten hoe ik rekening zou moeten houden met andermans wensen. Waarom zou ik ook? Uiteindelijk word ik toch alleen maar in de rug aangevallen, zoals blijkt. Ik trek een spottende grijns als ik mezelf in de spiegel bekijk. Had ik hetzelfde gedaan als ik in Faiths plaats zat? De grijns wordt groter en mijn hoektanden komen naar voren. Waarschijnlijk wel.
Ik loop mijn kamer binnen, sluit de deur en begin mijn Mac uit te pakken nadat ik de camera's zorgvuldig heb opgeborgen. Als ik klaar ben verwijder ik het schilderij weer van mijn werkkast in de muur, open die en haal de foto van Mark eruit. Hij was werkelijk de enige die ik echt vertrouwd heb en die nooit misbruik heeft gemaakt van mijn vertrouwen. Ik ga op bed liggen en vraag me af hoe het nu met hem gaat. Hij zou - als hij nog leeft - vast al bejaard zijn.
'Je hebt gelijk,' fluister ik dan, 'Met een karakter zoals het mijne is een wezen wel verdoemd tot een lang, eenzaam en ellendig bestaan.' Ach, ik kan er wel mee leven. Je afsluiten voor alles heeft als gunstig neveneffect dat niemand zo dichtbij kan komen dat hij je pijn kan doen. En dat voldoet prima. De hardste klappen krijg je van degenen die het dichtst bij je staan.

[ bericht aangepast op 13 jan 2011 - 16:51 ]

No growth of the heart is ever a waste

haha :xx Faith was 't gewoon zat om gecommandeerd te worden :'D
*poked lily* Check je mail Naja, mail op Q.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik vind die wending echt uber geniaal! :'D

No growth of the heart is ever a waste

Oepserdefloeps >_< Helemaal vergeten te zeggen dat Yue dus nog niet weet dat ze een vampier is.. Ik weet niet of dat al duidelijk was, maarja, ik zeg het toch maar even...

Yue-Vampier
Toen ik de deur van de kamer achter me dicht had gedaan voelde ik de pijn aan mijn been. Ik had er niet zo bij stil gestaan, maar ineens besefte ik hoeveel pijn het deed. De snee op mijn rechterbeen was ongeveer 40 centimeter lang, en zag er een beetje ontstoken uit. Ik keek om me heen, maar zag geen kraan om de wond uit te spoelen. Dat moets maar even wachten. Toen hoorde ik iemand neuriën en een heerlijke geur vulde mijn neusgaten. Ik knipperde met mijn ogen en voelde dat mijn tanden in mijn onderlip prikten. Ik zette zachtjes de deur op een kiertje en zag een meisje bovenaan de trap zitten. Ze neuriede een liedje dat ik niet kende terwijl ze een kat aaide die naast haar zat. Ik voelde hoe ik sneller ging ademen. Ze rook zo.. lekker. Niet naar parfum, maar naar.. eten. Zonder enig besef van wat ik aan het doen was sloop ik naar haar toe en trok haar ruw overeind.

haha, wist ik niet Ikd acht al, waarom deot ze zo verbaasd ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Met grote ogen staarde Lew naar het tafereel. Hoewel de jongen zeker niet dom was, deed de grote stroom aan informatie hem even perplex staan. Hij dacht dat Faith en Odile een team waren, maar Faith had Odile aangevallen en nu deed ze alsof ze de jongen probeerde te helpen. Toen was Odile ineens verdwenen, wat hij vreemd vond aangezien ze wel een volhouder leek te zijn. Daarbovenop was er ineens nog een persoon bijgekomen, enfin een nog een vampier. En de jongen had hij ook nog nooit gezien. 'Dit is verwarrend,' mompelde Lew tegen niemand in het bijzonder. 'Geloof haar niet, jongen,' moeide de rijzige vampier zich toen ze de nieuwe mens rond haar vinger probeerde te draaien. 'Ze verscheurt je voor je er erg in hebt,' Hij hield de bajonet nog steeds wantrouwig in zijn hand en speelde er lichtjes mee. 'Voor geen haar te vertrouwen,' mompelde hij, met Odile in zijn achterhoofd.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Ze wilde net reageren toen ze zag hoe Candy omhoog werd getrokken, een nieuweling.. En zo te merken eenv ampier. ,,Shit..'' fluisterde ze. ,,Lew, handel dit af. Ik kom helpen zodra ik kan.'' zei ze, binnen no time was ze bij Candy en de vampier. ,,Wie ben je/'' vroeg ze en keek haar strak aan.

Dewi - MensenGeval.
Dewi kreeg 't voor elkaar weg te glippen, ze moest Gawyn zien te vinden. Of in ieder geval in veiligheid zien te komen. Ze liep snel door de gangen, waar moest ze heen? Uit paniek ging ze maar naar de keuken waar ze wat laden open trok, op zoek naar een mens. in zo'n situatie moest ze het maar even riskeren, ze widle zichzelf kunnen verdedigen, hoe dan ook.

Faith - Slechte Vampier.
Ze keek naar Lew en haar wenkbrauwen gingen even omhoog. ,,Ohja?'' vroeg ze met een onschuldige glimlach. ,,Wie heeft er hier nou een wapen in zijn handen hmm?'' Faith keek even de kamer rond en tot haar verbazing was Odile afgedropen, die was zeker flink pissig, wat ze kon begrijpen. Ze had alleen ging zin om voor iemands hondje te spelen. Faith richtte zich weer op de jongen. ,,Hij liegt, zie ik eruit als een moordlustig wezen?'' vroeg ze kalm.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik leg de foto neer en kom overeind. Ik heb ineens spierpijn. Kunnen vampiers ook al spierpijn krijgen? Als je van binnen geroosterd wordt waarschijnlijk wel. Dan maakt het weinig meer uit of je een kloppend hart hebt of niet. Ik wandel de kamer uit de gang in. Er is te veel volk in dit huis. Te veel drukte naar mijn smaak. Ik loop rustig door. Waar ik het vandaan haal weet ik niet, maar ik heb ineens geen zin om mijn best te doen om dat jochie te grazen te nemen. Nog zo'n aanval van Faith en ik weet niet wat er met me zal gebeuren. Ik mag dan onsterfelijk zijn, pijn voel ik zeker wel. Daar is jammer genoeg nooit verandering in gekomen. Hoewel ik op mijn hoede blijf, loop ik langzaam maar zeker richting de plek des onheils. Kijken naar een goede show kan geen kwaad. Bovendien heb ik mijn mes mee, mocht iemand het in z'n kop halen me aan te vallen.
Ontspannen kijk ik naar de chaos. Faith probeert de jongen over te halen met haar mee te gaan. Ze is overduidelijk goed in het onschuldige vampiertje spelen, een rol die absoluut niet aan mij besteed is. 'Ze verscheurt je voor je er erg in hebt!' hoor ik Lew schreeuwen. Ik ga rustig tegen de muur aanleunen en ik zie dat de blikken zich ineens op mij richten.
'Wat? Ik kom hier alleen van de show genieten.' Nog het meest verbaasd is de blik van Faith, die waarschijnlijk geschokt is dat iemand zo snel kan helen na zo'n harde en pijnlijke aanval. Om eerlijk te zijn ben ik er zelf ook verrast door. Uit alle macht probeer ik de geur van bloed te negeren, maar probeer dat maar eens als hongerige vampier. In plaats van m'n keel op te zetten hou ik me rustig. Verbazend rustig. Ik haal een hand door m'n felrode haar en sla vervolgens de armen over elkaar. Enjoy the show.

[ bericht aangepast op 13 jan 2011 - 19:14 ]

No growth of the heart is ever a waste

Met een schok besefte hij dat Faith inderdaad een betere positie had dan hij. Ze had een schattig kopje, had geen wapen en was bovendien lang niet zo groot als hij waardoor ze minder intimiderend overkwam. Hij had geen idee hoe hij de jongen er van moest overtuigen dat hij degene was die hem wilde helpen en niet die verraderlijke bitch die hem nu stond te lijmen. Ook haar aanvallen was geen optie, want hij was er zeker van dat van het moment hij Faith tegen de grond drukte, Odile met de jongen aan de haal zou gaan. Bovendien had Faith een uiterst krachtige gave waar hij alleen nooit tegenop kon komen. Hij zat in de val. Maar hij was vastbesloten om het niet te tonen. 'Zie je jongen, ze probeert je te overtuigen. Geloof haar niet of je eindigt als een maaltijd,' zei Lew opnieuw, kalmer dan hij eigenlijk zou moeten zijn. Hij stak de bajonet terug in zijn broeksriem en viste het pakje sigaretten uit zijn achterzak. Hij had de rook al te lang moeten missen. 'Vertrouw me nou maar,' voegde hij eraan toe met de sigaret tussen zijn lippen bungelend, waarna hij een trek nam en de rook uitdagend richting Faith blies.

[ bericht aangepast op 13 jan 2011 - 19:32 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Nog voor ik mijn tanden ik het meisje had kunnen zetten stond er iemand naast ons. Ze keek me aan. "Wie ben je?" vroeg ze. Even wist ik niet wat ik moest zeggen. "Yue." zei ik toen. "Ik ben Yue."

Odile - Slechte vampier.

Terwijl Lew wanhopig probeert het mensenkind in veiligheid te brengen zit ik over andere dingen te peinzen. Met name over hoe ik tegen Faith's gave kan vechten. Ik bezit in tegenstelling tot de andere vampiers geen gave. Helemaal niks. Ik kan geen dromen manipuleren, wezens martelen of gedachten lezen. Ik moet het alleen van mijn fysieke kracht hebben. Maar ik weet dondersgoed dat kracht alleen een wezen niet altijd verder helpt. Hoe vaak ben ik wel niet te grazen genomen met vieze psychologische spelletjes? Ik weet tot op heden niet hoe ik kan voorkomen dat iemand mijn ziel leest of me zo erg foltert dat ik er haast naar verlang om als een beest afgemaakt te worden. Het komt er in feite op neer dat ik bijna zo kwetsbaar ben als.. als een mens. Dat besef geeft me een flinke klap. Een gave is iets dat in iemands karakter schuilt. Het is een deel van je dat je moet trainen om te kunnen gebruiken. Maar hoe kan ik iets trainen dat niet eens bestaat? Ik erger me rot aan die gedachte. Waarom de rest wel en ik niet? Wat heb ik fout gedaan?
De jongen twijfelt nog steeds en nu kan ik het niet laten m'n mond open te zetten.
'Hij heeft gelijk,' zeg ik tegen hem en knik om Lew aan te duiden. 'Als ik jou was zou ik maar bij hem in de buurt blijven want als ik ook maar 1 mogelijkheid zie om je te pakken, dan ben je van mij. En als je van mij bent, gaat er bloed vloeien. Jouw bloed.' Daarop kom ik overeind en maak me uit de voeten. Wie mijn vertrouwen schaadt hoeft nooit meer op mijn hulp te rekenen. Ik dop mijn eigen boontjes en daar heb ik niemand bij nodig. Savoy had gelijk.

[ bericht aangepast op 13 jan 2011 - 20:50 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Met grote ogen staarde hij naar de mensen. ' Ik voel me niet zo lekker. ' murmelde hij droogjes en had last van een misselijk gevoel. Dat kwam vooral door de geur van bloed. Langzaam krabbelde hij overeind en keek even naar het meisje. Hij had het shirt nog steeds tegen de wond aan gedrukt. Zijn gezicht was spierwit en wankelde een beetje. Eerlijk gezegt wist hij nu niet wat of wie hij moest kiezen. Het meisje had hem laat maar zeggen gered, en wat de vrouw zei geloofde hij niet echt. Dadelijk speelde hij met die andere vrouw onder één hoedje. Maar de jongen wou hem wel als eerst helpen. Hij kreeg koppijn van het denken en schudde met zijn hoofd.