[RPG • 250] Are you the one? [Speeltopic • 1] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 22 feb 2017 - 8:54   Valkyria is offline
    Valkyria
    Valkyria 3960



    Tien mannen en acht vrouwen worden door MTV naar het wondermooie Maui gestuurd met mooie vooruitzichten; liefde en geld.
    Omdat ze zelf hopeloos zijn als het in het kiezen van partners aankomt heeft de zender besloten hen een handje te helpen. Door middel van uitgebreide screenings en gesprekken is voor elk potje een dekseltje gevonden. Er zit maar één addertje onder het gras: niemand weet wie zijn/haar perfecte partner is en zolang die niet gevonden worden is er van het winnen van één miljoen dollar geen sprake.

    “If your perfect match was standing right in front of you, would you even know it?”


    Het opzet:
    Twintig singles die barslecht zijn in het daten worden samen naar een luxueus resort gestuurd om op zoek te gaan naar de voor hen, door experten bepaald, perfecte match. Elke week spelen ze een uitdaging en krijgen hierbij de kans om één koppel het Truth Booth in te sturen en erachter te komen of zij al dan niet een match zijn. Elk persoon kan via het televisiescherm op hun favoriete koppel stemmen. Zij worden dan de Truth Booth ingestuurd. Op ditzelfde scherm kan iedereen meevolgen of zij een match zijn of niet.
    Wekelijks is er ook de Match-up; de singles proberen te gissen wie hun perfecte match is en eens iedereen gekozen heeft worden aan de hand van spotlichten het correcte aantal matches doorgegeven. Niemand weet echter welke matches de juiste zijn.
    Enkel en alleen wanneer alle matches gevonden zijn winnen de spelers samen één miljoen dollar. Iedereen wint of iedereen verliest.

    Verschil met de tv-serie: bevestigde matches gaan niet naar de honeymoon suite maar blijven gewoon in het huis.



    Rollen
    Mannen: VOL!
    • Aidan John Buckley ~ 26 ~ Sam Claflin ~ Ijsvogel ~ 1.8
    • Alexei Theodore Carter ~ 24 ~ Rhys Pickering ~ Psychopaths ~ 1.6
    • Austin Heath Clarckson ~ 24 ~ Matthew Noszka ~ GriffeI ~ 1.5
    • Brandon ''Bam'' Jason Sadler ~ 25 ~ Jay Alvarrez ~ AdoreDelano ~ 1.1
    • Boyd Aiden Delano ~ 27 ~ Stehen James ~ AdoreDelano ~ 1.8
    • Darryl Christian di Marco ~ 23 ~ Faceclaim ~ McCrory ~ 1.3
    • Finnegan Maxwell Mitchell ~23 ~ Will Tudor ~ Obeah ~ 1.8
    • Nilam Harish Gupta ~ 26 ~ Avan Jogia ~ Prongsiel ~ 1.6
    • Roscoe "Roz" Jonesy ~ 26 ~ Faceclaim ~ Obeah ~ 1.1
    • Ruaidhrí Michael Mitchell ~ 23 ~ Will Tudor ~ PeterMaximoff ~ 1.6
    • Tyler Elijah Lopez ~ 27 ~ Cristiano Ronaldo ~ Habiba ~ 1.4

    Vrouwen: VOL!
    • Ava Jill Cooper ~ 21 ~ Holland Roden ~ Hygge ~ 1.5
    • Callista Jules Larsson ~ 22 ~ Faceclaim ~ Granian~ 1.8
    • Imogen Florence Paige ~ 22 ~ Cami Romero ~ Greenlight ~ 1.5
    • Jackie Rose Delaney ~ 23 ~ Bryana Holly ~ Perffect ~ 1.2
    • Jade Olivia Vauhn ~ 26 ~ Ingrit Vaht ~ Nerha ~ 1.2
    • Leia Havana Fowler ~ 21 ~ Stephanie Bertram Rose ~ Merodeadores ~ 1.6
    • Maelys Bryony Dwight ~ 25 ~ Lily Collins ~ Psychopaths ~ 1.6
    • Robin Clara Beckett~ 22 ~ Kennedy Dawn Stearns ~ Prongsie ~ 1.6
    • Safiya "Saf" Faheem ~ 23 ~ Faceclaim ~ Sempre ~ 1.4
    • Teagan "Tea" Seren Kalani ~ 21 ~ Bridget Satterlee ~ Anekitos~ 1.9

    Regels

    – Minimum 250 woorden.
    – OOC tussen []
    – De huisregels van Quizlet gelden hier.
    – De koppels worden door mij en Obeah random aan elkaar gelinkt. Wij weten dus op die manier ook niet wie onze eigen match is.
    – Nieuwe topics worden enkel gemaakt door mij, Cahira, en Obeah.
    – Personages kunnen ruzie maken, houd het netjes tussen leden.
    – 16+ is zeker toegelaten, zolang het hele rpg daar niet om draait. Indien je post 16+ bevat zet dan de naam van je personage in een rood kleurtje om dit op voorhand aan te geven.


    De Match Ups
    -De match ups vallen om de week op dinsdag. (1e match up: dinsdag 28/2)
    - In de eerste match up krijgen de mannen de keuze. De volgende keer is het aan de vrouwen en zo wordt steeds afgewisseld.
    - Het verloop van de match up gaat als volgt: je hebt de hele dag tijd om de naam van je perfect match in het praattopic te posten. Op dinsdagavond vergelijken Jennifer en ik de koppels met de perfect matches die wij gemaakt hebben. Op basis daarvan gaan de lampen al dan niet aan.
    Jullie weten dus hoeveel correcte matches er zijn maar niet hoeveel. Ook hier wordt de keuze afgewisseld tussen de vrouwen en mannen. Het kiezen verloopt net als bij de challenges via het posten van een naam in het praattopic.
    - Het schrijven van de match up ceremonie mag maar is geen verplichting.


    De Challenges
    - --> Elke andere woensdag krijgt de mannen- of vrouwengroep een opdracht. Jullie sturen je antwoorden via pb naar ofwel mij of Jennifer door (er wordt op voorhand doorgegeven wie de challenge op zich zal nemen)
          bv; stuur ons in privébericht de meest smerige gewoonte van jouw personage door.
    --> Elke vrijdagavond moeten alle pb's bij Jennifer of mij binnen zijn. Op zaterdag gaat de challenge van start,
          bv; je ziet aan de overkant van het veld hashtags met smerige gewoontes. Match de smerige gewoontes met de juiste personen.
    Op dat ogenblik wordt in het rpg dan een lijst met de gewoontes gepost. De groep die de challenge speelt maakt dan een lijst van de andere groep met hun smerige gewoonten. Via pb sturen jullie dan je uiteindelijke lijst door. Degenen met het hoogste aantal correcte antwoorden winnen de challenge.
    --> Wij rekenen de resultaten zsm uit en maken de winnaars bekend. Daarna wordt de Truth Booth poll open gesteld (bedankt voor het idee!) en kunnen jullie stemmen. Eens alle stemmen binnen geven we een signaal dat iedereen voor de tv moeten verzamelen.
    --> Na elke 2 challenges komt er ipv een volgende challenge een loterij. De personages die nog geen date gehad hebben komen in een randomizer terecht en worden geloot. De winnaars van de loterij mogen dan op date met iemand naar keuze.
    --> Op woensdag, na het bekendmaken van de opdracht mag iedereen een partner kiezen (week 1= vrouwen kiezen, week 2 = mannen kiezen, 3= vrouwen, etc.) Deze keuze gebeurt dmv het posten van de naam van de gewenste partner is het praattopic. Eerst posten is eerst hebben.
          Bv; Roz en Darryl willen beiden Jade als partner voor de challenge, maar "Darryl" heeft haar naam als eerste gepost in het praattopic dan moet Roz iemand anders kiezen.
    Gepost is gepost. Behalve als twee personen dezelfde naam vlak na elkaar posten mag je je post niet editten.
    --> Je mag in het rpg het verloop van de challenge uitschrijven als je dat wilt, het is zeker geen verplichting

    - Je mag telkens dezelfde persoon kiezen voor een challenge maar je kan slechts één keer op date gaan met diegene. Zelfs al win je vier challenges met eenzelfde persoon, dan gaan de andere drie dates naar iemand anders. Je kan wel nog steeds naar het Truth Booth gestuurd worden.

    - Bevestigde matches mogen met elkaar meedoen aan de challenges, kunnen ook een (extra) date winnen, maar mogen niet meer naar het Truth Booth.


    De elfde man

    Er is een extra speler bij gekomen (man), dat betekent dus dat er één speler is die twee mogelijke perfect matches heeft.
    Stel dat diegene bij de elfde heer een perfect match vindt in het Truth Booth, dan krijgt die twee keuzes:
    -Je aanvaardt Max als perfect match, en speelt samen met de rest van de groep verder voor jouw deel van het prijzengeld als het spel gewonnen zou worden.
    - Of Je doet afstand van jouw deel van het geld en speelt verder om je originele match te vinden. In dat geval ligt Max uit het spel maar gaat hij sowieso naar huis met jouw deel van het geld, onafhankelijk van het eindresultaat van het spel.


    De mol
    Onder de spelers bevindt zich een mol.
    Deze persoon heeft van de programmamakers een eigen persoonlijk doel gekregen om de rest van de groep te saboteren.
    Hij of zij moet er dus voor zorgen dat bij de laatste Match Up geen tien lampen aan kunnen gaan.
    Indien de mol in zijn opzet slaagt gaat diegene naar huis met twee keer de waarde van het prijzengeld dat hij of zij zou winnen mocht het spel wel gewonnen worden. Daar bovenop mag hij of zij een eigen match kiezen om nog een extra reis met bestemming naar keuze mee te maken.
    Slaagt de mol er niet in en wordt het spel gewonnen dan gaat deze alsnog naar huis met één twintigste van het geld (wat hij/zij normaal ook zou winnnen).
    In geval van een black-out -als er geen enkele perfect match is bij een Match Up- gaat er geen geld van de prijs af maar krijgt de mol één perfect match te weten. Hij/zij mag hierbij niet om de match van Max of van zichzelf vragen.
    Pas op het einde van het spel wordt de mol ontmaskert.
    Als de mol tijdens het spel aangeduid wordt gebeurt er niks en gaat het spel gewoon verder zoals voorheen. Gezien mensen enkel vermoedens kunnen uiten. Er komen dus geen stemrondes om uit te zoeken wie de mol is.


    Het resort
    slaapkamers
          Tien bedden op 1 kamer
    woonkamer
    keuken
    badkamer 1
    badkamer 2
    zwembad
    tuinhuis
    bonkhok

    [ bericht aangepast op 5 april 2017 - 10:20 ]

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    15 maart 2017 - 23:30   Naird is offline
    Naird
    Naird 10646

    Maelys Bryony Dwight
    “If chaos is a work of art – then my heart is a masterpiece.”

    ‘Mikey bevestigde mijn vermoeden door te knikken en te glimlachen.
          ‘Ik ben Mikey–’ ik maakte een mentale notitie dat de rustige helft van de tweeling Mikey was. Op zich zou ik dus telkens met één van de tweeling moeten praten om erachter te komen wie-wie was, maar het was tenminste iets. Aan het einde van deze tien weken moest en zou ik de twee uit elkaar kunnen houden. Het liefst wat eerder uiteraard, als alles een beetje meezat ‘–en niet zo van het feesten, om eerlijk te zijn. Ik lees liever een boek.’ Ik beet bedenkelijk op mijn lip. Mikey leek me oprecht een lieve jongen, maar op dit moment had ik niet echt het gevoel dat hij mijn perfect match zou kunnen zijn. Boeken vond ik namelijk wel tof, leuk en aardig hoor – maar hij leek een stuk gepassioneerder over boeken dan ik. Aan de andere kant was dit pas dag één en hey – opposites attract? ‘Nee, dank je. Ik heb nog wat bier.’ Mikey sloeg Autins aanbod vriendelijk af en Austin zette het bekertje weg. ‘Hebben jullie een beetje zin in het spelletje?’ Ik blikte naar Austin en gaf hem eerst de kans om te antwoord te geven.
          ‘Best wel, ondanks dat het een spel is ben ik wel echt benieuwd of ik hier echte liefde en vriendschap zal kunnen vinden. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik wat geschrokken was met het elfde man gedoe.’ Ik knikte instemmend en blikte even nieuwsgierig naar Mikey – benieuwd of hij zich beledigd zou voelen, gezien de elfde man zijn tweelingbroer was. ‘Het was vast ook wel even schrikken voor je?’
          ‘Ik heb zeker zin in het spel en vind het leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen. Volgens mij heeft MTV de deelnemers overal vandaan geplukt, de groep is heel erg multi-culti voor mijn gevoel.’ Ik keek even om mij heen. ‘Het zullen een zware tien weken worden denk ik, maar ik denk dat we gewoon allemaal ons best moeten doen en nu gewoon lekker moeten genieten van dit feest?’


    25 • Eigen kledinglijn • Brits • London • Feest • Dress • Austin & Mikey

    [ bericht aangepast op 15 maart 2017 - 23:32 ]

    I just caught the wave in your eyes

    16 maart 2017 - 17:11   Ons is offline
    Ons
    Ons 3202

    Jackie Rose Delaney

    23 jaar – English graduate – outfit & hair – shoes – bij de bar – met Roscoe

    		 De koele strepen verf lieten mij rillen, het kippenvel stond op mijn armen. Roz' aandacht voor zijn kunstwerk was opmerkelijk, maar maakte mij enkel nieuwsgieriger naar het eindresultaat.
          "Ik vroeg je naar je hobby’s, en je vertelde me over je job. Ik bewonder mensen die van hun passie hun werk maken, Jackie. Het vergt moed en een flinke portie zelfvertrouwen." Zijn enigszins verkapte compliment was toch overduidelijk en nog steeds een beetje betoverd door zijn woorden, blikken en aanrakingen, kon ik enkel blozen. Mijn mondhoeken trokken zich omhoog en voor even keek ik de man stilletjes aan.
          "I walked a mile with pleasure," begon zijn donkere stem. Ik herkende het gedicht meteen, maar zijn intonatie weerhield mij ervan om de zinnen mee te spreken.
          Hij kon goed voordragen, zijn stem dik en vol; ik dacht aan honing. Zijn ogen leken dingen te zien die ervoor mij niet waren. Stilgevallen hoorde ik hem aan.
          Met de laatste zin ontsnapte er een zucht aan Roz, aan de man die mij zo gewillig en gretig had toegetreden, die vrolijk en ontspannen had geleken.
          Zijn blik ving de mijne en op dat moment wist ik zeker dat de man veel onvertelde verhalen bij zich droeg. Ik gunde hem een glimlach, waarin wij deze gevoelens apart en toch met elkaar deelden, wat het dan ook was waar hij zich in gedachten bevond.
          "Nu moet je wel je favoriete literatuur met me delen. Al had ik je er sowieso niet van weerhouden. Kunnen praten over wat je echt interesseert, over wat je drijft... Dat moet iedereen gegund worden, toch?" verklaarde Roz uiteindelijk. Ik knikte, dacht even na en knikte opnieuw.
          "Dan zou ik je nog veel meer moeten vertellen," biechtte ik hem op. Ietwat heimelijk, alsof hij de enige was die het mocht weten. Ik keek hem vrolijk aan en zorgde ervoor dat hij er niet verder op in kon gaan:

                "I see a lily on thy brow,
                With anguish moist and fever-dew
                And on thy cheeks a fading rose
                Fast withereth too.

    ”La Belle Dans Sans Merci, van John Keats. Maar vooral het verhaal en deze strofe eigenlijk – oké, en de woordkeuze en hoe het allemaal sprookjesachtig en zelfs iets exotisch heeft.” Ik glimlachte schuldig.
          Ik kon zoveel bewondering voelen over gedichten en strofen en woorden, ik glimlachte in gedachten en keek naar de muur, als ware het dat de gedichten daarop waren geschreven.

    [ bericht aangepast op 16 maart 2017 - 17:12 ]

    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    16 maart 2017 - 21:04   KIaus is offline
    KIaus
    KIaus 21035


    Ruaidhrí Michael Mitchell
    23 || History Student || I don't like crowds, or loud noise. || Uncomfortable at the party || Austin en Maelys
    Mijn vraag werd door de jongen, Austin, al snel beantwoord. Hij had er wel zin in, maar dat mijn broer hier ook was, leek hem te doen schrikken. Maelys leek in te stemmen, voor Austin mij een vraag stelde over Max. Ik snapte wel waar hij vandaan kwam, maar Max was echt niet zo'n bedreiging. Er was een kans van 1 op 10 dat hij dezelfde match had als jij, en dat ik die ene was, zou nog best eens goed kunnen. Ik wilde net antwoord geven op zijn vraag, toen Maelys toch nog antwoord gaf op die van mij. Zij leek er best veel zin in te hebben en ook in dit feest, al leek ze toch wat op te zien tegen deze weken. Ik schonk haar een glimlach en keek weer naar de jongen. "Schrikken was het niet echt. Ik was vooral erg verbaasd en opgelucht dat Max dit voor me had verzwegen, en niets anders. Ik ben gewoon heel erg blij hem weer te zien en eindelijk weer een lange tijd met hem door te kunnen brengen. We kunnen niet echt zonder elkaar, dus het is heel fijn om eindelijk weer samen te zijn, zelfs al is dat alleen maar omdat tv-makers drama willen zien." Ik keek even naar de camera en rolde met mijn ogen. "En heel multicultureel zou ik het niet noemen als de overgrote meerderheid uit de USA komt of er aan hun accent te horen al zo lang woont dat ze er even makkelijk voor doorgaan als een officieel staatsburger. Maar we moeten inderdaad genieten van het feest, want hierna gaat het mogelijk naar worden, en sowieso gaan mensen Max de schuld geven als dingen mis gaan, wat precies is wat ze willen, en dan wordt het oorlog hier in huis." Ik ging niemand naar laten doen naar mijn tweelingbroer. Ik was zeker geen agressief type, maar niemand kwam aan mijn broer. Ik liet mensen makkelijk over mij heenlopen, maar niet over hem. Ik haalde een hand door mijn haren en pakte van de tafel nog een biertje. Ik had dorst door de hitte, maar nog altijd zeker geen behoefte om bezopen te worden. Dat kon de rest lekker doen en dan zette ik de muziek uit en kon lekker gaan slapen. Of het moest opeens erg gezellig worden, maar kijkend naar mijn kennis over feestjes met deze leeftijdsgroep, zag ik het niet snel gebeuren dat ik ook wild aan het feesten zou gaan.

    Bowties were never Cooler

    16 maart 2017 - 22:09   LordJohn is offline
    LordJohn
    LordJohn 10840

    ROBIN CLARA BECKETT
    "Do I get bonus points if I act like I care?"
    22 • AMERICAN • MATH STUDENT • THE PARTY • FINNEGAN
    'Bedankt. Ik zie er vast prachtig uit zo. Maar ik voel me wel een beetje vreemd, hoor, en je lijkt me een aardige meid dus dat wil je vast niet hebben.' Ik grijns hem toe maar ineen smeert hij ook verf over mijn gezicht. Ik voel het koude goedje over mijn neus en voorhoofd en ik lach meteen eventjes als ik naar Max kijk.
          'Een miljoen maar?' pruil ik toch eventjes en ik schud mijn hoofd als ik plagend naar het bekertje verf kijk. Ik kan het ook over hem heen gooien, maar dat is minder leuk dan zelf Picasso of Rembrandt uithangen. 'Ik ben op zijn minst een paar miljoen waard, zeg,' lach ik en ik doop mijn vinger wederom in het bekertje waarna ik de verf nu ook in zijn hals smeer. Ik doe een stapje achteruit zodat hij mij niet aan kan raken en zodat hij niet bij de verf in mijn bekertje kan komen. 'Ik heb meer met wiskunde, maar misschien ontdek ik vanavond een geheim talent als schilder,' merk ik dan op. Ik gooi dan bekertje met de verf erin in de richting van Max en er komen enkele druppels op zijn shirt neer. Grijnzend kijk ik hem aan en ik doe weer een stapje naar achteren, zodat hij me nog even niets kan doen. Ik lach geamuseerd naar hem en houd mijn hoofd schuin. 'Misschien moet ik me toch maar op wiskunde focussen, ik heb het nu verpest.' Grijnzend staar ik hem aan en ik hoor andere stemmen om ons heen, wat betekent dat het steeds drukker wordt op het feest en dat ik meer contact kan maken met de rest van de groep.

    NILAM HARISH GUPTA
    "Is it just me, or is there a sexual tension in here?"
    26 • INDIAN-AMERICAN • PILOT • NEAR THE STAIRS • SAFIYA
    Ze pakt een tubetje met verf erin en ik zie haar geheimzinnige blik. Ik grijns kort en kijk haar aan. Ik houd wel van meisjes met een beetje pit, moet ik zeggen. Ze moeten niet zo passief zijn en wachten tot ik actie onderneem. 'Dus, vreemdeling, vertel. Wat is je naam?' vraagt ze me uiteindelijk en ik kijk haar aan.
          'Mijn naam is Nilam,' stel ik mezelf voor en ik steek mijn hand dan naar de mooie brunette uit. 'En hoe heet jij, schoonheid?' vraag ik dan ook en ik glimlach naar haar. Ik kan me best als een gentleman gedragen, dat is niet zo'n probleem. Tegen meisjes kan ik dat zeker, tegen jongens wordt het af en toe lastiger omdat het toch concurrenten zijn. Hier moeten we onze one true love vinden, maar mij gaat het meer om het geld dan om wat anders.
          'En, heb jij al veel mensen leren kennen?'
          Ik haal mijn schouders even op. 'Ik heb weinig mensen echt gesproken en de rest heb ik alleen maar even begroet. Maar ik heb nog tijd genoeg,' grijns ik haar toe. Ik leg mijn hand kort op haar onderrug en ik kijk haar aan. 'Wil je wat drinken? Ik heb dorst en ik kan wel even wat gebruiken,' knipoog ik. Ze ziet er erg goed uit.

    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    18 maart 2017 - 11:16   Valkyria is offline
    Valkyria
    Valkyria 3960

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Roscoe “Roz” Jonesy

         
    • Yoga instructor • Twenty-six • • Gazebo with Jackie •



    "Dan zou ik je nog veel meer moeten vertellen," klinkt het vanuit Jackie's richting. Ik til een wenkbrauw op en kijk haar vragend aan, benieuwd naar wat er volgen zal. Van mij mag ze zoveel vertellen als ze wil, ik heb tien weken de tijd om naar iedereen te luisteren. Helaas heeft de blonde dame besloten hier op dit moment weinig toelichting over te geven en op mijn eerdere vraag, wat haar favoriete literatuur betreft, antwoord te geven.
    "I see a lily on thy brow,
    With anguish moist and fever-dew
    And on thy cheeks a fading rose
    Fast withereth too.
    Bij het horen van die strofe, hoewel ik het niet herken, knapt er iets in me. De woorden haal een pijnlijke herinnering aan Madison naar boven. Elke regel lijkt een kogelschot, een klap in gezicht. Voorheen had ik dit gedicht waarschijnlijk niet gesnapt, maar nu is het martelend duidelijk. Haar bleke gezicht, zwetend van pijn en koorts. De eens zo lieflijke blosjes op haar wangen die zo goed als verdwenen waren... Doorheen de prikkende tranen die in mijn ogen staan zie ik Jackie nog iets zeggen maar ik ben even te diep verloren in het verleden om ook daadwerkelijk te horen wat ze zegt.
    Verslagen laat ik mijn armen naast mijn lichaam zakken terwijl ik mijn best doe mijn emoties weer onder controle te krijgen. Natuurlijk mis ik Madison nog steeds, en ik zal haar ook altijd blijven missen. Maar ondertussen is er al behoorlijke periode verstreken waarin ik tijd heb gehad om te rouwen, waarin ik dit toch deels zou moeten verwerkt hebben en een manier zou moeten gevonden hebben er mee om te kunnen gaan. Meestal lukt me dat ook. Maar nu... Misschien ligt het aan het feit dat ik met een andere vrouw aan het praten ben, misschien is het wel het onverwachtse van de herinneringen. Maar het valt me moeilijk.
    Als ik besef dat ik me in een ruimte vol anderen bevind doe ik extra mijn best om niet al te erg door te laten schijnen dat er me iets dwars zit. Ik heb geen zin om iemand's avond te verpesten met verhalen van verdriet.
    "Het spijt me," zeg ik zachtjes tegen Jackie, zonder haar aan te kijken. "Ik heb even een momentje nodig," vervolg ik. Ik zet het bekertje met verf achter me neer op de tafel en neem opnieuw mijn drankje in de hand. Er zit dan wel geen alcohol in maar de handeling blijft toch een beetje een kalmerende werking te hebben. Een soort van placebo effect. Ik neem en paar flinke slokken en haal vervolgens een keer diep adem.
    "Je zei dat je tijdelijk in een boekenwinkel werkte," breng ik het gesprek terug op de rails terwijl ik mijn drinken opnieuw omruil voor het potje verf. "Wat wil je dan uiteindelijk met je diploma gaan doen?" Ik schenk haar een kleine glimlach, in de hoop haar niet beledigd of afgeschrikt te hebben.
















    ________________________________________________________




    Finnegan Maxwell Mitchell
    23 || Veterinary Student || Gazebo/party || Talking to Robin.


    "Een miljoen maar?" De hangende onderlip van Robin is bijna aandoenlijk, bijna. Maar om echt effect te hebben blijft hij niet eens lang genoeg op haar mond liggen. "Ik ben op zijn minst een paar miljoen waard, zeg," gaat de dame verder, terwijl ook de huid in mijn hals van een nieuw kleurtje wordt voorzien. Alsof ze erop rekent dat ik opnieuw "wraak" zal nemen doet het blonde een stop achteruit.
    "Ik heb meer met wiskunde, maar misschien ontdek ik vanavond een geheim talent als schilder,." Ik grinnik even en net wanneer ik wil zeggen dat ze vast wel meer geheime talenten heeft word ik verrast door een douche van verf. Dat de verf erg vloeibaar in wordt nu wel duidelijk. Een beetje verstomd blijf ik staan. Ondertussen voel ik de wax in mijn haar het begeven, door de verf die er op geland is, en op mijn gezicht zijn waarschijnlijk ook niet veel blanke stukjes meer te bespeuren. Mijn shirt is nog een beetje gespaard gebleven.
    "Misschien moet ik me toch maar op wiskunde focussen, ik heb het nu verpest." zegt Robin met een heerlijk ondeugende lach op haar lippen.
    Ik haal mijn hand door mijn haren om deze terug een beetje in model te krijgen, en omdat ze niet voor mijn ogen zouden gaan hangen, en wrijf vervolgens de verf die er aan blijven hangen is af aan mijn shirt. Dan ga ik met beiden handen over mijn voorhoofd heen, zodat er zeker geen verf in mijn ogen terecht kan komen en herhaal de handeling van net. De rest van de verf op mijn gezicht laat ik gewoon zitten.
    "Wees niet zo streng voor jezelf, Robin," grinnik ik op mijn beurt terwijl ik langzaam terug dichter bij haar ga staan. "Kunst is iets heel persoonlijk en iedereen ervaart het anders. En anders dan met wiskunde kun je het met een ander delen."
    Bij die laatste woorden neem ik haar zonder waarschuwing stevig in mijn armen, waarbij de verf die ze over mijn kleren heen gekregen had nu overdraagt op die van haar. Ook één van mijn wangen laat ik langs die van haar schuren, zodat ook haar gezicht niet bespaard blijft. Al lachend laat ik haar los en doe terug een stap achteruit, kwestie van toch een beetje respect wat betreft haar persoonlijke ruimte te tonen. Ik kan het niet laten mijn ogen over haar heen te laten glijden met een goedkeurende blik.
    "Kijk," grinnik ik. "We zijn een tweeling." Opnieuw moet ik zachtjes lachen, om mijn eigen flauwe grapje.

    [ bericht aangepast op 18 maart 2017 - 11:17 ]

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    18 maart 2017 - 12:00   Ons is offline
    Ons
    Ons 3202

    Jackie Rose Delaney

    23 jaar – English graduate – outfit & hair – shoes – bij de verf – met Roscoe

    		 Mijn lyrische regels vielen niet goed bij Roz. Zijn gezicht leek uitgestreken, iets verbleekt alsof hij geschrokken was. Zijn ogen verwaterden en schuldig beet ik op mijn lip. Ik wist niet wat mijn gedicht bij hem had opgebracht, maar het was duidelijk dat het nog iets rauws en pijnlijks was. In mijn binnenste voelde ik de drang om van mijn kruk af te komen en mijn armen om de man heen te slaan, maar zijn ogen en zijn onbekendheid hielden me nog tegen. Misschien zou ik het alleen maar erger maken.
          "Het spijt me," zei hij toen. "Ik heb even een momentje nodig." Zijn stem klonk zacht en gepijnigd - mijn maag draaide zich om in schuld en twijfel. Mijn tanden zetten zich in mijn onderlip en ik bekeek hoe hij bewoog.
          De verf werd weggezet en hij verruilde het potje voor een beker drinken. Zijn ademsappel bewoog op het ritme van zijn slokken en voor even vroeg ik me af wat er in de beker had gezeten. Hij zuchtte en leek zich enigszins sterk te maken. Er bewoog iets in mijn binnenste, iets dat mij wegduwde en iets dat mij terugtrok.
          "Je zei dat je tijdelijk in een boekenwinkel werkte. Wat wil je dan uiteindelijk met je diploma gaan doen?" kwam Roz terug op ons gesprek. Hij glimlachte een beetje, maar dat bevestigde mijn gevoelens.
          Ik liet mij van mij kruk glijden en duwde mijn lichaam tegen het zijne, mijn armen sloot ik om zijn middel.
          "Het spijt me," fluisterde ik. "Ik weet niet of dit helpt, maar ik hoop het wel."

    [ bericht aangepast op 18 maart 2017 - 12:14 ]

    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    19 maart 2017 - 12:55   Ken_ is offline
    Ken_
    Ken_ 18305

    AUSTIN HEATH CLARCKSON


    Dierenverzorger, At the party, with Maelys and Mikey






    ‘Ik heb zeker zin in het spel en vind het leuk om zoveel nieuwe mensen te leren kennen. Volgens mij heeft MTV de deelnemers overal vandaan geplukt, de groep is heel erg multi-culti voor mijn gevoel.’ Zei Mae die instemde met mijn woorden. ‘Het zullen een zware tien weken worden denk ik, maar ik denk dat we gewoon allemaal ons best moeten doen en nu gewoon lekker moeten genieten van dit feest?’ Ik knikte nu ook instemmend en kreeg wel zin om te dansen met deze goede muziek en zag nu ook meer en meer mensen binnenstromen.
    "Schrikken was het niet echt. Ik was vooral erg verbaasd en opgelucht dat Max dit voor me had verzwegen, en niets anders. Ik ben gewoon heel erg blij hem weer te zien en eindelijk weer een lange tijd met hem door te kunnen brengen. We kunnen niet echt zonder elkaar, dus het is heel fijn om eindelijk weer samen te zijn, zelfs al is dat alleen maar omdat tv-makers drama willen zien." Vertelde Mikey waardoor ik even begrijpend knikte, uit zijn woorden leek ik te kunnen opmaken dat hij zijn broer al een tijdje had moeten missen, dit deed me ook denken aan mijn zus. 10 Weken zonder mijn familie was best een lange tijd, skype kon dit wel verminderen maar ik wist niet in hoeverre dit zou mogen van de spelmakers.
    "En heel multicultureel zou ik het niet noemen als de overgrote meerderheid uit de USA komt of er aan hun accent te horen al zo lang woont dat ze er even makkelijk voor doorgaan als een officieel staatsburger. Maar we moeten inderdaad genieten van het feest, want hierna gaat het mogelijk naar worden, en sowieso gaan mensen Max de schuld geven als dingen mis gaan, wat precies is wat ze willen, en dan wordt het oorlog hier in huis." bij het eerste trok ik even mijn wenkbrauw op gezien ik persoonlijk vond dat hij dit wat te serieus nam, maar ik zei er niets op gezien zijn volgende woorden. Dat was nu een beetje het nadeel van elfde man te zijn. Dit is waarschijnlijk ook de grootste reden waarom MTV Max ook had uitgekozen, hoe meer drama hoe meer kijkers. Ik was al blij dat ik zelf geen agressieve man was, dus mij ging je niet zo gauw in een ruzie verzeild zien. Althans dat hoopte ik toch maar. "Dus, wie heeft er zin om wat te gaan dansen?" ik zag ook wel aan Mikey dat hij geen feest persoon was, maar hij kon toch moeilijk in zijn hoekje blijven schuilen? Mijn blik gleed nu naar Maelys en wachtte rustig af op haar antwoord, als ze liever nog wat met Mikey bleef praten dan vond ik dat zeker geen probleem en zou ik hun gerust laten verder praten, maar zelf zag ik niet meteen gelijkenissen tussen de jongen en ik waardoor ik het gevoel had telkens de verkeerde dingen tegen hem te zeggen. Nu er een feestje was wilde ik er ook echt van gaan genieten.

    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    19 maart 2017 - 14:56   Aynur is offline
    Aynur
    Aynur 2380

    Teagan ”Tea” Seren Kalani
    21 jaar • Chauffeur • Feest • Outfit • Alone

    		 Op mijn torenhoge hakken kom ik waggelend aangelopen in de richting van het tuinhuis. Niet te geloven, hoe kunnen mensen op zulke hoge dingen lopen zonder dat je er meteen als een pinguïn uitziet? Als ik zou moeten kiezen tussen deze schatjes of mijn afgetrapte Adidas-gympen, dan zou ik het wel weten. Pfoe...
    De muziek is nu steeds duidelijker te horen en ik voel dat mijn vingers mee beginnen te trommelen op mijn heupen. Het is dat ene liedje dat de hele dag in je hoofd blijft zitten zonder dat je in godsnaam weet wat de titel is. Dan ben je onderhand de hele rit in je vrachtwagen bezig om te bedenken wat die rottige titel is, terwijl je wel de naam van de zanger weet. En daarom heb ik dus zo'n app op mijn telefoon die als je hem dichtbij de radio houdt, meteen het nummer en de zangers weet.
    Wauw! Denk ik als ik de hoek om loop en het zwembad zie. Of de versieringen waar het tuinhuis mee behangen is. Ongemakkelijk wrijf ik over mijn blote armen en trek ik daarna mijn rok naar beneden. Mijn oog valt op een aantal mensen die staan de praten met elkaar. Oké, doe je best! Snel even mijn haar over mijn schouder draperen, kin om hoog en met een zelfverzekerde pas liep ik af op een meisje met lange donkere haren en een kanten jurk die met twee jongens stond te praten. Ik hoopte niet dat ik een intiem gesprek binnenviel maar ik glimlachte en zei: 'Hoi, hoe gaat het hier?'

    [ bericht aangepast op 19 maart 2017 - 14:58 ]

    I have seen my own sun darkened

    20 maart 2017 - 22:23   Naird is offline
    Naird
    Naird 10646

    Maelys Bryony Dwight
    “If chaos is a work of art – then my heart is a masterpiece.”

    ‘Schrikken was het niet echt. Ik was vooral erg verbaasd en opgelucht dat Max dit voor me had verzwegen, en niets anders. Ik ben gewoon heel erg blij hem weer te zien en eindelijk weer een lange tijd met hem door te kunnen brengen. We kunnen niet echt zonder elkaar, dus het is heel fijn om eindelijk weer samen te zijn, zelfs al is dat alleen maar omdat tv-makers drama willen zien,’ vertelde Mikey en ik begreep hem wel. Mijn zusje kon ik missen als kiespijn, maar mijn tweelingbroer, vrienden en huisdieren ging ik toch wel heel erg missen. ‘En heel multicultureel zou ik het niet noemen als de overgrote meerderheid uit de USA komt of er aan hun accent te horen al zo lang woont dat ze er even makkelijk voor doorgaan als een officieel staatsburger. Maar we moeten inderdaad genieten van het feest, want hierna gaat het mogelijk naar worden, en sowieso gaan mensen Max de schuld geven als dingen mis gaan, wat precies is wat ze willen, en dan wordt het oorlog hier in huis.’ Ik fronsde en schudde mijn hoofd. Daar was ik het dus niet mee eens – wat op zich wel al duidelijk was, gezien ik de multi-culti opmerking in eerste instantie had gemaakt.
          ‘Hm, ik ben het daar niet mee eens, kijk bijvoorbeeld naar het eerste seizoen. Dat waren volgens mij alleen maar Amerikanen, nu zitten er ook Britten–’ ik gebaarde naar mezelf en Aidan ‘–en een Latina tussen. Safiya haar roots liggen in het Midden-Oosten,’ somde ik op en haalde mijn schouders op. ‘Ik zou dat toch wel redelijk multicultureel noemen, maar goed, daar kunnen de meningen uiteraard over verschillen.’
          ‘Dus, wie heeft er zin om wat te gaan dansen?’ Ik blikte naar Austin en vervolgens naar Mikey.
          ‘Ik,’ zei ik enthousiast en met een glimlach. ‘Wat jij?’ Ik keek Mikey vragend aan. Hij leek me alles behalve een feestbeest – maar ik wilde hem niet buitensluiten. Als hij nu 'nee' zei, was dat niet mijn schuld. Ik keep op zij toen zich een meisje bij ons gezelschap voegde. Ik had haar nog niet eerder gezien en ik glimlachte vriendelijk naar haar.
          ‘Hi, prima hoor, volgens mij heb ik me nog niet aan jou voorgesteld,’ zei ik en stak mijn hand naar haar uit, ‘ik ben Maelys, aangenaam.’


    25 • Eigen kledinglijn • Brits • London • Feest • Dress • Austin & Mikey

    [ bericht aangepast op 20 maart 2017 - 22:54 ]

    I just caught the wave in your eyes

    21 maart 2017 - 1:31   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    Leia Havana Fowler
    WITH ALEXEI | 21 || STUDENT SPECIAL EDUCATION || AT GARDENSHED/PARTY
    she told stories with her eyes,
    she didnt even know she was telling
    ’Je zei dat je niets had tegen moordenaars, geesten en dat soort gedoe. Kan ik daaruit concluderen dat ik je niet zou hoeven beschermen, mocht ik je ooit dwingen om met mij een horror film te kijken?’ De blik in Alexei’s ogen is overduidelijk een uitdagende en Leia’s mondhoeken krullen geamuseerd omhoog.
          ’Hmm, dat hangt er vanaf. Ik kan altijd doen alsof ik bang ben, zodat ik een goed excuus heb om je hand vast te pakken en mijn gezicht te verstoppen in je shirt.’ Ze haalde nonchalant haar schouders op. ‘Dus er is maar één manier hoe je daar achter kan komen.’ Wat die manier was, ging ze niet voor hem uitspellen want dat moge wel duidelijk zijn. ‘Of…’ een brede, iets wat ondeugende grijns speelde op haar lippen, ‘of misschien vraag je dit juist, zodat ik jou misschien wel kan beschermen tijdens het kijken van een horrorfilm.’ Hierna opperde ze dat een drankje, en dat hij haar geen “prinses” meer zou noemen misschien genoeg zou zijn dat ze zijn arm er niet af zou hakken. Ze was blij dat hij haar grapje snapte, anders was het érg snel érg awkward geworden en had ze hem de rest van het programma moeten ontwijken. Naja, ze was niet het type om mensen te ontlopen. Hij zou haar dan eerder ontwijken, waarschijnlijk.
          Alexei keek haar bedenkelijk aan, waarop ze haar puppy ogen opzette (zover je puppy-ogen kon hebben met groene ogen). ‘Hm, ik denk dat je toch aan je nieuwe bijnaam moet gaan wennen, prinses Leia.’ Ze stak haar tong naar hem uit. ‘Maar goed, laten we een compromis sluiten: ik zal je deze hele avond in ieder geval geen prinses meer noemen, deal?’
          ’Ik zal er over nadenken. Je merkt het vanzelf wanneer je wakker wordt zonder arm.’ Ze haalde nonchalant haar schouders op en hopte van de barkruk. ‘Anyway, ik ben wel benieuwd wat voor drankje jij mij zou voorschotelen.’ Ze verstrengelde haar vingers met de zijne en trok hem mee naar waar de drank stond. ‘En vertel eens Alexei, wat doe je zo al in het saaie, dagelijkse leven?’





    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    21 maart 2017 - 17:35   Ascian is offline
    Ascian
    Ascian 10570

    Naam: Callista Jules Larsson.

    "I'm a writer, which means a bleed romance and breathe pain on atmosphere paper."
    |Just kinda weird | Writer/Student Psychology | 22 | Outfit | At the Party with Imogen
    Het avond eten was naar mijn mening niet heel speciaal geweest, of ik was gewoon te gespannen om proper te eten. Het feit dat de competitie nu echt begonnen is brengt een heel dubbel gevoel met zich mee. Ik ben normaal al bang om mij aan mensen te hechten, maar wat nou als ik me nu aan iemand hecht en diegene blijkt niet mijn match te zijn? Ik zucht moeilijk terwijl ik mijn shirt goed probeer te doen. Voor het feest had ik me niet bepaald omgekleed, alleen andere schoenen. Ik voel me om eerlijk te zijn ook niet helemaal op mijn plaats. ik hield wel van uitgaan, maar niet met het directe doel om mensen te leren kennen. Ik schrik dan haast ook wanneer iemand iets tegen me zegt. Ik draai me om en kijk het meisje aan.
    "Heey, ik ben Cal," zeg ik vrolijk terug. "Leuk om je te ontmoeten." Ik glimlach vriendelijk naar het meisje. "Jij al enig idee met wie je als eerst op date zou willen?" Ik weet verder niet zo goed waar ik over wil praten, maar ik wil niet weer zo'n gewoon 'waar kom jij vandaan gesprek'. Dat heb ik wel genoeg gevoerd voor vandaag.'

    We've lived in the shadows for far too long.

    22 maart 2017 - 13:28   Valkyria is offline
    Valkyria
    Valkyria 3960

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Roscoe “Roz” Jonesy

         
    • Yoga instructor • Twenty-six • • Gazebo with Jackie •




    Ik blijf verstomd staan als Jackie zonder enige waarschuwing tegen me aan komt staan, om vervolgens haar armen om mijn middel te laten glijden. Het is een klein gebaar maar het maakt grote gevoelens in me los, nog meer omdat ik er helemaal niet op gerekend had. Omdat ik gedurende een moment geen enkel idee heb wat ik hiermee aanmoet laat ik mijn armen naast me hangen. Beseffend dat ik de omhelzing niet kan beantwoorden met de verfspullen in mijn handen en ze op tafel zetten ook geen optie is laat ik ze gewoon vallen.
    Aarzelend sluit ik mijn armen nu ook om Jackie heen. Langzaam maar zeker durf ik me te ontspannen, misschien zelfs wel te genieten van de knuffel. Ze past precies in mijn armen, net als Madison deed.
    "Het spijt me. Ik weet niet of dit helpt, maar ik hoop het wel," fluistert Jackie me toe. Ik haal diep adem en houd haar onbewust nog wat steviger tegen me aan. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar haren, zodat haar hoofd nu volledig tegen mijn borstkas komt te liggen. Mijn vingers glijden door haar gouden haren terwijl ik er ook mijn wang tegen te rusten leg.
    "Je hebt geen idee," fluister ik terug. Nu zal je me nooit horen beweren dat ik seks niet mis, dat ik er niet af en toe aan denk een vrouw mijn bed in te proberen praten. Maar dit... deze vorm van intimiteit mis ik het meest, hoewel het me angst aanjaagt er aan toe te geven. Ik mis het om eindeloos te kunnen lachen met iemand, me veilig te voelen bij iemand en ik mis het om gewoon dichtbij iemand te kunnen zijn. Gewoon stil staan en te zijn, zonder te moeten, zonder iets te doen. Gewoon genieten van het moment.
    "Dank je, Jackie," zeg ik zacht, terwijl ik haar nog enkele seconden vast houd alvorens los te laten. Ik haal diep adem en laat mijn blik over haar gezicht glijden. Ze is zo aardig, zo zoet. Een stemmetje ergens diep in me durft zelfs te hopen dat deze dame mijn match mag zijn. Niet enkel vanwege de gelijkenissen met Madison, maar vanwege de verschillen. Madison hield absoluut niet van lezen, sterker nog; ze had er een hekel aan. Telkens als ik me op de bank wilde vleien met een boek begon zij zich na een uurtje te vervelen en ging ze mij irriteren om mijn aandacht te krijgen. Maar ook daarin lag haar charme.
    Plots valt mijn oog op de uitgesmeerde verfvlekken op Jackie's lichaam. Een blik op mijn eigen borstkas vertelt me dat dat mijn schuld is. Van het kleine kunstwerkje dat ik wilde maken blijft jammer genoeg niet veel meer over dan felgekleurde vlekken.
    "Ik denk dat het jouw beurt is om aan het schilderen te gaan," zeg ik rustig, deze keer met een oprechte glimlach op mijn lippen.

    [ bericht aangepast op 22 maart 2017 - 13:29 ]

    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    22 maart 2017 - 14:37   KIaus is offline
    KIaus
    KIaus 21035


    Ruaidhrí Michael Mitchell
    23 || History Student || I don't like crowds, or loud noise. || Uncomfortable at the party || Austin, Maelys, Tae
    Maelys sprak me toch tegen dat het erg multicultureel was. Om eerlijk te zijn vond ik 4 van de 21, waarvan 2 nog altijd blank, niet heel multi-cultureel. Ik had alleen geen enkele zin in confrontatie, zoals altijd. Ik draaide liever overal omheen en sloot compromissen, dan dat ik in een discussie kwam. Alleen als mijn broer werd aangevallen, verbaal of fysiek, kon ik uitvallen. Gelukkig ging ze er ook niet heel erg op in. Austin vroeg of iemand zin had om te dansen, waardoor ik op mijn lip beet. Ik kon niet dansen, en was iemand die zich daar erg bewust van was. Ik was niet comfortabel op een feest, en dansen zou dat niet beter maken. Ik zag mijn broer niet veel verderop erg gezellig doen met Robin. Het ging hem allemaal zo makkelijk af, terwijl ik hier erg blij was dat een tweede meisje bij ons kwam staan, niet omdat ze een meisje was, maar omdat het mij uitstel gaf van het feit dat ik antwoord moest geven op de vraag of ik wilde dansen of niet. Ik wilde zeker niet dansen, maar ik had ook geen zin de hele avond hier een beetje sneu in de hoek te staan. Daarbij zou ik anders echt van mijn vrienden op mijn sodemieter krijgen dat ik wel mijn best had moeten doen. "Hi. Ik ben Mikey." zei ik zacht. Het kwam waarschijnlijk net boven de muziek uit. Ik haalde nog een hand door mijn haren en keek naar de anderen. "Wil een van jullie nog wat drinken?" Ik probeerde het dansen zo lang mogelijk te omzeilen. Ik had geen spieren, mijn ledematen waren lang, onhandig, en deden nooit wat ik wilde dat ze deden, zeker niet tijdens dingen als dansen en sporten. Hopelijk kwam ik er zo nog even onderuit, terwijl ik drankjes haalde. Ik keek weer even om naar mijn broer, de enige houvast die ik hier had. Ik was gewoon niet goed met mensen en wist niet heel goed hoe ik me moest gedragen, zeker op een feestje. Ik ging nooit echt naar feesten, en anders was ik de enkele keren dat ik op een feest was geweest, altijd met minimaal 2 anderen geweest die ik kende. Ik draaide mijn handen wat om elkaar, niet goed wetend hoe ik mezelf een houding moest geven.

    Bowties were never Cooler

    22 maart 2017 - 18:55   Syaoran is offline
    Syaoran
    Syaoran 12983

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    ——————————————————————————

    ———————————————————————————
    •••
    ———————————————————————————

    Jade Olivia Vauhn

    ”She got that independent, wake up and make shit happen type of vibe.”

    • Makeup artist • Twenty-six • At the party, with Darryl • Outfit •

    ”Bijna hé,” knipoogt Darryl me toe, alvorens ik hem vraag in hoeverre ik mis geslagen zou hebben als ik er echt compleet naast gezeten zou hebben bij het raden van zijn voorkeur voor drank. Je had er tenslotte de diehard bierdrinkers bijzitten en het was vast een blunder geweest als Darryl er een van was geweest. Met een speelse uitdrukking op mijn gezicht blik ik geamuseerd naar de jongeman op. Tot nu toe durfde ik best hardop uit te spreken dat ik de jongen — in zoverre dat nu al mogelijk was — leuk vond; hij straalde oprechtheid uit, waarbij veel vrolijkheid gepaard kon gaan.
          “Well.. laten we maar erop houden dat je dan niet de enige zal zijn die er compleet naast zit hier,” beantwoord hij dan mijn vraag. “Ik ben behoorlijk snel afgeleid. Iets wat niet bepaald handig is als je voor Artsen Zonder Grenzen wil werken. Je wilt niet weten hoe vaak ik vergeet waarmee ik bezig ben, doordat er iets anders mijn aandacht opvangt,” pruilt hij vervolgens. Zachtjes bijt ik op mijn lip terwijl een glimlach over mijn lippen heen trekt en mijn blauwe kijkers geen genoegen van zijn gezicht lijken te krijgen. Darryl wekte de nieuwsgierigheid in me nog iets meer op en dat maakte me oprecht geïnteresseerd in hem. Ik vond het nu al heerlijk om te weten dat hij geen type ‘bekakte staaltje arts’ was en meer het losse type, waar je als patiente vast bij weg zu zwijmelen wanneer hij in een doktersjas voor je zou staan, want — tja, lelijk was hij werkelijk allesbehalve. Dat hij zo nu en dan vergat waar hij mee bezig was…. Well, dat was misschien een ander verhaal.
          ”Ohja en ik heb een rare obsessie voor vlinders, maar verder ben ik wel normaal hoor.”
    Ditmaal kan ik een lach niet tegen houden en ontsnapt er dan ook een vrolijk aan mijn lippen. “Fijn om te weten dat je verder wel helemaal normaal bent,’ grinnik ik plagend. “Een obsessie voor vlinders?” vraag ik hem en probeer te bedenken hoe een man als hij aan een obsessie voor vlinders kan komen. Nu hadden we natuurlijk allemaal vast wel iets aparts, of raars — toch? “Maar genoeg over mij; what about you?”
          ”What about me?” Lichtjes haal ik een van mijn schouders op en neem een vlugge slok van mijn drinken, alvorens ik Darryl van een antwoord zou voorzien. “Ik ben hopelijk een van de creatieve vlinders die er rond mag fladderen..” Een subtiele lach speelt op mijn lippen als ik op een speelse manier naar zijn obsessie verwijs. “Als visagiste zijnde is dat best een aangename eigenschap. Tot nu toe heb ik pas één keer iemand gehad die niet blij was met het feit dat ik hem een clownsmasker had gegeven, in plaats van een natural look voor zijn photoshoot. Al moet ik er wel heel eerlijk bij bekennen dat dát pas gebeurde nadat hij me eerst veertig vertelde hoe ik iets moest doen en ondertussen de mensen om hem heen afblafte.” Lichtelijk verrast door de stroom aan woorden die zonder moeite mijn lippen verliet, blikte ik opnieuw naar Darryl en grijnsde geamuseerd.
          Ik was best goed in mijn vak en deed het met veel liefde, maar als iemand me zo enorm op mijn zenuwen ging werken zoals de klant destijds, en het over liet komen alsof hij zoveel beter was met alles, dan kon je er van op aan dat ik het op den duur op mijn heupen kreeg. Dit was — helaas voor de fotografe — de enige manier waarop ik dat kon uiten. Uiteindelijk kostte me het alleen hem als klant en daar lag ik niet wakker van. “Ik denk dat je er bij had moeten zijn, je zou vast hetzelfde gedaan hebben als mij.” Vol met onschuld krullen mijn mondhoeken zich op en blik ik over rand van mijn cup heen naar Darryl. "Nu vertrouw je me vast niet meer met een kwast bij je in de buurt.."

    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    22 maart 2017 - 21:59   Sempre is offline
    Sempre
    Sempre 5089

    SAFIYA "SAF" FAHEEM
    ««« 23 | OWNER OF A COFFEE CORNER | AT THE PARTY | WITH NILAM | OUTFIT »»»

    		Wanneer de jongeman zijn hand uitsteekt en zichzelf voorstelt verschijnt er een lach op mijn gezicht waarna ik zijn hand schudt. "Aangenaam, mijn naam is Safiya."
          Waar hij mij waarschijnlijk schoonheid noemde om mijn wangen rood te laten kleuren, kreeg hij echter alleen een opgetrokken wenkbrauw als reactie. Als meneer hier de casanova ging uithangen dan had hij de verkeerde voor zich. Ik was niet een giechelend kippetje dat onder de indruk was van ieder woord dat hij zou zeggen en ik merkte dat ik meteen een afstand tussen ons voelde.
          Wellicht dat in een andere situatie — waarschijnlijk een waarin ik veel meer alcohol had gehad — deze aanpak wel had gewerkt, maar ik wist dat ik mezelf te veel aan hem zou gaan irriteren als dit zo door bleef gaan. Ik besloot die gedachten dan ook met hem te delen.
          "Luister," zei ik terwijl ik mezelf rustig tot hem richtte en soepel zijn hand van mijn heup af schoof. "Ik weet dat veel vrouwen hier voor vallen, maar ik leer liever de echte jou kennen." Ik geloofde heus dat dit bij anderen wel werkte. Het was alleen dat ik een band
          Ik hield mijn hooft schuin terwijl ik hem even in mezelf opnam. "Dus aan jou de keuze of je een andere gesprekspartner zoekt of wat over jezelf vertelt, no hard feelings."
          Ergens hoopte ik dat zijn gedrag een facade was om vrouwen voor zich te winnen dan hoe hij echt in elkaar zat. Ik vond het interessanter om te weten wat er verder in hem om ging, dan om het zoveelste meisje te zijn die hij met wat glad gepraat voor zich won.

    When time and life shook hands and said goodbye.




Index RPG Actieve Topics Zoek