Quizlet High School! - Speeltopics

Hier inschrijven, en info: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178911
Je moet je eerst ingeschreven hebben, dan pas kun je meedoen.
Hier is het speeltopic.
Veel schrijfplezier!
We beginnen bij een normale eerste schooldag.

---

Never grow up, it's a trap.

---

''Maldito!'' vloekte ze. De eerste school dag en ze was al weer te laat. Snel deed Genoveva haar uniform, haar eigen ontworpen uniform dan, aan en haalde een kam door haar lange, zwarte haren. Deze liet ze los hangen, gezien ze geen zin en tijd had om er wat anders mee te doen, hierdoor hadden haar lokken vandaag krullen. Vervolgens nam ze plaats voor haar make-up tafeltje en begon het op haar gezicht te doen. Op de eerste schooldag moest je er wel goed uitzien, ook al kwam je te laat. Zodra ook de make-up klaar was, ze haar tanden had gepoetst en lippenstift had opgedaan, greep ze haar tas. Genoveva liep vervolgens de deur uit van haar hotel kamer en hield een taxi aan. Binnen een kwartier ongeveer kwam ze op het plein van het schoolgebouw en snelde ze zich naar binnen. Snel liep ze door naar het lokaal waar ze les had, met haar handtas om haar rechterpols en hierdoor kon je dus ook duidelijk de tatoeage door haar shirt heen zien, sinds deze nogal doorschijnend was, niet dat dit haar boeide. Als mensen naar haar wilden kijken, dan deden zij dit maar. Genoveva opende de deur van het lokaal, stapte binnen en sloot de deur. ''Mijn excuses dat ik te laat ben meneer,'' zei de zwartharige dame tegen de docent, voordat ze snel plaats nam op een vrije plek en haar aantekeningenschrift met een pen erbij pakte. ''Goedemorgen. Jullie mogen volgende les wel met elkaar duelleren, als jullie zo graag willen pochen met jullie fantastische vaardigheden als bekwaam zwaardvechter. Of nog beter, jullie doen het buiten mijn les, want dan ben ik tenminste niet verantwoordelijk voor schrammetjes op jullie koninklijke, perfecte gezichtjes'' hoorde ze de docent zeggen. ''Dan is de helft waarschijnlijk wel één of meer van hun ledematen kwijt..'' mompelde Genoveva, terwijl ze met haar ogen rolde.

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Vale Nihil
Ik voelde dat Draco me aan bleef kijken, ik werd een beetje ongemakkelijk en keek op, ik wou een gevatte opmerking maken zoals, heb ik iets van je aan? Maar hield mijn mond toen hij glimlachte. 'Fijne vakantie gehad Vale?' zei hij en knipoogde, ik zag het meteen,
"Draco, je weet dat best kan zien of je echt aardig tegen me bent of je het speelt, je speelt het. Waarom?" fluister ik zacht.

Jo Mari Gold
Ik hoorde dat we weer moesten gaan zitten. Of course... maar ik niet. "Ik haal even een vriend op hoor, hij is vast ergens... anders..." zeg ik vluchtig en ren de kamer uit, daar zie ik een vrouw die naar binnen wil en loop strak door. Eigenlijk is het wel waar, waar is Avan? Ik loop even door de school in gedachtes verzonken totdat ik tegen iemand aanbots. Ik kijk naar het persoon, "Kijk uit waar je..." maar toen zag ik wie het was, mijn vader...

Ariël Greenleaf

Mijn broer bracht mij en Lindë, zo noem ik haar, naar kostschool, allebei hadden we de bus gemist. Nouja, ik eigenlijk niet maar ik wou niet gaan. Snel vluchte ik de bus uit toen we er waren en liet Lindë achter. Ik loop rustig naar mijn kamer en stal mijn spullen uit, ik nam alle tijd. Op het laatste kijk ik op mijn rooster, ik heb nu Zwaardvechten. Snel ga ik erheen, ik hoor gepraat aan de andere kant van de deur. Voorzichtig doe ik de deur open, Lindë is al gearriveerd. Langzaam schuifel ik het lokaal in, een paar leerlingen waren een beetje, boos... en hij zag er ook niet al te vrolijk uit. "Het spijt mij ook..." zeg ik snel als ik hoor dat Lindë haar verontschuldigt. Snel ga ik aan een leeg tafeltje zitten.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

De deur gaat weer eens open en vanuit mijn ooghoeken zie ik in de deuropening een meisje staan, met ietwat elfachtige trekjes.
'Het spijt me dat ik te laat ben.'
Het goede nieuws was dat ze zich in ieder geval verontschuldigd. Ik sein naar haar dat ze maar gewoon plaats moet nemen. Met haar zou ik later nog wel afrekenen, evenals met de andere laatkomer. Helaas voor mij wordt aan dat lijstje algauw een derde persoon toegevoegd. Een meisje met donker haar en nogal doorschijnende kleding komt de klas binnen wandelen. Het eerste dat ik me afvraag, is of ze aandacht te kort komt. Maar daarin zou ze absoluut niet de enige zijn op deze school, in tegendeel zelfs, dus ik maak maar geen opmerking. Ik ben verrassend aardig vandaag.
'Mijn excuses dat ik te laat ben meneer.'
Ik hoef niet eens te seinen dat ze mag gaan zitten, gezien ze zelf al een plekje opzoekt, waarna ze direct haar spullen pakt. Het verbaast me nogal. Zijn het dan soms de laatkomers die zich weten te gedragen, met uitzondering van misschien twee andere leerlingen in dit lokaal? Misschien moet ik mijn aanpak toch maar iets veranderen en wat toleranter zijn naar hen die wel op lijken te letten, in plaats van de herrieschoppers af te zeiken.
'Dan is de helft waarschijnlijk wel één of meer van hun ledematen kwijt..'
Ik kijk even haar kant op, verbaasd. Zo'n opmerking had ik niet vanuit de klas verwacht. Toch nog iemand die het lijkt te begrijpen. Nog even en ik ga dit meisje mogen.
'Daarin kan ik je geen ongelijk geven. Helaas voelen deze dames zich te goed voor veiligheidsvoorschriften en zonder dat zij een voldoende hebben op de toets veiligheidsvoorschriften, mag ik hen binnen deze muren geen zwaard geven. Dus, aan iedereen die graag zijn voortreffelijke technieken wilt tonen aan mij en de rest van de klas, ik zou maar opletten. Anders mag je de rest van het jaar de opslag opruimen en geloof me, dat wil je niet.'
Ik kijk de klas even rond met een strakke blik, al doe ik mijn best om bij de leerlingen die zich enigszins gedragen een wat zachtere blik toe te werpen, als een soort beloning. Ik ben nogal slecht in het tonen van emoties, dus het kost me wel enige moeite.
'Mijn naam is trouwens Levi. Ja, jullie mogen me bij mijn voornaam aanspreken en nee, ik heb geen Facebook, dus doe geen moeite om mij op te zoeken. Dat is nutteloos.'
Het volgende moment rent een meisje het lokaal uit. Ik keur haar verder geen blik waardig. Die krijgt achteraf nog wel problemen met mij. Of de wapen opslag. Of allebei. Ik heb geen zin er nog meer energie aan te verspillen.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Het beledigende geluid dat zijn keel verliet liet aan Ivy al weten dat hij haar niet los wilde laten. Een zachtaardige grijns tekende zijn gelaat, een die zijn werkelijke aard liet zien. Francisco was al een lange tijd een vriend van Ivy, maar de laatste tijd voelde ze telkens meer voor hem. "Goodmorning beautiful." Waren de woorden die langs zijn lippen kwamen. Een natuurlijke blos verscheen erdoor op Ivy's wangen. "Dit is toch wel een fijne manier om wakker te worden." De manier waarop hij in haar oor fluisterde gaf haar lichte kippenvel. Een kus op haar voorhoofd volgde, een die ze met een glimlach ontving. Zijn korte stobbel kriebelde over haar huid en ze moest kort om de sensatie giechelen. Uit het niets kwam er een koude vlaag over haar heen, Frank had de deken van het tweetal afgetrokken. Ze trok haar benen op en gaf hem een kort gilletje. "Pestkop." Murmelde ze in zichzelf.       Haar aandacht verplaatste weer naar de jongeman toen hij opstond, zijn lichaam was groot en sterk. Zijn tattoos werden keurig belicht door het zonlicht dat de kamer oplichtte. De sleeve die zijn linkerarm bekleedde stal de schijnwerpers van de rest, volgens Iphigenia. Hij begon met spreken, "Hoe klinkt ontbijt voor je, hm? Ik ben een zeer goede kok." Een nieuwe grijns sierde zijn gezicht. "Laat maar zien wat je kan." Zei Ivy uitdagend. Ze was nog niet uitgesproken of de brunette jongen beende de deur uit. "Veel succes." Riep ze hem nog na.       De dag kwam voor Iphigeneia pas echt in beweging toen ze naast haar bed stond, op haar zachte tapijt. De zoektocht naar haar uniform kon beginnen, maar ze gaf er altijd haar eigen twist aan. In dit geval was het een speciale tas en een strik die haar witblonde lokken bij elkaar hield. Ze besloot om haar slaapkleding uit te doen en bekeek haar ontblote lichaam is de staande spiegel die aan de andere kant van de kamer gesitueerd stond. Haar buikspieren waren prominenter geworden deze vakantie, dus die waren een factor die ze meer wilde laten zien. Met een paar korte bewegingen trok ze een shirt over haar hoofd, daarvoor had ze nog wat deodorant aangebracht. Stinken zou ze toch niet. Ze werd uit haar roes gehaald door de vibratie die haar telefoon maakte. Met haar duim ontgrendelde ze het apparaat en keek naar haar achtergrond, die bestond uit een foto van Abraxas, Cassiopeia en haarzelf. Met een tedere glimlach keek ze naar het familiekiekje waarop haar ogen op de notificatie landde, haar ogen werden groot. De SMS was van Draco. Ijverig type ze een antwoord in. From: Iphigeneia To: Draco Message: Hey hey, met mij gaat meer dan goed. Erg gezellige vakantie, Franky maakt nu ontbijt klaar, en met jou? (:       Ze legde haar telefoon in een tas die ze de avond ervoor had ingepakt. Iphigeneia liep richting haar badkamer en kamde daar snel haar witblonde lokken en poetste haar tanden. Het was tijd om naar beneden te gaan. Vanuit de keuken hoorde ze gestommel en haar neusgaten werden gevuld met heerlijke geuren. Ze kwam de trap af, volledig aangekleed, en zag Francisco fanatiek aan het werk. "Een persoonlijke chef, wie had dat ooit gedacht Franky?" Zei ze glimlachend. "We moeten wel opschieten, anders zijn we écht laat." Ze pakte haar telefoon uit haar tas en keek nogmaals naar het berichtje, "Draco was zo aardig om me een sms te sturen." Mompelde ze opgewekt terwijl ze haar telefoonscherm aan de kast van een jongen liet zien. Ze werd begroet met een bord vol eten en begon het naar binnen te werken.

The female is the deadliest of the species. You are either with me, or against me.

[ bericht aangepast op 11 juli 2016 - 22:13 ]

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Rumplestiltskin
'Kijk uit waar je...' zei een meisje die tegen me opbotste ze keek me aan en ik zag dat het Jo is. 'Ah kijk wie we daar hebben, daar hebben we dat onderkruipsel dat zich mijn dochter durft te noemen. Ik grijnsde naar haar. 'Moet jij niet in je les zitten?' vroeg ik, ik keek haar aan, dulde geen tegenspraak van haar en zal haar zo naar haar les sleuren als het moest.

Eärlindë Séregon Greenleaf
Ik keek even naar Ariel die later dan mij naar binnen kwam en glimlachte even naar haar, daarna keek ik gelijk naar de leraar die begon te spreken. 'Mijn naam is trouwens Levi. Ja, jullie mogen me bij mijn voornaam aanspreken en nee, ik heb geen Facebook, dus doe geen moeite om mij op te zoeken. Dat is nutteloos.' ik grinnikte even toen hij over Facebook begon maar daarna keek ik hem weer aan met een glimlach, ik onderzocht zijn gezicht even hij zag er best wel leuk uit. 'Aangenaam kennis met u te maken meneer, ik ben Eärlindë.' stelde ik mezelf voor.

Draco Malfoy'
'Draco, je weet dat best kan zien of je echt aardig tegen me bent of je het speelt, je speelt het. waarom?' fluisterde ik zacht. ik hoorde mijn mobiel trillen dus besloot ik met wachten met antwoorden op Vale ik pakte mijn mobiel en een glimlach verscheen toen ik een bericht terug had van Ivy, maar die glimlach verging toen ik de naam van die ene jongen zag.
Ben je nog steeds samen met die jongen? hij is niet goed genoeg voor je en dat weet je.
Zei ik kortaf daarna wende ik me weer naar Vale.
'Om heel eerlijk te zijn lieve Vale, ik vind je een mooie vrouw, dat is niet gelogen, alleen ik vind het soms lastig om er mee om te gaan, hoe ik je moet behandelen.' ik glimlachte deze keer wat minder gespeeld en hoopte dat ze het deze keer zou geloven.

Cat

Wat een chaotische les. Toch ben ik onder de indruk van de leraar dat hij zo kalm blijft.
Maar één ding blijft me bezig houden... Namelijk de glimlach van het meisje. Dat lachje leek precies op die van Rumplestitskin, de Dark One. Zou zij zijn dochter zijn? Dat moet verschrikkelijk voor haar zijn geweest.
Toen er muizen kwamen moest ik moeite doen om er niet één op te eten. Maar toen bedacht ik dat de hele klas me dan een freak zou vinden, en ik had medelijden met de muizen. Ik denk dat de leraar dat zag, maar ik deed gewoon alsof ik een normale leerling ben.
Waarschijnlijk haat die Levi me nu. Maar I don't care.
Sterker nog, het geeft me juist een kick.
Ik begon een beetje dag te dromen, tot ruw mijn naam wordt geroepen.

---

Never grow up, it's a trap.

Jo Mari Gold
'Ah kijk wie we daar hebben, daar hebben we dat onderkruipsel dat zich mijn dochter durft te noemen." hij grijnsde naar haar. 'Moet jij niet in je les zitten?' ik keek hem nors aan, "En wat maakt jou dat uit?" vraag ik op dezelfde manier dan hoe ik naar hem kijk. Ik noem mezelf niet eens zijn dochter, ik schaam me dood, en dan schreeuwt die directrice ook nog eens leuk mijn hele naam door de gang heen...

Vale Nihil
'Om heel eerlijk te zijn lieve Vale, ik vind je een mooie vrouw, dat is niet gelogen, alleen ik vind het soms lastig om er mee om te gaan, hoe ik je moet behandelen.' hij glimlachte maar ik bleef hem wantrouwend aankijken, "En daarom pest je me...Val dood met je geslijm man!" maar diep in mijn hart hoop ik dat hij gelijk heeft. Langzaam verscheen er een vage glimlach op mijn gezicht.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik hoor wat gegrinnik na mijn opmerking over Facebook. Het is iets dat me verbaast. Normaal gesproken lachen mensen nooit om iets dat ik zeg. Nee, als ze al om me lachen, dan is het eigenlijk altijd vanwege mijn lengte. Meestal druk ik dat dan de kop in met een dreigende blik, maar dat lijkt me op dit moment niet gepast. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet helemaal weet hoe ik daarop moet reageren, dus doe ik het maar gewoon helemaal niet.
'Aangenaam kennis met u te maken meneer, ik ben Eärlindë.'
Ik kijk naar laatkomer nummer 2. Ik ben blij met deze twee redelijk beleefde laatkomers, ook al zou ik dat nooit toegeven. Maar het is goed wat manieren in deze klas te zien.
'Goed, dan kan ik jouw naam van de absentielijst strepen,' zeg ik, terwijl ik een vinkje zet achter haar naam. Ik vraag me af hoe ik deze naam ooit moet gaan onthouden en hoop dat de rest van de namen minder lastig zal zijn. Als ze überhaupt hun naam ooit gaan geven.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Ariël Greenleaf

De man stelt zichzelf voor, er gaat wat gegrinnik de klas rond.
'Aangenaam kennis met u te maken meneer, ik ben Eärlindë.' zegt Lindë.
'Goed, dan kan ik jouw naam van de absentielijst strepen,'
Shit helemaal vergeten mezelf ook voor te stellen, ik sta even op,
"Nogmaals sorry dat ik te laat kwam..." tja, de eerste indruk moet niet meteen slecht zijn,
"Hetzelfde, dus aangenaam, mijn naam is Altáriël Mélawen Greenleaf, misschien kunt u die ook wegstrepen?"
Ik bedacht me nog op tijd dat mijn naam wel erg moeilijk is, "Maar mensen noemen me vaker Ariël..."

[ bericht aangepast op 11 juli 2016 - 23:04 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Cat

Ik schrik op. Het leek toch echt of ik mijn naam hoorde.
Het leek vanaf de gang te komen. Langzaam en (hopelijk) onopvallend veranderde ik mezelf in een kat en glipte naar buiten door een raampje. Waarschijnlijk merkte de leraar het wel, maar de les was toch al één grote klerezooi.

Eenmaal op de gang hoorde ik wat stemmen. Het klonken als de stemmen van een man en een meisje van mijn leeftijd. Ik liep er naartoe.
En ik zag Jo en The Dark One staan.
En natuurlijk moest ik net op dat moment niezen.

---

Never grow up, it's a trap.

Rumplestiltskin
Ik wilde mijn mond open doen om iets tegen Jo te zeggen maar ik deed die al gauw dicht toen ik genies hoorde, ik keek naar waar het geluid vandaan kwam en liep erop af. 'Wie is daar?' zei ik met een dreigende ondertoon. Al snel zag ik een kat geen idee waar die ineens vandaan kwam. 'Van wie is die kat?' zei ik zachtjes.
Ik dacht na of ik die al eens eerder had gezien maar kon niet zo snel iets bedenken.

Draco Malfoy
'En daarom pest je me... val dood met je geslijm man!' ik keek haar aan en grinnikte even. 'Wel mannen he, zo zijn we nou eenmaal.' het eten stond op tafel maar het enigste wat ik pakte was een appel, ik stond gelijk op. 'Ik zie jullie dadelijk wel Korzel, Kwast.' ik grijnsde en liep de grote zaal uit stiekem hoopte ik dat Vale me zou achter volgen misschien dat ik nog wel een lolletje met haar kon trappen, weer een grijns verscheen op mijn gezicht toen ik aan van alles dacht.


Eärlindë Greenleaf
Terwijl ik Ariel zichzelf ook hoorde voor stellen pakte ik een schrift uit mijn tas en een pen, ik wilde hiermee aantekeningen maken over wat hij zou gaan vertellen over deze les tenminste als hij dat nog ging doen, maar algauw uit verveling begon ik iets te tekenen.

Vale Nihil

Grinnikend stond Draco op, 'Wel mannen he, zo zijn we nou eenmaal.' en hij pakte een appel. Ik keek hem na hoe hij wegliep, dit kon hij niet menen!?
Snel stond ik op en liep achter hem aan, "Draco wacht!" roep ik rennend door de gang, "Ik snap je niet meer..."

Jo Mari Gold
Opeens was zijn aandacht afgeleid, naar een kat?!
'Van wie is die kat?' ik rolde met mijn ogen, "Alsof ik dat moet weten!"
Ik had misschien wel een vermoeden en seinde naar de kat dat ie weg moest gaan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Laatkomer nummer drie begint ook weer te spreken.
'Nogmaals sorry dat ik te laat kwam...'
Ik haal mijn schouders op. Ze is tenminste aanwezig, en dat is blijkbaar al heel wat met deze klas.
'Hetzelfde, dus aangenaam, mijn naam is Altáriël Mélawen Greenleaf, misschien kunt u die ook wegstrepen?'
Nog voordat ze de vraag heeft gesteld, zet ik al een vinkje bij haar naam. Het scheelt dat alle namen op alfabetische volgorde staan en de persoon dus zo op de lijst gevonden is.
'Maar mensen noemen me vaker Ariël...' voegt het meisje er nog aan toe. Ik knik.
'Je staat present.'
Vervolgens loop ik de lijst met namen maar gewoon af, zodat iedereen die aanwezig is gewoon zijn hand op kan steken bij het horen van zijn of haar naam. Dat gaat tenminste een stuk sneller. Het wordt namelijk hoog tijd dat ik eens aan mijn les ga beginnen. Die snotapen zijn nu in ieder geval stil. Het is alleen jammer dat de herrieschoppers het lokaal uit zijn geslopen. Het is grappig hoe ze denken dat ik dat niet op merk, want ik heb hen heus wel weg zien sluipen. Ik ben niet gek. Nadat de lijst met namen af is gewerkt, leg ik deze opzij. Mijn oog valt op een notitie met een aantal tips die ik van Erwin heb gekregen, betreft het lesgeven.
Blijf rustig. Blijf aardig. Kinderen houden er niet van om uitgescholden te worden.
Pff, de helft van dit stel verdient het anders wel. Maar goed, degenen die nu absent zijn blijven gewoon na en mogen leuk kauwgom van tafels krabben, of iets dergelijks. Dan doen ze tenminste ook nog eens iets nuttigs.
'Goed, sla jullie boeken maar open op pagina tien. Lees dit aandachtig door, want dit is eigenlijk een samenvatting van alle regels die jullie moeten kennen. Op de pagina's die volgen wordt er nog dieper op de stof ingegaan.'
Nadat ik de opdracht heb gegeven, neem ik een slok uit mijn fles water.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Draco Malfoy
'Draco wacht!' hoorde ik Vale roepen, zuchtend draaide ik me om en keek haar aan. 'Ik snap je niet meer..' zei ze, ik grijnsde en pakte zachtjes haar heup vast ik draaide haar voorzichtig naar de muur toe zodat ze er nu met haar rug tegen aan stond, haar heup bleef ik vast houden. 'Mannen vinden het soms lastig om hun emoties te tonen aan een vrouw, daarom dat wij, ik wel eens gemeen tegen je doet.' met mijn vrije hand pakte ik een plukje haar van haar en stak die achter haar oor. 'Want je weet toch Vale, dat ondanks ik je wel eens pest, en gemeen doe ik diep van binnen van je hou.' ik ging wat dichter bij haar staan.

Vale Nihil

Draco draaide zich grijnzend om, hij pakte zachtjes mijn heup vast en draaide me naar de muur toe zodat ik er met mijn rug tegen aan stond, mijn heup blijf hij vasthouden, wat moest ik doen? Hem vertrouwen, of moest ik hard wegrennen? 'Mannen vinden het soms lastig om hun emoties te tonen aan een vrouw, daarom dat wij, ik wel eens gemeen tegen je doet.' met een hand pakte hij een plukje haar van mij en stak die achter mijn oor, 'Want je weet toch Vale, dat ondanks ik je wel eens pest, en gemeen doe ik diep van binnen van je hou.' hij ging dichter bij me staan, ik voelde me 1000 dingen tegelijk, vrolijk, verliefd maar ook angstig en wantrouwend. Het kon nep zijn, het kon echt zijn. Bij hem wist je het nooit. Ik was versteend, ik wou wegrennen maar het lukte niet, ik wou wat zeggen maar het lukte niet...
Ik kon hem alleen maar aankijken.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]