[RPG • 0] Experium || 20 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

Lijst wacht buiten:
Emil - Adam
Vera - Onyx --- Speech van Merrin
Onna - Nenya
Vrijwilligers vanwege de Disneyquiz.
Serena - Vienna
Fox - Fersephone
Heidi - Fayr.
Astreal - Merrin
Naamloze - Jester
Fire - Yrla (Aanval Damon)

[ bericht aangepast op 1 juni 2020 - 10:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Tuurlijk," zei ze knikkend. Het was eigenlijk wel lekker om nog niet naar bed te hoeven, om nog even niet terug te hoeven naar die lege kamer. "Waar zien we elkaar? Moet ik je op komen pikken bij de Lions? Ik ga niet terug namelijk, heb mijn spullen hier."
      Fire antwoordde dat hij gewoon hier zou douchen, al had hij geen spullen bij zich, toch? Fersephone ging verward terug naar de meisjeskleedkamer en dook in haar tas. Ze vroeg zich af hoe Fire ging douchen, zonder spullen om zich af te drogen of iets. Die gedachte bezorgde haar meteen een blos op haar wangen, bij het idee dat ze aan hem dacht, terwijl hij naakt moest zijn. Wat was ze aan het doen?!
      Het meisje schoot direct uit haar zweterige kleren om daar niet aan te hoeven denken en sprong direct onder de douche. Het warme water kietelde haar huid en voor heel even liet ze genietend het zweet van zich afspoelen. Het was altijd heerlijk, die douche na het sporten. Daar kon ze nog extra van genieten, dan de normale douche in de ochtend of avond.
      Haar hoofd ging uit naar Fire. Er had hem duidelijk iets dwars gezeten, ontzettend dwars. Ze mocht Fire dan wel nog maar net kennen, maar ze had het idee dat dit een bijzondere situatie was, waardoor hij zo van slag was. Ergens was ze er nieuwsgierig naar, maar ze wist niet of ze er naar mocht vragen. Waarom twijfelde ze hier toch zo over? Bij Dezi en haar was het normaal geweest. Maar deze vriendschap leek al in geen velden of wegen op dat van haar en Dezi. Dat bleek al doordat ze zelf hem in de eerste uren al tegen het harnas had ingejaagd met die roddel. Misschien moest ze het toch vragen...
      Gefrustreerd door haar eigen gedachtegang greep ze haar shampoofles van de grond en begon aan de onmogelijke taak om haar haren te wassen. Dit was zo ongeveer een klus waar ze minstens een kwartier over deed, als ze de strengen goed wilde wassen en uitspoelen. Sorry Fire, maar dit nam nu eenmaal wat tijd in beslag...

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 15:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester had met een ruk opgekeken toen de deur openging (half en half ervan overtuigd dat het Zebediah zelf zou zijn) en had voor één hele seconde recht in Onyx' gezicht gestaard. Alle emoties van de hele dag kwamen als een vloedgolf weer terug en beten zich vast in zijn lichaam. Het verraad, de pijn, de woede en het verdriet, en het schuldgevoel dat er sinds Fire bijgekomen was. Het was afschuwelijk en als hij de gave had om zich ergens anders -waar dan ook- naartoe te kunnen transporteren, had hij het gedaan.
      Onyx leek echter niets te ervaren van het gebroken gevoel dat hij nu had. De blik in zijn ogen was star en hoewel hij zijn kaken op elkaar klemde (en er een spiertje trok naast zijn slaap die aangaf hoe gespannen hij was) straalde er ook ergens arrogantie van hem af. Alsof hij nu al vond dat zijn idee de enige acceptabele oplossing zou zijn.
      En nu deed Yrla het ook nog klinken alsof Jester al een plan hád. Dat was niet zo. Verre van, eigenlijk. Dit werd een van de eerste keren dat hij echt goed over de situatie zou kunnen nadenken en de halve ideeën aan elkaar kunnen rijgen tot er misschien wel iets bruikbaars uitkwam. Meer brainstom-achtig, weetjewel? Ideeën spuien. Hij had niet standaard hele blauwdrukken klaarliggen om corrupte en machtsbeluste creeps een loer te draaien en de school te redden van de ondergang.
      Jester werd een beetje misselijk en schopte zijn schoenen uit om zijn knieën in kleermakerszit onder zich te trekken, terwijl Yrla iets zei over duiten en zakjes. Dat leek al iets veiliger te voelen. Hij keek Onyx niet aan (Yrla ook niet, trouwens) en plukte in plaats daarvan maar wat aan het hoeslaken van het matras. Toch voelde hij het gewicht van Onyx' aanwezigheid in de kamer, drukkend en dreigend.
      Dréigend.
      Fucking hell, dat had hij dus nog nooit bij Onyx gehad. Niet.... zo. Bijna met je hoofd door de spiegel geramd worden was ook geen walk in the park, maar dit voelde anders. Jester haatte het. Het liefst wilde hij net zo hard terugduwen met zijn eigen aanwezigheid, aura, hoe je het ook noemen wilde— maar het schuldgevoel dat door hem heen stroomde nagelde hem aan zijn plek en hij deed het niet.
      Hij had Onyx weggeduwd. Dit kwam door hem en hij had spijt. Het was een tweestrijd in zijn hoofd, waar de ene kant wanhopig wilde opspringen en eindeloos sorry blijven zeggen tot Onyx hem vergeven zou en waar de andere kant zich vol wrok teruggetrokken had en liever nog eens levend in de hens gestoken werd, dan moeten zeggen dat alles zíjn schuld was.
      "Nouja, het begin van een idee," zei hij uiteindelijk, om de disclaimer er maar uit te gooien. Hij kon toch ook niet eindeloos stil blijven en voor heel even vond hij een stukje van zijn eigen zelfvertrouwen terug. "En daarvoor had ik eigenlijk nog een update." Hij keek op naar Yrla. "Fire weet er nu ook van. Ik heb het hem net verteld. Omdat hij niet kan liegen kent hij alleen de grove lijnen van het verhaal en heb ik beweerd dat ik de enige ben die overal vanaf weet. Dat is natuurlijk niet zo, zeker niet gezien Onyx hem in de eerste plaats al vertelde dat Voldie hier rond wandelt—"
      Die opmerking voelde verkeerd. Had hij dat niet zo moeten zeggen? De wrokkige kant van hem stond er juist volledig achter om de schuld ergens nog in Onyx' schoenen te schuiven en het liefst zo scherp mogelijk, de schuldbewuste vond dat het subtieler had gemoeten en dat Jester toch al had gewild dat ze Fire zouden inlichten. Dat het niet uitmaakte dat Onyx dat een klein zetje gegeven had en waarschijnlijk niet eens expres. Daarop begon de wrokkige kant weer te zeuren dat als Onyx dit verhaal tegen jan en alleman zou ophangen, dat ze binnen de kortste keren tuindecoratie zouden zijn voor Koning Creep, in de stijl die Joffrey Lannister ook zou kunnen waarderen.
      "—maar hij is in ieder geval niet op de hoogte van jouw rol. Mocht Voldie besluiten dat kidnapping een nieuwe hobby wordt, kan Fire in alle eerlijkheid vertellen dat 'ie geen idee heeft of jij in het complot zit of niet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire stapte onder de ijskoude douche; er was zo veel onderhuidse woede dat er stoom van zijn lichaam kwam. Het liet het los, concentreerde zich op de waterdruppels tot ze ook werkelijk koud voelden en zijn boosheid helemaal geblust was. Daarna zette hij de temperatuur zo hoog mogelijk en spoelde ook zijn kleding uit, waarna hij de douche uitzette. Hij hoefde zijn gave maar een klein beetje aan te sporen om de druppels op zijn huid te laten verdampen en met een hete bries kreeg hij ook zijn kleren en haar droog. Toen hij zich eenmaal weer omgekleed had, ging hij naar buiten toe om op Fersephone te wachten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx stak zijn handen in zijn zakken. Hij had er geen spijt van dat hij het tegen Fire had gezegd. Zebediah had heus geen interesse in iemand die niet kon liegen en als de jongen onder zijn invloed kwam waren ze waarschijnlijk toch allemaal twintig stappen dichter bij hun dood. Het was alleen maar beter als hij wist dat Zebediah niet in een diep graf lag.
      Daarnaast maakte het allemaal toch geen moer uit als Yrla gewoon zijn plan uitvoerde: dan was Zebediah overmorgen zo dood als een pier en konden ze zich op het Zuiveringsprobleem en Maxwell richtten zonder dat ze bang hoefden te zijn dat hun afdelingsgenoten stilletjes in assassins veranderden.
      Hij staarde Jester aan, wachtend op zijn o zo geniale plan zodat hij die de grond in kon boren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Alles voelde nu verkeerd om te zeggen. Onyx was naar hem aan het staren en het kostte al zijn aandacht om niet onder diens blik ineen te krimpen. Holy fuck wat was dit kut.
      Laat je niet kisten. Je kunt dit heus wel. Jullie zouden samen een plan verzinnen en het boeit je geen flikker want Onyx er allemaal van denkt.
      "Wel, in alle eerlijkheid heb ik dus nog geen plan, enkel een paar losse ideeën waar we hopelijk iets mee kunnen," zei Jester, voordat hij de ingesproken moed weer zou verliezen. "Fire had het over zonnebrillen overal mee naartoe dragen, zodat de gave van Voldie niet meer werkt. Nu is het nogal obvious om zomaar met een zonnebril aan te komen zetten tijdens die nieuwe meeting, maar we zouden lenzen kunnen proberen."
      Kijk naar Onyx. Kom op. Híj weet het meest van Zebediah en die fucking gave af. Je kunt het.
      "Met een zonnebril kan hij je ogen niet zien, maar met een gewone bril had hij ook al moeite, toch?" vroeg Jester en vond inderdaad de kracht om zijn kamergenoot aan te kunnen kijken. "Met lenzen creëer je een extra barrière om zijn gave buiten te houden. Misschien niet het meest ideaal maar wel de beste manier om die hersenspoeling te voorkomen zonder dat Zebediah het merkt."
      Anders dan de Koning meteen te onthoofden
      "Daar komt nog bij trouwens, wil je überhaupt wel dubbelspion spelen?" Jester keek weer naar Yrla en kon weer ademhalen. "Want zo'n job heeft over het algemeen een sterftecijfer van veel-te-fucking-hoog."

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 16:03 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Je doet alsof ik een keuze heb," zei hij met een spottend lachje. Hij had eigenlijk eerst zijn excuses aan willen bieden aan Jester, hij had het idee gehad dat Jester al wat klaar had liggen, maar dat bleek niet het geval te zijn. Zijn vraag was echter zo belachelijk dat hij Jester met opgetrokken wenkbrauw opkeek. Yrla negeerde Onyx compleet, die keek alsof hij op elk moment zijn prooi kon slachten. Yrla's eigen humeur ging erop achteruit. Onyx was hier alleen om even zijn gelijk te bewijzen en Jester te narren. En niet om de zogenaamde reden die hij net noemde.
      "Stel je voor, ik ga morgen op mijn knietjes naar Zebediah om te vragen of hij me eruit laat door mijn geheugen te laten wissen. Dat houdt in niets zijn plannen tegen en waarschijnlijk zet ik mezelf daarmee alsnog op zijn dood-lijst, omdat ik dan toch nutteloos ben. En hij lacht me compleet vierkant uit." Yrla ging even iets beter zitten op zijn bed. Er was een sidderende hitte onder zijn huid ontstaan. "En heb je er al over na gedacht, wat een Yrla zonder geheugen gaat betekenen? Dat betekent dat de afgelopen drie weken totaal uit mijn geheugen gewist worden. Dan krijgen we weer de Yrla die voor Maxwell werkt en dezelfde fratsen als eerder. Of als Zebediah dat weet, wist hij fucking twee-en-een-half maand uit mijn geheugen. Dan krijgen we alsnog de oude Yrla terug, die ervan houdt om de naamlozen te pesten. Die waarschijnlijk ruzie gaat maken met jou, omdat er vrijwel niets over is van Madcap. Die nare opmerkingen gaat maken tegenover 8175, omdat hij de enige naamloze is en ik heb hem al zo hard aangepakt. En waarschijnlijk is zelfs Merrin niet veilig van mezelf, omdat hij altijd al de kneus is geweest."
      Hij was boos merkte hij. Hoe durfde Jester ook maar die vraag te stellen. "En dan heb je ook nog die fucking zuivering van de school. Ik weet zeker dat mijn oude zelf het niet zo nauw zal nemen, dat deed ik namelijk in het begin echt niet. Dus grote kans dat ik ons allemaal ook nog eens de dood in werk, omdat ik loop te kloten met het puntenaantal van ons house en dan de Panthers volledig van de kaart veeg."
      Zo, dat was eruit. Hij keek even boos naar Jester aan de overkant. "Jij bent niet de enige die veranderd is in de laatste maand en bij mij is die verandering pas net begonnen, maar hij is er al wel. Nee, ik sta niet te springen om dubbelspion te worden en ja, als ik door de mand val zal dat veel pijn of de dood betekenen. Maar ik kan het niet maken tegenover 8175, Merrin en Nenya om weer terug in mijn oude zelf te veranderen. Ik kan het niet maken tegenover de rest van de Panthers dat ik hun de dood in jaag. En ik wil dat mezelf niet aandoen, ik wil niet nog een keer in dat gat vallen."
      Natuurlijk had hij de afgelopen dagen over nagedacht, of hij deze rol wilde hebben. Maar elke keer dat hij erover nadacht, werd hij er steeds zekerder van. "Ik heb liever dat er iets met mij gebeurd dan met een van jullie en daarnaast, hoe komen we anders aan de informatie over Zebediah, over wat hij wil? Over hoe we hem moeten tegenhouden, wanneer hij komt, met wie hij werkt?"
      Yrla keek Jester even aan. Hij was niet blij met deze vraag, hij was niet blij met het feit dat de leider van de lions op de hoogte was van het feit dat hij ging spioneren tegen Zebediah, hoe minder mensen het wisten, hoe beter. "Ik ga gewoon naar die meeting met zonnebril. Ik denk dat Zebediah dat ook wel kan begrijpen dat ook hij vertrouwen moet wekken aan mijn kant, voor ik die zonnebril ga afzetten. Uiteindelijk zal het ding af moeten, maar ik weet niet of lenzen daarbij gaan helpen," zei hij aarzelend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Dan haalde hij die herinneringen toch weer terug? In het kader van I did it once, I can do it again?
      "Je zou Dezi kunnen gebruiken," zei Jester, die ook wel inzag dat Yrla niet van plan was om te stoppen en het voorstel liet varen. Yrla was leek haast boos dat hij het überhaupt voorgesteld had. "Die draaide door maandag. Volgens mij was dat een 'gewone' exponentiële toename in gestoordheid en kwam dat niet door Zebedaih, maar je zou dat als reden kunnen gebruiken dat je voor de zekerheid mét zonnebril verschijnt."

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 18:40 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Je kunt alles opschrijven,’ antwoordde Onyx. ‘Alles wat er is gebeurd. Je eigen handschrift herken je wel. Lees je het na het weekend weer terug. Ik zie maar twee keuzes – je laat Zeb je geheugen wissen of je maakt hem dood. Als je voor het eerste gaat dan moet iemand anders dat laatste doen.’ Hij haalde zijn schouders op. Daar zag hij het toch wel op neerkomen, maar dit was zó’n mooie kans. ‘Want hoe zie je dubbelspel voor je? Om je te bewijzen aan Zebediah mag je er eerst drie naamlozen uitwerken. Kleine kans dat die in leven blijven, maar als je denkt dat ik daar te zwartgallig over denk dan vraag je aan Nenya of zij hun toekomst voorspelt. Zie je vanzelf dat er niks te zien is. Jes zou eventueel iets in je hoofd kunnen kletsen waardoor je bestand bent tegen Zebediahs gave, maar denk je nou echt dat die lul risico’s gaat nemen? Hij gaat je testen. Voordat die je ook maar met iets vertrouwt laat hij je je eigen pink van je hand bijten. Echt niet dat je daartoe in staat bent.’ Hij keek Yrla aan. ‘Dus het is simpel. Je stapt eruit, je bent bereid om een mes in zijn hart te steken óf je bent bereid om én weer onschuldigen te laten lijden én zelf permanent onder Zebs invloed te komen te staan. Want denk maar niet dat je een tweede kans krijgt als hij doorheeft dat je ‘m zit te naaien. Aan jou de keuze.’ Hij wierp een blik op Jester. ‘En lenzen zijn veel te tricky. Als dat had gewerkt, hadden we het wel geweten. Waarschijnlijk is het materiaal niet dik genoeg om zijn gave tegen te houden of zit het te dicht op het oog.’

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 19:06 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat is toch totaal anders?! Ja, mijn eigen handschrift herken ik wel. Maar ik voel geen schuld, niets meer. En hoewel ik het met alle liefde zonder zou doen, helpt dat geen ene moer als ik het eventjes voor mezelf opschrijf. En op die manier ben ik een enorme lafaard en kan ik het nooit goedmaken tegenover 8175 of Merrin!" Onyx dacht veel te simpel over dit, hij dacht over alles veel te simpel. "Waarschijnlijk denk ik ook nog eens dat er iemand met een gave is die handschriften kan kopiëren, die me voor de gek houdt. Misschien kan Merrin dat zelfs wel, als hij al iemands uiterlijk kan kopiëren! Denk ik straks dat Merr een grap met met uithaalt. Of Jester, ik zie hem er wel voor aan om een wezenloze grap met me uit te halen. Vroeger dan," corrigeerde hij zichzelf meteen verontschuldigend naar Jester.
      Om een of andere reden wilde hij de herinneringen aan deze Merrin niet kwijt. Het idee om ze te verliezen maakte hem verdrietig, en dat terwijl ze op zich niet veel gedaan hadden. Hij wist niet zo goed wat het was. "En ik weet best dat als ik op dit pad door blijf gaan, dat er mensen gewond raken of erger! Maar daarnaast, we weten niet of de naamlozen dood gaan als ze het pand verlaten. Zebediah ziet vast wel iets in hun gave en worden ze aan zijn leger toegevoegd. Volgens mij was hij namelijk niet zo blij met Dezi dat ze 8175 en Merrin had aangevallen. Hij zei specifiek tegen mij dat hij ze niet dood wilde." Met dat hij het zei viel dat kwartje pas. Misschien hoefden de naamlozen helemaal niet dood. Zebediah had dat volgens hem helemaal niet gewild, hij had de naamlozen van school willen sturen, niet de dood in willen sturen.
"Het is niet een veel betere toekomst, maar dan?! Onyx, we weten niets over Zebediah, niets.... Het is allemaal niet zo simpel als jij het schetst! En daarnaast, ik kan toch ook gewoon tijd rekken? Een plan bedenken dat een paar maanden duurt? Dan kunnen we de informatie verzamelen dat we nodig hebben en piep ik er daarna tussenuit. Of doe ik alsnog wat je wil en pomp ik een mes in zijn lijf! Weet ik veel! We hebben gewoon tijd, Onyx. Zonder dat ik meteen de eerste naamloze verdoem tot Zebediahs leger, dat hoeft niet binnen een week te gebeuren!" Nu was hij woest op Onyx, hij wilde Onyx niet in zijn kamer hebben. Niet als hij met zulke termen bleef gooien. Onyx ontmoedigde hem alleen maar om dit te doen, terwijl er zoveel redenen waren om het juist wel te doen! En opeens kwam een plan in zijn hoofd.
      "Dus om Zebediah tevreden te stellen, moet ik er een naamloze eruit werken, die een best bijzondere gave heeft. Zo gaat die persoon niet dood en hopelijk krijgen we aan het einde de kans om ook die te redden, mocht je dat zo nodig willen. Het doel heiligt de middelen op dit moment, Onyx. Er zal een naamloze ingeruild moeten worden voor informatie. En wat heb je erop tegen als ik bijvoorbeeld die van de Rhinos kies? Die zijn toch allemaal even verknipt."
      Hij keek beiden even aan en mompelde onder zijn adem. "En anders had ik nog wel een ander plan, wat maanden tijd kost, maar waar jullie beiden waarschijnlijk boos om gaan worden."

---

It's never gonna happen, Guys.

[repost]

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 21:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla was steeds bozer gaan klinken en voor het eerst keek Jester in een reflex weer naar Onyx voordat hij zichzelf kon tegenhouden.
      Waarom?
      Hij wist er niet echt antwoord op te geven. Het voelde als een tweede natuur, afstemmen wat ze zouden doen, de beste koers van actie kiezen. Aan een half woord of een blik hadden ze al genoeg gehad. En nu... Vlug richtte Jester zijn aandacht weer op Yrla, terwijl die nu ook hém een boze blik toe wierp.
      "Tot nu toe zijn het ideeën, Yr. We komen wel tot een echte oplossing," reageerde hij, in een poging de beladen sfeer een beetje te sussen. Om een of andere reden hielp het dat Yrla boos was. Daar kon hij wel ongeveer mee omgaan. Beter dan die dreiging vanuit Onyx. "Als je je zorgen maakt over je herinneringen zou ik die altijd nog-"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Wat denk je dat er dán met ze gebeurt, Yrla? Met de Naamlozen?' onderbrak Onyx Jester scherp. Hij wilde dat die jongen eens ging nádenken. 'Dat ze een soort school voor sukkels hebben waar alle afgeschreven leerlingen naartoe gaan? Natuurlijk niet. Ze zijn een gefaald experiment en ze worden ergens in een oven geschoven en that’s it. En natuurlijk gaat hij jou niet vertellen dat hij 8175 en Merrin niet dood wilde hebben – waarom zou hij? Hij zag ook wel aan jouw gezicht dat je daar geen voorstander van was.’ Onyx klemde zijn kiezen op elkaar. De zaken waren wél simpel, er was gewoon een daadkracht voor nodig dat Yrla niet zou kunnen opbrengen. Die bleef met stompzinnige excuses komen. ‘We hebben níét een paar maanden de tijd, Yrla. Die twee jongens waren bijna dood. Denk je nou echt dat Dezi en jij de enige goedgelovige zielen zijn die door Zebediah of Maxwell zijn benaderd? Natuurlijk niet. Er loopt er nog een handje leerlingen rond die de nieuwste lichting eruit wil werken. Het is een kwestie van tijd voordat iemand wél in zijn opzet slaagt. Maar best – wil je meer informatie? Dan gebruikt Jester zijn gave op Romeo om daar de antwoorden uit te trekken. Krijg je elk smerig detail van Zebediahs plan te horen – wat ik je zo ook wel kan vertellen. Hij wil een leger van mensen met gevaarlijke gaven die hij volledig beheerst.’ Hij liet een pauze vallen voordat hij ook inging op het laatste deel van Yrla’s relaas – wat hem nog het meest kwaad maakte van allemaal. ‘En wat ik erop tegen heb als je de naamloze Rhino’s kiest? Dat is een meisje van vijftien jaar dat hier nauwelijks twee maanden op school zit. Wil je haar leven op het spel zetten? Omdat ze toevallig een Rhino is en je de fucking ballen niet hebt om de échte dader wat aan te doen?’ Hij vloekte. ‘Dit is echt fucking triest. Het doel heiligt de middelen? Dat is waarom je de fucking klootzak met een mes in zijn borst moet rammen, lul, in plaats van de volgende naamloze te traumatiseren. Flikker toch op met je spijt – je bent om misselijk van te worden. Jij krijgt verdomme één kans om iedereen te redden en je verneukt het bij voorbaat al omdat je een lafbek bent die maar niet van zijn fouten leert!’
      En met die woorden ramde hij de deur achter zich dicht. Woede sidderde door zijn lijf. Hij begreep gewoon níét hoe Yrla niet met dat simpele plan kon instemmen. Gewoon een mes in Zebediahs hart rammen en klaar. Als hij daar niet mee kon leven dan konden ze dát nog altijd uit zijn geheugen wissen. Maar nee – hij wilde alles op zijn beloop laten. Als er dan nog wat naamlozen omkwamen – ach ja. Dat moesten ze dan maar voor lief nemen. Het doel heiligde de middelen.
      Hij ramde ook zijn eigen deur achter zich dicht, de woede weer net zo hevig als toen hij hier een paar uur geleden was binnengekomen.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 21:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Onyx..." mompelde Jester zachtjes, met dat de stem van de jongen steeds scherper werd. Tussen alle beledigingen en venijnige zinnen door, had zijn kamergenoot echter wel een punt en liet Jester het bij die kleine waarschuwing. Niet dat de jongen zich er iets van aantrok- het werd zo mogelijk alleen nog maar erger. Jester probeerde er niets van te zeggen, tot Onyx de laatste zin haast schreeuwde en wóedend de deur uitbeende en hem zo hard weer dichtgooide dat Jester had kunnen zweren dat de ramen ervan rinkelden.
      "Onyx! Wattefuc-" Hij stond al halverwege de kamer voordat hij zich realiseerde wat hij aan het doen was. Achter Onyx aan aan het gaan. Om hem te kalmeren. Terug te roepen. Te wijzen op de sociale regels waar hij geen knetter van begreep en hem nog eens herinneren aan de positieve eigenschap die de mens had die 'zelfbeheersing' heette.
      Maar ze waren gaan vrienden meer. Hadden geen relatie. Zouden net zo goed vreemden kunnen zijn. Of vijanden misschien eerder, als je het Onyx vragen zou. Het was in ieder geval niet meer aan hem om achter zijn kamergenoot aan te sprinten als die weer eens ontplofte. Of wel, als zijn leider? Afdelingsgenoot? Zou hij dan niet eerder bij Yrla moeten blijven, om te zien of het met hem wel goed ging? Hem kalmeren? Onyx was zelf er vandoor gegaan, dan moest hij het zelf maar weten toch?
      Maar wonder boven wonder waren zowel de wrokkige als de wanhopige kant in hem het met elkaar eens over de juiste beslissing, enkel het plan van aanpak verschilde nogal. En toch bleef Jester staan en keek om naar Yrla. Die er vanmiddag wél voor hem geweest was (of misschien enkel omdat hij hem niet weggeduwd had?) De tweestrijd moest op zijn gezicht te lezen zijn, hoe erg hij het ook verbergen wilde.
      "Moet ik-" hij keek vertwijfeld naar de deur en de blonde jongen en stapte weer iets achteruit. "Sorry-" begon hij weer, voordat hij besefte dat hij helemaal geen sorry hóefde te zeggen voor Onyx' gedrag. Dat moest die jongen zelf maar weten. "Hij gedraagt zich als een lul," besloot Jester uiteindelijk maar, wat nog de meest veilige manier van antwoorden leek. Hij aarzelde en liet zich toch op de rand van het bed zakken, een halve blik nog naar de deur. "Brengt het nog klootzakkeriger," ging hij verder en keek Yrla toen weer onzeker aan. "Maar hij heeft ergens wel gelijk..."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Natuurlijk weet ik dat hij gelijk heeft," zei Yrla donker. Hij was geschrokken door Onyx ontploffing, maar had hem ook achterna gekeken om zijn kortzichtigheid. Hij haalde zijn schouders op. "Hij is altijd al een lul geweest, een kortzichtige lul die alleen naar zijn eigen mening wil luisteren. En nooit naar de ander. Hij heeft ook nooit maar iets gegeven om de ander, en nu hij dat zogenaamd ineens doet, denkt hij alles te weten wat er te weten valt. Als hij me de tijd had gegeven, had ik me uit kunnen leggen. Denk je soms dat alles wat hij er net uit schreeuwde dat dat niet allang door mijn hoofd is gegaan?" Hij keek Jester peilend aan. Nu ging het erop aan komen of zijn vriend hem weer volledig vertrouwde of niet. "Vertrouw je me? Mag ik me wel aan jou uitleggen?" vroeg hij dan ook.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 22:09 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Eigenlijk wilde hij Yrla tegenspreken over zijn rant tegen Onyx, maar tegelijkertijd klonk dat als een slecht idee en één van de toppunten van hypocriet. Hij keek nog één keer naar de deur waar Onyx door verdwenen was en schoof toen toch achteruit het andere bed op en ging met zijn rug tegen de muur zitten, voor hij knikte. "Duh. Anders moet ik al het zware denkwerk doen," zei hij, in een poging de sfeer wat te verlichten. Het werkte niet echt.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 22:24 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.