[RPG • 0] Experium || 22 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 juni 2020 - 11:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nee, dat heet voorzichtig zijn en het moeilijker maken voor Zebediah. En hoewel er vast een goede reden voor is, moet je je misschien niet afvragen of het wel slim is om een kamer te delen met de jongen die een van de gevaarlijkste gaves in je house heeft en ook al een verleden met Zebediah?" De vraag was hard, maar Phone voelde dat ze hem moest stellen. Phone viel even stil en kwam toen ineens overeind vanwege iets wat ze zelf een briljant idee vond. "We moeten ervoor zorgen dat je hem zelf te zien krijgt en hij jou. Dan kun jij de Lions waarschuwen en wordt de link met de Panthers niet gelegd. De vraag alleen is, wanneer komt Zebediah op het terrein en met wie heeft hij dan contact?"

[ bericht aangepast op 19 juni 2020 - 16:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam leunde tegen zijn vriendje aan, Merrins buik voelde heerlijk warm tegen zijn rug en zijn lippen verplaatsten zich langs zijn schouder en nek, waardoor Adam zijn ogen sloot. Er ging een rilling door hem heen toen de jongen hem vlak onder zijn oor kuste.
      Hij keek met een glimlach over zijn schouder.
      ‘Zelfs met deze afzichtelijke kousen vind je me leuk. Ik heb wel de jackpot gewonnen.’ Hij stak zijn rechterbeen naar voren om een punt te maken en gaf Merrin toen grijnzend een kusje op zijn neus, waarna ook hij zich tot op zijn boxer uitkleedde en probeerde zich niet te schamen voor wat Merrin met zijn kussen en strelingen bij hem had losgemaakt.
      Hij kwam overeind om zijn tanden te poetsen en toen ze dat beiden hadden gedaan, kropen ze onder de dekens. Ze lagen op hun zij naar elkaar toe en Adam liet zijn vingers even door Merrins haren dwalen.
      ‘Kun je je nog voorstellen dat je eerder vandaag in een rolstoel zat?’ Hij liet zijn hand zakken tot Merrin borst en gaf hem een plagerig duwtje. ‘Je hebt me de halve dag voor de gek gehouden. Laat je je zo graag rondrijden?’
      Voor hij kon antwoorden verplaatste hij zijn hand naar Merrins zij en begon hem te kietelen en hij grijnsde triomfantelijk toen zijn vriendje daar een heel stuk minder goed tegen leek te kunnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire haalde zijn schouders op. ‘Ik moet toch wat. Ik kan hem toch moeilijk met die verrader op de kamer laten liggen.’ Zijn kaak verstrakte en hij voelde dat de boosheid de hitte in zijn lijf liet oplaaien. Vlug focuste hij zich op haar andere opmerking. ‘Ja, daar dacht ik ook al aan. Maar ik zou niet weten hoe. Hij zal wel op afgelegen plekken afspreken, dus daar loop je ook niet “toevallig” langs.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Je hebt nog twee jongens om uit te kiezen," zei ze schouder ophalend. Maar ze wist dat dit een verloren zaak was. Fire wilde niet eens horen wat ze zei. Dit ging niet om hem, dat had ze nu wel in de gaten. Ze had ook het idee dat de temperatuur voor even steeg bij de laatste opmerking. Misschien moest ze hier over ophouden.
      Ze twijfelde even of ze het volgende zou zeggen. "We kunnen die Romeo schaduwen, dat was toch zijn beste vriend? Neem aan dat hij voor hem komt. Het enige waar ik zelf nog mee zit is dat ik echt niet de hele dag achter die kwal aan wil lopen." Ze onderdrukte een gaap. Ze was nog niet moe, hield ze zichzelf voor. Met Dezi had ze vaak zat nachten wakker doorgebracht.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het valt niet mee om iemand te schaduwen voor wie je je nooit helemaal kunt verbergen. Hij voelt het altijd als iemand hem volgt. Behalve Astreal misschien,’ mijmerde hij. ‘Als hij zijn gave gebruikt, kan hij zich losmaken van zijn lichaam.’
      Maar vertrouwde hij Astreal? Een jongen die niet uit eerste hand had ervaren waar Zebediah toe in staat was? Iemand die zich makkelijk liet overhalen om een meisje aan te randen? Hij vond dat nogal gewaagd.
      ‘Maar ik weet niet of ik die voldoende vertrouw.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"H- h- hou op," hikte hij van het lachen. Hij pakte Adams beide handen beet en trok hem los van zijn buik. "Of anders.." Hij viel even stil, hij had nog geen dreigement bedacht. "Of anders ga ik in mijn eigen bed slapen." Hij keek Adam even streng aan, al lukte hem dat niet echt vanwege de lach op zijn gezicht. Hij had niet eens antwoord gegeven op Adams eerdere woorden, hij had er geen kans toe gehad door het kietelen. Merrin kroop onder de dekens en trok Adam tegen zich aan. "Welterusten lieverd." Hij drukte een kus op Adam zijn voorhoofd. Morgen was er gewoon weer een dag.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dan moeten we kijken waar hij toe in staat is. Of we hem kunnen vertrouwen als een soort goedmakertje misschien. Of kan hij ook iemand anders meenemen in zijn gave, dan hoeven we hem de bedoeling misschien niet eens te vertellen." Al was dat ook weer vreemd als ze elke nacht een rondje vlogen zonder dat die persoon het wist. "Laat maar zitten," zei ze hoofdschuddend. Ze voelde nog een gaap terug komen, misschien had ze nog niet helemaal haar oude ik terug. "Misschien moeten we gewoon van het weekend gaan zitten, kijken of we plannen kunnen maken. Ik weet dat er druk achter zit, maar we kunnen nu toch niets." Ze glimlachte even naar Fire. "Ik -" wil je wel helpen, maar de kon de zin niet afmaken. Ze schrok van de deur die opeens open vloog . Yrla kwam opeens binnenstormen.
      "Wat doen jullie hier?" vroeg hij morrend, zodra hij hen zag. Fersephone sloeg haar armen over elkaar. "Dat kan ik hetzelfde van jou vragen," zei ze koppig. Yrla trok even een wenkbrauw op en ging toen met een grijns tegen de deurpost staan met zijn schouder. "Je weet dat je ook een eigen kamer hebt he, Phone. Lijkt me veel beter geschikt als je niet gestoord wil worden." Yrla wiebelde met zijn wenkbrauwen en Fersephone voelde het schaamrood naar haar kaken stijgen. Daar waren ze totaal niet mee bezig! Dat was totaal niet wat dit was! "Yrla!" riep ze woest zijn naam, maar de jongen tegenover haar grinnikte alleen maar. Op momenten als deze sloeg ze hem het liefst voor zijn kop, maar ze wist dat ze Yrla nooit zou raken. Ze wilde heel bot terugroepen; dan krijg ik in ieder geval meer beweging dan jij deze nacht. Maar ze durfde niet met Fire naast zich, ze was bang dat hij dan weer boos op haar zou worden.

[ bericht aangepast op 19 juni 2020 - 22:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Om niet uit bed te vallen moest Adam wel dicht tegen Merrin aan gaan liggen, maar dat vond hij het allesbehalve erg. Merrin was iets mobieler dan de afgelopen nacht, waardoor ze de ruimte iets beter konden verdelen.
      ‘Welterusten,’ antwoordde Adam. Hij knipte het nachtlampje uit en nestelde zich toen weer tegen zijn vriendje aan, genietend van de warmte die van hem afstraalde en hem liet wegzinken in dromen die een stuk mooier waren dan degene die hem bezochten wanneer hij alleen was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Jester vertelde me waar Onyx zijn mes bewaarde, dus het leek me goed om het voor de zekerheid weg te halen, mocht hij zijn dreigement wel willen waarmaken. Maar we waren te laat, het mes was al weg.’
      Wat hij Jester toch maar moest gaan vertellen, zodra hij zijn iNet had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had niet jaloers geklonken toch? Hij hoopte met heel zijn hart van niet. De jongen had grijzend gekeken naar Fersephone bij het bed. Ze was zo makkelijk op stang te jagen en dat had hij altijd al leuk aan haar gevonden, zelfs toen ze elkaar niet zo mochten. Fire onderbrak zijn onderonsje en met opgetrokken wenkbrauw keek hij naar de blonde jongen. Ja, hij had de boodschap wel begrepen, maar om eerlijk te zijn had Yrla geen zin in dit serieuze gedoe. Hij moest zo nog Jester gaan zoeken. De informatie was goed om te weten, dus hij knoopte wel het antwoord in zijn achterhoofd. Hij keek even terug naar Fersephone. En wist nu al dat hij spijt ging krijgen van zijn opmerking.
      "Wel, snap als je het daar niet warm van kan krijgen, Phone. Je mag ook bij mij komen liggen, ik kan je vast nog wel wat leren," zei hij met een grijns. Hij ging hier zo voor boeten... Maar de blik op Fersephone haar gezicht was goud waard. De verongelijkte blik, het WAT?! wat je op haar gezicht kon lezen. Haar mond was iets opengevallen en hij wist dat hij het eindelijk weer eens voor elkaar had dat ze geen weerwoord had. Hij begon zachtjes te lachen, waardoor hij het kussen eerder in zijn hand had, dan hij het kussen gezien had. "Gaan we gooien?" vroeg hij met een vermakelijke grijns. "Je weet dat ik master kussengevecht ben he? Je kan niet van mij winnen," zei hij arrogant.
      "Alleen omdat jij vals speelt met je gave!" kaatste het meisje terug. "Zelfs zonder mijn gave kan ik wel van je winnen hoor," zei hij met zijn ogen rollend. Fersephone grijnsde juist op dat moment en dat was het moment dat hij besefte dat hij dat niet had moeten zeggen. Voor hij het wist had hij een kussen recht in zijn gezicht.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ha raak!" schreeuwde ze enthousiast. Yrla keek haar met ondeugende ogen terug aan, en ze wist dat ze deze terug kreeg. Het eerste kussen ontweek ze, die hij gooide. Het tweede raakte haar op haar schouder. "Die krijg je terug!" zei ze met een glimlach. Ze pakte de twee kussens van de grond. Yrla zijn binnenkomst was ondanks zijn opmerkingen heel welkom, het bracht weer wat lucht in de kamer. De lucht om hen heen was zwaar geworden en Yrla had weer wat frisse lucht erbij gelaten. Fersephone wilde nu op het moment eigenlijk even niet meer aan Zebediah denken, even niet meer aan Dezi of aan Fire zijn problemen of die van anderen. Misschien klonk het heel cru, maar de avond was al zwaar genoeg geweest. Ze kon wel wat lucht gebruiken.
      Ze keek met een grijns naar hem toe, en ze zag zijn ogen groot worden. Ze sloeg echter het eerste kussen eerst in het gezicht van Fire, voor ze op Yrla afrende. De jongen draaide zich op zijn hakken om, waarschijnlijk om zelf een kussen uit zijn kamer te halen. Ver kwam hij echter niet, voor hij zijn kamer had opengedaan had ze hem al geraakt. Ze was echter zo stom geweest om het kussen los te laten, en nu stond ze precies tussen de jongens in die wel gewapend waren. Oeps..

---

It's never gonna happen, Guys.

Eigenlijk had hij verwacht dat Kris het wel zou doen. Dat hij het wel voor Fox over zou hebben. Zebediah wilde maar wat graag dat hij wat anders met die lippen deed dan commentaar op hem leveren. Kris kende hem echter te goed – hij wist dat hij Fox niet met rust zou laten.
      En waarom zou hij ook?
      Kris zag er goed uit en het zou gruwelijk goed voelen om op zo’n manier over hem te heersen, maar hij was geen Fox. En Fox kon hij krijgen. Hij wist precies zijn zwakke plekken.
      Het gemis begon hem nu toch wel een beetje te prikkelen. Hij hield zich al zo lang op de vlakte… Misschien werd het tijd om toch een beetje met hem te communiceren. Zijn interesse te wekken, hem nieuwsgierig te maken… Hij mocht dan nu wel een vriendinnetje hebben, maar hij moest nog maar eens zien hoe serieus dat was. Het kostte hem vast niet veel moeite om hem weer om zijn vinger te winden.
      Hij zakte op de bank neer, dacht na over een plannetje.
      Als Fox ergens van hield, dan waren het wel romantische gebaren. Nu was dat niet echt zijn specialiteit, maar bijna een jaar samen zijn met Fox gaf hem toch wel een beetje een indruk. Briefjes sturen deed hem wel wat. De spanning van het wachten, zeker als de afzender onbekend was…
      Maar hoe kreeg hij die briefjes heen en weer zonder gezien te worden? Een witte duif misschien. Ouderwets romantisch. En die afdelingsgenoot van hem kon met dieren praten, hij had begrepen dat het een schuchter meisje was. Met een beetje druk kon hij haar medewerking wel afdwingen. Tenslotte hoefde ze maar een ding naar Duifs te vertalen.
      Zijn lippen krulden om in een tevreden grijns.
      Binnenkort, Foxie. Binnenkort laat ik je hart weer sneller kloppen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire was nogal overrompeld toen hij een kussen tegen zijn gezicht had gekregen. Misschien dat het voor de andere twee een manier was om stoom af te blazen, maar hij kon dat niet, zo snel schakelen. Het was nu net alsof hij met twee kinderen in de kamer stond en hij glimlachte even vluchtig voor hij langs Fersephone heen stapte. ‘Ik zie je wel weer, Fersephone. Slaap lekker, allebei.’ Na die woorden ging hij op de gang op. Het was toch al hoog tijd om terug te gaan. Wie weet wat er in hun eigen campus allemaal aan de hand was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Uh, Slaap lekker. Zullen we ons gesprek andere keer afmaken anders?" vroeg ze verrast door zijn plotselinge vertrek. Fire knikte en verdween toen door het trapgat naar beneden. Yrla kwam vlak achter haar staan. "Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?" vroeg ze hem. Ze hoorde een schamper lachje van Yrla achter haar. "Hij is gewoon een saaie drol," mompelde hij. Fersephone keek met opgetrokken wenkbrauw naar hem op. "Een saaie drol?" vroeg ze met een glimlachje. Yrla keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Ja, kom op. Hij had best mee kunnen doen toch?"
      Fersephone schudde glimlachend haar hoofd. Ze wist niet zo goed waarom Fire zo plots weg gegaan was. Ze vroeg zich af of ze hem weer beledigd had, dat zou namelijk niet de eerste keer zijn. Maar op dit moment wilde ze alles behalve daarover nadenken. Ze rende de kamer van Jester en Onyx in, pakte het kussen van het bed en rende de gang weer op. "Ik zal je eens laten zien dat ik geen saaie drol ben ik ieder geval! Aanvallen!!" Ze rende schreeuwend en lachend op Yrla af en liet het kussen meermaals op de jongen terecht komen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze waren uiteindelijk in zijn kamer belandt. Nu hij zijn gave niet gebruikte, was Fersephone een gewaagde tegenstander, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar leuker. Het meisje had hem onderuit gehaald, waardoor hij op zijn bed was gevallen en was op zijn schoot gaan zitten om hem goed te kunnen raken met het kussen. "Oké, oké. Stop! Ik geef me over. Jij wint!" Fersephone stopte even met slaan, waardoor ze allebei de kans kregen uit te hijgen. Uiteindelijk kreeg hij nog een knal met het kussen. "Hee!" riep hij beledigd. "Ik had toch al gezegd dat jij wint!" Fersephone grijnsde, terwijl ze het kussen naar het andere bed gooide. "Oh, ik wilde het gewoon nog een keertje horen."
      Yrla kwam overeind, waardoor hij wel opeens heel dicht op Fersephone zat. Hun neuzen raakten bijna elkaar. Hij zou het kunnen doen, hij zou haar nu kunnen zoenen. Het beeld van hun vorige zoen flitste door zijn hoofd heen. Yrla leunde iets naar voren, maar net op het moment dat hij besliste dat hij het wilde proberen, dat hij haar nog een keer wilde proeven. En het des noods op dronken af wilde schuiven, trilde zijn iNet. Jester!
      Hij nam iets afstand van Phone en schraapte zijn keel. "Wil je mijn iNet pakken? Misschien is het Jes," zei hij haast schor. Fersephone keek hem even verward aan, maar schudde toen haar hoofd en leunde naar zijn nachtkastje om het ding te pakken. Wat was er door haar hoofd gegaan? Had zij dit net zo graag gewild als hij? Hij wist het niet, hij wist het echt niet. En dat frustreerde hem. Hij was aan het begin van het gevecht wel blij eigenlijk geweest dat Fire vertrok, daardoor had hij Phone voor zichzelf gehad. En hij zou het Fire laten spijten dat hij weg was gegaan.
      Yrla pakte zijn iNet over van Fersephone, maar zag dat het niet Jester was die hem een bericht gestuurd had. "Het is Onyx," zei hij verrast. "Hij vraagt of Jes al terug is." Hij keek verbaasd op naar Fersephone, die hem met een ernstig gezicht terug aan keek. "Zeg ja. Zeg dat Jester op de campus is. Als Onyx nog niet weet waar Jester is, dan is dat in ons voordeel. En als hij Jes komt zoeken op de campus, vangen wij hem op. Kunnen we kijken of hij inderdaad een mes bij zich heeft." Yrla knikte, verstuurde het bericht naar Onyx en zuchtte toen diep. Hij had eigenlijk geen zin in een zwaar gesprek, niet na vanavond. Maar hij vroeg zich af of hij een slechte vriend nu was voor Jester of een hele goede. Hij zou het hele terrein naar hem af kunnen zoeken, maar Yrla had een vaag vermoeden dat waar hij ook heen reden hij Jester niet zou vinden. Het was al een keer eerder gebeurd dat hij verdwenen was, en op dat moment kon hij hem ook niet vinden. Daarnaast kende hij zijn vriend te goed, hij wilde nu geen gezelschap. Hij wilde nu niet iemand anders naast hem hebben, maar wilde vooral alleen zijn. Moedeloos liet Yrla zich op zijn bed zakken. Het kussengevecht was even een welkome afleiding geweest van zijn zorgen om Jester, maar nu waren ze weer in volle vaart terug.
      "Je maakt je zorgen om hem he?" Yrla knikte. Phone klom van hem af en Yrla schoof zo op dat ze naast hem op bed kon komen zitten. Zelf ging hij liggen met een hand onder zijn hoofd. "Ja. Er zal echt niets ergs met hem gebeuren, maar Onyx was echt wreed voor hem. Ik wil er gewoon voor hem zijn," zei hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.