Quizlet High School || 2 - Speeltopics

Dit topic gebruiken we nog niet, alleen als de eerste niet meer kan.

---

Never grow up, it's a trap.

(kan jij ook reageren voor Gabriel?)

(ik ga zo een stukje schrijven, maar mag ik een samenvatting?)

Lisadragonrider schreef:
(ik ga zo een stukje schrijven, maar mag ik een samenvatting?)

(Het spijt me, maar ik volg enkel de posts als het over mij gaat... Sorry!)

Cat

Ha. Mijn stem weg toveren. Slim bedacht hoor, Rumple. Heel slim. Behalve dat ik twéé stemmen heb, in plaats van een. Net zoals ik twee harten heb, een mensenhart, en een kattenhart. En van een magische kat kan niemand iets stelen, zelfs de Dark One niet. Ik was dus niet echt in levensgevaar. Ik moet toegeven, dat ik het geestenmeisje bewonderde. Ik stootte haar even aan en stak even mijn duim op, ook al had ze twee mensen vermoordt.
Toen mijn stem gestolen werd, voelde ik me net even Ariël van The Little Mermaid. Maar als hij denkt dat ik me zomaar gewonnen geef, heeft hij het mis.
Ik zie dat mister Sixpack hetzelfde denkt.
Goh, over één ding denken we toch hetzelfde. Wie had dat gedacht. Ik probeerde wat te zegen, maar het lukt niet. Ik maak een soort gorgelend geluid. De directrice kijkt me aan of ik helemaal geschift ben, maar dat kan me op dat moment niets stelen. Ik klap jammerend zacht twee keer tegen mijn keel. Hopelijk begrijpt iemand me. Ik probeer weer te seinen naar de directrice, maar ze snapt me nog steeds niet.
Dan sein ik naar mister Sicpack. Hopelijk snapt hij me wel, anders ben ik echt verloren.

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 13:30 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Lisadragonrider schreef:
(ik ga zo een stukje schrijven, maar mag ik een samenvatting?)

Rumple heeft Cats stem gestolen, en Jo's hart. Maar dat heeft Dominique weer teruggegeven.
Levi is boos op Rumple.De directrice snapt er geen reet meer van.

---

Never grow up, it's a trap.

Gentil schreef:
(kan jij ook reageren voor Gabriel?)

Sorry ja, ik had eerst een probleem moeten oplossen, ik ga reageren
als je me verteld waar we zijn met de directrice

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

BastetCat schreef:
(...)

Rumple heeft Cats stem gestolen, en Jo's hart. Maar dat heeft Dominique weer teruggegeven.
Levi is boos op Rumple.De directrice
snapt er geen reet meer van.

Dankje!

BastetCat schreef:
(...)

Rumple heeft Cats stem gestolen, en Jo's hart. Maar dat heeft Dominique weer teruggegeven.
Levi is boos op Rumple.De directrice snapt er geen reet meer van.

Rumple heeft Levi's hart ook gejat haha

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Rivailles schreef:
(...)

Rumple heeft Levi's hart ook gejat haha

Sharell (spellingscorectie), Rumple had het hart van Jo niet bij zich, hij had het verstopt...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

shairell schreef:
(...)

Sorry ja, ik had eerst een probleem moeten oplossen, ik ga reageren
als je me verteld waar we zijn met de directrice

De directrice is alweer vertrokken, maar we hebben de lessenroosters gekregen. Enkele lessen hebben we gemist. We zitten nog allebei in de bureau.

Dus had hij het hart van Levi?

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

shairell schreef:
Dus had hij het hart van Levi?

Yess

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Gabrielle ''Gabriel'' Red Ik ben het heksje van de nachtelijke klokkentoren (talking to Rachel)

Ik kreeg een gekrabbeld lesrooster en een excuses dat ze weg moest, heerlijk de mensheid hier, ik zit denk ik toch liever bij de padden en schilpadden thuis. Met mijn moeder die me kan waarschuwen voor gevaarlijke dingen en mensen, of kan vergiftigen. Ik grinnik bij de gedachten aan thuis, een heerlijk warm bed, lekker zachte kussens en verse appeltaart met een vleugje citroen of wat dan ook, misschien nog er een filmpje bij en dan heb ik de heerlijkste tijd van mijn leven. Ik hou nou eenmaal van thuis, hoe dan ook kan je me niet van de gedachten afhalen dat ik liever terug wil, maar mijn moeder accepteert me niet als ik niet volledig heks terug kom. Dan zit ik voor de rest van mijn leven met een schuldgevoel, en zonder moeder denk ik. Ik zucht en doe mijn rooster in mijn tas. 'Ik ga naar buiten, luchtje scheppen', zeg ik droog terwijl ik wegloop. Ik doe de deur open en zie de directrice, een man en nog een man& een meisje die aan haar keel zit. Ik loop op haar af en tik op haar schouder. 'Doe met je vingers het nummer dat goed is, goed?' Ik hoop dat ze nu knikt, en dat ik het goed geraden heb wat er met haar aan de hand is. 'nummer 1, Stik je?' Ik kijk haar schuin aan. 'Nummer twee doet je keel pijn?' Ik kijk nog eens goed en weet het dan ineens. 'Is je stem gestolen?'

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 14:57 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"

'Dan had je maar niet zo als een verwend nest moeten gedragen dan was het makkelijker geweest om je op te voeden!' ik keek hem aan, gelukkig had hij mijn hart, anders had het veel pijn gedaan. Hij gooide me naar achter en met magie tilde hij me op om me vervolgens hard tegen de muur aan te slaan. Op dat moment werd alles zwart...

Ik voelde dat ik vast zat, ik keek geschrokken om me heen, ik lag nog steeds op de plek waar ik was gevallen, maar geen Rumple. Ik bonkte met mijn hoofd tegen de muur, een grote pijn scheut ging door me heen, ik wou met mijn hand naar mijn hoofd maar merkte dat het kon, ik zat vast gebonden. Kon niets zeggen omdat mijn mond was 'afgesloten'. Ik keek om me heen, het was met magie gedaan sowieso. Ik mompelde wat en het doek voor mijn mond verdween, handig als je magie hebt. Ik keek naar de touwen, lastiger maar niet onmogelijk... Ik mompelde weer wat, het deed pijn, ik moest goed nadenken maar daar kreeg ik veel hoofdpijn van. Ik denk dat ik ongeveer 5 minuten bezig was toen het touw eindelijk verdween. Ik keek om me heen en stond langzaam op, meteen zakte ik weer door mijn benen, wat was er gebeurt? Ik keek naar mijn arm, Rotkind, toen kreeg ik alles weer binnen, het gevecht.... mijn arm was erg rood door het bloed en omdat er natuurlijk in was gesneden. Het prikte verschrikkelijk. Dat zou een groot litteken worden. Weer stond ik op maar hield me meteen vast aan de tafel, langzaam liep ik naar de deur. Ik pakte de deur klink vast en deed hem omlaag, "Nog even doorzetten... "zeg ik tegen mezelf als ik verschrikkelijk draaierig word, ik moet hier weg, als hij me hier vind, wie weet wat er dan gaat gebeuren. Ik doe de deur open en kom in een andere kamer, ik strompel even, val bijna, pak snel een stoel en val met de stoel op me weer op de grond. Ik vloek even in mezelf als ik het gevoel heb dat mijn botten gebroken zijn. Sta dan weer op en strompel als een zombie naar de volgende deur.
Ik doe hem open en voel de koele wind van buiten, ik kijk vooruit en zie dat het de voordeur was, daar zie ik Rumple, Levi, Dominique, Cat, de directrice en nog een onbekend meisje staan. Ik wou naar Cat gaan schreeuwen maar merkte dat mijn stem nogal schor was. Ik keek nog een keer om me heen, alles begon te draaien en ik hield het niet meer. Met een gil viel ik op de grond terwijl de wereld om me heen nog steeds aan het draaien was.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Cat

' Is je stem gestolen?' vraagt ze. Hevig knik ik ja en steek ik drie vingers op. Plotseling zie ik Jo lopen. Ze ziet eruit als een geest, met haar bleke huid. 'Ze gaat out!' wil ik roepen, maar ik heb geen stem. Jo gilt en valt neer. Ik ren op haar af.
Redt het alsjeblieft, denk ik vurig. Je bent sterk Jo. Je moet het redden.
Dan valt me iets op op haar arm. 'Rotkind' staat er ruw in gekerfd. Ik sla mijn hand voor mijn mond; die Rumple is VEEL te ver gegaan. Ik kijk woedend naar Rumplestitskin; het kan me even niets schelen of het mijn hart of mijn leven kost, hij moet weten hoe ik over hem denk. Ik weet niet waarom, maar ik geef om Jo, ook al ken ik haar nog heel kort. Ik wil dat ze het overleefd.
Ik zwaai met mijn handen naar de directrice, om te seinen dat we hulp nodig hebben.
Alsjeblieft, denk ik, God, ik geloof niet in u, maar als u bestaat, laat Jo dan leven. En geef mijn stem terug. Oh ja, en geef mij een AppleWatch voor kerstmis. Amen.
Ik besef opeens iets. Misschien bestaat er niet één god, maar meerdere. Zeus, Athena, Hades; die goden.
Ik denk nog voordat de directrice aankomt snel: Zeus, alsjeblieft, laat Jo leven. Alsjeblieft.

---

Never grow up, it's a trap.