Dit topic gebruiken we nog niet, alleen als de eerste niet meer kan.
Never grow up, it's a trap.
Quizlet High School || 2 - Speeltopics
-
14 juli 2016 - 20:38
19 juli 2016 - 18:51
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & Annoyed
× Mentions: Cat & Earlinde
Vanuit mijn ooghoeken zie ik Jo verdwijnen. Het verbaast me enigszins dat ze zowaar naar mijn bevel luistert. De klap op haar hoofd moet wel heel hevig zijn geweest. Ik loop door, maar voordat ik de ingang heb bereikt, begint iemand achter me te praten.
'Hé Sixpack. Ja, dat probleempje met mijn stem is weer opgelost.'
Jammer, het was anders wel lekker rustig. Ik blijf staan en zucht.
'Ik heb hier geen tijd voor.'
Ze negeert het alleen en begint een heel verhaal tegen me op te hangen.
'Met alle respect, Mister Spierbal, maar ik ga niet weg. Rumple kiest vaak en graag de zwakke uit, en dat ben ik niet. Niet dat zij zwak is, maar het was op zo'n onverwacht moment dat zelfs Hercules niks zou kunnen doen. Maar nu is iedereen waakzaam.'
Dit is het moment waarop ik mijn geduld begin te verliezen. Ik sta hier verdomme met een leerling in mijn armen, die in levensgevaar verkeerd, als ze al niet dood is. Ziet ze dan niet dat ik geen tijd heb voor haar verhaal? Ik begin maar gewoon weer verder te lopen. Als ze verder wilt discussiëren, loopt ze maar mee.
'Luister Levi, ik weet niet wat voor een leven jij wilt, maar ik wil geen opgejaagd leven. Als ik nu wegren heb ik dat. En ik heb eerlijk gezegd al genoeg weggerend. Altijd als ik bang was rende ik weg. Maar dat ligt nu achter me, want toen was ik een kind. Maar nu ben ik volwassen. Dus ik ga niet meer wegrennen, maar ik word nu eindelijk volwassen. Ik ga proberen mensen te beschermen, en ik ga mensen waarschuwen rond de campus. Want wij zijn sterk, dus is het dan niet onze taak? Laat me alsjeblieft gaan, Spierbal.'
Ik rol met mijn ogen.
'Inspirerend verhaal. Nu wil ik dat je Jo's voorbeeld opvolgt en het terrein verlaat. Je bent een leerling. Je hebt nog niet eens jouw top wat je kracht betreft gehaald. Als jij denkt dat jij, als leerling, het in je eentje op kunt nemen tegen een man zo machtig als hij, dan ben je verschrikkelijk naïef.'
Met die woorden loop ik het gebouw binnen, op naar de ziekenboeg.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
19 juli 2016 - 19:32
Mimmi Bergen • Daughter of NeptuneWanneer ik wacht op de pizza van mij en Victoria en Elisa nog moet bestellen en Yesse zich bij ons voegt., vallen mijn gedachtes ver weg. Waarschijnlijk naar de andere kant van de wereld, maar dat maakt me niks uit. Ik krijg flashbacks over mijn tijd in Kamp Jupiter. Dan schiet er iets te binnen. Yesse doet me verdacht veel denken aan Yüri, een zoon van Venus met wie ik hele een goed hele goede relatie had. Enkel de laatste evenement met elkaar is niet bepaald geweldig. Hij stierf op een queeste naar Siberië. Het sneue van het verhaal is, is dat hij stierf in mijn armen en dat zijn laatste woorden voor mij waren, namelijk dat ik sterk moest blijven en dat hij in mij geloofde. Ik word er wel elke dag mee geconfronteerd aangezien mijn benen verlamd raakte tijdens een gevecht op die queeste. Mijn rolstoel doet me dus dagelijks eraan herrineren dat ik al mijn dierbaren zal verliezen en ik daar niks aan kan doen. Ondertussen probeer ik mijn hoofd koel te houden. Ik heb namelijk geen intresse om hem te vertellen dat hij verdomd veel lijkt op mijn eerste liefde. Ik pak mijn drinken en neem er een slokje van zodat ik even me kan focussen op drinken en niet op mijn ontdekking.
[/column]‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina
19 juli 2016 - 19:45
Cat
'....dan ben je verschrikkelijk naïef.' De woorden kwamen aan als een klap. Hij liep naar binnen, waarschijnlijk op weg naar de ziekenboeg. Ik liep met hem mee. Zo snel kwam hij niet van me af.
'Luister kameraad,' zei ik. 'Ik heb geen idee waar jij vandaan komt, maar het is ongetwijfeld een plek waar jonge meisjes niet kunnen vechten. En dat is eigenlijk best wel seksistisch.'
Ik keek naar het meisje in zijn armen en ging voor hem staan, zodat hij wel moest stoppen.
'Wie gaat die helpen?' vroeg ik sarcastisch en ik wees op het meisje. 'Die ene Nel? Je weet toch dat die er geen reet van kan.' Voor hij iets kon zeggen of doen trok ik het mes eruit.
Ik moest het wel doen, anders kon ik het niet ontsmetten. Ik pakte een flesje rum uit mijn tas, en voordat ik haar wond schoonmaakte nam ik een grote slok. 'Het Jodium van de middeleeuwen,' zei ik tegen Spierbal. 'Het werkt even goed, het ontsmet de wond, anders komt er vuil in en dan kan ze het wel shaken.'
Ik goot een grote scheut rum over de wond heen. Ik wist dat het verschrikkelijk pijn moest doen voor haar, maar het kon niet anders.
Die Nel kon er niets van, en die zou er niets tegen kunnen doen.
'Het komt goed met haar,' zei ik. 'Maar doe er wel verband omheen, oké?'
Hopelijk deed hij dit, en had hij nu gezien dat ik wél goed kon overleven.
Ik liep weg, en riep nog naar hem:
'Sixpack, ik zal laten zien dat ik wél kan vechten, want ik ben namelijk niet bang voor de Dark One. En al zou ik dat zijn, ik zet het opzij.'Never grow up, it's a trap.
19 juli 2016 - 20:05
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & Annoyed
× Mentions: Cat & Earlinde
Het meisje dribbelt achter me aan, helaas. Aan de andere kant, ze is wel van het plein af. Dat is in ieder geval iets. Desondanks heb ik liever dat ze gewoon naar de les gaat, of iets dergelijks. Het meisje begint me steeds meer op mijn zenuwen te werken. Ze doet me ergens ook wel denken aan Jaeger. Die weet ook niet van ophouden. Die denkt ook alleen maar alles en iedereen aan te kunnen, naïef kind.
'Luister kameraad, ik heb geen idee waar jij vandaan komt, maar het is ongetwijfeld een plek waar jonge meisjes niet kunnen vechten. En dat is eigenlijk best wel seksistisch.'
De onbeleefde toon staat me niet bepaald aan. De opmerking zelf trouwens ook niet. Het slaat immers nergens op. Er zat immers een meid in mijn eigen unit. En dan hebben we ook nog meiden als Sasha en Mikasa in de Survey Corps. Dat zijn toch echt jonge meiden. Het enige verschil is dat ze jaren training hebben gehad en in teamverband werken, in tegenstelling tot dit meisje.
'Wie gaat dit helpen? Die ene Nel? Je weet toch dat die er geen ene reet van kan.'
Ze trekt Earlinde nagenoeg uit mijn handen en begint de verwondingen te behandelen. Ik vind het prima. Zolang het meisje er maar bovenop komt. Dat heeft hoogste prioriteit op dit moment. Vervolgens probeert ze zich vlug uit de voeten te maken.
'Sixpack, ik zal laten zien dat ik wél kan vechten, want ik ben namelijk niet bang voor de Dark One. En al zou ik dat zijn, ik zet het opzij.'
Ik haal diep adem. Tijd voor een speech.
'Niet zo snel. Ik blijf bij wat ik heb gezegd. Je hebt geen training gehad en kunt het niet opnemen tegen iemand die onsterfelijk is. Hij hoeft alleen maar je hart te pakken te krijgen en je bent van hem. Kijk naar je vriendin Jo, is zij in jouw ogen niet sterk? Zit zij niet op tenminste hetzelfde niveau wat haar vaardigheden betreft als jij? Kijk wat haar is overkomen. Hij maakt haar kapot. Hij maakt jou net zo kapot als je zo blind op hem afstormt. Ik ken een jongen, ene Eren Jeager. Hij dacht net als jij dat hij de wereld aankon; dat hij zich bij het leger aan kon sluiten en de wereld kon redden. Maar op één van zijn eerste missies werd hij gepakt. Uiteindelijk heeft hij het overleefd, maar het is ten koste gegaan van anderen. Wil jij het bloed van anderen aan jouw handen hebben kleven op het moment dat jij faalt, afgezien van het feit dat je het er zelf hoogstwaarschijnlijk niet eens heelhuids vanaf zal brengen? Als je niet wilt sterven, denk.'
Ik kijk haar aan. Mijn gezicht verraad niets van wat ik allemaal denk. Het is onleesbaar als altijd. Wat mij betreft kan ze tegen me tekeer gaan. Ze kan het negeren. Ik heb haar in ieder geval gewaarschuwd. Het is nu aan haar wat ze ermee doet.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
19 juli 2016 - 22:41
19 juli 2016 - 22:49
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Ik zag dat Rumple achter uit liep. Was hij bang voor me? Ik wist het niet maar het zou raar zijn. Hij keek me schuldbewust aan, 'Ik, ik weet het niet.' zegt hij als antwoord op mijn vraag. Ik keek even om me heen, ik voelde me niet veilig, niet vrij, bij Rumple voel je je nooit zo maar nu was het nog erger. Ik had mijn hart toch terug, wat is er dan nog? 'Sta op.' zegt Rumple, ik kijk hem vragend aan tot mijn eigen wil op nul komt te staan, ik sta op. Verbaast kijk ik naar mezelf, wat had ik nou net gedaan? Waarom ben ik opgestaan? Hoe? "Hoe..." is het enige wat ik kan uitbrengen, wat is er net gebeurt? Ik kijk Rumple aan, snel droog ik mijn tranen af, hopend dat mijn make up niet is uitgelopen, anders zat het nu over mijn hele gezicht. Even voelde mijn rug net alsof er allemaal sla wonden op stonden, ik dacht even na, ja dat kon kloppen. Hij sloeg me met een stok. Opeens begon mijn arm heel erg te branden, mijn hand schoot naar mijn arm toe,
Rotkind, het was die arm... Ik keek Rumple vragend aan, wat heeft hij met me gedaan?het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
19 juli 2016 - 22:50
Cat
Hij had gelijk. Ik wist het, hij wist het....
God, ik kan er écht niet tegen als iemand anders gelijk heeft en ik niet.
Plotseling snakte ik naar een sigaret, maar meteen riep ik mezelf tot orde. Hoe kon ik nu aan roken denken terwijl we allemaal in levensgevaar zijn?!
Ik plof op een bankje achter ons, en haal gefrustreerd een hand door mijn haar.
Dan besef ik het plotseling:
Ik zal nooit goed kunnen vechten. Tenminste, net zonder training.
'Je hebt gelijk,' erken ik. 'Ik kan prima vechten, maar nog niet goed genoeg om de villians van deze school te verslaan.
Echt niet. Dat kan Jo ook niet, dus ik ook niet. Ik kan het niet van nature.
Maar misschien wel met training. Ik heb training nodig maar zou niet weten van wie. Nou ja, jij kan goed vechten.'
Plotseling krijg ik een idee.
'Wil jij het me geven? Alsjeblieft? Ik zal beloven een goede leerling te zijn in de lessen. Of nou ja, ik zal het proberen.
Wil jij me privé les geven, op maandag en vrijdag een uur na school?
Ik heb dit echt nodig. En de school heeft mij nodig.' Ik zie dat het beter gaat met het meisje.
'De volgende keer dat jij mij les geeft, wil je dan alsjeblieft niet meer vertellen hoe je sneaky je zwaard moet trekken of zoiets.
Alsjeblieft.
De volgende keer dat je me les geeft, leer me dan hoe ik moet vechten.'
[ bericht aangepast op 19 juli 2016 - 22:51 ]
Never grow up, it's a trap.
19 juli 2016 - 23:07
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & surprised, but glad anyway
× Mentions: Cat & Earlinde
Ik blijf haar aankijken. Haar houding lijkt te veranderen, alsof ze nadenkt over mijn woorden. Iets dat mij al redelijk verbaast, gezien haar houding van daarnet. Ik keur de houding trouwens niet helemaal af, al is het niets iets dat ik toe zal geven. Ze is roekeloos, maar ze durft Rumple tenminste tegen de haren in te strijken. Vervolgens begint ze te praten. Wat ze zegt, verbaast me enorm. Ze geeft me gelijk, zonder verder tegen te stribbelen. Wat daarna komt, blaast me al helemaal omver, bij wijs van spreken. Of ik haar privéles wil geven. Ondanks mijn verbazing, hou ik mijn gezicht in de plooi. Ze klinkt alsof ze serieus wilt leren vechten. Alsof ze er alles aan wilt doen om Rumple te verslaan. Ik kan lastig iemand die zo graag wilt afwijzen. Daarnaast, heb ik Jaeger toen ook niet op me genomen? Ik heb niet eens een keus. Vooral niet als ik zelf serieus mijn plan wat Rumple betreft door wil zetten. In dat geval zal ik haar hulp waarschijnlijk nodig hebben, hoe vervelend het misschien ook is om toe te geven. Jo staat nu eenmaal onder directe invloed van Rumple en ik kan waarschijnlijk geen weerstand genoeg bieden. Het doet me herinneren aan wat Jo heeft gezegd over het hele weerstand bieden. Het zou niet mogelijk zijn. Stel dat ik hen daarin kan trainen, als ik zelf heb achterhaald hoe het werkt? Dan zouden we een serieuze kans maken tegen Rumple. Na enkele seconden te hebben gezwegen, begin ik te praten.
'Goed, ik zal je trainen. Alleen op één voorwaarde..'
Ik laat een korte stilte vallen, waarbij ik haar in de ogen kijk.
'..Je zult naar me moeten luisteren, zelfs al zul je het niet altijd willen.'
De voorwaarde klinkt misschien enigszins vreemd, gezien het vrij normaal is dat je luistert naar je docent. Desondanks heb ik het gevoel dat het nog wel eens belangrijk zou kunnen zijn in de toekomst, dat ik erop kan vertrouwen dat zij de gemaakte plannen daadwerkelijk uitvoert. Ik word uit mijn gedachten gerukt wanneer ik Earlinde zacht hoor kreunen. Wanneer ik haar kant op kijk, zie ik nog net haar ogen sluiten. Shit, ze moet hier zo snel mogelijk weg. Ik til haar weer van de grond en loop vlug naar de ziekenboeg. Het is een kwestie van tijd voordat ze doodbloedt, dus het verband moet er zo snel mogelijk omheen. Ik sein Cat dat ze mee moet lopen en been vervolgens met grote passen naar de ziekenboeg.
[ bericht aangepast op 19 juli 2016 - 23:07 ]
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
19 juli 2016 - 23:35
Cat||Leerling||OUAT||The puss in The boots
Ik loop achter hem aan, nee, dat is niet waar, ik ren achter hem aan.
Ik moet namelijk regelmatig rennen om hem bij te hebben en struikel daarbij ook nog eens over iemands been.
Ik zie Nel staan. 'Nel!' roep ik. 'Nel, we hebben een noodgeval hier!'
Nel sloft naar ons toe. 'Wat?' vraagt ze sloom. Ik krijg zin om heel dramatisch te zuchten. Waarom doet ze alsof ik Spaans praat?! 'Nel, een noodgeval.
N-O-O-D-G-E-V-A-L,' spel ik geïrriteerd.
'Oh,' zegt ze. 'Ja ja, ik zie het al. Ik zou een keertje een gezichtsmasker met advocadoprut erop doen ofzo.' Beledigd kijk ik haar aan. 'Niet ik. Een ander meisje. 'Mister Six- ik bedoel, Levi heeft haar bij zich.'
'Oh, het zal wel,' zegt Nel. 'Die kleine bedoel je, hé? Oh, nou ik wel ff kijken.'
Ze spreekt kleine uit als Klaine en kijken als kaiken. Haar stem is zo plat dat ik me daaraan erger.
Want dit is namelijk echt een noodgeval.
Nel
Jemig, zat ik nou net ff lekker een heerlijk peukje te roken, word ik gestoord door zo'n onderkruipsel.
Het zal me eigenlijk een worst wezen wat er met die jongeren gebeurd. Dit baantje verdient lekker en er zijn goede rookplekjes. Beter dan dat wordt het niet..
Never grow up, it's a trap.
19 juli 2016 - 23:44
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & sligthly annoyed
× Mentions: Cat & Nel
Cat reageert verder niet op mijn voorwaarde. Iets dat niet helemaal vreemd is, gezien de huidige situatie. Ik hoop dat ze het desondanks niet zal vergeten. Cat roept de verpleegster erbij, die vervolgens extreem traag aan komt kakken. Jeetje, wat is dit voor een halfbakken gedoe? De volgende keer doe ik het zelf wel.
'Die kleine bedoel je, hé? Oh, nou ik wel ff kijken.'
Die kleine. Het is dat Earlinde nu in levensgevaar verkeerd, anders had ik er echt tegenin gegaan. Ik heb überhaupt geen idee wat het doel is van haar stoerdoenerij. Het enige dat ik weet, is dat het vreselijk irritant is. Aan Cat te zien ben ik niet de enige die me er dood aan ergert. Om de drang haar op haar plek te zetten tegen te gaan, pak ik alvast het verband. Naast dat ze namelijk vreselijk irritant is, is ze ook nog eens enorm traag met überhaupt zien dat dit meisje dood aan het bloeden is. Hoe stom kan iemand zijn, serieus? Ik leg het verband naast haar neer.
'Zorg maar dat dit verband eromheen zit, voordat deze "kleine" terug is met een schaar.'
Met moeite onderdruk ik een geërgerde ondertoon, waardoor het nog enigszins klinkt alsof het me allemaal weinig boeit. Ik draai me om en loop naar de lades, waar ik de schaar vandaan pak. Binnen enkele tellen ben ik weer terug. Met de schaar in mijn handen wacht ik tot ze klaar is.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
19 juli 2016 - 23:47
20 juli 2016 - 14:21
Cat
Sloom doet Nel het verband er omheen.
Ik ben er helemaal klaar mee. 'Nel, je werkt als een slak in de modder,' zeg ik geërgerd.'Werk alsjeblieft een beetje door.'
Ze stopt met het verband eromheen doen, en zegt: 'Zeg is, brutaaltje. Wat meer eerbied voor oude mensen, ja.'
Ze spreekt het uit als: 'Seg is bruteeltje. Wat meer eerbied vor ade mensjen, ja.'
'Nel werk alsjeblieft door,' smeek ik haar. 'Dit is letterlijk een zaak van leven of dood!' 'Nou, sorry hoor,' zegt ze.
Inmiddels is Six- ik bedoel, Levi er. God, ik moet echt wennen dat ik hem geen Spierbal of Sixpack noem.
Toen hij zei dat ik dan wel altijd zou moeten luisteren, was ik expres even stil.
Terwijl Nel zich over het meisje ontfermt, tik ik hem op zijn schouder.
'Levi?' vraag ik voorzichtig. Ik zucht.
'Ik wil wel altijd luisteren, maar dat vind ik wel moeilijk. Ik heb namelijk concentratieproblemen, en ik ben -zoals je vast al doorhebt- nogal brutaal en eigenwijs. Ik luister gewoon te veel naar mijn instinct. Dat komt doordat ik een lange tijd in de wildernis heb gewoon, en dan móét je dat wel doen.'
Ik zweeg even. 'Ik zal proberen om in jouw lessen te luisteren en niet brutaal of eigenwijs te zijn. En geloof me, dit doe ik alleen omdat ik wil leren vechten, niet alleen tegen Rumple, maar ook tegen andere wezens.'
[ bericht aangepast op 20 juli 2016 - 15:38 ]
Never grow up, it's a trap.
20 juli 2016 - 16:09
20 juli 2016 - 16:15
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
'Het is waar, het is dus echt waar er rust een vloek op mijn dolk, een ieder die ik er mee snijdt komt in mijn macht, het is machtiger dan een hart eruit trekken en meer effectief.' ik keek hem aan, dat was dat gevoel dus. Peinzend keek ik voor me uit, nu heeft hij me toch nog in zijn macht! Hij grijnsde en liep naar me toe.
'Je zegt dit tegen niemand, je doet gewoon normaal, zegt dat er niks aan de hand is, je laat zelfs niet merken dat er iets is.' hij keek me dreigend aan, 'Begrepen? niemand mag dit weten, anders betekent dit de dood van jou vrienden, Levi, Cat en als laatste jij..' ik keek hem boos aan, bang was ik niet maar ik wou niet dat mijn vrienden voor mij zouden sterven, ik knikte, "Ja, begrepen..." zeg ik, ik kon mezelf even niet inhouden en gaf hem een bitch klap. Zijn wang werd rood, toen schoot me een vraag te binnen, nu het toch over pijn hebben, "Wat kan je nu doen dan? Wat kan je hetzelfde doen als je mijn hart hebt en kan je meer dingen doen?" ik keek hem vragend aan, kon hij me ook pijn laten voelen wanneer hij dat wou? Kon hij me dingen laten zeggen, dingen laten doen, andere gevoelens laten hebben...het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
20 juli 2016 - 18:20
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & sligthly annoyed
× Mentions: Cat & Nel
Cat begint tegen Nel te klagen over haar tempo. Ik besluit mijn mond dus maar te houden. Het heeft geen nut met z'n tweeën op haar te gaan staan haten. Nel trekt zich er toch niks van aan. Wanneer ze eindelijk klaar is, geef ik haar de schaar aan. Nu maar hopen dat ze het met haar trage tempo niet heeft verpest. Als het wel zo is, dan is ze nog niet jarig..
'Levi?'
Ik kijk Cat haar kant op en wacht af.
'Ik wil wel altijd luisteren, maar dat vind ik wel moeilijk. Ik heb namelijk concentratieproblemen, en ik ben -zoals je vast al doorhebt- nogal brutaal en eigenwijs. Ik luister gewoon te veel naar mijn instinct. Dat komt doordat ik een lange tijd in de wildernis heb gewoon, en dan móét je dat wel doen.'
Ik wacht af tot ze verder gaat en denk ondertussen na over wat ze heeft gezegd. Ik snap wel dat ze naar haar instinct heeft leren luisteren. Natuurlijk snap ik dat. Alleen werkt het vaak niet wanneer je in teamverband werkt. Dat is de reden dat ik wil dat ze luistert. Het zou wel eens een kwestie van leven of dood kunnen zijn.
'Ik zal proberen om in jouw lessen te luisteren en niet brutaal of eigenwijs te zijn. En geloof me, dit doe ik alleen omdat ik wil leren vechten, niet alleen tegen Rumple, maar ook tegen andere wezens.'
Ik knik langzaam.
'Oké, dat is goed genoeg, voor nu. In dat geval verwacht ik je vanavond om zeven uur bij de paardenstallen. We kunnen niet trainen hier op dit terrein, want Rumple zou dat zo door hebben. Maar ik weet nog wel een adres..'
Erwin heeft me gelukkig nog voor ik hier kwam aan iemand voorgesteld. De jongen is misschien wel een of ander verwend nest, maar hij is bereid te helpen en dat is goed genoeg, voor nu.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
