[ORPG • 0] Lidil - Speeltopics

Op een Amerikaanse highschool worden acht senior-studenten uitgeloot die een week lang naar een superluxe hotel op een eiland in de Atlantische oceaan gaan. Zij mogen één iemand meenemen. Door een storm maken ze een noodlanding op een ander eiland . Ze schuilen die nacht in een grot en vinden daar een portaal naar een nog onbekende wereld.



PERSONAGES

♂ Bryce James ♂ Caleb Foster ♂ Cillian Grimes ♂ Elliott Winchester ♂ Jake Hill ♂ Kai Jones ♂ Nick Robbins ♂ Rudie Avila ♂ Shane Hill ♂ Timothy Shephard ♂ Wesley Miller

♀ Annalisa "Anna" Walton ♀ Florentine "Flo" Gooly ♀ Ivy Copeland ♀ Jennifer Goldstein ♀ Maisey Osborne ♀ Samira Crosby

Spreadsheet

VERDELING
Wes, Samira, Caleb, Nick, Ivy // Shane, Cillian, Rudie, Elliott, Maisey // Bryce, Jake, Anna, Jen, Kaj

[ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 12:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Wel een mooie akoestiek hier,' grinnikte Cillian. 'We hoeven trouwens ook niet te horen hoe jij die met je liefje uitprobeert.'
      Hij scheen nog een keer in het rond. Het zag er wel veilig uit, concludeerde hij. Ze hadden nogal snel de andere kant van het eiland bereikt. Er leefden hier heus geen beren of jaguars, daar was het veel te klein voor, dus wat hem betrof konden ze hier vannacht prima pitten. Ze lagen in elk geval droog, dat leek hem het belangrijkst.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elliott Winchester

Elliott wist dat zijn wangen rood werden, maar gelukkig was dat niet te zien in het donker. Hij had dat soort dingen nog nooit gedaan en dacht ook niet dat zoiets snel met Rudie zou gebeuren. Rudie had er nog veel moeite mee om open te zijn over zijn geaardheid en het zou vermoedelijk wel wat tijd kosten voor hij zich wat beter in zijn schoenen vond staan.
'Geen seks-gerelateerde activiteiten hier, dus. Genoteerd,' grinnikte hij uiteindelijk, want hij wilde niet dat Cillian zijn ongemak over het onderwerp opmerkte.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Thanks de gods,’ bromde Shane. Het gemak waarmee Elliott en Cillian met elkaar praatten zat hem niet lekker. Hij wist wel dat de twee samen aan hun eindopdracht hadden gewerkt, maar hij had nooit verwacht dat ze op de een of andere manier ook met elkaar zouden klikken. ‘Nou, laten we dan maar teruggaan. Hopelijk heeft een van de anderen wel wat nuttigs gevonden.’ Hij draaide zich om en begon in de richting van de uitgang te lopen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

Bryce kon niet zeggen dat hij zich er prettig bij voelde toen hij een tijdje ronddwaalde door de bomen. Hij had écht zijn best gedaan om op te letten waar hij heen liep, maar moest uiteindelijk aan zichzelf toegeven dat hij de weg kwijt was.
Shit.
Hij slaakte een diepe zucht en baalde ontzettend van zijn eigen gebrek aan richtinggevoel. Hij had het ook wel kunnen weten; routes waren nooit zijn sterkste punt geweest. Nu liep hij hier in zijn eentje op een eiland, op zoek naar twee onvindbare meiden, terwijl er een krokodil op het strand hun spullen stond te bewaken en ze geen idee hadden of ze het eiland nog konden verlaten.
De moed zonk hem in de schoenen en hij plofte neer op een steen. Hij had al een paar keer de namen van de meiden geroepen, maar vond het niet verstandig om te hard te roepen. Wie weet wat voor beesten hier nog meer leefden.
Waarschijnlijk waren Jennifer en Anna gevlucht zodra ze de krokodil op het strand hadden zien liggen, net als dat drietal dat achtergebleven was. Bryce moest eerlijk bekennen dat hij eigenlijk niet meer wist wíe er achter waren gebleven, behalve Rudie - maar dat sprak voor zich, dat die gevlucht was. Angsthaas.
Voor zijn gevoel wachtte hij al uren, maar in werkelijkheid was er maar een halfuur voorbij. Hij had meerdere keren op zijn mobiel gekeken, maar had geen moment bereik gehad. Uiteindelijk had het ertoe geleid dat hij weer rondjes was gaan lopen, op zoek naar het strand, maar hij kwam op een gegeven moment op plekken waar hij sowieso nog niet was geweest - het bos ging wat over in rotsachtig gebied.
Zijn zenuwen begonnen nu toch wel wat toe te nemen. Hij gaf niet graag op en was meestal wel een doorzetter, maar het zat hem helemaal niet lekker dat hij in zijn eentje de weg kwijt was op een onbewoond eiland. En Jennifer liep ook nog ergens rond, met een vermoedelijk hysterische Anna naast zich. En Jake zat in de buurt van dat creepy beest. Bryce was er niet extreem bang voor, maar Jake kon nu niet snel rennen. Krokodillen konden niet klimmen, toch?
Hij spitste zijn oren toen hij geluiden hoorde. Geritsel. Stemmen. Geen vrouwenstem, dus geen Jennifer of Anna, maar in ieder geval wél mensen - en of dat nou mensen van hun groep waren of mensen die hij niet kende, het was hoe dan ook een goed teken.
Hij volgde de richting van de stemmen en moest daarbij flink wat takken aan de kant tikken. Het bos was behoorlijk dichtbegroeid met bomen die hij niet kende en die ze in hun staat ook niet hadden.
'Au!'
Hij was tegen iemand aangevlogen en zette geschrokken een stap naar achteren. Een zucht ontsnapte uit zijn mond toen hij zag tegen wie hij opgebotst was.
Shane.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Er lag al een gil op zijn lippen toen iets groots uit de bosjes vloog en recht tegen hem aan knalde. De enige reden dat hij die niet uitte, was doordat de botsing alle lucht uit zijn longen sloeg. Hij wilde dat wat hem ook besprongen had net een dreun geven toen hij zag dat het een mens was. En niet zomaar eentje – het was Bryce.
      ‘Bryce,’ zei hij dan ook – weinig intelligent. Sneller dan hij waarschijnlijk bij een ander persoon zou doen, liep hij achteruit. ‘Wat doe jij hier? Waar is Jake?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

'Ik was Jennifer en Anna aan het zoeken, die zijn waarschijnlijk het bos in gerend. Er zit een enorme krokodil onze spullen te bewaken, dus ik vermoed dat ze daar van geschrokken zijn. Jake is bij het strand, hij heeft zijn been opengehaald,' dreunde Bryce op. 'Samen met de grootste lafaard die er bestaat, met zijn camera.' Hij wilde niet zeggen dat hij zelf verdwaald is. Het zou vervelend genoeg zijn om dat te moeten vertellen, en al helemaal aan Shane.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Shane staarde de jongen aan. Een krokodil? Maakte hij een nou een geintje? Zijn gezicht was echter een en al ernst. Hij keek Cillian zijdelings aan, die naast hem kwam staan.
      ‘Dus jut en jul zijn verdwenen, die blaaskaak van een broer van je is gewond en d’r ligt een fucking krokodil op het strand. Nog even en dit wordt een bruikbaar scenario,’ zei Cillian, zonder Bryce’ aanwezigheid ook maar te erkennen.
      ‘Is Jake er erg aan toe?’ vroeg Shane bezorgd. Een open wond in een plaats als deze… Er liep een rilling langs zijn rug. Grote kans dat het zou gaan ontsteken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met zijn vijven keerden ze terug naar het strand. Net voordat ze het zand op wilden stappen, zag Nick een gigantische krokodil tussen hun bagage en het vliegtuig liggen. Hij greep Caleb bij zijn arm, die net het strand op had willen stappen.
      ‘Kijk daar,’ fluisterde hij, vlak bij onze bagage…’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Caleb Foster

'Fuck. Hij schudde zijn hoofd. 'Komt dat beest uit het water?' Net toen hij aan het beredeneren was of ze hier nu moesten wachten of dat ze beter de benen konden nemen, klom het beest overeind. 'Dat is geen gewone krokodil,' zei Caleb ietwat geschrokken. 'Kijk naar die poten...' Hij schudde zijn hoofd. 'Met zulke poten is ie een stuk sneller op het land. Dat kon nog wel eens een probleem worden.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Bryce James

'Weet ik veel, ik ben geen fucking arts,' snauwde Bryce. 'Hij kan er niet goed op staan, dus dat lijkt me niet ideaal, nee.' Het sarcasme droop van zijn stem af. Nu pas merkte hij op dat zijn stresslevel veel hoger was dan hij door had gehad. 'Hebben jullie nog iets interessants gevonden?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Annalise Walton

'Jen?' Anna's stem trilde. Ze was in paniek weggelopen door dat monsterlijke beest dat ze op het strand hadden gezien, maar had tussen de bomen ook nog iets voelen kriebelen en was toen helemaal verder gerend. Nu had ze geen idee waar ze was. Haar vriendin was gelukkig achter haar aangegaan, want Anna wist niet wat ze had gedaan als ze nu alleen was geweest. 'Jen, wat moeten we nu?! Ieeh!' Ze schrok op toen ze iets langs haar been voelde kriebelen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Je hebt toch nog wel een páár hersencellen waarmee je kunt constateren of hij een teringgroot gat in zijn poot heeft, er een bot gebroken is of wat dan ook?’ snauwde Shane terug. Het ging hier verdorie om zijn bróér – die lul snapte toch ook wel dat hij hier niks mee kon?
      ‘We hebben een grot gevonden,’ zei Maisey, aanhakend op het nieuwe onderwerp. ‘Flink groot, daar zitten we in elk geval droog.’
      ‘Waar Jake nooit kan komen nu hij gewond is,’ bromde Shane. Hij wierp een vernietigende blik op Bryce, hij vond het sowieso kut dat hij zijn broer gewond had achtergelaten om die twee troela’s te gaan zoeken – wat hem blijkbaar niet eens gelukt was. Dacht hij nou echt dat die twee helemaal naar de andere kant van het eiland zouden lopen? Ze zaten waarschijnlijk bevend in de struiken ofzo.
      Zuchtend wreef hij over zijn gezicht. ‘Nou, laten we maar teruggaan dan.’
      Hij wierp een blik om zich heen, zoekend naar iets waarmee hij straks een krokodil van zijn lijf kon houden. Verder dan een flinke kei kwam hij niet, dus hij pakte het stuk steen op en beende in de richting van de jungle. Hoe opgefokt hij zich net nog had gevoeld na het zien van een slang; op dit moment wilde hij zo snel mogelijk naar zijn broer en er zeker van zijn dat hij veilig was.

[ bericht aangepast op 13 jan 2022 - 9:11 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bryce James

Dat wílde Bryce ook - hij kon alleen de weg terug niet vinden. Maar dat ging hij niet toegeven, niet met Shane in de buurt. Die lul deed net alsof hij zich geen zorgen om Jake maakte, terwijl hij ook wel wist dat dat bullshit was.
Stilletjes volgde Bryce de rest van de groep en hij voelde zich nog idioter toen ze het zandstrand in toch vrij weinig tijd hadden gevonden. Hij knikte naar de krokodil die een eind verderop zat, onveranderd. 'Met een kleine omweg komen we bij de rots waar Jake zit,' zei hij zacht. Hij leidde de weg en ze kwamen al snel bij Jake en Kai aan.
Bryce kon direct aan zijn kop zien dat Kai het bloed onder Jake's nagels vandaan had gehaald. De jongen zat een paar meter van Jake vandaan, maar hield zijn camera wel op de jongen gericht. Zodra hij de groep aan zag komen, draaide hij hem en richtte hij hem op Bryce. Die trok zijn wenkbrauwen op en stak zijn hand alweer naar voren, waarna de jongen vlug naar achteren schoot. Bryce liet het maar zo.
'Goed om te zien dat je nog leeft. Ik heb je broertje meegenomen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Samira zette een stapje naar Nick en Caleb toe, bij wie ze zich een stuk veiliger voelde. Haar hart ging wild tekeer terwijl ze naar het grote beest keek. Bij de bagage was niemand meer te bekennen.
      ‘De anderen zijn vast gevlucht,’ zei ze met trillende stem. ‘T-toch?’
      Wat als de die achterblijvers straks bloedend tussen de spullen lagen?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jake zag dat zijn tweelingbroer bijna kookte bij het woord “broertje” en grinnikte zacht. Vaak irriteerde het hem als Bryce en hij niet door een deur konden, maar hij vond het nu wel geinig. Shane klom naast hem op de rots en boog zich bezorgd over zijn been.
      ‘Het valt wel mee,’ wuifde Jake zijn bezorgdheid weg.
      ‘Helemaal niet,’ bromde Shane, die het sjaaltje iets optilde. Zijn gezicht zag bleek. ‘De wond is hartstikke diep, daar moet op zijn minst ontsmettingsmiddel en normaal verband omheen.’ Bedenkelijk wierp hij een blik op het vliegtuig. ‘Als jullie nou naar de andere kant van het strand lopen,’ zei hij met een blik op Bryce, Cillian en Maisey, ‘en dat beest weglokken, kan ik naar het vliegtuig rennen. Daar moet een ebho-kit zijn.’
      Het idee beviel hem niet – zelfs al was een ebho-kit sowieso handig in deze situatie. Maar hij had dan liever dat Cillian zijn leven waagde.
      ‘Cillian is sneller,’ zei hij daarom. ‘Laat hem gaan.’
      ‘Nah, van mij mag je wegrotten,’ snoof de jongen.
      Jake klemde zijn kiezen op elkaar.
      ‘Ik kan het heus wel,’ reageerde Shane gepikeerd. Hij stond op en begon weer van de rotsen af te klimmen.
      Jake onderdrukte een zucht. Ja – hij kon het vast.
      Maar wat als hij struikelde en Jake hulpeloos moest toekijken hoe dat beest hem pakte?
      Hij zag dat Cillian Shane bij zijn arm pakte en iets zei – en hoopte voor het eerst vurig dat de jongen het met hem eens was en dat Shane beter niet kon gaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.