[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Je kan wel blijven," zei Nenya rustig. "Als je maar niet nog eens zo creepy naar me gaat zitten staren, da's bloedirritant." Ze grinnikte en keek even kort om zich heen en besloot om tegen de deur aan te gaan zitten. Het was op een of andere manier makkelijker om haar gave te gebruiken als ze echt goed geaard zat, ofzo. Stevig. Beetje verankerd in het heden.
      Ze schoof er met haar rug tegenaan en ging in de kleermakerszit zitten. Nu had ze eigenlijk spijt dat ze de kaars niet meegenomen had (ondanks dat ze haar ogen dichtdeed leek het gevoel dat de vlam er was toch te helpen) maar ze had haar gave ook al eerder gebruikt zonder die kaars. Ze kon het wel, en anders haalde ze hem alsnog.
      Nenya deed haar ogen dicht en riep haar gave op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Verrast bracht Fayr haar hand naar haar wang en keek de jongen tegenover haar zachtjes lachend aan. Goed, ze had verwacht dat hij blij zou zijn, maar niet zó blij. Maar misschien was dit gewoon wie Merrin was, zo goed kende ze hem eigenlijk niet. Maar dat kon altijd veranderen en de laatste tijd waren de Panthers wel steeds closer geworden. Zelfs Jester en Yrla hadden het weer wat bijgelegd, leek het. Er was wel iets aan de hand met Onyx, maar dat zou Jester vast wel recht kunnen trekken. Dan was hun hele afdeling eindelijk... weer een geheel. Fayr glimlachte.
      Ze trok even plagend een wenkbrauw op. "Geheimhouden helemaal tot vanavond? Oef, dat vraagt wel veel van me hoor." Fayr knipoogde en knikte. "Is goed. Ik zal mijn lippen op elkaar houden." Ze maakte het gebaar van een sleuteltje omdraaien naast haar mond en hield het onzichtbare sleuteltje tussen hen in met een grijnsje.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Je bent geweldig, Fayr." Hij sprong zowat terug in zijn rolstoel, die daardoor een beetje gevaarlijk wiebelde. "Nu alleen ik zelf nog. Wil je de deur voor me opendoen? Dan kan ik samen met Adam mijn kostuum van vanavond nog even afmaken." Hij straalde, dat zou hij in ieder geval niet kunnen verbergen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Een beetje ongemakkelijk lieten ze elkaar los. "Trouwens, Vienna. Ik ben het gisteren vergeten te vragen en ik denk dat Fox me niet zo mag na die actie van gisteren. Maar ik moest aan hem vragen wat het kostuum van Fire was. Weet jij wat Fox voor Fire bedacht heeft? Dan kan ik het mijne erop aanpassen." Met opgetrokken wenkbrauw en een grijns op haar gezicht keek Vienna Fersephone aan. "Jij en fire zijn wel dikke mik de laatste tijd of niet?"
      Fersephone haalde haar schouders op. "We zijn vrienden aan het worden. Hij is wel aardig en wel.. Dan ben ik niet zo alleen nu Dezi..." Fersephone maakte haar zin niet af, maar Vienna kreeg een medelevende blik op haar gezicht. Het moest voor Phone opeens heel eenzaam zijn zonder Dezi. "Hij gaat als Tinkerbell," zei ze met een glimlachje. Fersephone grijnsde bij die woorden. "Fire had al zo'n idee. Dan ga ik als Kapitein Haak. Nu alleen nog in zo'n korte tijd iets zien te fiksen."
      Vienna stond met een ruk op en stak haar hand uit naar Fersephone. "Daar weet ik wel wat op!"

---

It's never gonna happen, Guys.

De rest van de middag had hij samen met Adam gespendeerd. Ze hadden hun kostuum helemaal samengesteld en zelfs nog een spelletje samen gedaan. Uiteindelijk besefte Adam dat ze nog de potjes van gisteravond moesten opruimen. En aangezien hij dat sneller kon doen zonder Merrin was hij zelf even gegaan. Merrin vond het niet erg. Hij rolde zo hard hij kon naar een afgelegen stuk van het terrein, keek even om zich heen of hij iemand zag en kwam overeind uit zijn rolstoel. Geen Panther of Lion te zien, de rest kon hem niet schelen.
      Merrin keek met een grijns voor zich uit en hij begon te rennen. Het gevoel was heerlijk, bevrijdend. Hij deed heel even zijn ogen dicht, en precies op dat moment tikte hij met zijn ene voet tegen de andere. Merrin viel voorover en maakte een enorme smak in het gras. Hoewel het zeer deed, kon hij de grijns niet van zijn gezicht krijgen. Hij rolde zich een paar keer om in het gras en rende uiteindelijk terug naar zijn rolstoel, en sprong een paar keer in de lucht. Hij leek net een dartelend lammetje in de wei. Uitgeput zakte hij in zijn rolstoel en rolde terug naar de eetzaal. Zijn avond kon niet meer stuk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Jup, een berichtje van nieuwe aartsvijand nummer één. Of zo noemde Maaya het, vanochtend. Dikke kans dat je dit bericht meteen verwijdert en ik zou het je niet eens kwalijk nemen. Heb je vertrouwen nogal aan diggelen geslagen, volgens mij. En het spijt me. Klinkt kut - nog kutter via een berichtje maar je bent er niet en die ruimte moet je kunnen hebben. Maar ik hoop dat je heel misschien dit niet verwijdert. Misschien zelfs leest. Ik heb een fout gemaakt, man. En ik hoop dat je er met me over wil praten. Zal deze keer eens niet schreeuwen. Dat helpt vast.
Vanavond is het feestje met de Lions. Je kan komen, als je wil. Het hoeft niet.

-J

Jester drukte met klamme handen op verzenden en zette toen heel gauw zijn iNet uit.
      Hij had het verzonden. Een verontschuldiging. Toch was hij weer de eerste, maar langzaam begon het tot hem door te dringen dat dat deze keer ook wel echt moest. Jester had inderdaad een fout gemaakt. Niet écht geluisterd naar wat Onyx verteld had en te snel een eigen conclusie getrokken. Onyx had die vriendschap niet willen opgeven. Van te voren al niet. Hij had een kutte keuze gemaakt en dat was stom van hem, maar hij had Jester nooit willen verraden.
      Toch was alles fout gegaan en het kwam door Jester.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx nam nog een slok uit de fles, sloot even zijn ogen toen het brandend door zijn slokdarm gleed. Eigenlijk zou hij wat moeten eten – wat meer dan pinda’s en chips. Voor hij straks de hele avond kotsend doorbracht. Maar ach – was dat echt zo erg? Het was beter dan de leegte die hij de uren hiervoor gevoeld had.
      Hij keek op. Maaya zat er nog steeds, zwijgend keek ze hem aan.
      Hij trok zijn wenkbrauwen op, begreep niet wat ze hier nog steeds deed.
      Misschien vond ze hem gewoon knap.
      Al snel dwaalden zijn gedachten weer naar Jester af. Die vond hij knap.
Maar die miste hem niet. Had zich alweer tot Yrla gewend. Het enige wat hij daar niet mee kon doen was hem zoenen. Daar zocht ie vast een ander voor. Fox ofzo.
      Met weer een slok spoelde hij de gedachten weg.
      Hij wist dat hij rustiger aan moest doen – en tegelijkertijd maakte het hem ook geen moer uit. Misschien flikkerde hij straks wel naar beneden. Brak hij zijn nek ofzo.
      De gedachte liet hem grijnzen. ‘Ben je nu mijn babysitter? Om te voorkomen dat ik dronken naar beneden val? Zou toch best een bitter einde van je wraak zijn.’ Grinnikend tastte hij naar het pakje sigaretten dat hij gekocht had en hij stak er eentje op.
      Er lag al een beetje een waas over zijn gedachten. Het was prettiger zo. Misschien was dat zijn roeping wel. Alcoholist.
      Ergens besefte hij dat ze antwoordde, maar hij had geen interesse in haar antwoord.
      ‘En? Heb je al bedacht wat voor hallucinatie je Vienna gaat geven? Ze heeft hoogtevrees. En ze is vast bang voor vuur – iedereen is nu bang voor vuur.’ Hij grinnikte weer, leunde met zijn hoofd tegen het hout. ‘Ik ga je dan wel een nachtmerrie bezorgen. Als wraak, weet je wel. Of omdat ik je gewoon een kutwijf vind. Ik heb er al een hele reeks klaarliggen eigenlijk. Wacht. Ik kan trouwens een nieuw trucje.’ Onhandig zette hij de fles neer en hij pakte zijn harmonica.
      Hij zag de frons op haar gezicht. Toen begon hij te spelen – hij speelde haar in slaap. Stuurde een van de donkere nachtmerries van gisteravond mee. Iets met hongerige haaien en bloed – heel veel bloed.
      Daar konden nog wel twee slokken bij. Met een grijns op zijn gezicht keek hij toe hoe ze schokte in haar slaap, hoe ze uiteindelijk schreeuwend weer wakker werd.
      ‘En? Dat is wel een applausje waard toch? Als je niet onder de indruk was, heb ik er nog wel eentje…’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar hart ging als een wilde tekeer. Ze drukte haar hand tegen haar borstkas en voelde het bonken tegen haar vingertoppen. Er gingen een paar seconden voorbij voordat ze besefte dat haar ledematen er nog aan zaten en dat het een fucking hallucinatie was van Onyx. Nee – een droom. Maar zo veel verschilde het niet.
      Ze staarde hem aan.
      Hij gaf haar een knipoog terug.
      Op de een of andere manier leek de drank hem iets te ontdooien en ze kon er zelfs om grijnzen.
      Ze deed een greep naar de andere fles en zette die aan haar mond.
      ‘Misschien moeten we proosten. Op verloren vriendschappen.’
      Hij hief zijn fles op. ‘Op verloren vriendschappen.’
      Ze had Onyx nog nooit dronken meegemaakt. Toen ze nog bevriend waren, werd er veel strenger toezicht gehouden. Het klonk alsof hij er loslippig van werd – wie weet wat ze nog opstak als ze bleef.
      ‘Heb je al gegeten?’ vroeg ze. Eigenlijk wist ze het antwoord al wel.
      ‘Nooooope. Alleen chips. Paprikachips.’
      ‘Dan ben je straks echt katje-lam.’
      Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb wel honger.’
      Maaya kwam overeind. ‘Ik haal wel wat eten. Het is toch al bijna etenstijd.’
      Hij stak zijn duim op en nam weer een slok.
      Die was stomdronken als ze terugkwam.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was spaghetti waar Maaya mee terugkwam.
      Alleen van de lucht werd hij al misselijk. Gelukkig mocht hij haar aardappelstamppot opeten. Met een groot stuk vlees. Man – hij had best een honger.
      ‘Heb je er ooit spijt van gehad?’ vroeg hij zich af terwijl hij een flink stuk vlees afhapte. ‘Dat je onze vriendschap verbrak?’
      Maaya at een tijdje in stilte. Het maakte hem niet uit. Hij had de hele avond de tijd. ‘Elke dag.’
      Hij moest lachen om dat antwoord. ‘Je bent al net zo’n leugenaar als Jes. Straks ga je nog zeggen dat je weer vriendjes wil zijn. Nou daar snap ik echt niet meer in. Trap ik echt niet meer in. Bedoel ik.’ Hij liet de helft van zijn eten staan, had er geen trek meer in. De chips was lekkerder.
      ‘Wees maar gerust, dat wil ik niet.’
      ‘Waarom zit je hier dan?’
      Ze zweeg.
      Onyx kreeg weer meer aandacht voor de fles whisky dan voor zijn eten en draaide de fles in zijn handen. Het glas was koel. Hij liet zijn hoofd weer achterover zakken.
      Plotseling wilde hij niet meer bij Maaya zijn.
      Hij wilde dat Jester er was. Wilde zijn lach horen, zijn eindeloze stroom woorden. Zijn mondhoeken zakten weer naar beneden en hij zuchtte. Hoeveel flessen drank moest hij achterover slaan voordat hij niet meer aan die jongen zou denken?
      ‘Jes maakte een beter mens van me, denk ik.’
      Maaya snoof. ‘Dat liet hij je denken ja. Hij veranderde je. Omdat je niet goed genoeg voor hem was. Mij maak je niet wijs dat hij nooit kritiek op je had.’
      Dat had hij zeker gehad. Er waren veel dingen waar ze anders tegenaan keken, maar Jester was altijd geduldig geweest. Hij had hem geprobeerd te helpen. Om tussen de anderen te passen. Hij dacht weer aan hoe pissig Vienna opeens tijdens Nenya’s feestje was geworden.
      Echt erbij passen had hij nooit gedaan.
      Misschien kwam het daar wel door. Misschien besefte Jester toen wel dat hij nooit normaal zou functioneren. Opeens dacht hij weer aan die hallucinatie. Aan Jester die voor zijn ogen stierf.
      ‘Zal ik je een geheimpje verklappen, Maaya?’
      Ze keek op. Er lag een nieuwsgierige twinkeling in haar ogen.
      Wat dacht hij dat hij ging zeggen? Een groot geheim? Zoals dat Zebediah op school rondliep? Nee – dat hield hij voor zich.
      ‘Nou?’
      ‘Ooit maak ik je dood.’
      Ze verstarde.
      Hij schoot in de lach – opeens moest hij zo hard lachen dat zijn buikspieren pijn deden. ‘Je gezicht – goud waard. Echt waar.’
      Er gleed een halve grijns over haar gezicht, maar hij zag dat het toneelspel was.
      ‘Eerst die klotebloedband weg. En dan hup, snijd ik je keel door. Misschien geef ik je hoofd wel aan Jester. Een soort peace offering. Een bos rozen in Onyx-stijl.’ Hij grinnikte, zag het al helemaal voor zich. ‘Hij kan er vast niet om lachen. Maar dat maakt niet uit. Ik wel.’
      Werktuigelijk ging zijn hand naar zijn mond, hij nam weer een slok.
      ‘Waarom zou jij een peace offering moeten doen?’ vroeg Maaya. ‘Hij heeft jóú toch gedumpt?’
      ‘Ja.’ Dat was waar. ‘Misschien moet hij mij dan maar jouw hoofd geven. Mag ook. Met Halloween ofzo. Of Valentijn.’
      Hij dacht opeens aan het feestje dat er vanavond gehouden werd. Niet echt Halloween stijl. Hij haalde zijn iNet uit zijn zak, keek hoe laat het was. Iets over zevenen. Oh, en hij had een berichtje.
      Van Jester.
      Zijn hart sloeg een slag over. Hij zette zelfs even de fles drank weg zodat hij met twee handen het toestel kon vasthouden. Alsof hij anders met bericht en al zou verdwijnen.
      ‘Aartsvijand nummer één?’ herhaalde hij toen hij het berichtje las. ‘Nee. Die plek is voor meneer de mindcontroller. En dan een kom jij pas, Kleintje.’ Hij sloeg zijn blik naar Maaya op. ‘En jij. Ik weet niet wie van de twee ik kutter vind.’ Of eigenlijk wist hij dat wel. Jester. Hij las verder.
      Misschien heb ik je vertrouwen aan diggelen geslagen.
      - Goh, zou je denken?
      En het spijt me.
      - Ja hoor.
      Hij wist niet of hij moest lachen of huilen. Beide voelde op de een of andere manier wel goed, maar er kwam geen lach en ook geen traan – maar wel weer een slok whisky.
      ‘Laat me raden. Jester heeft je een berichtje gestuurd? Zegt ie zeker ook nog dat het hem spijt?’
      ‘Uh-uh.’
      Ze snoof. ‘Laat mij het eens lezen?’
      Voor Onyx kon bedenken of hij dat wilde, had ze het ding al in haar handen. Ach ja.
      ‘Typisch.’ Haar stem klonk laatdunkend. ‘Een feestje met de Lions. Hij maakt een slechte indruk op zijn bondgenoten als zijn voormalige bestie er niet is en opeens kan hij zijn excuses aanbieden? Wat doorzichtig zeg.’
      Ja. Misschien.
      Hij wist het niet.
      Vond het ergens evengoed wel fijn. Dat hij wilde praten. Dat hij een fout had gemaakt.
      Nee, Onyx. Je bent geen ezel. Je blijft je toch niet tegen dezelfde steen stoten?
      ‘Wil je hem terugpakken?’ vroeg Maaya.
      ‘Hmm?’
      ‘Jester. Wil je hem terugpakken? Hem jouw pijn laten voelen?’
      Hij knikte langzaam. Ja – dat was wel zo eerlijk toch?
      ‘Ik nam wraak op Ednoces toen hij me aan de kant had geschoven. Toen hij zijn excuses aanbood, ging ik er in mee. Deed alsof alles weer goed was. En toen hij dacht dat alles weer goed was – bám. Trapte ik op zíjn hart.’
      Het klonk onaardig.
      Maar dat was hij ook, natuurlijk. Tenslotte vond Jester hem een verrader.
      Misschien moest hij dan inderdaad maar die verrader zijn. Dan had Jester een echte reden om boos te zijn.
      ‘Dus ik moet op zijn hart trappen?’
      ‘Ja.’ Ze grijnsde van oor tot oor. ‘Ga naar dat feestje, doe alsof je hem terug wil… en als hij toegeeft – lach je hem vierkant uit.’
      ‘Dat had kunnen werken… als hij echt wat om me gegeven had.’ Somber staarde hij weer voor zich uit.
      ‘Dat maakt niet uit,’ hield Maaya vol. ‘Jester houdt van aandacht. Niemand wordt graag afgewezen. Zeker niet op zo’n feestje waar hij een goede indruk probeert te maken.’
      Daar zat wat in.
      ‘Het is de perfecte wraak, Onyx. Nu mag je eens met zijn gevoelens spelen, in plaats van hij met die van jou.’
      Zijn lippen krulden om. Ja – dat was waar.
      En hij wilde ook weleens weten hoe dat was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone had zich na het avondeten voor de verandering een keer bij hen gevoegd. Vienna was bezig haar haren te krullen, en zou daarna nog de laatste krullen bij Fayr doen, die het grotendeels zelf kon. Alleen de lastige plukken die Fayr niet kon zien, zou Vienna recht trekken. Aangezien het krullen wel een tijdje duurde, hadden de meiden op de achtergrond een muziekje aangezet. En voor het eerst ging het gesprek weer over het aankomende feest, zonder de zware belading die Maaya op hun schouders had achter gelaten. Het was gezellig, waar de meiden aan het lachen waren, zelfs Fersephone die normaal niets met dit tutten te maken wilde hebben.
      Uiteindelijk stonden ze alledrie in de make-up en waren hun haren gedaan. Bij Fayr en Vienna was de make-up subtiel gebleven maar bij Fersephone had Vienna het iets donkerder gedaan. Vienna pakte haar eigen outfit er bij. Zij ging als Marie van de Aristocats vanavond, een van haar absoluut favoriete films. Vanavond was ze een dame. Het witte shirt omsloot haar middel heel netjes en de rok was wat zwierig. De strik deed ze net als bij Marie om haar nek en de oortjes zette ze op haar hoofd, waar ze ook een kleine roze strik in haar haren bond. Voor een van de weinige keren deed Vienna haar bril af en zocht in haar nachtkastje naar haar lenzen. Het was niet iets wat ze vaak deed, lenzen dragen. Als ze de lenzen te lang bleef dragen, begonnen haar ogen te irriteren. Maar voor vanavond had ze dat over. Een avondje kon niet kwaad. Met een grijns keek ze om naar Phone en Fayr toen ze klaar was, en zag dat ook Fayr op dat moment klaar was. "Wauw, Fayr! Je ziet er echt prachtig uit!" Vienna liep naar haar vriendin toe en liep een rondje om haar vriendin heen, terwijl ze de jurk bewonderde die Fayr waarschijnlijk zelf gemaakt had. "Hij is echt mooi je jurk."

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam wist niet wat hij erger vond, de witte kniekousen of de rozerode strik. Of de bij de grote strik vloekende bordeauxrode gilet die hem veel te groot viel. Met schmink had hij nog flinke bakkenbaarden getekend en hij bekeek zichzelf hoofdschuddend in de spiegel.
      ‘Nou als je nog bang was dat je concurrentie had dan heb je je daar nu wel van ontdaan,’ zei Adam plagend en hij draaide zich naar Merrin toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Uh? Wil een van jullie me even helpen?" Vienna snelde dichterbij. Fersephone had nauwelijks de strakke broek over haar billen gekregen en was nu bezig met allerlei riempjes en gespen. Terwijl Vienna bezig was met haar middel aansnoeren, zette ze zelf de grote hoed met veer op haar hoofd. Het ooglapje wat erbij zat, liet ze achterwege. Dat zou de rest van de avond alleen maar vervelend zijn. Ze deed de ketting om haar nek en als laatste de haak op haar hand. Ietwat nerveus keek ze in de spiegel en schrok van haar kostuum.
      "Vie! Dit kan echt niet! Ik loop half naakt!" zei ze geschrokken. Fersephone begon direct aan allerlei touwtjes te trekken, in de hoop de witte bloes nog een beetje dicht te krijgen. Ze begreep nu wel waarom Vienna haar overgehaald had die vreemde plakbh te dragen. Echter voor ze alles aan kon trekken, sloeg Vienna haar al op haar handen. "Ah, kom op, Phone. Je bent nu eenmaal een piraat. En daar hoort een beetje sexyness bij. Bedenk wat Fire zal zeggen, als hij je zo ziet. Ik denk dat er alleen stoom uit zijn oren komt." Fersephone voelde een hoogrode blos naar haar wangen stijgen. Waarom moest Vienna dit soort dingen zeggen? Toch was het meisje aan enkele touwtjes aan het trekken, zodat haar middenrif in ieder geval niet te zien was, maar ze een behoorlijke decolleté overhield.
      "Hee! En kom op!" zei Vienna met een grijns. "Jij hebt ten minste tieten, daar moet je trots op zijn. Wedden dat alle jongens straks aan je voeten liggen?" Fersephone keek even boos naar Vienna. "Ik heet geen Dezi," gromde ze. Vienna liet zich echter niet uit het veld slaan, met een veel te vrolijke lach, gaf ze het zwaard aan Fersephone. "Dat zeg ik ook niet. Als die ene er maar voor valt, niet?" Vienna's knipoog sloeg haar uit het veld en meteen was haar woede omgeslagen in een grote rode blos. Ze zuchtte. Best, ze moest het hier maar mee doen. Vienna won, dit keer...

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 9:46 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik vind je er woest aantrekkelijk uitzien," zei hij met een grijns. Met enige moeite had hij zichzelf in zijn eigen kostuum gewurmd, waarbij hij moest oppassen dat hij niet per ongeluk aan Adam verraadde dat hij gewoon weer kon staan. Toen Adam voor heel even naar de badkamer was om zijn bakkebaarden te maken, was Merrin haastig opgestaan om zijn broek, sokken en laarzen aan te trekken. Hij had net op tijd weer in zijn rolstoel gezeten, toen Adam terug kwam. Nu was hij alleen nog bezig zijn haar in een vette kuif naar achteren te doen, het wilde alleen nog niet helemaal meewerken, zoals hij wilde. "En daarbij," grijnsde hij, terwijl hij zijn armen spreidde. "Niemand is beter dan Gaston."

---

It's never gonna happen, Guys.

Ietwat ongeduldig stond hij onder de wachttoren te wachten op de dude die hem zou komen halen. Zebediah had hem laten weten met hem te willen praten en voor de verandering mocht hij eindelijk weer eens een keer de omgeving van de school verlaten. Het was altijd een verademing als dat gebeurde, en die momenten waren helaas zeldzaam. Ze konden niet riskeren om betrapt te worden.
      Een flits kondigde zijn vervoer aan en binnen seconden stond hij in het kristallen paleis dat door het ex-vriendje van Fox gemaakt was. Het was allemaal een beetje teveel poespas naar Romeo zijn smaak, maar hij zou niet durven er commentaar op te hebben. Romeo liep stilzwijgend achter een meisje aan in de richting van de woonkamer, waar hij zijn oude vriend al zag zitten op de bank. Een grijns brak door op Romeo zijn gezicht. "Miste je me zo erg?" vroeg hij plagend.

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:53 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox kwam niet meer bij van het lachen toen Fire het groene jurkje had aangetrokken. Hij had het idee om zelf een jurk kort te knippen laten varen toen Serena van het plan hoorde en zei dat ze nog een vriendin had die een heus Tinkerbell-kostuum had. Met een beetje hulp van Goliath – haar afdelingsgenoot – was het een paar maten groter gemaakt. Er zat zelfs een bloemetje op zijn schouder.
      ‘Dit spul is wel lekker ontvlambaar. Eén knappe meid en ik sta in brand. Dan jaag ik al die Panthers zo op de kast.’
      ‘Gelukkig heb je daar speciale gel voor.’ Fox trok een laatje open en viste de tube eruit.
      ‘Die is voor de dagen dat ik koorts heb.’
      ‘Zeur niet,’ grinnikte Fox. Hij gooide de tube naar Fire toe. ‘Smeer je in of ik doe het. Daar heb ik wel een paar brandblaren voor over.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      Fire rolde met zijn ogen, draaide zich van hem af en begon zijn borst in te smeren.
      Fox voelde even een steek. Hij wist maar al te goed dat het geen preutsheid was waardoor hij zich van Fox afkeerde, maar het enorme litteken dat Fox daar achter had gelaten. Hij probeerde het nare gevoel van zich af te schudden. Wat gebeurd was, was gebeurd.
      ‘Ik doe je rug wel,’ bood hij aan en hij pakte de tube en smeerde de koele gel over Fires rug. Een grijnsje liet zijn lippen omkrullen. ‘En… Is er een Panther-meisje bij wie je zo’n reactie verwacht?’
      Fire was nou niet iemand die heel snel interesse in een meisje had, dus het feit dat hij zich druk maakte over de onbedwingbare temperatuur van zijn lichaam vond hij wel een mooie aanwijzing dat in elk geval íémand zijn interesse had gewekt.
      ‘Je weet maar nooit,’ mompelde Fire.
      Fox voelde de huid onder zijn handen opgloeien en vermoedde dat hij aan iemand dacht. Vlug maakte hij het werk af, voordat hij echt zijn handen brandde. Hij wist wel beter dan erover door te vragen. Waarschijnlijk was het een van de tweeling – of had Heidi eindelijk zijn aandacht getrokken. Al kon Fox zich daar weinig bij voorstellen.
      Hij trok zijn handen weer terug en waste ze.
      Er werd op de deur geklopt. Een grom ontsnapte aan Fires lippen.
      Voor hij kon antwoord geven, viel Vera de kamer al binnen. Serena volgde meteen en begon te giechelen.
      ‘Als je voor een vrouw wilt doorgaan moet je wel borsten hebben.’ Serena zwaaide met een gestippelde beha..
      ‘Straks willen jullie mijn benen nog scheren,’ mopperde Fire.
      De twee meiden sloegen weer aan het giechelen terwijl Serena de beha om zijn bovenlijf deed en daarna met sokken begon op te vullen. Fire’s blik ontmoette die van Fox, maar er kwam toch weer een grijns op zijn gezicht.
      Uiteindelijk deed Fire de jurk weer goed aan en bevestigde Fox de vleugeltjes op zijn rug. Met een grijns bekeek Fox hem van top tot teen.
      ‘Nou je bent net zo’n lekker jong als altijd.’ Fox stak plagerig zijn tong uit. Feit was echter dat Fire er altijd goed uitzag, wat hij ook aantrok. Zelfs met een jurk aan en een toverstafje vast. ‘Het enige wat afbreuk doet zijn die lompe voeten van je.’
      ‘Als ik hakken aantrek kom ik nooit levend bij de Panthers aan.’
      Fox grinnikte. Hij wierp een blik op de twee meiden, die precies dezelfde Alice in Wonderland-jurk droegen. ‘Nou ik ga me ook omkleden. Voel je vrij om van de striptease te genieten, maar het resultaat is verbluffender als je het eindresultaat ziet.’
      De twee meisjes keken elkaar aan en lachten weer. ‘Nee hoor Foxie, we kijken wel.’
      Fox grijnsde. Dan konden ze een striptease krijgen ook.

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:05 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.