[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Oké – de knuffel duurde nu wel ongemakkelijk lang. Voorzichtig maakte Adam zich van de jongen los, die een blos op zijn wangen kreeg toen ze elkaar daarna weer aankeken.
      ‘Pas goed op jezelf, Fox.’
      Het voelde een steek bij die woorden. Het klonk absurd, net alsof ze elkaar nooit meer zouden zien. Maar met de wetenschap dat die gestoorde ex van hem vrij over het terrein rondliep, waren er geen betere woorden die hij kon zeggen.
      Dat was ook wat het zo moeilijk maakte. Hij voelde dat Fox zijn vriendschap nodig had, nú al, vóórdat hij wist dat Zebediah terug was. Binnenkort was híj echter degene die met slechte herinneringen overspoeld zou worden en Adam voelde zichzelf een slecht persoon omdat hij niet wist hoe hij met Fox’ verliefdheid moest omgaan, behalve door afstand te scheppen.
      Maar Fox was niet alleen.
      Hij had Fire en zijn andere afdelingsgenoten. Hij had Vienna – misschien dat hij haar ook kon vertellen wat er aan de hand was, zodat zij extra dicht bij hem in de buurt kon blijven.
      Hij gaf de jongen nog een knikje en scheurde zijn blik toen van die van de bijna wanhopige jongen los en keerde terug naar Merrin. Hij was moe, hij was emotioneel. Hij pakte Merrins hand vast en keek hem aan, wist dat één blik genoeg zou zijn om aan te geven dat hij hier weg wilde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire wist zich niet echt een houding te geven. Hij wilde nonchalant een hand in zijn zak steken, maar werd er toen weer aan herinnerd dat hij een veel te kort jurkje droeg. 'Ik ben niet zo heel bedreven in het aanvoelen van de behoeften van nieuwe vrienden,' zei hij. 'Moet ik opdonderen, wil je een knuffel, wil je het Rhino-house opblazen of iets heel anders?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij sloeg zijn armen om zijn vriendje heen. "Ik vond je heel dapper weet je dat, ontzettend dapper." Hij drukte een kus tegen Adam zijn slaap, terwijl ze richting hun slaapkamer liepen. Hij opende de deur voor Adam en liet de jongen voorgaan in hun slaapkamer. Hij wist niet zo goed wat hij met het treurige humeur van Adam moest. Hij gaf zijn vriend een knuffel. "Ik hou van je, weet je dat? Echt heel veel."

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schoot zachtjes in de lach. "Ik zou het heel knap vinden als je wel geweten had wat te doen, want ik weet het zelf niet eens." Ze wilde hem niet teleurstellen. En ergens wilde ze alleen zijn en toch niet. Zou Yr geweten hebben wat ze wilde? Of Dezi? Ze wist niet meer wat ze moest geloven over het meisje. In haar hoofd stonden alle leuke herinneringen, maar de verhalen werden de laatste tijd steeds erger en erger. "Maar het Rhino-house opblazen klinkt als een leuk plan," zei ze met een halve glimlach. Misschien kon een gesprek haar afleiden van haar gevoelens. Ze liep langs Fire heen en ging op het bankje op de veranda zitten. Ze liet in het midden of hij mocht blijven of niet. Hij kon nu zelf kiezen of hij naast haar kwam zitten. Ze trok haar knieën op tot haar kin.
      "Hoe goed kende je Dezi?" Met dat ze de vraag stelde merkte ze dat ze daar behoefte aan had. Om van iemand anders te horen dat Dezi gewoon normaal was. Maar tegelijkertijd besefte ze dat Fire niet de persoon was daarover te praten. Waarschijnlijk moest ze daarvoor langs Yrla. Maar ze hoopte dat Fire in ieder geval wat van haar vragen kon beantwoorden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam hield Merrin even stevig vast en zei meermaals tegen zichzelf dat hij veilig was, dat Dezi hem nooit meer wat zou kunnen doen. Hij schonk zijn vriend daarna een glimlach.
      ‘Dat maakt me heel gelukkig,’ zei hij. ‘Echt. Ook al voel ik nog veel verdriet. Maar dat zal inderdaad uiteindelijk wel slijten. Maar vanavond was zo’n emotionele avond… Voor iedereen.’ Hij tuurde even langs Merrin heen door het raam naar buiten. ‘En die arme Jester… Die is vast nog ergens in zijn eentje.’ Hij beet op zijn lip. ‘Jou kwijtraken lijkt me vreselijk. En dan de manier waarop Onyx dat deed…’ Hij zuchtte zachtjes.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire ging naast haar zitten. ‘Bij lange na niet zo goed als jij. Pas een paar maanden geleden heb ik haar voor het eerst gesproken. Ik vond haar drakenvorm fascinerend. We hebben een paar goede gesprekken gehad, maar dat was het wel zo’n beetje.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox keek toe hoe Adam en Merrin de kamer verlieten. Onyx, Jester en Fire waren weg, Fersephone ook… het feest was tot een einde gekomen. Hij zocht Vienna op, die bij haar vriendin stond.
      ‘Hé,’ zei hij. ‘Zal ik morgenochtend vroeg komen om op te ruimen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij volgde Adam zijn blik, ook al wist hij dat daar niets te zien was. "Jester redt zich wel," zei hij met een glimlachje. "Als ik eerlijk ben, zou ik op het moment ook graag alleen zijn als iemand zo gemeen tegen me was. Misschien als hij morgen weer bij het ontbijt zijn, kunnen we laten zien dat we er ook voor hem zijn." Het was vreemd om te zeggen, over zijn voormalige pestkop. Maar dit voelde wel beter dan het feit dat Jester hem pestte, dit voelde beter. "En anders is Yrla er nog altijd voor hem toch? Misschien Fire?"

[ bericht aangepast op 18 juni 2020 - 15:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Daar had ze dus weinig tot niets aan. Ze keek even naar haar vingers. "Ik kan het gewoon niet geloven. Ik dacht dat ik Dezi als een van de besten kende en dan..." Ze kon het niet eens hard op uitspreken. Zodra ze het namelijk hard op uitsprak, was het waar. Nu kon ze het nog een beetje voor zichzelf ontkennen, ontkennen dat het waar was. Dat haar vriendin dat gedaan had.
      Maar als Dezi in staat was de anderen aan te vallen, anderen die dood waren gegaan als Fayr en Yrla er niet waren geweest. Waarom zou ze dan niet tot dat andere in staat zijn? Fersephone voelde een rilling over haar lichaam gaan. Het was gruwelijk. Ze vroeg zich af waar het mis zou zijn gegaan. Zouden de wetenschappers iets met haar uitgehaald hebben, zodat ze hem ineens flipte? Of misschien zat Zebediah hier wel achter, die haar gewoon de opdracht ertoe had gegeven. Dat idee luchtte haar al ontzettend op. "Denk je echt dat Dees contact heeft gehad met onze grote vriend?" vroeg ze zachtjes aan Fire. Waarom had ze dit niet eerder bedacht? In eerste instantie had ze niet willen geloven dat Dezi contact met hen had gehad. Waarom wist ze niet, maar ze had altijd al geweten dat ze in staat was anderen aan te vallen met haar gave. Dat matchte nog iets met haar karakter. Maar wat ze Adam had aangedaan? Dat moest wel van een ander komen toch?

[ bericht aangepast op 18 juni 2020 - 15:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was een beetje verrast door Fox die opeens op dook. Ze had met Fayr zachtjes staan smoezen over Adam en hadden zich afgevraagd wat ze voor hem konden doen. Het leek een verkeerd onderwerp om een of andere reden, want Fox liet haar schrikken. Bij zijn vraag keek ze even om zich heen. "Kunnen we het niet nu even beter doen?" vroeg ze aarzelend. Ze keek de jongen met de krulletjes aan. "Een deel is er nu nog en als we met zijn allen wat opruimen, is het zo gedaan. Plus dan hoef je niet perse morgen vroeg je bed uit om me te komen helpen," zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nou als iemand zo gemeen tegen je is dan laat ik je echt niet alleen,’ zei Adam en hij kon het niet helpen dat zijn stem een scherp randje had. Zelfs het idee dat iemand zou zeggen dat hij Merrin kapot zou maken en open wilde snijden, liet al een woede in hem omhoogkomen. ‘Dan weet je dat alvast.’
      Hij vond het moeilijk dat hij er voor Jester noch Onyx kon zijn, terwijl zij er wel voor hem waren geweest na het vreselijkste moment uit zijn leven. Maar Merrin had gelijk – Jester had Yrla en Fire. Onyx… Had niet echt iemand.
      ‘Ja, we kunnen Jester morgen inderdaad laten zien dat we er voor hem zijn, al heeft hij niet echt reden om daaraan te twijfelen. Maar Onyx…’ Hij zuchtte. ‘Ik snap dat iedereen kwaad op hem is. Maar ik vind het ook rot voor hem. Dat hij zo is. Volgens mij wil hij zelf ook niet zo zijn. Dus ik wil eigenlijk proberen om er ook voor hem te zijn. Zodat hij niet weer helemaal alleen is.’ Hij keek Merrin aan. ‘Maar gezien jullie… geschiedenis snap ik het als jij je liever uit zijn buurt blijft. Maar mij heeft hij erg geholpen de afgelopen dagen. Zelfs al merkte ik dat hij het moeilijk vond omdat hij het niet gewend is om mensen te helpen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik denk het wel, ja. Misschien moet je het eens aan Yrla vragen. Ik weet dat zij… samen bezig waren om die Naamlozen eruit te werken, maar de details weet ik niet. Leek me ook beter van niet, gezien het feit dat ik niet kan liegen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja, dat kan ook.’ Eigenlijk wilde hij weg. Het leed dat vanavond gedeeld was, leek nog steeds in de kamer te hangen. Het was goed dat sommige dingen uitgesproken waren, maar op het moment was hij daar extra gevoelig voor en hij kon niet zo veel meer hebben. Hij verhief zijn stem. ‘Als iedereen even helpt met opruimen dan scheelt dat Vie en mij een hoop werk!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik weet niet of iedereen wel zo kwaad is op hem." Hij dacht aan zijn zus, aan de gebroken vraag die zij opeens aan Onyx had gesteld. "Ja, hij heeft echt iets gedaan wat niet kon, op het meest kutte moment van de avond. Maar dit is iets dat Onyx met Jester op moet lossen toch? Wie zijn wij om ons daar verder mee te bemoeien?" Hij keek even naar Adam. "Ik was vooral boos op hem, omdat ik het idee had dat hij jou als volgende ging aanvallen. En ik - ik wilde je gewoon beschermen," zei hij met een blos op zijn wangen. "En omdat ik het niet zo netjes vond dat hij eigenlijk iedereens vertrouwen beschaamde op deze manier," vervolgde hij er snel overheen, alsof hij iets verkeerds had gezegd.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Aan Yr?" vroeg ze verbaasd. Wat had hij ermee te maken? Fersephone wist dat hij niet echt lekker bezig was geweest met de Naamlozen. Ze had het gewoon verwacht een domme actie van hem te zijn, daar zag ze hem serieus voor aan. Wat als er meer gaande was? Zou Yrla net zo vreemd gaan doen als Dezi deed? Ze wilde eigenlijk niet nog een vriend aan Zebediah verliezen. Ze nam zich voor het inderdaad aan hem te vragen. Haar nood om met Yrla te praten werd er alleen groter door, maar het kon ook wel wachten tot morgen. Ze had er nu even geen zin in, geen zin in om er stil bij te staan.
      "Hoe is het met jou?" vroeg ze terug aan Fire. Ze zaten hier nu wel om haar problemen, als het al problemen waren. Maar ze had vaag het idee dat ze niet de enige was die zich niet helemaal lekker voelde. En het was op het moment makkelijker om over een ander te praten.

---

It's never gonna happen, Guys.