[RPG • 250] Are you the one? [Speeltopic • 1] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 22 feb 2017 - 8:54   Valkyria is online
    Valkyria
    Valkyria 3772



    Tien mannen en acht vrouwen worden door MTV naar het wondermooie Maui gestuurd met mooie vooruitzichten; liefde en geld.
    Omdat ze zelf hopeloos zijn als het in het kiezen van partners aankomt heeft de zender besloten hen een handje te helpen. Door middel van uitgebreide screenings en gesprekken is voor elk potje een dekseltje gevonden. Er zit maar één addertje onder het gras: niemand weet wie zijn/haar perfecte partner is en zolang die niet gevonden worden is er van het winnen van één miljoen dollar geen sprake.

    “If your perfect match was standing right in front of you, would you even know it?”


    Het opzet:
    Twintig singles die barslecht zijn in het daten worden samen naar een luxueus resort gestuurd om op zoek te gaan naar de voor hen, door experten bepaald, perfecte match. Elke week spelen ze een uitdaging en krijgen hierbij de kans om één koppel het Truth Booth in te sturen en erachter te komen of zij al dan niet een match zijn. Elk persoon kan via het televisiescherm op hun favoriete koppel stemmen. Zij worden dan de Truth Booth ingestuurd. Op ditzelfde scherm kan iedereen meevolgen of zij een match zijn of niet.
    Wekelijks is er ook de Match-up; de singles proberen te gissen wie hun perfecte match is en eens iedereen gekozen heeft worden aan de hand van spotlichten het correcte aantal matches doorgegeven. Niemand weet echter welke matches de juiste zijn.
    Enkel en alleen wanneer alle matches gevonden zijn winnen de spelers samen één miljoen dollar. Iedereen wint of iedereen verliest.

    Verschil met de tv-serie: bevestigde matches gaan niet naar de honeymoon suite maar blijven gewoon in het huis.



    Rollen
    Mannen: VOL!
    • Aidan John Buckley ~ 26 ~ Sam Claflin ~ Ijsvogel ~ 1.8
    • Alexei Theodore Carter ~ 24 ~ Rhys Pickering ~ Psychopaths ~ 1.6
    • Austin Heath Clarckson ~ 24 ~ Matthew Noszka ~ GriffeI ~ 1.5
    • Brandon ''Bam'' Jason Sadler ~ 25 ~ Jay Alvarrez ~ AdoreDelano ~ 1.1
    • Boyd Aiden Delano ~ 27 ~ Stehen James ~ AdoreDelano ~ 1.8
    • Darryl Christian di Marco ~ 23 ~ Faceclaim ~ McCrory ~ 1.3
    • Finnegan Maxwell Mitchell ~23 ~ Will Tudor ~ Obeah ~ 1.8
    • Nilam Harish Gupta ~ 26 ~ Avan Jogia ~ Prongsiel ~ 1.6
    • Roscoe "Roz" Jonesy ~ 26 ~ Faceclaim ~ Obeah ~ 1.1
    • Ruaidhrí Michael Mitchell ~ 23 ~ Will Tudor ~ PeterMaximoff ~ 1.6
    • Tyler Elijah Lopez ~ 27 ~ Cristiano Ronaldo ~ Habiba ~ 1.4

    Vrouwen: VOL!
    • Ava Jill Cooper ~ 21 ~ Holland Roden ~ Hygge ~ 1.5
    • Callista Jules Larsson ~ 22 ~ Faceclaim ~ Granian ~ 1.8
    • Imogen Florence Paige ~ 22 ~ Cami Romero ~ Greenlight ~ 1.5
    • Jackie Rose Delaney ~ 23 ~ Bryana Holly ~ Perffect ~ 1.2
    • Jade Olivia Vauhn ~ 26 ~ Ingrit Vaht ~ Nerha ~ 1.2
    • Leia Havana Fowler ~ 21 ~ Stephanie Bertram Rose ~ Merodeadores ~ 1.6
    • Maelys Bryony Dwight ~ 25 ~ Lily Collins ~ Psychopaths ~ 1.6
    • Robin Clara Beckett~ 22 ~ Kennedy Dawn Stearns ~ Prongsie ~ 1.6
    • Safiya "Saf" Faheem ~ 23 ~ Faceclaim ~ Sempre ~ 1.4
    • Teagan "Tea" Seren Kalani ~ 21 ~ Bridget Satterlee ~ Anekitos~ 1.9

    Regels

    – Minimum 250 woorden.
    – OOC tussen []
    – De huisregels van Quizlet gelden hier.
    – De koppels worden door mij en Obeah random aan elkaar gelinkt. Wij weten dus op die manier ook niet wie onze eigen match is.
    – Nieuwe topics worden enkel gemaakt door mij, Cahira, en Obeah.
    – Personages kunnen ruzie maken, houd het netjes tussen leden.
    – 16+ is zeker toegelaten, zolang het hele rpg daar niet om draait. Indien je post 16+ bevat zet dan de naam van je personage in een rood kleurtje om dit op voorhand aan te geven.


    De Match Ups
    -De match ups vallen om de week op dinsdag. (1e match up: dinsdag 28/2)
    - In de eerste match up krijgen de mannen de keuze. De volgende keer is het aan de vrouwen en zo wordt steeds afgewisseld.
    - Het verloop van de match up gaat als volgt: je hebt de hele dag tijd om de naam van je perfect match in het praattopic te posten. Op dinsdagavond vergelijken Jennifer en ik de koppels met de perfect matches die wij gemaakt hebben. Op basis daarvan gaan de lampen al dan niet aan.
    Jullie weten dus hoeveel correcte matches er zijn maar niet hoeveel. Ook hier wordt de keuze afgewisseld tussen de vrouwen en mannen. Het kiezen verloopt net als bij de challenges via het posten van een naam in het praattopic.
    - Het schrijven van de match up ceremonie mag maar is geen verplichting.


    De Challenges
    - --> Elke andere woensdag krijgt de mannen- of vrouwengroep een opdracht. Jullie sturen je antwoorden via pb naar ofwel mij of Jennifer door (er wordt op voorhand doorgegeven wie de challenge op zich zal nemen)
          bv; stuur ons in privébericht de meest smerige gewoonte van jouw personage door.
    --> Elke vrijdagavond moeten alle pb's bij Jennifer of mij binnen zijn. Op zaterdag gaat de challenge van start,
          bv; je ziet aan de overkant van het veld hashtags met smerige gewoontes. Match de smerige gewoontes met de juiste personen.
    Op dat ogenblik wordt in het rpg dan een lijst met de gewoontes gepost. De groep die de challenge speelt maakt dan een lijst van de andere groep met hun smerige gewoonten. Via pb sturen jullie dan je uiteindelijke lijst door. Degenen met het hoogste aantal correcte antwoorden winnen de challenge.
    --> Wij rekenen de resultaten zsm uit en maken de winnaars bekend. Daarna wordt de Truth Booth poll open gesteld (bedankt voor het idee!) en kunnen jullie stemmen. Eens alle stemmen binnen geven we een signaal dat iedereen voor de tv moeten verzamelen.
    --> Na elke 2 challenges komt er ipv een volgende challenge een loterij. De personages die nog geen date gehad hebben komen in een randomizer terecht en worden geloot. De winnaars van de loterij mogen dan op date met iemand naar keuze.
    --> Op woensdag, na het bekendmaken van de opdracht mag iedereen een partner kiezen (week 1= vrouwen kiezen, week 2 = mannen kiezen, 3= vrouwen, etc.) Deze keuze gebeurt dmv het posten van de naam van de gewenste partner is het praattopic. Eerst posten is eerst hebben.
          Bv; Roz en Darryl willen beiden Jade als partner voor de challenge, maar "Darryl" heeft haar naam als eerste gepost in het praattopic dan moet Roz iemand anders kiezen.
    Gepost is gepost. Behalve als twee personen dezelfde naam vlak na elkaar posten mag je je post niet editten.
    --> Je mag in het rpg het verloop van de challenge uitschrijven als je dat wilt, het is zeker geen verplichting

    - Je mag telkens dezelfde persoon kiezen voor een challenge maar je kan slechts één keer op date gaan met diegene. Zelfs al win je vier challenges met eenzelfde persoon, dan gaan de andere drie dates naar iemand anders. Je kan wel nog steeds naar het Truth Booth gestuurd worden.

    - Bevestigde matches mogen met elkaar meedoen aan de challenges, kunnen ook een (extra) date winnen, maar mogen niet meer naar het Truth Booth.


    De elfde man

    Er is een extra speler bij gekomen (man), dat betekent dus dat er één speler is die twee mogelijke perfect matches heeft.
    Stel dat diegene bij de elfde heer een perfect match vindt in het Truth Booth, dan krijgt die twee keuzes:
    -Je aanvaardt Max als perfect match, en speelt samen met de rest van de groep verder voor jouw deel van het prijzengeld als het spel gewonnen zou worden.
    - Of Je doet afstand van jouw deel van het geld en speelt verder om je originele match te vinden. In dat geval ligt Max uit het spel maar gaat hij sowieso naar huis met jouw deel van het geld, onafhankelijk van het eindresultaat van het spel.


    De mol
    Onder de spelers bevindt zich een mol.
    Deze persoon heeft van de programmamakers een eigen persoonlijk doel gekregen om de rest van de groep te saboteren.
    Hij of zij moet er dus voor zorgen dat bij de laatste Match Up geen tien lampen aan kunnen gaan.
    Indien de mol in zijn opzet slaagt gaat diegene naar huis met twee keer de waarde van het prijzengeld dat hij of zij zou winnen mocht het spel wel gewonnen worden. Daar bovenop mag hij of zij een eigen match kiezen om nog een extra reis met bestemming naar keuze mee te maken.
    Slaagt de mol er niet in en wordt het spel gewonnen dan gaat deze alsnog naar huis met één twintigste van het geld (wat hij/zij normaal ook zou winnnen).
    In geval van een black-out -als er geen enkele perfect match is bij een Match Up- gaat er geen geld van de prijs af maar krijgt de mol één perfect match te weten. Hij/zij mag hierbij niet om de match van Max of van zichzelf vragen.
    Pas op het einde van het spel wordt de mol ontmaskert.
    Als de mol tijdens het spel aangeduid wordt gebeurt er niks en gaat het spel gewoon verder zoals voorheen. Gezien mensen enkel vermoedens kunnen uiten. Er komen dus geen stemrondes om uit te zoeken wie de mol is.


    Het resort
    slaapkamers
          Tien bedden op 1 kamer
    woonkamer
    keuken
    badkamer 1
    badkamer 2
    zwembad
    tuinhuis
    bonkhok

    [ bericht aangepast op 5 april 2017 - 10:20 ]

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    1 maart 2017 - 22:27   Sempre is offline
    Sempre
    Sempre 5089

    SAFIYA "SAF" FAHEEM
    ««« 23 | OWNER OF A COFFEE CORNER | AT THE POOL | WITH ROZ »»»


    		Met een zekere nieuwsgierigheid blikte ik van Darryl naar Roz om mijn ogen op de laatst genoemde te laten hangen. Mijn lippen stonden in een glimlach gekruld toen hij mijn hand aannam en het ontging mij niet dat hij deze langer vast hield dan nodig was. Ik wilde dan ook net mijn wenkbrauwen vragend naar hem ophalen toen hij het zelf ook door leek te hebben.
          Ik grinnikte even toen hij vertelde dat hij Roscoe heette en moest toegeven dat Darryl een goede bijnaam had gekozen voor zijn vriend. De dynamiek tussen de twee was erg interessant om te zien, zeker aangezien ze elkaar natuurlijk niet heel erg lang kenden. Ik vroeg mezelf af of dat bij mannen altijd zo makkelijk ging. Niet dat ik iets te klagen had, ik had immers ook een leuk gesprek gehad met Mae.
          "Ach, die tactloosheid zal bij sommigen vast in zijn voordeel werken," reageerde ik hoewel ik er maar niet bij zei dat dat bij mij alleen niet het geval was. Het was niet dat Darryl mij onaardig leek, maar ik kon mij niet voorstellen dat wij elkaars type waren. Darryl zelf leek er ook zo over te denken want hij maakte zich al snel uit de voeten, ons mededelend dat hij wat te drinken ging halen. Ik stak kort mijn hand even naar hem op, maar veel leek het hem niet te boeien. Ach, ik gokte dat ik hem vanzelf ook wel beter zou leren kennen.
          Ik lachte breed toen Roz er nog aan toevoegde dat dat wel vaker gebeurde wanneer mannen een knappe vrouw ontmoeten. "Ach, daar hebben vrouwen andersom ook vaak genoeg last van." Ik zelf had dat echter nooit echt gehad. Het gebeurde namelijk niet vaak dat ik met mijn mond vol tanden stond.
          In de korte stilte die er even viel nam ik de tijd om mijn gesprekspartner in mijzelf op te nemen. Ik had de indruk dat hij wel wat ouder was dan ikzelf, hij had een uitstraling die mij erg beviel. Daarnaast kon ik natuurlijk niet ontkennen dat hij er aantrekkelijk uit zag. En hij zou al helemaal bonus punten krijgen als hij echt de gitarist van net was.
          Toen ook Roz naar mijn afkomst vroeg wendde ik mijn blik af. Ik wist dat dit natuurlijk er bij hoorde, maar dat maakte het niet fijner om het er over te hebben. Desondanks mijn ongemakkelijkheid probeerde ik mijn gezicht wat neutraler te houden dan toen Mae mij diezelfde vraag had gesteld.
          "Ik heb tot mijn 18e in Abu Dhabi gewoond."
          Hoewel ik mijn best deed om het enigszins nonchalant over te laten komen, kon ik niet voorkomen dat mijn kaken kort even verstrakten. Het leek mij dus een goed plan om het gesprek dus van koers te laten veranderen.
          "Dus, wat is de reden dat jij hiervoor bent opgegeven? Tenminste, je lijkt mij niet het type dat zichzelf opgeeft."

    [ bericht aangepast op 1 maart 2017 - 22:28 ]

    When time and life shook hands and said goodbye.

    2 maart 2017 - 12:16   Naird is offline
    Naird
    Naird 10646

    Maelys Bryony Dwight
    “If chaos is a work of art – then my heart is a masterpiece.”

    ‘Welll, thank you, jij ziet er ook geweldig uit trouwens.’ Ik glimlachte dankbaar naar Austin en stopte een pluk haar achter mijn oor. Ik wist heus wel dat ik een mooi meisje was, maar het was toch leuk als iemand dat voor je bevestigde. Al helemaal als het een knappe man was. ‘Wauw, kijk uit straks komen onze twins ook nog meedoen aan het spel,’ zei Austin met een plagende grijns en knipoogde even. Ik lachte zachtjes, blikte naar de tweeling en knikte.
          ‘Dat zou me wat zijn, mijn tweelingbroer vindt het eigenlijk niets dat ik hieraan meedoe. Hij wilde bijna met me meekomen – dus ik zou nog niet eens zo heel verbaasd opkijken mocht hij op de stoep staan,’ vertelde ik lachend. We veranderden het onderwerp naar huisdieren. Een beetje treurig vertelde ik over mijn beagle. Ik miste 'm behoorlijk erg eigenlijk. Austin legde zijn hand op mijn schouder en ik blikte er even naar, voordat ik weer naar hem opkeek en zwakjes glimlachte.
          ‘Binnenkort zal je hem wel weer terug zien en wie weet krijgt hij ook een leuke trip naar Amerika.’ Hij haalde zijn hand weer van mijn schouder en leunde achterover op zijn handen, nadat hij zijn handen achter zich had geplaatst. ‘Ik heb een kat al logeert deze nu bij mijn moeder tot ik terug ben. Zijn naam is Mellow een straatkat die ik drie jaar geleden geadopteerd heb.’ Ik keek Austin een tikkeltje bewonderend aan.
          ‘Da's echt lief van je,’ zei ik prijzend. Een echte dierenvriend dus.
          ‘Maar verder heb ik helaas niet veel tijd om meer huisdieren te onderhouden doordat ik veel op het werk ben. Het is jammer want ik ben toch wel een enorme katten en hondenliefhebber,’ legde hij uit en ik knikte begrijpend. ‘En mijn functie in het leger? Gewoon een soldaat, maar verder dan trainingskamp ben ik niet geraakt.’ Ik kon het niet laten om zachtjes te lachen. Het lachen verging me echter al snel zodra hij weer verder ging met vertellen. ‘Mijn vader was sergeant geweest, maar na zijn overleiden op het veld besloot ik om ook het leger in te gaan, om hem soort van te eren zie je? Echter was het emotioneel erg zwaar en ben ik gestopt omdat mijn moeder er erg onderdoor ging.’ Ik keek hem iet wat geschokt aan en ditmaal was ik degene die een hand op zijn schouder legde. Zijn vingers gleden over zijn hals en een tikkeltje nieuwsgierig en onderzoekend keek ik naar de nametags die hij kennelijk had. ‘Maar dus je vriendin heeft je ingeschreven? Waarom vindt ze dat je niet goed bent met relaties?’ Ik glimlachte ongemakkelijk en stak even snel mijn haren op in een slordige knot, simpelweg omdat ik het behoorlijk warm begon te krijgen in mijn nek, ondanks de schaduw waarin wij ons bevonden. En omdat ik misschien even wat tijd nodighad op een goed antwoord te formuleren.
          ‘Ik ben een beetje... ik weet niet hoe je het wilt noemen – klakkeloos?’ Ik keek Austin aan en kauwde nadenkend op de binnenkant van mijn wang. ‘Ik weet niet echt goed wanneer iets verliefd zijn is, dus denk ik eigenlijk altijd dat ik verliefd ben op iemand – terwijl dat eigenlijk heel erg tegenvalt uiteindelijk. Zodoende heb ik nog nooit een serieuze relatie gehad met iemand en mijn beste vriendin wilde daar verandering in brengen.’ Ik keek op naar Austin en trok mijn hand terug. 'Het spijt me van je vader...’ Ik keek hem spijtig aan. ‘Maar ik vind wat je hebt gedaan wel heel moedig en mooi, je vader zou vat trots zijn geweest op je.’


    25 • Eigen kledinglijn • Brits • London • Tuin • Austin

    I just caught the wave in your eyes

    2 maart 2017 - 14:24   Elentiya is offline
    Elentiya
    Elentiya 12392

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Jade Olivia Vauhn

    ”She got that independent, wake up and make shit happen type of vibe.”

    • Makeup artist • Twenty-six • Outside, with Alexei • Outfit •

    ”Dat kun je wel stellen, ja,” lachte Alexei als reactie op mijn woorden nadat Ryan klaar was met zijn mededelingen. Onbewust waren mijn poelen opnieuw over de mensen heen gegleden die zich allemaal in de tuin leek te bevinden. De reacties waren haast allemaal verschillend - de een leek er niet veel om te geven, terwijl een ander boos oogde - en ik durfde er dan werkelijk geen enkele pijl op te trekken wie onze uiteindelijke mol zou zijn. Was het een van de eerste twintig, of was het heel misschien wel die elfde man die net binnen was gekomen? “Alsof het niet moeilijk genoeg wordt,” grijnsde Bam tussendoor, waarop ik hem geen ongelijk kon geven. Het spel werd je nu al als deelnemer niet gemakkelijk gemaakt. Subtiel blikte ik ondertussen een keer naar Max en bleef me licht verbazen over de gelijkheid tussen hem en zijn tweelingbroer, waarbij ik er stellig van overtuigd raakte dat dit best nog wel eens serieuze problemen kon veroorzaken.
          ”We mogen vanavond in ieder geval een feest geven en daar heb ik eigenlijk wel zin in. Wat jullie?”
    “De beste manier om dit avontuur te beginnen,” beantwoordde Bam de vraag van Alexei direct. Glimlachend keek ik terug naar de heren langs me en beet voor een paar tellen bedenkelijk op mijn onderlip. Daar had de jongeman een punt. Het thema van het feest leek me daarbij zeker wel aan te staan en ik gokte dan ook dat ik me er kostelijk in zou gaan vermaken. Tevens bedacht ik me dat we vermoedelijk geen betere opening konden krijgen, vooral niet na het nieuws wat er eerder gebracht werd, en dat een feest geen betere gelegenheid was om elkaar beter te leren kennen - vooral onder het genot van wat alcohol. “Normaal ben ik van de hoe meer zielen hoe meer vreugde, maar nu ben ik daar niet zo zeker van,” vervolgde Bam zijn woorden.
          ”We zullen iets moeten, denk ik zo,” bracht ik uit en kantelde mijn hoofd een klein beetje terwijl een nieuwe glimlach mijn lippen sierde. “En daarbij, mocht je je ware hiertussen vinden moet een elfde speler niet veel uitmaken, toch?” Heel even gleden mijn blauwe kijkers van Alexei naar Bam, en weer terug. Ik vroeg me nog altijd af of een ware liefde voor mij wel weggelegd was, of deze überhaupt wel rondliep en ik hem daarnaast gevonden zou krijgen zonder een nieuw geknakt hart. “Ik heb in ieder geval heel veel zin in het feest. Ik denk dat we allemaal wel toe zijn aan een drankje,” grinnikte ik zachtjes.

    [ bericht aangepast op 2 maart 2017 - 14:24 ]

    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    2 maart 2017 - 19:18   KIaus is offline
    KIaus
    KIaus 21035


    Ruaidhrí Michael Mitchell
    23 || History Student || I've got my brother back || Inside || Max & Cal
    Mijn monopoly-grap leek het meisje, Callista, wel te amuseren, wat me een goed gevoel gaf, maar echt peilen kon ik haar nog niet. Haar reactie erop was wel waar. We speelden inderdaad Monopoly om geld, en dat nog wel met onze harten. Nu was ik niet van plan hier echt verliefd te worden, ik ging er vanuit dat het thuis wel zou gebeuren als ik was afgestudeert, maar ik hoopte wel op een leuke tijd, zelfs al had ik in het begin ook niet gedacht dat dat mogelijk was op dit warme eiland. Ik stelde intussen voor om naar binnen te gaan. Het werd me hier buiten te warm en ik had geen zin om nu al te verbranden. Max stemde ermee in, want ook zijn bleke Canadese huid leek dit weer niet leuk te vinden. Hij stelde voor om meteen drankjes te halen, waarop ik eigenlijk alleen Callista's bestelling kreeg, omdat Jackie niet wist wat ze wilde drinken. Mijn broer verdween vast naar binnen, waardoor ik alleen met de meisjes achterbleef, iets waar ik niet heel comfortabel bij was. Haar vraag hielp gelukkig wel een klein beetje. "Wij komen uit Port Royal, in Nova Scotia, Canada. De eerste succesvolle Franse nederzetting in Amerika, al is het tegenwoordig gewoon Engelstalig. En ik weet niet wat ik hier moest vinden. Mijn vrienden hebben me opgegeven omdat ik nog geen dame aan mijn zijde heb. Nu wil ik vooral een leuke vakantie met mijn broer hebben, en voor de rest zal ik wel zien. O, ja. En veranderen in een kreeft zo lang mogelijk uitstellen. En hoe zit het met jou, Callista? Waar komt een meisje met zo'n exotische naam vandaan en wat zoekt ze hier?" Nog voor ze mij antwoord gaf, kwam er een andere jongen tussendoor, waardoor de blik van de meisjes van mij afwendde en op de getatoeerde jongen. Zelf keek ik ook, terwijl zij in gesprek met hem gingen. "Ik zal het drinken halen. Ik zie jullie binnen." zei ik, niet wetend of ze nog oog voor me zouden hebben. Toch waren hij, die blijkbaar Boyd heette, en Jackie al weg voor ik mij naar het huis had kunnen draaien. Ik draaide me weer naar de blondine en schonk haar een klein glimlachje. "Zullen wij ook maar naar binnen gaan? Anders kan ik een van mijn doelstellingen wel meteen uit het raam gooien." Ik hield mijn arm naar haar uit. Ik wist niet zo goed hoe het anders werkte, dus ik zou haar reactie hierop wel zien.

    Bowties were never Cooler

    2 maart 2017 - 20:20   Valkyria is online
    Valkyria
    Valkyria 3772

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Roscoe “Roz” Jonesy

         
    • Yoga instructor • Twenty-six • • Poolside with Safiya •



    Met de mededeling dat hij dood gaat en daarom drinken gaat halen laat Darryl me helemaal alleen bij Safiya achter. Ik slik een keer en doe mijn best te blijven glimlachen. Maar ik kan niet ontkennen dat het een beetje ongemakkelijk voelt. Met Darryl erbij werd de aandacht een beetje van mij weggenomen, vanwege zijn bruisende persoonlijkheid. Hij is iemand waar je niet echt omheen kunt, die de ruimte vult met zijn humeur. Nu is plots die buffer weggevallen en moet ik het ineens zelf zien te redden.
    Na mijn vraag over de oorsprong van haar naam merk ik dat Safiya een beetje stil is gevallen. Als ik echter ook zie dat ze me niet meer aan kijkt voel ik een enorm schuldgevoel opzetten. Heb ik een gevoelige snaar geraakt? Dat was helemaal mijn bedoeling niet geweest. Het was meer de oprechte intentie om meer over haar te weten te komen, een stukje van haar geschiedenis te leren kennen,... Ik bijt op mijn onderlip, niet goed wetende of ik er verder op in moet gaan of het zo moet laten. Wat als ik nog een vraag stel die haar niet bevalt? Het laatste dat ik wil is haar gevoelens krenken. Maar stel dat ik niks zeg en ze denkt dat ik een lompe boer ben die te trots is om zich te verontschuldigen? Dan ben ik natuurlijk nog veel verder van huis.
    "Ik heb tot mijn 18e in Abu Dhabi gewoond." Bij het horen van haar stem sla ik even mijn ogen op, al gauw wensend dat ik dat niet had gedaan. Van haar prachtige volle lippen blijft gedurende enkele seconden namelijk niet veel meer dan een dunne streep over. Een nieuwe golf van schuld komt opzetten en heel even dreig ik er aan ten onder te gaan. Opnieuw word ik verscheurd tussen twee keuzes. Terwijl de warboel in mijn hoofd inmiddels nog abstracter wordt dan moderne kunst en het web van de kronkels steeds verstikkender wordt probeer ik de opkomende hoofdpijn tegen te gaan door met mijn wijsvingers over mijn slapen te wrijven. Nog voor ik een keuze kunnen maken heb over welk pad ik moet nemen is het Safiya die ons inmiddels in een andere richting stuurt.
    "Dus, wat is de reden dat jij hiervoor bent opgegeven? Tenminste, je lijkt mij niet het type dat zichzelf opgeeft."
    Ik voel één van mijn wenkbrauwen de hoogte in gaan terwijl er een kleine grijns op mijn gezicht verschijnt. Voor ik het goed en wel besef ontsnapt er me een klein lachje. Blijkbaar ben ik dan toch iets moeilijker in te schatten dan ik denk van mezelf. Ik blijf even in stilte overwegen hoeveel ik precies op dit moment al wil blootgeven maar al snel kom ik tot de conclusie dat het beter is van bij het begin af aan eerlijk te zijn.
    "Je kijkt naar de schuldige," beantwoord ik haar vraag. "En de reden... Het is meer een samenloop van omstandigheden. Toen mijn vrouw kwam te sterven ben ik in een heel diep dal beland en de vrouw waarvan ik geloofde dat zij me er uit kon halen heeft me eigenlijk alleen maar dieper geduwd, tot ik er bijna zelf het leven bij liet..." Ik haal diep adem en probeer me te ontspannen. Hoewel ik eerlijk kan zeggen dat ik het allemaal na de ettelijke uren therapie een plaats heb kunnen geven zijn het geen herinneringen die ik graag in geur en kleur opgraaf. "Sindsdien vertrouw ik mijn eigen oordeel wat vrouwen betreft niet meer volledig. Al is dat misschien een stomme reden," beken ik zachtjes. Inmiddels ben ik onbewust een arm voor mijn lichaam gaan houden, alsof ik mezelf zo af kan schermen van al het nare uit mijn verleden.
    "En jij? Ben jij het slachtoffer van je vrienden geworden of gooi je jezelf ook vrijwillig voor de leeuwen?" vraag ik, om de aandacht weer van mezelf af te leiden. Ondertussen denk ik weer aan haar gezicht daarnet en dit keer kan ik mezelf er niet van weerhouden toch mijn excuses te maken. "Luister..." start ik voorzichtig. "Het spijt me als ik daarnet een gevoelig onderwerp aangekaart heb. Het was absoluut niet mijn bedoeling je van streek te maken. Blijkbaar heb ik af en toe niet veel meer tact dan Darryl. Ik ben gewoon benieuwd naar je en probeerde er wellicht op een foute manier achter te komen wat er achter de knappe vrouw met de exotische naam schuilt. Het was onschuldig bedoeld, maar mocht ik je nog een keer ongemakkelijk maken dan mag je me daar gerust op wijzen. Ik doe in elk geval mijn best het niet meer voor elkaar te krijgen." Als ik merk dat ik aan het ratelen ben druk ik mijn lippen op elkaar terwijl ik een zo ongekunsteld mogelijk glimlach op mijn lippen te toveren.

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    2 maart 2017 - 20:53   Valkyria is online
    Valkyria
    Valkyria 3772


    Finnegan Maxwell Mitchell
    23 || Veterinary Student || Keuken || Darryl & Nilam


    Niks voor Jackie. Sap voor Callista. Biertje voor mezelf en Mikey. Hoewel de "bestelling" helemaal niet moeilijk is herhaal ik het als een mantra in mijn hoofd, al is het maar om er zeker van te zijn dat ik ieder's naam makkelijk kan onthouden. Ik vind het altijd zo vervelend als ik iemand met de verkeerde naam aanspreek, dan heb ik het gevoel alsof ik heel ongeïnteresseerd over kom terwijl dat doorgaans niet het geval is. Heb ik werkelijk geen greintje interesse in iemand dan ben ik ook gewoon rechtdoorzee eerlijk over. Ik hoef hun tijd niet te verspillen en zij de mijne ook niet. Het is de beste oplossing voor beide partijen.
    Ik besluit eerst de fles sunblock uit mijn koffer, die nog steeds in de gang staat, te halen zodat ik deze zeker niet vergeet. Daarbij let ik bijzonder weinig op mijn omgeving en wie zich daar allemaal in bevindt. Het is zo'n trekje van mezelf waar ik niet omheen kan. Oogkleppen op en recht op het doel af, of het nu om kleine dingen gaat zoals sunblock of grote dingen zoals mijn carrière als dierenarts.
    Wanneer ik het verrekte flesje eindelijk gevonden heb tussen alle kleren - je kan nooit genoeg kleren bij je hebben, wie weet wat ons allemaal te wachten staat- plof ik al vloekend mijn kont op het deksel van mijn koffer om deze terug dicht te krijgen. Ik was inmiddels al vergeten hoeveel bloed, zweet en tranen het me gekost had dat ding te eerste keer te sluiten. Ik hoop maar dat er ergens in deze villa een plekje is waar ik mijn kleren netjes een plekje kan geven want mooi niet dat ik elke keer deze hel mee moet maken. Een beetje buiten adem van het gevecht wandel ik terug naar de woonkamer en vervolgens struin ik ook de keuken in. Niks voor Jackie. Sap voor Callista, bier voor Mikey en mezelf. Vanuit mijn ooghoeken bekijk ik de twee heren die rond het aanrecht staan terwijl ik hen passeer om dan vervolgens net zo snel weer achterwaarts -en dus letterlijk- op mijn passen terug te keren.
    "Wow," mompel ik onder mijn adem terwijl degene met het lange donkere haar zijn spieren staat te flexen. Waarschijnlijk was het absoluut niet mijn aandacht die hij wilde hebben maar wel... hij heeft 'm. Ik schraap mijn keel een keer en herinner me dan dat ik met een doel hierheen gekomen was. Drinken. Maar Mikey zal het me vast toch niet kwalijk nemen als ik een beetje langer blijf hangen? Ik bedoel maar... Wow. Inmiddels hebben mijn ogen ook de tweede man kunnen opnemen en tussen de twee knapperds moet ik mijn best doen niet te gaan giechelen als een schoolmeisje. Focus, Max. Je bent hier niet gekomen voor mannen. Met een zucht schud ik even mijn hoofd, kwestie dat er zeker geen onzedige gedachtes blijven hangen, en zet mijn weg naar de koelkast verder. Ik neem alvast twee biertjes en een brikje sap en zet deze op het aanrecht terwijl ik de flessenopener neem. Nadat ik de biertjes van hun kroonkurk ontdaan heb is de kogel door de kerk. Spel of niet... niets staat me in de weg kennis te maken met deze knappe heren.
    "Hi," glimlach ik naar de beide. "Ik ben Max." In plaats van ze de hand te bieden steek ik nonchalant mijn flesje in de lucht bij wijze van begroeting. "Al iemand gezien die jullie bevalt?" vraag ik terwijl ik weinig subtiel mijn ogen tussen de twee laat glijden. Iets met een vos en streken...

    [ bericht aangepast op 4 maart 2017 - 17:20 ]

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    2 maart 2017 - 21:58   Ons is offline
    Ons
    Ons 3202


    Jackie Rose Delaney

    23 jaar – English graduate – outfit – op blote voeten – bij het zwembad – met Callista, Max, Michael, Boyd

    		 Boyd ging graag op mijn aanbod in en zijn arm haakte zich in de van mij. Ik glimlachte om dit simpele gebaar en liep met lichte passen met hem mee het grootste gebouw in.
          De koele lucht kwam mij aardig tegemoet en de bank zag er verleidelijk uit. Boyd liet mij los en liet zich direct de kussens in zakken - blijkbaar had de bank ook zijn naam geroepen.
          Met een glimlach ging ik naast de man zitten, één been onder mijn lichaam gevouwen. Ik zorgde ervoor dat mijn rokje weer netjes lag en geen oncharmante dingen vertoonde.
          "Vertel eens, waarom zit zo'n stoere man als jij hier, in een huis vol hopeloze romantici?" Ik glimlachte om mijn typering van de mensen die ik zo snel voorbij had zien komen.
          "Oké, en met een een aantal slimme investeerders," voegde ik er snel aan toe. Ik grinnikte en hield zijn gezicht nauw in de gaten. Ik was benieuwd naar zijn antwoord, maar hoopte ook dat ik hem niet tegen de haren in had gestreken.
          Iets onzeker streek ik onzichtbare kreuken uit het denim van mijn rokje, maar sprak mijzelf vervolgens streng toe. Ik had niets om onzeker over te zijn. Dus haalde ik onhoorbaar diep adem en keek weer naar de knappe man op.


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    2 maart 2017 - 21:59   IJsvogel is offline
    IJsvogel
    IJsvogel 623

    Aidan John Buckley
    26 | Singer & Pianist | British | At the pool with Leia.

    Leia en ik besloten dat het beter was om een stukje van de groep af te staan. Het was behoorlijk druk en ik moest luid praten en goed luisteren om haar te kunnen verstaan. Dat ging hier iets makkelijker. Toen ze even drinken ging halen keek ik nog eens goed om me heen. Bijna iedereen was in gesprek. De gezelligheid zorgde ervoor dat ik me helemaal op mijn gemak voelde.
          Leia kwam met twee glazen teruggelopen. ’Ik hoop dat gewoon cola goed is.’
          ‘Thanks,’ ik nam het glas cola aan en luisterde aandachtig naar haar verhaal. Ze vertelde dat ze wel eens op een neon party geweest was en dat het in Amerika bijna onmogelijk was om naar de universiteit te gaan zonder zo’n party mee te maken. Zelfs de manier waarop ze praatte was leuk.
          ‘Ik weet niet hoe het in Engeland zit. Tenminste, ik gok dat je daar vandaan komt, aan je accent te horen, en anders heb ik mezelf zojuist ontzettend voor schut gezet,’ zei ze lachend. Het werkte aanstekelijk en zelf lachte ik ook.
          'Ja, ik kom uit Engeland, maar ik ben zes jaar geleden naar Amerika verhuist om hier te studeren. Dat accent lijkt niet weg te slijten,' ik nam een slok cola.
          Het had een poosje geduurd voordat ik aan Boston gewend was. De kleine havenstad waar ik geboren was, was niets vergeleken met een wereldstad. Vooral de drukte had het me moeilijk gemaakt. Vroeger kwam ik regelmatig in Londen, maar dat was nooit lang geweest. Toch kon ik Amerika wel waarderen. Hier was altijd wel iets te doen en ik had zoveel leuke mensen ontmoet. Toch zou ik het niet vinden om uiteindelijk terug te gaan naar Engeland. Ik schudde de gedachte van me af.
          'Maar in Engeland zijn neon party's ook populair,' ik keek haar aan en krulde mijn mondhoeken omhoog. Ik kon me haast niet voorstellen dat zij nog geen vriend had. 'Zeg eens, waarom heb jij je opgegeven voor dit programma?'

    • Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

    3 maart 2017 - 5:42   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    Leia Havana Fowler
    WITH AIDAN|| 21 || STUDENT SPECIAL EDUCATION || AT SWIMMING POOL || OUTFIT
    she told stories with her eyes,
    she didnt even know she was telling
    ’Ja, ik kom uit Engeland,’ hallelujah, ze had zichzelf niet voor schut gezet, ‘maar ik ben zes jaar geleden naar Amerika verhuisd om hier te studeren. Dat accent lijkt niet weg te slijten.’ She couldn’t say she minded that. Het waren niet alleen de Amerikaanse jongens die een ding hadden voor accenten. Hoewel, ze kon überhaupt niet begrijpen hoe iemand een accent niet leuk kon vinden. Het had iets charmants, al waren er voor langdurige relaties natuurlijk belangrijkere relaties dan dat.
          ’Gah, ik mis het in het buitenland studeren. Ik heb vorig jaar een semester in het buitenland gestudeerd, in Zweden. Prachtig land, maar ik kan lastig zeggen dat ik de kou daar mist.’ Ze fakete een rilling.
          'Maar in Engeland zijn neon party's ook populair.’ Zijn lippen krulden omhoog, wat kuiltjes in zijn onthulde. God. Een British accent en kuiltjes, hoe moest ze zich daar ooit tegen bewapenen? 'Zeg eens, waarom heb jij je opgegeven voor dit programma?'
          ’Pfoe, eigenlijk het ik val voor het verkeerde soort jongens”-cliché, niet erg interessant. Eigenlijk kinda mijn eigen schuld, moet niet te veel door een roze bril kijken. En eerlijk? Ik zou het geld ook goed kunnen gebruiken om studieschulden af te lossen.’ Leia haalde haar schouders op. Ze ging er vanuit dat ze niet de enige was die het ook deels daarom deed. ‘En jij? Je kan me niet vertellen dat er geen meisjes hier gevallen zijn voor je accent en kuiltjes in je wangen.’ Ze glimlachte plagend naar hem. ‘Stiekem ben ik er ook wel benieuwd naar wat je gestudeerd hebt, als je er helemaal voor naar Amerika ging.’

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    3 maart 2017 - 23:59   Sempre is offline
    Sempre
    Sempre 5089

    SAFIYA "SAF" FAHEEM
    ««« 23 | OWNER OF A COFFEE CORNER | AT THE POOL | WITH ROZ »»»


    		Het blijkt al snel dat ik de man tegenover mij verkeerd heb ingeschat. Het verbaasde mij om de schuld in zijn donkere ogen te zien gaan en ik wilde eigenlijk mijn hand even op zijn arm leggen en hem vertellen dat hij niks fout had gedaan. Dat het aan mijn ouders lag en het verleden dat mij, ondanks alles, bleef achtervolgen.
          Dat alles deed ik echter niet. Deels omdat ik niet wist hoe hij daar op zou reageren, of hij mijn drama wel aankon. Deels omdat ik niet wist of ik zelf dit allemaal wilde delen, ik was namelijk niet klaar om iemand te vertrouwen die ik net vijf minuten had gesproken.
          Dit besluit werd alleen een stuk lastiger vol te houden toen hij zijn verhaal vertelde. Mijn tanden boorden zich in mijn onderlip terwijl ik vol verbazing luisterde. Hoewel ik veel medelijden voor hem voelde was ik vooral onder de indruk van zijn manier van doen. Hoe hij ondanks alle ellende waar hij door heen was gegaan toch hoop had weten te houden. Hoe hij zelf het besluit had genomen om iets aan de situatie te doen, in plaats van zich er door mee te laten slepen.
          Dit maal kon ik mezelf niet bedwingen en liet ik mijn hand over de zijne glijden voor ik er een bemoedigend kneepje in gaf. "Je hebt al een keer de goede keuze gemaakt," sprak ik zachtjes terwijl ik hem even aan keek. "En ik weet zeker dat zelfs zonder dit hele programma het je weer zou lukken."
          Na mijn woorden liet ik zijn hand los om vervolgens even voor mijzelf uit te staren alvorens ik zijn vraag beantwoordde. "Mijn broer heeft mij opgegeven," antwoordde ik met een kleine glimlach. "Ik ben blijkbaar wat betreft gevoelens een soort ijskoningin volgens hem." Hij had ook gelijk. Ik had er veel moeite mee om mij echt open te stellen voor iemand anders. Mijn zogenaamde liefdespartners waren oppervlakkig. Ik hield de gevoelens zo veel mogelijk af en zodra het te dichtbij kwam kapte ik het af.
          Mijn ogen vernauwden dan ook opnieuw toen Roz zijn excuses aanbood voor zijn eerdere gedrag. De boosheid die door mij raaste was echter niet op hem gericht, maar op mijzelf. Well, so far so good met jezelf openstellen Saf, bedacht ik geïrriteerd bij mezelf terwijl ik diep adem haalde. Opnieuw wist ik met veel moeite een kleine lach op mijn gezicht te toveren toen hij klaar was met praten. Het schuldgevoel droop opnieuw van zijn gezicht en mijn hart kneep even pijnlijk samen.
          Als er iemand hier was die hem pijn kon doen, dan was ik het wel. Ik was precies het type waar hij voor uit moest kijken. Ik gaf niets, ik nam alleen maar. Zo was het immers altijd geweest. Dat ik hier was, was omdat ik dat wilde veranderen. Maar ik had geen idee of ik dat kon. Dus bleef ik even stil voor ik mijn zorgvuldig geformuleerde woorden uitsprak.
          "Dat is niet jouw fout Roz, ik heb een ingewikkeld verleden. Dat kun jij ook niet weten, dus daar hoef je ook echt je verontschuldigingen niet voor aan te bieden. Ik bedoel, ik zou er toch wel aan gewend moeten zijn," zei ik met een glimlachje.
          "Maar, laten we het over iets vrolijkers hebben.. Ik hoorde dat er een bar is." Een grijns stond op mijn lippen terwijl ik zijn arm vast pakte en hem richting de keuken leidde. "En had ik je al verteld dat ik fantastische bartender skills heb?"

    [ bericht aangepast op 4 maart 2017 - 0:02 ]

    When time and life shook hands and said goodbye.

    4 maart 2017 - 16:35   Tahani is offline
    Tahani
    Tahani 10513

    ROBIN CLARA BECKETT
    "Do I get bonus points if I act like I care?"
    22 • AMERICAN • MATH STUDENT • THE POOL • AVA
    Ik verkoel mijn benen in het koele water van het zwembad en ik merk dat er iemand bij me komt zitten. Het is een leuk, knap meisje met rode lokken en een vriendelijke uitstraling.
          'Ava,' stelt ze zich voor en ik glimlach haar toe. Ik weet dat we om dezelfde jongens gaan strijden en dat we hier zijn om onze ware liefde te vinden en dat we heel misschien wel dezelfde jongens leuk vinden, maar we moeten hier toch tien weken doorbrengen en ik wil wel goed contact met de anderen hier.
          'Robin,' zeg ik ook gelijk en ik lach even naar haar waarna ik haar hand schud. Ik heb tot nu toe eigenlijk alleen maar Ava en Mikey ontmoet en verder weet ik van vrijwel niemand een naam, maar ik neem aan dat dat nog wel komt deze dagen. Ik bedoel, ik moet toch de jongens leren kennen en erachter zien te komen wie mijn perfecte match zou zijn. De camera's zijn overal en hoewel ik het niet zo heel erg vind, weet ik dat ik er echt aan moet gaan wennen. Vanaf nu is de enige plek waar we niet gefilmd zullen worden, waarschijnlijk de badkamer als we naar de wc moeten of gaan douchen. 'Heb je er zin in?' lach ik dan.

    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    4 maart 2017 - 17:09   Tahani is offline
    Tahani
    Tahani 10513

    NILAM HARISH GUPTA
    "Is it just me, or is there a sexual tension in here?"
    26 • INDIAN-AMERICAN • PILOT • KITCHEN • ALONE
    Ik sta net te genieten van het uitzicht — een paar knappe dames in de verte met korte broekjes aan is toch geen slecht uitzicht — tot er een andere man naar me toe komt lopen. Ik zet het glas op het aanrecht neer en ik kijk naar hem. Hij heeft een warrig kort-achtig kapsel, maar voor ik hem verder in mij op kan nemen, spreekt hij me meteen aan.
          'Heeiii. Ik ben Darryl,' merkt hij op en ik knik hem kort toe. Volgens mij is hij wel een aantal jaar jonger dan ik. Ik weet niet precies, maar ik denk dat ik wel een van de oudsten ben. 'Wat doe je hier zo — helemaal alleenig. Gelukkig heb je mij nu.' Ik grinnik kort en ik haal mijn schouders op.
          'Wel, ik vermaak me prima met dit uitzicht,' merk ik op en ik blik naar de meisjes. Er zijn tien meisjes om naar te kijken en ik geef mijn ogen goed de kost. Ik bedoel, ik ben hier niet voor niets. Het gaat mij niet per se om die ware liefde, maar het geld is leuk meegenomen. Als het betekent dat ik ook af en toe met een van die meisjes leuke dingen mag doen en met haar in bed beland, vind ik het helemaal niet erg. Ik geloof niet zo in matchmaking, ik geloof niet in dat je soulmate hier ergens is op basis van een vragenlijst en zo. Ik merk het wel, ik wil gewoon dat geld winnen. Dan valt een tweede jongen me op en ik herken hem als de elfde jongen die zojuist is aangekomen en aan ons is voorgesteld.
          'Hi, ik ben Max.al iemand gezien die jullie bevalt?'
          Ik grinnik kort en blik nogmaals naar het groepje meisjes en ik vind het nog altijd niet erg om naar die mooie billen en borsten te kijken. 'Wel, ik zie daar wel een paar leuke dames staan. Maar we hebben nog tien weken, ik denk dat dat wel moet lukken.' Ik hoop alleen grondig dat deze elfde man niet onze kans verpest op het geld. Die liefde maakt me niet eens veel uit, als ik het geld maar mee naar huis mag nemen.

    [ bericht aangepast op 6 maart 2017 - 12:20 ]

    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    5 maart 2017 - 21:10   Naird is offline
    Naird
    Naird 10646

    Alexei Theodore Carter
    “And in the end, we were all just humans... drunk on the idea that love, only love, could heal our brokenness.”

    ‘Alsof het niet moeilijk genoeg wordt,’ zei Bam grijnzend en ik grinnikte zachtjes. Nee inderdaad, MTV probeert waarschijnlijk nog hogere kijkcijfers te halen dan met de vorige seizoenen. ‘De beste manier om dit avontuur te beginnen,’ beantwoordde Bam mijn vraag. Met een glimlach keek Jade weer naar ons, die zich had laten afleiden door Max. Ik kon het niet laten om ook even naar hem te gluren en zijn tweelingbroer. De gelijkenis tussen die twee was ongeloofelijk. ‘Normaal ben ik van de hoe meer zielen hoe meer vreugde, maar nu ben ik daar niet zo zeker van.’ Ik blikte weer naar Bam en grinnikte opnieuw. Ik mocht 'm wel. Tot nu toe dan. Misschien bleek hij wel ongelofelijk hinderlijk te zijn, maar dat zouden we dan later wel weer zien.
          ‘Ach, we zullen zien of deze ziel vruegde of drama zal brengen,’ zei ik en keek opnieuw even naar de tweeling. Dat de twee blondjes zo op elkaar leken zou sowieso al wel voor problemen kunnen zorgen, naast het feit dat alle mannen nu exra hard dit spel moesten spelen, gezien er nu een echte rivaal bij was gekomen.
          ‘We zullen iets moeten, denk ik zo,’ bracht Jade uit. ‘En daarbij, mocht je je ware hiertussen vinden moet een elfde speler niet veel uitmaken, toch?’ Ik keek Jade bedenkelijk aan. Ze had een punt, maar ik betwijfelde of het in dit spel zo zwart-wit zou zijn. ‘Ik heb in ieder geval heel veel zin in het feest. Ik denk dat we allemaal wel toe zijn aan een drankje.’
          ‘Zullen we anders nu alvast een drankje halen? Door deze hitte heb ik dorstgekregen,’ zei ik met een schaapachtige glimlach en keek Jade en Bam één voor één even aan.


    24 • Net afgestudeerd • Amerikaans • LA • Tuin • Jade & Bam

    I just caught the wave in your eyes

    5 maart 2017 - 22:30   Villanelle is offline
    Villanelle
    Villanelle 14555

    Boyd Aiden Delano
    27 - Tattoo artist



    Het was binnen veel behagelijker dan buiten. De arco stond precies goed afgesteld en het warmte verschil was groot. De bank lag prima, maar ik ging toch maar zitten. Ik was gewoon netjes opgevoed en ik wist dat mijn oom me een klap zou verkopen als ik dat ook niet zou laten zien. Want kijken zouden ze het zeker. Alleen maar om me er achteraf enorm hard voor konden uitlachen. Net als mijn vrienden. Ik haalde dan ook mijn schouders op bij de vraag wat ik hier deed. ‘Niet echt mijn eigen idee. Maar ik ben omgepraat bij, dat het goede reclame zou zijn voor de shop en het geld.’ Gaf ik uiteindelijk toe. ‘Maar dat was gewoon een smoes van mijn vrienden om me hieraan mee te laten doen. Ik geloof namelijk niet echt in de ware of liefde in algemeen. En ze zien me graag voor lul staan.’ Ik grinnikte bij het idee dat ik uiteindelijk zo stom was geweest. Ik zou dit nog heel lang te horen krijgen. ‘En jij? Ben jij zo’n hopeloze romantici die op zoek is naar het prins op het witte paard?’ Ik zag haar er stiekem wel voor aan namelijk. Niet dat, dat erg zou zijn. Dat was waarschijnlijk de reden van de meeste mensen hier. Mijn reden was verreweg het stomst. Welke sukkel liet zich nu oppraten om aan zoiets mee te doen, zonder dat hij het echt wilde Ik nam nog een laatste slok van mijn bier en zetten deze op de salon tafel. Ik was zo'n sukkel

    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    6 maart 2017 - 18:38   Ken_ is offline
    Ken_
    Ken_ 18286

    AUSTIN HEATH CLARCKSON


    Dierenverzorger, At the pool, with Maelys






    ‘Welll, thank you, jij ziet er ook geweldig uit trouwens.’ had Maelys nog geglimlachd vooraleer ze een verloren pluk haar achter haar oren streek. Mijn opmerking liet haar even lachen. ‘Dat zou me wat zijn, mijn tweelingbroer vindt het eigenlijk niets dat ik hieraan meedoe. Hij wilde bijna met me meekomen – dus ik zou nog niet eens zo heel verbaasd opkijken mocht hij op de stoep staan,’ vertelde ze lachend waardoor ik ook even grinnikte, ik begreep haar broer wel, aan de ene kant stond dit programma er ook wel om bekend om erg veel drama te stoken, maar daar draaide het toch niet om? Althans bij mij was dit zo niet. Mijn zus was daarentegen erg enthousiast geweest dat ik meedeed aan het programma, het was een guilty pleasure van haar geweest, maar ze had me ook gerustgesteld dat niet iedereen zo was in het echt, gewoon wat show dat ze gaven meer niet.
    Ik had Mae nog was verteld over mijn kat en zo ook wat over mijn verleden en mijn overleden vader. Echter wilde ik het ook niet allemaal over mezelf hebben dus probeerde ik dat hoofdstuk voor nu af te sluiten en verder op haar verhaal in te haken, die voor mij ook veel interessanter was. Mijn vraag liet haar even ongemakkelijk glimlachen waarna ze haar lange bruine lokken eerst even inbond voordat ze sprak. ‘Ik ben een beetje... ik weet niet hoe je het wilt noemen – klakkeloos?’ vragend keek ik haar aan toen ze het na even nadenken wist te formuleren, al leek ze het verder uit te leggen. ‘Ik weet niet echt goed wanneer iets verliefd zijn is, dus denk ik eigenlijk altijd dat ik verliefd ben op iemand – terwijl dat eigenlijk heel erg tegenvalt uiteindelijk. Zodoende heb ik nog nooit een serieuze relatie gehad met iemand en mijn beste vriendin wilde daar verandering in brengen.’ verklaarde ze waardoor een 'ooh' geluidje mijn lippen verliet vooraleer ik even begrijpend knikte. " Het is ook een lastig iets hé? " zei ik met een zacht grinnikje om Mae wat op te beuren, iedereen hier had moeite met de liefde dus ze hoefde zich daar echt niet voor te gaan schamen. Maelys hand, die net een tijdje aangenaam op mijn schouder had gerust verdween weer waardoor er toch wel een soort brandplek nableef waardoor ik haar weer even in haar bruine ogen aankeek. 'Het spijt me van je vader...’ zei ze spijtig waardoor ik kort op mijn wang beet en mijn blik even naar het zwembad water richtte. ‘Maar ik vind wat je hebt gedaan wel heel moedig en mooi, je vader zou vast trots zijn geweest op je.’ vervolgde ze algauw waardoor een klein glimlachje toch mijn lippen wist te sieren voordat ik haar weer aankeek. " Dat is lief van je Mae." bedankte ik haar met een klein glimlachje. Het was nog steeds een hard onderwerp, maar ik had geleerd dat ik niet moest blijven steken in mijn verleden, dat zou mijn vader ook niet gewild hebben. Gezien we hier toch maar zaten aan het zwembad om te verbranden besloot ik op te staan en hield mijn hand voor haar uit zodat ik haar recht op kon helpen. " Zullen we wat gaan drinken? Het feestje nadert ook en gezien ik geen creatief talent ben vroeg ik me af of jij me wilt helpen met mijn look een neon make-over te geven." vroeg ik haar met ene grijnsje en knipoogde even naar Mae, ik had geen behoefde om te treuren, daarbij was ik ook niet zo van het stilzitten.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH




Index RPG Actieve Topics Zoek