Timothy Shephard
Timothy had het gevoel dat ze al uren in de boom zaten. Zijn spieren voelden stram. Hij wist wel dat ze hier niet eeuwig konden blijven zitten. Sterker nog – het was beter om een veiliger heenkomen te zoeken zolang het nog licht was. Net toen hij die gedachte wilde delen, hoorde hij iemand roepen – een meisjesstem, die van Jennifer of Anna?
‘Ik denk dat we de anderen moeten gaan zoeken,’ zei Timothy tegen Flo.
Hij dacht aan die arme Rudie en voelde dat de schaamte hem overviel. Die arme jongen zat vast al uren in zijn eentje…
‘Vooral Rudie,’ mompelde hij. ‘Die krokodil is vast weggegaan.’
Toch klonk die laatste zin meer als een vraag. Hij haatte het feit dat zijn stem lichtjes trilde. Wat als dat beest er nog wel gewoon was? Wat als het iets verderop gewoon lag af te wachten?
‘Misschien moeten we dat toch checken.’ Wat onhandig wurmde hij zijn schoen uit. Hij gooide het een stukje weg. Met een plof belandde het in de struiken. Gespannen hield hij zijn adem in, verwachtend dat het monster erop af stoof, maar er gebeurde niets.
‘Ik denk dat de kust wel veilig is,’ zei hij met een zijdelingse blik op Flo.
Every villain is a hero in his own mind.