OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Rumpel's blik beangstigde mij, waarom moest hij mij zo aankijken terwijl hij in gesprek was met Quinn. Ik balde mijn vuisten en voelde hoe er ijs ontstond. Ik moest mij niet zo op de kast laten jagen door hem, hij genoot van dit moment dat was wel duidelijk. Hij begon te grinniken, 'Ow dearie ik weet wel zeker dat ze je heeft gemist, en...' Hij grinnikte weer even. 'Het was niet mijn schuld maar van wel toen ik, Rumplestiltskin nog eigen macht over eigen lichaam had, nu is hij bijna dood dearie.' Hij keek op een psychopatische manier naar ons twee. 'Maar jullie deel van de deal is volbracht, nu de mijne.' Ik zuchtte opgelucht. Hij keek ons even omstebeurt aan. 'Jo, die blijkbaar mijn dochter zou zijn heeft deze vloek uitgesproken, ze wil mij.' Hij wees even naar zichzelf. 'Gebruiken om jullie allemaal op te sluiten en pijn te doen, alleen.' hij grijnsde. 'Dat ga ik niet doen, haar plan zal niet slagen. Vraag me niet of ik weet hoe je deze vloek kan verbreken want helaas weet ik dat niet.' Ik was letterlijk geschokt bij het horen van dit nieuws. Toen ik opzij keek zag ik ook de verbazing op Quinn's gezicht, toch leek ze zich snel te herstellen. "Dankjewel," en ze maakte uit beleefdheid een kleine buiging naar Rumplestiltskin. Ook ik knikte ter goedkeuring naar Rumple. "Maar betekent dit dat je aan onze kant staat?" vroeg ze nieuwsgierig. Ik was verbaast dat ze deze vraag stelde, maar was wel benieuwd naar het antwoord van Rumplestiltskin. Het was toch duidelijk dat hij alleen maar voor zich zelf koos. Maar het was inderdaad vreemd dat hij ons geen pijn wilde doen. Ik hield wijselijk mijn mond, ik wilde niet dat hij van gedachten zou veranderen. Bovendien vond ik het fijn dat Quinn het woord deed.
















Graham pakte zijn drankje aan en schudde zijn hoofd. "Dat is nou het probleem Regina. Mijn leven is niet zeker hier." Hij leunt wat meer naar voren naar mij toe. "Hades weet altijd waar ik ben en ik denk niet dat hij mij hier een gelukkig leven laat opbouwen." Ik knikte teleurgesteld, ik gunde het hem maar hij had inderdaad gelijk. Ik had hem graag verteld dat ik zijn probleem op kon lossen, maar Hades is voor mij zelfs te sterk. Ik zuchtte "Helaas is er niet voor iedereen een happy ending weggelegd." Ik was gelukkig met Robin, dat wel, maar of ik nou mijn echte happy ending gevonden had? Ik snapte niet waarom het leven soms zo oneerlijk kan zijn. "Je hebt gelijk wat betreft Hades, maar op dit moment verziekt hij je leven niet. Geniet van de fijne momenten, hoe kort ze ook duren, dat is wat ik sinds kort probeer te doen." Wauw Regina, ik kon bijna Artie's baan overnemen. Ik grinnikte om mijzelf en ik bedacht mij dat ik mij sinds tijden niet zo ontspannen had gevoeld.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin
Quinn maakte een buiging voor mij en Elsa knikte alleen maar, dat buigen voor mij was nogal overdreven maarja Quinn was een prinses dus ze deed het waarschijnlijk uit gewoonte. ''Maar betekent dit dat je aan onze kant staat?' vroeg ze nieuwsierig en ik knikte. 'Ja, ik sta voorlopig aan jullie kant.' waarschijnlijk waren ze wel zo slim om te beseffen dat ik niet voor eeuwig aan hun kant stond, tenslotte ben ik nog steeds de dark one en zoals ik wel een vaker zeg never trust the darkness, maar goed voor deze ene keer ben ik te vertrouwen, zolang als het nodig is. Ik grijnsde. 'Wapenstilstand dames?'


Damian Jones/Hook
Mijn vader Captain Hook was zoals altijd weer eens nergens te bekennen vermoedelijk was hij bij zijn vriendin ene Emma Swan, ik had haar nooit gezien, kende haar niet, wist niet hoe ze was maar mijn vader praatte op zich wel veel over haar, aan de ene kant ben ik wel nieuwsierig naar die vrouw die het hart van mijn vader stal, maar aan de andere kant boeit het me ook weer niet en leef ik gewoon mijn eigen leven, hier en daar begroet ik wat vrienden van mij maar zin om te praten heb ik niet, ik loop naar de politie bureau in de hoop daar de Sheriff tegen te komen om hem te vragen of ik bij hem mag werken.
Ik loop de politiebureau in maar in plaats van dat ik de Sheriff zie, zie ik een meisje wezenloos op de grond liggen ik kniel bij haar neer en voel of ze nog een hartslag heeft. 'Meisje de vloer ligt niet echt lekker.' zeg ik droog en ik til haar op, voorzichtig leg ik haar op de bed neer dat in een van de lege cellen staat en leg een deken om haar heen. 'Nou uhm doei dan maar' ik wilde al weer weggaan maar voordat ik de kamertje uit was draaide ik me om en liep ik terug tot bij het opening van de cel. 'Nee, ik kan haar niet zo alleen laten liggen, moet ik haar naar een ziekenhuis brengen?' ik schud mijn hoofd. 'Dadelijk denken ze dat ik iets raars met haar heb gedaan.' O god.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'Dadelijk denken ze dat ik iets raars met haar heb gedaan.' waren de eerste woorden die ik hoorde, langzaam deed ik mijn ogen open, waar had diegene het over. Het was zo te horen een jongen, hem zien kon ik niet want het was nogal vaag om me heen... Na een tijdje kon ik goed om me heen kijken, ik zag een jongen voor me, in de opening van de cel, wacht? Zit ik nou weer in de cel!? Ik snap er echt totaal niets meer van. Ik ga rechtop zitten en kijk de jongen aan, wie was hij, "Hoi..." zei ik langzaam, ook bijna het enige wat ik uit kan brengen, "Wat is er gebeurt?"

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

In de verte hoor ik wat stemmen, verdomme ik wil hieruit. Ugh!
"Laat me eruit!" schreeuw ik en sla tegen de tralies, "Nu!" schreeuw ik zo hard als ik kan. Ze moeten me kunnen horen, The Dark One dan, hij moet me verdomme hieruit laten!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damian Jones/Hook
'Hoi.' hoorde ik iemand zeggen verschrikt keek ik om me heen maar zag al snel dat het meisje wakker was. een kleine 'O' ontsnapte uit mijn mond, wat zou ze van die actie denken. 'Wat is er gebeurt?' vroeg ze, ik werd even rood, ow ik ben ook zo kluns met meisjes. 'Ik, uhm.' ik krabde me even op mijn achterhoofd en keek even naar beneden, daarna keek ik haar aan. 'Ik kwam hier om iets aan de sheriff te vragen, maar ik vond alleen jou hier op de koude grond, dus ik heb je opgetild en op die bed neer gelegd.' zei ik snel achter elkaar. 'Sorry.' fluisterde ik er achteraan, oke ik ben een piraten zoon en dan praat ik zo als een of andere watje tegen een meisje? wat zou ze wel niet van me denken! vast een sukkel die het niet waard is om de zoon van Captain Hook te zijn omdat hij niet eens weet hoe hij zich moet gedragen bij een meisje. 'G-gaat alles goed met je?' vervolgde ik zachtjes.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'O' ik keek de jongen aan, oh was hij niet blij dat ik wakker was ofzo? Toen ik vroeg wat er was gebeurt werd hij even rood, best schattig eigenlijk.. 'Ik, uhm.' de jongen keek naar beneden en daarna weer omhoog, oké... was hij nou zo verlegen? 'Ik kwam hier om iets aan de sheriff te vragen, maar ik vond alleen jou hier op de koude grond, dus ik heb je opgetild en op die bed neer gelegd.' ik doe mijn best om hem te volgen, hij praat snel maargoed. 'Sorry.' fluisterde hij, een kleine glimlach kwam op mijn gezicht, hij was verlegen ofzo... 'G-gaat alles goed met je?' ik knik, "Prima..." is mijn snelle antwoord.
"Hoe heet je?" vraag ik daarna als ik opsta en een beetje naar hem toeloopt, "Ik ben Ariël Sparrow..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damian Jones/Hook
Een klein glimlach kwam op haar gezicht en ik glimlachte even terug.
'Prima,' zei ze als antwoord pp mijn vraag of alles goed ging, ik knikte 'Mooi.' Zei ik zachtjes.
'Hoe heet je?' Vroeg ze, ze stond op en liep naar me toe, verschrikt liep ik een paar passen na achter maar bleef toen staan.
'Mijn naam is Ariel Sparrow.' Sparrow? Daar heb ik eerder van gehoord.
'A-angenaam, ik ben Damian Jones.' Ik onderzocht het meisje even en werd weer even rood toen ik zo naar haar keek.
'Sorry voor mijn gedrag.' Zei ik, en ik glimlachte zwakjes.

[ bericht aangepast op 5 sep 2016 - 21:40 ]

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
De jongen doet geschrokken een stap naar achter, is hij bang?
'A-angenaam, ik ben Damian Jones.' Ooh weer zo'n pirate die geen pirate is...
'Sorry voor mijn gedrag.' ik grijns, "Geeft niet, de meesten, in mijn wereld, doen zo tegen me..." ik doe een stap dichterbij, "Je hoeft niet bang voor me te zijn, ik bijt niet..." een glimlach komt op mijn gezicht, "Ofja, niet zo snel..." zeg ik er nog snel achteraan.
"Dus je bent de zoon van Hook?" vraag ik voor de zekerheid, zometeen is het een normale naam hiero.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damian Jones
Ze grijnsde 'Geeft niet de meeste in mijn wereld doen zo tegen me.' Ze deed een stap dichterbij deze keer bleef ik staan ik glimlachte alleen wat ongemakkelijk. 'Je hoeft niet bang te zijn ik bijt niet.' Ze glimlachte, ze had best een mooie lach. 'Ofja niet zo snel.' Ik moest lachen.
'T is niet dat ik bang ben, ik ben alleen zo onhandig bij vrouwen.' Ik grinnik.
'Dus je bent de zoon van Hook.' Ik knikte. 'Ja dat ben ik, ben jij niet de dochter of in iedergeval familie van Jack Sparrow?' Vroeg ik zachtjes.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'T is niet dat ik bang ben, ik ben alleen zo onhandig bij vrouwen.' dus ik ben ineens een vrouw geworden? Ik dacht dat je pas op je 18de een vrouw was, ik ben toch echt iets jonger, 17, oké verschilt maar een jaar.
'Ja dat ben ik, ben jij niet de dochter of in iedergeval familie van Jack Sparrow?' er verscheen een grijns op mijn gezicht, eindelijk! Eindelijk iemand die mijn vader kende! Yes!
"Ja, Captain Jack Sparrow is mijn vader..." grijns ik, "Dus jouw vader is dus een Pirate die altijd aan land is, das een echte pirate zeg..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Elsa heeft heel de tijd wijs haar mond gehouden waar ik haar dankbaar om was. Als iemand het moest verpesten, zou ik het moeten zijn en niet zij. Rumplestiltskin knikt ja op mijn vraag. 'Ja, ik sta voorlopig aan jullie kant.' ik haal opgelucht adem en er komt een glimlach op mijn gezicht. De angst was weg nu ik wist dat Rumplestiltskin ons NU niks zou doen. Echter moest ik Elsa straks voor hem waarschuwen, want hij koos alleen de kant die voor hem het beste uitpakte. 'Wapenstilstand dames?' vroeg hij waarop ik naar hem knikte. "Wapenstilstand." zeg ik als bevestiging. "Het was prettig zaken te doen met u Rumplestiltskin." met een zachte zucht draaide ik om en liep ik van hem weg. Toen ik uit zicht was liet ik mij via een boom naar beneden glijden. Nu pas drong het tot me door wat ik net allemaal had gedaan. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Regina knikt teleurstellend naar me, waarna ze vervolgens zuchtte. "Helaas is er niet voor iedereen een happy ending weggelegd." Deze woorden had ik nooit uit Regina's mond verwacht. Zij was wel de laatste persoon die dit zou kunnen zeggen, maar dan herinner ik me die dag nog... "Graham, hoe gaat het?" Hades komt het politiebureau binnen en neemt plaats achter mijn bureau. "Hades," begroette ik hem, waarna ik hem een klein knikje gaf. "Ik heb geweldig nieuws!" Hades klonk vrij enthousiast, TE enthousiast. Een tijdje geleden was hij al eens op deze manier binnen gekomen met het nieuws dat Emma een nieuwe vriend had, een piraat. Deze piraat zou door het leven gaan als ene Killian Jones, maar was vrij bekend als Hook. "Kan je je Regina nog herinneren?" ik kijk hem vragend aan. Tuurlijk kon ik me haar nog herinneren. Ik had jaren het bed met haar gedeeld. "Je weet wel, die vrouw die je hart uit je had gerukt en die jou vermoorde toen Emma net haar gevoelens voor je uitte." Ik trok mijn pistool en schoot een aantal keer op Hades, die enkel moest lachen. Hij veegde met zijn hand over de kogelgaten in zijn outfit en deze waren verdwenen. "Regina heeft óók een nieuwe vriend." Ze het dus echter wel zeggen. Samen met Robin was ze het goede pad opgegaan en had ze The Evil Queen achter zich gelaten. "Je hebt gelijk wat betreft Hades, maar op dit moment verziekt hij je leven niet. Geniet van de fijne momenten, hoe kort ze ook duren, dat is wat ik sinds kort probeer te doen." Ik sla mijn ogen neer op de grond en gaf een klein knikje naar Regina. "Misschien moet ik maar weer eens proberen mijn leven hier op te bouwen." gaf ik inderdaad toe. "Enig suggestie waarmee ik kan beginnen?"

---

If no one else will defend the world then I must

Damian Jones
'Ja, Captain Jack Sparrow is mijn vader.' grijnsde ze. 'Dus jouw vader is dus een pirate die altijd aan land is, das een echte pirate zeg.' ik grinnikte.
'Ja klopt, vroeger hield hij van de zee, en was hij altijd op zijn schip, deed hij vaak aan piraterij maar...' ik was even stil. 'Maar sinds hij die Emma kent is hij verandert, en is hij alleen nog maar op land.' ik glimlachte even. 'Maar ooit ben ik captain van mijn eigen schip, ooit zal ik mijn eigen bemanning hebben en ooit zal ik een betere piraat worden dan mijn vader.' oke nu was ik wat meer zelfverzekerder maar goed om de een of andere reden stelde deze meisje mij gerust alsof ik nu de hele wereld aan kan.
'Waar is jou vader eigenlijk als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?' vroeg ik aan haar.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'Ja klopt, vroeger hield hij van de zee, en was hij altijd op zijn schip, deed hij vaak aan piraterij maar...' ik keek Damian even aan, hij deed niet zo verlegen meer... 'Maar sinds hij die Emma kent is hij verandert, en is hij alleen nog maar op land. Maar ooit ben ik captain van mijn eigen schip, ooit zal ik mijn eigen bemanning hebben en ooit zal ik een betere piraat worden dan mijn vader.' ik kijk hem aan, precies, zo mag ik het horen! Nouja, een betere pirate dan Killian Jones is eigenlijk niet zo moeilijk maargoed...
'Waar is jou vader eigenlijk als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?' ik kuch even, "Hij is in het dodenrijk, de anderen waren naar hem toe gegaan, geen idee waarom ik als enige, denk ik, hierheen ben gekomen..." zeg ik, "Dus ja, je mocht zo vrij zijn om het te vragen..." ik glimlach even.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin knikte. 'Ja, ik sta voorlopig aan jullie kant.' Er viel een last van mijn schouders. Ik merkte dat hij dit keer oprecht was, ook al hield ik het woordje 'voorlopig' in gedachten. Hij grijnsde. 'Wapenstilstand dames?' Vanuit mijn ooghoeken zag ik Quinn glimlachen. "Wapenstilstand." zegt ze als bevestiging. "Deal," knik ik als antwoord. "Het was prettig zaken te doen met u Rumplestiltskin." met een zachte zucht draaide ze zich om en liep van hem weg. Ik volgde haar voorbeeld. Voordat we uit zicht waren wierp ik nog een blik achterom, het was en bleef een aparte man. Toen we uit zicht waren liet Quinn zich via een boom naar beneden glijden. Ik hurkte bij haar neer en gaf haar vervolgens een knuffel. "Het is ons gelukt," zei ik blij. Ik liet haar los en zakte achterover in het gras. Mijn blije blik veranderde al snel in een frons. "Jo heeft ons gewoon al die tijd bedrogen. Hoe kan zo'n meisje een vloek als dit uitspreken?" Ik had niet gedacht dat het meisje zo sterk zou zijn.
















Een lange tijd leek Graham in gedachten te zijn. Verwachtingsvol keek ik Graham aan, was mijn speech overtuigend genoeg geweest? Ik staarde hem aan waarop hij zijn ogen neer sloeg, toch gaf hij mij een klein knikje. "Misschien moet ik maar weer eens proberen mijn leven hier op te bouwen." gaf hij inderdaad toe. "Enig suggestie waarmee ik kan beginnen?" Ik glimlachte naar hem, het was mij gelukt hem te overtuigen. Ik dacht even na, "Ik stel je sowieso weer aan tot sheriff van Storybrooke, ik zag dat je daar alweer mee begonnen was? Je vindt het werk leuk toch?" vroeg ik toch een beetje twijfelend. "Het voordeel van deze vloek is dat er mensen uit verschillende werelden in Storybrooke terecht zijn gekomen. Ik zou zeggen verken de stad, leer nieuwe mensen kennen en geniet." glimlachte ik. Ik pakte zijn hand en kneep er bemoedigend in.

---

When you believe your dreams come true

Elsa hurkte naast mij neer en gaf mij een knuffel, toen ook zij uit het zicht van Rumplestiltskin was verdwenen. "Het is ons gelukt," zei ze blij. Ze liet mij los en zakte achterover in het gras. Het was ons inderdaad gelukt, maar wat was nu het plan? We wisten wie de vloek had uitgesproken, maar nu? "Jo heeft ons gewoon al die tijd bedrogen. Hoe kan zo'n meisje een vloek als dit uitspreken?" De opmerking van Elsa zette mij inderdaad aan het denken en ik wist niet hoe Jo in staat was geweest dit te doen en ik had al helemaal geen idee hoe ze het überhaupt had geflikt. "Het is ons inderdaad gelukt." glimlach ik naar Elsa. "Maar wat nu?" vraag ik haar. "We weten wie de vloek heeft uitgesproken, maar voor de rest weten wij helemaal niks. Hoe moeten we nu verder?" ik stond langzaam weer op en rekte mijn rug even. Zo'n boomstam was helemaal niet comfortabel. "Wat dacht je ervan als we die Jo eens zouden opzoeken?" zeg ik met een grijns. "Ik heb met haar nog een appeltje te schillen." ik moest in mezelf even grinniken. Appels, het was een familie dingetje. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Een glimlach verscheen op het gezicht van Regina, terwijl ze even moest nadenken. "Ik stel je sowieso weer aan tot sheriff van Storybrooke, ik zag dat je daar alweer mee begonnen was? Je vindt het werk leuk toch?" de vraag leek twijfelend uit haar mond te komen. Ik gaf een kort knikje. "Het voordeel van deze vloek is dat er mensen uit verschillende werelden in Storybrooke terecht zijn gekomen. Ik zou zeggen verken de stad, leer nieuwe mensen kennen en geniet." glimlachte ze. Ze pakte mijn hand en kneep er bemoedigend in. Ik dronk mijn drankje op en zette het glas terug op tafel. "Bedankt voor dit gesprek Regina. Het dringt nu pas echt tot me door dat je echt bent veranderd, in positieve zin." Ik stond op en legde geld op de tafel voor de rekening. "Zal ik je naar huis brengen?" bied ik haar aan.

---

If no one else will defend the world then I must

Damian Jones
Ze kuchte even. 'Hij is in het dodenrijk, de anderen waren naar hem toe gegaan, geen idee waarom ik als enige, denk ik, hierheen ben gekomen..' zei ze. 'Dusja, je mocht zo vrij zijn om het te vragen.' ze glimlachte, ik glimlachte terug toen bedacht ik me ineens dat ik eigenlijk helemaal niet had gevragen wat er was gebeurd dat ze even bewusteloos was. 'Misschien echt een stomme vraag en waarschijnlijk gaat het me niet eens aan.' stamel ik even. 'Maar wat is er gebeurd dat je bewusteloos op de vloer lag?'


Rumplestiltskin
Ik hoorde Jo vaag iets roepen, ik keek de dames even na tot ze uit het zicht waren en verdween daarna mijn huis weer in gelijk liep ik naar de kerkers toe waar ik Jo had opgesloten, woedend maakte ik de deur open en stamdelde ik de trap af. 'Ik was bezig!' ik ging bij de tralies staan en keek haar aan. 'Je hebt geluk dat ze je niet gehoord hadden!' ik grijnsde. 'Wel dearie, als ze terug komen wil ik ze misschien wel jou mooie cel laten zien, want ja ze weten immers dat jij het was.' mijn handen sloten om de tralies en een brede gemene grijns verscheen. 'Je plan zal niet slagen.'