[ORPG • 0] Lidil - Speeltopics

Op een Amerikaanse highschool worden acht senior-studenten uitgeloot die een week lang naar een superluxe hotel op een eiland in de Atlantische oceaan gaan. Zij mogen één iemand meenemen. Door een storm maken ze een noodlanding op een ander eiland . Ze schuilen die nacht in een grot en vinden daar een portaal naar een nog onbekende wereld.



PERSONAGES

♂ Bryce James ♂ Caleb Foster ♂ Cillian Grimes ♂ Elliott Winchester ♂ Jake Hill ♂ Kai Jones ♂ Nick Robbins ♂ Rudie Avila ♂ Shane Hill ♂ Timothy Shephard ♂ Wesley Miller

♀ Annalisa "Anna" Walton ♀ Florentine "Flo" Gooly ♀ Ivy Copeland ♀ Jennifer Goldstein ♀ Maisey Osborne ♀ Samira Crosby

Spreadsheet

VERDELING
Wes, Samira, Caleb, Nick, Ivy // Shane, Cillian, Rudie, Elliott, Maisey // Bryce, Jake, Anna, Jen, Kaj

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 12:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Florentine Gooly

'Je kunt er vergif op innemen dat iemand wel een keer knapt,' zei Flo. 'Dus het is te hopen dat we snel gevonden worden. Ik denk niet dat Jake gaat inhouden als hij moe, natgeregend en hongerig is, namelijk.' Ze rilde, maar gelukkig was het gestopt met regenen. Het was ook niet per se koud, maar de spanning van het ongeluk en de situatie waar ze zich in bevonden had zijn invloed op haar lichaam uitgeoefend. 'En sommige van ons kunnen daar - minder tegen.' Ze keek even naar de plek waar ze Rudie voor het laatst had gezien.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Bryce James

'De piloot krijgt vast die radio wel weer aan de praat, of we hebben straks een keer zelf bereik,' sprak Bryce bemoedigende woorden waarin hij zelf mogelijk niet eens geloofde. 'En anders vreten we die idiote cameraman op.' Hij keek even met een zuur gezicht naar Kai, die nu weliswaar zijn camera even had weggestopt - vermoedelijk omdat er niet genoeg interessants gebeurde - maar die met een zelfvoldane blik om zich heen keek. Alsof hij ervan genoot om hier vast te zitten. 'Dat is de eerste die van mij betreft op kan rotten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elliott Winchester

'Skills die hier nuttig zijn, bedoel je?' vroeg Elliott met een klein lachje. 'Poeh. Ik bouwde vroeger heel vaak hutten. Misschien komen die vaardigheden hier nog te pas.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Bij Jake kwam hij op de tweede plaats, maar dat was evengoed een hoge score. Hij hoopte maar dat Bryce gelijk had en de radio gefixt was als ze terugkwamen. Ze kwamen bij het rotsige strand aan en Jake sprong op de eerste grote kei. Dit hele gebeuren maakte hem onrustig en hij was blij even wat energie kwijt te kunnen.
      ‘Dit kan ik toch nooit op mijn slippers?’ hoorde hij Jennifer achter zich klagen. ‘Wij kunnen net zo goed hier wachten.’ Ze keerde zich tot Anna. ‘Laat die jongens hun benen maar breken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat was een verrassend antwoord – maar wel eentje dat ze leuk vond.
      ‘Dan moeten we sowieso een competitie hutten bouwen doen.’ Ze grijnsde. ‘Ben benieuwd of we nog iemand meekrijgen.’ Ze stak haar handen in haar zakken en wierp en blik naar voren, waar Shane en Cillian liepen. Die kreeg ze vast wel zo ver. Cillian was wel in voor iets competitiefs en Shane deed zo’n beetje alles wat z’n vriend deed. ‘Heb je weleens in de buitenlucht geslapen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elliott Winchester

'Eén keer,' zei hij. 'In de tuin van een vriendin van vroeger, van de basisschool. We hadden toen een hut gemaakt van dekens en tuinstoelen, geloof ik.' Hij glimlachte. 'We waren ervan overtuigd dat je daarin kon wonen, en omdat het 's nachts droog zou blijven, vonden zijn ouders het prima als we er een nacht in zouden slapen. Maar het bleef dus níet droog die nacht.' Een grijns speelde rond zijn lippen. 'Maar we wilden ons ongelijk niet toegeven, dus hebben we er de hele nacht gelegen. Geen oog dichtgedaan, natuurlijk. Gelukkig was het wel gewoon warm buiten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Annalise Walton

Anna reageerde niet direct op haar vriendin - ze was in een plas gestapt dat níet alleen uit water bestond. 'Ieuw ieuw ieuw...' mompelde ze toen haar zomerse, beige stiletto's onder de modder zaten. Waarom waren ze überhaupt gaan lopen? Het had in eerste instantie een beter idee geleken dan in de regen te blijven zitten, maar ze had eigenlijk wel verwacht al een schuilplek tegen te komen. Haar voeten werden moe. Ze was gewend om veel op hakken te lopen, maar niet zóveel. 'Jen, zullen wij teruggaan?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Teruggaan was nog een beter idee dan wachten, inderdaad. Dan konden jongens vooral hun jongensding doen en Robinson Crusoë spelen, ofzo.
      ‘Ja, is goed.’ Ze liep nog even naar haar vriend om hem een kus op de lippen te drukken. ‘Doe je wel voorzichtig? Er is hier vast geen dokter op het eiland – als er al mensen wonen.’ Een beetje bezorgd liet ze haar hand langs die van hem glijden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

Hij toverde een glimlach op zijn gezicht. 'Natuurlijk. Over een paar uur ben ik ook weer terug.' Hij wreef kort met zijn duim over haar handpalm, drukte nog een kus op haar lippen en draaide zich toen om. Hij vond het niet erg dat ze terugging. Hij was al verbaasd geweest dat zij en Anna niet meteen hadden gezegd dat ze niet mee wilden lopen. Niet alleen omdat ze niet echt types waren die zin hadden om het uiterste van hun lichaam te vragen, maar ook omdat ze nou niet bepaald geschikt schoeisel droegen - teenslippers en hakken.
Het gaf hem ook een iets geruster gevoel dat ze gewoon teruggingen. Dan hoefde hij zich ook geen zorgen over Jennifer te maken en konden ze net wat meer risico's nemen in hun zoektocht. Al zou hij dat niet aan haar vertellen, want dan zou ze overvloeien van bezorgdheid.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jake vond het wel prima dat die meiden terugkeerden, die zouden hen toch alleen maar ophouden. ‘Eén verkeerde beweging en jouw camera ligt straks aan stukken hè?’ waarschuwde Jake de nerd. ‘Of je kop, als je een beetje ongelukkig neerkomt.’
      Veel meer woorden ging hij er ook niet aan vuilmaken, die Kai was er wel eentje die voor zijn werk wilde sterven. Moest ie maar lekker doen dan. Jake begon aan de klauterpartij, waarbij Kai al snel achter raakte.
      ‘Als we hier nou echt geen teken van leven vinden en de piloot de radio niet meer aan de praat krijgt, dan zijn we wel echt fucked,’ zei Jake nadat ze een tijdje later met z’n tweeën op een grote rots uit hijgden. ‘Denk je dat we dan voor onszelf moeten kiezen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een zweem van een glimlach keek Jennifer hem even na. Hoewel ze het niet fijn vond dat Bryce de reis voor haar verzwegen had, was ze toch wel blij dat hij hier nu bij haar was. Hopelijk zou hun relatie hier sterker door worden. Ze hadden twee jaar lang met elkaar gescharreld voordat ze besloten ervoor te gaan, inmiddels een jaar geleden. Het was in die tijd ook nog een paar maanden uit geweest, hoewel ze nu al wel weer sinds februari samen waren. In die break was ze erachter gekomen dat haar gevoelens voor hem wel echt diep zaten en dat ze hem niet kwijt wilde.
      Ze keerde zich van de jongens af. ‘Het is toch wat hè, hier stranden,’ zei ze hoofdschuddend. ‘Ik ben blij dat Jake en Bryce bij ons zijn.’ Ze haakte haar arm door die van haar vriendin. ‘Het is maar goed dat ik zelf nog een fles drank had meegenomen, dan kunnen we vanavond nog dóén alsof we vakantie vieren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jake was sowieso al niet iemand die zich inhield, dus Timothy zag hem er dan wel voor aan om snel explosief te worden.
      ‘Misschien hoeven we ook niet bij elkaar te blijven,’ opperde hij. ‘Dat populaire kliekje kan ook wel een kilometer verderop gaan zitten. Die worden toch niet vrolijk van ons.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Annalisa Walton

'Ik kan niet wachten.' Ze hoopte maar dat ze hier snel weg konden. Ze voelde zich vies, haar voeten deden pijn en ze had nog nooit zoveel behoefte gehad aan een lekker warm bubbelbad. Het weer begon gelukkig wel wat op te klaren. Dat was wel zo prettig, want ze was he-le-maal klaar met die regen.
Ze liepen een tijdje over het strand zonder iets te zeggen. Anna vond het wel fijn dat dat met Jennifer kon, bij de meeste anderen voelde ze altijd een behoefte om de stilte te doorbreken maar met Jennifer was dat niet nodig.
Toch doorbrak ze die stilte wel - met een enorme gil. Net toen ze Timothy en Florentine weer in het oog hadden gekregen, zagen ze een enorm wezen uit het water het strand op stappen. Ze sloeg vlug haar hand voor haar mond toen het wezen hun kant op keek. Met trage stappen liep het dier het strand op, maar het hield Anna en Jennifer nauwlettend in de gaten.
Het was alsof haar hart stilstond. Het dier leek nog het meest op een krokodil - het was beschubd, met een lange, platte snuit - maar het stond hoger op zijn poten.
Anna pakte Jennifers hand en kneep erin, uit angst dat ze anders in haar rokje zou plassen toen het dier langzaam hun kant op kwam.
En toen nam de paniek het over. Ze liet Jennifers hand los en rende weg, eerst richting de jongens, toen richting de bomen. Rennen ging niet soepel op haar hakken, maar ze bleef in beweging. Alles was beter dan in de buurt van dat monster blijven!

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Florentine Gooly

Flo had Timothy's opmerking beaamd. Ze spraken nog op zachte toon verder.
Na een tijdje zagen ze een eindje verderop weer twee mensen terugkomen. Flo grinnikte. 'Ik was al verbaasd dat die meiden überhaupt meegingen op deze zoektocht,' zei ze. Haar blik schoot direct weer naar Rudie, die weer hun kant op aan het lopen was. Die zou niet blij zijn dat deze twee terug waren, al waren zij zeker niet de ergste van de groep.
'Hopelijk zijn ze -'
Ze maakte haar zin niet af. Haar hartslag nam toe toen ze slechts tientallen meters bij hen vandaan plotseling een wezen uit het water zag lopen. Het was een soort krokodil.
'Shit,' fluisterde Flo. 'Die - die zijn niet al te snel op het land, toch?'
Direct nadat ze die woorden had uitgesproken, kwam het dier meer het water uit en zag ze dat het enorme poten had.
'Fuck.'
Het dier had zijn ogen gefixeerd op Anna en Jennifer en daarom fluisterde Flo dat Timothy zoveel mogelijk spullen bij elkaar moest rapen die mogelijk nuttig zouden zijn - en misschien konden ze dan terug het vliegtuig in om zichzelf in veiligheid te brengen?

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jennifers ogen puilden bijna uit toen er een monsterachtige krokodil het strand op stapte en óók nog eens hun kant op kwam. Een paar tellen verstarde ze, totdat Anna gillend haar hand greep. Algauw sprintte haar vriendin ervandoor. Jennifer wierp nog een angstvallige blik over haar schouder. Het beest had langere poten dan ze zich van krokodillen herinnerde en ze rende achter Anna aan de jungle in. Haar slipper bleef al snel achter een plant haken en Jennifer schopte ook de ander uit terwijl ze met opgeheven arm de takken uit haar gezicht probeerde te houden en ze ook nog in de gaten probeerde te houden waar Anna heen ging.
      Konden ze dat beest voorblijven? Moesten ze niet in een boom klimmen ofzo?
      In een boom klimmen. Hoor je jezelf wel?
      Alsof ze dat ooit zou kunnen.
      Ze wierp weer een blik over haar schouder, maar het struikgewas was dicht, zeker bij de grond en ze durfde niet stil te blijven staan om te horen of het beest hen volgde. En dus rende ze verder, terwijl de paniek door haar lijf gierde en ze haar voeten voelde bloeden door allerlei scherpe dingen waar ze in stapte.

---

Every villain is a hero in his own mind.