[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Mijn vorige kamergenoot heb ik een weeklang in bed horen huilen zonder dat hij iets tegen me wilde zeggen,' zei hij zacht. Hij keek Jester weer aan. 'Geloof me, dat verstoorde mijn nachtrust meer dan wat voor ellendige droom dan ook.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox had het over zijn vorige kamergenoot, maar Jester wist wel dat hij Fire niet bedoelde. Hij doelde op iemand anders, die ook een traumatische ervaring had gehad en er met niemand over had willen praten. Zelfs bijna van school gestuurd was omdat zijn gave erdoor geblokkeerd was; Jester kon zich wel voorstellen dat die 's nachts....
      Wat, mochten mensen dat vergeten zijn, ook Jesters schuld was. Hij zweeg en staarde naar het glas in zijn handen. Niet voor het eerst probeerde hij zich voor te stellen wat hij zou doen als hij iemand anders probeerde te helpen na een nachtmerrie en hij slaakte een zucht. Proberen er met de ander over te praten, waarschijnlijk. Zeggen dat het zou helpen. En eigenlijk vond hij het voor Fox ook weer zo kut om er niks over te zeggen nu die had verteld dat hij het naar gevonden had dat Tony ook niks zei. Ofzo.
      'Ik droomde over Onyx.' Jesters blik schoot even naar de dichte deur. 'Eerst niet. Toen zat ik... in de boomhut. Waar ik vrijdag geslapen heb. Ik herkende het symbool op de muur. Ik weet eigenlijk niet eens waar het is. Het was er fucking koud maar toen riep iemand mijn naam en stond ik plotseling in het bos. Onyx stond verderop en hij- ik zag hem zijn polsen open snijden. Ik wilde hem helpen, maar hij trok zijn arm terug en zei dat het mijn schuld was en dat ik het niet kon oplossen.' Tranen prikten achter zijn ogen. 'En ik- ik zei sorry en-'
      Hij wilde het niet zeggen.
      Hij wilde het écht niet, want Onyx had spijt, toch? Hij meende het niet van vrijdag en hoe kon Jester dan ooit denken dat het wel zo was? Er rolde iets warms langs zijn wang naar beneden en zijn borst bonkte dof. Alsof er echt een mes had gezeten. 'Toen stak hij me neer,' fluisterde hij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Toen er tranen over Jesters wangen gleden, kroop Fox naar hem toe en sloeg zijn armen om hem heen. Wat hij moest zeggen wist hij niet meteen. Na Onyx’ woorden van vrijdagavond kende hij de connectie tussen het sorry-zeggen en de messteek. Hij begreep hoe dat met Jesters hoofd moest rommelen.
      Hij was dan ook geneigd om te zeggen dat Onyx dat nooit écht zou doen, maar kon hij dat zeker weten? Hij had ook nooit verwacht dat zijn eigen vriend zijn geest zou binnendringen en hem opdroeg zijn vrienden aan te vallen. Wat had hij nou voor mensenkennis?
      Toch was er wel één heel groot verschil tussen Onyx en Zebediah.
      Onyx had zichzelf willen ombrengen om wat hij had gedaan, en uit angst voor meer schade die hij zou toebrengen.
      Zebediah had hem recht in zijn gezicht uitgelachen. Had nooit ook maar een greintje spijt getoond
      ‘Ons hoofd doet soms gekke dingen met ons als we slapen,’ zei hij uiteindelijk en hij liet zijn greep om Jester iets vieren. Hij keek hem aan. ‘Is dat iets waar je echt bang voor bent? Dat hij je zal neersteken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Nee,' zei Jester, maar waar was het niet. 'Misschien.' Dat voelde om een heel andere reden fout. 'Ik weet het niet.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ja, concludeerde Fox. Al betwijfelde hij of Jester dat aan zichzelf kon toegeven. Hij streek even bemoedigend over zijn rug. Jester was zo’n lieve jongen, veel gevoeliger dan hij gedacht had. Al gold dat ook voor Onyx, realiseerde hij zich toen hij ook aan zijn tranen en de afscheidsbrief terugdacht. Niet wetend wat hij verder moest zeggen, leunde hij een tijdje met zijn hoofd tegen Jesters schouder. Gewoon zodat hij zich gesteund voelde.
      ‘Ik vind het zo rot voor je,’ zei hij uiteindelijk zacht. ‘Voor jullie allebei.’ Hij zuchtte. ‘Maar sommige mensen… zijn denk ik gewoon niet in staat om relaties te hebben. Als het met jou niet goed ging… kan ik me niet voorstellen dat het wel met iemand anders goed zou gaan…’ Hij beet op zijn lip, wist eigenlijk niet zo goed waarom hij dat zei. Wilde hij daarmee zeggen dat Onyx ook geen vriendschappen kon volhouden? Hij dacht aan het verhaal van Maaya, en hij wist dat er al eens eerder iemand was die hem als vriend had moeten dumpen. Hij begreep het wantrouwen dat hij in Jester had gehad, de pijn die Damon weer naar boven had gehaald, en toch vond hij het verschrikkelijk dat juist Jester daar de dupe van was geworden.
      Hij hoopte maar dat Adam Onyx goed kon opvangen. In tegenstelling tot Fox, leek hij hem vrij goed aan te voelen. Hij richtte zijn aandacht weer op Jester. Die kampte nu met nachtmerries, daar moesten ze eerst mee leren dealen.
      ‘Misschien helpt het om muziek aan te zetten,’ opperde hij. ‘Als je weer probeert te gaan slapen.’
      Hij vond het ook niet erg om naast hem in slaap te vallen als dat Jester gerust zou stellen, maar het idee om dat hardop voor te stellen liet al een rode zweem over zijn wangen trekken. Zulke goede vrienden waren ze nog niet, en hij was blij dat hij vanavond eens nadacht voordat hij wat zei en er niet van alles uitflapte.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze sloeg een bladzijde om. Hoewel het al laat op de avond was, kon Evelin niet stoppen in haar boek. Ze zat buiten op de omheining van de veranda, met een lantaarn vlak boven haar hoofd geknoopt. Het klein beetje licht gaf net genoeg af om de regels nog te kunnen lezen. Hoewel het koud begon te worden, weigerde het meisje naar binnen te gaan. Kippenvel stond op haar armen, maar haar boek was zo spannend dat ze hem niet los kon laten.
      Ze was zelfs zo verdwaald in haar zinnen dat ze het gegiechel niet hoorde, de stemmen die naderden. Pas toen Demetrius zijn staart in haar linkeroor stak, keek ze geschrokken op van haar boek. "Demy!" Ze keek beschuldigend naar de otter op haar schouder, maar de otter keek niet eens naar haar terug. Hij leek bezig met iets wat aan de andere kant gebeurde. "Kijk" fluisterde de otter. Evelin keek op van haar boek en wilde zich er eigenlijk direct weer in terugtrekken. Een rode blos trok tot haar oren op bij het zien van de blonde jongen en meteen raasden ze zenuwen als wolk dolle wespen door haar buik heen. Ze liet haar ogen terug over de letters in het boek gaan, maar het lukte haar niet meer om een woord te lezen. Ze beet op haar lip en keek toch even over de pagina's opzij. Hij was gewoon zo knap, en die glimlach! Om voor te smelten. De ogen, die waren nog erger.
      "Ik had een hele leuke avond," hoorde ze Yrla tegen haar vriendin zeggen. "Ik ook," hoorde ze 8034 antwoordden. Op het moment dat Evelin opzij keek, kon ze nog net de kus opvangen die de jongen op de wang van haar vriendin zette. Een misselijk gevoel kwam naar boven en het leek alsof al die wespen haar maag aanvielen. Het deed pijn om ze zo te zien, ze voelde de jaloezie in haar maag groeien. Wat had ze zelf graag daar gestaan, naast Yrla. Hij had haar al zo vaak in haar dromen opgezocht, haar gewone dromen althans. Dan had ze hem meegenomen naar de andere werelden en dan waren ze over het glanzende spiegelmeer gegaan, in een roeiboot met zijn tweeën en hij had haar gekust in plaats van haar vriendin! Ze schaamde zich nu ineens voor die droom, maar ze kon het ook niet helpen dat ze de blonde jongen zo leuk vond. En natuurlijk kende ze zijn reputatie, van rokkenjager. Maar ze had van alles geprobeerd om hem te vergeten, maar om een of andere reden hielp de jongen dat altijd weer om zeep. En kwamen haar gevoelens meedogenloos terug.
      Evelin keek even naar het meisje met de blonde haren. 8034 en zij waren nog niet zo heel lang vriendinnen, maar ondanks dat was het meisje wel gewoon op date gegaan met de jongen die Evelin al bijna twee jaar leuk vond. Ze had niet eens naar Evelin willen luisteren, toen ze vertelde dat ze het niet zo leuk vond dat ze precies met Yrla op date ging. Ze was gewoon gegaan. Evelin keek toe hoe de twee afscheid namen en 8034 zonder naar haar om te kijken de veranda opsprong om naar binnen te lopen. Evelin haar blik gleed even over de blonde jongen heen en haar hart stond voor twee seconden stil, toen zijn blauwe ogen in het weinige licht toch de hare vonden. Haastig wendde ze haar ogen van hem af en trok zich terug in haar boek, hopend dat hij gewoon flitsend zou verdwijnen, zoals hij altijd deed.

      "Wat lees je?" Zijn zachte stem klonk vlak naast haar oor en Evelin schrok zo erg dat ze haar evenwicht verloor. Een ferme greep sloeg om haar middel heen en zette haar netjes terug op de balk, voor ze überhaupt echt kon vallen. "Sorry, ik liet je schrikken." Toen Evelin opzij keek, keek ze recht in die twee staalblauwe ogen waar ze al nachten van droomde. Ze voelde hoe de jongen langzaam zijn hand terug trok. De plek waar eerder nog zijn hand gezeten had, brandde alsof ze het tegen een gloeiplaat had gehouden. Ze staarde de jongen verbaasd aan. Ze wilde graag iets tegen hem zeggen, maar het leek alsof haar tong tien keer dikker was geworden. Hij was gewoon zo knap, zo leuk. Ze ontwaakte ruw uit haar trance door Demetrius die in haar oor beet. "Zeg dan iets!." Demetrius wisselde van schouder en keek nieuwsgierig naar de blonde jongen die naast hen stond. "Uh, ja.. Geef niet," stotterde ze voorzichtig. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan, dit was absoluut niet wat ze wilde. Dus in plaats daarvan aandacht op te richten, zocht ze naar haar boekenlegger, sloeg ze haar boek dicht en gaf ze het voorzichtig aan Yrla. Hij nam het met een grijns van haar over en flipte het boek om, zodat hij de achterkant kon lezen. Er lag een glimlach op zijn gezicht en Evelin bewonderde in stilte zijn gladde kaaklijn, die hij strak geschoren hield. Zo dichtbij was hij nog nooit geweest en ze kreeg het alleen al warm van het idee. "Klinkt goed. Als je het uit hebt, wil ik het wel een keer van je lenen."
      Al glimlachend gaf hij het terug. Hun vingers streken voor heel even langs elkaar toen hij het teruggaf, wat een blos op haar wangen veroorzaakte. Voor ze echter hem kon antwoordden, klonk haar naam waarschuwend achter haar. Evelin keek even om naar haar vriendin die nog altijd in de deuropening stond en nu bijna woest naar haar keek. Zo te zien vond ze dit onderonsje niet zo leuk, want het gezicht van 8034 stond bijna woedend. Ze draaide zich om naar Yrla. "Sorry," verontschuldigde ze zich. Ze sprong van het hek af en liep naar haar vriendin, die ongeduldig op haar in de deuropening stond te wachten. Voor een moment keek ze even om naar de blonde jongen bij de veranda, voor ze naar binnen verdween.

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 17:44 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester schudde al zijn hoofd voordat Fox het voorstel helemaal uit kon spreken. Ondanks dat hij heus wel wist dat muziek van Fox niet hetzelfde was als muziek van Onyx. Het idee om zich net als die andere keren te ontspannen en in slaap te zakken met de melodie, deed nu een rilling langs zijn rug lopen. Het voelde te kwetsbaar en dat wilde hij niet zijn.
      'Nee,' voegde hij nog schor eraan toe. Een vlaag spanning trok door zijn schouders en het was pas toen het weer terug kwam dat hij zich realiseerde dat het ook weggetrokken was. Door Fox, waarschijnlijk. De warmte die van hem afstraalde leek hem stukje bij beetje wat te ontdooien. En hé, als dat één keer gelukt was, lukte dat vast ook nog eens. Babysteps Gewoon... niet aan gevaarlijke onderwerpen denken.
      'Als je wil moet je gewoon weer gaan slapen hoor,' zei hij zachtjes tegen Fox. 'Ik blijf nog even wakker.'
Misschien dat hij zich deze keer eens wel aan zijn eigen regel ging houden en er niet in zijn eentje op uit ging 's nachts om zijn hoofd leeg te maken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij keek nog even naar de gesloten deur waarin de meiden verdwenen waren. Vanavond was een succes geweest. 8034 bleek toch iets pittiger te zijn dan hij haar in eerste instantie had ingeschat, maar dat had de avond ook wel weer gezellig gemaakt. Hij had simpel een afgelegen plekje gezocht rond het meer. En hadden simpel op een kleedje gezeten met wat drinken en wat snacks, - een date-achtige situatie die hij had afgekeken van Vienna. Het was zijn tweede date van die week, al was het bij beiden dates een ander meisje geweest. Met Stella had hij simpel een leeg lokaal opgezocht en hadden ze muziek geluisterd en gekletst. Twee perfect afgezonderde dates, zonder dat hij de ander ooit tegen zou komen. Nu moest hij ze alleen wel uit elkaar houden en was zo slim geweest om na zijn eerste date met Stella alles op te schrijven wat ze gezegd had. Dat was hij ook van plan te doen met dit meisje.
      En hij had zelfs zijn eerste kans al gezien iets te stoken. Hij was in een opwelling naar het roodharige meisje gelopen dat op de veranda had gezeten en had simpel met haar gekletst. De scherpte die door de stem van 8034 had geklonken was ook zeker hem niet ontgaan en het was dus blijkbaar al een goede stap geweest om lichtelijk twijfel te creëren. Yrla moest toegeven dat hij het flirten nu lastiger vond, nu hij er zo ontzettend bewust met bezig was en totaal er iets anders uit verwachtte dan dat hij normaal deed.
      De jongen draaide zich om en keerde rustig terug naar het Panthers house. Hij probeerde te bedenken wat er die avond allemaal gezegd was, maar om een of andere reden drong het beeld van het blonde meisje steeds naar achteren en maakte plaats voor het meisje op de veranda. Het roodharige meisje... Evelin. Er was iets met haar. Voor een moment hadden ze elkaar aangestaard en had hij kunnen kijken in die donkergroene ogen van haar. Waarom wist hij niet zo goed, maar hij had ergens het gevoel dat ze hem bekend voor kwam. Hij kende haar ergens van, maar waarvan? Yrla haalde zijn schouders op, hij had vast een keer het bed met haar gedeeld. Dat was vast niet bijzonder geweest, als hij dat zich niet kon herinneren.

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 18:53 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, slapen ging toch al moeizaam. Kris en Zebediah aan mijn hoofd…’ Hij haalde verontschuldigend zijn schouders op. Hij dacht even na en veerde toen overeind. ‘Zal ik je een verhaal vertellen? Ik kan een Noordse mythe doen… Of een Griekse? Ik ken ook een paar Egyptische, Japanse en Russische maar dan moet ik wel spieken in mijn aantekeningen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Laten we haar opsluiten in de badkamer." Demetrius was op haar boek gaan staan en keek haar nu aan met die grote kraaloogjes. Er lag een glans van plezier over zijn ogen heen. Ongelovig keek Evelin naar het dier op het boek, blij dat niemand in de kamer was en niemand het kon verstaan, behalve zijzelf. "Dat kan ik echt niet maken!" siste ze zachtjes, bang dat haar kamergenoot weer elk moment binnen kon komen. 8034 was naar de badkamer verdwenen om zichzelf klaar te maken voor een nieuwe date. Het bleek dat haar vriendin ook wel interesse had in Yrla, want de week daarvoor hadden ze een behoorlijke ruzie gemaakt over de blonde jongen. 8034 had haar vriendelijk verzocht niet met haar 'toekomstige vriendje' te flirten, terwijl Evelin dat helemaal niet gedaan had! Dat het meisje hem echter direct zo claimde, zat haar dwars. En ze hadden elkaar voor een paar dagen gewoon niet gesproken.
      Demetrius liet zich echter niet zo snel uit het veld slaan. "Natuurlijk wel! 8034 weet dat je Yrla al twee jaar leuk vind. Dit is echt een kutstreek van haar. Dus wij leveren een kuststreek terug. Jij sluit haar op in de badkamer en dan gaan we gewoon zelf naar die date." Voor heel even aarzelde Evelin over dat idee. Ze wilde niets liever dan met Yrla op date, dat was iets wat ze al twee jaar wilde. "Maar hij heeft haar op date gevraagd en niet mij. Hij verwacht mij helemaal niet." Teleurgesteld keek ze naar de otter op haar schoot. Dat was wel waar. Hij had haar niets gevraagd...
      Demetrius liet zich echter niet uit het veld slaan. "Maar hij kent je nog helemaal niet! Jullie hebben nog nooit gesproken." Dat was wel waar. Hoewel ze hem al zo'n lange tijd kende, had ze hem nog nauwelijks gesproken in de tijd dat ze hier was. Demetrius oog viel op de iNet van 8034 en sprong er haastig naar. "We kunnen ook een bericht naar Yrla sturen dat je de date wil verzetten. En dan vertellen we dat niet aan 8034. Dan gaat zij vanavond naar Yrla en denkt ze dat hij haar laat zitten. En morgen gaan wij naar de date en zeggen we gewoon tegen hem dat jij kwam in plaats van je kamergenoot, want je vond het zo zielig dat ze een grapje met hem uithaalde.". Demetrius had de iNet al in zijn bek en sprong terug op Evelin haar schoot. Evelin wist dat de otter altijd al moediger was dan haar of dat hij makkelijker iets uithaalde, maar ze wist niet zo goed of ze daarin mee kon gaan. Kon ze dit echt wel maken tegenover haar kamergenoot? Ze waren ten slotte vriendinnen toch?
      Evelin nam de iNet over van Demetrius en keek even naar haar beste vriend ever. Demetrius mocht dan een dier zijn, hij was altijd wel haar steun en toeverlaat en moedigde haar vaak aan om dingen te ondernemen. Daaronder konden ook dingen vallen die haar in de problemen brachten, maar vaak waren ze ook slim. Evelin nam een diepe hap lucht en opende toen de iNet van het meisje, waar ze de code toevallig van wist, omdat ze die afgekeken had. Ze opende een bericht naar Yrla en liet haar vingers aarzelend boven de toetsen hangen. Moest ze dit echt wel doen? Een vlaag van zekerheid overviel haar en ze had net haar vinger op de eerste toetsen staan, toen de deur met een knal openging. Haastig verstopte Evelin de iNet tussen haar benen en Demetrius kwam snel boven op haar schoot zitten. Ze aaide het dier nerveus en negeerde 8034 die op dat moment binnen kwam zetten. Ze was te laat...
      "Ik denk echt dat we vanavond gaan zoenen, dat kan niet anders." Evelin voelde gal opkomen, maar negeerde haar kamergenoot. Onderhand was Evelin erachter dat ze dit gewoon expres deed, kijken of Evelin zou reageren. Ze was er bijna geweest om hen te saboteren en ondanks dat ze het niet gedurfd had, merkte ze nu dat ze spijt voelde dat ze het niet geprobeerd had. "Wat denk je? De groene of de roze?" 8034 hield twee jurkjes voor haar neus op. De roze was ronduit truttig, de groene wat meer chic. "De roze, zeker weten," zei ze direct. In haar eigen ogen was de jurk spuuglelijk en ze hoopte dat Yrla er ook zo over dacht.

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 19:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Stiekem was hij blij dat Fox niet meteen terugging naar zijn eigen bed, nu Jester hem daar de kans voor gegeven had. Er klonk nu enthousiasme door in Fox' stem en eigenlijk automatisch ontlokte dat bij Jester zelf ook het begin van een glimlach. Hij keek op naar Fox en de glimlach groeide nog ietsje verder. 'Noors,' zei hij en hij voelde zich alweer een klein stukje beter.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Daar moest ze even over nadenken. 'Oké, lach me niet uit, maar ik denk geschiedenis.' Nenya keek naar de andere jongen op en lachte even. 'Ironisch misschien, maar het voelt ergens alsof het dan makkelijker wordt om te zien welke kant de tijdlijn toen is opgegaan, om dat daarna te combineren met hoe de tijdlijn straks zal verlopen. Wat ik zie gebeurd niet altijd echt meer en sommige tijdlijnen verdwijnen. Dus, ja. Geschiedenis, denk ik. Ironisch, niet?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Na drie weken had Romeo nog steeds geen contact met hem opgenomen. Het zat Zebediah niet lekker. Nu kwam het wel vaker voor dat ze een maand geen contact hadden, toch zat er een onrustig gevoel in zijn maag. Alles leek nu even stil te staan, al viel dat op zich wel mee. Adrasteia deed nog steeds haar ding op de andere school en ook zonder contact met Romeo, wist hij dat er andere leerlingen waren die de naamlozen eruit werkten. Zonder zijn leiding ging alles heus nog wel even door… maar toch wrong het. Misschien omdat hij niet wist hoelang dit zou gaan duren. Misschien bleven de onderzoekers wel argwanend. Hij moest er niet aan denken dat ze hem de hele tijd op de vingers zouden kijken, dat er overal bewaking zou komen of dat ze zelfs een manier vonden om zijn aanwezigheid te detecteren.
      De verveling sloeg nu al toe. Tenslotte zat hij hier al meer dan een jaar en hij had er echt naar uitgekeken om Fox op te zoeken. Zijn gevoelens voor de jongen waren nog altijd nog een beetje een puinhoop – er was meer dan hij aan zichzelf wilde toegeven – maar hij voelde zich altijd levendiger rondom hem en hij miste zijn vrolijke lach, zijn maffe wendingen tijdens gesprekken en toch ook de zachtheid die hem een beetje had laten geloven dat hij niet zo verrot was als hij dacht dat hij was. Of als hij vond dat hij wezen moest, om zijn doel te kunnen bereiken.
      Maar het wachten beklemde hem, liet zijn gedachten veel te veel malen. Dan dacht hij aan Noah en de kill-order die hij aan Dezi had gegeven, en aan de vervloekte opluchting die hij iedere ochtend voelde als hij geen berichtje had gekregen waarin stond dat de jongen dood was. En hij dacht aan Kris – de enige wiens aanwezigheid hij hier kon waarderen, zelfs al lukte het die gast steeds vaker om hem zijn zelfbeheersing te laten verliezen. Wat het precies was, wist hij niet. Op sommige momenten wilde hij hem pijn doen, wilde hij de haat in zijn ogen zien als hij filmpjes liet zien van Fox en van hem. En soms – wilde hij geen van dat al. Wilde hij doen alsof hij dat nooit gedaan had. Wilde hij dat de jongen niet van die smalende dingen zei, dat hij tot de slotsom kwam dat Zebediah met iets goeds bezig was, iets waar hij zich ook bij wilde aansluiten. Vrijwillig. Hij beet op zijn wang, walgde van zichzelf omdat hij blijkbaar diep vanbinnen naar goedkeuring verlangde van iemand die hem jarenlang dwars had gezeten, die ervoor had gezorgd dat hij dag in, dag uit met pijn wakker werd en naar bed ging. Ergens was de haat echter gedoofd, had hij Kris’ onverzettelijkheid en durf leren waarderen. Hij kon hier weg – en toch bleef hij hier. Allemaal voor Fox. Het deed een jaloezie aanwakkeren, hij wist niet of hij het als een zwakte of een sterkte beschouwde.
      Feit bleef dat hij de enige was hier met wie hij interessante conversaties kon voeren, de enige die niet bang voor hem was, de enige die hem tegen durfde te spreken en de enige die hem soms het gevoel gaf dat hij nog steeds een mens van vlees en bloed was, die zijn menselijkheid niet volledig afgestompt had door alle keren dat hij zichzelf voor de spiegel opdroeg om niets te voelen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester trok de oordopjes uit zijn oren en keek op van het boek wat hij aan het lezen was. Norse Myths, van Neil Gaiman. Dezelfde die hij in de boomhut had gevonden en die ook al een paar jaar op zijn bureau gelegen had. Vanochtend had hij eindelijk weer een iets beter humeur gehad toen hij wakker werd en had besloten om het nog eens te lezen.
      'Op Romeo's kamer?' vroeg hij en automatisch ging zijn blik even naar de deur en daarna naar het raam. 'Inbreken is verboden, hè,' zei hij plagend. Hij schonk Fox een korte grijns en deed het boek dicht. 'Ik heb geen idee maar de suspense is killing me. Vertel.'

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 20:08 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Nou in dat geval, is het maar beter als de suspense je killt.' Hij boog zich dichter naar Jester toe en zei op gedempte toon. 'Want onze verknipte romanticus bewaart een fucking machinegeweer op zijn kamer.'

---

Every villain is a hero in his own mind.