[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Luister, zoals ik het zie zijn er drie opties." Hij gaf een kleine glimlach aan Jester.
      " Optie 1: Ik ga naar Zebediah en vraag om mijn herinnering om te worden verwijderd. Dan ben ik weer helemaal terug bij af, twee maanden verwijderd als Zebediah het goed doet. Het zal niet goed doen voor geen een van ons Panthers. De drie jongsten - die Onyx zo graag wil beschermen - zullen het meest eronder lijden. Onze vriendschap zal er weer onder lijden, want ik denk wat ik nu begrijp na het gesprek met jou ik dan volledig vergeten ben. Je zal weer alleen staan. En ik ben bang dat we de Panthers, alle Panthers de dood injagen vanwege de zuivering. Daarnaast leren we niets over Zebediahs bewegingen, loopt hij nog altijd op vrije voeten en krijgt hij alles kans om de school neer te halen en een leger te vormen." Yrla zuchtte. Nee, die optie werd het niet.
      "Dan heb je optie 2: Zebediah vermoorden. Stel, ik leg Zebediah om zeep. Dan hebben we nog altijd Maxwell om mee te dealen. Zodra die het hoort dat ik de dader ben, wordt ik van school gestuurd en om zeep geholpen. En kans dat hij jou en Onyx ook gaat checken en dat jullie geheugen weer verwijderd wordt. Misschien wel van elke Panther voor de zekerheid, met iedereen wie ik contact heb. We hebben totaal geen informatie. De grote klootzak is vermoord, maar je hebt grote kans dat zijn beste vriend het overneemt. Die Romeo gast misschien waar jullie over spraken? We weten niet hoe gevaarlijk hij is, wat we tegen zijn gave kunnen doen, terwijl we tegen Zebediah in ieder geval één manier hebben om tegen hem te wapenen. Plus hij kan niet vrijelijk hier over het terrein lopen en die Romeo wel. Daarnaast weten we ook helemaal niet wie er onderdeel uitmaken van hun organisatie om te weten voor wie we nog meer moeten oppassen. Misschien komt opeens wel die Maaya om de hoek zetten, dat ze opeens de Panthers aanvalt om wat ik gedaan heb. Er zullen wraakacties komen voor Zebediah. Want hoewel hij ontzettend gevaarlijk is, is hij ook geliefd onder sommige verknipte zielen hier."
      "En de laatste optie is die van het spioneren. Ik ga naar Zebediah met een plan, plaag een naamloze een tijdje en rek zo lang mogelijk de tijd om informatie te verzamelen. Als ik door de mand val, dan ben vooral ik degene die op de gebakken peren zit. Misschien komen ze even bij jullie kijken wat jullie weten, maar ja. Onyx en ik zijn niet echt vrienden. En jij kan wel tegen een stootje. Ik hoop dat ze slim genoeg zijn dat ze weten dat ik Vienna buiten deze zooi houdt. Met die informatie kunnen we een nieuw battleplan verzinnen, een nieuwe strategie om Zebediah tegen te werken en misschien wel zijn plannen te verhinderen. Ja, een naamloze wordt gepest en gaat hier misschien aan onderdoor. Maar hoeveel mensen ga ik redden met deze optie? Krijgen we met deze optie een kans Zebediah echt tegen te houden en kans om te zien wat hij van plan is en met wie?"
      Hij keek even droevig naar de overkant, waar zijn vriend zat. "Snap je nu mijn dilemma? Ik moet kiezen uit het minst slechte, 'het lesser evil'. Kiezen uit deze drie opties. Ik had nog een vierde bedacht, maar ook die is op het moment onmogelijk." Hij haalde even zijn schouders op en keek verontschuldigend naar Jester. "Ik had bedacht dat we een manier zouden proberen te vinden om de school te ontsnappen. Dan hebben we niet met Zebediah te maken, kunnen we gewoon ergens opnieuw starten. Maar de wetenschappers laten ons niet zomaar gaan. En we laten een lichting studenten achter bij Zebediah, dus dat maakt deze keuze net zo slecht." Hij lachte schaapachtig naar de jongen tegenover hem.
"Iemand heeft me aangeraden om eerst te denken voor ik handel, zo dat heb ik gedaan," zei hij grijnzend."Dus Jes, wat zou jij doen?" Vroeg hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 22:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Na optie één kom je onherroepelijk weer terug hier op de campus, met welke herinneringen dan ook en praat ik vervolgens Zebediah's commando uit je hoofd en heb je al je herinneringen weer terug. We weten alle drie-en-een-half (Fire is die halve) wat er speelt en kunnen alsnog Zebediah's vroegere bestie aan een lang kruisverhoor onderwerpen en alle informatie van hem krijgen.
      "Mocht dat niets opleveren of juist wel, maar we willen meer weten, is Maxwell aan de beurt. Experium denkt dat ze met me afgerekend hebben door m'n bijwerking en ze kijken helaas lelijk op hun neus wat dat betreft. Die heb ik namelijk ergens ver weg opgesloten, dus daar hoeven we ons voorlopig geen zorgen over te maken en bovendien zijn mensen makkelijker dan — ik noem maar wat geks — vuurtornado's. Dus van hem kunnen we alle informatie krijgen die we nodig hebben.
      "Volgende slotsom: jij bent niet meer ieder moment in mortal danger omdat je Zebediah probeert te verraden, we weten nog altijd precies wat er speelt en wat zijn plan is en kunnen langzaamaan werken aan ons eigen verzet om dat leger van hem op te vangen als het eraan komt, via Maxwell weten we wie er in het complot zitten en wie niet. Eindresultaat: wereldvrede."
      The power of positive thinking.
      En paracetamol.
      "Optie twee. In plaats van de good-guys zinken we net zo diep als Voldemort, loop jij een levenslang trauma op, neemt Maxwell of een ander het over en begint het plan ongeveer opnieuw bij Romeo en Maxwell en zit jij alleen met een existentiële crisis en nachtmerries voor het leven opgescheept."
      "En, tot slot, optie drie. Je speelt spion onder het schrikbewind van Meest Paranoïde Gozer Sinds Stalin, moet dingen doen die, zoals Onyx al grafisch uitlegde, je eigen morele grenzen zo ongeveer tot gort slaat, loopt iedere dag het risico door de mand te vallen en ontwikkelt dezelfde paranoia als Voldie en ik. En ofwel je valt wel door de mand en Voldie hangt je op-" kut, dat had hij beter moeten verwoorden, "of je slaagt en we weten alles waar hij mee bezig is en we kunnen langzaam werken aan ons eigen verzet en toewerken richting die wereldvrede aan het begin van deze verwarrende woordenwaterval."
      Jester haalde diep adem. Misschien had hij het geordener moeten brengen, maar Onyx' uitbarsting had hem van zijn stuk gebracht en plotseling voelde hij zich moe. "Wat ik denk, Yr, is dat je overal een negatieve en positieve draai aan kan geven. Dat het goed is om ver vooruit te denken zoals Onyx en dat het óók goed is om niet te stevig vast te houden aan die conclusies want alles kan in een seconde veranderen. Wat ik dénk, is dat ik je niet nog eens wil verliezen. Dat ik ook niet wil dat je een meisje van vijftien moet wegpesten om je cover intact te houden. Dat ik niet wil dat je iemand moet vermóórden." Jester schudde zijn hoofd. "Yr... het is uiteindelijk jouw keuze. Maar je bent niet alleen en Zebediah is niet oppermachtig. We hebben Nenya die vooruit kan kijken, Adam die dingen terug kan draaien en míj om mensen naar mijn pijpen te laten dansen, zodat ze niet met kun kont op de grote rode laten-we-de-wereld-naar-de-shit-helpen-knop gaan zitten."
      Jester wilde dat Yrla zou stoppen met het spion-idee.
      Maar anders dan de anderen, kon hij Yrla's keuze niet sturen. Niet die van zijn vrienden.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 23:04 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Je vergeet twee dingen, Jester," zei hij hoofdschuddend. Jester praatte er zo makkelijk over, maar het was allemaal niet zo simpel. Waarom begrepen ze het allebei niet dat het niet zo simpel was? "We weten in theorie dat je herinneringen terug kan praten. De oude Jester kon het, maar ik vraag me af of deze nieuwe Jester het ook kan. Heb je bijvoorbeeld al in je dossier gekeken?" Hij had het vage vermoeden van niet, vooral om het feit dat Jester nog niet bij hem gekomen was erover. "Heb je überhaupt al een poging gedaan om achter je herinneringen te komen, want je bent ook niet bij mij geweest."
      "En daar komt punt 2. Ik ben degene die weet hoe je het moet doen, met de herinneringen die ik nu heb! Ik kan het je hopelijk uitleggen, maar niet als juist die herinneringen ook weer verdwijnen." Hij zuchtte diep. Dit was alles wat het zo moeilijk maakte.
      "En nu denk ik even hardop, maar kun je ook de opdrachten van Zebediah uit mijn hoofd praten?" Oh, dit gesprek bezorgde hem hoofdpijn. Waarom had hij het gevoel dat hij in alles zichzelf moest verdedigen... Hij had duidelijk meer tijd genomen om hierover na te denken dan de anderen. Behalve dan misschien over Onyx plan....
      "En Onyx denkt ver vooruit?" Vroeg hij spottend. "Onyx denkt alleen aan zijn eigen oplossing, omdat hij weet hoe gevaarlijk Zebediah is. Hij is blind door zijn eigen paniek, ik denk dat Zeb hem angst aanjaagt. En dat weet je net zo goed als ik. Maar ver vooruit denken? Dat is wat wij nu aan het doen zijn, elke optie overdenken die we hebben. Een plan maken en kijken welke optie wat voor gevolgen heeft. Ik wil niet weer een impulsieve daad doen, zoals met Maaya en het nog erger maken. Zelfs al ga ik voor Onyx plan, dan heb ik tijd nodig om het te plannen. Dus ik ga tijd rekken, zoveel mogelijk tijd rekken. En dus ga ik voor die laatste optie, omdat dat in mijn ogen de 'lesser' evil is."
Ja, hij had nu eindelijk een keuze kunnen maken. En hij voelde zich daar tevreden om. "Maar goed, ik weet dat je dat niet ziet zitten. Dus voor de zekerheid zal ik langs Nenya gaan. Ik zal vragen wat de toekomst voor mij in petto heeft als ik mijn geheugen laat wissen. Al vraag ik me af of ze dat voor elkaar heeft voor ik Zebediah zie. En om heel eerlijk te zijn, vind ik die optie de makkelijke weg, alsof we het ons gemakkelijk afmaken. We kunnen met die optie nog niet garanderen dat jullie veilig zijn."

[ bericht aangepast op 29 mei 2020 - 7:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij zat al op haar te wachten, toen ze de kleedkamer uit kwam. Hij zag gewoon uit zoals voor het kleedkamer moment, alleen misschien toch iets schoner, frisser? En opnieuw vroeg ze zich af wat hij dan deed, hij zag er niet kleddernat uit. "Ik ben er. Hoop dat je niet te lang gewacht hebt." Ze glimlachte even kort naar hem. "Waar wil je heen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx had zijn mes uit het plafond getrokken weer opgeborgen. Net als voordat Yrla binnenkwam en zijn plan wilde horen, lag hij weer op zijn rug en staarde naar het plafond. De boosheid was gezakt, maar leek bij elke beweging die hij maakte te schommelen zodat hij weer zou losbarsten als Onyx ook maar overeind kwam. Er zat een hol gevoel vanbinnen. Met Jester in een kamer staan, stoeien met ideeën… even had het vertrouwd gevoeld. Zelfs al wist hij dat hun meningen botsten, dat het een heftig getouwtrek zou zijn voor ze tot een conclusie kwamen. En dan had je nog Yrla. Yrla die de uiteindelijke beslissing moest nemen – een beslissing die voor íédereen gevolgen zou hebben. Die niet zou kunnen doen wat hij moest doen. Dat had hij hier al gemerkt, toen de jongen zijn idee had willen horen. Hij was met argumenten gekomen, Onyx had ze meteen weerlegd en toen was hij afgedropen. Net was wel gebleken dat hij niets voor dat idee voelde. Dat alles wat hij zelf voorstelde uitstel van executie was. Wat áls hij zijn geheugen wiste? Áls hij deed alsof hij aan Zebediahs kant stond? Hij gaf de tegenstander tijd om sterker te worden, om zijn invloed uit te breiden en uiteindelijk bleef de enige oplossing onveranderd: Zebediahs invloed kon alleen verbroken worden als alle banden met hem werden doorgesneden. Als hij dood was. Soms moesten er nu eenmaal mensen dood. Hij was niets anders dan een terrorist.
      Het probleem was te groot voor Onyx alleen. In zijn eentje kon hij het niet tegen Zebediah opnemen – het ontbrak hem aan de capaciteiten. Hoe moeilijk hij dat ook vond om toe te geven. Als Yrla niet zijn idee kon uitvoeren dan moest hij andere mensen zoeken met wie hij een manier kon bedenken om die grote bedreiging om zeep te helpen. Mensen die wél het gevaar konden inzien. Dat hij op niemand écht kon steunen had Jester vandaag wel bewezen, maar dat hoefde ook niet. Hij moest gewoon gelijkgestemden vinden. Mensen die Zebediah wél persoonlijk gekend hadden en er niet eens over twíjfelden om de jongen uit de weg te ruimen.
      Fire was de eerste die in hem opkwam. Die had met eigen ogen gezien hoe Zebediahs invloed zich tegen zijn afdeling had gekeerd. Hij had erdoor op de ziekenzaal gelegen, hij was er vrienden door kwijtgeraakt. Onyx hoefde hem niet op de gevaren te wijzen, hij wíst dat het een kwestie van tijd was voordat dit opnieuw gebeurde. Onyx hoefde hem niet te vertellen wat Yrla en Jester van plan waren, dan kon Fire die ook niet in gevaar brengen. Ze moesten gewoon hun eigen plan bedenken. Met een beetje hulp van Nenya kon dat best.
      En er was nog iemand die hij erbij wilde betrekken. Die hem aan de grond kon nagelen zodat Fire en hij de klus konden afmaken. Het was ironisch dat hij met haar moest samenwerken, maar als ze ergens goed in was, dan was het moordplannen bedenken. Zij zou Zebediah nooit in haar hoofd toelaten. Ze zou haar voormalige afdelingsgenoot nooit vertrouwen, ongeacht welke belofte dan ook. Ze zou er zelfs hun vete voor aan de kant schuiven.
      Onyx nam zich voor de zaterdag af te wachten, om Yrla toch de kans te geven om zich te vermannen en de held uit te hangen, zijn fouten goed te maken. Zo niet, dan zou hij daarna zijn eigen team vormen.
      Een team zonder Jester. Maar wél een team. Zijn voormalige vriend mocht zichzelf een schouderklopje geven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dan schrijf je het voor me op," zei Jester, die daar toch echt niet het probleem van inzag. Dat leek hem een stuk makkelijker dan zijn dossier te openen, die nog altijd verstopt lag in het plafond. Hij wist dat hij het wel had moeten lezen ondertussen. Maar hij was tegen die failsafe aangebotst en het was hem niet meer gelukt. Nog iets waar hij in gefaald had, eigenlijk. "Nee, ik heb het dossier nog niet gelezen," gaf hij toe.
      "Maar om eerlijk te zijn heb ik pas één keer geprobeerd om de failsafe van Zebediah uit mijn hoofd te kletsen en dat was voordat ik mijn gave weer onder controle had." Hij keek Yrla aan. "Zaterdag moet ik mijn gave gebruiken voor Fire, maar daarna gaat die failsafe eruit." Hij wist het zeker. Niemands gave was compleet onoverwinnelijk. Die failsafe bleef geen seconde langer zitten als hij het verhelpen kon. "Daarbij verhindert die failsafe dat ik bij mijn eigen herinneringen kom, maar over de jouwe heeft Koning Creep niets gezegd."
      Jester slaakte een zucht. "Yr... in geen van de opties zijn we uiteindelijk allemaal veilig." Hij hield de blik van Yrla vast.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire zei dat er geen specifieke plaats was waar hij naartoe wilde. Hij wilde gewoon bewegen, nadenken. Hij moest het aan iemand kwijt. Zijn zorgen. Dit meisje kende hij echter helemaal niet goed, maar hij geloofde dat hij haar kon vertrouwen. Zij zou ook tot het uiterste gaan om haar zusje te beschermen. En aangezien Romeo zich zo bezighield met haar zusje én het meisje nu door Zebediah tien keer meer in gevaar was, geloofde hij dat ze het recht had om te weten in wat voor gevaar ze verkeerde.
      ‘Ik ben vandaag iets te weten gekomen,’ begon hij toen ze na een tijdje op een bankje waren neergestreken. Hij keek om zich heen, sloot zijn ogen even en reikte om zich heen om te zien of hij de lichaamswarmte van een ander voelde. Buiten Fersephone en hij was er niemand. ‘Maar als ik het met iemand deel, loopt diegene gevaar. Maar als ik het met niemand deel en er met niemand over praat…’ Hij zuchtte. ‘Dan lopen we evengoed allemaal gevaar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oke, cryptisch," zei ze ongemakkelijk. Ze had al gemerkt dat hij met iets gezeten had, maar was opgelucht dat ze er nu niet zelf over hoefde te beginnen. "Ik kan wel wat hebben," zei ze met een grijns. "Misschien kan ik met je meedenken over de oplossing?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Blijkbaar had Zebediah een failsafe in Jester zijn hoofd gezet, een opdracht. Dat was nieuwe informatie, die hij nog niet wist. Hij wist wel dat de failsafe er was, hij wist niet dat die door Zebediah was gekomen. Al was dat misschien een logische conclusie geweest als hij beter had nagedacht over de herinneringen en het dossier? Hij wist het niet zo goed...
      "Het spijt me, Jester. Maar dat is vrijwel niets waar ik op kan bouwen. Ik denk dat ik er vanuit kan gaan, dat zelfs al doet Zebediah mijn geheugen wissen, dat hij wel een opdracht bij me achter laat. En zolang ik niet weet of jij die opdracht uit mijn hoofd kan praten, ga ik niet voor die optie. Je wil van alles, Jester. Maar er is in niets duidelijk of je het ook daadwerkelijk kan. Ik ga langs Nenya, om te kijken wat er gebeurd. Maar dat is het laatste wat ik doe. Daarnaast kunnen we beter na gaan denken nu over een echt plan."
      Hij zuchtte eens diep. "Ik zat erover na te gaan denken om te gaan spoken bij iemand. Zo heb ik geen direct contact met diegene, weet niemand dat ik het ben die dit doet. Dus vooral om in de nacht te opereren, en overdag door mijn snelheid te gebruiken. Geen slaap, plus het feit dat je niet weet wat je overkomt, moet heel angstig zijn. Ik ga ervan uit dat iemand zijn gave erdoor kan blokkeren, door de angst. Ik kan dit met grote tussen posen doen, om wat tijd te rekken. Of..."
      Hij haalde heel diep adem, want hij wist dat Jester meteen op zijn tenen ging staan van dit idee. "Ik kan tegen Zebediah vertellen dat ik mijn best ga doen om vrienden te worden met Merrin, omdat nu juist de verhoudingen weer goed zijn. Ik moet het heilige boontje zijn hier zo, omdat jullie me sowieso tegen gaan werken na Dezi. Als we vrienden zijn, kan ik hem afzonderen van de rest en dan laten vallen. Dat is natuurlijk niet wat ik echt ga doen, maar het is een plan... Het geeft ons tijd om over een andere oplossing na te denken... " zei hij gehaast voor Jester hem ging onderbreken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Kris staarde naar de muur. Tranen hadden zich tegen zijn oogleden opgehoopt, maar hij vertikte het om te gaan janken. Dat plezier gunde hij die klootzak niet. Toch zat er een knoop in zijn maag. Er flitsten beelden door zijn hoofd van alle filmpjes die die hufter hem had laten zien. Waarin Fox zichzelf aan de Rhino had gegeven. Vrijwillig. Onder druk. Hij wist niet welke van de twee hij erger vond, wetend dat Zebediah het alleen maar gedaan had om hem te kunnen kwetsen. Als hij ooit had kunnen voorzien waartoe Zebediahs wrok zou leiden, had hij nooit zo misbruik gemaakt van de fout die hij in zijn tweede jaar had gemaakt. Hij was gewoon bezig geweest met zijn gave, had kristallen rondgeslingerd zoals hij wel vaker deed, ervan overtuigd dat er niemand in de buurt was. Maar er was wel iemand, Zebediah had tussen de bomen gestaan, had hem geobserveerd zoals hij waarschijnlijk iedereen observeerde om te ontdekken waartoe ze met hun gaven in staat waren. Drie kristallen hadden zich in zijn been geboord – en door de schrik waren ze ook nog eens ín zijn been ontploft. Er waren zo veel scherven dat de doktoren ze er niet allemaal uitkregen en dus waren ze als splinters glas gaan kruipen. Zebediah was laaiend geweest, had hem gehaat met iedere cel in zijn lijf. Maar Kris kon zijn pijn erger maken. Kon de splinters laten groeien, laten krimpen, verschuiven. En dat had hij gedaan – omdat Zebediah een klootzak was. Hij had gezien hoe hij zijn gave op anderen uitvoerde, hoe hij erom lachte als hij hen voor schut zette. De kristalsplinters in zijn been waren zijn zekerheid geweest. Daardoor liet de jongen hem met rust – al begreep hij nu dat hij al die tijd gewoon geduldig had afgewacht tot hij een zwakte had gevonden. Zelfs met zijn gave had Zebediah hem niet durven dwingen om alle splinters te verwijderen, niet nadat Kris hem gewaarschuwd had per ongeluk een slagader te kunnen raken als hij zijn concentratie verloor.
      Maar al te graag zou hij zijn benen opnieuw met scherven doorzeven, maar nu Zebediah iemand met een helende gave tot zijn beschikking had, had het geen enkele zin. Hij zou er alleen Fox mee in gevaar brengen.
      Fox…
      Hij sloot zijn ogen weer even, dacht aan Zebediahs woorden. Dat hij hem zou opzoeken.. Er glipte een traan tussen zijn wimpers door. Hij zou er de wereld voor overhebben om zijn vriend weer te kunnen zien. Om hem vast te houden, tegen zich aan te trekken, hem te vertellen dat hij nog net zo veel van hem hield als de laatste keer dat ze elkaar gezien hadden. Maar hij wist ook dat Fox naar hem op zoek zou gaan als hij wist dat hij nog leefde, hij zou wellicht domme dingen gaan doen en dat wilde hij niet. Hij moest gewoon nog ietsje langer wachten, Kris zou wel een manier vinden om hem van die school weg te halen.
      Iets wat hij zichzelf al drie jaar vertelde.
      Maar al die tijd, was hij geen stap verder gekomen. Hij danste nog steeds naar Zebediahs pijpen, liet zich kleineren en wachtte en wachtte op een kans die misschien wel nooit zou komen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk wist Fire niet zo goed waar hij moest beginnen. Hij zuchtte, tuurde een tijdje naar beneden. ‘Ik denk dat ik weet wat er met Dezi is gebeurd,’ zei hij toen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Echt?" vroeg ze opeens ontzettend nieuwsgierig. Ze had eigenlijk al gedacht dat ze geen antwoord meer zou krijgen op die vraag, dat het gewoon een van de vragen die ze op de stapel 'onbeantwoord'. "Hoe?"

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik heb vandaag ontdekt dat Zebediah nog steeds toegang heeft tot de school. Dat hij de nieuwelingen eruit wil hebben. En aangezien Dezi twee nieuwelingen openlijk aanviel - en bijna vermoord heeft - moet hij haar wel zo'n opdracht hebben gegeven.' Hij keek haar peinzend aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar mond viel open, en eigenlijk wist ze niet zo goed wat te zeggen tegen Fire. In haar hele schoolloopbaan had ze maar een keer echt een aanvaring met Zebediah gehad, toen hij haar de opdracht had gegeven om te laten zien wat ze kon. Ze had de volledige gymzaal gesloopt met haar gave. Sindsdien was ze op haar hoede geweest voor hem, terwijl Dezi juist degene was die hem soms opzocht. Had ze dat nu weer gedaan? "Ben je daar zeker van?" vroeg ze aarzelend. Fersephone had het idee dat ze Dezi beter kende dan wie dan ook, zelfs nadat ze die gekke aanslag had geplaatst op de jongens. Maar om een of andere reden zag Phone haar vriendin ook op zich wel in om het vanuit zichzelf te doen, deze handeling was uit woede gebeurd, niet uit een stille opdracht. Althans, zo leek het. "Ik weet het niet of dat wel zo is," zei ze dan ook aarzelend.
      Dat Zebediah toegang tot het terrein weer had, was niet echt een geruststellende gedachte. Hij was zo verknipt als wat, en ondanks dat Phone altijd contact vermeden had, wist ook natuurlijk zij welke verhalen er de ronde deden.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Waarom denk je van niet? Zoiets hoeft niet een plotse omslag te zijn. Hij kan ook een idee in je hoofd leggen, het idee dat je nieuwelingen zou moeten haten. Een overtuiging, in plaats van een gerichte opdracht.’ Hij wendde zijn blik even af, staarde in de verte. Kon hij dat? Hij was ervan overtuigd dat Zebediah destijds Fox had laten geloven dat hij van hem hield. Dat was ook niet een opdracht geweest, dat was hem een bepaalde overtuiging in zijn hoofd leggen. Ondanks dat Zebediah en hij al zo lang op deze school zaten, had hij nooit kunnen uitvogelen hoe zijn gave precies werkte – misschien omdat hij ook zónder gave vreselijk manipulatief was. Er waren meerdere manieren om iemands brein te beheersen en hij twijfelde er niet aan dat hij zijn uiterste best had gedaan om in iedere manier uit te blinken.

---

Every villain is a hero in his own mind.