OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Gelukkig stopte hij de spreuk snel en gaf mijn herinneringen terug, gelukkig... . 'Vertel het me.' zei hij op een dwingende toon. 'En misschien laat ik jou wel leven.' ik trek een wenkbrauw omhoog, "Het gaat voor mij niet omdat ik bang ben om te sterven..." zeg ik meteen, op dit moment heb ik gemengde gevoelens, een is machtig, omdat ik iets weet wat hij niet weet, de andere is zwakte, omdat hij me zo kan vermoorden of pijn kan doen.
"Kijk het leuke is," begin ik met een grijns, "Als ik het aan je vertel dan vermoord je me, want je hebt dan je info gekregen en dan boeit mijn leven niet meer, dus misschien houd ik het maar voor me en wacht tot je met een goede deal komt..." ik kijk hem vals aan, aan de ene kant onzeker, hij kan me ook gaan bedreigen in plaats van een deal maargoed.
Ik merk dat mijn zus er weer eens mee komt bemoeien, verdomme waarom wil ze er altijd bij zijn? "Laat het nou eens!" zeg ik boos en kijk haar aan, "Ga terug naar boven of ga naar je geliefde Hendrik, maar bemoei je nu een keertje niet met mijn zaken!" ik kijk haar kwaad aan, En met haar erbij ga ik het zeker nooit vertellen... laat ik The Dark One met magie horen in zijn hoofd.

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 19:22 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

'Het gaat voor mij niet omdat ik bang ben om te sterven..' zei ze. 'Kijk het leuke is,' begon ze met een grijns ik rolde even met mijn ogen. 'Als ik het aan je vertel dan vermoord je me, want je hebt dan je info gekregen en dan boeit mijn leven niet meer, dus misschien houd ik het maar voor me en wacht tot je met een goede deal komt...' ze keek me vals aan maar toch zag ik ook wat onzekerheid, ik grijnsde alleen maar. Ik merkte dat er nog iemand binnen kwam en ik draaide me naar diegene om. Nadat Jo uit was gepraat tegen haar liep ik dreigend naar het meisje toe onderzoekend keek ik haar aan, wie moest dit nou weer voorstellen?
'En jij bent?' vroeg ik, langzaam liep ik weer naar Jo beide in de gaten houden en ook klaar om met Jo te verdwijnen als zei niet zelf weg zou gaan.

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

'Spelen met Hendrik, doe je best. Ik wilde alleen weten of je zo nog niet dood zou zijn.' Ik keek naar de man, 'Emily Jamy Gold.' Ik keek naar Jo, 'als jij bijna dood gaat denk dan aan dit gesprek toen ik naar beneden kwam.' Ik liep achteruit een paar treden op, die man leek angstaanjagend op iemand die ik kende... Ik liep weer een paar treden op, 'blijf vooral in leven Jo... Ik maak alvast eten voor vanavond...' Ik wist niet waarom ik dat zei, ik had het in mijn hoofd. Ik kon niks bedenken, ik was verdwaasd... Opgestopt... Misschien nog een keer mijn boek lezen?

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 19:45 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

"Heb jij al iets?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, ik verzamel alle boeken die er mee te maken kunnen hebben, maar ene boek over deze specifieke vloek kan ik nog niet vinden." beantwoorde ik haar vraag. Ik keek even of zij al iets had, maar ze had maar één boek. "Heb jij al iets gevonden? Wat is dat boek dat je daar hebt?" vroeg ik haar. Ik liep naar Quinn toe en liet haar mijn boeken zien. "De geheimen van dark magic, vloeken in alle soorten en maten," somde ik op en liet de overige boeken zien. "Misschien dat er iets qua info in staat, iets dat in de buurt komt." zei ik hoopvol. Ik nam plaats aan één van de tafels en begon de boeken te lezen.

---

When you believe your dreams come true

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

'Emily Jamy Gold.' nadat ze nog wat zei tegen het meisje liep ze achteruit een paar treden op. Ik keek even naar het meisje en daarna naar die ene Emily.
Ik wees ze omstebeurt even aan. 'Jullie zijn familie?'' ik lachte even. 'Wacht, jij bent dan zeker ook de dochter van Rumplestiltskin?' mijn lach werd harder en krankzinniger en weer keek ik ze aan. 'Dit is echt gewoon grappig.' dochters van Rumplestiltskin, mijn kinderen tenminste van de man waar ik nu inzit.
'Jullie verdienen beide die achternaam niet.' even keek ik naar het meisje en daarna weer naar Emily. 'Waarom denken jullie dat.'

Al die tijd had Graham mij met een neutraal blik aangestaard. Nadat ik mijn verhaal had gedaan bleef hij nog even stil, maar knikte met een serieus blik. ik gaf een kort knikje. "Veranderd?" zegt hij vervolgens met een klein spottend lachje. Ik zie hoe hij mij bestudeert en kijk toe hoe hij zijn handen in zijn zakken stopt. "Je had alle recht om mij te vermoorden Regina." zegt hij dan. Ik schudde langzaam mijn hoofd. "Alleen had je het eerder moeten doen." zegt hij erachter aan. "Jij hebt mijn hart niet verpulverd, maar gebroken," zeg hij na een korte stilte. "En niet alleen mijn hart, maar ook die van Emma." Hij schud zijn hoofd. "Wat heeft ze je ooit aangedaan?" een zwak glimlachje kwam op zijn gezicht. Mijn ogen werden groot bij het horen van die ene zin. Ik draai mij om, om zijn blik te ontwijken en mijzelf bij elkaar te rapen. Langzaam draai ik mij weer om en zet een klein glimlach op. "Emma en ik zijn vrienden nu, soort van." mompelde ik er achteraan. "Er is veel gebeurd in de tijd dat jij weg bent geweest sheriff, heel veel." Ik schudde langzaam mijn hoofd en herbeleef al mijn herinneringen weer opnieuw. Ik zou altijd the Evil Queen voor hem blijven, ik wist dat ik het voorgoed verpest had. Hij nam het mij niet kwalijk dat ik hem vermoord had, maar wel de pijn die ik hem en anderen had aangedaan. En dat maakte alles zoveel erger. Nog nooit in mijn leven had ik zoveel schuldgevoelens gehad als nu. "Wat kan ik doen om het goed te maken?" Het was haast lachwekkend hoe wanhopig ik nu klonk, maar tot mijn verbazing meende ik het echt.

---

When you believe your dreams come true

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

'En waarom niet dan, ik ben nog altijd sterk hoor. Misschien niet zo sterk als mijn vader, maar ik zou alles doen om hem trots te maken.' Ik keek de man arrogant aan terwijl ik nog even moest doornemen wat ik net gezegd heb, ik wou het liefste dat tenminste iemand op mij trots was. Ik heb de laatste tijd voor Jo gezorgd, nou gezorgd. Jo is nog altijd zoals ze is geweest. Dus verwacht niet al te veel. 'Mag ik weten waarom u dit zegt?'

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 20:17 ]

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Moon Hood

Ik loop terug naar de winkel van Gold. Wie weet kan ik iets anders aanbieden aan Jo, om alsnog dat drankje te kunnen bemachtigen.
Ik slof naar binnen en zie daar Jo, Jamy(het meisje dat haar vriend had voorgesteld), en Gold. 'Oh een familie reünie,' zeg ik sarcastisch. Dan besef ik dat Rumple misschien weet wie ons vervloekt heeft.
'Hey, Gold,' zeg ik terwijl ik naar mijn nagels kijk. 'Weet jij wie ons vervloekt heeft? Ik vind het namelijk nogal klote.'

Fire Blanchard

Ik maak een gebaar met mijn handen dat ik het ook niet weet. 'Nog maar één dag in deze stad,' zeg ik zacht tegen mezelf. En er zijn nu al aardbevingen. Dat gaat lekker.'

---

Never grow up, it's a trap.

Rumplestiltskin
Ik wilde antwoord geven op Emily vraag maar ik hoorde de deur open gaan waardoor ik nu naar de vrouw keek die binnenkwam.
'Oh een familie reünie,' zei ze sarcastisch. 'Ow echt komt nu heel storybrooke binnen hier? En net dat ik zo goed bezig was met me terug komst geheim te houden.' Fijn dit van die bemoeials.
'Hey Gold,' begon het meisje. 'Weet jij wie ons verbloekt heeft ik vind het namelijk nogal klote.' Ik rolde met mijn ogen wat kan mij dat nou weer schelen. 'Ten eerste noem me geen mr.Gold dat ben ik namelijk niet meer.' Siste ik. 'En ik heb geen idee wie deze vloek heeft uitgesproken... ik was met andere dingen bezig...' ik grijnsde even.

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

'O wacht meneer, laat mij maar.' Ik loop op haar af en glimlach. 'Eeehm, doei.' En van het ene moment verdwijnt het meisje op een stoel bij granny's. Dat wist ik, ik heb haar daar heen gestuurd. 'Goed, waar waren we.' Ik heb nou eenmaal het spreukenboek van Hendrik geleend. Het-boek-met-duizend-verboden-spreuken. Nou, volgens hem waren het wel meer dan duizend. Alleen dat maakte het niet uit. 'Nu mag u weer. En u gaat niet weg, bent u... Meneer Gold... Vader van Jo en mij.'

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Ik volg het gesprek van The Dark One en Emily rustig. Wauw, ze wist ook niet wie het was? Wow...
'Oh een familie reünie,' ik hoor iemand binnenkomen, oh Moon... 'Ow echt komt nu heel storybrooke binnen hier? En net dat ik zo goed bezig was met me terug komst geheim te houden.' ik grinnik, "Yap..." zeg ik snel.
'Hey Gold,' oh wauw, ze is echt een verpester! 'Weet jij wie ons verbloekt heeft ik vind het namelijk nogal klote.' ik laat een kleine glimlach zien, tja, dat was ik dus! 'Ten eerste noem me geen mr.Gold dat ben ik namelijk niet meer.' En hij kon dus geen geheimen bewaren! 'En ik heb geen idee wie deze vloek heeft uitgesproken... ik was met andere dingen bezig...'
'O wacht meneer, laat mij maar.' Emily loopt maar Moon toe en tovert haar weg, 'Goed, waar waren we.' ik draai met mijn ogen, wauw... 'Nu mag u weer. En u gaat niet weg, bent u... Meneer Gold... Vader van Jo en mij.' Nee joh, je meent het!? Niet aan gedacht! Ik wist nog niet dat hij mijn vader was... Wow! Wat een verrasing... Denk ik sarcastisch. Soms kon ik me zo irriteren aan haar.
"Ik weet wel waar we waren..." ik kijk haar neutraal aan, "Dat jij naar boven ging omdat we, The Dark One en ik, nog wat moeten afhandelen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Elsa schud met haar hoofd als antwoord op mijn vraag. "Nee, ik verzamel alle boeken die er mee te maken kunnen hebben, maar ene boek over deze specifieke vloek kan ik nog niet vinden." beantwoorde ze mijn vraag. Ik zie dat Elsa naar mij kijkt en ik schaam me dat ik nog maar één boek gevonden heb. "Heb jij al iets gevonden? Wat is dat boek dat je daar hebt?" vroeg ze aan mij. Ze kwam mijn kant oplopen en ik las de titel van mijn boek nog een keer. "De geschiedenis van Storybrooke'. Elsa was naast mij komen staan en liet een aantal van haar boeken zien. "De geheimen van dark magic, vloeken in alle soorten en maten, Misschien dat er iets qua info in staat, iets dat in de buurt komt." aan de stem van Elsa hoor ik dat ze echt de oplossing wilt vinden, maar om eerlijk te zijn bevalt het me hier aardig. Met het enkele boek wat ik nu heb ga ik ook zitten en blader ik door de bladzijdes heen. Al gauw kom ik aan bij een hoofdstuk genaamd. 'En ze leefde niet lang meer...' wat naar om te lezen. Ik zie foto's van personen erbij staan en een klein verhaaltje erbij. Mijn ogen vallen op twee personen, Cora Mills en Graham Humbert. Mijn grootmoeder stond hierin en de sheriff die ons bijna had aangehouden. "Elsa, moet je dit eens zien." ik schuif het boek haar kant op en wijs enkel de sheriff aan. "Was dit niet die Sheriff van net? Moet je de titel eens lezen van dit hoofdstuk." Dit alles had niks met de vloek te maken, maar het was toch iets aparts. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Ik zie nog net de ogen van Regina groter worden bij mijn zin. 'Wat heeft ze jou ooit misdaan?' herhaal ik de zin in mijn hoofd. Regina draait zichzelf snel om. Was dit een gevoelig onderwerp? Na opnieuw een kleine stilte draaide Regina zich weer terug naar mij. Ze zette een kleine glimlach op, maar ik wist nou niet of die echt oprecht was. "Emma en ik zijn vrienden nu, soort van." mompelde ze. "Er is veel gebeurd in de tijd dat jij weg bent geweest sheriff, heel veel." Dat er veel gebeurd was hoefde ze mij niet te vertellen. Hades had me van alles op de hoogte gehouden. Hij vond het wel fijn om me te kwellen met mijn gevoelens voor Emma. "Wat kan ik doen om het goed te maken?" ik wist dat dit een laatste poging van Regina zou zijn om het goed te maken tussen ons. "Je kan beginnen met uit te leggen, waarom ik terug ben hier." zeg ik met nog steeds een serieuze blik. Nog steeds had ik weinig emoties getoond dit gesprek.

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 23:36 ]

---

If no one else will defend the world then I must

"De geschiedenis van Storybrooke'. Las Quinn voor, het klonk interessant maar ik snapte niet zo goed wat dat met de vloek te maken had. Quinn neemt tegen over mij plaats en bladert door de bladzijdes van haar boek heen. Ik klapte mijn boek dicht en ging met de volgende verder. "Elsa, moet je dit eens zien." Mijn ogen schoten omhoog en keken Quinn aan, had ze iets gevonden? Ze schuift het boek mijn kant op en wijst een bepaalde foto aan. "Was dit niet die Sheriff van net? Moet je de titel eens lezen van dit hoofdstuk." Ik bestudeerde de foto en kwam inderdaad tot de conclusie dat het de sheriff was. Ik knikte ter bevestiging "Ja, dat is hem." Vervolgens las ik de titel van het hoofdstuk, En ze leefde niet lang meer... "Hmmm, dat klinkt niet echt positief. Betekent dit dat hij niet zo lang meer te leven heeft?" Ik keek Quinn vragend aan. "En is dit familie van jou?" Ik wees naar de foto die op de andere pagina stond.

---

When you believe your dreams come true

Rumplestiltskin

'O wacht meneer, laat mij maar,' ze liep op dat ander meisje af. 'Eehm doei.' ineens verdwijnt het meisje waar ze nu is geen idee maar dat boeit me niet, stiekem heel stiekem mag ik die twee meiden wel alleen dat laat ik natuurlijk niet weten mensen zouden dan gelijk weten dat the dark one een levend zwakke plek heeft of zo iets. ''Goed waar waren we.' ik keek haar even onderzoekend aan. 'Nu mag u weer. En u gaat niet weg, bent u...Meneer Gold... Vader van Jo en mij.' ah Jo heette dus dat andere meisje oke weten we ook weer.
'Zoals ik al tegen dat ander meisje zei, ik heet geen meneer Gold, niet meer althans.' ik zuchtte even. 'En blijkbaar heb ik dus echt dochters aangezien jij ook al denkt dat ik jullie vader ben.' ik kijk ze even omstebeurt aan maar voordat ik verder wilde gaan begon Jo.
'Ik weet wel waar we waren.. Dat jij naar boven ging omdat we, The Dark One en ik, nog wat moeten afhandelen..' zei ze ik wende me naar Emily en liep naar haar toe twijfelend legde ik mijn handen even op haar schouders, ow ik ben hier zo slecht in, ik ben The Dark One niet een of andere vader, wat doe ik hier? waarom ben ik niet bezig met plannen te maken om al die levens hier te verwoesten. Wel dat komt nog wel ik moet eerst zorgen dat ik de volledige macht over dit lichaam heb al die bepaalde rot zwaktes zitten nog in de weg.
'Weet je wat Emily waarom ga jij niet even weg, dan.' ik knik even naar Jo. 'Praat ik even met je zus, zusje, en dan praten we later wel bij.' ik grijnsde, o god dat klonk nog wel beetje te oude Rumplestiltskin achtig.
Ik liep gelijk naar Jo toe, pakte haar pols vast, zwarte mist omhulde ons en we verdwenen, even later verschenen we in mijn huis.

[ bericht aangepast op 30 aug 2016 - 23:57 ]

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Er verschijnt een extreem grote grijns als The Dark One doet als een vader, je ziet dat hij dit verschrikkelijk vond en daarom vond ik het geweldig.
'Weet je wat Emily waarom ga jij niet even weg, dan.' ik pers mijn lippen op elkaar om niet in lachen uit te barsten. 'Praat ik even met je zus, zusje, en dan praten we later wel bij.' oké te veel moeite! Er kwam nog een grotere grijns op mijn gezicht die verdween toe The Dark One naar me toe liep, mijn pols vastpakte en ons liet verdwijnen. Ik keek om me heen, huis...
"Is het jouw huis?" vraag ik nieuwsgierig terwijl ik mijn pols lostrek uit zijn greep, "En wees blij, ik noem je in ieder geval Dark One en Emily Gold of vader..." ik grijns, "Waarom zijn we hier?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]