LEVI ACKERMAN
Ik kijk de klas rond, die gelukkig na enkele minuten al stil wordt. Ik begin steeds meer hoop te krijgen voor deze groep snotapen, totdat er eentje door de klas begint te schreeuwen.
'Hey meneer de Sixpack.'
Bij dat "compliment" trek ik een wenkbrauw misschien welgesteld één millimeter op, waarna hij even gauw weer op zijn plek terug zakt. Ik weet niet hoe gemakkelijk ik me erbij moet voelen als leerlingen op zo'n manier naar me kijken. Ik ben toch zeker geen lustobject? Het valt me op dat enkele leerlingen zachtjes gniffelen, maar ik negeer het.
'Waarom gaan we hier leren? Dat lijkt me namelijk een beetje saai. Heb je eigenlijk wel eens een keer les gegeven ofzo?'
De eerste vraag was wat mij betreft oké, maar de vraag of ik wel eens led had gegeven. Respectloos. Desondanks besloot ik niet boos te worden. Ik had de indruk dat ze daar alleen maar op uit was. Net zoals de rest van de klas. Als ze denken dat ik een aapje ben dat ze leuk met een stok kunnen prikken waardoor ik leuke kunstjes ga doen of iets dergelijks, dan hebben ze het goed mis.
'We zijn hier, omdat ik niet zo achterlijk ben om jullie direct een wapen in de handen te duwen. We beginnen bij het begin en dat zijn de regels en dergelijke. We moeten niet hebben dat een van jullie per ongeluk zijn partner spiest.'
Ik leg mijn armen op mijn bureau om een rustige indruk te maken en kijk het meisje strak aan. Van mijn gezicht is werkelijk waar niets af te lezen, zoals gewoonlijk. Ik vraag me af hoe ze hierop zal reageren. Ik kijk enkel even om wanneer een meisje de klas binnen stormt, nog net voor de bel. Ze ploft neer naast Cat en blijkbaar vindt ze het een goed idee om een gesprek te starten.
'Jongedame, ik weet niet of het je opvalt, maar de bel is net gegaan, wat betekend dat de les is begonnen. Kletsen doe je maar in de pauze.'
Mijn blik rust nu nog altijd op de twee meisjes.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."