[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zoals Maaya al had verwacht, was Onyx nergens te bekennen tijdens de lunch. Er werd daar vrolijk aan tafel gepraat – Onyx had zich jarenlang afgezonderd waardoor het niemand zorgen baarde als hij niet kwam opdagen tijdens de lessen. Ze wreef even over haar knokkels, die al helemaal beurs voelden door wat hij dan ook had uitgevreten de afgelopen twee dagen. Daar moest hij niet té lang mee doorgaan.
      Halverwege de middag liep ze naar de wachttoren waar ze elkaar gisteren ook hadden gesproken. De krakende trap kondigde haar komst aan, maar hij reageerde er niet op.
      Hij staarde haar aan toen ze in het trapgat verscheen, toen begon hij te lachen. Het klonk verre van vrolijk.
      ‘Serieus Maaya? Heb je niks beters te doen dan je om mij te verkneukelen?’
      Ze ging tegenover hem zitten. Er stond een tas naast hem, de rits was open en er staken twee flessen drank uit waarvan er al eentje voor een groot deel leeg was.
      ‘Ben je me niet dankbaar?’ vroeg ze. Hij hield haar niet tegen toen ze naar de tas reikte en er een zakje pinda’s uit trok. ‘Dat vriendje van je speelde maar een beetje met je. Een leuk tussendoortje, voor zo lang het duurde.’ Ze stopte een paar pinda’s in haar mond. ‘Nu weet je tenminste weer waar je staat. In ons eentje doen we het het best.’
      ‘Ik niet,’ bromde Onyx. Hij nam weer een slok uit de fles.
      ‘Heus wel. Ik heb hetzelfde doorgemaakt. Nu doet het zeer, straks haal je je schouders erover op.’
      ‘Als je je schouders erover op had gehaald, had Jester en mij met rust gelaten.’
      Ze beet op de binnenkant van haar wang. Daar zat wat in.
      ‘Jij zegt tegen jezelf dat niets je ooit wat doet. Dat maakt het nog niet waar.’
      Ze trok haar knieën op, sloeg haar armen om haar heen. Zelfs al waren ze nu vijanden, toch was er niemand met wie ze zo had kunnen praten als met Onyx. ‘Het maakt het makkelijker.’
      Er viel een stilte. Maaya keek naar zijn bloederige handen. Ze had er niet naast gezeten, hij had het écht zwaar te pakken gehad.
      ‘En?’ vroeg Onyx na een tijdje. ‘Nu je grote wraakplan hebt uitgevoerd, iets waar je al jaren naar uitkeek – voel je je er nu beter door?’ Hij snoof. ‘Volgens mij niet. Anders zat je hier nu niet.’
      ‘Ik weet niet wie ik harder wilde raken, Jester of jou. Zijn arrogantie, het feit dat hij de enige is die tegen mijn gave opgewassen is…’ Ze haalde haar schouders op. ‘Dubbel pijn, dacht ik. Maar goed. Vanochtend en vanmiddag zat hij vrolijk in de eetzaal, kletsend met Yrla alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Blijkbaar was hij al gauw over zijn zogenaamde verlies heen.’
      Onyx staarde naar de vloer, zijn schouders waren strak gespannen.
      Maaya nam hem in zich op. Ze had niet verwacht dat hij zich zo zou laten kennen. Er was echt iets in hem gebroken. Ergens diep binnen in haar flakkerde iets wat op spijt leek. Ze drukte het weg. Dit was zijn eigen schuld. Hij verdiende geen medeleven – al verdiende hij ook niet nog meer pijn. Ze moest hem gewoon iets geven wat hem weer kracht gaf.
      Niets werkte zo goed als wraak. Een glimlachje speelde om haar lippen. Als zij daar een beetje hielp, had zij er ook nog wat aan. Misschien bracht het hen dichter bij elkaar. Want als ze inderdaad volkomen eerlijk was naar zichzelf, wilde ze hun oude vriendschap terug. Natuurlijk wist ze dat dat nooit zou gaan gebeuren, dat er te veel was gebeurd, maar op hele zeldzame momenten stond ze toe om het te missen en terug te verlangen naar iemand met wie ze ooit alles had kunnen delen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Nou eigenlijk wilde ik kijken of ik iets voor jou kon doen," glimlachte ze. "Voor je benen. Het gaat weer beter met Phone en ik heb mijn gave al een tijdje niet meer hoeven gebruiken, dus ik denk dat ik je nu echt goed zal kunnen helpen. Als je dat wil."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin verschoof op zijn bed, blij dat hij al meer kon bewegen weer met zijn benen. Yrla had hem afgezegd voor deze middag, had gezegd dat hij belangrijkere dingen had te doen. Merrin vroeg zich af of het een excuus was om hem te ontlopen, maar hij had er verder geen vragen bij gesteld. "Ik weet het niet. Helene heeft me al zo erg opgeknapt dat ik weer kan staan en dat ik ook weer aardig mijn benen kan bewegen." Hij demonstreerde het aan Fayr door van het bed af te komen, al wiebelde zijn benen nog heel erg onder hem. "Maar wie weet kan je me nog ergens helpen, alle hulp is welkom," zei hij met een glimlach, terwijl hij zich weer op zijn bed liet vallen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Wel. Gerrit had geen fan gebleken van het slot-idee, maar Jester had geprobeerd zich redelijk op te stellen. Hij begreep ook wel dat Experium er geen behoefte aan had dat een afdeling zichzelf kon opsluiten in hun campus, maar het hoefde heus niet net zo zwaar beveiligd te zijn als Fort Knox. Gewoon een simpel slot, om sabotage te voorkomen.
      "We zijn immers tweede geworden bij de eerste opdracht en het is een competitie waarbij de verliezers uiteindelijk naar huis gaan. En er kan hier toch altijd een reservesleutel hangen? Niemand behalve het bestuur hoeft daarvan te weten, en ze liggen bij jou natuurlijk extra veilig. En, ik weet wat je denkt, zit dit rotjong nu niet gewoon zijn gave te gebruiken en me een loer te draaien, maar dat is niet zo. De meiden op mijn afdeling voelen zich gewoon onveilig man. Er zijn al wat dingen verdwenen en het is gewoon naar."
      Gerrit staarde hem met opgetrokken neus aan. "Een slot?"
      Jester knipperde en vroeg zich af hoe hoog het IQ van die gozer moest zijn. "Ja. Het is niet tegen de regels. Eigenlijk is het alleen maar slim, strategisch."
      Gebrom.
      "Daar gaat de Zuivering uiteindelijk toch over? Wie is er de beste? Dan gaat het er ook over wie zich het beste staande kan houden tegenover de rest en wie er slim genoeg is om aan jou te denken."
      Gerrit snoof. "Misschien," zei hij, "dat ik het niet zal vergeten te noemen bij het volgende overleg."
      Jester grijnsde. "Gerrit, je bent een held. Mocht je nog mensen nodig hebben voor het kauwgom krabben, maandag, laat het maar weten dan zullen een paar studenten zich per ongeluk gruwelijk misdragen." Jester had geknipoogd, was op tijd weggedoken voor de prop papier die hij naar zijn hoofd kreeg gesmeten en had het kantoortje van de conciërge gauw achter zich gelaten. De gangen van de school waren nu nog vrijwel leeg, met dat alle studenten zo ongeveer wel aan het ontbijt zaten. Dus was er ook niemand in de buurt die kon zien hoe de grijns van zijn gezicht gleed het moment dat hij de deur achter zich dicht duwde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Wauw, Merrin!" Als hij dat al kon, dan moest zij met haar gave vast wel het laatste zetje kunnen geven of niet? "Gefeliciteerd. Misschien kan je dan straks na mijn hulp ook weer echt lopen," zei ze met een grijns. "Kan je al zelf gaan liggen? Dan kan ik het beste bij je rug."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dat zou echt het einde zijn! Weer kunnen lopen! Het was tot nu toe alleen nog een droom geweest, een manier van hoop. Merrin knikte, ging op het bed liggen en wist zich met enige moeite op zijn buik te draaien. "Ik hoop dat je gelijk hebt," zei hij tegen Fayr."Dat zou echt het einde zijn!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Cackle had haast geen twee woorden tegen hem gesproken en hem enkel wat boeken onder de neus geduwd die te maken hadden met debatteren. Zo saai als een mens het maar krijgen kon, maar stiekem was Jester wel dankbaar voor de pauze. Niet alleen creëerde het ruimte in zijn hoofd, dat momentje ontspanning, maar hij hoefde ook geen schijn meer op te houden. Te verbergen hoe kapot hij zich in werkelijkheid voelde. Het enige wat hij hoefde te doen was naar een boek te staren en na een bepaald aantal seconden een bladzijde omslaan. Hij had het toch al gelezen.
      Jester had zijn lunch opgehaald bij Yara en had het buiten op een bankje opgegeten, zijn notebook ernaast. Tegen het einde van de les had hij ook bij Cackle nog een lijntje uitgezet over dat slot en dat schreef hij er netjes bij. Maandag zou hij er eens achteraan gaan om te zien of er al wat gebeurd was. Het plan voor Tony kreeg een extra toevoeging- hij had het nog met Cackle willen bespreken, maar alweer had hij zich er niet comfortabel bij gevoeld. Alsof die gozer bakken kou uitstraalde. Op eieren lopen tijdens zijn gaveles, hij kon wel wat leukers bedenken.
      Dat liet eigenlijk maar één ding over (behalve zijn notitie over het niet alleen zijn, wat hij nog altijd heel hypocriet in de wind sloeg).
      Ach – hij was er zo van overtuigd dat jullie vriendschap zo hecht was.
      Maaya's opmerkingen van vanochtend zaten hem dwars. Te dwars.
      Het hoeft niet altijd zo te blijven,’ zei hij zacht. ‘Kunnen we niet… een stapje terugdoen? Teruggaan naar vrienden zijn, met elkaar omgaan hoe gewone vrienden dat doen? Net als een paar dagen geleden?
      Het had geklonken als iets waar hij achteraf aan gedacht had, niet een plan dat hij vanaf het begin al gehad had. Jester wist wat hij Maaya aangedaan had en wat Maaya terug wilde doen. Dan kon het toch niet anders dat ze ook hun vriendschap bedoeld had? Dat had Onyx toch geweten, daar had hij toch mee toegestemd?
      Teruggaan naar een gewone vriendschap, dat was het enige wat ik dacht op te moeten offeren.
      Had hij dan toch-
      Ze laat de andere Panthers met rust als ik mijn relatie met jou verbreek.
      Niet hun vriendschap. Hun relatie.
      Ik zei dat hij met zijn hoofd in de wolken liep. Dat jij heus niet hetzelfde voor hem voelde, dat hij een stompzinnige idioot was om te geloven dat je echt om hem gaf.
      Jester slikte.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Eens kijken wat ik voor je kan doen," zei ze met een knipoog. "Ik trek even je shirt een stukje omhoog, niet schrikken." Met voorzichtige vingers trok ze de stof een eindje omhoog. Van haar mentor had ze geleerd altijd te zeggen wat ze deed als ze iemand probeerde te helen, zeker als die niet konden zien wat ze achter hun rug uitspookte. "Nu ga ik mijn hand op je rug leggen, misschien zijn mijn vingers wat koud," waarschuwde ze.
      Licht plaatste ze haar hand op zijn onderrug en sloot haar ogen. Instinctief voelde ze al aan dat er nog altijd iets niet helemaal goed zat en ze riep alle energie op die door haar lichaam heen stroomde. Verzamelde het onder haar vingers en stuurde het toen naar Merrins ruggegraat. Naar de laatste kinkjes in de kabel die er niet hoorden. De kleine dingetjes die net niet goed zaten, als een paar valse noten in een heel concert.
      En langzaam trok ze ze weer recht.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Het klinkt inderdaad als een vaag verhaal. En om eerlijk te zijn, geloof ik er geen ene moer van dat noch Zebediah of Romeo onschuldig zullen zijn in dit verhaal. We kunnen het inderdaad vragen aan Fox, maar laten we dat maar doen na het feestje. Ik heb zo'n gevoel dat dit niet het leukste is waar hij over moet praten." Was dit hetgeen wat Fire bedoeld had, over dat hij nog wel iemand wist met wie ze kon praten? Romeo had nu een relatie met Fayr, had haar duidelijk om zijn vingers gewonden. Maar Vienna zei nu dat Romeo had gezegd dat hij haar wilde. Was Romeo een relatie aangegaan om bij Vienna te komen?
      Even keek Fersephone Vienna peilend aan. Vienna kon voorwerpen laten zweven. Hoe gevaarlijk kon ze met haar gave zijn? In een flits dacht Fersephone aan de tafel die Vienna door het klaslokaal naar Dezi had gegooid, waarmee ze haar vriendin had uitgeschakeld. Waren ze daar op uit? Wilden ze Vienna in hun leger? Dit moest ze met Fire bespreken... Fire kon vast helder met haar meedenken. Ze keek even naar het meisje voor haar, dat om een of andere reden er niet best uit zag. Ze had zware klappen gehad de afgelopen dagen. Fersephone voelde een glimlach op haar gezicht zakken.
      "Hoe voel je je nu, Vie?" Fersephone haar vraag leek Vienna uit het veld te slaan, want het meisje zocht angstig naar een antwoord. "Het gaat wel," antwoordde het meisje zachtjes. Fersephone zag ook wel dat ze zichzelf groot probeerde te houden, haar gezicht sprak boekdelen. Maar Fersephone ging er niet verder op in. Vienna wilde het nog niet delen, of misschien niet met haar. "Als er iets gebeurt met die Romeo, als hij jou iets aandoet of je komt iets over hem te weten, kom me opzoeken oké? Ik zal alles doen wat ik kan om je te beschermen."
      Een beetje verbaasd keek Fersephone op naar Vienna naast haar, die opeens de tranen in haar ogen had gekregen. Ietwat twijfelend stak Fersephone een arm naar haar uit, die Vienna direct beantwoorde. Voor de tweede keer in twee dagen tijd trok Vienna haar in een knuffel. Dit keer was de huilbui minder hysterisch, maar Fersephone voelde de tranen over haar nek haar shirt in lopen. Wat ze precies gedaan had de afgelopen dagen begreep ze niet zo goed, maar ergens vond ze het fijn dat Vienna blijkbaar veiligheid bij haar vond.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ja, die zal dan in mijn kamer zijn. Wacht, ik ga dit even met Jester onderling regelen, zodat die afspraak ook echt doorgaat. Jester weet dan hoe belangrijk het is." Hij viste zijn iNet uit zijn zakken en belde het nummer van Jester. De jongen nam echter zijn telefoon niet op. Yrla zuchtte even. Misschien moest hij zo het nog eens proberen. Als hij twee keer snel achter elkaar belde, maakte Jester zich misschien zorgen.
      "Oh, en ik kwam je dit geven." Yrla viste een zonnebril op uit zijn tas en gaf die aan het meisje tegenover hem. Hij vertelde hetzelfde verhaal aan Nenya wat hij aan 8175 had verteld, min de excuses. "Draag hem gewoon voor de zekerheid altijd bij je."
      Yrla keek naar zijn iNet en probeerde het toch nog een keer, anders zou hij het vanavond regelen en zou hij aan Nenya morgenochtend vragen wat er zou gebeuren. Dit keer nam Jester wel op en na een paar korte zinnen stond de afspraak van zondag. Gelukkig begreep Jester hem zonder al te veel woorden eraan vuil te hoeven maken. Na het belletje zette hij zelf de afspraak in zijn agenda -hij zou hem immers anders niet herinneren - en keek Nenya aan. "Heb je zo genoeg? Ik denk ook dat het belangrijk is dat je eraan denkt dat ik die keuze gemaakt heb voor het geheugen wissen, anders weet ik niet of het werkt."

[ bericht aangepast op 31 mei 2020 - 20:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nenya pakte de zonnebril aarzelend van Yrla aan en stak hem in haar zak. Het verhaal klonk.. eng? Het was duidelijk dat hij geen namen wilde noemen en nog duidelijker dat er dingen speelden waar maar heel weinig mensen weet van hadden. Ze bedankte de jongen en toen die vertelde dat hij ook Adam en Merrin ervan op de hoogte had gesteld, nam ze zich meteen voor om Adam ernaar te vragen.
      "Dus zondagavond om acht uur heb jij een meeting met Jester in je kamer?" Ze knikte. "Dat moet lukken. Hoop ik." Ze kwam overeind van haar bed. "Zullen we daar naartoe gaan dan? Dat helpt."

[ bericht aangepast op 31 mei 2020 - 21:09 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij draaide zich om zodra Fayr haar hand terugtrok. Hij stak even zijn voeten in de lucht en bewoog ermee. Alles voelde weer normaal aan, zijn benen reageerden op alles. Hij kwam overeind en zette onzeker zijn voeten op de grond. Even keek hij met een kleine glimlach op naar Fayr, voor hij zich van het bed duwde. Hij bleef staan...
      HIJ BLEEF STAAN! Hij voelde even aan zijn voeten, sprong een keertje en zette een paar stappen. Er kwam een grote grijns op zijn gezicht. "Het is gelukt!" zei hij verbluft.

---

It's never gonna happen, Guys.

"uh, ja natuurlijk!" Hij stond op van het bed en liep naar de deur. Hij hield de deur voor haar open, en liep voor haar uit de trap op. Bij zijn kamer keek hij even gehaast naar binnen, maar voor de verandering had hij zijn kamer een keer netjes. Niet de gebruikelijke troep, dat luchtte wel iets op. Dat hij stiekem had opgeruimd, in verwachting dat misschien Jester wel naar zijn kamer kwam, daar dacht hij even niet aan. "Wil je dat ik erbij blijf of is het beter als ik wegga?" Vorige keer had ze zich niet kunnen concentreren door hem, dus op zich kon hij best even naar de woonkamer.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Fayr keek de jongen aan met een grijns van oor tot oor. Ze vouwde haar armen tevreden achter haar rug en gaf een klein buiginkje. "Graag gedaan en gefeliciteerd, Merrin." Stiekem toch wel een beetje trots hief ze haar kin een stukje. "Je bent weer helemaal de oude." Het voelde zo fijn om de jongen eindelijk te kunnen helpen. Maandag had Dezi hem zo toegetakeld dat hij half verlamd was geraakt en nu had ze dat terug kunnen draaien. De jongen was het afgelopen jaar enorm gepest en Dezi had dat nog doorgezet tot nadat hij zijn naam had. Fayr had hem graag willen helpen, écht willen helpen, ook een beetje om te laten zien dat hij er écht bijhoorde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Je bent de beste, Fayr!" Uit enthousiasme drukte hij een kus op haar wang als bedankje, zonder echt te beseffen wat hij deed. "Oh, ik kan niet wachten om het aan Adam te vertellen en Vi! En de anderen! Wat zullen ze blij zijn! Ik.." Op dat moment kwam een idee op in zijn hoofd. "Ik vertel het vanavond, tijdens het feest! Dan weet iedereen het tegelijk, en iedereen kan wel wat vrolijk gebruiken toch? Kun je het geheim houden tot dan?" Vroeg hij op zijn tenen trippelend (nu dat weer kon).

---

It's never gonna happen, Guys.