Jo Mari Gold
Rumple antwoorde niet maar de bel ging al, "Maar pap, de bel is gegaan dus nu maakt het niet meer uit of ik nou wel in de les hoorde of niet..."
Ariël Greenleaf
Ik ging weer zitten en keek wezenloos vooruit. Ik kreeg barstende koppijn van al die kinderen. Ik voelde dat het geluid afstierf en ik begon beter om me heen te kijken. Er was niemand meer in het lokaal... Ik schrok even maar wou niet opstaan, ik keek nog beter om me heen, alleen de docent was er nog. De hoofdpijn werd al wat minder en ik stond op, wankelde even en viel op de grond, als een elf hoofdpijn heeft, heeft dat niet zulke leuke gevolgen. Ik ging op de grond zitten, tegen de muur en bedacht me dat ik nooit meer op wou gaan staan.
Vale Nihil
'Waarom? daarom.' er verscheen een glimlach op zijn gezicht, 'Omdat je gewoon een mooie vrouw bent, en elk jaar wordt je mooier.' hij liet me los en liep langzaam achteruit maar bleef me aankijken. 'Mijn lieve Slytherin princess.' zonder nog iets te zeggen draaide hij zich om en liep weg. Ik zakte door mijn benen en ging tegen de muur aan zitten, wat is er zonet nou gebeurt?
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]