[ORPG • 0] Lidil - Speeltopics

Op een Amerikaanse highschool worden acht senior-studenten uitgeloot die een week lang naar een superluxe hotel op een eiland in de Atlantische oceaan gaan. Zij mogen één iemand meenemen. Door een storm maken ze een noodlanding op een ander eiland . Ze schuilen die nacht in een grot en vinden daar een portaal naar een nog onbekende wereld.



PERSONAGES

♂ Bryce James ♂ Caleb Foster ♂ Cillian Grimes ♂ Elliott Winchester ♂ Jake Hill ♂ Kai Jones ♂ Nick Robbins ♂ Rudie Avila ♂ Shane Hill ♂ Timothy Shephard ♂ Wesley Miller

♀ Annalisa "Anna" Walton ♀ Florentine "Flo" Gooly ♀ Ivy Copeland ♀ Jennifer Goldstein ♀ Maisey Osborne ♀ Samira Crosby

Spreadsheet

VERDELING
Wes, Samira, Caleb, Nick, Ivy // Shane, Cillian, Rudie, Elliott, Maisey // Bryce, Jake, Anna, Jen, Kaj

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 12:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Florentine Gooly

Even leek het alsof het beest achter het tweetal aan zou rennen het bos in, tot het zich plotseling omdraaide en haar recht in de ogen keek. Ze waren net opgestaan en Flo had nog een rugzak op haar rug gebonden, toen het dier stap voor stap hun kant op kwam. Haar hart klopte in haar keel toen ze langzaam naar achteren stapte - en daarbij vrijwel direct een pijnscheut door haar enkel voelde trekken.
Toen de krokodil zijn tempo begon te versnellen, nam de adrenaline het over. Ze greep Timothy's had toen ze zich realiseerde dat het dier doorhad dat ze mogelijke prooien waren en begon te rennen - al was het eerder hinkelen.
Konden ze naar het vliegtuig? Het leek een goede oplossing, maar het dier dwong hen meer de kant op richting het bos.
'Rudie!' schreeuwde ze naar de jongen die een eindje verderop stond en nog niets had meegekregen van het dier. 'Ren!'
Flo probeerde helder na te denken, maar dat ging moeizaam als je achtervolgd werd door een monster, je voet verging van de pijn en je géén idee had waar je naartoe moest. Het enige wat ze kon bedenken, was dat ze moest blijven rennen, rennen, bewegen, tot ze zich tussen de bomen bevonden en ze in ieder geval een plek hadden om zich te verstoppen.
En hopelijk hield dat beest niet te veel van bomen...

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

De angst joeg adrenaline door zijn lijf, waardoor hij de pijn in zijn knie algauw vergat. En niet alleen de pijn… Hij was al omringd door groen toen hij weer aan Rudie dacht, die helemaal alleen op het strand was. Wat was hij een lafaard! Hij had zijn vriend alleen gelaten, met een of andere prehistorische krokodil. Rudie – die al verkrampte bij het zien van Jakes grijns. Hoe kon hij zich ooit staande houden tegen zo’n monster?
      Zou het beest Flo en hem achterna zijn gekomen of had het zich naar de weerloze Rudie toegekeerd? Hij schaamde zich voor de geniepige gedachte dat het toch wel een hele opluchting zou zijn als het dier niet achter hén aan was gegaan.
      Tijdens het rennen greep hij Flo’s hand vast, bang dat hij haar anders kwijtraakte, of dat ze door haar enkel zou zakken en niet meer op kon staan. Een tak sloeg in zijn gezicht en hij struikelde bijna, maar een ruk aan zijn arm hield hem overeind. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een boom waar hij wel in dacht te kunnen klimmen en hij sleurde Flo met zich mee. ‘Daar… kun je daar in klimmen?’ hijgde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Kijk nou, een papegaai!’ Nick greep Ivy bij de arm, die naast hem liep. Hij moest bekennen dat hij niet echt geloofde dat ze hier een dik hotel zouden tegenkomen, maar vogels spotten was toch ook best leuk als je alleen vetgemeste duiven gewend was. Hij wees omhoog. Hoewel de bladeren bewogen, was er alleen niets meer te zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zijn shirt plakte tegen zijn lijf. Het was echt smerig heet en hij werd schijtziek van alle muskieten die om hem heen zwermden. Mopperend baande hij zich een weg door het groen.
      Naast zich hoorde hij Cillian grinniken. ‘Je doet echt alsof we in de hel zijn beland.’
      ‘Dat zijn we ook,’ bromde hij nors. Hij sloeg weer een mug van zijn arm. Hij zat al helemaal onder de bulten. ‘Waarom heb jij daar geen last van?’
      ‘Dat is mijn vampierenbloed.’
      ‘Dan had je op z’n minst moeten vergaan van de hitte.’
      ‘Alleen van zonlicht. Dat is hier gelukkig nauwelijks.’ Hij wierp een blik omhoog, naar het dichte bladerdek.
      ‘Nee maar serieus. Heb je een of andere insectenspray mee?’
      Cillian schudde zijn hoofd en gaf hem een knipoog. ‘Jij bent gewoon lekkerder.’
      Shane voelde dat hij een kleur kreeg en gaf zijn vriend een elleboog.
      ‘Hé man, voor muggen,’ grinnikte Cillian. ‘Anders win ik op alle fronten.’ Hij draaide zich om naar Maisey en Elliott. ‘Wat vind jij, Elliott? Wie is lekkerder, Shane of ik?’

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 10:20 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elliott Winchester

'Lekker van buiten of ook van binnen? In beide gevallen kies ik voor jou.'
Elliott had het niet op Shane. Hij was dan misschien nog niet zo vervelend als zijn broer, maar Elliott kon zich nog wel goed herinneren dat Shane degene was die Jake had geholpen toen ze hem het water in pleurden. Meestal was het Bryce die het vuile werk opknapte, maar die had een lichte sportblessure en had er vooral lachend bij gestaan. Shane was een waardige vervanger geweest.
Elliott had zijn been flink opengehaald aan takken die in het water hadden gelegen en doordat het water zo vies was, was die wond ontstoken geraakt. Dit was zo uit de hand gelopen dat hij uiteindelijk onder het mes moest en weken op krukken had moeten lopen.
Het was wel de laatste keer dat ze hem te pakken hadden gehad - daarna had hij zich een tijdje niet meer alleen vertoond en was hij ook een stuk harder geworden naar hun pesterijen. Uiteindelijk lieten ze hem met rust, op een regelmatige kutopmerking na, maar het had wel een bittere nasmaak achtergelaten.

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 10:21 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

’Told you.’ Cillian grijnsde triomfantelijk naar hem.
      Shane rolde met zijn ogen. ‘Nou diepteleurstellend dat zo’n nicht niet op me geilt,’ bromde hij.
      Grinnikend sloeg Cillian een arm om zijn schouders en fluisterde: ‘Nee, hebben andere soorten nichten jouw voorkeur?’
      Shane wierp hem een dodelijke blik toe, waar Cillian alleen maar om moet grijnzen.
      De jongen keek over zijn schouder. ‘En wat vind jij, Mais? Wie van ons is lekkerder?’
      Maisey snoof. ‘Jullie zijn allebei even lelijk.’
      Shane schudde Cillians arm van zijn schouder en versnelde zijn pas. De fluistering bleef door zijn hoofd spoken en maakte hem misselijk. Zijn gedachte schoten om de een of andere reden naar Bryce – wat nergens op sloeg, want die gast was hartstikke hetero. Toch had hij opeens het akelige gevoel dat Cillian had ontdekt dat die jongen hem niet helemaal koud liet en die gedachte liet de paniek in hem oplaaien. Wat als Bryce nu eens zo’n opmerking hoorde? Of Jake?
      Opeens schoot er iets lichtgroens naar zijn voet. Hij trok zijn been opzij en slaakte een gil toen hij zag dat het een slang was van minstens een meter. Vloekend en schreeuwend strompelde hij naar achteren, terwijl zijn hart als een gek tekeerging. Wild keek hij om zich heen. Hij zag het dier niet meer en hij begon in paniek te raken. Wat als er meer waren? Wat als hij gebeten werd?
      ‘Hé kalm aan man.’ Cillian greep zijn arm beet. ‘Wat is er aan de hand?’
      ‘Een slang, ik zag een fucking slang!’
      De tranen stonden in zijn ogen en hij trilde over zijn hele lijf. Hij schaamde zich dood voor zijn reactie, maar hij kon er niets aan doen en bleef panisch om zich heen kijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

Bryce wilde er niet over nadenken. 'Zo ver zijn we nog niet,' zei hij, maar hij probeerde de gedachte te verdringen omdat hij wist dat het antwoord dan ja zou zijn. Als ze hier écht vast zouden zitten en moesten gaan zien te overleven, dan waren er gewoon een aantal luitjes mee waarvan hij niet verwachtte dat die dat aan zouden kunnen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ivy Copeland

'Oh, echt?' Ze volgde direct zijn blik, maar zag enkel iets bewegen. 'Shit, hij is weg! Weet je zeker dat het een papegaai was? Zo'n hele mooie - zo'n ara?' Ze bleef naar de plek kijken waar hij naartoe had gewezen, in de hoop dat het dier terug zou komen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rudie hoorde Florentine wel roepen, maar hij wist niet echt wat ze duidelijk wilde maken. Zijn naam, dacht hij eerst. Toch begon hij daar aan te twijfelen. Waarom zou ze iets naar hem roepen? Of hadden ze misschien hulp nodig? Hij draaide zich om en tuurde naar de plaats waar ze hun bagage hadden achtergelaten. Daar waren ze niet meer. Verward speurde hij de omgeving af. Plotseling viel zijn blik op een roodbruine krokodil en hij slaakte een gil. Het beest stond aan de boomgrens en draaide zich om.
      Rudie verkrampte.
      ‘Hierheen, knul!’ klonk het rechts van hem.
      Hij draaide zijn hoofd opzij en zag de piloot half uit het vliegtuig hangen. Rudie wierp een angstvallige blik op de krokodil, die inmiddels al bij hun bagage was. Hoe snel was het dier? En –
      ‘Nu, jongen!’ donderde de stem van de piloot.
      Rudie schudde zich los uit zijn verbijstering. Hij wilde er net naartoe rennen toen het monster juist naar het vliegtuig snelde. Vlug begon hij in de tegenovergestelde richting te hollen, weg van het strand, waar hij een verstopplek zocht. Zijn onderlip begon te trillen toen hij eenmaal een plaats had gevonden om zich te verbergen. Hij maakte zich klein en smoorde zijn snikken tegen zijn arm, bang dat het beest hem anders zou horen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja, zo’n rood met geel en blauwe!’ Omhoog kijkend stapte hij verder door de bush, Ivy bij de arm vasthoudend. Plotseling zakte hij tot zijn enkels in de drek weg.
      ‘Gatverdamme,’ bromde hij. Hij wilde een stap terugzetten, maar de grond zoog zijn voet vast. Hij verloor zijn evenwicht en toen hij zijn andere voet ook naar voren zette, zakte hij daarmee ook tot halverwege zijn onderbeen weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jake was niet overdreven optimistisch en hield liever rekening met de minst gunstige scenario’s, maar dat was niet iets wat hij snel met anderen wilde delen. Hij ging Bryce’ hoop de bodem niet in slaan. Als ze hier echt niet weg konden komen, kwam Bryce er vast nog we op terug.
      Ze zeiden niet veel tegen elkaar terwijl ze over de rotsen verder klauterden. Daar hadden ze al hun aandacht voor nodig, want door de regen was het spiegelglad en het duurde niet heel erg lang voordat hij inzag dat dit misschien niet een hele verstandige zet was. Toen hij over zijn schouder keek, zag hij dat Kai al een eind achterop was geraakt.
      Mooi. Misschien dat ie dan terug ging en eens ging kijken waarom die meiden net gegild hadden. Een van hen was vast in een aangespoelde kwal gaan staan, ofzo.
      Plotseling gleed zijn voet weg. In een reflex probeerde Jake zich ergens aan vast te grijpen, maar er was niets en hij gleed van de rots af en kwam anderhalve meter lager op de rotsen neer. Een stekende pijn trok langs zijn been en hij vloekte toen hij een flinke snee zag, van onder zijn knie tot aan zijn enkel. Het begon gelijk te bloeden; wegvegen had geen enkele zin.
      ‘Kut,’ bromde hij toen Bryce naar beneden geklauterd was. Hij graaide al in zijn rugzak, maar daar zat niets in waarmee hij zijn been kon afbinden. ‘Heb jij wat in je tas zitten om het mee af te binden?’

[ bericht aangepast op 20 dec 2021 - 21:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

Bryce vloekte van schrik toen Jake naast hem ineens naar beneden zakte. Hij liet zijn eigen tas van zijn rug afglijden en grabbelde er doorheen.
De meeste spullen die hij had waren niet van toevoegende waarde, tot hij een klein sjaaltje van Jennifer tegenkwam die ze even snel kwijt had gemoeten toen ze het vliegtuig in waren gestapt.
Hij trok het dunne doek eruit en gaf deze aan Jake. Hij had zelf maar weinig verstand van EHBO en wenste dat dit het ergste was wat er gebeurde. 'Kun je erop staan?' vroeg hij aan zijn vriend toen zijn been verbonden was. Als hij niet kon staan, werd het een heel lastige terugweg...

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het deed teringveel pijn toen Jake ging staan, maar hij had geen andere keus dan het te verbijten. Niemand zou hem hieruit komen halen en hij wilde zich ook niet tegenover de anderen laten kennen.
      ‘Het is wel te doen,’ zei hij, hoewel hij wist dat hij op Bryce zou moeten steunen. Maar als ze nu terugkeerden, zou bijna niemand dat zien. ‘Maar ben bang dat onze expeditie hier strandt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Shane was niet het type jongen dat doorgaans iets zei wat haar interesseerde, waardoor ze zijn stem – net als dat van de meesten – gewoon wegfilterde, maar toen Maisey het woord slang hoorde, stond ze gelijk op scherp. Enthousiast keek ze om zich heen – zonder daadwerkelijk een slang te zien.
      Een beetje zuur keek ze Shane aan. ‘Je hebt hem weggejaagd met je overdreven gedoe.’
      ‘Overdreven gedoe?’ Zijn stem sloeg over – wat ze helemaal niet bij hem vond passen.
      Ze gniffelde en boog zich naar Elliott toe en fluisterde: ‘Nou, als je hem ooit nog wil terugpakken moet je maar een slangetje in zijn bed neerleggen.’
      Maisey wist niet precies wát zich tussen Elliott en Shane had afgespeeld, maar zijn laatste opmerking wees wel uit dat hij nogal een bekrompen mening over geaardheden had en Elliott had ook wel laten doorschemeren dat hij niet heel erg van de jongen gecharmeerd was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elliott Winchester

Elliott grijnsde. Hij was het niet van plan - hij had geen zin om weer het doelwit te worden door die jongens uit te dagen - maar het was wel een leuk idee als ze Rudie weer zouden pesten. Die was nog veel meer hun slachtoffer geweest. 'Hopen dat zijn broer ze net zo eng vindt,' zei hij, en hij kon de bitterheid in zijn stem niet volledig onderdrukken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain