[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Want anders?" vroeg hij met een grijns. Hij twijfelde of hij Fox zijn boosheid iets verscherpen moest of dat hij het zelfs zonder zijn gave al voor elkaar kreeg om de jongen volledig op de kast te krijgen. Dat laatste was ook wel een keer grappig om te proberen. De jongen twijfelde waarschijnlijk nu al volledig of Romeo niet met zijn emoties zat te kloten.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox deed weer een poging om bij zijn muts te komen. 'Doe niet zo vreselijk kinderachtig zeg. Geef me gewoon mijn muts terug.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had heerlijk geslapen, verschrikkelijk lekker. Toen Adam die ochtend nog naast hem lag, toen hij wakker werd, had zijn hele lichaam zich gevuld met warmte. En waar hij normaal altijd direct opstond, was hij nu lekker blijven liggen tot het moment dat ook Adam wakker was geworden.
      Tijdens het ontbijt was hij natuurlijk door zijn zus aan de kant getrokken en had hij alles over zijn date uit de doeken moeten doen. "We hebben nu een relatie," had hij met een grijns gezegd. En Vienna had zowel hem als Adam heel enthousiast gefeliciteerd. Als de rest van de afdeling niet door had dat Adam en hij nu een relatie hadden, dan hadden ze gewoon niet goed opgelet bij het ontbijt. Want aan Vienna was niet te ontsnappen.
      De rest van de dag was zoals van ouds gegaan. De lessen volgen, samen met Adam zijn werk maken en heerlijk kletsen, tot het moment dat zijn gave-les weer aan de beurt was. Hij kwam opnieuw terug in de les van het Elephant meisje. Hij was er eindelijk achter gekomen dat ze eigenlijk Helene heette, haar nieuwe naam. De gave les ging zoals hij verwacht had, maar tot zijn uiterste verbazing kon hij dankzij het genezingsproces aan het einde van de les staan! HIJ KON STAAN! Hij moest zich nog wel aan Helene vasthouden, maar dit zou al zoveel schelen, als hij kleine stukjes kon doen. Als hij nu zelf van zijn rolstoel in bed kon gaan klimmen, dat hij zelf van stoel naar rolstoel kon verplaatsen. Merrin was blij dat hij Adam zijn hulp niet zoveel meer hoefde te vragen nu. Hij kon niet wachten om het aan Adam te vertellen, maar hij had zelf nog een gesprek met zijn eigen mentor. En Adam met zijn psycholoog.
      Moreau zat achter zijn bureau, en leek bijna wel blij om te zien dat hij weer terug was. "Hoe gaat het ermee, 7223?" vroeg de man met vriendelijke ogen. Merrin keek de man met een glimlach terug aan. "Heel goed. Mijn geheugen van afgelopen jaar is weer terug en mijn gave zit weer op zijn plek." Merrin keek Moreau net zo vriendelijk aan. Hij had bewust gezegd, van afgelopen jaar, hopende dat het Moreau aan de ene kant zou geruststellen en niet wantrouwig zou maken over meer geheugen. Daarnaast was zijn gave weer terug. Moreau vroeg hem een aantal dingen te laten zien en knikte uiteindelijk tevreden toen bleek dat ze niet teruggezakt waren wat zijn gave betreft. "Goed, dat betekent dat we volgende week weer gewoon met onze eigen lessen kunnen beginnen. Ik geef je huiswerk mee voor onze volgende les. We gaan volgende keer weer proberen om aan de hand van een foto te veranderen. Ik..."
      "Oh! Dat is me ook al gelukt, professor," zei Merrin die opeens dacht aan het feit dat hij Romeo zijn uiterlijk had gekopieerd van een foto. Al was dat misschien vals spelen, omdat hij Romeo ook in het echt had gezien. Moreau leek echter uit het veld geslagen. De man greep zich echter weer snel bij elkaar. "Oké, dan wil ik dat je een nieuw iemand bestudeerd. Kopieer zijn uiterlijk en zijn eigenaardigheden, zijn gedrag. We gaan leren hoe je moet observeren, kijken naar een persoon, zodat je straks ook het gedrag van iemand kan kopiëren." Merrin knikte. En ging meteen in zijn hoofd na wie hij kon kopiëren. Vienna of Adam was te makkelijk, die kende hij al. Misschien moest hij voor iemand gaan, wie hij nog niet zo goed kende. "Doe ik, professor!"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nee," zei hij heel stellig. Kinderachtig of niet, dit was heel grappig. Alsof je een hond met een bal liet spelen. Alleen zou deze hond niet de muts terug komen brengen. "Nee, ik hou hem," zei hij met een glimlach. Romeo zette een paar stappen achteruit. "Veel plezier met je date. Ik zal Zeb de groetjes van je doen." Hij hield de jongen argwanend in de gaten, voor hij zich omdraaide in een poging de winkel te verlaten. Hij was benieuwd of Fox hem zou aanvallen, nu hij zo verleidelijk zijn rug naar hem toekeerde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maaya's schok gaf hem heel even een stukje genoegdoening. Controle. Tot ze begon te lachen.
      "Knap gedaan?" herhaalde Jester schor. "Je doet alsof het allemaal een spel was."
      Maar ik ben er verdomme weer ingetrapt.
      Hij schudde zijn hoofd. Zo was het niet gegaan. Dat was het nooit geweest. "Dit komt door jou," zei hij zacht en kil. Er trok een spiertje in zijn kaak. "En ooit pak ik je terug."
      Wauw. Kijk eens wie er nu als een psychopaat klonk. Het erge was nog wel dat hij het meende. Jester had niet de illusie dat Maaya zich hierdoor ook maar een beetje geïntimideerd voelde. Maar het luchtte op om te zeggen. Iemand op wie hij zijn woede kon uitleven als het ooit nog komen zou.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Maaya

Maaya grijnsde om zijn dreigement. 'Jij kunt nooit meer van me afnemen dan je al van jezelf afgenomen hebt.' Ze keek in zijn ogen, zag dat hij wel degelijk net zo veel van Onyx hield en daardoor veel heftiger had gereageerd dan Onyx had gedacht. 'En zelfs als je op de Zebediah tour gaat, verlies je nog meer - jezelf - en win ik alsnog.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox

Fox voelde dat hij ietsje kromp, dat de haren op zijn armen dikker werden. Niet nu, Fox. Laat het gaan. Hij wil dat je hem aanvalt. Hij haalde diep adem, toen ging hij verder met zijn zoektocht voor vanavond. Hij stal die muts wel terug. Als Romeo er niet meer naar omkeek. Hij had geleerd van zijn fouten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Madcap glimlachte. Het was geen gewone glimlach. Zelfs voor hem voelde het te scherp, naargeestig. Hij wist dat hij Maaya geen pijn zou doen. Niet van het niveau waarop het eindelijk indruk op haar zou maken. Dat ging een grens over die hij nooit over wilde gaan en dat wisten ze allebei. Maar op dat precieze moment waarop Maaya zo volledig in haar nopjes was met alles wat ze had bereikt, kwam er een idee in hem op.
      Wraak, misschien. Of een oplossing voor de dreiging die ze vormde.
      Het zou moeite kosten. Planning vergen en heel wat oefening, maar hij had genoeg tijd om erachter te komen hoe het moest. Welke woorden hij nodig zou hebben om te bereiken wat hij wilde. Welke mensen hij nodig had. Eén voor één vielen puzzelstukjes op hun plek en werd het van een idee al de vage beginselen van een plan.
      Het zou zelfs nog bruikbaar zijn voor Koning Creep, zonder dat hij ooit zijn morele grenzen over moest.
      "Dat zullen we nog wel eens zien," zei hij. Zijn blik viel op het ontbijt dat het meisje meegenomen had. Beschuitjes met jam en een broodje gezond. Als klap op de vuurpijl had ze zelfs een glas sap erbij gekregen. Madcap rechtte zijn rug en keek het meisje recht aan. Ze was slim. Erg slim. Mensen op wie je wraak wilde nemen een waarschuwing geven was nooit verstandig, voor je het wist hadden ze iets verzonnen om je tegen te houden.
      "Je wil met me ruilen van ontbijt," zei hij en gooide zijn gave op vol vermogen er tegenaan. "Want ik ben dol op broodjes met kaas en je ziet het wel zitten om me nog extra te fucken en dat van me af te pakken. Dus je schuift je eigen dienblad opzij en pakt de mijne. Gewoon om me te pesten. Je ruilt met me van ontbijt en je hebt geen idee meer dat ik dit tegen je gezegd heb. Dit idee komt zomaar in je op. Jij wil die broodjes kaas hebben."
      Subtiel was het niet. Madcap schatte in dat het misschien tot de lunch zou duren voordat Maaya zich realiseerde dat ze helemaal niet had willen wisselen en dat hij zijn gave had. Dat hij niet wist dat zij het doorhad, blablabla. Terwijl ondertussen...
      Het voelde goed. Een plan tegen Maaya. Tegen Koning Creep. Het was als een stuk hout dat hem drijvende hield in de zee van schuld.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Maaya had opeens heel veel zin gehad in Jesters broodjes kaas – maar zodra ze erop aan het kauwen was, realiseerde ze zich dat het toch niet zo fantastisch smaakte. Pas toen de broodjes op waren, drong het tot haar door dat Jester zijn gave op haar had gebruikt.
      ‘De meesten schijnen chocola of ijs te eten bij liefdesverdriet,’ zei ze. ‘Maar als dit jouw troostvoer is, ben ik best bereid om dat aan je af te staan hoor.’ Ze gaf hem een knipoog. ‘Tenslotte ben ik het obstakel waar jullie tere hartjes niet omheen kunnen.’ Ze pakte haar tas. ‘Nou, het was leuk om met je gekletst te hebben, Jester. Geniet van mijn ontbijt – dat laat je weer glimlachen. Het recept voor nog meer gebroken harten.’
      Ze draaide zich van de bank af en draaide zich van hem af.
      Later vandaag zou ze Onyx maar eens opzoeken.
      Wie weet kon die wel een oude vriendin gebruiken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij gaf geen antwoord meer en staarde haar in plaats daarvan enkel na terwijl ze wegliep. Ze had dus al door dat hij zijn gave gebruikt had. Prima. Betekende waarschijnlijk dat ze zich al helemaal geen zorgen om hem en zijn zogenoemde wraak zou maken. Mooi. Haar laatste opmerking deerde hem eigenlijk niet echt. Met het plan in zijn hoofd kon hij zich er veel gemakkelijker voor afsluiten. Tegenover Maaya wilde hij dat ook.
      Wat echter wel nog door zijn hoofd speelde, was dat diepe vertrouwen dat Onyx gehad had. Gisteren had de jongen zelf ook al iets gezegd over dat hij had beweerd dat Jester anders was dan de rest. Dat hij hem nooit alleen zou laten. Maaya had dat zojuist bevestigd, maar waarom had Onyx dan de deal gesloten die alles verbrak? Of had hij dat wel? Had hij niet ook iets gezegd over dat het enige dat hij dacht op te geven enkel hun relatie was? Niet... de rest?
      Jester knipperde met zijn ogen en richtte zijn blik weer op het dienblad voor hem. Hij slikte, het schuldgevoel krioelend onder zijn huid. Hier moest hij straks maar over nadenken. Later. Eerst ontbijten. Met Gerrit praten over dat slot. Cackle eens wat aan de tand voelen, misschien. Stap voor stap, anders zou hij de controle compleet verliezen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Fayr liep naar haar vriendin toe en trok het meisje in een stevige knuffel. "Wat naar," zei ze zachtjes in Vienna's haren. "Gelukkig is het nu voorbij en is het dag." Ze maakte zich weer van Vienna los en streek een haarlok van haar voorhoofd. Ze riep een heel klein beetje energie van haar gave op en liet het uit haar vingertoppen naar Vienna toestromen. Misschien zou Vienna het niet eens merken, maar hopelijk zou ze er wel wat vrolijker van worden. Of iets uitgeruster. Als je naar droomde sliep je lang niet zo goed als dat je gewoon allemaal leuke dromen had.
      Fayr stapte weer terug naar de kast waar ze haar kleren voor vandaag aan het uitkiezen was. "En het was heel erg leuk, gisteren," zei ze met een lachje. "Ik- eh, heb een vriendje nu." Ze beet blozend op haar lip en draaide zich een beetje naar Vienna om om haar reactie te kunnen zien.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nenya schrok op uit haar meditatie en deed haar ogen weer open. Ze was bezig geweest om te zien of er tijdens het feestje vanavond niet weer iets gebeuren zou, maar ze wist eigenlijk niet echt hoe ze dat het beste kon aanpakken. Hier en daar had ze wat beelden door het grijs heen zien flitsen, maar echt veel was het niet geweest. En ze dacht ook Fire herkend te hebben een een heel kort groen jurkje, dus ze betwijfelde het ook zeer of wat ze wél gezien had ook klopte.
      "Ja, kom binnen," riep ze terug en ze blies de kaars uit voordat ze overeind kwam. Haastig gleden haar ogen over al haar spullen. Echt heel netjes was het allemaal niet, maar het kon ermee door. Bovendien had ze nou niet heel veel te verbergen, per slot van rekening had Yrla al haar ondergoed al gezien, dus een los shirt hier of daar maakte dan ook niet heel veel meer uit.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Dankje, Fayr," zei Vienna met een oprechte glimlach. Die glimlach bevroor echter, zodra ze het nieuwtje van Fayr daarna hoorde. "Ik ben bereid alles voor je te doen, Vienna. En ik krijg altijd alles wat ik wil. Wat had hij met die laatste zin bedoeld? Had hij haar gewild? En dan wat? Als vriendin? Maar waarom had hij dan nu een relatie met Fayr? Dat klopte totaal niet met elkaar. De kriebels liepen direct weer over haar rug heen. Die intense ogen die haar aangekeken hadden, die de angst door haar lichaam hadden doen sidderen. Was hij dat ook geweest? Die de angst had veroorzaakt? Waarschijnlijk wel...
      "Wat leuk voor je, Fayr," zei ze met diezelfde glimlach. Maar Vienna wist zeker dat ze nu lachte als een boer met kiespijn. Ze wist nog steeds niet goed wat ze nu van Romeo moest denken, zeker niet na gisteravond. Ze wist in ieder geval dat Romeo en Fox elkaar totaal niet lagen. Misschien had ze er Fox naar moeten vragen, dat had ze niet gedaan. Fox had gezegd dat Fayr waarschijnlijk als een speeltje voor hem was. Dat kon nooit goed zijn...
      Ze keek naar Fayr. Ze wilde de boeman niet zijn, ze wilde niet haar beeld verpesten. Maar Fayr had haar ook altijd gewaarschuwd voor Thor, en ze had uiteindelijk gelijk gekregen. Fayr had het wel altijd voor haar gedaan, waarom zou ze het niet terug doen? Vienna wist waarom. Ze was bang dat Fayr boos op haar zou worden. En een boze Fayr kon ze niet zo goed hebben. Toch vormde ze nerveus een zin. "W- weet je het zeker, Fayr? D- dat dit is wat je wil?" Oke, die eerste zin had ze eruit. Maar ze wist niet of ze verder kwam dan dit.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dank je," zei hij, zodra hij binnen was gelopen. Hij wist niet waarom hij dat eigenlijk zei. Misschien omdat ze hem de kans gaf te praten. En nu hij het meisje voor hem aankeek, wist hij eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen. Tegen Adam praten was veel makkelijker geweest om een of andere reden. Ietwat ongemakkelijk ging hij op het lege bed zitten, niet goed wetende wat hij nu hier precies deed. Ja, hij wist het wel, maar hoe hij het meisje dat ging vertellen. "Ik heb je hulp nodig, denk ik.." zei hij zachtjes. Yrla keek even ongemakkelijk naar zijn handen. "Ik - ik moet een keuze maken, en van die keuze hangt best veel vanaf. Nu vroeg ik me af, kun jij het gevolg van mijn keuze zien als ik die maak? Voor elke keuze apart, kun je dan zien wat er gebeurd? Of moet ik een specifieke vraag stellen? Of hoe werkt jou gave eigenlijk? Jester zei.." Hij zweeg. Oke, lekker soepel, Yrla.

---

It's never gonna happen, Guys.

Maar ik wist gewoon van het moment dat ik je zag dat ik het moest proberen om je de mijne te maken.
      Het zinnetje van Romeo zat haar nog altijd niet lekker. Met dat Vienna haar vraag stelde, borrelde ook de waarschuwing van Fersephone weer naar boven en Fayr draaide zich om. Wist ze het zeker, dat ze een relatie wilde met Romeo? Het eerste antwoord wat in haar opkwam was 'ja' en het tweede was 'natuurlijk', maar toch was er dat ene kleine puntje dat bleef zeuren.
      "Hoezo niet?" besloot ze te vragen. Fayr liep terug naar Vienna en liet zich naast haar vriendin neerzakken. Ze wilde eigenlijk nog zeggen dat Romeo echt heel lief was, maar besloot eerst nog even te wachten tot Vienna kon uitleggen wat ze bedoelde. Misschien was ze ergens ook wel een tikje teleurgesteld dat Vienna niet helemaal vrolijk voor haar was, zoals in het begin, maar de reactie van haar vriendin speelde in op het puntje twijfel en ze zei er niets van.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.