Elsa 'Queen of Arendelle'
“The Cold Never Bothered Me Anyway”.
"Nee, nee NEE!" schreeuwde Quinn. Met haar vuurballen probeerde ze het ijs te laten smelten, maar wanneer het verdwijnt komt het al snel weer terug. Ik kijk haar smekend aan. Na een tijdje veranderde het blik in Quinn's ogen, ze besefte dat ze mij niet zou kunnen redden. Vervolgens rende ze naar Jo en greep haar beet waarna ze samen met haar de winkel uit verdween door middel van magie. Nu ik helemaal alleen was kon ik mij focussen op mij krachten, ik kon niemand meer pijn doen behalve mij zelf en dat stelde mij gerust. De sneeuwstorm begon af te nemen en de ijspegels verdwenen. Ik sloot mijn ogen en bereidde mij voor op het moment dat ik helemaal bevroren zou zijn. Toen het ijs tot mijn keel kwam werd ademhalen steeds moeilijker, gek genoeg maakte het mij niets meer uit. Ik hoopte dat Quinn met een oplossing zou komen, maar ik was in ieder geval blij dat ik haar gekend had. Ook al was het maar voor een korte tijd. Net voordat het ijs mij compleet bevroren had besefte ik dat het Rumplestiltskin was, die dit had gedaan. Daarom wilde hij mijn ijs hebben. Gelukkig had hij alleen maar een geheim van Quinn, hier kon hij niet zoveel mee aanrichten. Ik wilde mijn theorie nog verder uitdenken, maar plotseling werd alles zwart...
Regina Mills 'The Evil Queen'
“The Evil Queen is inside me, always trying to get out”
Graham keek mij verbaast aan, maar onderbrak mijn verhaal niet. Hij keek mij diep in de ogen aan en ik wist wat hij nu ging vragen. "Wie is die Daniël?" klonk het nieuwsgierig uit zijn mond. Ik had Daniël altijd voor hem verborgen weten te houden, maar nu kon ik er niet onderuit komen. Ach hij wist nu bijna alles, dus kon dit er ook wel bij. "Daniël is..." begin ik, maar ik word onderbroken door een geluid dat vanaf boven komt. Vragend kijkt Graham mij aan en rent gelijk door naar de trap, zo snel als ik kan op mijn hakken ren ik achter hem aan. "Het komt uit je kamer," fluistert hij naar mij, ik knik verbaast. Wie was er zo brutaal om in mijn huis in te breken? Ik volg Graham die zachtjes de trap op rent en zijn pistool trek, ik blijf op gepaste afstand achter hem. Natuurlijk heb ik mijn magie, maar ik laat liever de sheriff het werk doen. Ik wil Graham niet beledigen. Zachtjes loopt Graham naar de deur toe en met zijn voet trapt hij deze open waarna hij zijn pistool op de persoon in de kamer richt. "Gold?" zegt hij verrassend. "Wat doe je in de kamer van Regina?" Ik was op de gang blijven wachten en luisterde naar het gesprek. Ik was geschokt dat het Rumple bleek te zijn. Niet dat ik hem ooit vertrouwd had, maar na wat we allemaal hebben meegemaakt de laatste jaren konden we toch zeker spreken van een zaken relatie? Hij was daarnaast ook de opa van Henry. Als hij iets nodig was kon hij er toch gewoon om vragen? Ik liep mijn kamer binnen, waar de twee mannen tegenover elkaar stonden. 'Het is Rumplestiltskin, en, ik kom iets terug pakken wat van mij is.' Ik zag nog net hoe hij een flesje liet verdwijnen. Mijn ogen werden groot van schrik. Niet dat flesje, dat was niet voor hem bestemd. Snel trok ik mijn gezicht in de plooi, hij mocht niet weten dat dat flesje een belangrijke waarde had voor mij. "Rumple, wat doe jij hier?" Klonk het scherp uit mijn mond. Ik zette mijn handen in mijn zij. "Ik heb je niet uitgenodigd, dus ik wil dat je mijn huis verlaat." Het liefst was ik nu met een vuurbal op he afgelopen en had ik hem mijn huis uitgetrapt. Maar ik moest mijzelf tegenover Graham bewijzen dat ik daadwerkelijk veranderd was. Ik had wel door dat er iets mis was met hem. Dit was niet de Gold van Storybrooke, nee dit was de oude Rumplestiltskin. En die was veel gevaarlijker, ik was benieuwd of hij zich nog iets herinnerde van zijn leven als Gold. Wat ik wel wist was dat ik vanaf nu altijd op mijn hoede zou moeten blijven, hij zou nog wel eens een nieuwe vijand van Storybrooke kunnen worden. Zonder de menselijke grenzen, want het is een monster.
When you believe your dreams come true
