[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Zebediah had al tweeënhalve maand toegang tot het terrein. Als het nou tien maanden was geweest, had hij zijn zorgen om Fox wat losgelaten. Dan had Zebediah geen interesse meer in hem. Maar tweeënhalve maand… Het kon best dat hij gewoon zijn kans afwachtte. En dan was er ook nog eens een leraar bij betrokken, die stukjes over hun verleden weggaf. Hij kon zich wel voorstellen dat anderen daarnaar smachtten.
      Hij sloot zijn ogen even, wreef met zijn knokkels langs zijn voorhoofd. Dat de Rhino’s achter hen aanzaten kon hem op slag niets meer schelen.
      ‘Oké, bedankt voor alle info. Ik moet dit even… verwerken. Als mijn afdelingsgenoten erachter komen zal het een hoop oud zeer doen opwaaien.’ Hij wendde zijn blik af, tuurde de avondlucht in. Twijfelde tussen wel en niet weten. ‘Al is het maar beter als ze allemaal een zonnebril op zak hebben. Dus…’ Hij zuchtte. Extra veiligheid en paniek, of kans om overrompeld worden maar minder stress. Wat een dilemma. ‘Laten we er later nog eens over spreken. Als ik het een beetje op een rijtje heb. Ik moet even stoom afblazen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maar ik wist gewoon van het moment dat ik je zag dat ik het moest proberen om je de mijne te maken.
      Fayr wist dat hij het lief bedoelde. En ze wist nu ook dat ze de waarschuwing van Fersephone eigenlijk niet meer hoefde te volgen, want het bleek nu dat Fire gewoon verkeerde informatie had. Fox had tegen hem gelogen en vervolgens had hij tegen haar zus de verkeerde waarheid verteld. Hij kon misschien niet liegen, maar als hij geloofde dat het waar was kon het vast wel.
      En toch zat het laatste stukje van die zin haar net even niet lekker. En dat terwijl het een halve liefdesverklaring was! Ze duwde het gevoel diep weg (want ze vond het wel heel naar voor Romeo als hij dat nu zou per ongeluk kunnen merken nu aan haar, want ze wist heus wel dat hij het niet zo bedoelde. Het klonk alleen een beetje... bezitterig. Ze bleef toch gewoon van zichzelf, ze werd daarna niet zijn bezit.
      Fayr liet de gedachte los en duwde hem weg en genoot in plaats daarvan van de warmte die zich door haar hart verspreidde. Romeo vroeg of ze zijn vriendinnetje wilde zijn. Officieel! Dat had nog nooit iemand haar gevraagd en haar maag maakte een salto. Even kon ze niets uitbrengen en knikte toen maar gewoon. Ze vond de timing helemaal niet verkeerd. Een relatie betekende toch ook om er voor elkaar te zijn als het moeilijker ging? Dan leerde je mensen echt kennen.
      "Ja," zei ze uiteindelijk zachtjes, haar wangen roze. "Heel graag."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Neem je tijd," zei Jester eerlijk. Hijzelf had immers ook overgelopen van informatie en had het alleen met Onyx echt goed kunnen verwerken. Bij die gedachte beet hij op zijn lip. "Maar, Fire?" Hij wachtte tot de Lion leider hem weer aankeek. "Vertel dit aan niemand. Niet iedereen heeft een net zo goede ingebouwde screeningtest als jij of een manier om leugens uit te sluiten zoals ik. Als deze informatie bij de verkeerde mensen terecht komt, hebben we de poppen aan het dansen. Dus ook niet via Vera of iemand anders," zei hij, met dat hij zich het meisje herinnerde die Fire meegenomen had haar hun onderhandelingen.
      "Niet tot we zeker weten aan welke kant ze staan en of ze ons niet zouden verraden als Zebediah aankomt met zijn troeven." Jester keek langs Fire heen naar het lege veld en slaakte een zucht. "En als laatste... dit is een megagroot kutprobleem. Maar de Rhino's ook. Houd ze alle twee in het oog, anders liggen er straks ook bij jou afdelingsgenoten op de ziekenzaal. Denk rustig dit alles na, steek een paar bomen in de fik als dat helpt, maar probeer ook de schijn op te houden dat je van niets weet. Zodra je wil praten..." Jester gebaarde met zijn hoofd naar de panthercampus. "Je weet me te vinden. Hopelijk. Als ik niet weer- verdwijn. Je begrijpt het wel."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik moet daar over nadenken,’ zei Fire. ‘Ik wil geen paniek zaaien, maar als ik subtiel laat vallen dat er geruchten zijn dat Zebediah met een van de leraren is gezien dan houden ze in elk geval een zonnebril bij de hand. Anders staat straks mijn halve afdeling onder invloed.’
      Ze hoefden niet te weten dat Zebediah de nieuwelingen weg wilde hebben, dat hij ongehinderd dit terrein kon betreden. Dat er een mega-complot was. Er gingen genoeg wilde verhalen over Dezi rond. Zo raar was het niet dat mensen haar rare gedrag aan Zebediahs gave koppelde.
      ‘Ik zie je in ieder geval morgen. Succes met alles – vooral met je kamergenoot. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Romeo

Hij zoende haar vol overgave. Dit kind had daadwerkelijk een plaat voor haar kop. En hij vond het heerlijk. Misschien kon hij deze leugen wel bijschaven en zo toch nog ergens Vienna haar vertrouwen winnen. Al leek dat idee nogal kansloos. Misschien als hij haar een beetje hielp.
      Romeo pakte Fayr bij haar zij en trok haar dichter tegen zich aan. Op dit moment vroeg hij zich af of ze bewust een jurk aan had gedaan, zodat hij niet met zijn hand onder haar shirt kon kruipen. Maar die gedachte liet hij gauw los.
      Romeo maakte zich uiteindelijk buiten adem los van Fayr. "Daar kan ik wel aan wennen," zei hij met een grijns. Hij drukte opnieuw een kus op haar wang en richtte zich toen weer naar zijn glas. "Op ons,"

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was nergens te bekennen toen ze beneden kwam. Ze keek zelfs nog even buiten, maar zag alleen Jester op de veranda nog zitten. Ze groette hem even kort door een knikje en liep toen toch uiteindelijk het house uit om in de richting van de school te lopen. Fire was er niet meer. Misschien was hij haar vergeten of had hij uiteindelijk helemaal geen zin gehad om met haar te gaan boksen. Dat had hij dan wel van tevoren mogen zeggen...
      Ze kon het niet helpen of ze voelde zich toch ietwat teleurgesteld dat hij er niet meer geweest was. Ze gooide haar tas neer in de kleedkamer en liep direct verder in de richting van de hal. Daar knoopte ze haar eigen handschoenen aan en begon aan een kleine warming up. Fire of niet, ze zou haar ding doen vanavond.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn eerste reactie zou zijn om te gaan rennen, om heel hard te gaan rennen en weer even alles te vergeten. Maar hij had zichzelf al een keer naar het limiet gepusht vandaag en daarna ook nog eens gaan rennen met Jester. Als hij nu zijn gave aan zou wenden, zou de spierpijn er waarschijnlijk al inhakken bij de eerste stap en zou hij naar de grond gaan. In plaats daarvan liep hij dus naar zijn kamer en sloot zich daarin op. Hij kroop op zijn bed, terwijl zijn hoofd een wirwar van gedachten was. Kreunend maakte hij een kleine bol van zichzelf, terwijl allerlei moralen door zijn hoofd schoten.
      Onyx had gelijk, Zebediah was gevaarlijk. Hij moest verdwijnen.
      Maar vermoorden? Maakt dat je niet net zo erg als hem?
      Maar Zebediah had ook al andere mensen vermoord, zoals Onyx zei. Hij kon zijn vrienden ermee beschermen.
      Ja, maar de dood is onomkeerbaar. Wie zegt dat jij mag beslissen over leven en dood?
En zo bleven de stemmen elkaar opvolgen. Om een of andere reden was de eerste stem telkens die van Onyx, of daar leek die op. De tweede klonk meer als hemzelf, nee, het klonk meer als Jester. En hij zwom daar ergens tussenin.
      Uit frustratie kwam de jongen overeind van het bed en trok een kladblok uit zijn tas. Hij haalde een van de pennen van Merrin uit zijn etui en begon aan iets wat hij altijd belachelijk had gevonden. Yrla het onderdrukken helpt niet. Schrijf het gewoon op, dat helpt dingen niet vergeten. Hij kon het Vienna zo horen zeggen. En met een zucht begon hij aan het lijstje. En lette daarbij op, dat hij geen echte namen gebruikte.

---

---

Waarom werkte dit idee van Vienna? Het werd inderdaad iets rustiger in zijn hoofd, de punten die hij niet moest vergeten kwamen nu langzaam op papier. Hij zou er iets langer over nadenken, blij dat hij niet impulsief mee was gegaan in Onyx idee. En hij zou het nog bespreken met Jester. Dat leek hem een goed plan.

[ bericht aangepast op 27 mei 2020 - 11:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Het is niet alleen paniek zaaien. Waar zouden die geruchten vandaan moeten komen?" Jester stak zijn handen in zijn zakken. "Als Zebediah's mensen horen dat dat er geruchten rondgaan dat hij gezien is en er dus iemand die informatie gelekt heeft, valt dat heel snel terug te leiden tot-" hij stopte zichzelf op tijd. Terug te leiden tot Yrla, die plotseling weer wel bevriend was met Jester, de nieuwe moraalridder van de Naamlozen. Zebediah was niet dom, die telde één en één heel gemakkelijk bij elkaar op.
      "Ons," maakte hij zijn zin af. Jester keek Fire ernstig aan. "Ik begrijp je zorgen, maar wees heel voorzichtig met de stappen die je zet. Je wil handelen voor het te laat is, maar zorg dat je alsjeblieft een plan hebt. Want als Zebediah erachter komt en zijn zinnen op jouw afdeling zet, zullen ze de tijd niet eens hebben die zonnebril te pakken." Hij hield Fire's blik nog heel even vast en deed een stap achteruit, terug richting de campus. "Happy Hunger Games," zei hij humorloos. "Welcome to the war."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      Ze glimlachte terug en hief ook haar eigen glas. "Op ons."
      De waarschuwing van haar zus klonk steeds zachter achterin in haar hoofd, tot ze hem niet meer hoorde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire was bij de campus van de Panthers weggelopen. Natuurlijk nam hij Jesters woorden serieus. Eigenlijk wilde hij er niet over nadenken – hoe minder hij wist hoe beter, maar hij kon zijn brein niet zomaar op slot draaien. Fox had hem verteld over hoe Yrla en Dezi de nieuwe Panther gepest hadden en dat hij steeds van Fox in paniek raakte. Hij wist ook dat de jongen verkracht was – dat leek hem toch een hele duidelijke aanwijzing dat Dezi echt wel aan de kant van Zebediah had gestaan. En Yrla dan waarschijnlijk ook. Uit Jesters woorden maakte hij op dat het een Panther was die hem al deze informatie had gegeven, iemand die zich blijkbaar tóch weer van Zebediah af had gekeerd. Die misschien wel dubbelspel speelde. En vanzelfsprekend wilde Jester diegene beschermen.
      Dus moest hij ander bewijs creëren. Zebediah per ongeluk zélf zien, al was het maar van een afstandje. Terwijl hij door de heuvels liep, begon zich een plannetje in zijn hoofd te vormen. Jester had gezegd dat Zebediah komend weekend op het terrein zou zijn. Iemand moest hem gewoon met een list in de buurt van die afspraak lokken, zodat hij de jongen kon zien. Dan kon hij naar waarheid verkondigen dat hij hem was tegengekomen. Maar met wie kon hij dat plan afspreken? Niet met een Panther, dat leidde Zebediah dan naar Yrla. Niet met zijn eigen afdelingsgenoten…
      Hij liet het idee met een zucht varen. Dat werd wel erg ingewikkeld.
      Er waren er maar twee die écht een gave hadden waarmee ze de hele afdeling konden aanvallen. Dat waren Fox en hijzelf. Zelf zou hij vanaf nu ieder moment een zonnebril bij zich hebben en hij moest ervoor zorgen dat Fox hetzelfde deed – maar dan zonder dat hij in paniek raakte. Zonder dat hij de réden wist. Zijn gedachten schoten naar Jester. Hij kon dat met zijn gave doen. Fox ervan overtuigen dat hij niet zonder een zonnebril zijn kamer uit mocht gaan. Niet omdat hij in gevaar was, maar omdat het gewoon héél belangrijk was.
      Zou Fox daardoor iets vermoeden? Als Jester hem ervan overtuigde dat het net zo logisch was om een zonnebril mee te nemen als dat je ’s ochtends een broek aantrok… Hij wist dat hij het vertrouwen van de jongen schaadde als hij Jester toestond zo’n opdracht in zijn hoofd te leggen. Maar dat was nog altijd beter dan dat hij onder Zebediahs invloed stond, toch? Uiteindelijk zou hij het hem wel vergeven.
      Hij merkte dat zijn lichaam nog steeds bruiste en borrelde door de woede die deze informatie met zich meebracht. Vanavond zou hij met Fersephone gaan boksen en eerlijk gezegd kon hij dat heel goed gebruiken. Hij had niet meer aan haar gedacht door alles wat Jester had gezegd. In de hoop dat ze nog wilde, stuurde hij haar een berichtje.
      Sorry, zwaar gesprek. Moest even mijn hoofd leegmaken. Is niet erg gelukt, wil je nog kickboksen? Ik kan het wel gebruiken. Ik zie je daar wel als je nog zin hebt.
      Hij stak zijn iNet weg en zette koers naar de sportzaal. Toen hij daar aankwam, had hij geen reactie van het meisje gehad. Hopelijk was ze niet boos. Hij had geen sportkleren mee en had ook geen zin om ze op te halen, hij overleefde het wel in zijn gewone kleren.
      Het licht was aan; er was nog iemand. Het gebouw was zo ver hij wist altijd open. Er waren beveiligingscamera’s, dat was de enige manier waarop het bestuur met deze plek verbonden was. Hij betwijfelde of iemand ernaar keek. Heel vaak had hij het gevoel alsof ze maar aan hun lot werden overgelaten hier.
      Hij doorkruiste de kleedkamer en was verrast om Fersephone al bezig te zien bij de boksbal. Zachtjes deed hij de deur dicht zodat hij haar nog even bezig kon zien voor ze hem opmerkte. Ze leek erg in haar element. Haar slagen waren krachtig, haar gezicht geconcentreerd. Het beeld verdreef dat van Zebediah.
      ‘Ben ik nog veilig als ik je kom joinen of ga je mij dan als boksbal gebruiken?’ vroeg hij met een grijns.

[ bericht aangepast op 27 mei 2020 - 18:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Wil je nog een film zien?" vroeg hij met een glimlach. Hij kwam overeind en haalde zijn tas tevoorschijn. Met een kleine afstandsbediening die hij daaruit viste klikte hij het grote Digibord aan, wat prima kon functioneren als tv. Romeo ging naar Netflix en toverde zonder aarzelend een film tevoorschijn. "Deze leek me wel passen, niet?" Het was een van de meest zoetsappige films die hij kon vinden, maar ook weer niet zo zoetsappig dat hij ervan zou kotsen. Grease "Waarschijnlijk heb je hem al gezien, maar hij blijft leuk natuurlijk."

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schrok van hem, al probeerde ze dat niet te laten merken. Was hij er al lang? "Sowieso dat ik jou als boksbal ga gebruiken," zei ze met een grijns. Ze trok haar handschoen uit en veegde een pluk haar van haar gezicht af. Het zweet liep al met straaltjes over haar voorhoofd heen, waarschijnlijk niet het meest charmante gezicht. Maar ach, het was Fire. "Ik dacht dat je niet meer zou komen," zei ze eerlijk. Fersephone liep naar de kast toe, maakte een inschatting en gooide een paar handschoenen in de richting van Fire. Hij leek niet heel erg gekleed te zijn om dit daadwerkelijk te doen, maar Phone stelde geen vragen. Dat was niet echt iets voor haar..

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire pakte de bokshandschoenen aan en keek er een beetje keurend naar. Hopelijk bleef er nog wat van over na deze trainingssessie. ‘Ik had je nog een berichtje gestuurd, maar je was blijkbaar al hier. Maar het gesprek met Jester duurde lang en daarna moest ik even mijn hoofd leegmaken. En toen dat niet werkte, hoopte ik dat ik het dan maar hier van me af zou kunnen reageren.’
      Hij trok de handschoenen aan, kromde zijn vingers en nam de houding aan die hem ooit in een grijs verleden aangeleerd was. Hij gaf de boksbal een aantal stevige meppen. De hitte kon niet uit zijn handen weg, hij merkte nu al het materiaal het niet kon hebben en hij trok de handschoenen weer uit. Dan maar met blote handen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek even verbaasd naar Fire die de handschoenen weer uittrok. Oké, dat werd dus niet sparren met Fire. Daar zou ze waarschijnlijk alleen zichzelf mee pijn doen. Er zou vast een reden zijn voor het feit dat hij ze uittrok. "Oh nee niet gezien inderdaad, ik ben hier al een tijdje." Ze keek even goedkeurend over Fire heen en met een lachje ging ze tegen de muur staan. "Nou, dan hoop ik dat die boksbal stevig genoeg is," zei ze met een grijns. Ze vroeg niet naar waar het gesprek over ging. Moest ze dat eigenlijk wel doen? Bij Dezi en haar ging het altijd zo, ze kwamen naar elkaar als ze elkaar nodig hadden. Ze vroegen nooit was over de gesteldheid van de ander. Moest ze dat bij Fire wel doen? Of waren ze daar nog niet lang genoeg vrienden voor. "Misschien als je inbeeld dat het ding je probleem is, dat helpt bij mij altijd," zei ze met een glimlach.
      Ja, Dezi had alweer wat klappen gehad vandaag, in haar gedachten dan... Net als die nieuwe, die Romeo... Maar daar had ze altijd nog een paar extra voor over.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik ben bang dat dit hele gebouw dan binnen de kortste keren in lichterlaaie staat,' gaf hij toe. Hij hield heel bewust de boksbal voor ogen terwijl hij naar het ding uithaalde. Iedere keer dat zijn vuisten het ding raakten, werd de gloed om zijn handen veiliger en hij gaf er een paar trappen tegenaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.