[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Een rij was uiteindelijk iets wat alleen werkte als iedereen zich eraan hield en Jester was er vanavond veel te ongeduldig voor. Het hele afgelopen uur had hij zitten twijfelen of hij Fox om hulp zou vragen en zijn gezonde verstand had het eindelijk gewonnen van het betweterige stemmetje dat had lopen zaniken over geheimen en gemompelde redenen waarom hij de boomhut voor zich zou moeten houden. Ze waren vrienden, góede vrienden. De afgelopen weken was Fox er constant voor hem geweest en een geheim bewaren van iemand die zou kunnen helpen het te ontrafelen was gewoon ongelooflijk stom. Bovendien had hij er best wel zin in om gezellig met de jongen door het bos te struinen.
      Jester dook vlak achter Fox op en prikte hem zonder waarschuwing in zijn zij, bij wijze van begroeting. 'Boe,' grijnsde hij, terwijl hij naast de jongen kwam staan. 'Hoe ging het proefwerk van Sogat en heb je tijd om mijn partner-in-crime te zijn voor de rest van vanavond?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Agami had niets roze gezien, maar je kon ook best door andere dingen misselijk worden. Misschien niet zo plotseling, maar het kon vast. 'Zal ik met je meelopen terug naar de campus?' bood ze meteen aan. Waarom haar toekomstige zelf haar hier niet voor gewaarschuwd had, wist ze niet. Misschien omdat het de verrassing van de date verpes- het was geen date! Waarom dacht ze daar nu in hemelsnaam over na?! 'Kom, we gaan,' zei ze zachtjes en legde voorzichtig een hand tegen zijn arm. Straks ging hij zomaar nog onderuit ofzo.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Laten we het erop houden dat het geschiedenisproefwerk nu geschiedenis is en dan het soort geschiedenis dat de wereld bést helemaal mag vergeten.’ Fox keek Jester nieuwsgierig aan. ‘Maar vragen of ik je partner in crime wil zijn is als vragen of ik iedere dag een megasorbet met spikkels wil dus het antwoord is natuurlijk een dikke vette ja. Dus, vertel!’ Hij wipte op en neer op zijn tenen, waardoor zijn eten bijna van zijn dienblad gleed. Hij was wel weer in voor iets spannends en het was lang geleden dat iemand zoiets aan hem had voorgesteld – en de rest van de avond met Jester doorbrengen wilde hij absoluut. Hij voelde zich op zijn gemak bij Adam en Merrin, maar bij Jester was het toch nog net ietsje anders. Sinds hij bij Jester was ingetrokken, was het alsof er iets in elkaar was geklikt, alsof hij iets had gevonden waar hij al jaren naar had gezocht. Een vriendschap die anders was dan die met Fire of met Vienna, Adam en Merrin. Het voelde alsof Jester en hij helemaal op dezelfde golflengte zaten en dat had hij nog nooit bij iemand ervaren. Het liet hem iedere ochtend met een glimlach in slaap vallen én opstaan en ondanks het nieuws over Zebediah en de nieuwe hoop dat Kris nog in leven was, was het alsof hij inwendig in balans was. Hij voelde zich góéd. Écht goed, zonder maskers voor te hoeven houden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Emil werd een beetje verlegen van de zorgzame blik in haar ogen en zelfs de ondersteunende hand op zijn arm. Hij wilde zeggen dat het niet nodig was, maar hij kreeg het niet voor elkaar. Hoe verkeerd het ook was – ergens wilde hij gewoon dat ze nog wat langer bij hem bleef. Zelfs al maakte dat Tuuli boos. Schuldgevoel rees in hem op. Hoe kon hij dat nou denken? In strijd met zichzelf, liepen ze de cafeteria uit. Zijn hoofd voelde als een warboel en het liefst wilde hij ergens diep wegkruipen. Maar waar? Tuuli kon hem overal vinden. Er was geen muur die haar tegenhield.
      Hij zei dan ook geen woord terwijl ze terugliepen naar de campus en hij hield zijn blik op de grond gericht, hoewel hij zich maar al te bewust was van haar hand op zijn arm.
      ‘Sorry dat het zo afloopt,’ mompelde hij. ‘Maar je bent er in elk geval even tussenuit geweest.’ Hij glimlachte kleintjes, maar wist dat de teleurstelling niet uit zijn ogen week. Hij vond Nenya aardig, hij wilde graag meer tijd met haar doorbrengen. Toch wilde hij niet constant tegen Tuuli vechten. De keren dat hij wat met Yrla ging doen had ze zich stilgehouden, misschien dat ze dat niet erg vond. Misschien omdat die ook vreselijke dingen had gedaan. Maar Nenya… Die was zo puur. Dat wrong gewoon. Dat voelde verkeerd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'En jullie Naamloze ook. Dat is mooi ruk, met die zuivering.' Hij vond het maar niets, de gedachte dat zijn vriend straks van school verwijderd werd. Hij had gehoopt dat het de Elephants waren die het veld moesten ruimen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester noemde ook vlotjes zijn nummer op en keek eigenlijk niet eens naar het dienblad dat hij aangereikt kreeg. Fox' reactie had hem weer wat nieuwe moed gegeven dat het inderdaad een goed idee was om hem om hulp te vragen en dat was een fijne geruststelling om het stemmetje nog eens in zijn gezicht te wrijven. 'Het is geen prank,' waarschuwde hij, voordat Fox straks al hoopte op het bestelen van alle alcohol die de Buffalo's bezaten, 'maar ik denk dat het wel net zo goed in je straatje past. Ik wil opzoek naar de boomhut die ik die nacht in het bos gevonden heb. De catch is dat ik geen idee heb waar het is. You in for a quest?' Toch een beetje zenuwachtig zocht Jester Fox' blik. Zo cool was het niet om een boomhut te gaan zoeken, al helemaal niet als je een dikke kans had dat je een hele avond verspilde aan niks.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

'Zelfs als we samen moesten kauwgom krabben zou ik dat met alle liefde doen. Beter gezelschap heb ik hier nog niet gevonden.' Hij gooide aan arm om Jester heen, toonde iets tussen en grijns en een glimlach en hoorde toen zijn avondeten op de grond vallen. Met een zucht keek hij ernaar. 'Zie toch eens wat je met me doet.' Hij gaf zijn vriend een knipoog. 'Vertel mijn eten de volgende keer eens om op mijn dienblad te blijven liggen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vanbinnen deed het stemmete à la zijn wispelturige persoonlijkheid een vreugdedansje dat Fox zelfs nablijven met hem nog zou zien zitten. Maargoed, ze hadden het hier dan ook over de gozer die niet eens twee keer met zijn ogen had geknipperd voordat hij hem hielp met zijn nachtmerries en shit en er nooit iets over gezegd had dat dat toch niet in de brochure voor een nieuwe kamergenoot had gestaan. Hij had niet eens aan Fox moeten twijfelen.
      'Aye aye, Cap'n.' Jester lachte en keek even over zijn schouder naar Yara die hen glashard aan het negeren was. Zelfs als zíj jouw eten op de grond liet kachelen, hoefde je niet te verwachten dat er ergens nog een reserveportie lag. 'Heel soepel dit. Je mag de helft van mij wel.' Zelf was hij zo wijs om niet ook een arm om Fox heen te slaan, want dan lag zijn eten straks ook op de grond en dan hadden ze allebei niks.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Tijdens de vorige opdracht maakte het niet uit hoeveel mensen er in je afdeling zaten. Als de beste maar present waren.' Damon gooide de bal weer omhoog. 'En anders ga ik eens kijken hoe een Elephant-buffet me bevalt.' De wraak van Kijo had hij niet heel veel zin in, maar sommige opofferingen moest een mens maken zodat ze niet zelf de pijp uit gingen.
      Een dingetje dat hem wel dwarszat was dat hun naamloze heus niet zomaar verdwenen was. Die had wel aan de bel getrokken als ze was verwijderd en ook Experium zelf leek verrast toen ze ineens niet meer voor de lessen kwam opdagen. Cackle had er zelfs nog een notitie van gemaakt dat ze absent was. En aan de achterkant van zijn brein zeurde het idee dat Zebediah er iets mee te maken had, met zijn plan de naamlozen uit te roeien. Leuk en aardig allemaal, maar de Panthers hadden er ook nog een. De Lions ook- zelfs de Elephants. Die gozer mocht daar wel beginnen, fris terug van de dood.
      'Geen zorgen, man.' Damon ving de bal en grijnsde. 'Zo makkelijk ben je niet van ons af.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er kriebelde iets in zijn buik toen Jester zei dat hij zijn eten wel wilde delen. Hij schrok ervan – hij kende dat gevoel maar al te goed – en bukte zich vlug om het eten wel weer terug op zijn blad te vegen zodat hij het kon weggooien. Hij moest het zich verbeeld hebben. Hij had pasgeleden gehoord dat Kris misschien nog leefde, no way dat iemand ánders hem zoiets kon laten voelen. Met een vastberaden glimlach schoof hij alles aan de kant en liep met Jester mee naar de eettafel van de Panthers. De afgelopen weken leek hij bijna permanent van plek geruild te hebben met Dezi en hoewel niet alle Lions daar blij mee waren, leken zelfs Yrla en Onyx hem nog altijd beter te kunnen dulden dan Dezi.

[ bericht aangepast op 30 aug 2020 - 10:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx liep met Nish mee naar de campus van de Buffalo’s. Daar was hij inmiddels al een paar keer geweest, het begon haast vertrouwd te voelen. Nish had gevraagd of hij mee wilde doen met een maandelijks kaartspelletje, waarbij de winnaar de gave van de verliezer mocht gebruiken. Het deed hem denken aan vroeger, toen hij nog vaak pokerde. Er kwam een bittere smaak in zijn mond bij de gedachte aan Kris en Maaya en hij kon het niet helpen dat zijn maag verkrampte. Zou het zo ook aflopen met Nish? Het patroon dat zijn vriendschappen lieten zien, loog er niet om. Iedereen met wie hij zich verbonden voelde, raakte hij op den duur kwijt. Maaya. Kris. Jester. Iets waar hij over bleef struikelen en waar hij alleen met Adam over praatte. Die moedigde hem dan aan om anderen tóch een kans te laten geven, maar na sommige herinneringen was het gewoon heel moeilijk.
      Nish ving zijn blik en trok een mondhoek op. ‘We zijn toch niet zenuwachtig hè?’
      ‘Ik zou niet weten waar ik zenuwachtig om zou moeten zijn,’ bromde hij.
      Maar Nish had gelijk. Hij was het wel. Hij was gewoon bang dat alles met Nish ook weer helemaal misging en hij was allang het punt voorbij waarop hij daar onverschillig over kon doen. Hij keek er altijd naar uit om samen dingen te ondernemen. Om de een of andere reden voelde het gemis van Jester verder weg als hij met zijn nieuwe vriend was. Want ja – zo durfde hij hem voorzichtig te noemen.
      ‘Je bent met onbekende mensen in een ruimte, ik snap het heus wel.’ De jongen liet hem een begripvolle glimlach zien. ‘Maar maak je niet druk. Niemand van hen geeft wat om de roddels die rondgaan en ze zijn allemaal wel wat sociaal gestoord gedrag gewend.’
      Onyx wist niet helemaal hoe hij zich onder die opmerking moest voelen, al vertelde Nish’ grijns dat hij hem maar plaagde. Hij haatte de onzekerheid die hij voelde, die er vroeger nauwelijks geweest was, en hij miste de muren om zich heen waarachter hij zich veel veiliger voelde.
      Maar dit hoorde er allemaal bij – en Adam was trots geweest dat hij een avond met onbekenden ging doorbrengen.
      Ze gingen naar Nish’ kamer toe, waar verder niemand was. Nish sleepte de tafel naar de ruimte tussen de twee bedden en zette aan iedere kant een stoel neer. Zelf nam hij op de rand van het bed plaats die nu als een soort bank diende en na even aarzelen ging Onyx maar naast hem zitten. De eerste twee die binnenkwamen waren al geen volslagen onbekenden voor hem – Melissa en Vera, het meisje dat als leugendetector had gefungeerd toen de Panthers een overeenkomst met de Lions sloten. Melissa had hij al jaren niet gesproken, maar samen met Maaya’s kamergenoot in één ruimte zitten was toch niet zo heel ontspannen.
      ‘Onyx,’ zei ze dan ook, en er klonk verrassing in zijn stem door.
      Hij gaf een knikje en vroeg zich plotseling af of er nog meer Rhino’s zouden komen. Hij had er helemaal niet bij stilgestaan dat de Rhino’s en de Buffalo’s een bondgenootschap hadden gesloten. Straks kwam Maaya nog doodleuk naar binnen wandelen. Zijn ogen schoten naar Nish toe, plotseling besloop de angst hem dat het één grote grap was en dat deze hele vriendschap gewoon Maaya’s volgende zet was geweest om het minibeetje wat er nog van zijn zelfvertrouwen was geweest aan diggelen te slaan. Hij was geneigd om op te staan, om de kamer te verlaten. Toch dreinde Jesters stem door zijn hoofd dat hij altijd overal voor wegliep en dus bleef hij zitten en probeerde hij zijn emoties onder controle te houden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian had uiteindelijk niet heel veel overtuiging nodig gehad-- iets beters had hij ook niet te doen en hij was ook niet zó slecht in het spel dat het doorgestoken kaart was dat hij zou verliezen. En een beetje qualitytime met een paar afdelingsgenoten was goed voor het zwarte schaap van de Rhino's. Wie weet, misschien won hij wel. Altijd blijven hopen, toch?
      Misschien waren ze een paar minuten later dan gepland, maar geduld oefenen was een schone zaak. De deur naar de slaapkamer van Nish stond nog open en samen met Darian stapte Damon ontspannen over de drempel. Melissa en Vera zaten al aan de tafel. Het meisje was al een paar keer eerder meegeweest en had één keer bijna gewonnen. Geen heel verrassende zet, dus. Zijn ogen gleden naar de jongen die naast Nish op het bed zat en hij trok een wenkbrauw op.
      Onyx. Die gast van de Panthers waar Tony zo'n godganse hekel aan had en die recent ook die rooie verkracht had en zichzelf bijna om zeep had geholpen toen die het uitmaakte. Dat was een interessante toevoeging aan de groep. Als hij het kon hebben om te verliezen, natuurlijk. Of als hij won. Damon was wel benieuwd waarom Nish hem had meegenomen vanavond en wat de jongen zou doen als hij de verwachtingen doorbrak en er met de winst vandoor ging.
      Een luie grijns krulde om zijn lippen en hij keek de tafel tevreden rond. 'Welkom bij Fight Club,' zei hij en hij liet zich naast de Panther op het bed zakken. Darian had de deur achter zich dicht gedaan en was al aangeschoven naast Vera. 'Laten we beginnen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Ben je het ooit tegengekomen, zover je weet?' Jester duwde zijn handen in de zakken van zijn jack terwijl ze samen richting het bos liepen. De eerste hoodie van het seizoen had zich ook alweer laten zien en dat in combinatie met zijn dichte schoenen en het feit dat ze de hele tijd door een dicht begroeid bos zouden banjeren, moest toch wel genoeg zijn om hem warm te houden. Hij kon het leuk vinden of niet, zijn bijwerking loog er niet om en dan paste je je maar beter aan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nee – nooit! Het bos blijft verrassingen voor me houden. Al kan ik wel een paar hoeken bedenken waar het waarschijnlijk níét is, dus dat helpt.’ Ze kwamen bij het hek aan en hij keek Jester met een grijns aan. ‘Durf je te vliegen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Vliegen? Jester keek naar het hek, Fox en weer terug. Lopen was verstandiger, zowel omdat het veiliger was en omdat hij de vorige keer ook gewoon over de grond het bos in was gerend. Maar die gedachte had niet eens de tijd om goed en wel in hem op te komen voordat Jester hem impulsief aan de kant schoof en zich grijnzend naar Fox toedraaide. Een vonk plezier ontstak in zijn borst en hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. 'Kom maar op, Alladin.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.