[RPG] Geen weg meer terug. [2] - Speeltopics

Het oude topic.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D


Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Dewi was stomverbaasd toen Lew ineen keer binnen kwam stormen, die had er een tijd over gedaan om haar te vinden.. Of hij had niet naar haar gezoekt en had haar toevallig gehoord, wat het ook was, hij was hier. Voordat ze het wist hield Lew Odile tegen de muur aan gedrukt. ,,Lew, 't is oke, je kan haar loslaten.'' zei ze, dat kwam vast stom over. Odile had zojusit haar bloed gedronken, maar Dewi dacht dat ze wat menselijks in haar had gezien en ze had haar een nog een kans gegeven.. Ze had zelfs haar wond verbonden en naja.. Op de een of andere manier was Dewi niet kwaad of iets dergelijks.

Faith - Slechte Vampier.
Ze snapte die dat dejongen zo blij was, het was maar een akt.. Right? Toch zei ze er niks van. ,,Wie ben je eigenlijk?'' vroeg ze in plaats daarvan, ondertussen draaide ze een lok van haar haar rond haar vinger. Hmm, hij leek haar wel makkelijk in te palem zijn.. Maar dat kon ook niet zo zijn. Naja, ze zou er snel genoeg achter komen. ,,En wat doe je hier?'' voegde ze er nog aan toe, omdat ze wel nieuwsgierig was waarom hij hierheen was gekomen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Even keek hij op toen het meisje zijn naam vroeg en wat hij hier deed. ' Jamie. ' mompelde hij zachtjes. ' En nouwh, Pim hier die was weg gelopen en toen ging ik hem zoeken in het bos. ' Zijn vingers gleden door de vacht van Pimm. ' En toen glipte hij hier in het huis. ' Het beestje begon tevreden te knorren. ' En daarom ben ik hier. ' Hij glimlachte vrolijk en keek het meisje aan. ' Maar omdat ik hem nu weer heb, kan ik weer naar huis gaan ^^ '

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Dewi was stomverbaasd toen Lew ineen keer binnen kwam stormen, die had er een tijd over gedaan om haar te vinden.. Of hij had niet naar haar gezoekt en had haar toevallig gehoord, wat het ook was, hij was hier. Voordat ze het wist hield Lew Odile tegen de muur aan gedrukt. ,,Lew, 't is oke, je kan haar loslaten.'' zei ze, dat kwam vast stom over. Odile had zojusit haar bloed gedronken, maar Dewi dacht dat ze wat menselijks in haar had gezien en ze had haar een nog een kans gegeven.. Ze had zelfs haar wond verbonden en naja.. Op de een of andere manier was Dewi niet kwaad of iets dergelijks.

Faith - Slechte Vampier.
,,jamie? Ik ben Faith.'' ze glimlachte lief naar 'm en keek naar zijn kat. Opeens zei Jamie dat ie dacht dat hij weer naar huis kon. Faith besloot maar te spelen aslof ze het erg voor 'm vond. ,,Owh..'' zei ze en beet op haar onderlip. ,,Dat kan niet..'' zei ze zachtjes en keek 'm aan. Toen hij haar vrgend aankeek legde ze het uit. ,,Het huis is vervloekt, mensen kunnen enkel naar binnen, niet meer naar buiten.. of naja, butien de hekken.'' vertelde ze hem. ,,Enkel vampiers, dieren en andere wezens kunnen weer naar buiten.'' terwijl Faith vertelde frunnikte ze wat aan haar haren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Hij trok zijn wenkbrauw op en begreep het niet helemaal. ' Uhm, sorry maar ik geloof niet meer in vloeken en sprookjes. ' murmelde hij droogjes en krabbelde op zijn achterhoofd. ' En wat bedoel je met vampieren? ' Hij beet wat op zijn lip en merkte nog wel dat zijn wond steeds bloedde.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Dewi was stomverbaasd toen Lew ineen keer binnen kwam stormen, die had er een tijd over gedaan om haar te vinden.. Of hij had niet naar haar gezoekt en had haar toevallig gehoord, wat het ook was, hij was hier. Voordat ze het wist hield Lew Odile tegen de muur aan gedrukt. ,,Lew, 't is oke, je kan haar loslaten.'' zei ze, dat kwam vast stom over. Odile had zojusit haar bloed gedronken, maar Dewi dacht dat ze wat menselijks in haar had gezien en ze had haar een nog een kans gegeven.. Ze had zelfs haar wond verbonden en naja.. Op de een of andere manier was Dewi niet kwaad of iets dergelijks.

Faith - Slechte Vampier.
Ze fronste eventjes, lijkbaar had hij het nog niet door ofzo. ,,Probeer dan maar eens buiten de hekken te gaan.'' zei ze. ,,Dan geloof je me vanzelf wel.'' aith liet haar haren weer met rust. ,,Als ik jou was zou ik me maar geloven.'' ze glimlachte flawutjes.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

' Maar uhm. ' mompelde hij en staarde haar met grote oogjes aan. ' Ik moet straks naar huis..' Heel even zweeg hij. ' Mijn vis moet straks nog eten. ' Jamie liet Pim los omdat hij een beetje onrustig werdt. ' En en ik wil douchen want ik stink naar bloed. '

Met een mengeling van verbaasdheid en ongerustheid staarde hij achter zich naar Dewi. Hij fronste onbegrijpend zijn wenkbrauwen toen hij zich weer naar Odile wendde. 'Wat heb je gedaan? Is dat jouw talentje ? Mensen gedachten inplanten?' Zijn stem klonk merkwaardig boos. Deels omdat hij zich enorm schuldig voelde, als hij niet zo nodig haar had achter gelaten, zaten ze hier nu niet. Maar wat had hij anders moeten doen. 'Ik laat je pas los als je me tot in het kleinste detail toe vertelt what the fuck je met haar hebt uitgevreten...' De vampier was zo ongerust en verteerd door schuldgevoel dat hij zelfs geen bijdehand weerwoord voor Odile klaar had, in feite gingen haar opmerkingen hem zelfs rakelings voorbij. De jongen was te druk bezig met met zijn hele hart te hopen dat ze in ieder geval niet zo wreed was geweest om Dewi te veranderen, maar aangezien het meisje zowel gewond als levend was, zou dat wel eens een mogelijkheid kunnen zijn. En dan had hij dat op zijn geweten. Hard beet Lew op zijn kaken om die gedachte te verdringen. Als ze erachter kwam, zou ze het toch alleen maar gebruiken om hem uit te schakelen en dat was nu wel het laatste wat ze nodig hadden. Hij drukte het lemmet van de bajonet nog een beetje schuiner tegen Odile's wang. Het ijzer maakte nog net geen snee in het vlees, maar hij hoefde maar een klein beetje meer druk te zetten. Dat wakkerde zijn -misschien enigszins misplaatste- woede nog meer aan. De vraag was alleen of die naar Odile, of naar zichzelf gericht was. 'Vertel.'

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 18:18 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Op dit soort momenten zou ik willen dat ik geen pijn voelde, maar helaas, het zij zo. Ik kijk even van Lew naar het mensenmeisje en ik weet dat mijn verklaring aan hem nog idioter gaat klinken dan haar bede om me los te laten. Ik weet al dat mijn geloofwaardigheid flink naar de klote is, maar toch twijfel ik. Zal ik liegen?
'Ik heb niks met haar gedaan, soldaatje. Achteraf heb ik er spijt van, dan was dit het tenminste waard geweest. En laat me nu verdomme los!' En ik spuug recht in zijn gezicht. Ik kan misschien niet veel uithalen met m'n vuisten, dan maar een andere manier om mijn grote frustratie te uiten. Ik heb geen idee of deze uitleg hem tevreden stelt, maar ik waag het er maar op.

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Zwijgend keek ze naar de twee, zo te merken was Lew flink pissig.. Best logisch want ik had wel gemerkt dat ik mazzel had gehad, dat Odile niet altijd even aardig was. Alleen vond ik dat Odile dit niet verdiende, ze had me ten slotte laten leven.. Nóg wel. ,,Niks gedaan?'' merkte ik op toen ze zei dat ze me niks gedaan had, dat was blijkbaar de halve waarheid. ,,Je hebt toevallig wel mijn bloed gedronken.'' zei ik en keek haar aan. Dat was niets volgens haar? Ik had amzzel dat ze zichzelf had kunnen beheersen, ik had dood kunnen zijn.

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 18:16 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lew trok zijn wenkbrauw op. 'Niets gedaan, huh? Dewi lijkt daar anders over te denken. Then again... Jij zou nooit haar bloed kunnen drinken zonder haar compleet leeg te zuigen...Daar heb je de zelfcontrole niet voor.' Lewis slaagde er niet in om de minachting uit zijn stem te bannen. Zachtjes schudde hij zijn hoofd en ritste hij zijn tong over zijn tanden, alvorens de tweede vampier opzij te gooien. Met een neutraal gezicht gebruikte hij een hoek van zijn T-shirt om het spuug van zijn gezicht te vegen en stak hij de bajonet weer weg. 'Mag ik even zien?' vroeg hij aan Dewi, ineens een stuk zachter, naar haar arm gebarend en Odile totaal negerend. Er zat een verband rond de wonde. Iets wat hem opnieuw verbaasde en verontruste. Waarom zou Odile dat doen? Tenzij Dewi bezig was met verbinden toen zij hier binnenkwam, maar het leek hem sterk dat het meisje ongezien en ongehoord haar kamer binnen zou kunnen glippen, zonder dat haar kop van haar romp gescheiden zou worden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
Dewi fronst eeven, op die manier zou Odile alleen maar pissiger worden, iets waar ze niet echt op te wachten zat. Opeens keerde Lew zich tot haar en wilde hij de wond zien. ,,Het is niks..'' mompelde ze koppig, ze had geen zin om er weer verband omheen te doen, jusit nu het goed zat.. En de bloedgeur zou daardoor, verwachtte ze, alleen maar weer sterker worden. ,,Trouwens, blijkbaar heeft ze prima zelfcontrole, anders stond ik hier niet meer. Nietwaar?'' het kwam er misschien iets feller uit dan dat ze gewilt had en ze was gek dat ze Odile verdedigde, maar het feit dat ze iets menselijks gezien had, hoe klein het ook was, en dat ze hier nog stond was voor haar momenteel genoeg om haar te verdedigen. Ook had ze geen zin om Odile nog eens achter haar aan te krijgen dus ze kon haar beter niet weer utidagend zoals daarstraks.

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik weet me nog net overeind te houden door een lenige beweging te maken en kijk toe hoe Lew het speeksel van zijn gezicht wrijft. Ik kan het niet laten triomfantelijk te grijnzen. Je bent niet de enige die raak schiet, denk ik. Dan word ik weer serieus, me bedenkend dat die twee nog steeds in míjn kamer bevinden.
'Ga ergens anders doktertje spelen. Dit is mijn kamer. Opflikkeren dus.' Ik wacht tot ze vertrekken, maar niets of niemand neemt notie aan mijn flink pissige houding. Vanuit het niets trek ik mijn mes en werp hem met een snelle beweging richting Lew, waar hij maar een paar centimeter van zijn hoofd verwijderd de muur raakt.
'Ik zei, opzouten,' herhaal ik.

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 18:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Hou toch je kop,' snauwde hij met ietwat ongeïnteresseerde blik terwijl hij het mes pakte en zo met een sarcastisch lachje Odiles wapen naast de bajonet propte. Het kon hem even geen barst schelen wat Odile deed of dacht. 'Kan je alsjeblieft stoppen met haar te verdedigen. Voor je het weet gebruikt ze dat als een excuus om je alsnog op te vreten. Alsof het haar wat kan schelen wat je van haar denkt,' zei hij tussen zijn tanden tegen Dewi. Het klonk heel wat venijniger dan hij bedoelt had. 'Nu, even serieus, brandt het?' vervolgde hij, naar de wond starend. 'Een soort van pijnlijke tinteling die zich verspreidt ? Niet wat je bij een normale wond zou voelen.'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik zucht geërgerd. Ik had ook raak moeten gooien. Niet dat het zoveel moeite kost om Lew's kop te raken, maar ik heb geen zin in bloed in mijn kamer. Dat staat zo slordig. Dan hoor ik hem vragen of het zeer doet. Kom op idioot, natuurlijk doet het geen zeer, ik ben hartstikke voorzichtig geweest! Geloof het of niet, Odile is heus wel in staat goed verwondingen te verzorgen. Anders was ik al dood geweest voor ik uberhaupt vampier werd. Maar toch slik ik de woorden in. Ook al zou ik het naar voren brengen, dan nog zal Lew in geen duizend jaar geloven dat ik, de grootste sadist of all times, verwondingen die nota bene door mijzelf zijn toegebracht zou willen verzorgen. Hij gelooft wat hij heeft gezien. En wat hij heeft gezien is niet best. Ik heb er vrede mee. Laat hem en de rest maar geloven dat ik een harteloze moordenaar ben, want dat is nu eenmaal zo. Dus hou ik m'n mond. Ik loop op het gezelschap af en ontdoe Lew in een handige beweging van mijn mes. De tijden dat ik zakken rolde op straat zijn toch ergens goed voor. Ik besluit geen woorden meer aan ze vuil te maken en loop richting de ruimte waar ik vreemde stemmen hoor. Onbekende stemmen. Maar ik kan me vergissen.

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 19:14 ]

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
,,Sorry, maar ik vertrouw niet iedereen hier.'' legde ze uit en keek haar aan, haar geen moment uit 't oog verliezend. ,,Beneden is een verbanddoos, ik wil wel even meelopen..'' zei Elif, ze kon haar op zijn minst een kans geven.

Dewi - MensenGeval.
,,BLijkbaar kan het haar wel schelen wat ik van haar denk, anders was ik dood.'' ze keek 'm strak aan en keek even naar Odile die blijkbaar nogal graag wou dat ze weggingen.. Lew leek het niks te schelen maar haar zeker wel, zij had geen 'superkrachten' zoals hun. Ineens ging Odile naar Lew en pakte ze haar mes terug en vervolgens liep ze weg. Dat ze zomaar wegging zonder nog wat te zeggen verbaasde haar. Vervolgens richtte ze zich weer op Lew. ,,Nee het brandt niet.'' antwoordde ze toen en keek 'm aan. ,,Hoezo..?'' vroeg ze er toen nog acheraan. Waarom was hij zo overbezorgd?

Faith - Slechte Vampier.
,,Je kan niet naar huis.'' herhaalde ze. ,,Douchen kan je hier wel, maar voor de rest kan ik je ook niet helpen.'' ze zuchtte zachtjes. ,,Van mij mag je proberen weg te komen maar het gaat je niet lukken.. DUs ik vrees dat ej het maar gewoon moet accepteren.'' ze keek hem aan, zijn reactie afwachtend. Waarschijnlijk zou hij nu nogal in een dip raken, wat logisch was.. En dan kon zij mooi doen alsof ze hem zou helpen en dan toeslaan. Ha, maar eerst zijn vertrouwen winnen.

[ bericht aangepast op 20 jan 2011 - 19:18 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.