[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester grinnikte. 'Je hebt geluk dat Onyx niet tegenover je zit, want dan was je je handen onderhand wel kwijt geweest, alleen al vanwege het feit dat je over spaghetti begint.' Zijn blik haakte zich in die van Romeo en hij trok een wenkbrauw op. 'Afgaande op je vrolijke gezicht toen je wakker werd van je middagdutje, ga ik ervan uit dat je weet waarom ik hier tegenover je zit, toch?' Nog voordat de Rhino antwoord kon geven, kapte Jester hem met een handgebaar af en deed het zelf al. 'Zebediah en ik mogen dan werelden van elkaar verschillen als het gaat om persoonlijkheid, maar ik ben bang voor je dat we toch iets meer gemeen hebben dan momenteel prettig voor je is, gast.' Hij grijnsde. 'Ik weet dat, en jij weet dat.'
      En zo begon stap 1. Uiteindelijk was het niet heel ingewikkeld. À la Maaya had Jester het idee om ouderwets te liegen, niet eens overwogen. Dit was allemaal waar, en beter nog, een waarheid die Romeo geloofde. Het had op zijn voorhoofd geschreven gestaan zodra de Rhino hem herkend had. Het enige wat Jester nu deed, was de jongen een klein beetje helpen om in te zien dat hij echt in de shit zat, straks.
      'Sterker nog,' ging hij zonnig verder. 'Zebediah weet dat.'
      Hé, je werd niet zomaar nummer één op de hypothetische hitlist.
      'Bang is het woord niet. Maar toch moesten er dingen zijn geweest die ik al kon-' (lees: het terugkrijgen van zijn herinneringen, dank u) '-die hem genoeg zorgen baarden dat hij geprobeerd heeft een rem op mijn gave te zetten. Heeft hij dat verteld?' Jester tikte tegen zijn hoofd. 'Een heuse failsafe. Maar wees gerust, vriend. Mocht je hier op een manier toch nog levend vandaan komen, dan heb ik een klein geheimpje voor je dat je mag doorvertellen.' Zijn ogen flitsten in het halfduister en Jester grijnsde terwijl hij samenzweerderig dichterbij kwam. 'Die rem is er vanaf.'
      En alleen dat állerlaatste stukje was nét niet helemaal waar. De hoofdpijn zat opgesloten—het was technisch gezien niet wég. Nog niet, als het aan Jester lag. Voor nu was het waar genoeg en zijn hoofdpijn zou hem echt niet tegenhouden om Romeo zover te krijgen hem te vertellen wat hij horen wilde. Maaya zou trots op hem zijn, voor dit stukje manipulatie.
      Hierna gebruikte Jester eindelijk zijn gave. Net als bij Maaya legde hij weer de link met Zebediah en wat ze allebei konden met hun gaven (wat hij deze keer dus grondig had voorbereid) en het werkte. Met enige moeite, maar de verdediging van Romeo nam steeds sneller af naarmate Jester bleef praten en uiteindelijk was hij erdoorheen. Zijn iNet nam keurig alle informatie op die er uit Romeo's mond kwam en Jester zorgde ervoor dat hij regelmatig bleef checken dat de Rhino de waarheid bleef vertellen.
      Op sommige dingen kwam geen antwoord. Na de eerste keer gaf Jester het op om het gewoon harder te proberen, want hij liep zelf met zijn gave net zo hard tegen de blokkade aan als Romeo. Zebediah was natuurlijk ook niet dom en Jester zag ook wel in dat hij de strijd zou verliezen als hij stuk voor stuk door die commando's heen ging breken. Geez, hij had de zijne nog niet eens kapot weten te krijgen. Dus hoe Zebediah op het terrein kwam, bleef giswerk. Eveneens als de namen van de andere helpende handjes en het aanvalsplan.
      Wél kwam er eindelijk een helder verhaal over waarom de Naamlozen eruit moesten en bleek dat Romeo een freaking telefoon had waarmee hij de Creep kon bellen. Zo gezegd, zo gedaan en Romeo stuurde keurig compleet in-character een sms-je dat het momenteel nogal link was en dat er geruchten rondgingen dat Zebediah terug zou zijn. Leraren op high-alert; ofwel de boodschap: blijf maar even weg. En kom me vooral niet zoeken want ik ben ontvoerd, oeps (maar dat stuurde Romeo natuurlijk niet). De telefoon ging vervolgens in Jesters zak, natuurlijk.
      Toen hij alles had wat hij had willen weten, speelde hij zijn laatste troefkaart. Of eerder, het trucje wat al eerder voor Zebediah en Experium gewerkt had en dat nu eens voor Jester zijn magische handjes mocht gaan laten wapperen en voor de zekerheid stopte hij daarvoor zijn iNet weg in zijn zak.
      Met zijn gave op volle kracht, droeg hij Romeo op te vergeten wat hij Jester allemaal verteld had. Om alles te vergeten dat er gebeurd was nadat Jester had verteld dat de rem weg was. Het afgelopen uur zat niet meer in zijn hoofd. De herinneringen bestonden niet en waren er nooit geweest en dat was zo omdat Jester het met zijn gave zei. Omdat Jester het eigenlijk met Zebediah's gave zei. En niets kon daar iets aan veranderen, want zo werkte dat. Manipulation is a bitch.
      Grote goden, dat was niet iets wat hij dagelijks ging doen.
      Toch glimlachte Jester ontspannen en hij kwam rustig overeind. 'Dat is het. Meer nut heb je eigenlijk niet en in alle eerlijkheid wilde ik even ervan genieten dat we je te pakken hebben. Voor Fayr, weetje.' Hij knipoogde. 'Geniet van je slumberparty, Romeo.' Met die woorden liep hij naar het luik en tikte vijf keer tegen de bovenkant aan, ten teken dat de twee aan de andere kant het ding open konden doen en hem eruit mochten laten.
      Téchnisch gezien kon hij het ook zelf laten openen. Maar als eerste was dat ding ontzettend zwaar en als tweede was dat het echt niet waard om zijn energie aan te verspillen en als dérde was dat een geheimpje dat zijn weg juist helemaal niet naar Zebediah hoefde te vinden. Niet dat Romeo ooit het daglicht nog zou zien, maar Jester nam geen risico's.

[ bericht aangepast op 21 aug 2020 - 16:05 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze was na het gesprek met Jester hierheen gevlucht, zoals ze ook in oude tijden altijd had gedaan. Nu ze met Fox hier was geweest, voelde het theater niet zo drukkend meer, niet zo dreigend. En het meer voldeed niet meer voor haar drukke gedachten, waar toch nog mensen langsliepen als ze er ging zitten. Vienna was naar boven geklommen en was in haar eentje op het dak gaan zitten. Onrust was haar overvallen en een beetje versuft staarde het meisje over het terrein heen. Haar leerkracht was corrupt, maakt deel uit van team Zebediah.. Ze kon er nog altijd niet bij. Hoewel ze het vreemd had gevonden dat ze in het begin van het jaar gewisseld was van mentor, wat naar haar idee nog maar weinig voorgekomen was, was het wel altijd een aardige man. Hij was streng en rechtvaardig, maar er waren ook momenten dat hij echt meelevend klonk. Was dat allemaal dan maar spel?
      Ze wist wel een ding, het feit dat ze haar gave leerde gebruiken om met een kogel een roos te raken, was toch niet zo onschuldig als Maxwell liet blijken. En dat idee alleen al bezorgde haar de kriebels. Ze had het altijd al vreemd gevonden, een luchtje aan vinden zitten. Vandaar dat ze het niemand verteld had, maar ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. Ze had Jester opgebiecht dat ze iets moest vertellen, dat leek nu ineens belangrijk nu Maxwell niet bleek te zijn wie hij was. Hij had moeten zweren het verder aan niemand te vertellen, maar straks als iedereen weg was van de schietbaan, zou ze Jester laten zien wat Maxwell haar liet doen in haar lessen. Lessen waarvan ze nu niet wist hoe ze die überhaupt kon gaan volgen. Ze wilde helemaal niet leren om iemand te doden of te verwonden, want daar leek het nu ineens om te gaan. Wat als hij haar aan het trainen was als een of ander soort wapen?
      Ze wilde er niet te lang bij stilstaan, want naast het wantrouwen tegenover haar mentor was er ook nog eens een enorm schuldgevoel bij komen kijken. Het was Romeo zijn opdracht geweest haar los te krijgen van de rest. Hij was met Fayr geweest vanwege haar! Als zij er niet geweest was, of geen vriendinnen was geweest met Fayr, dan had hij het meisje waarschijnlijk wel met rust gelaten. Het was haar schuld wat er gebeurd was. Vienna trok haar knieën op en voelde hoe de eerste tranen zich omhoog werkten. Haar schouders schokten onder de tranen en vol spijt liet Vienna haar tranen gaan.
      Toen er opeens een hand op haar schouder lag, draaide ze zich geschrokken en met een ruk om. Ze keek recht in de staalblauwe ogen van Yrla, die vol medelijden stonden "Ik zag je zitten," zei hij met een kleine glimlach. Vienna knikte, blij dat ze de vraag niet hoefde te stellen. Yrla schoof naast haar op het dak en sloeg zijn armen om haar heen. Het meisje kroop volledig weg in die omhelzing en liet zich troosten als een klein kind door haar ouders.

[ bericht aangepast op 21 aug 2020 - 15:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil zette de boeken die hij voor zijn verslag had gebruikt terug in de kast. Toen hij naar de deur wilde lopen, zag hij Nenya zitten. Hij aarzelde. Op het feestje een paar weken terug had hij het wel gezellig met haar gehad, maar eigenlijk hadden ze elkaar daarna nauwelijks meer gesproken. Zijn nummer had hij wel gegeven, maar daar had ze nooit gebruikt van gemaakt. Niet dat hij zou weten waarvoor ze die zou willen gebruiken, maar goed. Ergens vond hij het toch jammer dat ze elkaar al zolang niet hadden gesproken. Maar moest hij haar nu storen? Misschien had ze wel een deadline waar ze mee bezig was. Even hoi zetten kan best, besloot hij.
      ‘Hé!’ zei hij terwijl hij naar haar toe liep. Ze keek op en groette met een glimlach terug. ‘Ben je eh – toevallig toe aan een pauze?’ vroeg hij tot zijn eigen verbazing.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami had helemaal niet veel tijd nodig om te besluiten dat ze inderdaad zeer toe was aan pauze, want dag in dag uit in de bibliotheek zitten in je eentje verveelde ook bijzonder snel. Zeker nu Adam ook veel met Onyx omging, viel zij een beetje buiten de boot. Daar deed ze zelf niet veel aan om het te stoppen, maar heel gezellig was het natuurlijk niet. De boeken praatten niet terug.
      'Reken maar,' grinnikte ze en ze sloeg vlug de boeken dicht. Ze had ze al van tevoren ze op haar pasje laten zetten, dus ze kon ze nu gewoon in haar tas schuiven. Samen met het loodzware boek over Experium waar ze ondertussen toch wel echt geïntrigeerd mee bezig was. Soms voelde het alsof er stukjes weggelaten werden, tekst die net niet meer lekker aansloot of gewoon een gevoel in haar maag. Eigenlijk zou ze eens om verhalen moeten vragen bij de oudere leerlingen. Bij Fire ofzo.
      'M'n ridder op het witte paard, want het is stiekem helemaal niet gezond om hele dagen in de bieb te zitten,' zei ze met een glimlach.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Niet echt hè?' zei hij. Hij keek nieuwsgierig naar het boeken voor haar, waaronder eentje over de geschiedenis van Experium. Hij kon zich niet herinneren dat hij daar een verslag over had moeten schrijven. 'Is het een beetje interessant?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Beter dan in m’n eentje niks zitten doen,” zei ze schouderophalend. “Maar het leek me wel handig om eens te weten hoe Experium zo is geworden. Met de Zuivering weet je het maar nooit.” Met een glimlach keek ze opzij.

[ bericht aangepast op 22 aug 2020 - 22:21 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Emil glimlachte terug. Het klonk niet alsof ze een hoop vrienden had. Iets waar hij wel over kon meepraten, al mocht hij daar de afgelopen maanden niet over klagen. Zeker niet sinds het bondgenootschap met de Panthers.
      ‘Heb je nog voorspellingen gehad?’ vroeg hij nieuwsgierig terwijl ze de bibliotheek uit liepen. ‘Moet je ze eigenlijk altijd “opzoeken” of kun je er ook door overvallen worden?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      “Nee, ik moet er echt bewust naar opzoek gaan. Soms als ik even niet oplet in de les en ik ben moe, dan gebeurt het nog wel eens dat ik per ongeluk een paar seconden voorloop, maar dat is nooit zo erg. Op zijn ergst schrik ik al wakker van Cackle’s waarschuwing voor die gegeven is.” Nenya grinnikte. Het gebeurde nu af en toe wel eens vaker dat haar voorspellingen niet per se meer uitkwamen als ze er wat aan veranderde om het te stoppen, en dat was wel een aangenaam idee. “Af en toe kijk ik nog even een dag of soms twee vooruit, als ik eraan denk. Om ervoor te zorgen dat we niet nog eens... zo verrast worden, weetje. Maar de meeste dingen houd ik voor me. Soms ook voor mezelf, anders dan word ik echt gek denk ik.”

[ bericht aangepast op 22 aug 2020 - 22:21 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, dat kan ik me wel voorstellen. Het lijkt me best schrikken, soms.’ Hij dacht aan de keer dat ze Onyx’ dood had voorspeld. Als hij haar toen niet die dare had gegeven… Dan waren ze er misschien wel nooit op tijd achter gekomen. Hij kon zich voorstellen dat het je een enorm verantwoordelijkheidsgevoel gaf. ‘Hoe ver in de toekomst kun je eigenlijk kijken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Daar moest ze even over nadenken. "Geen idee," gaf ze toen toe. "Het verste was het Toernooi, denk ik, toen heb ik voorspeld dat Maaya Jester zou aanvallen. Dat deed ik op vrijdag en het was pas op dinsdag. Toen had ik mijn naam nog niet eens zelfs. Verder eigenlijk alleen maar een dag of iets vooruit gekeken." Ze hees haar tas iets beter op haar schouder en berispte zichzelf dat ze teveel boeken aan het meezeulen was; zelfs al was ze een eerstejaars, dan hoefde ze zich nog niet zo brugklasserig te gedragen, toch?
      "Heb jij jouw limiet wel gevonden?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Emil vroeg zich af of hij naar zichzelf zou willen kijken, over een jaar of tien. Het leek hem supereng en hij kon wel begrijpen dat Nenya het liefst maar een paar dagen vooruit keek. 'Ik weet niet of het echt limieten zijn. Ik kan nu ongeveer twintig duplicaties maken en het is moeilijk om ze los van elkaar te besturen en ze zijn vaak ook niet van vlees en bloed... Maar ik hoop dat ik daar de komende jaren wel verandering in kan brengen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Twintig is nog steeds harstikke vet." Nenya grijnsde. "Hé, als je wil kan ik je misschien wel helpen? Om je een beetje de goeie richting in te sturen? Niet al mijn visioenen komen uit, dus als je iets wil proberen kan ik je misschien al van tevoren vertellen of het de moeite waard is." Haar wangen begonnen een beetje te gloeien toen ze dat had gezegd en ze wendde vlug haar blik af in de hoop dat hij het niet zou merken. Het was maar een suf voorstel, waarschijnlijk vond hij het veel leuker om met Vienna iets te gaan doen ofzo. Die had al vijf jaar met haar gave kunnen oefenen. "Als- als je dat wil, natuurlijk."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, ik ben benieuwd!’ zei Emil opgetogen. Hij was benieuwd wat voor invloed het op zijn gave zou hebben, maar sowieso vond hij Nenya’s gave gewoon super interessant – en een stuk handiger dan die van hem.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Door zijn enthousiasme durfde Nenya het ook wel weer aan om naar hem op te kijken. "Misschien kunnen we dan een plek zoeken om te oefenen ofzo? Behalve de bibliotheek ben ik nog niet op veel plekken geweest, maar ook als het dan niet meteen lukt dan kijkt niet meteen iedereen op je vingers mee." Of op de hare. Daar hield ze niet zo van eigenlijk, dan begon alles vanbinnen akelig te kriebelen. Ze vond het zelfs fijner om gewoon rustig in haar kamer te kunnen zitten, dan met haar mentor bezig te zijn. Maar ze kon het best, alleen samen met Emil. Vanbinnen voelde dat ook wel eng, maar het was een warmere kriebel die ze ietsje beter hebben kon. Die was minder alsof er allemaal spelden onder haar huid kropen, dus dat moest ze vast wel aankunnen.
      Agami schudde zichzelf weer wakker uit haar gedachten en verschoof haar tas weer iets. "Maarreh, waar gaan we nu eigenlijk heen?" Ze liepen nu immers zomaar een kant op en ze was eigenlijk wel benieuwd waarom Emil die pauze had voorgesteld.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Daar heb ik nog niet echt over nagedacht,' gaf hij toe. Hij grijnsde scheef. 'Maar jij zag er gewoon uit alsof je een enorm zuurstoftekort had.'

---

Every villain is a hero in his own mind.