[RPG • 0] Experium || 27 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 13:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Of we vragen het gewoon heel vriendelijk,' zei Jester. 'Scheelt zoeken.' Hij schudde zijn hoofd. Hoe Romeo aan Vienna's dágboek was gekomen wilde hij zich niet voorstellen, maar het werd wel steeds duidelijker dat die gast heel vastberaden was in zijn plannen om Vienna te krijgen waar hij wilde. Getver. Hij moest er niet aan denken dat een creep zomaar even in zijn hart mee kon kijken wat hem allemaal bezighield. 'Ik heb de deur beneden opgedragen geen Rhino's meer binnen te laten. Idee van Onyx, eigenlijk. Ik ben er nog mee bezig om de details uit te hameren, maar als het goed is wordt het voor die gluiperds in ieder geval een stukje moeilijker om stiekem hier naar binnen te sluipen. Haar dagboek, shit man.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Ze lachte. 'Puzzelen vind ik ook wel leuk, maar wiskunde is een soort vreemde taal die ik niet spreek. Cool, dat je dat wel kan.' Even keek ze hem recht aan toen ze dat had gezegd en onmiddelijk kreeg ze het bloedheet en wendde verlegen haar blik weer af naar haar bakje met ijs. Het was maar een compliment! Geen hele liefdesverklaring. 'Ik snap er nooit iets van, van wat Margeaux uitlegt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Vergeet dan ook de ramen niet,’ zei Fox met een quasi-onschuldig gezicht. ‘Maar ja – het is echt ziek. Wat mij betreft laten we hem daar nooit meer uit.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze slaakte een gil. Haar longen brandden, terwijl ze al hollend tussen de bomen zigzagde. Demetrius had ze stevig in haar handen geklemd, terwijl ze door de bosjes heen raasde, het vreemde beest haar vlak op de hielen. Ze was nog niet veel gevaarlijke werelden tegen gekomen. De meesten waren gewoon raar of vreemd, sommigen leken op de wereld die ze kende. En als er enkel gevaar dreigde, was ze vaak wel direct weer door gesprongen naar de volgende wereld. Deze wereld had in het begin er prima uitgezien, een rustig bos. Het beest achter haar, wat haar een kruising leek tussen een tijger en een of andere grote wolf, had echter roet in het eten gegooid. De enige reden dat ze het voor bleef, was het feit dat ze soms scherp afsloeg tussen de bomen, waardoor het beest zijn snelheid verloor door haar plotselinge bocht. "Spring, Evelin! Nu! Je moet naar een andere wereld!". Evelin keek even wanhopig achterom. Normaal kon ze rustig haar plek overdenken, dacht ze terug aan het lokaal bij haar mentor. Soms dacht ze aan Yrla, dan sprong ze op die manier terug. Dat had ze echter niet meer gedaan sinds het moment dat ze per ongeluk op zijn schoot terecht was gekomen en met een groot rood hoofd gevlucht was.
      Evelin had een ruimte of een persoon nodig om aan te denken, wat ervoor zorgde dat ze terug naar huis kon springen. Heen springen deed ze vaak blindelings, of als ze een herkenningspunt had in een wereld kon ze terug naar dezelfde wereld springen. Maar nu ze zo rennend door het bos ging, kon ze niet denken aan haar slaapkamer of het kantoor van haar mentor. En zelfs Yrla zijn gezicht kon ze niet voor zich halen. Blindelings springen durfde ze nu niet, want ook dat kon fout gaan als ze niet geconcentreerd genoeg was. Als het maar een veilige plek is dacht ze wanhopig. Evelin sprong, voelde hoe ze door het portaal gezogen werd en landde uiteindelijk op een lange stenen straat. Ze wreef met een pijnlijk gezicht over haar billen heen, keek angstig achterom, maar de tijgerwolf was verdwenen. Het had plaatsgemaakt voor een lege winkelstraat met modder besmeerde klinkers. Ze zag de smalle bakhuisjes omhoogsteken in het vage licht van de lantaarnpaal. Een sterke visgeur drong haar neus binnen en op de achtergrond hoorde je het ruisen van de zee. Evelin stond op van de grond en keek haar ogen uit, terwijl ze bijna met open mond rondkeek naar wat ze zag. Ze bevond zich in een kleine haven, waar kleine scheepjes langs de kade lagen. Het was doodstil in het dorp, op het ruisen van de zee na.
      Ook Demetrius leek onder de indruk van de wereld om zich heen. Want de otter zei geen woord. Normaal kon hij niet stoppen te kletsen als ze weer een nieuwe wereld bezochten, maar dit keer was de otter stilgevallen. Hoe kwam ze hier nu weer terecht? Was Evelin dan toch blindelings gesprongen? Dit was wel een van de mooiste werelden die ze tot noch toe gezien had, zo compleet. Net alsof ze in een film gestapt was.
      "Waar dacht je aan, toen je sprong?" Demetrius was zenuwachtig, net als zijzelf. "Een veilige plek," beantwoordde ze zijn vraag. Ze keek met een glimlach om zich heen. Soms werkte tijd anders in andere werelden. Zo was het hier overduidelijk diep in de nacht, terwijl toen ze de aarde verliet het 2 uur in de middag was. Evelin slikte een brok in haar keel weg en hoewel ze nerveus werd van deze wereld, kon ze niet anders dan dat ze wilde gaan kijken. Er was iets met deze wereld, iets wat haar een warm gevoel gaf in haar maag.
      Evelin kwam echter nier ver. Ze had al zo lang in dat bos gewandeld, was nu zelfs voor de tweede keer gesprongen dat haar gave aan haar begon te trekken. Het voelde alsof een hand haar bij de enkels greep. Wanhopig probeerde Evelin te vechten tegen die hand, tegen het feit dat ze terug getrokken zou worden naar de school. Ze wilde meer van deze wereld zien, ze wilde meer te weten komen over deze mysterieuze plek. Ze wilde kijken bij de zee, genieten van het uitzicht. Het lukte echter niet om tegen de hand te vechten. Het was alsof hij haar een donkere poel duisternis in trok, het trok haar terug naar de realiteit van Experium, haar tijd zat erop. Nog eenmaal richtte Evelin haar blik op de mooie plek voor haar, voor ze zich liet onderdompelen in duisternis.

[ bericht aangepast op 29 aug 2020 - 14:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Emil vond dat Margeaux ook niet de beste leraar was, juist omdat ze alles in Jip en Janneke taal uitlegde en soms in vijf zinnen zei wat ook in één zin kon. De vorige docent was het tegenovergestelde geweest, al hadden velen hem ook niet kunnen bijhouden. 'Nou we kunnen eens kijken of mijn uitlegskills beter zijn?' stelde hij met een grijns voor. Na die woorden roerde zich iets in zijn binnenste en er kwam een zeurend gevoel in hem op. De haartjes in zijn nek gingen overeind staan en hij kreeg het gevoel dat iemand naar hem keek, zelfs al wist hij dat het niet zo was. Ongemakkelijk schoof hij op zijn stoel. Hij at van zijn ijsje, zelfs al was hij opeens ijskoud vanbinnen, en deed zijn best om de verandering die hij voelde niet te laten merken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Agami keek verrast op en vanbinnen deed haar hart een vreugdedansje. ‘Als je dat met me aandurft...’ zei ze, zo dapper als ze maar kon. ‘Graag.’ Ze keek hem aan, maar deze keer had hij zijn blik neergeslagen. Er flitste iets over zijn gezicht dat ze niet begreep, maar het was weg voordat ze er nog eens over naar kon kijken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Damon lag languit in het gras, onder een schaduw van een boom toen Nish naast hem neerzakte. Uit de sfeer die om hem heen hing, leidde hij af dat zijn vriend net een lekker hapje gevonden had. Met een grijns vroeg hij zich af wie de gelukkige was geweest – en hoe gelukkig hij zich nu nog voelde.
      ‘Ik heb iemand gevonden die vanavond meedoet.’
      Het was al jaren een gewoonte. Op de vijftiende van de maand ’s avonds kaarten, waarbij de winnaar de gave van de verliezer ergens in de daarop volgende maand mocht claimen. No questions asked. Hij zou Onyx vertellen dat een droom sturen voldoende was – dat hij niemand hoefde mee te nemen, dat anderen daar niet eens over hoefden te weten. Hij vond het veel leuker als dat iets tussen hen bleef. Hij merkte dat ze daardoor in een rap tempo naar elkaar toe groeiden. Helaas was Onyx ook bezig om iets voor zijn ex in elkaar te flansen, maar daar zei hij maar niets over. Hij ging niet dezelfde fouten maken als de vorige keer, hij wilde niet laten blijken dat hij jaloers was.
      ‘Heb jij nog iemand geregeld?’
      Meestal waren ze met z’n drieën, Melissa, Damon en hij, en zochten ze allemaal iemand uit. Om het leuk te houden. Omdat een van hen in de meeste gevallen toch won. Maar hij wilde dat Onyx er niet bijkwam als iemand wiens gave ze makkelijk konden gebruiken – hij wilde dat hij er gewoon helemaal bij ging horen. Een stapje naar hem toe, was weer een stapje van Jester weg. Hij had het gevoel dat Onyx een schaduw bleef als hij te veel vasthield aan een relatie die er niet meer was, dus het was beter als hij ergens anders stabiele vrienden vond en zich realiseerde dat Jester ook heus niet zo geweldig was. Dat er ook anderen waren die Onyx leuk vonden om wie hij was en dat hij voor hen niet hoefde te veranderen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casey

Casey zat in kleermakerszit aan een poeltje en vlocht een streng madeliefjes in elkaar. Haar gedachten waren mijlen ver weg – bij Emil. De enige in wiens hoofd ze de hele dag door kon kijken, ze hoefde haar ogen maar te sluiten en zijn gezicht voor zich te halen. Waarom het zo gemakkelijk ging wist ze niet. Misschien waren ze ooit geliefden geweest. Misschien waren ze wel familie. Of misschien was het een probeersel van de school. Kijken hoe sterk hun telepathische band was. Al ging die één richting uit. Emil wist niet dat ze in zijn gedachten en herinneringen kon rondsnuffelen, dat ze hem kende zoals niemand hem kende. Hij kende haar alleen als de stem in haar hoofd. Een donker glimlachje speelde om haar lippen. Een heel vervelende stem.
      ’Ben je me echt zo snel vergeten, Emil?’ vroeg ze hem met de stem van zijn overleden vriendin. Je hebt me in de steek gelaten. Ik ben dood door jou. Vind je het nou echt dat Nenya ook zo’n lot verdient?’
      Ze voelde zijn schouders verstrakken. Zijn geest drukte tegen die van haar en ze vocht terug, wetend dat hem da een venijnige steek opleverde.
      Je komt niet van me af, Emil. Je komt nooit van me af. Ik zit hier vast en dat is jou schuld.
      De madelief-ketting was af en ze hing hem om haar nek. Ze trok zich weer uit Emils geest terug, een tevreden gevoel ging door haar heen. Niets was zo heerlijk als macht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Iemand, huh?' Damon gniffelde. 'Da's lekker mysterieus.'
      Met zijn ogen dicht lag hij nog na te genieten van de effecten van zijn gave. Om de zoveel tijd kwam er nog even een vrolijke herinnering naar boven borrelen en veranderden de kleuren op zijn netvlies weer naar dat goddelijke goud. Het Lion-tutje had het vast een stuk minder aangenaam gevonden, maar dat kon hem de ballen niet schelen. Zoals hij het zag, had die afdeling nog een schuld bij hem op de teller staan. Feestjes crashen deed hij echt niet zomaar gratis. Voor niets ging alleen de zon op.
      'Ik heb nog niemand, deze keer.' Hij opende zijn ogen en haalde uit automatisme een van zijn glazen bollen weer tevoorschijn om door zijn handen te laten spelen. 'Nog niet, als je dat graag wil.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze wist niet zo goed hoe ze moest reageren. Nu ze met haar mentor had gesproken was hij weer altijd zijn charmante zelf. Ze had Jester zijn woorden al zo moeilijk kunnen geloven, maar nu ze weer naast hem zat, leek er geen kwaad licht te zijn bij de man. Ze keek weer terug naar haar handen en wreef er nerveus in. "Ik zou graag wat anders doen dan. Dank u, professor." Ze was meer opgelucht dan ze dacht. Ze keek even naar de man naast haar. "Ik heb wel wat anders ontdekt over mijn gave, professor. Ik kan mezelf laten vliegen door op iets te gaan staan. En ik kan dan ook soepel bewegen." Nu had ze hem in ieder geval iets gegeven toch? Iets wat niet gevaarlijk was, maar ook ervoor zorgde dat ze niet van school moest. De man in de andere stoel lachte vriendelijk naar haar. "Dat zou ik graag eens willen zien." Vienna knikte. Het viel even stil tussen haar en haar mentor, maar uiteindelijk liet de man haar gaan.
      Pas op de gang durfde Vienna diep adem te halen. Haar ademhaling had de hele tijd toch erg hoog gezeten. Ze hoopte nu maar dat het toch iets beter ging worden. Maar nog altijd durfde ze er niet van op aan dat ze haar eigen mentor kon vertrouwen. Want wie sprak de waarheid? Jester (en dus Romeo) of Maxwell?

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Darian is altijd wel een fijne verliezer.’ De kans was groot dat hij niet meeging, maar omdat er doorgaans niet alleen Rhino’s waren, ging hij weleens eens mee. In de hoop vast elders vrienden te vinden. ‘Romeo is zeker nog steeds van de aardbodem verdwenen?’ Daar had hij ook best even gebruik van willen maken. Gewoon, zodat Onyx’ gevoelens voor Jester een tijdje verdwenen. Dat kwam ongetwijfeld nog wel een keer van pas.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Emil had het gevoel dat zijn lichaam op slot ging toen hij Tuuli’s stem in zijn hoofd hoorde. Hij was geneigd om tegen de stem te vechten, maar hij durfde het niet goed. Ze was immers al dood door zijn schuld. Dan kon hij haar toch ook niet ook nog uit zijn hoofd weren? Misschien was dat wel de enige plaats waar ze nog naartoe kon.
      ’Het spijt me. De tranen brandden in zijn ogen. Hij had het haar al honderd keer gezegd. Het zou nooit genoeg zijn.
      Hij haalde diep adem, vergat bijna dat Nenya tegenover hem zat. Tuuli had gelijk. Hoe kon hij nu vrienden maken terwijl zij alles verloren had? Zij kon nooit meer vrienden maken. Hoe kon hij dat dan wel doen.
      ‘Ik – ik moet gaan,’ stamelde hij tegen Nenya. Hij kneep zijn ogen ietsje samen toen de pijn door zijn hoofd flitste. ’S-Sorry.’
      Vlug stond hij op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Je hints zijn verbluffend subtiel.' Damon trok een mondhoek op. 'Ik zal het hem vragen.' Hij wierp de bol de lucht in en slaakte een zucht. Zijn kamergenoot was inderdaad nog steeds nergens te bekennen. Werken voor Zebediah gaf je blijkbaar ook niet het eeuwige leven, tenzij die gozer ergens vrolijk mimosa's aan het slurpen was en de tijd van zijn leven had. Het zat hem niet helemaal lekker hoe de jongen zomaar was verdwenen, maar het was niet alsof hij er iets aan kon veranderen. En hé, dan bleef je achter met alleen de Rhino mentaliteit, want de rest hielp je geen reet verder.
      Iedere man voor zichzelf.
      Waar Romeo ook wezen mocht-- dood of levend, dat was zijn probleem, niet dat van Damon.
      'Als Romeo terug zou zijn, had je dat allang gehoord.' Hij schudde zijn hoofd. 'Nope, die is pleite.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Emil? Gaat het wel?' Nenya was acuut alle spanning vergeten en kwam bezorgd overeind. 'Wat is er?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik - ik voel me niet zo goed,' stamelde hij. 'Opeens hele erge hoofdpijn. En - misselijk.'

---

Every villain is a hero in his own mind.