[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ednoces (Ed)

Achter het kleine olifantje aan liep ook Ednoces het kantoor van de directeur binnen. Hij zakte op één van de vijf stoelen neer die klaarstonden en wachtte tot Maaya ook zou arriveren. Wel vervelend dat ze nu pas zouden horen wat de eerste opdracht was, maar hij kon best improviseren. Bovendien had hij tien seconden voorsprong, moest dat nodig zijn.
      Eerst kwam Fire nog binnen waaien, even arrogant als altijd. Ednoces besteedde weinig aandacht aan de lange gozer en vouwde weinig onder de indruk zijn armen over elkaar. Met het bondgenootschap dat hij met de Rhino's had gesloten, kon die aansteker hem niets meer maken. Hij grijnsde toen Maaya kalm over de drempel stapte en knipoogde naar haar, met dat Dubois de deur achter haar dicht deed.
      "We gaan beginnen. Jullie zijn de leiders van de vijf afdelingen van Experium. Het gezicht ervan, het voorbeeld voor de rest en de verantwoordelijke voor problemen die zich opdoen." Dubois scherpe blik bleef ergens achter Ednoces hangen en de jongen verbeet een grijns. Hij voelde gewoon dat dit een snauw naar Jester was, die er in een maand in geslaagd was een van zijn meest bruikbare afdelingsgenoten kwijt te raken. De idioot. Over belabberd leiderschap gesproken.
      "Jullie zijn gekozen door jullie afdeling, maar nu is het moment om te bewijzen dat je die positie waard bent." Er glinsterde iets duisters in Dubois' ogen en de grijns van Ednoces was plotseling een stuk makkelijker van zijn gezicht te houden. "Bij Experium draait het om de ultieme mens. De beste gave. De beste afdeling. We hebben daarom geen tijd ons te verdoen met waardeloze gevallen, de reden dat we de Zuivering in het leven hebben geroepen. Die visie heeft dan ook de eerste opdracht geïnspireerd.
      "Straks zullen jullie naar een afgebakend gebied in het bos worden gebracht. De rest van de school zit al klaar om de eerste opdracht van een afstandje mee te beleven. Ieder van jullie krijgt een symbool van zijn afdeling." Dubois gebaarde naar een van de onderzoekers die zich achter het bureau had opgesteld. De kalende man stapte naar voren en trok een van de laden open, en trok er met metalig geratel iets uit. Ednoces trok een wenkbrauw op.
      "Dit symbool moeten jullie van elkaar zien te veroveren. De opdracht is voor bij als één leider alle vijf de symbolen heeft verzameld." Terwijl Dubois verderging met de uitleg, kwam de onderzoeker dichterbij en overhandigde eerst Kijo en toen Ednoces een metalen ketting. Het deed hem nog het meest denken aan de dog tags die militairen hadden. Zijn afdeling stond in het ijzer gehamerd, een kleine afbeelding van een Buffalo. Eigenlijk nog best een cool ding.
      "Jullie krijgen een uur de tijd. Men verovert een symbool door zijn gave te gebruiken op het gekozen slachtoffer-" dát klonk een tikje overdreven, vond hij zelf, maar Dubois en de onderzoekers leken het niet te merken. Kijo naast hem had een frons getrokken in haar bleke voorhoofd. "En zodoende de ander buiten bewustzijn te brengen. In geval van een voornamelijk fysieke gave in plaats van mentaal, mag dit ook door de gave te gebruiken in combinatie met fysiek geweld om hetzelfde resultaat te bereiken." De donkere ogen van Dubois landden op Ed en de jongen staarde een tikje verward terug.
      Een andere leider buiten westen slaan? Als een soort gladiatoren ofzo? Dat kwam wel overeen met de rest van de school die zou toekijken. Ednoces vond het maar een raar verhaal en schoof even ongemakkelijk op zijn stoel. Hij wist best dat hij hier in een kamer zat met een vlammenwerper en een demon en hij vond het helemaal niet zo'n prettig idee meer dat Maaya alleen maar hallucinaties kon sturen. Leuk was dat niet natuurlijk, maar hij zag het rossige meisje echt niet in de buurt van Fire komen als die losging.
      "Dan nog een laatste opmerking," zei Dubois, en hij glimlachte. Het was een eng gezicht. "Dit is de eerste echte opdracht van de Zuivering, bedoeld om uiteindelijk de zwaksten van de school te verwijderen. Begrijp ons goed: we zijn er niet in geïnteresseerd om te zien wat jullie kunnen als jullie je inhouden. Dit is het moment om je gave... tot het uiterste te drijven. Te bewijzen dat jullie de positie als leider verdienen en dat jullie afdeling goed genoeg is om tot de besten te behoren. Maak je daarom niet druk om eventuele schade die je aanricht bij je gekozen tegenstander. Permanent of niet. Ieder van jullie heeft ervoor gekozen dat risico te nemen toen jullie besloten om leider te worden.
      "In dit toernooi dat straks zal beginnen, is alles geoorloofd. Veel succes."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam volgde de stroom naar buiten. Even had hij een glimp opgevangen van Onyx en Michiel, maar doordat hij zo klein was verloor hij ze al snel uit het oog. Het was een opluchting dat Michiel geen slechte herinneringen meer aan Onyx had, hopelijk zou dat zo blijven. Hoewel Adam zich niet op zijn gemak bij de oudere jongen voelde, had hij hen allemaal wel geholpen en hij geloofde dat hij het beste met hen voorhad. Hij zou er eveneens voor zorgen dat Yrla uit Michiels buurt bleef, dus misschien was het op het moment het beste gezelschap dat Michiel kon vinden.
      'Ken je de andere kampioenen?' vroeg Adam nieuwsgierig aan Agami.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

      Ze had haar hoofd willen schudden, toen ze zich realiseerde dat dat niet waar was. "Hangt er vanaf," zei ze heel zachtjes terug. "Ik heb ze gezien met mijn gave?" Telde dat? Ze kende ze nog steeds niet, maar ze wist wel wat Fire zou gaan doen en dat roodharige meisje dat Jester als bijnaam Creepy Chick had gegeven.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Merrin

"Onyx. Dat kan ik vast onthouden..." Hij knikte even voor zichzelf en deed zijn best niet aan het feit te denken dat Fox met Adam zat. Onyx rolde Merrin de school uit, in de richting van een bos verderop. "Uhm, wat gaan we nu eigenlijk doen?" vroeg hij aan de jongen achter hem. "Waar gaan we naar kijken?"

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik weet welke gave iedereen heeft,' zei Fox. 'Fire kan — weinig verrassend — van alles met vuur, vuurballen gooien en lava over de grond laten kruipen en dat soort creepy shit. Kijo kan in een soort demon veranderen die dan helemaal losgaat — ook best creepy eigenlijk. Dan hebben we Ednoces nog, die kan de tijd tien seconden stilzetten. Waarschijnlijk heeft ie een goeie rechtse, anders weet ik niet waar je daaraan zou hebben. En dan hebben we Maaya nog, die kan mensen laten hallucineren — en tot slotte Jester, die kan iedereen zijn wil opleggen. Dus het wordt een spannende match!'
      'Wauw, dat zijn best heftige gaven,' zei Adam. 'Ik ben blij dat ik daar niet sta.'
      Fox grinnikte. Bijna stond hij op het punt om te vragen wat zijn gave was, want daar was hij razendbenieuwd naar, maar hij verwachtte de vraag dan terug te krijgen en wilde die nog niet beantwoorden. Hij slingerde een arm om Adams schouders. 'Nou, jullie moeten eerst je naam maar eens zien te verdienen,' grijnsde hij. 'Tegen zulke beesten hoeven jullie het voorlopig nog niet op te nemen.' Hij gaf de twee een knipoog.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'De leiders van elk House moeten het tegen elkaar opnemen tijdens een soort toernooi,' legde Onyx uit terwijl hij Merrin met een aardig tempo vooruit duwde. 'Dus ze staan met z'n vijven in een arena en wie het langst overeind blijft staan die wint.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

      "Ja inderdaad..." Fayr schudde haar hoofd. "Verlamd... arme jongen." Zou ze dát kunnen repareren? Dat was wel een hele grote uitdaging. Voordat ze daar verder over na kon denken, trok Vienna haar dichterbij.
      "Hoe- Wat- Zijn zus?" Het duizelde haar even. "Herinnert hij zich alles van voor Experium? Dat wat gewist was?" Ze staarde haar vriendin met grote ogen aan. Dat klonk niet goed. Helemaal niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Ik weet niet hoeveel hij zich herinnert," zei Vienna eerlijk. "We hebben geprobeerd het te vragen, maar dat leek een enorme hoofdpijn bij hem op te leveren, dus ik heb nog niet echt verder gevraagd." Ze klom met Fayr de tribunes op en ging op een van de hoogste banken zitten. Yrla plofte neer aan haar linkerkant en gunde haar alleen even een flauwe glimlach. Hij leek nerveus. Was hij nerveus voor Jes? Vienna keek Yrla peilend aan, maar kon niet zo goed bedenken wat Yrla nu voelde. Hij was een mysterie voor haar geworden de afgelopen tijd. Ze richtte zich weer op Fayr naast haar. "Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet Fayr. Ergens heb ik het idee dat hij gelijk heeft, maar hoe weet ik het zeker? Hoe voelt jou band aan met Phone?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

      Hoe voelde de band met haar tweelingzus? Tja. Fayr haalde haar schouders op. "Ik weet het niet, het voelt gewoon heel natuurlijk. We gaan altijd met elkaar om en ze voelt haast aan als thuis. Natuurlijk maken we ook wel ruzie, maar ze is er altijd voor me en dat weet ik ook."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Daar had Vienna niet heel veel aan, maar ze bedankte Fayr toch. Voor een moment trok het meisje zich terug in haar eigen wereld. Ze viel stil, terwijl ze dacht aan de jongen in de rolstoel. Was hij echt haar broertje? Ze had zich altijd wel goed gevoeld bij de jongen in de buurt, alsof ze elkaar al jaren kende. Alsof ze al eeuwen vrienden waren. Was dat de broer zus band? Ze schrok op van de hand op haar been en keek verbaasd naar Yrla die iets dichterbij geschoven was. Vienna gunde hem een kleine glimlach, maar ze zeiden beiden geen woord. Uiteindelijk klonk de stem van directeur Dubois door de speakers, die aankondigde dat het toernooi zou beginnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

"Oke," zei hij, terwijl Onyx hem op een plek neerzetten, waardoor hij een deel van de arena kon overzien. Hij keek even opzij naar de jongen met het zwarte haar die naast hem ging zitten. Om een of andere reden had hij het gevoel dat dit niet gebruikelijk was. "Jij hebt ook een hekel aan Fox?" Merrin had een vaag vermoeden dat ze daar een raakvlak hadden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Op een misschien ietwat asociale manier had hij een paar jongere studenten weggejaagd, maar hij vond dat de aanwezigheid van een rolstoel zijn gedrag wel rechtvaardigde. Al had het hem anders ook barweinig kunnen schelen.
      'Ik vind het maar een irritant jong, een aandachtstrekker,' antwoordde hij. 'Alhoewel jullie twee eergisteren toch dikke vriendjes waren. Je was zelfs de eerste Panther in de geschiedenis die aan de tafel van de Lions ging zitten. Maar ja. Blij dat je je nu weer een Panther voelt.' Hij keek even op het scherm, maar daar was nog niet veel op te zien. 'En waar komt jouw hekel vandaan?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Zou hij eerlijk zijn? Ach, wat... Hij had toch niets te verliezen.. "Ik heb het idee dat hij zich tussen mij en Adam in probeert te wurmen. Adam zei ook al zoiets vaags dat hij blijkbaar mijn vriend moet zijn, maar sinds ik in dat bed lag, heeft hij nauwelijks een woord tegen me gesproken. Hij lijkt alleen maar aandacht te hebben voor Adam." Hij haalde zijn schouders op en keek niet meer naar Onyx. "En die trapt er nog eens in ook. Adam waarschuwde me dat er blijkbaar mensen waren geweest die tussen ons in probeerden te staan. Maar hij ziet het niet eens als het onder zijn neus gebeurd." Merrin zuchtte even diep, vergat voor een paar tellen dat Onyx naast hem zat en flapte eruit: "Misschien is het ook maar beter ook als hij een vriendje heeft die wel kan lopen." Hij krabde met zijn vingers door zijn haar, om de vervelende gedachte te laten verdwijnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Aai. Dat was een hoop drama waar hij niet op gerekend had. Tenslotte was hij ook niet zo goed in vriendschapsgedoe, wist hij veel wat hij moest zeggen?
      ‘Er waren inderdaad mensen die jullie uit elkaar wilden drijven. Dezi en Yrla. Maar Fox?’ Hij snoof. ‘Nee man. Waarschijnlijk vindt Adam Fox net zo schijtirritant als wij maar is ie te aardig om hem dat te vertellen.’ Hij draaide zich iets meer naar Merrin toe toen hij die laatste woorden hoorde. Nu moest hij vast met iets opbeurends of troostends komen ofzo? ‘Dit is toch allemaal maar tijdelijk?’ Hij gebaarde onhandig naar Merrins verlamde benen. ‘Dat snapt Adam heus wel. En anders reist ie vast terug in de tijd om me te vertellen dat ik Dezi’s keel moet doorsnijden, dan blijven je benen het gewoon doen.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Zal ik je is wat vertellen over die jongen?’ Hij leunde wat dichter naar Merrin toe en rustte met een arm op de armleuning van zijn stoel. ‘Die jongen hakt nog eerder z’n eigen benen af zodat jullie samen in een rolstoel zitten dan dat hij jou laat gaan omdat je niet kan lopen. Geloof me. Ik heb ook zo’n vriend, daar kom je echt niet zomaar van af. Wat Fox ook in z’n oor tettert.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

"Yrla lijkt er veel spijt van te hebben. Hij kwam gisteren zijn excuses aanbieden. Ik heb het gevoel dat ik heel boos op hem moet zijn, maar ik kan me niet herinneren waarom. Dus dat vind ik nogal lastig," zei hij luchtig. Hij luisterde naar de woorden die de jongen naast hem zei, en was verbaasd dat het zijn hart een stuk lichter maakte. Wauw, het mocht dan misschien nogal lomp gezegd zijn allemaal, maar om een of andere reden voelde Merrin zich echt een stuk beter. Hij voelde voor het eerst die dag een grijns op zijn gezicht zakken. Voor nu was er even geen Fox in de buurt die zijn ochtendhumeur testte en Onyx zei dat het goed zou komen tussen hem en Adam. Stond er niet een feestje op de planning? Misschien moest Merrin maar even durven en vragen of Adam met hem samen wilde gaan, in plaats van Fox. Na Onyx woorden had hij daar opeens meer vertrouwen in. "Thanks man. Dat had ik gewoon nodig te horen of zoiets." Het was direct, veel te direct. Maar Merrin kon het best waarderen, deze keer. "So, we gaan roepen voor Jester toch? Hij is toch onze leider?"
      Hij keek Onyx ineens met een vernieuwde nieuwsgierigheid aan. "Zijn jullie twee een koppel trouwens of zoiets? Ik zag jullie twee zoenen in de eetzaal," zei hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.