[RPG • 250] Are you the one? [Speeltopic • 1] - Speeltopics

Tien mannen en acht vrouwen worden door MTV naar het wondermooie Maui gestuurd met mooie vooruitzichten; liefde en geld.
Omdat ze zelf hopeloos zijn als het in het kiezen van partners aankomt heeft de zender besloten hen een handje te helpen. Door middel van uitgebreide screenings en gesprekken is voor elk potje een dekseltje gevonden. Er zit maar één addertje onder het gras: niemand weet wie zijn/haar perfecte partner is en zolang die niet gevonden worden is er van het winnen van één miljoen dollar geen sprake.



Het opzet:



Rollen
Mannen: VOL!
• Aidan John Buckley ~ 26 ~ Sam Claflin ~ Ijsvogel ~ 1.8
• Alexei Theodore Carter ~ 24 ~ Rhys Pickering ~ Psychopaths ~ 1.6
• Austin Heath Clarckson ~ 24 ~ Matthew Noszka ~ GriffeI ~ 1.5
• Brandon ''Bam'' Jason Sadler ~ 25 ~ Jay Alvarrez ~ AdoreDelano ~ 1.1
• Boyd Aiden Delano ~ 27 ~ Stehen James ~ AdoreDelano ~ 1.8
• Darryl Christian di Marco ~ 23 ~ Faceclaim ~ McCrory ~ 1.3
• Finnegan Maxwell Mitchell ~23 ~ Will Tudor ~ Obeah ~ 1.8
• Nilam Harish Gupta ~ 26 ~ Avan Jogia ~ Prongsiel ~ 1.6
• Roscoe "Roz" Jonesy ~ 26 ~ Faceclaim ~ Obeah ~ 1.1
• Ruaidhrí Michael Mitchell ~ 23 ~ Will Tudor ~ PeterMaximoff ~ 1.6
• Tyler Elijah Lopez ~ 27 ~ Cristiano Ronaldo ~ Habiba ~ 1.4

Vrouwen: VOL!
• Ava Jill Cooper ~ 21 ~ Holland Roden ~ Hygge ~ 1.5
• Callista Jules Larsson ~ 22 ~ Faceclaim ~ Granian~ 1.8
• Imogen Florence Paige ~ 22 ~ Cami Romero ~ Greenlight ~ 1.5
• Jackie Rose Delaney ~ 23 ~ Bryana Holly ~ Perffect ~ 1.2
• Jade Olivia Vauhn ~ 26 ~ Ingrit Vaht ~ Nerha ~ 1.2
• Leia Havana Fowler ~ 21 ~ Stephanie Bertram Rose ~ Merodeadores ~ 1.6
• Maelys Bryony Dwight ~ 25 ~ Lily Collins ~ Psychopaths ~ 1.6
• Robin Clara Beckett~ 22 ~ Kennedy Dawn Stearns ~ Prongsie ~ 1.6
• Safiya "Saf" Faheem ~ 23 ~ Faceclaim ~ Sempre ~ 1.4
• Teagan "Tea" Seren Kalani ~ 21 ~ Bridget Satterlee ~ Anekitos~ 1.9

Regels


De Match Ups


De Challenges


De elfde man


De mol

[ bericht aangepast op 5 april 2017 - 10:20 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

---

---

---

Tyler moest kort lachen om de opmerking die Imogen had gemaakt, over het feit dat ze nog wel een drankje kon gebruiken. De nieuwe aspecten in het spel stonden Imogen als ze eerlijk was niet echt aan, maar protesteren had geen zin het enige wat zij kon doen was haar best. Haar best en ze kon met zoveel mogelijk jongens even praten, iets wat wel slim leek te zijn. Tot nu toe had ze alleen Tyler gesproken en Imogen was heus niet van plan de jongeman nu met rust te laten, maar de komende dagen moest ze inderdaad ook even met de andere mannen praten. 'Hmh.. Ik denk dat ik wel wat tequila shots kan gebruiken... Stuk of tien misschien' Reageerde Tyler nog op Imogen haar vorige reactie, waarna er een korte lach over Imogen haar lippen rolde. . 'Wie weet... Misschien zal ik wel even de goede barman uithangen vanavond.' Sprak Tyler. 'Oeh, als je het doet zoals je het nu doet dan wil ik je misschien nog wel eens een tip geven.' Zei Imogen, waarna ze een hand door haar lange haar heen liet glijden. 'One drink coming up gorgeous..' Zei Tyler nog, wat opnieuw zorgde voor een kleine glimlach op Imogen haar lippen. Ze overhandigde haar glas aan de jongeman, toen Tyler de drankjes haalde liet Imogen haar schoenen die ze nog altijd in haar hand had op de grond vallen. Haar voeten waren inmiddels wel weer droog dus de jongedame trok haar sokken en haar schoenen weer aan. Imogen keek weer op toen Tyler opnieuw naast haar stond, niet alleen met een normaal drankje, maar ook met een tequila shot. Imogen nam beide aan. 'Cheers.' Sprak Imogen ook, toen Tyler het woord had uitgesproken, hierna sloeg ze het shotje achterover. Kort trok Imogen een zuur gezicht, ze was nooit echt goed geweest met sterke drank. Terwijl Imogen het shotglaasje op een tafeltje zette ging Tyler weer verder op het surfen waar ze het eerder over hadden gehad. 'Dus.. Kan ik jou naast mijn geweldige drankjes nog wat surflessen aanbieden in deze weken?' Een korte lach rolde over Imogen haar lippen. 'Als we de mogelijkheid hebben, dan graag.' zei de jongedame. 'De eerste vijf lessen zijn nu gratis.' Sprak Tyler vervolgens plagend, waarna Imogen geamuseerd haar hoofd schudde. 'En... Was dat een beetje goede reclame voor mijn surflessen of moet ik dat maar aan jou overlaten.' Zei Tyler, waarna Imogen een knipoog van de jongeman ontving. 'Nou ik moet zeggen dat je tactiek van mensen eerst dronken voeren een zeer goede is.' Begon Imogen lachend. 'Maar voor de rest moet je denk ik komen met een iets pakkendere slogan.' plaagde Imogen de jongeman.

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

     

• Yoga instructor • Twenty-six • • Poolside with Darryl & Safiya •

"‘Roscoe…. En wat voor achternaam je ook heb, dit is niet de goede instelling." Ik kantel mijn gezicht een beetje naar achteren zodra daar een vermanende vinger voor komt wapperen. Kwestie van mijn beide ogen veilig te stellen. Hoewel Darryl hier vast zijn eigen mening over en argumenten voor zou hebben ben ik er namelijk zelf niet van overtuigd dat een ooglapje me goed zou staan. "‘Je moet altijd zo denken; wie word de gelukkige. Ze moet wel een goede smaak hebben – wat ze natuurlijk heeft, want kijk naar mij…" Ik trek een wenkbrauw op en voel tegelijk mijn lippen omhoog kruilen terwijl ik Darryl met een vragende blik aankijk. Ofwel bezit die jongen een hele hoge dosis zelfvertrouwen ofwel doet hij net zijn uiterste best het omgekeerde weg te stoppen voor de buitenwereld. Ik laat hem zwijgend nog enkele ogenblikken verder ratelen. Het wordt me inmiddels ook behoorlijk duidelijk dat hij en ik niet hetzelfde type delen. Als ik al een type heb. Ik weet wat ik zoek in een vrouw; iemand die op haar eigen benen staat en haar eigen boontjes kan doppen zonder dat ze daarvoor de waarde van een ander uit het oog verliest. Iemand die zich vol passie en overgave ergens helemaal instort of het helemaal niet doet. Iemand met begrip en een luisterend oor... Kwaliteiten als welke afkomst ze heeft en of ze al dan niet een goede kok is doen er voor mij een pak minder toe. En uiterlijk... Tja, laat ons zeggen dat ik een knap blondje net zo erg kan appreciëren als een mysterieuze brunette of een "vurige rosse" zoals ik het vaak verteld hoor woorden.
"Jonesy," mompel ik nog als antwoord op Darryl's vraag naar mijn achternaam, hoewel zijn aandacht voor mij alweer vervlogen lijkt te zijn. Mijn focus zwakt op zijn beurt af en net wanneer ik de jongedame niet ver van Darryl vandaan wil waarschuwen dat ze op moet letten is het al te laat en botsen de twee tegen elkaar op. Galanter dan ik had verwacht biedt mijn maatje zijn verontschuldigingen aan... om de vrouw twee seconden later van kop tot teen te bekijken. Natuurlijk. Ik rol lachend mijn ogen en kom pas tot de conclusie dat er nog steeds een gesprek gaande is wanneer ik mijn naam hoor. Voor ik echter iets kan doen om deze toe te lichten gaat Darryl vlotjes over tot het proberen loswerken van nog meer kusjes van de dame. Ik kijk geïnteresseerd toe en sta mezelf toe me af te vragen of het hem daadwerkelijk zal lukken. Ik druk mijn lippen stijf op elkaar om een lachje te onderdrukken als onze vlotte jongen mis vangt en met veel flair genegeerd wordt in zijn opzet. Zodra ik de stem van de vrouw mijn richting uit hoor komen ben ik meteen geboeid.
"Heet je echt Roz of heeft hij je meteen gezegend met een bijnaam? Ik ben Safiya, aangenaam." Ik grinnik even en neem de uitgestoken hand van de dame - Safiya aan. Haar handen zijn klein en erg vrouwelijk. Haar stem doet me denken aan honing: vloeiend en apart. Met een glimlach laat ik mijn ogen even over haar gezicht glijden, alvorens te beseffen dat ik haar hand nog steeds in de mijne heb.
"Mijn naam is Roscoe, maar ik verkies Roz," antwoord ik rustig, terwijl ik los laat. "Onze grote vriend hier probeert me met veel dingen te zegenen maar over mijn naam heb ik het volgens mij voorlopig zelf nog voor het zeggen," ga ik lachend verder. "Hij bedoelt het goed, maar hij mist een beetje tact, is het niet, loebas," vervolg ik terwijl ik speels een keer mijn hand door Darryl's krullen haal. "Het gebeurt wel vaker bij mannen als ze een knappe dame ontmoeten," besluit ik, hopend dat Safiya mijn complimentje tussen de regels door leest. Safiya. Safiya. Het is een naam als zwoele zomernacht, als zweetdruppels op je huid en de geur van vijgen en sandelhout. Exotisch.
"Safiya," hoor ik mezelf -helaas te laat- luidop zeggen. "Die naam hoor je niet vaak in Amerika. Welke achtergrond heb je? Als ik dat vragen mag." Mijn nieuwsgierigheid is gewekt.





"Nee, ook nog onbekend voor mij," klinkt het van de andere vrouw, die zich enkele seconden later als Jackie voorstelt, uit. Ik moet toegeven dat ik onder de indruk ben van haar stevige handdruk en voel de lach die al zo duidelijk op mijn lippen lag enkel nog groter worden. Een vrouw die stevig in haar schoenen staat, als ik op mijn eerste indruk af mag gaan. Dat mag ik wel. Voor ik er echter de kans toe krijg haar er een complimentje over te geven word ik onderbroken door de man aan wie ik een vraag gesteld had.
Tot mijn grote opluchting lijkt hij in elk geval geen probleem met mijn komst te hebben. Sterker nog, als ik het goed begrijp ben ik voor hem een welkome uitdaging. Het is meteen een grote last die van mijn schouders valt en ik kan alleen maar hopen dat de andere mannen er net zo over denken. Ik verwacht natuurlijk niet van iedereen dat ze staan te popelen me erbij te hebben, maar dat wist ik al ver op voorhand en ik heb de keuze gemaakt hier ondanks dat feit toch te zijn. Hoewel ik het jammer zou vinden mocht iemand me daarop afrekenen besef ik ook dat het iets is dat ik erbij moet nemen.
"Ik heb nog niet met bijzonder veel jongens gesproken om eerlijk te zijn. Maar ik weet zeker dat niemand anders mijn flowercrown zo goed zou kunnen dragen," lacht de andere blonde dame intussen. Ik trek een snoet, alsof ik nog nooit een compliment van zo'n omvang ontvangen heb en lach gezellig met haar mee. . "Ik ben Callista, maar iedereen noemt me Cal. Denken jullie niet dat jullie helemaal gek worden als jullie hier tien weken met elkaar opgescheept zitten?" Ik denk even na over haar woorden, zowel wat haar naam betreft als de vraag over mijn broer. Wat dat laatste betreft hoef ik al geen antwoord meer te verzinnen, gezien mijn broertje dat reeds voor me doet... hoewel ik er waarschijnlijk zelf eerder meet een grapje had op gereageerd. Iets in de zin van dat als je negen maanden op nog geen vierkante meter met elkaar kan leven tien weken in een villa ook wel moet lukken.
"Callista," herhaal ik de naam van het bloemenmeisje. "Hoe wil je zelf genoemd worden?" vraag ik terwijl ik het kroontje van mijn haren pluk en het voorzichtig weer op haar hoofd zet. Ik neem mijn tijd ervoor te zorgen dat het netjes ligt, zo precies mogelijk als voorheen. Ze vertelde net namelijk alleen hoe mensen haar aanspreken, niet met welke naam ze aangesproken wil worden. Ondertussen lijkt de kleine conversatie tussen mijn broertje en Jackie ook alweer afgelopen te zijn, waardoor ik opnieuw mijn aandacht moet verdelen. Hoewel ik met Callista aan het praten was heb ik hier en daar ook snippers van het gesprek van mijn evenbeeld opgevangen.
"Lieve Jackie," spreek ik het andere blondje toe. "Als je me nu al beangstigend vindt, wacht dan maar tot je me ziet als ik net wakker ben," knipoog ik naar haar, terwijl ik haar een zachte en speelse elleboogstoot geef. Inmiddels heeft Mikey aangegeven dat hij liever naar binnen zou willen gaan, omdat hij het gevoel krijgt te verbranden. Ikzelf heb daar echter niet zoveel zin in.
"Weet je wat?" stel ik voor. "Ik ga binnen mijn sunblock en een biertje halen. Dan kan jij ondertussen de charmante Callista en de lieftallige Jackie beter leren kennen. Misschien kunnen jullie een plekje in de schaduw zoeken?" Win-win-win, niet?
"Dames wat drinken jullie?"
Met een glimlach en een speelse saluut alvorens op een sneltempo naar binnen te hollen achter de zonnebrandcrème die ik mijn broertje beloofd had. Nog een wijze raad van moeder: wees voorbereid, bleekscheet.

[ bericht aangepast op 27 feb 2017 - 22:14 ]

---

Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

Ook de dame stelde zich aan me voor, als Jade. Ik knikte glimlachend en knikte langzaam. Ik was dus niet de enige die niet helemaal was gesetteld. Ik keek verbaasd op en luisterde aandachtig naar de medeling.
Ik keek van de presentator terug naar Jade en Alexei en fronste mijn wenkbrauwen. Jade had gelijk. Het spel was nu echt begonnen, maar ik had geen flauw idee hoe ik het moest spelen. 'Alsof het nog niet moeilijk genoeg word.' Grijnsde ik hoofdschuddend. Dit werd drie keer niks. Dat wist ik nu al. 'De beste manier om dit avontuur te beginnen.' Als iedereen een drankje op had, was het vast nog makkelijk er contact te maken en zo leerde je meteen iedereen op zijn best en slechts kennen. Ik was zelf nooit zo van de feestjes. Ik was iemand die eerder met zijn vrienden rond een kampvuur op het strand ging zitten, met een gitaar en bier. Niet in een dik feest, waar er veelte veel drank werd geschonken en er sowieso minstens drie mensen zouden nekken en mensen met elkaar in bed belanden. Maar daar was het tv voor. Het zou voor de spannendste scenario's veroorzaken. Ik liet mijn blik nog even naar de tweeling glijden. 'Normaal ben ik van de hoe meer zielen hoe meer vreugde, maar nu ben ik daar niet zo zeker van.'

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Het huis was verlaten en ik slenterde wat rond. Ik had geen zin om de drukte in te gaan. Het huis was cool en stil en dat was alles wat ik op dit moment nodig had. Ik zou vanzelf wel iedereen leren kennen, maar iedereen was nu zo druk met vrienden maken en daar had ik gewoonweg geen zin in. Al dat verplichte gedoe en die nutteloze voorstel rondjes. Ik zou toch binnen no time vergeten waar iedereen vandaan kwam en wat ze precies deden. Daarbij had ik er al vier gehad vandaag en dat was alles wat mijn hersens op konden nemen met dit warme weer. ik was net optijd terug in de keuken, om door het open raam de medeling te horen en ik begon me steeds erger af te vragen, wat ik hier in godsnaam deed. Ik pakte nog een biertje en bedacht me dat ik me ook weer niet eeuwig kon opsluiten. Ik stapte langzaam naar buiten en liep naar het eerste bekende gezicht dat ik zag. 'He jullie.' Ik had de keukengroep terug gevonden. Ik nam niet echt de moeite me voor te stellen aan de andere die erbij stond. Het was al een wonder dat ik nog wist hoe de rest heten en dat ik ze herkend had. Ik was niet zo goed met namen en gezichten. Ik zag er per dag zoveel, dat als ik me omdraaide het automatisch mijn brein weer verliet, omdat ik de mensen daarna toch nooit meer zou zien.

[ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 18:06 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

---

---

’Leia, als in prinses Leia uit Star Wars? Ik ben Aidan.’       ’De enige echte,’ grinnikte ze. ‘Blame the parents. Geeky Star Wars fanaten, grote lieverds though. En het is natuurlijk een eer om naar Princes Leia vernoemd te worden,’ vervolgde ze met een glimlach. En ze vond het een stuk beter dan standaardnamen, no offence naar de mensen met standaard namen. Het enige vervelende was dat mensen het vaak spelden als “Leah”, in plaats van de echtelijke spelling. Degene die wel wisten hoe het gespeld werd, maakten vaak domme grapjes.       ’Vertel me eens wat over jezelf. Ben je wel eens bij een neon party geweest?’       Echt er op reageren lukte niet, doordat het gesprek van hot naar her vloog en hoewel ze drukke kinderen gewend was, volgde ze niks van het gesprek en ze kreeg ook niet echt de kans er iets tussen te krijgen. Iets over bloemenkronen, zonnebrand en de elfde man. Met een verontschuldigende blik in haar ogen keek ze naar Aidan. ‘Zullen we ergens heen gaan waar het wat rustiger is?’ In enig ander context had het waarschijnlijk erg fout geklonken, alsof ze heel wat van plan was, en voor sommige leek dat misschien ook wel, maar Aidan leek in elk geval te snappen wat ze bedoelde. Leia haalde snel wat drankjes voor hun, gewoon frisdrank voor nu, waarna ze plaats namen in een schaduwplekje in het gras.       ’Ik hoop dat gewoon cola goed is.’ Leia gaf het glas aan hem. ‘En om nog antwoorden te geven op je vraag, ik ben eens op een neon party geweest ja. Hier is het lastig om naar uni te gaan, zonder ooit een neon party mee te maken. Ik weet niet hoe het in Engeland zit. Tenminste, ik gok dat je daar vandaan komt, aan je accent te horen, en anders heb ik mezelf zojuist ontzettend voor schut gezet,’ kwam er met een zachte lach over haar lippen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 • AMERICAN • MATH STUDENT • THE POOL • ALONE Nadat Mikey en ik teruglopen naar het zwembad waar de hele groep al verzameld is — het zorgt ervoor dat ik de tijd heb om mijn ogen over de jongens te laten glijden en ze eens even in me op te nemen. Ik heb al wat met de andere meisjes gesproken, maar verder heb ik de jongens, behalve Mikey dus, niet echt gesproken, of überhaupt gezien.       Ryan houdt zijn hele verhaal en ik moet zeggen dat ik toch vrij verbaasd ben als ik een elfde jongen zie staan. Mikey lijkt hem te kennen en ik houd mijn hoofd een klein beetje schuin. Dus, een elfde speler én een mol die ons dwars moet zitten. Fijn. Ik zie dat iedereen toch een beetje geschokt is en ik glimlach alleen maar. Het maakt het spel wel een beetje leuker, vind ik zelf. Ik bedoel, zo wordt het nog meer een puzzel omdat één meisje twee perfecte matches heeft. Het is net wiskunde! Ik houd van wiskunde.       Uiteindelijk laat Ryan ons alleen en ik zie dat iedereen met elkaar begint te smoezen en meteen begint te speculeren over Finnegan en de eventuele mol. Ik vind het best grappig dat iedereen in paniek raakt. Ik bedoel, we hebben nog tien weken om onze soulmate te vinden en ik maak me er op het moment niet zo druk om. Ik sta op van de stoel waar ik op ben gaan zitten en ik loop naar de kant van het zwembad waar ik dan op de rand ga zitten en mijn onderbenen in het water laat bungelen. Ik vind Hawaï nu al leuk en ik ga me zeker vermaken.

[ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 20:22 ]

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Dierenverzorger, At the pool, with Maelys

---

Maelys lachte zachtjes en schudde haar hoofd , wat ik zo positief mogelijk opvatte dat het geen modefout kon zijn. Althans daar hoopte ik op, anders zou het nogal gênant zijn.   ‘Maak je geen zorgen joh, ik ben wel kritisch op wat mensen dragen, maar ik ben echt geen mode tuthola... hoop ik dan,’ begon ze met een ietswat nerveus lachje wat wel schattig was, en langs de ene kant was ik ook blij dat ik niet de enige was die iets nerveus was al leek het al een stuk geminderd te zijn. ‘En wat je aanhebt staat je prima. You look great,’ Vervolgde ze en ik haalde even kort mijn wenkbrauwen op waarna ik zacht lachte. " Well thank you, jij ziet er ook geweldig uit trouwens." besloot ik haar te complimenteren en ik meende het ook wel. Ze leek me een naturelle schoonheid en had niet veel make-up nodig wat ik persoonlijk ook fijner vond bij meisjes.
Ze knikte op mijn vraag waardoor ik ook wist dat ze een lange rit achter de boeg heeft gehad. ‘Inderdaad speciaal voor dit programma, allemaal dankzij mijn beste vriendin, zij heeft me opgegeven,’ vertelde Mae lachend. ‘Ik ben inderdaad wel moe, maar de jetlag valt mee. De terugreis zal waarschijnlijk zwaarder zijn, dus het liefst vlieg ik niet meer terug,’ vervolgde ze en ik knikte even voordat ik mezelf aan haar voorstelde. Het duurde dan ook niet lang toen ze al wat gelijkenissen leek op te merken. ‘Hé, toevallig heb ik een tweelingbroer,' zei de brunette glimlachend waardoor ik haar iets verrast aankeek 'Daarnaast heb ik een zusje en een broertje.’ ik glimlachte. "Waw, kijk uit straks komen onze twins ook nog meedoen aan het spel." zei ik met een plagende grijns om mijn lippen en knipoogde even. Het was pure toeval geweest maar ik kon het niet laten om er een opmerking van te maken. De twee jongens die hier niet ver van af stonden leken me wel vriendelijk dus het was zeker niet gemeen naar hen bedoelt. Gewoon een grapje, daarbij zou ik niet weten wat ik zou doen moest mijn zus hier toekomen. Mijn vraag of ze huisdieren had leek haar echter iets minder te bevallen waardoor ik kort op mijn lip beet. Ik hoopte maar dat ik geen gevoelige snaar had geraakt, zeker gezien ik Maelys nog geen uur kende en ik het echt vreselijk zou vinden mocht ze me niet graag hebben.
‘Ik heb een beagle, genaamd Ollie. Ik heb 'm met pijn in mijn hart moeten achterlaten bij mijn ouders. Ik kon 'm moeilijk naar dit gekkenhuis meenemen, dat was ronduit zielig geweest voor hem,’ zuchtte ze en ik keek haar even begrijpend aan waarna ik mijn hand op haar schouder liet rusten. "Binnenkort zal je hem wel weer terug zien en wie weet krijgt hij ook een leuke trip naar Amerika." zei ik met een bemoedigend glimlachje. Ik begreep wel hoe moeilijk het was om een dier achter te laten, ik had het mentaal ook zwaar gehad toen ik als kind de boerderij van mijn moeder moest achterlaten. ‘Ik neem aan dat jij ook huisdieren hebt, gezien je dierenverzorger bent? En wat voor functie vervulde je in het leger?’ vroeg ze me waardoor ik mijn hand weer voorzichtig van haar schouder liet glijden en achter me plaatste zodat ik iets naar achteren kon leunen. " Ik heb een kat al logeert deze nu bij mijn moeder tot ik terug ben. Zijn naam is Mellow een straatkat die ik drie jaar geleden geadopteerd heb." begon ik met een glimlachje. "Maar verder heb ik helaas niet veel tijd om meer huisdieren te onderhouden doordat ik veel op het werk ben. Het is jammer want ik ben toch wel een enorme katten en hondenliefhebber." legde ik haar uit. Mellow kwam drie jaar geleden in de praktijk binnen als kitten die twee meisjes vlak naast hun flat gevonden hadden. Ze waren zo lief geweest om hem naar mij toe te brengen en eens ik wist dat het mannetje geen thuis had, had ik hem bij mij in huis genomen. "En mijn functie in het leger? Gewoon een soldaat, maar verder dan trainingskamp ben ik niet geraakt." vertelde ik haar en twijfelde even of ik er nog wat ging bijvoegen. Ik nam even adem voordat ik verder praatte. "Mijn vader was sergeant geweest, maar na zijn overleiden op het veld besloot ik om ook het leger in te gaan, om hem soort van te eren zie je? Echter was het emotioneel erg zwaar en ben ik gestopt omdat mijn moeder er erg onderdoor ging." vertelde ik haar eerlijk en was wel blij dat ik het niet ingehouden heb. Daarbij was Maelys een fijne gesprekspartner en leek ik er haar op te vertrouwen dat ze deze informatie niet zou misbruiken. Kort liet ik mijn vingers eens over de nametags om mijn hals glijden en toonde deze even aan haar.
"Maar dus je vriendin heeft je ingeschreven? Waarom vind ze dat je niet goed bent met relaties?" vroeg ik met een lichte grijns en was ook wel benieuwd hoe ze in elkaar stak. Uit ervaring wist ik dan ook wel dat je vrienden je soms beter kenden dan je zelf deed, dus als haar vriendin haar had ingeschreven dan moest er toch wel een goede reden voor zijn geweest.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

'Als we de mogelijkheid hebben, dan graag.' zei de dame voor me en ik knik met een lichte grijns op mijn lippen. 'De eerste vijf lessen zijn nu gratis.' Sprak ik vervolgens plagend, waardoor ze even haar hoofd schudde. Een korte, zachte lach rolt over mijn lippen. 'En... Was dat een beetje goede reclame voor mijn surflessen of moet ik dat maar aan jou overlaten.' Zei ik knipogend. 'Nou ik moet zeggen dat je tactiek van mensen eerst dronken voeren een zeer goede is.' Begon Imogen lachend en ik grijns even. 'Ik heb zo mijn tactieken enzo... Hoe denk je dat ik mijn club draaiende houd?' zeg ik en een lachje rolt over mijn lippen. 'Maar voor de rest moet je denk ik komen met een iets pakkendere slogan.' plaagde ze me en ik haal even speels & kort mijn wenkbrauw op. 'Hmh... How about...' begin ik en denk kort na, waardoor mijn tanden zich kort in mijn onderlip boren. 'Surflessen van Tyler Lopez.. Inclusief de prachtige Imogen.' grijns ik. 'Daar zou ik in ieder geval op af komen' lach ik. Ik kon het gewoon weg niet laten, dit soort opmerkingen hoorden gewoon bij mij. Het leek bijna in mijn natuur te zitten.

---

El Diablo.

26 • INDIAN-AMERICAN • PILOT • KITCHEN • ALONE Na de hele speech van Ryan over het doen en laten in dit huis, ben ik al snel naar de keuken gelopen om voor mezelf een drankje in te schenken. Ik hoef deze weken niet te werken en ik wil er graag gebruik van maken. Ik vind het soms vervelend genoeg dat ik niet mag drinken als ik moet vliegen — ik snap dit wel en ik vind het logisch en ik wil mijn brevet niet kwijtraken — maar ik hou nu eenmaal van een drankje. Meerdere drankjes. Ik leun tegen het aanrecht aan en ik kijk naar de rest van de aanwezigen hier, die met elkaar kennismaken. Ik sta van een afstandje te kijken naar de overige spelers. Er is dus hier ergens een mol en die kan voor ons de boel verzieken. Ik wil mijn deel van de een miljoen dollar die we kunnen verdienen dus beter houdt hij of zij zich gedeisd en gunt hij of zij ons die overwinning om over tien weken weg te lopen met een zogenaamde perfecte match en een miljoen euro verdeeld over ons twintig. Ik kom hier voor het geld, maar een soulmate zou misschien wel fijn zijn. Ze moet me wel aankunnen, want als ze mij niet kan handelen, weet ik niet of ik het wel leuk vind om met haar verder te gaan. Ik wil slechts die stap wagen als ik het zeker weet, en tot nu toe is me dat nog nooit overkomen of gelukt.       Ik drink de alcoholische versnapering op en ik zet het glas dan op het aanrecht terug, waarna ik mijn hand door mijn haren haal en kort mijn spieren aanspan. Ik weet wel wat de meisjes leuk vinden...

---

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

Ik keek zijdelings naar de twee mannen naast mij terwijl Ryan de mededeling vertelde. Ikzelf vond het wel een orginele wending hebben en voor de vrouwen ook wel positief voor de mannen daarentegen wat minder leek mij. Het was vooral de mol die argwaan opwekte maar ook hij of zij kon me niet echt geboeid krijgen. Omdat ik zijdelings naar de jongens aan het kijken was zag ik Darryl'hand dan ook bij Roz op zijn rug liggen. Verbaasd trok ik mijn wenkbrauw op en wendde mijn gezicht af, hiermee besloot ik ook dat Darryl niet echt mijn type was. Ik tikte ritmisch met mijn voet op de grond en neuriëde melodisch mee. Ik wist dat ik niet veel langer stil kon zitten en sprong op toen ik de stemmen van de mannen hoorden in gesprek met een andere dame. Ik had haar wel zien zitten in de bus maar een echt gesprek hadden we niet gehad, nu zou ik haar graag beter leren kennen maar Roz en Darryl leken zo op haar gefixeerd en ik wou dat moment niet verpesten en dus probeerde ik zo subtiel mogelijk weg te komen waarbij mijn been eerst nog flink tegen het ligbed aanbotste. De scheldwoorden vlogen mijn mond uit waarna ik rustig doorliep hopend dat er geen blauwe plek zou komen te zitten. Ik moest toegeven dat het warm buiten was, en heel even was ik mijn ouders dankbaar dat ze er zo op hadden gestaan drie flessen zonnebrand mee te nemen, ik zou hier anders zeker wel tekort komen. Snel vluchtte ik het koelere huis in en pakte mijn koffer van de grond. Snel bracht ik mijn koffer naar boven toe en gooide deze op een willekeurig bed. Nieuwsgierig als ik was ging mijn blik ook langs enkele andere bedden waar verscheidene voorwerpen op of naast lagen. Ik besloot dat mijn koffer hier wel goed zou liggen, met snelle passen liep ik naar beneden toe om het gezelsschap van anderen op te zoeken. Buiten aangekomen was iedereen al druk in gesprek, snel zocht ik dan ook naar iemand die nog niet in gesprek was, ik wou niet weer een gesprek gaan onderbreken net als de vorige keer.  Gelukkig vond ik al snel het blonde meisje aan de rand van het zwembad, haar benen hingen -waarschijnlijk voor verkoeling- in het zwembad. Ik had het niet op zwembaden, ik vond alles aan een zwembad nep, waarom een zwembad als je ook in de zee kan? Toch had ik met dit weer niks tegen op een beetje verkoeling van een zwembad en dus stak ook ik mijn benen in het water. Vrolijk stak ik mijn hand naar haar uit "Ava" zei ik vervolgt door een glimlach.

[ bericht aangepast op 12 maart 2017 - 15:42 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

---

'Be like a diamond. Precious and rare.
Not like a stone, which is found everywhere..'

---

---

'Wanna be friends.'

---

Het was een grapje geweest. Overduidelijk, maar de dame tegenover leek me van ijs. Een lachje kwam er dan ook niet vanaf, hoewel ze blijkbaar wel Roz interessant leek te vinden. Alweer iemand die Roz interessant vond. Oh gosh. Ik had echt de verkeerde vriend uitgekozen. Ik werd gefriendzoned bij het leven. Kwam het door mijn geschoren oksels, mijn korte haar, of het feit dat ik wel over kwam als een grote broer. Iets wat ik wel vaker te horen kreeg. Ik was dan ook niet de type die direct in iedereens broek wilde komen, hoewel mensen dat vaak niet van mij verwachtte, door mijn – ietwat - lompe grappen. Ik zou het zelf ook niet waarderen als iemand dat bij een van mijn zusjes deed. Die kreeg dan ook een gigantische vuist in zijn gezicht. Gelukkig hadden mijn zusjes wel gevoel voor humor, wat hier nogal leek te lacken.
‘Hm, jouw man?’ herhaalde ze plagend, waar al haar blik naar Roz ging. ‘Is er daarom een 11e man in het spel gekomen?’ insinueerde ze, waarbij ze haar wenkbrauwen bewoog. Ik hield van het idee, maar mijn diep verborgen autistische ik kon niet echt tegen haar rekenfout. Dan zou er twaalf mannen moeten zijn, willen ze een mannelijke koppel matchen. Niet dat ik dat zo erg zou vinden, Roz leek minder stuck up dan de meiden hier. Echter was ik hier niet gekomen om een man te vinden, maar een dame. Voor wat ik nu gezien had, leek het nog onmogelijk dat míjn match er tussen zat. Wie weet klopte dat ook wel. Er was inderdaad een gozer bijgekomen. Wie weet. Ik kon het ook wel accepteren als ik alleen naar huis moest. Het was niet het einde van de wereld.
‘Heet je echt Roz of heeft hij je meteen gezegend met een bijnaam?’ vroeg de dame aan Roz, voor ze haarzelf voorstelde als Safiya. Roz hield dan ook extra lang haar hand vast. Vast een van zijn oude casanova trucs. Echter verveelde ik me dood. Nu al, dat voorspelde niks goed. Misschien kwam het wel doordat ik dorst had. Waar was dan ook in vredesnaam wat te drinken? Ik had wel wat drinken in de keuken zien staan. Misschien kon ik even de keuken insneaken om wat te pakken. Roz en Saf leken nog lang niet uitgepraat te zijn en waarschijnlijk zou Roz deze moment alleen met Saf wel kunnen waarderen – of althans dat leek zo door zijn praatjes.
‘Ik ga even drinken halen. Ik ga dood man.’ Zei ik dan ook random. Ik zwaaide even naar ze, voor ik ze alleen liet voor wat drinken. Dat was voor nu even meer interresanter.
Ik liep de keuken in en net wat ik wilde. Nog een langharige man in de keuken. Het is dat er een kortharige tweeling rondliep – maar anders ging ik echt denken dat ik de dresscode gemist had om lang haar te laten groeien. Schijnbaar leken meiden daar voor te hangen, maar ik hield niet van al te veel haar. Was ook totaal niet handig in mijn vak, dusja.
Ik pakte een gevulde glas van de aanrecht, voor ik de jongen even aankeek.
‘Heeiii. Ik ben Darryl.’ Even keek ik de jongen licht onderzoekend aan, waarbij ik mijn hoofd lichtjes scheef hield. ‘Wat doe je hier zo – helemaal alleenig. Gelukkig heb je mij nu.’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Naam: Callista Jules Larsson. "I'm a writer, which means a bleed romance and breathe pain on atmosphere paper." |Just kinda weird | Writer/Student Psychology | 22 | Outfit | Outside close to the swimming pool with Max Met een schuin hoofd kijk en luister ik naar de mensen om mij heen. Ze hebben allemaal hun eigen karaktertrekken, maar ik denk dat we allemaal wel iets met elkaar gemeen hebben. En dan bedoelde ik iets anders dan dat we allemaal slecht waren in relaties. Ik was namelijk niet eens zo zeer slecht in relaties, of ik wist nog niet of ik er slecht in was, ik was gewoon slecht in mij aan personen binnen. Terwijl ik gelijkenissen probeer te vinden haalde de stem van Max mij uit mijn concentratie. "Callista," herhaalt Max mijn naam. "Hoe wil je zelf genoemd worden?" Ik kijk hem even verward aan. "Ik denk dat dat ligt en hoe de persoon mijn naam gebruikt, waarom mijn naam wordt genoemd." Jules was het antwoord. Het liefst Jules, door mijn oma uit Zweden. Dat is een wereldvrouw. Mijn opa's en oma's konden het niet heel goed met elkaar vinden en mijn oma van mijn vaders kant had het dan ook nooit iets gevonden dat ik een Griekse voornaam had. Ik lach even om de monopoly grap. "Behalve dat we wel degelijk monopoly met geld spelen, alleen in plaats van steden en huizen, spelen we met ons hart," mompel ik. Als ik het zo bekijk wil ik nu a gillend weg rennen. Dit kan niet anders dan een drama worden, vooral voor diegene die niet zeker weten of ze hier een relatie uit willen gaan halen of niet. Als Max vraagt wat ik drink, denk ik even na voor ik antwoord geef. "Doe maar iets van sap, ik wacht tot vanavond tot ik aan de drank ga," zeg ik lachend. Ik had best zin in een Neon party, puur omdat ik mensen kon vragen of ze me wilde beschilderen. Ja, daar keek ik misschien nog wel het meest naar uit. "Dus, Mikey, waar komen jullie vandaan, en zeg nou eens eerlijk, wat denken je hier te vinden?" vroeg ik nieuwsgierig. "Heey jullie," hoor ik naast me, en ik kijk op, recht in de ogen van Boyd. Dat was zijn naam toch? "Heey, en, wat vind jij van onze persoonlijke plottwists over een elfde speler en een mol?" "vraag ik met een scheve glimlach.

[ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 19:32 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

---

---

Imogen wierp nog een blik op de villa waar ze de komende dagen zou verblijven, de jongedame kwam zelf uit een gezin waar ze een 'normaal' inkomen hadden. Ze waren niet echt rijk, maar wisten maar al te goed al hun behoeften te vullen, toen Imogen klein was was een villa een behoefte van de jongedame. Het was alles wat ze had gewild, maar uiteindelijk was dit toch de eerste keer in haar leven dat ze zich daad werkelijk op 'villa terrein' bevond iets wat ze stiekem toch wel een beetje speciaal vond. Imogen dacht daar even over na, maar was alweer snel bij het gesprek wat ze met Tyler voerde toen hij reageerde op Imogen haar vorige woorden over het feit dat hij wel goede tactieken had. 'Ik heb zo mijn tactieken enzo... Hoe denk je dat ik mijn club draaiende houd?' Een lachje rolde over Imogen haar lippen bij het horen van deze woorden. 'Oh hoe durf je.' Sprak Imogen quasi beledigd. 'Ik dacht echt dat ik speciaal was, dat je alleen mij zo behandelde.' Opnieuw brak er een glimlach door op Imogen haar lippen. 'Maar oké je bent dus van het meisjes dronken voeren zodat ze dingen voor je doen?' Vroeg de jongedame toen plagend. 'Hmh... How about...' Begon Tyler toen Imogen zijn slogan voor de surflessen bekritiseerde, de jongeman moest duidelijk nog even nadenken voordat hij de juiste woorden koos. 'Surflessen van Tyler Lopez.. Inclusief de prachtige Imogen.' Sprak de jongeman uiteindelijk grijnzend. 'Daar zou ik in ieder geval op af komen' Voegde hij eer als laatst nog aan toe. Imogen dacht even na over zijn woorden. 'Hoewel ik het zeer flatterend vind is iets wat rijmt vaak pakkender.' begon Imogen. 'Surflessen van Tyler Lopez, is als...' Midden in haar zin stopte Imogen, want echt verder kwam de jongedame niet. Ze schoot in de lach. 'Sorry, ik denk dat er vrij weinig rijmt op Lopez.'

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Met een brede lach keek ik naar Max en vervolgens grijnsde ik naar Mikey om zijn mening over monopoly. Ik had nu al zin om het bordspel eens met de groep te spelen - dan leerde je pas echt mensen kennen.       Eenmaal de bloemenkrans van Callista weer terug op haar haren lag, keerde Max zich weer naar mij.       "Als je me nu al beangstigend vindt, wacht dan maar tot je me ziet als ik net wakker ben." Zijn knipoog maakte de opmerking helemaal af. Ik grinnikte.       "Dat gaan we dus uitproberen," speelde ik even vrolijk terug en voegde nog een zoete glimlach toe.       "Ik ga binnen mijn sunblock en een biertje halen. Dan kan jij ondertussen de charmante Callista en de lieftallige Jackie beter leren kennen. Misschien kunnen jullie een plekje in de schaduw zoeken?" reageerde Max op het voorstel van zijn broer. Ik glimlachte om Max' beschrijvingen en maakte een bijpassende buiging.       "Tot uw dienst," zei ik erbij. Toen Max wilde weten wat ik dronk, schudde ik mijn hoofd.       "Lief van je, maar ik heb nog even geen idee."       "Hé jullie," klonk het bijna direct vanaf mijn andere kant. Daar stond de ondergetatoeëerde jongen met een scheve glimlach. Hij introduceerde zich verder niet - hij leek nu al moe van de nieuwe mensen, het weer en misschien ook wel van het spel. Ik glimlachte naar hem.       "Boyd was het toch?" vroeg ik hem voor de zekerheid.       Ik was enorm geïntrigeerd door zijn koele uitstraling en tegelijkertijd zijn sprekende uiterlijk. Zijn verzameling aan tatoeages waren een verhaal op zijn lichaam en ik was benieuwd of er betekenisvolle plaatjes tussen zaten. Ik hield mijn nieuwsgierigheid nog even in.       "Wil je met mij een bank op zoeken? Het is zo warm en ik ben doodop." Ik trok mijn mondhoeken omhoog en keek hem gretig aan.

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''